«Εσαεί»

Μου πήρε καιρό να το τελειώσω, αν και είναι μόνο (;) 278 σελίδες. Το έπιανα, το άφηνα· το ξέχναγα, το θυμόμουνα. Σου έχει συμβεί να σε συνεπαίρνει τόσο πολύ ένα μυθιστόρημα ώστε να το διαβάζεις λίγο λίγο κάθε φορά, για να μην τελειώσει;

Έρωτας, θάνατος, πάθος, θέατρο, απώλεια, ο Άμλετ, θάνατος, αγάπη, συνειδησιακή κρίση στη Βικτωριανή Αγγλία, τρένα, υστεροφημία,  ο Δαρβίνος, απιστία, ένας ιχθυόσαυρος και θάνατος. Πως δένουν όλα αυτά; Εύκολα αν μιλάμε για το “Ever After”, του Graham Swift. Ένας Ακαδημαϊκός, κάθεται μόνος του στο δωμάτιο του Κολλεγίου του και θυμάται τους ανθρώπους που έχει χάσει. Την παιδική του ηλικία στο Παρίσι, την πληθωρική μητέρα του, την μυστηριώδη φιγούρα του πατέρα του, τον ορμητικό νεαρό πατριό του. Μέσα από τις αναμνήσεις αναδύεται ένα τρυφερό πορτραίτο της σχέσης του με την ηθοποιό σύζυγό του. Μακρινοί πρόγονοι εισβάλουν στην αφήγηση και κάνουν το σήμερα ακόμα πιο επείγον.

Με γλώσσα απλή και συναρπαστική και αφήγηση πάντα σε πρώτο πρόσωπο  ο Swift μετατρέπει το υποκειμενικό σε αντικειμενικό· με συμπαγή πλοκή γράφει ένα βιβλίο για ιδέες και έννοιες διαχρονικές. Με εξαιρετική γραφή, πολύτεχνη μα όχι επιτηδευμένη, με οξεία παρατηρητικότητα, καταφέρνει ένα μικρό άθλο: χωρίς να δίνει καμία απάντηση, θέτει όλες τις σωστές ερωτήσεις. Κι ενώ στην καρδιά του “Ever After” κρύβεται η πάλη για επιβίωση και η εσωτερική πάλη με κάθε είδους δαιμόνια αυτό που αφήνει σαν γεύση είναι η επιβεβαίωση της ζωής. Ένα μυθιστόρημα που δεν το διαβάζεις απλώς, αλλά το αισθάνεσαι.

Διάβασα το πρωτότυπο, αλλά βλέπω πως κυκλοφορεί και στα Ελληνικά με τίτλο “Εσαεί” από τις εκδόσεις Εστία. Προτιμήστε το για δώρο, στον εαυτό σας ή σε κάποιον που αγαπάτε και αγαπάει τα βιβλία. Θα με θυμηθείτε.

Narrator

Σελιδοδείκτης: http://wp.me/p1pa1c-f6f

Ετικέτα: Ever After, Graham Swift, Βιβλίο, Βιβλιοκριτική, Λογοτεχνία

Posted in: Πολιτισμος