[πρώτη δημοσίευση: radiobubblenews]
«Άντε να δεις τι τραβάει ο εργάτης που σηκώνει βάρη, που δουλεύει μπροστά στη φωτιά και το καλοκαίρι δεν μπορεί να αναπνεύσει από τους 100 βαθμούς Κελσίου. Πήγαινε μια βόλτα και τα ξαναλέμε»
Φυσικά, δεν θα μπορούσαμε. Οι 400 εργαζόμενοι στην Χαλυβουργία Ελλάδος διανύουν σήμερα -με επιμονή και συνέπεια- την 47η συνεχόμενη μέρα απεργίας, ενώ την ίδια ώρα τα εξώδικα πέφτουν βροχή για όποιον καταπατά τον κλειστό χώρο του εργοστασίου.
Παράλληλα, οι «οχλήσεις» στους απεργούς είναι ρουτίνα – μάλιστα, ένας «σεκιουριτάς» έχασε πρόσφατα τη δουλειά του επειδή δεν σημείωσε πινακίδες διερχόμενου οχήματος. Οι εργαζόμενοι «μετρούν» ήδη 50 απολυμένους συναδέλφους ενώ δρομολογούνται άλλες 130 απολύσεις. Καταλύτης των γεγονότων ήταν η εργοδοσία του Ν. Μάνεση, η οποία επικαλούμενη οικονομικές δυσκολίες, επιχείρησε να επιβάλλει 5ωρη εργασία που θα οδηγήσει σε μείωση μισθού κατά 50%.
Την ίδια στιγμή, στοιχεία αναφέρουν ότι η παραγωγή της εταιρείας τα τελευταία δύο χρόνια αυξήθηκε στους 266.000 τόνους από 196.000 και ο τζίρος ανήλθε το 2010 στα 227 εκ. ευρώ. «Δεν χρειάζονται χαρτιά για να μου πουν αν αυξήθηκε η παραγωγή στο εργοστάσιο», μας λέει ο Τάσος Κωνσταντινίδης, εργαζόμενος στη μηχανή χύτευσης. «Εγώ ξέρω ότι η παραγωγή έχει αυξηθεί, είμαι στη γραμμή παραγωγής όλη τη μέρα, βλέπω τι γίνεται. Ακόμη δεν έχω πάρει την καλοκαιρινή μου άδεια επειδή δουλεύαμε όλο το καλοκαίρι».
![]() |
Σκίτσο στην είσοδο του εργοστασίου |
«Και τι γίνεται τώρα με όλη αυτήν την παραγωγή, ποιος την βγάζει», ρωτάμε. «Η Χαλυβουργία του Βόλου» μας απαντούν. Εκεί, επειδή δέχτηκαν την πρόταση Μάνεση για 5ωρο, έχει μεταφερθεί η παραγωγή του εργοστασίου από τον Ασπρόπυργο και τώρα δουλεύουν 8ωρο. Όσες φορές αντιπροσωπείες από την Αθήνα επισκέφτηκαν τους συναδέλφους τους στο Βόλο για να ζητήσουν αλληλεγγύη και συνεργασία για κοινό αγώνα, οι εικόνες ήταν απογοητευτικές: «σκυμμένα πρόσωπα, τρομοκρατημένα, έμπαιναν κατευθείαν στο εργοστάσιο με το που μας έβλεπαν. Ο Μάνεσης ήταν σίγουρος ότι εκεί θα ψήφιζαν την πρότασή του για 5ωρο…».
![]() |
Ένας τοίχος, με ζωή και θάνατο |
Αν η πρόταση της εργοδοσίας γινόταν δεκτή, αυτό θα σήμαινε ότι για έναν εργαζόμενο 33 χρόνια στο εργοστάσιο, η αμοιβή του, από τα 1.600 ευρώ θα έπεφτε γύρω στα 800, ενώ για κάποιον που εργάζεται 6 χρόνια, το μεροκάματο θα έφτανε, με το ζόρι, 65 ευρώ μεικτά ημερησίως. «Δεν μπορώ να δουλέψω όταν ξέρω ότι ο συνάδελφος μου απολύθηκε. Επίσης, δεν αξίζει να δεχτώ αυτά τα χρήματα, όταν δεν είμαι σίγουρος ότι θα ξαναγυρίσω στο σπίτι μου το βράδυ – ένα χρόνο πριν πέθανε συνάδελφός μας». (σ.σ: του Γιώργου Τσαγκαράκη, στις 13-10-2010).
Οι απεργοί της Ελληνικής Χαλυβουργίας όλες αυτές τις ημέρες έχουν δεχτεί «κύματα» υποστήριξης, τόσο από το εσωτερικό όσο και από αλληλέγγυα εργατικά σωματεία του εξωτερικού. «Είναι συγκινητικό να βλέπεις ανάπηρους πολέμου να φέρνουν τρόφιμα και χρήματα, μικρά παιδιά να ανοίγουν τον κουμπαρά τους και να μας προσφέρουν. Χωρίς αυτά δεν θ’ αντέχαμε», επισημαίνουν οι απεργοί. Συναυλίες, εκδηλώσεις συμπαράστασης, πορείες, συγκεντρώσεις και φιλικά ποδοσφαιρικά ματς όπως αυτό με την Hasta La Victoria Siempre.
«Τουλάχιστον εγώ, είμαι σε προνομιούχα θέση, ωστόσο, βρίσκομαι εδώ για να συμπαρασταθώ σ’ αυτούς τους ανθρώπους», λέει ο Χουαν Ραμόν Ρότσα, λίγο πριν ξεκινήσει το παιχνίδι με τους απεργούς. «Μόνο ο κόσμος είναι ικανός να ανατρέψει τα πράγματα, όπως στην Αργεντινή», συμπληρώνει.
«Κερδοφορία που ζημιώνει»
Ρίχνοντας μια πρόχειρη ματιά στην εικόνα του χαλυβουργικού κλάδου, γίνεται σαφές ότι η κερδοφορία που υπήρξε την «χρυσή» τετραετία του 2000-2004, όταν η άνθηση της οικοδομικής δραστηριότητας «χτύπησε κόκκινο», δεν φαίνεται ικανή για να κρατήσει τη ζημιά που προκλήθηκε την τελευταία τριετία. Το «πάγωμα» των κατασκευών και της πρώτης ύλης έχει προκαλέσει ζημιά, ισχυρίζεται η επιχείρηση, μετακυλίοντας το κόστος, ως συνήθως, στους εργαζόμενους. Ασχέτως αν ακόμη εμφανίζει κέρδη…
![]() |
Οι μερίδες φαγητού των απεργών σε παράταξη |
«Η εσωτερική ζήτηση σε προϊόντα χάλυβα δεν μπορεί να καλύψει ούτε το ένα/τρίτο της ημερήσιας λειτουργίας των χαλυβουργείων ημερησίως», λέει ο Αλέξανδρος Τικτόπουλος, πρόεδρος της Ενωσης Χαλυβουργιών Ελλάδος. «Η μείωση μέχρι και 70% στη ζήτηση χαλυβουργικών προϊόντων λόγω της κατακόρυφης πτώσης της οικοδομικής δραστηριότητας, έχει δημιουργήσει σοβαρό πρόβλημα. Ακόμη και αν υπάρχουν κάποια περιθώρια στις εξαγωγές, οι ελληνικές επιχειρήσεις δεν είναι ανταγωνιστικές λόγω του υψηλού κόστους τoυ ρεύματος», συμπληρώνει. (σ.σ: είναι υψηλότερο κατά 35% σε σχέση με την μέση τιμή κόστους για μια επιχείρηση του εξωτερικού).
Την ίδια στιγμή, παράλληλα με το «πρόβλημα» της ανταγωνιστικότητας που «λύνεται» συχνά με περικοπές του μισθολογικού κόστους, η παγκόσμια ζήτηση χάλυβα για το 2012 αναμένεται αυξητική: ειδικότερα, η Παγκόσμια Ένωση Χάλυβα ανακοίνωσε τον Απρίλιο του 2011 ότι οικονομίες όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Ισπανία προβλέπεται να εμφανίσουν αργή ανάπτυξη στη χρήση χάλυβα, ως αποτέλεσμα της αδύναμης οικοδομικής δραστηριότητας.
Κείμενο: Χρήστος Σύλλας
Φωτό & συνέντευξη με Ρότσα: Νίκος Κλόκας
ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ
Σήμερα Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011, στις 15:00, μία εκπομπή αφιερωμένη στον αγώνα των εργατών μετάλλου από τη δημοσιογραφική ομάδα του Radiobubble
Short Link: http://wp.me/p1pa1c-f3I
Ioulianos
17 Δεκεμβρίου, 2011 11:52 πμ
Αθόρυβα, όπως το συνηθίζει η οικογένεια του κ. Ν. Μάνεση, συγκροτήθηκε προχθές 1η Δεκεμβρίου η μεγαλύτερη σε πωλήσεις, ανάμεσα σε όλες τις εκτός Σοφοκλέους επιχειρήσεις ελληνικών κεφαλαίων, βιομηχανία της χώρας. Το όνομα αυτής Χαλυβουργία Ελλάδος. Με βάση τις πωλήσεις της η νέα εταιρεία τοποθετείται ανάμεσα στις είκοσι πρώτες, εισηγμένες και μη, βιομηχανίες της Ελλάδας.
Καρπός της συνένωσης της Χαλυβουργίας Θεσσαλίας και της Ελληνικής Χαλυβουργίας, πλειοψηφικό μερίδιο της οποίας είχε αποκτηθεί από την πρώτη το 2004, η ενοποιημένη επιχείρηση φιλοδοξεί, σύμφωνα με πληροφορίες, να καταλάβει μια περίοπτη θέση στη Σοφοκλέους εντός του 2007. Το σχέδιο ένωσης των δύο εταιρειών και του πλήρους ελέγχου της νέας εταιρείας από την οικογένεια Μάνεση «ευλόγησε» η Εθνική Τράπεζα, παραχωρώντας της με εύλογο αντίτιμο το μερίδιο που κατείχε. Το 1937 στην κυριότερη τότε βιομηχανική ζώνη της Αθήνας, επί της οδού Πειραιώς, ιδρύθηκε η ιστορική Ελληνική Χαλυβουργία, η πρώτη βιομηχανική εταιρεία χάλυβος που δημιουργήθηκε στην Ελλάδα, προτού ακόμη λάμψει το άστρο της Χαλυβουργικής και σχεδόν τρεις δεκαετίες προτού αναπτύξει ανάλογη δραστηριότητα ο κορυφαίος σήμερα «παίκτης» της αγοράς, ο όμιλος Βιοχάλκο με τη Σιδενόρ.
* Αυξημένος τζίρος
Με παραγωγική δυναμικότητα περί το 1 εκατ. τόνους χάλυβος ετησίως, η νέα εταιρεία αναμένεται να παρουσιάσει τζίρο άνω των 320 εκατ. ευρώ για το 2006, αυξημένο περίπου κατά 65 εκατ. ευρώ σε σύγκριση με αυτόν που είχαν πραγματοποιήσει το 2005 οι δύο ενοποιούμενες επιχειρήσεις. Απασχολεί κεφάλαια ύψους 400 εκατ. ευρώ και 1.000 εργαζομένους στον Βόλο και στον Ασπρόπυργο, όπου λειτουργούν οι δύο καθετοποιημένες χαλυβουργικές μονάδες της, «αντιμέτωπες» με τις γειτονικές μονάδες των οικογενειών του κ. Ν. Στασινόπουλου της Σιδενόρ-Βιοχάλκο και του κ. Κ. Αγγελόπουλου της Χαλυβουργικής. Οι εγκαταστάσεις της εκτείνονται σε 750 στρέμματα, από τα οποία τα μισά περίπου καταλαμβάνουν οι στεγασμένοι βιομηχανικοί, εμπορικοί και αποθηκευτικοί χώροι, ενώ τα προϊόντα της φέρουν ανάγλυφο το διακριτικό σήμα «Ελληνικά Χρυσά Θεμέλια».
Οι επεκτάσεις και οι κυριαρχικές βλέψεις των ανταγωνιστών της δεν φαίνεται να κάμπτουν τη Χαλυβουργία Ελλάδος, η οποία θεωρεί εαυτήν αρκούντως ισχυρή και «ικανή να αντεπεξέλθει με επιτυχία στις συνθήκες του ανταγωνισμού και στις καλές και στις κακές ημέρες του κλάδου». Είναι η μοναδική χαλυβουργία που διαθέτει παράλληλα μονάδες στην Αττική και στην επαρχία, γεγονός που θεωρείται συγκριτικό πλεονέκτημα και συμβάλλει ασφαλώς ώστε τα στελέχη της να δηλώνουν απερίφραστα: «Δεν φοβόμαστε τον ανταγωνισμό κανενός». Η εξαγορά πλειοψηφικού πακέτου της Ελληνικής Χαλυβουργίας των οικογενειών Σαλαπάτα και Ευστρατίου από τη Χαλυβουργία Θεσσαλίας της οικογένειας Μάνεση το 2004 είχε θεωρηθεί απόπειρα συγκρότησης ενός «τρίτου πόλου» στον χώρο της ελληνικής χαλυβουργίας, ως μέσο άμυνας στις «επεκτατικές» βλέψεις του γκρουπ Σιδενόρ-Βιοχάλκο και της αναγεννημένης Χαλυβουργικής, η οποία πρόσφατα διηύρυνε ακόμη περισσότερο το παραγωγικό δυναμικό της με νέες επενδύσεις, αγγίζοντας το 1 εκατ. τόνους. Η νέα εταιρεία καθίσταται πλέον βάσει του τζίρου της ο δεύτερος μεγαλύτερος «παίκτης» της αγοράς, αλλά δείχνει να έχει πλήρη συνείδηση της επικείμενης έντασης του ανταγωνισμού.
«Η νέα, ενωμένη εταιρεία μας δείχνει την αξία και τη δύναμή της στην αγορά» αναφέρουν με φειδώ στελέχη της, προσθέτοντας: «Ο στόχος μας φυσικά είναι να διατηρήσουμε τουλάχιστον το μερίδιο που έχουμε κατακτήσει, ωστόσο σκοπεύουμε να συνεχίσουμε να εκπλήττουμε ευχάριστα την αγορά και επιπλέον να κερδίσουμε θέσεις και σε αγορές του εξωτερικού». Ενα μικρό ακόμα μέρος της παραγωγής του εργοστασίου του Βόλου ήδη εξάγεται. Αν και δεν υπάρχουν απολύτως αξιόπιστα στοιχεία, η επιχείρηση εκτιμά ότι το μερίδιό της στον σίδηρο μπετόν και στα άλλα επιμήκη προϊόντα χάλυβος στην Ελλάδα υπερβαίνει το 30%. Προσφάτως άρχισε να παράγει και μορφοσίδηρο, διευρύνοντας τη γκάμα των προϊόντων της.
* Η ενιαία εταιρεία
Η συγκρότηση της ενιαίας εταιρείας διευκολύνει ασφαλώς τον στόχο εισαγωγής στη Σοφοκλέους. Παράλληλα όμως η επιχείρηση της οικογένειας Μάνεση φαίνεται να φιλοδοξεί να επεκταθεί στο εξωτερικό, όχι μόνον εμπορικά, αλλά και παραγωγικά. «Διερευνούμε διάφορες επενδυτικές ευκαιρίες» περιορίζεται να αναφέρει ένα από τα στελέχη της εταιρείας, η οποία ήδη δημιουργεί «εμπορικές βάσεις» στα Βαλκάνια και σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές της αγοράς θα μπορούσε κάποια στιγμή να προκαλέσει το επενδυτικό ενδιαφέρον διεθνούς ομίλου χάλυβος.
Η οικογένεια Μάνεση ασχολήθηκε εμπορικά κατ’ αρχήν με τον χάλυβα τη δεκαετία του 1940, όταν οι αδελφοί Ι. και Γ. Μάνεσης, που έφυγαν από τη ζωή το 1991 και το 2001 αντίστοιχα, δημιούργησαν στον Πειραιά την εμπορική επιχείρηση «Αφοί Μάνεση & Βογιατζής». Η βιομηχανική επέκταση άρχισε το 1963 με τη δημιουργία ελασματουργείου στον Βόλο και συνεχίστηκε με την κατασκευή χαλυβουργείου, επίσης στη Μαγνησία, το 1974. Από τη συνένωση αυτών των δύο μονάδων προέκυψε η Χαλυβουργία Θεσσαλίας, η οποία με επικεφαλής τον 57χρονο σήμερα κ. Ν. Μάνεση, γιο του Ι. Μάνεση, το 2004 έθεσε υπό τον έλεγχό της την Ελληνική Χαλυβουργία, με σίδηρο της οποίας χτίστηκε κάποτε το οχυρό Ρούπελ. Σημαντικό ρόλο διαδραματίζει πλέον στην ενωμένη Χαλυβουργία Ελλάδος και η τρίτη γενιά της οικογένειας, ο 30χρονος κ. Ι. Μάνεσης και ο 27χρονος κ. Γ. Μάνεσης.
http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=177482
giorgalis
17 Δεκεμβρίου, 2011 10:40 μμ
🙂 🙂 μπράβο ρε ιουλιανέ
Mitsaras
17 Δεκεμβρίου, 2011 2:27 μμ
Μόλις επέστρεψα από την πορεία των Χαλυβουργών. Αρκετός κόσμος με παλμό, κυρίως από το ΠΑΜΕ και λίγους από εξωκοινοβούλευτική αριστερά με πιο συγκροτημένο μπλοκ εκείνο της Ταξικής Πορείας. Εκπληκτική η ομιλία του Σιφωνιού που πρέπει να διαβαστεί από όλους.
Αυτά!
no11888
17 Δεκεμβρίου, 2011 2:55 μμ
Χρησιμες ολες αυτες οι δρασεις αλληλεγγυης αλλα αυτοι που θα μπορουσαν να βοηθησουν πραγματικα τους συναδελφους τους,δεν ειναι αλλοι απο τους εργατες στο εργοστασιο του βολου.Εκει απο οτι βλεπω μια χαρουλα συνεχιζεται η καθημερινοτητα.Περα βρεχει πραγματικα.
oldboy9
18 Δεκεμβρίου, 2011 9:57 πμ
48 πλέον…
Eleni Kaltsa
19 Δεκεμβρίου, 2011 9:39 μμ
48 + μέρες απεργίας….17/12/2011 – φωτό: http://www.demotix.com/news/972089/steelworkers-demonstrate-athens-48th-day-strike
kanali
22 Δεκεμβρίου, 2011 4:15 μμ
Εμείς πήγαμε την επομένη όπου τραβήξαμε και ένα βιντεάκι
48η ημέρα απεργίας στη Χαλυβουργία (17/12/2011) –>
http://kanali.wordpress.com/2011/12/19/steelworker/
Χαλύβδινοι Όμορφοι Άνθρωποι –> http://agauch-katerina.blogspot.com/2011/12/blog-post_21.html
άνεργος
26 Ιανουαρίου, 2012 1:21 πμ
Αν οι Βολιώτες με 8άωρη απασχόληση βγάζουν και την παραγωγή του Ασπρόπυργου, τότε, τι να πει κανείς; Αυτό ενισχύει τον ισχυρισμό του Μάνεση ότι η ζήτηση έχει μειωθεί και αν δουλεύουν και στην Αθήνα και στο Βόλο 8 ώρες, 400 εργάτες θα πληρώνονται για να κάθονται.
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
26 Ιανουαρίου, 2012 1:36 πμ
Δεν καταλαβαίνω το σχόλιο.
Αυτή τη στιγμή εργάζονται οι μισοί εργάτες με φουλ ωράριο και με μισό μισθό.
άνεργος
26 Ιανουαρίου, 2012 5:56 μμ
Πρώτα-πρώτα, να πω ότι αυτό που γράφεις «φουλ ωράριο με μισό μισθό», πρέπει να είναι ανακριβές. Γιατί, η συμφωνία που είχε προτείνει ο Μάνεσης και τη δέχτηκαν οι Βολιώτες, ενώ την απέρριψαν οι Αθηναίοι, ήταν το 8άωρο να γίνει 5άωρο με αντίστοιχη μείωση του μισθού, δηλαδή, να παίρνουν τα 5/8 του μισθού και όχι το ½ (ή τα 4/8). Είναι προφανές ότι αν εργάζονται πάλι 8άωρο, θα παίρνουν τον κανονικό μισθό. Από ποια πηγή έμαθες ότι δουλεύουν 8άωρο με το μισό μισθό;
Λες ότι δεν καταλαβαίνεις το σχόλιό μου. Αν η ζήτηση των προϊόντων της Ελληνικής Χαλυβουργίας δεν είχε μειωθεί, όπως ισχυρίζονται μερικοί, δε θα μπορούσαν οι Βολιώτες να εργάζονται κανονικά το 8άωρό τους, όπως δούλευαν παλιά και να βγάζουν όλη την παραγωγή, ενώ οι Αθηναίοι απεργούν. Ο Μάνεσης δήλωσε ότι θέλει να μοιράσει την απαίτηση της αγοράς για λιγότερα προϊόντα σε όλους τους εργάτες της Αθήνας και του Βόλου και πρότεινε σε όλους 5άωρο με αντίστοιχη μείωση του μισθού, ή 8άωρο συνοδευόμενο με απολύσεις, ώστε με το 8άωρο όσων θα παρέμεναν στη δουλειά να βγαίνει η μειωμένη παραγωγή. Α, λοιπόν, με μόνους τους εργάτες του Βόλου, βγαίνει η παραγωγή αυτή, αν νικήσουν οι εργάτες του Ασπρόπυργου και οι εργάτες του Βόλου συνεχίσουν να δουλεύουν 8άωρο, οι εργάτες του Ασπρόπυργου (περίπου 400) «θα πληρώνονται για να κάθονται».
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
26 Ιανουαρίου, 2012 7:50 μμ
Είναι απλό. Οι Βολιώτες πληρώνονται για πέντε ώρες και δουλεύουν οκτώ. Κατά την πάγια τακτική των «ευέλικτων ωραρίων».
Από εκεί και πέρα, ναι θα πληρώνει και τους μεν και τους δε, μοιράζοντας την παραγωγή. Όσο κέρδιζε την υπεραξία της εργασίας Αθήνας και Βόλου ο Μάνεσης πέρναγε μία χαρά. Ήρθε η ώρα να ανταποδώσει αυτήν την υπεραξία. Δεν νομίζεις; Και μη μου πεις ότι έτσι είναι τα πράγματα, γιατί ακριβώς «αυτά τα πράγματα» πολεμάμε.
Από εκεί και πέρα λυπάμαι που υπογράφεις ως άνεργος, αλλά δυστυχώς με αυτήν τη συλλογιστική σου η ανεργία σου (και υπολοίπων) είναι λογικό επακόλουθο. Ελπίζω ειλικρινά, το σύστημα να σου άφησε κάτι στην άκρη.
άνεργος
27 Ιανουαρίου, 2012 12:27 πμ
Φίλε «Γαλαξιάρχη»,
ξαναγράφεις ότι « Οι Βολιώτες πληρώνονται για πέντε ώρες και δουλεύουν οκτώ». Σε ρώτησα ποια είναι η πηγή σου και δεν απαντάς. Δε θέλω να αμφισβητήσω την αξιοπιστία σου, αλλά δε με βοηθάς. Απλώς μου φάνηκε παράλογο να έχουν υπογράψει μια συμφωνία και να μην τηρείται, ιδιαίτερα τώρα που ο Μάνεσης έχει ανάγκη απόλυτη τους «απεργοσπάστες».
Όσο για το «ευέλικτο ωράριο» πρώτη φορά ακούω ότι δουλεύεις 8 ώρες και πληρώνεσαι για 5 και μάλιστα ότι αυτό είναι «πάγια τακτική».
Από εκεί και πέρα, λες, θα μοιράζει την παραγωγή. Άρα, η παραγωγή βγαίνει και με λιγότερους εργάτες. Τι θα γίνει με τους άλλους; Εγώ έγραψα, ότι αν βγαίνει με πλήρη απασχόληση των Βολιωτών, οι Αθηναίοι θα πληρώνονται χωρίς να δουλεύουν. Πού διαφωνείς;
Δεν αμφιβάλλω ότι ο Μάνεσης, όσο κέρδιζε την υπεραξία, πέρναγε μια χαρά. Τώρα, όπως λες, ήρθε η ώρα να την ανταποδώσει. Με ρωτάς τι νομίζω. Εγώ θα έλεγα ότι δεν έπρεπε να την «κέρδιζε» ποτέ. Όσο για το πότε έρχεται η ώρα να την «ανταποδώσει», όπως θα ξέρεις χρειάζεται κάτι που λέγεται «σοσιαλιστική επανάσταση». Και, μάλλον, δεν είναι η «ώρα» για κάτι τέτοιο. Εκτός και νομίζεις ότι η απεργία του Ασπρόπυργου θα αποτελέσει τη σπίθα που θα ανάψει τη φωτιά της εξέγερσης.
Αλλά, επειδή είμαι μαρξιστής πιστεύω ότι η σοσιαλιστική επανάσταση δεν ξεπηδάει σαν κεραυνός εν αιθρία. Χρειάζεται χρόνια υπομονητικής επαναστατικής δουλειάς στους εργάτες και τους προλετάριους γενικότερα από ένα επαναστατικό κόμμα, που θα κερδίσει την εμπιστοσύνη τους και θα το ακολουθεί η πλειοψηφία της εργατικής τάξης, ένα κόμμα που θα οργανώσει την πρωτοπορία των εργατών και θα φτιάξει, σιγά-σιγά, από τους πιο αφοσιωμένους, ατσαλωμένους εργάτες έναν πολιτικό επαναστατικό στρατό, που θα κάνει τη νικηφόρα εξέγερση.
Αν βλέπεις ότι όλα αυτά έχουν γίνει, δεν μπορώ παρά να σε συγχαρώ για την αισιοδοξία σου, ειδικά στο θέμα του κόμματος.
Δεν κατάλαβα γιατί λες «με αυτήν τη συλλογιστική σου η ανεργία σου (και υπολοίπων) είναι λογικό επακόλουθο». Η συλλογιστική μου δεν ευθύνεται για την ανεργία, ούτε για τη δική μου, ούτε και για των υπόλοιπων. Η σημερινή αυξημένη ανεργία οφείλεται στην κρίση, την οποία ορισμένοι θεωρούν ανύπαρκτη (η «κανονική» ανεργία είναι εγγενής πληγή του καπιταλισμού). Η συλλογιστική μου λέει ότι είναι παράλογο να μη βλέπουμε την πραγματικότητα : όταν η παραγωγή μειώνεται λόγω της κρίσης, ή θα γίνουν απολύσεις, ή θα μειωθούν οι μισθοί. Αυτή είναι η συλλογιστική των αστών και από τη μεριά τους έχουν απόλυτο δίκιο. Οι εργάτες δεν μπορούν να απαντούν «δε δεχόμαστε τίποτα», γιατί αυτό αντιστοιχεί στο να κάθονται και να πληρώνονται, που είναι πρώτα-πρώτα ολέθριο για τους ίδιους. Η απάντηση μπορεί να είναι μόνο μία : μια και η αστική τάξη πιάστηκε φανερά ότι δεν μπορεί να διευθύνει την οικονομία χωρίς να εξοντώσει τμήματα της εργατικής τάξης, πρέπει να ανατραπεί.
Και μια και οι συνθήκες δεν είναι κατάλληλες για κάτι τέτοιο, οι εργάτες πρέπει να συμβιβαστούν με το μειωμένο ωράριο και την αντίστοιχη μείωση του μισθού και συγχρόνως να διακηρύξουν την απόφασή τους για την ανατροπή και την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας από την εργατική τάξη.
DrAluca
27 Ιανουαρίου, 2012 12:43 πμ
1)«απλώς μου φάνηκε παράλογο να έχουν υπογράψει μια συμφωνία και να μην τηρείται,»
2)«Όσο για το «ευέλικτο ωράριο»-…-«πάγια τακτική».»
Πλακα κανεις ετσι?
Σε αλλο πλανητη ησουν μεχρι πριν απο 2 μερες?
Χαμογελατε…
Xanadu
27 Ιανουαρίου, 2012 12:49 πμ
Earth calling!
Spin
27 Ιανουαρίου, 2012 1:49 πμ
οι συνθήκες δεν ειναι κατάλληλες, τα πουλιά πετάνε χαμηλά 😛
άνεργος
6 Φεβρουαρίου, 2012 2:23 πμ
Φίλε μου, δεν κάνω πλάκα και νομίζω ότι οι Βολιώτες δουλεύουν 8 ώρες και πληρώνονται για 8 ώρες. Αν εσύ ξέρεις ότι πληρώνονται για 5 ώρες, κατονόμασε την πηγή σου. Το ίδιο ισχύει και για τον άλλο ισχυρισμό ότι «αυτή είναι η πάγια τακτική των ευέλικτων ωραρίων». Εγώ «ήμουν σε άλλο πλανήτη μέχρι πριν 2 μέρες», εσύ που ήσουν εδώ, δώσε κάποια απόδειξη.
Από εκεί και πέρα, αν σας ένοιαζε για τους εργάτες, θα κάνατε τον κόπο να ασχοληθείτε και με τα άλλα που γράφω. Αλλά, μάλλον, αντιδράτε στη σημερινή κατάσταση όχι για να ανατρέψετε, αλλά, για να γυρίσουν τα πράγματα στην παλιά καλή εποχή, της μάσας, ξάπλας και φούμας. Μόνο που τώρα πια, τέρμα τα δίφραγκα, τα δανεικά τελειώσανε! Εδώ χρειάζεται λύση. Αν θέλετε να διατηρηθεί ο καπιταλισμός, θα δεχτείτε τα μέτρα. Αν δε θέλετε, πάρτε θέση κι αφήστε τις εξυπνάδες!