Η οικονομική αποικία του βυθού

του Ιουλιανού (από ιδέα της Γιάνκας)

«Η περιοχή είναι περιοχή οξύτατων ανταγωνισμών γύρω από το πετρέλαιο, φυσικό αέριο κ.λπ. και ξέρετε τι σημασία έχουν αυτά για την καπιταλιστική ανάπτυξη, γενικότερα για την ανάπτυξη. Εάν η Ευρώπη χωριστεί σε δύο πόλους, τον γερμανικό και τον γαλλικό, υπάρχει κατάσταση στη Μέση Ανατολή όπου γίνεται… Είναι Ανατολική Μεσόγειος, Μέση Ανατολή και Εύξεινος. Αυτή η περιοχή φιλοξενεί σήμερα συμφωνίες για 15 τουλάχιστον διαφορετικούς αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου. Σε άλλες ηγούνται οι ΗΠΑ, σε άλλες η Ρωσία, ενδιαφέρεται η Γερμανία, ενδιαφέρεται η Γαλλία…

Επομένως, είτε θα έχουν μια έμμεση σύγκρουση μεταξύ τους οι περιφερειακές δυνάμεις, είτε άμεση σύγκρουση. Σε ποιο άξονα θα είναι η Ελλάδα δεν ξέρω, αν θα είναι στο γερμανικό, στο γαλλικό. Θα εμπλακούμε είτε σαν επιτιθεμένη δύναμη, με πολύ άσχημες συνέπειες ή και σαν χώρα θέατρο πολέμου. Δεν μπορώ να ξέρω ακριβώς, με ποιο άξονα θα είναι η Ελλάδα, άξονα ιμπεριαλιστικό, δεν μπορούμε να προβλέψουμε ως Κόμμα. Η περιοχή πάντως μυρίζει μπαρούτι.»

Αλέκα Παπαρήγα (απάντηση σε ερώτημα του Χατζηνικολάου στις 18-Νοεμβριου 2011)

Μετά την Ευρωπαϊκή και Αμερικανική επέμβαση στη Λιβύη, για την μοιρασιά του ενεργειακού πλούτου αυτής της χώρας, επέμβαση που σχετίζεται με τις γενικότερες αναδιατάξεις στην περιοχή, που με την σειρά τους συνδέονται και με το ιμπεριαλιστικό σχέδιο για τη «Νέα Μέση Ανατολή», με τις αλλαγές που γίνονται στη Βόρεια Αφρική , στο προσκήνιο ήρθαν από την μια οι απειλές της δύσης στις πετρελαιοπαραγωγούς χώρες, Συρία και Ιράν, και από την άλλη οι απειλές τις Τουρκία στο Ισραήλ.

Απειλές που σχετίζονται με την ύπαρξη πετρελαίου και φυσικού αερίου στην λεκάνη της ανατολικής Μεσογείου.

Ακόμα όμως και υποθετική να είναι η ανεύρεση κοιτάσματος ,είναι δυνατό αυτή η μικρή υπόνοια, να προκαλέσει πραγματική θύελλα ανάμεσα στα πολυεθνικά μονοπώλια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τα υποθετικά πετρέλαια του Αιγαίου που προκαλούν, μεταξύ Ελλάδας –Τουρκίας προβλήματα υφαλοκρηπίδας, οροθέτησης δηλαδή υποθαλάσσιων εκτάσεων, ΑΟΖ, τα οποία αποτελούν έτσι κι αλλιώς παγκόσμια προβλήματα και διεθνή διαμάχη μια και ουσιαστικά δεν υπάρχει καμία ξεκάθαρη διεθνής συμφωνία.
Κάτω από τέτοιες συνθήκες το Ελληνοτουρκικό «πρόβλημα» του Αιγαίου από ειδικό γίνεται γενικό πρόβλημα και εντάσσεται στις συνεχώς μεταβαλλόμενες τάσης της σημερινής παγκοσμιοποιημένης καπιταλιστικά πραγματικότητας.

Μια άλλη παράμετρος ίσως είναι και το καθεστώς που διέπει τα Στενά των Δαρδανελίων. Και αυτό γιατί εκεί ενώνονται αφενός ο δρόμος της ξηράς που αποτελεί τον συνδετικό κρίκο μεταξύ Βαλκανίων και Ασίας και αφετέρου τα στενά αποτελούν την μόνη δυνατή επικοινωνία του Ευξείνου πόντου άρα και της Ρωσίας με την μεσόγειο θάλασσα.

Τι αποτέλεσμα θα έχει μια υποθετική απόφαση της Τουρκίας, να κλείσει τα Στενά;

Υπάρχει όμως και ένα άλλο ερώτημα: Όλα τα παραπάνω και υπό το πρίσμα της βαριάς καπιταλιστικής κρίσης, όπου ο ανταγωνισμός στις θάλασσες πήρε μεγάλες διαστάσεις, σε συνδυασμό με τις απειλές εκατέρωθεν, πόσο βλάπτουν το Ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο το οποίο είναι άμεσα συνδεδεμένο με τα βρετανικά και Αμερικανικά συμφέροντα; Είναι πλεονασμός η θεώρηση ότι αυτά τα συμφέροντα θα καθορίσουν και την πολιτική της κυβέρνησης. (;)

Το σίγουρο είναι πως αυτά τα γεγονότα ασκούν άμεση επίδραση στο Κυπριακό, το Παλαιστινιακό, στις εξελίξεις σε Μέση Ανατολή και Β. Αφρική, που βρίσκονται διαχρονικά και ιστορικά στη μέγκενη του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού,που στόχο έχει την καταλήστεψη του ενεργειακού πλούτου των βυθών της θάλασσας.

Στο στρατιωτικό πεδίο της λεκάνης της ανατολικής Μεσογείου.

Οι υπό εξέλιξη έρευνες για υδρογονάνθρακες της Κυπριακής Δημοκρατίας, στο θαλάσσιο χώρο που εκτείνεται νοτιοανατολικά του νησιού και οι αντίστοιχες γεωτρήσεις στην ΑΟΖ του Ισραήλ, αποτελούν το «μήλον της έριδος» για τα πολυεθνικά μεγαθήρια και ταυτόχρονα δίνουν την αφορμή να ξεδιπλωθούν κινήσεις από πολλούς παίχτες στην ιμπεριαλιστική σκακιέρα.

Είναι γεγονός ότι τα, εν λόγω, ενεργειακά κοιτάσματα αποτελούν εκπληκτικό πλούτο και συνεπάγονται πολλά κέρδη και μεγάλη ενίσχυση της ισχύος του οποιουδήποτε τα θέσει υπό τον έλεγχό του. Συγκεκριμένα, εκτιμάται ότι στη λεγόμενη Ανατολική Λεκάνη της Μεσογείου, συνολικά, υπάρχουν αποθέματα φυσικού αερίου 122 τρισεκατομμυρίων κυβικών ποδιών. Εξ αυτών, σε βάθος μεγαλύτερο των 5 χιλιομέτρων, το κοίτασμα «Λεβιάθαν», που είναι και το τελευταίο που ανακαλύφθηκε πέρυσι τον Ιούνιο, εκτιμάται ότι έχει αποθέματα 16 τρισεκατομμυρίων κυβικών ποδιών ή 450 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων φυσικού αερίου.

Στην πρώτη γραμμή «παικτών» εμφανίζονται η Τουρκία και το Ισραήλ, δύο περιφερειακές δυνάμεις που διατηρούσαν στρατηγική συμμαχία μέχρι πρόσφατα, υπό την ομπρέλα του ΝΑΤΟ και τώρα βρίσκονται σε ανταγωνιστική μεταξύ τους σχέση. ΗΠΑ, ΕΕ και Ρωσία είναι οι άλλοι βασικοί παίχτες, που περιπλέκουν το κουβάρι των ανταγωνισμών στην περιοχή.

Στο θαλάσσιο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου, εκδηλώνεται κλιμακούμενη η τουρκική προκλητικότητα, με πλόες ερευνητικών πλοίων, ακόμα και στα όρια του «οικοπέδου 12», όπου διεξάγεται η κυπριακή γεώτρηση από την αμερικανοϊσραηλινή εταιρεία «Noble Energy». Η ένταση μεγάλωσε , όταν ισραηλινά μαχητικά έφτασαν μέχρι τις νότιες ακτές της Τουρκίας, με άδεια διέλευσης από το FIR της Λευκωσίας, γεγονός που επιβεβαιώνει την αναβάθμιση και της στρατιωτικής συνεργασίας ανάμεσα στις δυο χώρες (Ισραήλ – Κύπρος).

Η παρουσία στην Ανατ. Μεσόγειο πολεμικών πλοίων διαφόρων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, θυμίζει αρπακτικά που γυροφέρνουν το θήραμά τους. Ενδεικτικό είναι, πως στο πλαίσιο ενός επικείμενου νέου γύρου αδειοδοτήσεων σε άλλα «οικόπεδα» της κηρυγμένης κυπριακής ΑΟΖ, τις προηγούμενες μέρες η Κύπρος προχώρησε στην πώληση τρισδιάστατων σεισμικών δεδομένων για κοιτάσματα φυσικού αερίου, στις γαλλικές εταιρείες «Τοτάλ» και «Γκαζ Ντε Φρανς», ενώ ενδιαφέρον έχει εκδηλώσει και η ρωσική «Γκάζπρομ».

Για την απόκτηση των εν λόγω στοιχείων, που είναι αναγκαία ώστε οι εταιρείες να αξιολογήσουν τα δεδομένα πριν προχωρήσουν σε προσφορές για την εκμετάλλευση των «οικοπέδων», η «Τοτάλ» πλήρωσε στη Λευκωσία 1,6 εκατομμύρια ευρώ, ενώ η «Γκαζ Ντε Φρανς» 2 εκατομμύρια. Μάλιστα, όπως χαρακτηριστικά λέγεται, υπάρχει «συνωστισμός» εταιρειών ενόψει της επικείμενης ανακήρυξης ενός δεύτερου γύρου αδειοδότησης για το άνοιγμα ενός ή και παραπάνω «οικοπέδων». Το ενδιαφέρον αυτό αποτυπώνεται και με την παρουσία πολεμικών πλοίων των αντίστοιχων χωρών νότια της Κύπρου.

Αξίζει τον κόπο να σημειωθεί ότι ένα, όχι αμελητέο, τμήμα των κοιτασμάτων που το Ισραήλ θεωρεί δικαιωματικά δικά του βρίσκονται σε θαλάσσιο χώρο που, ουσιαστικά, ανήκει στα παλαιστινιακά εδάφη, αφού είναι πολύ κοντά στα χωρικά ύδατα της Λωρίδας της Γάζας. Είναι προφανές ότι μια αλλαγή του «στάτους κβο» με τερματισμό της κατοχής, δε συμφέρει διόλου την ισραηλινή ηγεσία ούτε σε αυτόν τον τομέα, καθώς η παλαιστινιακή πλευρά δικαιούται να θέσει και αυτή διεκδικήσεις.

Στην δε Ευρωπαϊκή Ενωση, εδώ και καιρό, υπήρχε προβληματισμός για το πώς θα προμηθευτεί ενέργεια, με κάποιες από τις δυνάμεις της να συμμερίζονται τις ανησυχίες που, εμμέσως πλην σαφώς, είχαν εκφράσει και οι ΗΠΑ σχετικά με την ολοένα μεγαλύτερη «ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία και συγκεκριμένα από τις ενεργειακές συμφωνίες της Ρωσίας με Γερμανία και Ιταλία (σε αυτές συγκαταλέγονται τα σχέδια για τους αγωγούς φυσικού αερίου «Nord Stream» και «South Stream»). Προς τις ρωσικές ενεργειακές πηγές φάνηκαν να στρέφονται και βρετανικών συμφερόντων εταιρείες, όπως η ΒΡ που υπέγραψε, στις αρχές του χρόνου, συμφωνία με τη ρωσική «Rosneft». Την ίδια στιγμή, η εναλλακτική, αμερικανικών συμφερόντων, πρόταση του αγωγού «Νabucco» μοιάζει να «παγώνει» προς το παρόν λόγω έλλειψης τόσο μεγάλων ποσοτήτων όσων απαιτούνται για την τροφοδοσία του, καθώς μικρότερης χωρητικότητας είναι τα, επίσης, ανταγωνιστικά στα ρωσικά συμφέροντα, σχέδια μεταφοράς που βασίζονται στον αγωγό Τουρκίας – Ελλάδας με τροφοδοσία αζέρικου πετρελαίου (ελληνο-ιταλικός αγωγός ITGI και σχέδιο ΤΑΡ με συνεργασία Ελλάδας – Αλβανίας – Ιταλίας).

Ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί και δείγματα πολέμου

• Ο Κινέζος πρόεδρος κάλεσε το ναυτικό της χώρας να κάνει προετοιμασίες πολέμου…
• Η Ρωσία έθεσε σε λειτουργία το αντιπυραυλικό σύστημα στο Καλλίνιγκρατ κατά του συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας των ΗΠΑ στην Πολωνία, Τσεχία και αλλού.
• Οι ΗΠΑ αρνούνται να παραιτηθούν από το αντιπυραυλικό σύστημα…
• Μέρκελ – Σαρκοζί: Τελευταία ευκαιρία… (για την είσοδο τους στην Μεσόγειο)

Είναι μακριά τα σενάρια πολέμου; Στον καπιταλισμό τίποτα δεν είναι μακριά. Όλα είναι τόσο κοντά όσο ανάγκη τα έχει για να επιβιώσει και να συνεχίζει την εκμετάλλευση των λαών. Και ο πόλεμος και ο φασισμός και ο αυταρχισμός και τα μέτρα που κάθε μέρα παίρνουν. Όλα είναι μια διαρκής διαδικασία και ανάλογα με τις ανάγκες επιλέγει για τις πολιτικές του.

Συμπέρασμα

Από τα προαναφερόμενα, είναι ηλίου φαεινότερο ότι για τον έλεγχο, την αξιοποίηση και τη διανομή του ενεργειακού πλούτου της Ανατολικής Λεκάνης της Μεσογείου βρίσκεται σε εξέλιξη και, φυσικά, θα συνεχιστεί ένας ανελέητος διαγκωνισμός περιφερειακών και ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, μέσα από πρόσκαιρες ή όχι συμμαχίες, οι οποίες ακόμη και στην πορεία μπορεί ν’ αλλάξουν. Είναι επίσης ξεκάθαρο, όπως αποδείχτηκε και από την περίπτωση της Λιβύης, ότι ο διαγκωνισμός αυτός δεν αποκλείεται διόλου να λάβει και ένοπλη μορφή, μόνο που στην περίπτωση της ανατολικής Μεσογείου κάτι τέτοιο σημαίνει πραγματικά έκρηξη «μεγατόνων», αν αναλογιστεί κανείς για ποιες πλευρές μιλάμε («Χεζμπολάχ», Ισραήλ καταρχάς) και ποιες ισχυρότερες περιφερειακές και ιμπεριαλιστικές δυνάμεις βρίσκονται πίσω από αυτές ήδη (Ιράν, Τουρκία, ΗΠΑ) και ποιες άλλες, χωρίς αμφιβολία, θα αναμειχτούν για να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους (ΕΕ και ξεχωριστών ευρωπαϊκών δυνάμεων, Ρωσία, Κίνα). Και το μόνο βέβαιο είναι ότι η σπίθα είναι πολύ εύκολο να ανάψει σε αυτήν την τόσο εύφλεκτη περιοχή.

Short Link: http://wp.me/p1pa1c-f3D

Ετικέτα: ΑΟΖ, Ανατολική Μεσόγειος, Ενεργειακές Πηγές, Ιμπεριαλισμός, Ιουλιανός, Σενάρια Πολέμου

Posted in: Ελλάδα, Κόσμος, Πολιτική