του Καπυμπάρα
Όταν ήμουνα μικρός ήμουνα ΚΚΕδάκι: Είχα μπλουζάκι «Москва 1980» με τον αρκούδο Μίσα (που το φορούσα μέχρι τα οχτώ – εννιά, παρόλο που γεννήθηκα μόλις ένα χρόνο πριν τους Ολυμπιακούς της Μόσχας), οι γονείς μου δεν με άφηναν να βλέπω τον «Ιππότη της Ασφάλτου» -που ήταν του ιμπεργιαλισμού* – στην τηλεόραση (αν και αυτό παίζει να συνέβαινε γιατί ξεκινούσε αργά και έπρεπε να βρίσκομαι στο κρεβάτι μου τέτοια ώρα – οπότε μάλλον διακρύνεται δάκτυλος της γιαγιάς και της αδερφής της), έβλεπα «Μπόλεκ και Λόλεκ», μου είχαν αγοράσει το «Φυσική για παιδιά» και σε γενικές γραμμές έκανα ότι θα έκανε ένα ΚΚΕδάκι που σέβεται τον εαυτό του.
Το 1986 έγινε το πυρηνικό ατύχημα στο Τσέρνομπιλ. Για την ιστορία, την ίδια χρονιά είχε γίνει και το Μουντιάλ του Μεξικού, και θυμάμαι πως είχα παρακολουθήσει πολλά πρώτα ημίχρονα (για τον ως άνω λόγο ότι έπρεπε να βρίσκομαι στο κρεβάτι μου νωρίς). Μια θεία από τη Θεσσαλονίκη μάλιστα, είχε φέρει δώρο σ’ εμένα και τα αδέρφια μου και από ένα μπλουζάκι με τη μασκότ της διοργάνωσης (αυτήν την πιπεριά με το σομπρέρο και τα μουστάκια) και καθώς τα δύο «ξενόγλωσσα» γεγονότα συνέβησαν κοντά χρονικά, η αδερφή της γιαγιάς, που ζούσε μαζί μας τα μπέρδευε και μας ζητούσε να της δείξουμε αυτά τα καινούργια μπλουζάκια, τα Τσερνομπίλ.
Από όλη τη φάση με το Τσέρνομπιλ θυμάμαι τον πανικό, τις συζητήσεις των μεγάλων και τις άγνωστες μάρκες από γάλα εβαπορέ που κυκλοφόρησαν στην αγορά εκείνη την περίοδο καθώς και ότι το καλοκαίρι στο χωριό, αν και ήταν χαρά Θεού, οι γονείς τους δεν άφηναν τα άλλα παιδάκια να παίζουν ελεύθερα στας εξοχάς γιατί φοβόσαντε λέει τη ραδιενέργεια, ενώ εγώ και τα αδέρφια μου για κάποιον περίεργο λόγο παίζαμε χωρίς περιορισμούς. Όπως μου εξηγήθηκε αργότερα, το ΚΚΕ είχε κάνει μια περιοδεία με έναν επιστήμονα από τον «Δημόκριτο» στους χώρους δουλειάς για να αναδείξει τη θέση ότι το μέγεθος της καταστροφής διογκώνεται από τους ιμπεριαλιστές (τους ίδιους που ακυρώσανε τα γκολ της ΕΣΣΔ στο ματς με το Βέλγιο μέτρησαν δυο γκολ οφσάιντ των Βέλγων στο ματς με την ΕΣΣΔ) και ότι η σοβιετική ραδιενέργεια μάλλον κάνει καλό. Ο μπαμπάς μου λοιπόν, αν και μαοϊκών καταβολών, μου φαίνεται ότι μετά από κάποια χρόνια κοντά στο κόμμα είχε ρεβιζιονίσει για τα καλά και έτσι το είχε πιστέψει.
Αν ενθυμείστε, τότε ο κόσμος ψιλοαπέφευγε και τα φρούτα και ειδικά τις φράουλες. Εμείς βέβαια δε μασήσαμε. Στο περιβόλι μας είχαμε μια νεσπουλιά και κάθε Πάσχα όταν ανέβαινε ο πατέρας μου να κόψει νέσπουλα (κάτι μικρά, κίτρινα και ξινά με μια περίεργη πάνα τις πιο πολλές φορές) πολλοί συγχωριανοί μαζευόνταν κάτω από το δέντρο και του ζητούσανε να τους δώσει μερικά. Εκείνη τη χρονιά θυμάμαι, κανείς δεν του ζήτησε. Κακώς κατά τη γνώμη μου, γιατί περιέργως πως το 1986 είχαν γίνει μεγάλα, πορτοκαλί, ολόγλυκα και γυαλιστερά και τα φάγαμε όλα εμείς…
*με «γ» είναι το σωστό
__________________________________________________________________________________________________________________
Σόρτλινκ: http://wp.me/p1pa1c-ePv
Α.Γ.ιος
Anakata-dyomenh
Μίσος ταξικό
Back Door Man
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
catalternative
CrippleHorse
DrAluca
Eddie
Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός
iguana
j4nus
Jaquou Utopie
Capybara
Spin
Кроткая
Ε. Λούπης
μανικακος
Mind the Gap
mitsovurdul
Mitsaras
.
Narrator
Παραλληλογράφοι
lamda
xtremyst
risinggalaxy
skatiblaxos
inflammatory
Συνεργοί Παραλληλογράφοι
HungerStrike300: Απεργία Πείνας Μεταναστών
CrippleHorse
7 Δεκεμβρίου, 2011 10:37 μμ
😆
Άμα δεν τραγουδ;άγανε κι όλας τα νέσπουλα του δέντρου, μη τα φοβάσαι 🙂
Εξάλλου κι ο Τσίμας, που ήταν τότε ΚΚΕ, έγραφε:
«Ξέρουμε τώρα με ακρίβεια πώς φτάσαμε στο ατύχημα στο Τσερνομπίλ. Ξέρουμε, επίσης με ακρίβεια, τα όρια της μόλυνσης που προκλήθηκε και που περιορίζεται σε μια ακτίνα γύρω από το Τσερνομπίλ, χωρίς να δικαιολογεί τις εξάρσεις του κομπογιαννίτικου πανικού που ταλαιπώρησαν την ελληνική κοινή γνώμη», ενώ γι’αυτόν η απόφαση του Π.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΣΕ αποτελούσε «απόδειξη ότι όλη εκείνη η εκστρατεία ψεύδους και παραπληροφόρησης που ξεσηκώθηκε τις μέρες του ατυχήματος ήταν μια καλοστημένη πολιτική επιχείρηση κατά της Σοβ. Ενωσης και της Ειρήνης στον κόσμο»
Narrator
7 Δεκεμβρίου, 2011 10:54 μμ
Το μουντιάλ δεν το θυμάμαι, γιατί σαν κοριτσάκι τότε έπαιζα με την ιμπεργιαλιστική μου Σίντυ. Θυμάμαι τον πανικό αμυδρά, αλλά δεν θυμάμαι να επηρεάζεται το δικό μας «νοικοκυριό». Ίσως επειδή και στη δική μας οικογένεια ήταν οι περισσότεροι ΚΚέδες αν και όχι με την αφοσίωση της οικογένειας Καπυμπάρα.
Αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ, ένα χρόνο μετά, με τα γεγονότα Σισμίκ (;) την 200 κιλών γειτόνισσα να έχει γεμίσει ένα καρότσι ΝΟΥΝΟΥ για το 100 κιλών βλαστάρι της… εγώ είχα πάει να πάρω 2 carnation.
Narrator
7 Δεκεμβρίου, 2011 10:57 μμ
Αααα… εγώ έβλεπα κανονικά τον «Ιππότη της Ασφάλτου». Γιατί θυμάμαι να μεταδίδεται απόγευμα και δη Σαββάτου;
Capybara
7 Δεκεμβρίου, 2011 11:01 μμ
Τον Μάικλ Νάιτ τον έβαζε εννιά η ώρα μετά τους Ντιούκς!
anton555
7 Δεκεμβρίου, 2011 11:43 μμ
Εφκαριστο εξπρεσ σερβιςςςς
Capybara
7 Δεκεμβρίου, 2011 11:45 μμ
😀
simon
8 Δεκεμβρίου, 2011 8:16 πμ
Τη Σίντυ; Κι απ’ αυτή πιο όμορφα μάτια έχεις! 🙂 🙂
Σόρρυ, Μητσάρα, δεν είναι «πέσιμο», απλώς η αλήθεια! 🙂
Mitsaras
8 Δεκεμβρίου, 2011 1:45 μμ
Έχω παραδώσει τα όπλα πλέον 😦
Narrator
8 Δεκεμβρίου, 2011 9:02 μμ
Αφού δεν μου κάνει κανείς άλλος κοπλιμέντα ρε μωρό μου, άσε το Simon μπας και δούμε άσπρη μέρα!
Σε λίγο βρε Simon θα μου πεις ότι τα μάτια μου είναι πιο ωραία κι απ’ του Paul Newman (άσε που όσοι δεν με έχουν γνωρίσει θα πιστεύουν ότι μόνο ωραία μάτια έχω 😛 )
simon
9 Δεκεμβρίου, 2011 7:57 πμ
Ά, ρε τυχερέ Μητσάρα… Εσύ έχεις παραδώσει τα όπλα κι αυτή σε αποκαλεί ακόμη «μωρό μου»…
Όσο για τον Νιούμαν, Ναρ, να σου θυμίσω ότι είμαι «Ο» Simon! 🙂
Anakata-dyomenh
7 Δεκεμβρίου, 2011 11:01 μμ
🙂 🙂 🙂 Πάντως, εγώ έχω ακόμα και sleeping-bag με τον Μίσα και τον ίδιο τον Μίσα αρκουδακι… μάλιστα, τον κρύβω από τη γάτα μου για να μην εξαφανιστεί το μοναδικό μάτι που του εχει απομείνει κανονικό… Όσο για τη ραδιενέργεια… εκείνη την εποχή ήμουν στην Καρδίτσα διακοπές και έφαγα κανονικότατα ό,τι υπήρχε στο χωράφι των παππούδων μου… οποτε μην απορείτε αν που και που λέω και κάνα κουφό. Όλο και κάποιο κουσούρι θα έχει αφήσει.
Capybara
7 Δεκεμβρίου, 2011 11:04 μμ
Εμείς το μπλουζάκι δεν το κρατήσαμε. Αφού το φορέσαμε και τα τρία αδέρφια, στο τέλος το έκανε η γιαγιά ξεσκονόπανο.
Άντεξε πάντως πολλά χρόνια. Αθάνατα τα σοβιετικά προϊόντα!!!
Mitsaras
8 Δεκεμβρίου, 2011 1:48 μμ
Το πρώτο μας αμάξι ήταν Lada (εκείνο με τα στρογγυλά φανάρια και με τη βαριά μυρωδιά βενζίνης στο εσωτερικό του). Όλο το νοικοκυριό στο εξοχικό μας με αυτό το κουβαλήσαμε (αθάνατες 80ς στιγμές). Μέχρι και ψυγείο βάλαμε στην οροφή του.
mitera
8 Δεκεμβρίου, 2011 2:04 μμ
Εμείς το έχουμε ακόμα και τραβάει το άτιμο.Γερές λαμαρίνες!!! 🙂 🙂
Mitsaras
8 Δεκεμβρίου, 2011 2:17 μμ
🙂 🙂 🙂
Γιαννκα
8 Δεκεμβρίου, 2011 2:34 μμ
εμεις στις γιορτες «ανοιγαμε» βοτκες Stalinskaya με την φωτο του Σταλιν πανω 🙂 :)really εχει ξεμεινει μία…. :)αθανατα σοβιετικα προιοντα!!!!!
Mitsaras
8 Δεκεμβρίου, 2011 2:40 μμ
χαχαχαχαχα. Την έχω δει 🙂
mitera
8 Δεκεμβρίου, 2011 2:59 μμ
Θυμάσε τι χορούς ρίχναμε μετά;Μόνο τα άλογα μας έλειπαν! 🙂 🙂 🙂
στη Γιάννκα πάει αυτό
Capybara
8 Δεκεμβρίου, 2011 6:25 μμ
Εγώ μετά την κατάρρευση του υπαρκτού άρχισα να ανακαλύπτω ότι το σπίτι ήταν γεμάτο σοσιαλιστικά προϊόντα. Το μπρίκι του καφέ ήτανε made in Yugoslavia (ξαναβρήκα ίδιο, αλλά πλέον λέει made in Slovenia), τα φλιτζάνια made in Romania, οι κουτάλες made in Hungary κ.λπ. κ.λπ.
Κρατήσανε όμως πολύ, όχι σαν τα καπιταλιστικά, που πρέπει διαρκώς να αγοράζεις άλλα!
🙂 😀
catalternative
9 Δεκεμβρίου, 2011 2:15 μμ
Capybara όλα τα προϊόντα που φτιάχτηκαν μέχρι και το 80-85 ήταν πιο ανθεκτικά από ότι τώρα. Την ίδια ατάκα «ότι παλιά τα προϊόντα κρατούσαν περισσότερα, ενώ τώρα πρέπει συνεχώς να αγοράζεις άλλα» την λέει και η μητέρα μου και αναφέρεται στα προϊόντα που αγόραζε στην δυτική καπιταλιστική Γερμανία το 70. Κατ’εμέ δεν είναι θέμα κομμουνισμού ή καπιταλισμού, αλλά κυρίως αλλαγή τεχνικών, υλικών και νοοτροπίας που σχετίζεται άμεσα με την αύξηση κερδών 😉
CrippleHorse
9 Δεκεμβρίου, 2011 3:39 μμ
Νομίζω ότι γενικά οι συσκευές που φτιάχνονται από το 2000 και μετά, αντέχουν γύρω στα 5 χρονάκια συνήθως. Σου λέει, αν δεν την έχει πετάξει ήδη για να πάει να πάρει το νέο, τεχνολογικά ανώτερο μοντέλο, ας χαλάσει για να αναγκαστεί.
Capybara
9 Δεκεμβρίου, 2011 3:48 μμ
Σπέρνεις βλέπω αμφιβολίες για την ανωτερότητα του σοσιαλισμού, μήπως είσαι από δαύτους;
😀
Mitsaras
9 Δεκεμβρίου, 2011 3:53 μμ
Έχεις δίκιο σε αυτό. Τα κατασκευάζουν έτσι ώστε να έχουν συγκεκριμένη διάρκεια ζωής ώστε ακριβώς να υπάρχει μεγαλύτερη και συνεχή ροή κερδών. Στο μεταπτυχιακό, στο μάθημα Βιομηχανική Οργάνωση (αποτελεί κλάδος της μικροοικονομίας) είχαμε κάνει και σχετικά υποδείγματα τα οποία λεγόντουσαν Leasing vs Selling που ακριβώς ανέλυε πως είναι προς το συμφέρον των επιχειρήσεων να πουλούν, την υπηρεσία που προσφέρουν τα διάφορα αγαθά, σε δόσεις παρά να την πουλάνε εφάπαξ (κάπως έτσι ήταν η θεωρία καθώς έχουν περάσει από τότε 7 – 8 χρόνια). Εδώ ένα ενδεικτικό άρθρο που βρήκα τυχαία:
http://ideas.repec.org/p/kee/kerpuk/2004-04.html
Βέβαια μπορούμε να φανταστούμε τι σημαίνει αυτό για το περιβάλλον αλλά μην ανησυχείτε καθώς υπάρχει άλλος κλάδος της μικροοικονομικής θεωρίας για να ασχοληθεί με αυτό το ζήτημα. 🙂
Και για να φέρω κι ένα συγκεκριμένο παράδειγμα, το ψυγείο που αναφέρω παραπάνω ήταν ένα Kelvinator που το είχε φέρει ο παππούς μου ο οποίος ήταν μετανάστης στη μητρόπολη του καπιταλισμού. Μιλάμε για σκυλί (σαν το Lada ένα πράγμα) το οποίο μας κράτησε για αρκετές δεκαετίες. Ωστόσο, επειδή ήταν παλαιού τύπου και έπιανε κάθε τρεις και λίγο πάγο αποφασίσαμε να το αντικαταστήσουμε παρ’ όλο που δεν είχε χαλάσει. Ε λοιπόν το νέο ψυγείο (ένα Indesit) που πήραμε από τις πρώτες ημέρες λειτουργίας έχανε νερά.
catalternative
9 Δεκεμβρίου, 2011 3:54 μμ
@Capybara μπορεί να είμαι με τους δαύτους ή με τους άλλους, εσύ ποιoύς εννοείς;; 😛
dimi
7 Δεκεμβρίου, 2011 11:01 μμ
θυμαμαι κανονικα οτι εβλεπα Ιπποτη της Ασφαλτου.
θυμαμαι τον πανικο με το τερνομπιλ κ κατι απο τα δελτια ειδησεων της κρατικης τοτε..
κ θυμηθηκα και τα μουσμουλα ρε καπυ! τι μου θυμησες! 😀
Narrator
7 Δεκεμβρίου, 2011 11:04 μμ
Επίσης θυμάμαι σαν και τώρα τον Μίσα να κλαίει στο μάτριξ, στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών της Μόσχας. Παιδικά τραύματα μαλάκα μου, όχι αστεία!
CrippleHorse
7 Δεκεμβρίου, 2011 11:06 μμ
Εγώ ήμουν μόνο δύο χρονών και θυμάμαι απλά που ψήναμε αρνιά στην αλάνα γιατί το σόι της μαμάς ήταν όλοι κκε.
Έχω ακούσει για άλλους που έπαιρναν τα ζαρζαβατικά και έτρωγαν επιδεικτικά τα μαρούλια μεσ’τον κόσμο αλλά η μάνα δε μου επιβεβαιώνει τίποτα τέτοιο και γενικά με κοιτάει έκπληκτη όταν λέω ότι προσπαθούσαν να υποβαθμίσουν τον κίνδυνο. Δεν ήταν πολύ του κόμματος.
Πλάκα πλάκα θυμάμαι που δεν ήθελαν να βλέπει σαπουνόπερες η αδερφή μου που ήταν στην ηλικία σου, για καπιταλιστικούς λόγους, ειδικά με το Ντάλλας είχαν πολύ πρόβλημα. Εγώ χαιρόμουν γιατί φαινόταν σκυλοβαρετές 🙂
Όποιος έχει το εξώφυλλο ριζοσπάστη που έγραφε «αντισοβιετικό νέφος» το ανταλλάσσω με 20 φυλλάδια ανασύνταξης που κατηγορούν το σημερινό ΚΚΕ για αντισταλινισμό 🙂
Capybara
7 Δεκεμβρίου, 2011 11:10 μμ
Το Ντάλλας το θυμάμαι, αν και δεν το βλέπαμε.
Στο χωριό μάλιστα, είχε σούπερμάρκετ ένας Ντάλλας και ο αδερφός μου ισχυριζόταν τότε ότι αν το αγοράσει ο μπαμπάς θα του αλλάξει το όνομα σε Βλαδιβοστόκ 🙂
CrippleHorse
7 Δεκεμβρίου, 2011 11:40 μμ
🙂
Mitsaras
8 Δεκεμβρίου, 2011 1:51 μμ
Καλά μη σου πω το κλάμα που έπεσε όταν η Ελλάδα νίκησε τη Σοβιετική Ένωση το 1987. Ένας σύντροφος μάλιστα μου είχε πει πως έφαγε και σφαλιάρα από τον πατέρα του για το γεγονός πως πανηγύριζε για τη νίκη της Εθνικής λέγοντάς του: Δε χτίζουμε τόσες δεκαετίες το σοσιαλισμό για να πανηγυρίζεις εσύ (κάτι τέτοιο).
Capybara
8 Δεκεμβρίου, 2011 6:27 μμ
Εμένα ο πατέρας μου το πήγαινε λάου-λάου. Όσο διαρκούσε ο αγώνας προσπαθούσε να μας πείσει ότι «και η δεύτερη θέση θα είναι πολύ μεγάλη επιτυχία για την Ελλάδα μας»….
Mitsaras
8 Δεκεμβρίου, 2011 6:36 μμ
Χαχαχαχαχα
Spin
8 Δεκεμβρίου, 2011 6:38 μμ
Δε σας χάλασε που η ελλάδα του ανδρέα, του γκάλη, του γιαννάκη και των άλλων παιδιών σας χάλασε τα μουστάκια. ΔΕ ΣΑΣ ΧΑΛΑΣΕ 😛
Capybara
8 Δεκεμβρίου, 2011 6:56 μμ
Ναι, αλλά ο Φασούλας ήτανε ΚΝίτης, γι’ αυτό νικήσαμε!
Spin
8 Δεκεμβρίου, 2011 9:31 μμ
πράκτορας του ανδρέα ήτανε ζώον 😛 😛 😛
CrippleHorse
9 Δεκεμβρίου, 2011 12:14 πμ
O αντιστασιακός παππούς έλεγε ότι η Σοβιετική Ένωση ήταν ανίκητη και θα πρέπει να μας το δώσανε.
μανικακος
9 Δεκεμβρίου, 2011 12:16 πμ
πολιτικα παιχνιδια της εποχης….
μας το δωσανε για να μπουν στο ματι των γιουγκοσλαβων……
CrippleHorse
7 Δεκεμβρίου, 2011 11:08 μμ
Για να είμαστε δίκαιοι πάντως, ήταν και το πασόκ και άλλοι που ήθελαν να υποβαθμίσουν τον κίνδυνο κι έλεγαν καραγκιοζιλίκια, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας.
sarant
7 Δεκεμβρίου, 2011 11:11 μμ
Καλησπέρα, ωραίο!
Τα κορόμηλα, τα μούσμουλα κτλ, .εκείνη τη χρονιά τα λέγαν και «τσερνομπίλια».
Νομίζω όμως ότι το παράπονο για την ΕΣΣΔ στο Μουντιάλ δεν ήταν ότι ο διαιτητής είχε ακυρώσει σοβιετικό γκολ, αλλά ότι είχε κατακυρώσει δυο γκολ των Βέλγων από εμφανή θέση οφσάιντ.
Capybara
7 Δεκεμβρίου, 2011 11:17 μμ
Καλησπέρα κι από μένα!
Νομίζω πως έχεις δίκιο για το ματς Βέλγιο – ΕΣΣΔ. Θα διορθωθεί.
Αυτό με τα «τσερνομπίλια» ομολογώ ότι δεν το ήξερα 🙂
ioulianos
8 Δεκεμβρίου, 2011 6:31 μμ
http://www.greektube.org/content/view/114809/547/
alexantro trollientes
8 Δεκεμβρίου, 2011 7:50 μμ
εμφανη θεση οφσαιντ ???????
γιατι ?
επειδη ο Σιφο και ο Κελεμανς ηταν ταχυτεροι απ τους αμπαλους ρωσους αμυντικους που χαζευαν τη μπαλα αντι τον παικτη ?
χαχαχχαχα ενδιαφερουσα αποψη 🙂
iordanoglou
8 Δεκεμβρίου, 2011 8:03 μμ
ημουν μεσα, off-side ηταν και τα δυο…
alexantro trollientes
8 Δεκεμβρίου, 2011 8:32 μμ
μην επιμενεις
ξερω προσωπικα τον ρεφερυ
ζει σε ενα νησακι στον Αγιο Μαυρικιο και ειναι πολυ μπερκετης τυπος
το μονο του»λαθος» ηταν το μουφα πεναλτυ που εδωσε στους σοβιετικους και μειωσε σε 4-3 ο μπελανωφ και αυτο επειδη ειχε παιξει 1000φραγκα στοιχημα οτι αυτο το κατσικι θα εκανε χατ τρικ … μαλλον ηταν και ο ντασαεφ στο κολπο αλλαδεν μου το επιβεβαιωσε
iordanoglou
8 Δεκεμβρίου, 2011 8:39 μμ
Δεν αστειεύομαι, δούλευα στην ΕΡΤ τότε.
koula
7 Δεκεμβρίου, 2011 11:18 μμ
γειά σου βρε capy με τις γλαφυρές περιγραφές σου! 🙂
ελα ολοι με το συνθημα:
το πάθος
γιΆ
τα νέσ που
λΆ
ειναι δυνατό τερο
απ’τα πυρήνι
κΆ!
* Capybara, τα νέσπουλα μηπως ειναι ξαδερφακια με τα τζίτζιφα;; (πρωτη φορα εφαγα τζίτζιφα προσφατα και εμοιαζαν σα μικρά μηλαρακια – μεγεθους κερασιου – με σκληρη καφετί φλούδα και λιγο στυφή αισθηση, εφερναν και σε γευση με τα φιρίκια… και ειχαν ενα κουκουτσι στο κεντρο τους)
Narrator
7 Δεκεμβρίου, 2011 11:23 μμ
.
7 Δεκεμβρίου, 2011 11:29 μμ
τωρα θα σου’λεγα… αλλά σεβομαι την σοβαροτητα του παροντος ιστολογιου!
«μια trellή trellή … »
Capybara
7 Δεκεμβρίου, 2011 11:25 μμ
Είναι τα μούσμουλα. Αν πατήσεις πάνω στη λέξη νεσπουλιά έχει λινκ
Και απεικονίζονται στη φωτογραφία στο τέλος του κειμένου
😉
.
7 Δεκεμβρίου, 2011 11:32 μμ
🙂 ok! θενξ!
στη φωτο εμοιαζαν και με αυτα τα «τζιτζιφιόζικα» (αν ειχε ζουμ η φωτο δηλ)
Narrator
7 Δεκεμβρίου, 2011 11:36 μμ
εγώ της το είπα, αλλά δεν με πίστεψε!!
lascapigliata
7 Δεκεμβρίου, 2011 11:25 μμ
Τα νέσπουλα είναι τα μόσφιλα;
Capybara
7 Δεκεμβρίου, 2011 11:26 μμ
Έτσι τα λέτε στην Κύπρο;
lascapigliata
7 Δεκεμβρίου, 2011 11:37 μμ
Ναι…. νέσπουλα που τα λένε;
Capybara
7 Δεκεμβρίου, 2011 11:43 μμ
Στην Πάργα. Στην Κέρκυρα τα λένε νέσπολες και στην Κρήτη δέσπολες.
Α.Γ.ιος
8 Δεκεμβρίου, 2011 2:01 πμ
Σωστός ο παίχτης… Δέσπολες τσοι κατέμε επάέ 😉
catalternative
7 Δεκεμβρίου, 2011 11:27 μμ
Μπόλεκ και Λόλεκ έβλεπα και γω μικρή! Βέβαια έβλεπα και ότι άλλο ιμπεριαλιστικό έδειχνε η τηλεόραση :D. Τώρα που στο σκέφτομαι δεν θυμάμαι οι γονείς μου να μου λένε αν κάτι μπορώ να το δω ή όχι…Λες να ήταν laisser-faire εκπαίδευσης τελικά; 🙂
Capybara
7 Δεκεμβρίου, 2011 11:31 μμ
Αν δεν ήταν αργά κι εμένα μ’ αφήνανε να βλέπω ό,τι ήθελα. Αλλά αν ήταν πολύ καπιταλιστικό το θάβανε σχεδόν όση ώρα διαρκούσε 🙂
simon
8 Δεκεμβρίου, 2011 8:18 πμ
Ράδγιο σ’ αφήνανε ν’ακούς; 🙂
Anakata-dyomenh
7 Δεκεμβρίου, 2011 11:44 μμ
Κι εμένα δεν είχαν πρόβλημα με το τι βλέπω αρκεί η εγκυκλοπαίδεια που θα διάβαζα να είναι η σοβιετική… 🙂 τραύματα…
catalternative
7 Δεκεμβρίου, 2011 11:50 μμ
Θυμάμαι ότι 2 θεωρούνταν πολύ καλές εγκυκλοπαίδειες όταν ήμουν μικρή η Μπριτάννικα και η Μεγάλη Ρωσική εγκυκλοπαίδεια. Εμείς πάντως στο σπίτι είχαμε την «Για σας παιδιά» 🙂
zumurito
8 Δεκεμβρίου, 2011 11:29 πμ
Eι και μεις!!!Αυτη πρεπει να ηταν του ελληνικου καπιταλισμου χαχα
antifwn-x
9 Δεκεμβρίου, 2011 1:29 πμ
Και εμείς και εμείς και μια άλλη παλιότερη που μου άρεσε πολύ γιατί είχε καταπληκτικές φώτο του διαστήματος.Σε αυτές έδινα σημασία καθώς τις εγκυκλοπαίδειες απλά τις ξεφύλλιζα…
anton555
7 Δεκεμβρίου, 2011 11:33 μμ
Κλαμα ο Μισα…Τοτε μου ειχε φανει ανεπαναληπτο…
Narrator
7 Δεκεμβρίου, 2011 11:38 μμ
έλα ρεεεεεε 😥
διάβαζε κανένα σχόλιο παραπάνω… μπου!χου!σνιφ!
catalternative
7 Δεκεμβρίου, 2011 11:42 μμ
Μα γιατί κλαίει;;;
Narrator
7 Δεκεμβρίου, 2011 11:44 μμ
είναι στην τελετή λήξης, στεναχωριέται που τελείωσαν οι αγώνες…
ααααααααααααα 😥 😥
catalternative
7 Δεκεμβρίου, 2011 11:45 μμ
Οκ…και εσύ τώρα γιατί κλαίς;; Ποιός σε πείραξε κούκλα;;
Narrator
7 Δεκεμβρίου, 2011 11:48 μμ
μα καλά κανείς δεν με διαβάζει σε αυτό το θρεντ;
το είχα δει λάιβ στην τιβι τότε στην τρυφερή ηλικία των τεσσεράμισι και μου έμεινε παιδικό τραύμα…
catalternative
7 Δεκεμβρίου, 2011 11:51 μμ
Έλα ρε πως δεν σε διαβάζουμε…Εγώ σε διάβασα 🙂 Απλά δεν κατάλαβα ότι σε είχε τραυματίσει το κλάμα. Βασικά δεν ήξερα ότι ο Μίσα είχε κλάψει 🙂
Narrator
8 Δεκεμβρίου, 2011 12:06 πμ
7 Δεκεμβρίου, 2011 11:04 μμ
Επίσης θυμάμαι σαν και τώρα τον Μίσα να κλαίει στο μάτριξ, στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών της Μόσχας. Παιδικά τραύματα μαλάκα μου, όχι αστεία!
😛 😛 😛 😛
catalternative
8 Δεκεμβρίου, 2011 12:11 πμ
@Narrator 😦 😦 😦
Narrator
8 Δεκεμβρίου, 2011 12:13 πμ
Cat
😆 😆 😆
😀
catalternative
8 Δεκεμβρίου, 2011 12:17 πμ
@Narrator Μην γελάς ρε!! Ο εγκέφαλός μου δουλεύει με τους δικούς του ρυθμούς! Και είναι πρόβλημα ώρες ώρες…
μανικακος
8 Δεκεμβρίου, 2011 12:34 πμ
δουλευει ε?
ακουγα ενα γρουτσου γρουτσου και δεν ηξερα τι ειναι….. 😀 😀 😀
catalternative
8 Δεκεμβρίου, 2011 12:59 πμ
@manikakos 😛
μανικακος
8 Δεκεμβρίου, 2011 1:01 πμ
χχαχαχα
Δρακάκης Ηρακλής
7 Δεκεμβρίου, 2011 11:37 μμ
Μάλλον τα μούσμουλα (ή δέσπολες) λέτε!
Εμάς μας σταμάτησε απότο κολυμβητήριο η μαμά μας μπας και είχε μολυνθεί το νερό, αλλά καθώς
1) την ήξεραν όλοι για λίγο υπερβολική σε σχέση με τι μεταδίδει η τηλεόραση
2) η Κρήτη έχει θάλασσα που σταματάει τα πάντα … ακόμα και την ραδιενέργεια
δεν προχώρησε κανείς από το σόϊ σε άλλα μέτρα και ας ήταν όλοι (μα όλοι ρε γαμώτο;) νεοδημοκράτες…
CrippleHorse
7 Δεκεμβρίου, 2011 11:39 μμ
Ξέχασα ότι είχαμε και τον Κώστα Καραμανλή να αφήνει υποννοούμενα ότι ο Παπανδρέου ήταν τόσο φιλοσοβιετικός που έφερε ειδικούς από τη Βουλγαρία και την Τασκένδη να κάνουν μετρήσεις για να μην τις κάνουν οι δικοί μας και βγάλουν μεγαλύτερα τα επίπεδα ραδιενέργειας. Ήταν η εποχή του επαναπατρισμού και η δεξιά ανησυχούσε για τον «εσωτερικό εχθρό».
sarant
7 Δεκεμβρίου, 2011 11:51 μμ
Χμμμ… δεν είχαμε τον Καραμανλή. Ο τωρινός ήταν τότε μικρός. Ο θείος του ήταν τότε εκτός πολιτικής (είχε γίνει πρόεδρος ο Σαρτζετάκης). Είχαμε τον Μητσοτάκη.
CrippleHorse
8 Δεκεμβρίου, 2011 4:28 πμ
Ο Καραμανλής τα έλεγε αυτά όμως, ήταν δαπίτης και στέλεχος της ΚΙΠΑΕΑ (Κίνηση για τον Πολυμερή Αφοπλισμό, την Ελευθερία και την Ασφάλεια) πράγμα που εξηγεί τα παραπάνω. Εξάλλου νομίζω ότι βουλευτής έγινε μόλις 3 χρόνια μετά. Η ΚΙΠΑΕΑ ήθελε να είναι το αντίπαλο δέος στις αριστερές οργανώσεις της εποχής που ζητούσαν ειρήνη. Το ενδιαφέρον ήταν, όπως πολλοί νεοφιλελεύθεροι της εποχής, ήταν φιλοισλαμικοί και έκανα προπαγάνδα υπέρ των Μουζαχεντίν, αποκαλώντας τους απλώς πατριώτες ή και αγωνιστές της ελευθερίας κλπ γιατί έπρεπε με κάποιο τρόπο να πάνε κόντρα στους Σοβιετικούς. Πρέπει να τους ήρθε κάπως απότομο το πέρασμα από την ωραιοποίηση φονταμενταλιστών στην ισλαμοφοβία.
sarant
8 Δεκεμβρίου, 2011 9:17 πμ
Έτσι, πάω πάσο 🙂
Oblivion
8 Δεκεμβρίου, 2011 12:13 πμ
catalternative
8 Δεκεμβρίου, 2011 12:20 πμ
‘Η κάτι κάνω λάθος ή τον παίρνει η wordpress. Τι δουλειά έχει αυτό εδώ κάτω…Είναι απάντηση στην narrator….
Narrator
8 Δεκεμβρίου, 2011 12:31 πμ
Δεν πας να κοιμηθείς να ξεκουραστείς λίγο; 🙂 🙂
(θα πεταχτείς μέχρι την Πλας Μαντλέν να μου φέρεις κάτι; )
lascapigliata
8 Δεκεμβρίου, 2011 1:06 πμ
Πάντως είστε όλοι κομμουνιστόπαιδα, έτσι εξηγούνται πολλά 😛
Anakata-dyomenh
8 Δεκεμβρίου, 2011 1:19 πμ
νταξ… σε καποιους λειτούργησε έτσι και σε κάποιους αντίστροφα… με βγάζεις και συμπεράσματα εύκολα…:Ρ
lascapigliata
8 Δεκεμβρίου, 2011 2:27 πμ
Ουδείς ξεφεύγει του πολιτισμικού επηρεασμού! 😛
antifwn-x
8 Δεκεμβρίου, 2011 4:45 πμ
Αν υποθέσουμε ότι ισχύει αυτό, έχει ως ένα βαθμό μια λογική βάση, τότε τι μπορούμε να υποθέσουμε για σένα…… χεχε 😛
lascapigliata
8 Δεκεμβρίου, 2011 10:04 πμ
Μα … τα χειρότερα!!
antifwn-x
9 Δεκεμβρίου, 2011 1:33 πμ
Αυτό ακριβώς εννοούσα 😛
Oblivion
8 Δεκεμβρίου, 2011 2:23 πμ
Παραδοσιακή κενωνία είμαστε τι περίμενες:P
CrippleHorse
8 Δεκεμβρίου, 2011 4:36 πμ
Σ’εμένα πάντως δεν έπαιξε κανένα ρόλο, πέρα από το ότι ήμουν μικρούλι άκουγα το μισό σόι (του μπαμπά ήταν από νεοδημοκράτες μέχρι Φρειδερικικοί) να πλακώνονται μεταξύ τους για το αν ο Γκορμπατσώφ ήταν σωτήρας ή προδότης 🙂 και φυσικά δεν καταλάβαινα χριστό. Αργότερα που κατέρρευσαν όλα, δεν ήξεραν κι οι ίδιοι τι να σκεφτούν και μάλλον μετατράπηκαν σ’αυτό το είδος ανθρώπου που δεν είναι ενεργός πολιτικά αλλά ψηφίζει κκε σα να ανάβει κεράκι για τους πεθαμένους συγγενείς του. Νομίζω ότι ήταν καθαρά βιωματική η προσκόληση τους και δεν είχε να κάνει με συγκεκριμένη πολιτική σκέψη. Μη σου πω ότι αντί να μας διαμορφώσουν κάποια πολιτική συνείδηση, αρχίσαμε να τους επηρεάζουμε εμείς καθώς μεγαλώναμε 🙂
simon
8 Δεκεμβρίου, 2011 8:20 πμ
Ναι, αλλά: 1) απαλλαχτήκαμε από την «επιβαρυντική» σχέση νωρίς και 2) δεν γίναμε Τσίπρες… 🙂
simon
8 Δεκεμβρίου, 2011 8:22 πμ
Για το σχόλιο της τζιαμάλλως 1.06΄ (Lascapigliata) το παραπάνω 🙂
katy
8 Δεκεμβρίου, 2011 8:27 πμ
Τέλος στα ιμπεριαλιστικά προϊόντα! Δώρα για όλα τα γούστα και βαλάντια!
Τώρα στις γιορτές, κάντε ένα όμορφο ρωσικό δώρο, στους αγαπημένους σας.
Στη μητέρα και θεία σας.
Χειροποίητες μπάμπουσκες και θαυμάσιες χειροποίητες ρωσικές μινιατούρες, «καμωμένες» από διάσημους ζωγράφους των Ρώσικων εργαστηρίων Ζόστοβο, Πάλεχ, Χοχλόμα, Φεντοσκίνο, Μστέρα και Χολούι. Θα τα βρείτε παντού.
Στον πατέρα και παππού σας.
Πανέμορφες δίμετρες Ρωσίδες χορεύτριες (κατά προτίμηση Ουκρανές), «σπουδαγμένες» στα διάσημα Ρωσικά μπαλέτα Μπολσόι (20 ευρώ την ώρα) και ένα μπουκάλι Ρωσική βότκα Stolichnaya (η μόνη αυθεντική). Θα τις/τo βρείτε παντού.
Στον αχώνευτο βουλευτή.
Κεσεδάκι ρωσικής σαλάτας. Πουλάνε όλα τα супермаркет.
Καλές Γιορτές σε όλους!
simon
8 Δεκεμβρίου, 2011 8:33 πμ
Και στην «κυβέρνηση» συνολικά μια «εκδρομή» με καλοκαιρινή ενδυμασία στη Σιβηρία χωρίς πυξίδα και άλλα περιττά βοηθήματα.
ΥΓ. Άμα είσαι αριστοκράτης και πολυταξιδεμένος …φαίνεται! 🙂 🙂
katy
8 Δεκεμβρίου, 2011 8:40 πμ
Να τους δώσουμε μαζί και το «Πόλεμος και Ειρήνη». Στα Ρώσικα φυσικά….. 😀
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
8 Δεκεμβρίου, 2011 10:00 πμ
To καλύτερο μουντιάλ της ιστορίας και οι ωραιότεροι ολυμπιακοί αγώνες του κόσμου (κλάάάάάάμα στην τελετή λήξης με το δάκρυ του Μίσα)
lascapigliata
8 Δεκεμβρίου, 2011 10:07 πμ
Σιγά το εφέ…πρέπει να σας είχε φανεί πολύ Τζορτζ Λούκας τότε, αλλά στο Πεκίνο οι Κινέζοι κάνανε παπάδες……
loophole
8 Δεκεμβρίου, 2011 10:20 πμ
Δεν έχει σχέση το εφέ βρε… τσ τσ τσ
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
8 Δεκεμβρίου, 2011 10:24 πμ
Πεστα ρε λούπη στη γενιά του playstation!
Γαμώ τα εφέ μου μέσα.
Ρε, λέμε κλάμα (δεν κάνω πλάκα)
Narrator
8 Δεκεμβρίου, 2011 11:03 πμ
όλοι οι άντρακλες εδώ μέσα έχετε μαζευτεί πια…
πείτε στην αχτένιστη να μην μιλάει για πράγματα που δεν γνωρίζει και να δείχνει σεβασμό στους μεγαλύτερους γιατί θα την κουρέψω…
Sir Alex Ass ton
8 Δεκεμβρίου, 2011 12:24 μμ
H επιστροφή των Τζεντάι!
Ήταν και οι εποχές που και τα τρία πρώτα Star Wars:
είχαν γυριστεί χωρίς ψηφιακά εφέ
(τα λέω και γω στη γενιά του playstation!) 😛
Mitsaras
8 Δεκεμβρίου, 2011 1:58 μμ
Κι εγώ θα κλάψω για άλλους λόγους τώρα. Στραβή – κουτσή αλλά μου λείπει.. σνιφ, θέλω τη Σοβιετία πίσω, σνιφ, σνιφ, μπουχουχου. 😦 😦 😦
lascapigliata
8 Δεκεμβρίου, 2011 2:20 μμ
Τους Σοβιετικούς τους ρώτησες;
CrippleHorse
9 Δεκεμβρίου, 2011 1:05 πμ
Καλά μην το δένεις και κόμπο ότι αν τους ρωτήσεις αν προτιμούσαν την ΕΣΣΔ από τη σημερινή νεοφιλελεύθερη κλεπτοκρατία, οι περισσότεροι θα σου απαντούσαν το δεύτερο. Περισσότερη δημοκρατία και να τρώνε κανα μακντόναλτς μπορεί να ήθελαν, αλλά ούτε εγώ είμαι σίγουρος για το ποιο από τα δύο καθεστώτα απέχει περισσότερο από αυτό που ήθελαν.
spiral architect
8 Δεκεμβρίου, 2011 2:20 μμ
… come κλαψ’ together! 😥 😥 😥 😥 😥 😥
Capybara
8 Δεκεμβρίου, 2011 6:36 μμ
La Scapigliata
Αν δεν έχεις προλάβει Βολκόφ και Σαμπόνις στην ίδια ομάδα, δεν θα τον καταλάβεις τον Μητσάρα ποτέ. Ώρες ώρες σκέφτομαι ότι για τους λίγο μικρότερους η ΕΣΣΔ υπάρχει μόνο στα βιβλία της ιστορίας, είναι κάτι σαν τη Μικρασιατική Καταστροφή!
Poltergeist
9 Δεκεμβρίου, 2011 5:12 πμ
Ποιοί μωρέ οι άμπαλοι με τις χαίτες και τα μουστάκια…
Εδώ μιλάμε για Γιουγκοσλαβία με Ντίβατς Ράτζα Κούκοτς Πέτροβιτς Ντανίλοβιτς, ο χειρότερος κράταγε μια ομάδα ΝΒΑ μόνος του. Ένα τουρνουά παίξανε όλοι μαζί και γίνανε μπίλιες (εννοείται) αλλά όσο παίζανε ήταν μαγεία
antifwn-x
9 Δεκεμβρίου, 2011 1:43 πμ
Μάλλον το αντίθετο των εφέ και του κιτς δυτικών διοργανώσεων, ήταν αυτό που είχε κάνει εντύπωση. Αν και για να ακριβολογούμε πιθανότατα, το ότι το εκλάμβανε ο κόσμος έτσι, η προσδοκία για το διαφορετικό….
iordanoglou
8 Δεκεμβρίου, 2011 3:29 μμ
Το καλυτερο μουντιαλ που εχεις δει εννοεις
Spin
8 Δεκεμβρίου, 2011 11:12 πμ
Μια φορά ΚΚΕδάκι για πάντα ΚΚΕδάκι 😛
catalternative
8 Δεκεμβρίου, 2011 12:27 μμ
Αυτό είναι για τους προέδρους ρε, μην μπερδεύεσαι 😛
Spin
8 Δεκεμβρίου, 2011 12:32 μμ
μια ζωή φιλοζαφοντική εσύ 😛 😛 😛
DrAluca
8 Δεκεμβρίου, 2011 12:46 μμ
Ποτε ξαναγινε προεδρος ο Zaphod?
😛
Χαμογελατε…
simon
8 Δεκεμβρίου, 2011 12:50 μμ
Once a President, always a President, λένε οι υπερατλαντικοί φίλοι μας 🙂 🙂
DrAluca
8 Δεκεμβρίου, 2011 12:53 μμ
Απλα ανεφ χαρτοφυλακιου….Να ξερει και που να απευθυνθει ο σχολιαστης σε τυχον ντραβλα βρε αδελφε… 😛
Χαμογελατε…
Narrator
8 Δεκεμβρίου, 2011 12:54 μμ
ναι, κάπως έτσι θα λένε και «κύριε υπουργέ» στον Άδωνη για μια ζωή.
να ξεράσω τώρα ή μετά;
Spin
8 Δεκεμβρίου, 2011 12:58 μμ
Ναι αλλά για εμάς που τον αγαπάμε θα είναι πάντα ο μπουμπούκος μας. νιαου.
catalternative
8 Δεκεμβρίου, 2011 1:17 μμ
Γαμώτο με κατάλαβες 😛
lascapigliata
8 Δεκεμβρίου, 2011 2:22 μμ
Εν τω μεταξύ δεν καταλαβαίνω, γιατί λέτε ότι ανήκω στη γενιά του Playstation, ενώ είναι γνωστό τοις πάσι ότι γεννήθηκα το 1508…
antifwn-x
9 Δεκεμβρίου, 2011 1:59 πμ
Το διαβάζουμε με «αναγραμματισμό» 😉
alexantro trollientes
8 Δεκεμβρίου, 2011 2:56 μμ
la strada reeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
Είναι μόνο ο δρόμος,
μόνο αυτός μετράει.
και για να μην ξεχνιομαστε 😛
skata ston Misha
skata sta Tears of Misha
alexantro trollientes
8 Δεκεμβρίου, 2011 2:59 μμ
ουπς να μην ξεχνιομαστε
skata stin USSR
κροστανδες τελος
Narrator
8 Δεκεμβρίου, 2011 3:14 μμ
Να το κοιτάξεις πριν είναι αργά αυτό…
alexantro trollientes
8 Δεκεμβρίου, 2011 3:19 μμ
παραλιγο να χασω το στοιχημα
ηταν μια μπυρα και το αντικειμενο ηταν σε ποση ωρα θα τσιμπαγες
ειχα πονταρει ως τα 15min και ηταν ακριβως 15
ουφ την επομενη μη με καρδιοχτυπησεις τοσο
τσιρςςςςς ρε γατακι 😛 😛
http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRlE-dzNFDPW9wJ0N9BB45GhOMOOnAyNL1EPLiyisOjQcxdNI95
Narrator
8 Δεκεμβρίου, 2011 3:33 μμ
FYI, έχω αρχίσει και τ’ ακούω λίγο βερεσέ αυτά για το «τσίμπημα»… και δεν θα συνεχίσω να γράφω τι άλλο σκέφτομαι για να μην χοντρύνει η «ωραία ατμόσφαιρα»
άμα είναι να βάζεις στοιχήματα να με ειδοποιείς να μην αργώ. είμαι large.
alexantro trollientes
8 Δεκεμβρίου, 2011 3:45 μμ
διακρινω μια νευρικοτητα την οποια δεν θα αναλυσω περαιτερω για να μην χοντρύνει η ωραία ατμόσφαιρα, ανευ εισαγωγικων
νιαουρρρρρρ
Narrator
8 Δεκεμβρίου, 2011 3:49 μμ
δεν νευριάζω πια μαζί σου… το έχω ξεπεράσει το στάδιο και πέρασα στο επόμενο…
catalternative
8 Δεκεμβρίου, 2011 3:52 μμ
@Narrator Ποίο είναι το επόμενο στάδιο μετά από αυτό της οργής;;
alexantro trollientes
8 Δεκεμβρίου, 2011 3:53 μμ
και πολυ καλα κανεις
μια αυλη περσονα ειμαι
προς τι το μισος
alexantro trollientes
8 Δεκεμβρίου, 2011 3:55 μμ
χαχαχαχα
βαζεις φωτιες catalternative
catalternative
8 Δεκεμβρίου, 2011 3:58 μμ
Γιατί ρε @Αλεχάνδρο βάζω φωτιές;
Narrator
8 Δεκεμβρίου, 2011 4:00 μμ
@Catalternative έλα μωρέ… δεν είπαμε να μη χαλάσουμε την ωραία ατμόσφαιρα; 😛
να έρθεις μια μέρα να πιούμε τσάι και να φάμε μαρμελάδα πορτοκάλι και θα σου τα εξηγήσω όλα!
😀
catalternative
8 Δεκεμβρίου, 2011 4:05 μμ
@Narrator Μέσα! Είναι και εύκολο να γίνει, είμαστε και γειτονάκια αν θυμάμαι καλά 🙂
Narrator
8 Δεκεμβρίου, 2011 4:08 μμ
@ Cat
😀 😀 😀
Μπρεσσον
8 Δεκεμβρίου, 2011 4:54 μμ
ψιτ Νιαρρρρ το ξερεις το стиляги 😉
χαζομαριτσα μετασοβιετ μιουζικαλ ειναι, αλλα για δες αυτη τη σκηνη
iordanoglou
8 Δεκεμβρίου, 2011 5:22 μμ
ελα με τους τρεντυδες να ουμε, καλα του τα λέει η έτσι…
Mitsaras
8 Δεκεμβρίου, 2011 3:19 μμ
Το έχεσες κυριολεκτικά!
alexantro trollientes
8 Δεκεμβρίου, 2011 3:21 μμ
ουπς
καλως τον πελατη κι ας αργησε 😉
Mitsaras
8 Δεκεμβρίου, 2011 3:29 μμ
Να ξέρεις όμως πως είμαι από τους πελάτες που έχουν πάντα δίκιο 😉
alexantro trollientes
8 Δεκεμβρίου, 2011 3:40 μμ
νταξει ρε Δικαιοπολη, να προσεχεις ομως πως τσιμπας, μη σου μεινει κανα αγγιστρ ι;)
οπως και να εχει
skata ston Misha 🙂
Anakata-dyomenh
8 Δεκεμβρίου, 2011 3:35 μμ
έλα τώρα, παραδέξου το… ο Μίσα είχε τη γοητεία του, το ίδιο και οι Μπαμπουσκες και τα μπαλέτα Μπολσόι 😛
Όσο για τη μεγάλη Σοβιετία, δεν την αναπολώ με την καμία… βλέπεις έχω κάτι μνήμες από τη Βουλγαρία εστω και παιδικές… και ένα σόι εκεί και δε μου φάνηκε καθόλου γοητευτική η ζωή τους, αν εξαιρέσεις κάποια πράγματα που είχαν να κάνουν με την κοινωνική πολιτική (βλ. παιδεία, υγεία κτλ). Γιατί για κάποιο λόγο κυρίως καταπίεση και ανισότητες θυμάμαι κι εκεί… πέρα από ολα τα άλλα που δεν υπάρχει λόγος να αναλύσουμε σε ένα βιογραφικό ποστ τέτοιου τύπου, που συμμερίζομαι γιατί έχω κοινές μνήμες, πώς να το κάνουμε 🙂
Anakata-dyomenh
8 Δεκεμβρίου, 2011 3:36 μμ
στον αλεχάντρο μιλάω
alexantro trollientes
8 Δεκεμβρίου, 2011 3:51 μμ
νταξει
η αληθεια ειναι πως ο Μισα ειχε μια γλυκα, αλλα οι μπαμπουσκες καθολου δε μα αρεσαν (ηταν τοσο ακομψες), ενω τα μπολσοι μου την εσπαγαν επειδη ηταν τοσο κλασσικοι και τοσο «τελειοι» που ενοιωθα να κραυγαζουν «κοιταξε μας , δεν ειμαστε τελειοι ??? …δεν ειμαστε οι καλυτεροι απ ολους ???»
Anakata-dyomenh
8 Δεκεμβρίου, 2011 3:59 μμ
πρώτον, πόσες κομψές γιαγιάδες του χωριού έχεις δει;
δεύτερον, ήταν τέλειοι τι να κάνουμε… αν μου αποδομήσεις τώρα και τη μηχανή Leica, ήρθε η ώρα σοβαρής ρήξης…
catalternative
8 Δεκεμβρίου, 2011 4:02 μμ
Οι μπαμπούσκες είναι θέμα αισθητικές αν σου αρέσουν ή όχι, αλλά η Leica είναι από τις πιο καλές φωτογραφικές μηχανές που υπάρχουν. Ακόμα και τώρα ένα αναλογικό, μεταχειρισμένο σώμα Leica κοστίζει 2000-3000 χιλιάρικα… 🙂
Anakata-dyomenh
8 Δεκεμβρίου, 2011 4:07 μμ
πες τα… έλα βρε με τις μπάμπουσκες… ήταν ίδιες με τη γιαγιά μου και στο χωριό μου τις γιαγιάδες τις φωνάζουν μπάμπο… 😦 άσε που άμα έχανες τη μία όλο και κάποια ακομα βρισκόταν… τέσπα.. 2000-3000;;;;;; αχαααααααααααααααα για πες και έχω και κάτι χρέη… 😛
catalternative
8 Δεκεμβρίου, 2011 4:17 μμ
@Anakata-dyomenh Ανάλογα το μοντέλο και την κατάστασή της μπορεί να τα πιάσει τα 2000 χιλιάρικα. Το ebay με μια γρήγορη ματιά το επιβεβαιώνει. Έχεις leica;; Βγάζει πολύ όμορφες φωτογραφίες η άτιμη 🙂 Σε ζηλεύω!
Μπρεσσον
8 Δεκεμβρίου, 2011 4:07 μμ
οκ η ρηξη αναβαλεται
«…. μπορεί να είναι ένα μεγάλο παθιασμένο φιλί, μπορεί επίσης να είναι η εκπυρσοκρότηση ενός ρεβόλβερ, μπορεί να είναι ο καναπές του ψυχαναλυτή. Μπορείς να κάμεις τόσα πράγματα με μια Leica.»
Anakata-dyomenh
8 Δεκεμβρίου, 2011 4:17 μμ
ουπςςςςςςςςςςς… ούτε η ρήξη αναβάλλεται ουτε τα 2000-3000 χιλιαρικάκια υπάρχουν… τη μπέρδεψα με τη Ζενίτ… πληγώθηκα τωρα… πάω για δουλειά.
CrippleHorse
9 Δεκεμβρίου, 2011 1:09 πμ
Εγώ βγάζω με μια zenit πάντως, τις λάικες έχουν να τις πληρώσουν μόνο τα καπιταλιστικά γουρούνια. Κάποια στιγμή θα την αναβαθμίσω σε kiev, η οποία έβγαζε αντίγραφα της zeiss.
antifwn-x
9 Δεκεμβρίου, 2011 11:13 πμ
Οι γνωστότερες KIEV ήταν μεσαίου φορμά παίρναν δηλ 4,5Χ6 κ 6χ6 mm φιλμ,επαγγελματικό κατά βάση,τις οποίες και ξεχωρίζεις απο το πολύ μεγαλύτερο μέγεθος τους. Υπάρχει και μοντέλο αντίγραφο Nikon FM με την ίδια μοντούρα φακού, 35αρα σαν την Zenit αλλά με πολύ καλύτερα οπτικά. Και η Zenit όμως με τον Helios φακό μια χαρά έκανε την δουλειά της. Αν και ενδεχόμενα δύσχρηστες για μη εξοικειωμένους, ήτανε «τίμιες» μηχανές, και αυτό που γούσταρα πιο πολύ ήταν η απέριττη αισθητική τους είχανε απλά μόνο ότι χρειαζόσουνα και σε απίστευτη τιμή την εποχή τους. Για τις KIEV λέγεται ότι το εργοστάσιο που τις κατασκεύαζε έφτιαχνε και οπτικά όπως διόπτρες κλπ του κόκκινου στρατού. Βασικά αξίζουν αυτές που είναι made in USSR, η παραγωγή τους συνέχισε και μετά, η Zenit παράγεται ακόμα η KIEV όχι νομίζω 🙂
CrippleHorse
9 Δεκεμβρίου, 2011 4:00 μμ
Nαι μιλάς για εκείνες που ήταν στην ουσία αντίγραφα των Hasselblad, οι οποίες είναι πανάκριβες ακόμα και σήμερα. Εγώ πολύ θα ήθελα την Kiev 60 πάντως που ήταν slr με 120άρι φιλμ, αλλά βλέπω ότι πιάνει κι αυτή καμία 150άρα ευρώ πια. Πρόσφατα αποφάσισα να αρχίσω να ασχολούμαι και δεν ήθελα ψηφιακή, οπότε πήρα μια zenit 12xp. Από το πρώτο φιλμ της βλέπω ότι ο φακός είναι συμπαθητικούλης (για τα 30 ευρώ που μου κόστισε :-)) και μου αρέσει έτσι βαριά που είναι και βοηθάει να βγάζεις σταθερά, αλλά με τους πέντε-έξι χρόνους έκθεσης που έχει πάνω (1/30 ως 1/500) καταλήγεις να παίζεις πολύ περισσότερο με το διάφραγμα για να πετύχεις το σωστό φωτισμό, που δεν είναι πάντα πολύ βολικό όπως φαντάζεσαι. Παίζει να το μετάνιωσα λίγο γιατί μπορούσα να είχα πάρει Kiev 4 που ήταν σαν αντίγραφο της contax που έφτιαχνε η zeiss και θα μπορούσες να της κοτσάρεις κι ένα τέτοιο φακό αργότερα. Φοβόμουν όμως μήπως είχε κανένα πρόβλημα, έχω ακούσει ότι δεν είναι ιδιαίτερα αξιόπιστες. Άκουσα διάφορες ιστορίες γι’αυτές, όπως ότι από το 70 και μετά τις έφτιαχναν τόσο απρόσεχτα που καμιά φορά δε δούλευε ολόκληρη η παρτίδα, ή ότι η παραγωγή προσαρμόστηκε γύρω από το δεδομένο ότι θεωρούνται μισοτελειωμένα προϊόντα. Την αγόραζες λέει σε σοσιαλιστική τιμή κι έπειτα πήγαινες στο κρατικό εργαστήρι που την έκανε να δουλεύει, οπότε κατέληγες να έχεις πληρώσει σε καπιταλιστική τιμή 🙂
antifwn-x
9 Δεκεμβρίου, 2011 11:15 πμ
Η Leica παιδιά είναι γερμανικές 😉
CrippleHorse
9 Δεκεμβρίου, 2011 3:44 μμ
Σωστά, αλλά υπήρχαν οι σοβιετικές FED και zorki που αποτελούσαν στην ουσία αντίγραφα των leica 🙂
catalternative
9 Δεκεμβρίου, 2011 2:34 μμ
@Antifwn-X Έχεις δίκιο η Leica είναι γερμανική εταιρία, απλά υπάρχει μια σύγχυση με την FED, που έφτιαχνε φωτογραφικές μηχανές που έμοιαζα πολύ με Leica και τις πουλούσαν και ως τέτοιες κάποιοι 😀
koula
9 Δεκεμβρίου, 2011 2:50 μμ
«που έμοιαζαν πολύ με Leica»
alikeς? 😛
@ φωτο-τσιφουτηδες
ωραια ξερετε να κομπαζετε για τις γαματες φωτογραφικες σας…
καμια φωτο θα ανεβασετε/στειλετε για να δουμε;;
CrippleHorse
9 Δεκεμβρίου, 2011 3:46 μμ
Δύο σχόλια πιο κάτω 🙂
koula
9 Δεκεμβρίου, 2011 3:55 μμ
@ cripplehorse 🙂 τις ειδα..
αλλά ειπα να κραξω «γενικως» για να νιωσετε αλληλεγγυη.. να συσπειρωθειτε και να δρασετε ομαδικα ανεβαζοντας φωτο προς απάντησή μου 😛
Mitsaras
9 Δεκεμβρίου, 2011 4:02 μμ
Εμείς είχαμε μία Λούμπιντεν (καλά την προφέρω?) η οποία ήταν σαν βαλιτσάκι. Έχει κανείς να πει τίποτα για αυτήν?
CrippleHorse
9 Δεκεμβρίου, 2011 4:18 μμ
Αυτή εδώ;
Oι λούμπιτελ φτιάχνονταν από τη lomo, η οποία κατασκεύαζε «toy cameras», αλλά ακριβώς γι’αυτό είχαν τη δική τους γοητεία (για τον ίδιο λόγο συνεχίζουν να φτιάχνονται σήμερα από άλλη εταιρεία σε εξωφρενικές τιμές και τις αγοράζουν όλοι οι χίπστερς 🙂 ρίχνοντας μια ματιά εδώ, θα καταλάβεις). Ήταν μια φτηνούτσικη πλαστική μηχανή αυτή που λες, αλλά επειδή δεν είχε πλαστικό φακό όπως οι άλλες lomo, θα πρέπει να ήταν αρκετά καλή για κάποιον που θέλει να ξεκινήσει με αυτό που λένε μεσαίο φορμά, δηλαδή το 120άρι φιλμ που είναι μεγαλύτερου μεγέθους και θεωρείται «πιο επαγγελματικό». Αυτές οι τετράγωνες ήταν μια κλασσική κατασκευή με τους δύο φακούς τους που εστίαζες από τον ένα και έβγαζε ο άλλος.
edit: επίσης αυτού του είδους οι μηχανές είχαν το άλλο καλό, ότι μπορούσες να κοιτάς κατευθείαν στον καθρέφτη και να βγάζεις φωτογραφίες χωρίς να σηκώνεις την κάμερα στο ύψος του ματιού σου, όπως έκαναν οι street photographers παλιά
Mitsaras
9 Δεκεμβρίου, 2011 4:24 μμ
Ωωωωωωω, ναι! Σε ευχαριστώ πολύ.
catalternative
9 Δεκεμβρίου, 2011 4:28 μμ
@CrippleHorse μπαίνεις και σκοτεινό;;;; 🙂 🙂 🙂 🙂
CrippleHorse
9 Δεκεμβρίου, 2011 4:33 μμ
Όχι ακόμα, είμαι τελείως μα τελείως αρχάριος, απλά έμαθα όσα τεχνικά μπόρεσα να βρω. Για την ώρα λέω να εμφανίσω μόνος μου το πρώτο μου ασπρόμαυρο φιλμ (είναι αρκετά πιο απλή η διαδικασία με αυτά) και να δούμε τι θα δείξει η νεκροψία 🙂
Πάντως μου φαίνεται ότι όσο βουνό και να είναι τα τεχνικά, πάλι ένα 80% είναι η έμπνευση.
koula
9 Δεκεμβρίου, 2011 4:40 μμ
«λέω εμφανίσω μόνος μου το πρώτο μου ασπρόμαυρο φιλμ »
@ cripplehorse
ρε γαμωτ…
μηπως σκεφτεσαι να μετακομισεις προς τα νότια;;;;;;;;;;;;; να θυμηθω και γω τι καναμε οταν εμφανιζαμε τα φιλμ.. και τις φωτο..
=======================================
ποιος καλος ανθρωπας θα κανει ενα ποστ (ή να στειλει κειμενο) με οδηγιες για εμφανιση?????????????????? ε?
ε? ΕΕ??
ππφφφφφφφανταστικά τρόλια?? 🙂
CrippleHorse
9 Δεκεμβρίου, 2011 5:44 μμ
Δεν κάνω άρθρο γιατί δεν έχω εμφανίσει ακόμα και δεν μπορώ να επιβεβαιώσω ότι δεν είπα καμία πατάτα 🙂
Λοιπόν, για να κάνεις ασπρόμαυρα αρνητικά χρειάζεσαι ένα «τανκ», ένα πράγμα σα κουβά με καπάκι που είναι ειδικό για να τοποθετεις το φιλμ και να μπορεί να βρέχεται με τα χημικά χωρίς να παίρνει φως. Για το φιλμ που έχεις υπάρχει το αντίστοιχο χημικό για την εμφάνιση. Επίσης έχεις ένα χημικό που θα σταθεροποιήσει το φιλμ σου στο τέλος. Αυτά είναι τα απολύτως απαραίτητα. Βάζεις το φιλμ στο τανκ σε απόλυτο σκοτάδι (βάζεις τη μία άκρη στην υποδοχή του τανκ και μετά το τυλίγεις καθώς το ξετυλίγεις από το κουτάκι του). Από εκεί και πέρα δε χρειάζεσαι σκοτάδι. Το πιο κρίσιμο σημείο της διαδικασίας αφορά τον εμφανιστή, όπου πρέπει να τον αραιώσεις σωστά (για την αναλογία ο κάθε εμφανιστής έχει οδηγίες, μάλλον θα χρειαστείς ένα ογκομετρικό δοχείο 500 ml και κάτι για ανακάτεμα), να τηρήσεις όσο καλύτερα γίνεται τους χρόνους εμφάνισης (στα επόμενα στάδια η τήρηση χρόνου δεν έχει μεγάλη σημασία) και είναι επίσης καλό να διατηρείς μια θερμοκρασία χώρου γύρω στους 20 βαθμούς. Τέλος πάντων, γεμίζεις το δοχείο με τον εμφανιστή, το κλείνεις και το κουνάς (υπάρχουν διάφορες προτάσεις, θα έλεγα κάτι ανάμεσα σε πλάγια και πάνω-κάτω, πάντως το θέμα είναι να πηγαίνει το υγρό παντού και να κυλάει απαλά για να μη γεμίσει φυσαλίδες, για τον ίδιο λόγο χτυπάς λίγο τον πάτο του στο τέλος ώστε να καθίσουν). Αυτό το κούνημα το κάνεις για τα πρώτα 20 δευτερόλεπτα και το επαναλαμβάνεις 4-5 φορές κάθε φορά που περνάει ένα λεπτό. Καμια δεκαριά δευτερόλεπτα πριν τελειώσει ο ενδεδειγμένος χρόνος εμφάνισης, ανοίγεις το τανκ, χύνεις τον εμφανιστή και βάζεις το χημικό για το σταμάτημα της εμφάνισης (κάποιοι χρησιμοποιούν νερό, αλλά το χημικό υποτίθεται ότι είναι καλύτερο γιατί σταματάει τη δράση του εμφανιστή άμεσα). Κουνάς με τον ίδιο τρόπο για καμιά τριανταριά δευτερόλεπτα. Μετά είναι ώρα για το χημικό που σταθεροποιεί το φιλμ, όπου κουνάς 4-5 φορές κάθε 30 δευτερόλεπτα, για όσο χρόνο λένε οι οδηγίες, συνήθως για 2-4 λεπτά δηλαδή. Τέλος, πρέπει να ξεπλύνεις καλά το φιλμ σου με νερό που δεν έχει πολλά άλατα. Είτε βάζεις νερό στο δοχείο, κουνάς 5 φορές, το βγάζεις και επαναλαμβάνεις, μετά επαναλαμβάνεις κουνόντας 10 φορές, μετά 20 κλπ, ή αφήνεις να τρέχει νερό από τη βρύση στο δοχείο για κανα δεκάλεπτο. Το φιλμ σου είναι έτοιμο και πρέπει να το κρεμάσεις για αρκετές ώρες μέχρι να στεγνώσει, φροντίζοντας πρώτα να μην υπάρχουν φυσαλίδες πάνω.
Αν και για την εμφάνιση του φιλμ όλοι λένε ότι συμφέρει, κάνεις γρήγορα απόσβεση και πετυχαίνεις και καλύτερο αποτέλεσμα από το φωτογραφείο μόνο και μόνο επειδή θα κάτσεις να κάνεις τη διαδικασία καλά, για εκτύπωση του φιλμ δεν μπορώ να πω πολλά, έτσι κι αλλιώς θέλεις εξοπλισμό που είναι ακριβώς για να το κάνεις μόνη σου.
Αν έχεις κάτι άλλο που μπορεί να ξέρω, πες 🙂
koula
9 Δεκεμβρίου, 2011 6:07 μμ
@ cripplegorse
ψιλοκαλά τα λες γέροντα 😛 χωρίς πολλούς γρίφους 😀
απο οσο θυμαμαι και γω γιατι καναμε στα μαθητικα χρονια κατι δοκιμες.. να πω το κατιτις μου διευκρινιστικα μονο:
– ο κουβας που θα μπει το φιλμ μολις βγει απο τη μηχανη (και σε απολυτο σκοταδι) ειναι μικρο δοχειο οπως ειναι το μουλτι (:P) που ψιλοκοβουμε πραγματα (ειναι ευκολο να το γυριζει καποιος δηλαδη)… εκει μεσα θα μπουν διαδοχικα τα χημικα για να εμφανιστουν τα καρέ στο φιλμ και να σταθεροποιηθουν (για να μην αλλοιωθουν οταν ερθουν σε επαφη με το φως το κανονικο)
– η διαδικασια εμφανισης του φιλμ, για να παει παντου το υγρο, πρεπει να γινει μετρωντας χρονο για το καθε σταδιο (για αυτο χρειαζεται και καλη παρέα που λεει και η cat’ 🙂 για την αναμονη) και οπως τα ειπες πρεπει να παει παντου το υγρο ομοιομορφα
οι λεπτομερειες θα υπαρχουν πανω στα κουτια των χημικων υγρων , αναλογα με το φιλμ θα κρατησεις αντιστοιχους χρονους
και οντως πρεπει να τα αφησεις κρεμασμενα καπου που δεν εχει αερα και σκονη για να στεγνωσουν καλα και να τα χρησιμοποιησεις ας πουμε την επομενη
– προτζεκτορας (?δε θυμαμαι αν το λεγαμε ετσι βασικα)για να γινει η εκθεση πανω στο χαρτι
— τρικ αν θες περνωντας ενα χαρτονι πανω απο το χαρτι μπορεις να κανεις σκίαση (για λιγα δευτερολεπτα) και να επιτυχεις λιγοτερη εκθεση σε συγκεκριμενα σημεια του φωτογρ.χαρτιου αλλά χωρις να μπλεξεις με το χρονομετρο 🙂
– μετα χρειαζονται κατι πλαστικα σα λεκανες (και τσιμπιδα για να πιανεις το χαρτι που ειναι βυθισμενο) που θα ειναι ξεχωριστα για το καθε σταδιο: βουλιαζεις το χαρτι και το αφηνεις λιγα λεπτα και το γυριζεις και τουμπα με την τσιμπιδα και μετα το βαζεις στο επομενο πλαστικο λεκανακι, προσεχοντας να μη μεταφερθει υγρο απο το ενα λεκανακι στο αλλο (το κατα δυναμην!)
εμφανιση στο φωτογρ. χαρτι – σταθεροποιηση – καθαρισμα (νερο)
και παλι κρεμασμα για να στεγνωσουν 🙂
ΥΓ ισως πουλαει κανεις καναν προτζεκτορα…
ή να ρωτουσαμε σε καναν επαγγ. φωτογραφο αν εχει υποψη του… λογικα αφου βγαινουν «εκτος» αυτα τα μαγαζια, ο εξοπλισμος θα ειναι προς διαθεση…
θενξ ρεεεε! ωραιες αναμνησεις! 🙂
koula
9 Δεκεμβρίου, 2011 6:11 μμ
σκοτεινος θαλαμος:
εχει γινει και σε δωματιακι-αποθηκη σε ταρατσα 🙂
δεν ειχε παραθυρο, κλεισαμε με ταινιες τα «γυρω» απο την πορτα 😉
οποιοδηποτε δωματιο που μπορεις να «σφραγισεις» ειναι καλο, αρκει να εχεις χωρο για να εχεις ολο τον εξοπλισμο στημενο και να μπορεις να μετακινηθεις ανετα και εσυ 😉
CrippleHorse
9 Δεκεμβρίου, 2011 6:19 μμ
Έχει κι η κλασσική εκτύπωση τη δική της γοητεία για όλους τους λόγους που ανέφερες, αφού είναι μέρος της δημιουργίας της φωτογραφίας, αλλά τώρα υπάρχει κι η άλλη επιλογή, με καμιά 80αριά ευρώ να πάρεις ένα κάπως αξιοπρεπές σκάνερ που είτε να έχει λειτουργία για φιλμ, είτε να είναι αποκλειστικά για φιλμ και να πηδήξεις τελείως τη διαδικασία του προτζέκτορα, ή να εκτυπώσεις το ψηφιακό αρχείο μετά. Η επεξεργασία που λες μπορεί να υποκατασταθεί κι από το φώτοσοπ. Επειδή δεν το κόβω να βρίσκω φθηνό προτζέκτορα, σκέφτομαι να κάνω αυτό και τις λίγες φωτογραφίες που θα θεωρώ ότι αξίζουν πραγματικά, να τις δίνω σε φωτογραφείο ή κάτι τέτοιο.
Η προηγούμενη φώτο κι αυτή είναι κατευθείαν από το φιλμ σε μάλλον μέτριο σκάννερ. Η ανάλυση δεν είναι τίποτα τρομερό, αλλά δε δείχνουν κι άσχημα νομίζω.
catalternative
9 Δεκεμβρίου, 2011 4:55 μμ
@Cripple Horse Να τον δοκιμάσεις τον σκοτεινό , είναι πολύ ωραία εμπειρία. Αλλά θέλει καλή παρέα και μουσική 😉 Προσωπικά η εμφάνιση φιλμ μου φαινόταν λίγο βαρετή διαδικασία, αλλά η εκτύπωση φωτογραφιών είναι και γαμώ!!! 😀 😀 😀
koula
9 Δεκεμβρίου, 2011 4:57 μμ
@ catalternative kai cripplehorse
μπορεις ομως να κανεις τη μιση «ευχαριστη» δουλεια, αν εχεις τα συνεργα και φραγκα για τα χημικα
να εμφανιζεις το φιλμ σε φωτογραφειο και να εκτυπωνεις τις φωτο που θες μονος σου.. όσες θες, με οση εκθεση θες κλπ 😀
catalternative
9 Δεκεμβρίου, 2011 5:03 μμ
@Koyla Αν υπάρχουν ακόμα φωτογραφία του να εμφανίζουν φιλμ φαντάζομαι ότι γίνεται 🙂 Πάντως το μεγάλο κόστος είναι τα χαρτιά και όχι τόσο τα χημικά. Όσο για υλικά υπάρχουν σκοτεινά δωμάτια ακόμα σε χώρους, οπότε δεν χρειάζεσαι πολλά πράγματα, απλά φιλμ, χημικά, χαρτιά και όρεξη 😉
koula
9 Δεκεμβρίου, 2011 5:08 μμ
@ catούλα 🙂
αυτο ειναι ενα θεμα… λιγοστευουν τα μη-ψηφιακά φωτογραφεία 😦
δε θυμαμαι καθολου τιμες για τα φιλμ, τα χημικα και τα χαρτιά (τα μοιραζομασταν τα εξοδα) αλλά όπως πολλά άλλα χόμπυ, έχει και αυτό ένα κόστος… αλλά με τον καιρό, αποκτάς εμπειρία και εξοικονομείς και ποζες στο φιλμ και χαρτι γιατι ξερεις πως να εκτυπωσεις και πως θα παρεις αυτο που θες σαν τελικο…
CrippleHorse
9 Δεκεμβρίου, 2011 5:50 μμ
Καλά, που βρίσκετε σκοτεινούς θαλάμους που μπαίνεις μέσα και κάνεις ό,τι γουστάρεις και σε μας δε λέτε τίποτα;
Θεσσαλονίκη έχουμε δύο στο κέντρο που κάνουν καλή δουλειά, είναι αρκετά για να πιστεύω ότι δε θα ξεμείνουμε για τους επόμενους 6 μήνες τουλάχιστο 🙂
catalternative
9 Δεκεμβρίου, 2011 5:13 μμ
@Koyla Σίγουρα μαθαίνεις, αλλά γενικά είναι ακριβό χόμπι η φωτογραφία. Ειδικά άμα αρχίζεις να παίζεις με φακούς, φίλτρα και πάει λέγοντας 🙂
catalternative
9 Δεκεμβρίου, 2011 5:15 μμ
@Koula Το σκότωσα το όνομά σου στα 2 προηγούμενα σχόλια :)))))) Σόρρυ!!!!
koula
9 Δεκεμβρίου, 2011 5:41 μμ
@ cat’
you shot it?? 🙂 let’s develop it now 😀
μας βλεπω να παραγγελνουμε μεσω διαδικτυου αναλωσιμα… (εχω «κλεισει» την Πυργοδεσποινα, να μας καλυπτει τα εξοδα 😉 )
spiral architect
8 Δεκεμβρίου, 2011 3:03 μμ
H πρώτη μου SLR φωτογραφική μηχανή ήταν η <a href="http://3.bp.blogspot.com/_3G5iwHOlV80/TGp3s_wTNMI/AAAAAAAAAHM/0b7Q55-nCTE/s1600/Zenit+E+Moskva+80_02.jpg"Zenit E (Olympic Edition) με το σήμα των Ολυμπιακών της Μόσχας.
Δεν είναι πλέον λειτουργική, πλέον κάθεται στο ράφι της βιβλοθήκης για συναισθηματικούς λόγους … 😥
CrippleHorse
9 Δεκεμβρίου, 2011 1:17 πμ
Nα κι η δική μου
δε βγάζουν κι άσχημα οι καημενούλες ε 🙂
spiral architect
9 Δεκεμβρίου, 2011 4:17 μμ
Lubitel Mitsara,Любитель
H φτηνή καλή μηχανή μεσαίου φορμά.
Η πρώτη μου μηχανή σε ηλικία 15 χρονώνε!
Mitsaras
9 Δεκεμβρίου, 2011 4:25 μμ
Ναι αυτή. Ευχαριστώ και εσένα. 🙂
CrippleHorse
9 Δεκεμβρίου, 2011 4:35 μμ
Αν σε στεναχωρεί, δες τι μπροεί να έχει, είναι πολύ απλές μηχανές για να πάθουν πολύ κακό. Ειδικά αν δεν οπλίζει ή δε λειτουργεί το κλείστρο, μπορεί να είναι απλά κανένας καθρέφτης που κόλλησε ή καμιά σούστα ή έλασμα που έφυγε.
spiral architect
9 Δεκεμβρίου, 2011 5:06 μμ
…δυστυχώς σάπισε πλέον ο πάνινος φωτοφράκτης 😦
spiral architect
9 Δεκεμβρίου, 2011 5:15 μμ
… έχω κρατήσει όμως τους Μ42 φακούς της Carl Zeiss DDR, και με αντάπτορα τους χρησιμοποιώ στην dSLR Canon :wink:.
spiral architect
9 Δεκεμβρίου, 2011 5:20 μμ
… και για να μην τρολλάρουμε ασύστολα για φιλμ, εμφανίσεις, εκτυπώσεις και σκαναρίσματα, πληροφορίες εδώ:
Κλασσική φωτογραφία
catalternative
9 Δεκεμβρίου, 2011 5:29 μμ
Καλή φάση, και είναι ενεργό ακόμα! Thanks! 🙂
CrippleHorse
9 Δεκεμβρίου, 2011 6:01 μμ
Αυτό φοβόμουν ότι θα’λεγες. Ο δικός μου φαίνεται μια χαρά, αλλά τι πρέπει να προσέχω; Από υγρασία το παθαίνουν πχ;
Εγώ θέλω έναν ευρυγώνιο γιατί αυτός ο 58άρης ο helios μ’έχει να ξύνω τοίχους για να χωρέσει μισός άνθρωπος μέσα, άσε που μ’ενδιαφέρει να φωτογραφίζω εξτρίμ σπορ και αρχιτεκτονική. Κοιτούσα λίγο και έβρισκα μόνο Takumar kai zeiss με κάτι τιμές 200 ευρώ. Δράμα, έχουμε και κρίση 🙂
spiral architect
9 Δεκεμβρίου, 2011 6:23 μμ
Γερνάνε αυτοί οι πάνινοι φωτοφράκτες και κάποτε σκίζονται, αφού αποκολληθούν από το πλαίσιο που τους συγκρατεί.
Περιέργως έχω δει πολυ παλιότερες τηλεμετρικές Kiev (leica like) με πάνινο φωτοφράκτη που δουλεύουν ακόμα.
Είχα ψάξει παλιότερα κατά ebay μεριά για να βρω ανταλλακτικά για να κάνω … voodoo (πιάνουν τα χεράκια μου) αλλά δεν βρήκα κάτι αξιόλογο!
______________
Του δώσαμε και κατάλαβε αλλά οι μεγαλυτεροι εξ ημών έπιασαν στα χέρια τους μια Lubitel, μια Zenit E (οι Praktika from DDR ήταν λίγο πιο ακριβές) γιατί φρόντισε γι αυτό η CCCP μας.
Αν περίμενα εγώ σαν μπατιροφοιτητής να πάρω Nikon, ή Pentax … καλά κρασά!
spiral architect
9 Δεκεμβρίου, 2011 6:37 μμ
Όσο για τους ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΥΣ φακούς (Ηelios) oi σύντροφοι δεν φημιζόντουσαν για τα καλά οπτικά τους. Πολύ καλύτεροι είναι οι φακοί της Carl Zeiss Jena (ειδικά για τη μεσαίου φορμά Pentacon Six TL)
Κάποτε τους έβρισκες στα παζάρια των μεταναστών πάμφθηνα. Μετά είδαν τη ζήτηση από τους «ψαγμένους» και τους ακρίβυναν, ή έφερναν «μαϊμούδες»
CrippleHorse
9 Δεκεμβρίου, 2011 7:02 μμ
Γι’αυτό ήθελα την Kiev 60, επειδή είναι βασισμένη στην Pentacon Six.
Eντάξει δε συγκρίνεται ο helios με zeiss, αλλά φαίνεται πολύ καλός φακός για την απίστευτα χαμηλή τιμή του. Από ευκρίνεια και κοντράστ τα πάει μια χαρούλα απ’ό,τι είδα. Αν ξέρεις πάντως κανένα φτηνό ευρυγώνιο για Μ42 να αναζητήσω, θα με βοηθήσεις πολύ. Θα πω όλους που ξέρω από παρίσια και νέες υόρκες να πάρουν σβάρνα τα παλιατζίδικα 😉
antifwn-x
10 Δεκεμβρίου, 2011 12:22 πμ
Έχεις δίκιο δεν είχαν τα καλύτερα οπτικά αντικειμενικά δηλ «μετρήσιμα»με την έννοια ότι έβρισκες πολύ καλύτερα είτε φθηνούς Γιαπωνέζικους είτε κ ανατολικό Ευρωπαικούς Αλλά για τον μέσο χρήστη ας πούμε έκαναν και με το παραπάνω την δουλειά τους Εκτός αυτού με το λίγο πειραματισμό στο τύπωμα κ την επιλογή χαρτιού σε συνδυασμό με την έκθεση και στην λήψη μπορούσες να πάρεις ενδιαφέρων αποτέλεσμα και μιλάμε για Α/Μ Στο έγχρωμο τώρα όχι σε ακραίες συνθήκες και με δεδομένο ότι τύπωνες σε καλό εργαστήριο επίσης μπορούσες να έχεις θετικό αποτέλεσμα Αλλά απο ένα σημείο και μετά το ζήτημα είναι καθαρά υποκειμενικό και στα μέσα που επιλέγεις και στην διαδικασία, αν μιλάμε για αυτό που ονομάζεται δημιουργική φωτογράφιση.
spiral architect
9 Δεκεμβρίου, 2011 6:56 μμ
… επίσης αν θες για την Ζenit σου ευρυγώνιο, ανεπιφύλακτα συστήνω αυτόν!
Δες και φωτό σε γκρουπ του flickr με το φακό σε ψηφιακές με αντάπτορα, αλλά και φιλμάτες με Zenit, Pentax και Praktica
CrippleHorse
9 Δεκεμβρίου, 2011 8:03 μμ
Tι καλά, βγαίνει και σε 20mm. Θενκς, 200-400 δολαριάκια μόνο και γίναμε :-p
Και τώρα θα προσγειωθώ και θα κάνω έναν mir δώρο στον εαυτό μου για τα χριστούγεννα 🙂
antifwn-x
9 Δεκεμβρίου, 2011 7:39 μμ
Για μοντούρα Ζενιτ κάνε ένα search μπορείς να βρεις φθηνούς ευρυγώνιους εκτός αυτού ψάξε και για αντάπτορες αν τύχει και βρεις φακό που δεν ταιριάζει. Τώρα αν σε ενδιαφέρει η αρχιτεκτονική Φωτο εκτός απο ευρυγώνιο χρειάζεσαι και φκό tilt δηλ φακό με διόρθωση των κλίσεων μην ψάξεις όμως για τέτοιον θα…. στεναχωρηθείς 😀 Εναλλακτικά θα σου πρότεινα μια ψηφιακή και η δουλειά μπορεί να γίνει με χρήση software
CrippleHorse
9 Δεκεμβρίου, 2011 8:06 μμ
Αυτό το κάνω ήδη με μια απο κείνες τις ψηφιακές που έχουν λειτουργίες slr χωρίς να είναι slr και αν βάλεις 100 iso έχεις θόρυβο κινητού τηλεφώνου. Ξέρω, ένα 700άρι για μια ψηφιακή της προκοπής θα έλυνε όλα τα προβλήματά μου 🙂 A, δε φαντάστηκα ότι θα έμπαινε στον κόπο κανείς να κάνει αντάπτορα για M42, μόνο το αντίθετο, θενκς για τις προτάσεις παιδιά.
Dvořák
8 Δεκεμβρίου, 2011 3:14 μμ
Είχα κασετίνα του Μίσα στο νηπιαγωγείο, σνιφ… Αυτό το ρώσικο κινουμενο σχέδιο με τον λύκο και τον λαγό το θυμάται κανείς; Ну, погоди!, Nu pogodi.
iordanoglou
8 Δεκεμβρίου, 2011 3:31 μμ
Το μοναδικο καρτουν που δικαιωνει το λυκο.
ΥΓ. πολυ καριόλι ο λαγός…
Dvořák
8 Δεκεμβρίου, 2011 3:36 μμ
Ρουφιάνος του καθεστώτος ο λαγός 🙂
iordanoglou
8 Δεκεμβρίου, 2011 3:38 μμ
🙂
Capybara
8 Δεκεμβρίου, 2011 6:32 μμ
Δεν ήταν ρώσικο, ήταν γιουγκοσλάβικο από τη Zagreb Film!
Θυμάμαι που ο λύκος έλεγε τον λαγό «zajec» και χαιρόμουν που το καταλάβαινα γιατί τότε έπαιζε ο Velimir Zajec στον Παναθηναϊκό (και οι εκφωνητές τον λέγανε ο «λαγός του Παναθηναϊκού»).
iordanoglou
8 Δεκεμβρίου, 2011 6:36 μμ
http://en.wikipedia.org/wiki/Nu,_pogodi!
Capybara
8 Δεκεμβρίου, 2011 6:51 μμ
Χμμ…
Με απατάει η μνήμη μου φαίνεται.
Capybara
8 Δεκεμβρίου, 2011 6:55 μμ
Μάλλον το μπερδεύω μ’ αυτό
http://en.wikipedia.org/wiki/Professor_Balthazar
Το έβλεπες;
iordanoglou
8 Δεκεμβρίου, 2011 6:57 μμ
Εγω μονο καντυ-καντυ εβλεπα…
Narrator
8 Δεκεμβρίου, 2011 9:08 μμ
Δικός μας άνθρωπος κι εσύ Ιορδάνογλου!!! 😛
iordanoglou
8 Δεκεμβρίου, 2011 9:25 μμ
CrippleHorse
9 Δεκεμβρίου, 2011 12:47 πμ
Το θυμάμαι κι εγώ, είχαμε ένα κανάλι που το έλεγαν power, έπαιζε συνέχεια παιδικά και μας είχε πεθάνει σ’αυτό, το μπόλεκ και λόλεκ και κάτι δραματοποιήσεις των άθλων του ηρακλή στα ρώσικα.
Aλλά είχαν όντως πολλά εξαιρετικά ανιμέισονς οι ρώσοι και μερικά ήταν για μεγάλα παιδάκια (δε βρήκα youtube link)
http://www.spike.com/video-clips/u4yzav/armoire
Mitsaras
8 Δεκεμβρίου, 2011 4:56 μμ
iordanoglou
8 Δεκεμβρίου, 2011 5:28 μμ
CrippleHorse
9 Δεκεμβρίου, 2011 12:52 πμ
Kαταπληκτική ταινία.
ξέσβουρος
8 Δεκεμβρίου, 2011 6:09 μμ
αυτό έτυχε να το δείτε… μόλις μου ήρθε… 🙂
iordanoglou
8 Δεκεμβρίου, 2011 6:40 μμ
Mitsaras
8 Δεκεμβρίου, 2011 7:01 μμ
Capy
Νομίζω πως το site αυτό θα το βρεις ενδιαφέρον: http://www.realussr.com/
Capybara
8 Δεκεμβρίου, 2011 7:06 μμ
Όντως 🙂