Κατά την πρώτη μέρα του διήμερου «Μετα-αναρχισμός και εξεγέρσεις», που συνδιοργανώθηκε από το περιοδικό«Βαβυλωνία» και το Postanarchist Forum και πραγματοποιήθηκε στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Nosostros, μίλησαν δύο από τους κυριότερους εκφραστές του μετα-αναρχισμού.
Σύντομη περίληψη:
Πρώτος μίλησε ο Todd May, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα «Ranciere, Κυβερνητισμός, αναρχισμός». Στην τοποθέτησή του ο May, υποστήριξε ότι ο Jaques Ranciere πλησιάζει τον αναρχισμό σε πολλές από τις ιδέες που ενυπάρχουν στο έργο του και στη συνέχεια προσπάθησε να υποστηρίξει ότι αναρχισμός δεν σημαίνει ακυβερνησία ή δεν πρέπει να ταυτίζεται με την ιδέα της ακυβερνησίας, αλλά αντίθετα, σημαίνει ή πρέπει να σημαίνει διακυβέρνηση μιας κοινωνίας υπό την προϋπόθεση της ισοπολιτείας, δηλαδή της ίσης συμμετοχής όλων στη λήψη αποφάσεων.
Στάθηκε στην πρακτική της συναίνεσης (consensus) και στην κριτική που γίνεται σ΄ αυτήν με την έννοια ότι το δικαίωμα veto ουσιαστικά την καθιστά από δυσλειτουργική έως ανεφάρμοστη και πέρα από την κλασσική επιχειρηματολογία των υποστηρικτών του consensus, μίλησε για την ιδέα της πρακτικής της μετα-συναίνεσης την οποία προσδιόρισε ως τη συναίνεση που θα υπάρξει στο επίπεδο της συμφωνίας των κανόνων βάσει των οποίων θα μπορούσε να συμφωνηθεί από μια κοινότητα ο τρόπος λήψης αποφάσεων με αυξημένη πλειοψηφία ή υπερπλειοψηφία και όχι πλέον με consensus.
Στη συνέχεια υποστήριξε ότι ο αναρχισμός διαχωρίστηκε κυρίως σε 2 ρεύματα: ένα που δίνει προτεραιότητα στην έννοια της ελευθερίας και ένα άλλο που θέτει ως υπέρτατη αξία την ισότητα και σε ερώτηση του Newman, είπε ότι ο ίδιος αν και πιστεύει πως οι 2 έννοιες δεν μπορούν παρά να συνυπάρχουν (κατά την κλασσική ρήση: ελευθερία χωρίς ισότητα σημαίνει αδικία και προνόμια, ισότητα χωρίς ελευθερία συνεπάγεται βαρβαρότητα), ωστόσο η ισότητα είναι αυτή πάνω στην οποία μπορεί και πρέπει να στηριχθεί η ελευθερία προκειμένου να υπάρξει αυτό που ο ίδιος ονομάζει «αναρχική διακυβέρνηση».
Τέλος είπε πως στην ερώτηση που τού γίνεται συχνά, πώς είναι δυνατόν να κατακρίνει τον καπιταλισμό ως σύστημα διακυβέρνησης τη στιγμή που δεν έχει να αντιπροτείνει ένα σαφές «σχήμα διακυβέρνησης» ως αντίπαλο δέος, αστειεύτηκε λέγοντας ότι η αδυναμία ίασης του καρκίνου δεν σημαίνει ότι μπορεί κάποιος να παραβλέψει ότι πρόκειται για αρρώστια, υπονοώντας ότι η «αναρχική διακυβέρνηση» που μπορεί να επιτευχθεί μέσω της ισοπολιτείας, της ισονομίας, της ισότητας και της ελευθερίας είναι μία διαδικασία δυναμική και όχι στατική.
Ο Saul Newman στη συνέχεια ανέπτυξε το θέμα «Ορίζοντες αναρχίας: Μετα-αναρχισμός και η σχέση του με το Συμβάν και τις σύγχρονες εξεγέρσεις». Αυτοσχεδίασε στην εισαγωγή του εγκαταλείποντας αυτήν που είχε δοθεί στους διερμηνείς προς μετάφραση…. και αφού κατέδειξε την συγγένεια κάποιων σκέψεων του Alain Badiou και του Slavok Zizek με τον αναρχισμό, εστίασε στα σημεία που διαφοροποιείται, ουσιαστικά ασκώντας κριτική στις θεωρίες και πρακτικές των επαναστατικών ελίτ, του επαναστατικού κόμματος (το οποίο για τον ίδιο δεν μπορεί παρά να ενυπάρχει μόνο σε συνάρτηση με το Κράτος), αναφερόμενος στον ιακωβινισμό και στα σημεία που ο Μαρξ είναι ξεπερασμένος και υποστήριξε την ανάγκη για τη μετατόπιση της επαναστατικής διαδικασίας σε «μικροπολιτικό» επίπεδο (π.χ. αυτόνομες ζωνες), απορρίπτοντας έτσι και την ιδέα του κλασσικού αναρχισμού για την στιγμή της επαναστατικής έκρηξης που έρχεται, καταργώντας το Κράτος άπαξ και δια παντός («μακροπολιτική»).
Ισχυρίστηκε ότι δεν είναι σίγουρος για την έννοια του Συμβάντος στο έργο του Badiou και ότι σε κάθε περίπτωση ο ίδιος πιστεύει ότι το Κράτος μπορεί να ξεπεραστεί με αντίσταση στο όλο πλέγμα των δομών εξουσίας που υπάρχουν σε μια κοινωνία (δείχνοντας ότι είναι επηρεασμένος από τη σκέψη του Foucault) μέσω μιας «μη βίαιης βίας» , η οποία θα έχει ως στόχο την υπεράσπιση της αντίστασης σε κάθε κίνηση που αντιμάχεται οποιοδήποτε εξουσιαστικό θεσμό.
Σε ερώτηση που του θέσανε αν «μετα-αναρχισμός σημαίνει τελικά και μετα-επανάσταση» με την έννοια ότι πρόκειται για μία πολύ μεταμοντέρνα έκδοση του κλασσικού επαναστατικού αναρχισμού η οποία έχει ενσωματωθεί από τους εξουσιαστικούς θεσμούς και έχει περιοριστεί στο να μοιράζει διδακτορικά, απάντησε ότι γι’ αυτόν ο μετα-αναρχισμός είναι η κριτική αναθεώρηση του κλασσικού αναρχισμού με σκοπό να μπορέσει να συνεχίσει να είναι μία διαρκής επαναστατική διαδικασία προσαρμοσμένη στα νέα δεδομένα, ότι κρατάει τις βασικές αρχές του κλασσικού αναρχισμού συνδέοντάς τις κατά κάποιο τρόπο με την ιδέα της αυτονομίας και παραδέχτηκε ότι η σκέψη του αν και επηρεασμένη από τον μεταμοντερνισμό σε καμία περίπτωση δεν υποτάσσεται σ’ αυτόν.
Αστειεύτηκε λέγοντας ότι δεν υπάρχει πρόβλημα αν γίνονται και μερικά διδακτορικά με θέμα τον μετα-αναρχισμό, αρνούμενος όμως την μομφή ότι η σύλληψή του είναι απλώς ακαδημαϊκή. Τέλος, υποστήριξε ότι οι επαναστάσεις και εξεγερσιακές διαδικασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη σήμερα στον αραβικό κόσμο, την Ελλάδα, την Ισπανία, τη Μ. Βρετανία, τις ΗΠΑ και αλλού, είναι εν τοις πράγμασι αναρχικές πρακτικές, με την έννοια ότι τα προτάγματά τους και οι διαδικασίες διαμόρφωσης του αγώνα είναι στενά συνδεδεμένες με τις βασικές αντιλήψεις του αναρχισμού, έστω και αν οι συμμετέχοντες στα κινήματα αυτά δεν έχουν συνείδηση αυτής της πραγματικότητας, έστω και αν δεν αυτοπροσδιορίζονται ως αναρχικοί.
Εν ολίγοις, επισήμανε την κομβική σημασία του πλήθους, την ανάγκη συνειδητοποίησης του κόσμου και εμμέσως πλην σαφώς έθεσε την ιδέα της αυτονομίας ως του δρόμου εξέλιξης του αναρχισμού.
Η εισαγωγή είναι αναδημοσίευση από το http://eagainst.com/
Και τα βίντεο από την τοποθέτηση του Saul Newman
———————————————————————————————————————————————————————-
———————————————————————————————————————————————————————-
———————————————————————————————————————————————————————-
———————————————————————————————————————————————————————-
———————————————————————————————————————————————————————-
———————————————————————————————————————————————————————-
———————————————————————————————————————————————————————-
Τα βίντεο είναι από την Εφημερίδα Δράση
Αναμεταδίδει η Jaquou Utopie
ζζζζζζ...
29 Νοεμβρίου, 2011 5:39 μμ
γάμα φάση διαλόγου
Jaquou Utopie
29 Νοεμβρίου, 2011 5:40 μμ
post – γάμα… 😛
ζζζζζζ...
29 Νοεμβρίου, 2011 5:41 μμ
γάμα-γάμα…
Jaquou Utopie
29 Νοεμβρίου, 2011 5:44 μμ
μανικακος
29 Νοεμβρίου, 2011 5:42 μμ
ψιλοαναρχιζεις εσυ τωρα τελευταια,με μια ιδεα τσικνα απο σουβλακι….. 😀 😀 😀 😀
Jaquou Utopie
29 Νοεμβρίου, 2011 5:44 μμ
μην γίνεσαι προβλέψιμος… 😛
Αφού δεν τα βάζετε εσείς, να τα βάλω εγώ, τα βλέπω που τα βλέπω…
μανικακος
29 Νοεμβρίου, 2011 5:45 μμ
α δεν ηταν σουβλακι αυτο που μυρισα?
σε κανα αναμενο καδο διπλα εκατσες???? 😀 😀 😀 😀
Xanadu
30 Νοεμβρίου, 2011 1:34 μμ
μαμα ειμαι πολυ βαρετη και μονιμως προσπαθω να απαξιωσω αυτα τα οποια δεν γνωριζω για να νιωσω καλυτερα με την παρτη μου
κατα το προτυπο: νιωθω να με κατηγορουν ως ασχετη -> λογω εγωπαθειας αρνουμαι να ψαχτω εγω η ιδια μηπως αυτη η διαισθηση εχει καποια βαση -> και προκειμενου να αισθανθω καλυτερα με τον εαυτο μου και να επιβεβαιωσω σε εμενα «οτι ειμαι η καλυτερη και εχω δικιο» απαξιωνω οτιδηποτε και οποιονδηποτε θεωρω οτι ανηκει σε εκεινο το αντικειμενο για το οποιο αντιλαμβανομαι οτι δεν εχω ιδεα. Και επειδη θα πρεπει να εχω καποιο λόγο ως οντοτητα στο συνολο μιας ομαδας στην οποια συμμετεχω και με την οποια συναναστρεφομαι, προσπαθω με καθε τροπο ειτε να τραβηξω την προσοχη ειτε να αποδομησω αυτα με τα οποια ασχολειται μεγαλο μερος της ομαδας και για τα οποια δεν διαθετω τις ικανοτητες(οι οποιες προκυπτουν απο τα ενδιαφεροντα, την ενασχοληση,την μελετη και την εμπειρια του καθενος) ετσι ωστε να εχω λογο.
ΥΓ προσωπικα, διαφωνω εντονως με το κειμενο
Jaquou Utopie
29 Νοεμβρίου, 2011 5:39 μμ
Alexantro querido… μέτρα κι εδώ τη λέξη «καταν» και διάλεξε ταυτότητα 😛
risinggalaxy
29 Νοεμβρίου, 2011 5:46 μμ
βαρέθηκα ήδη από τον τίτλο
ζζζζζζ...
29 Νοεμβρίου, 2011 5:47 μμ
καλως ηρθες στο κλαμπ…
Narrator
29 Νοεμβρίου, 2011 5:51 μμ
εγώ για να καταλάβεις, δεν τον διάβασα καν ολόκληρο (τον τίτλο)
risinggalaxy
29 Νοεμβρίου, 2011 5:48 μμ
επίσης διάβασα και το «αναρχική διακυβέρνηση» και μετά απλά έβαλα τα γέλια. χαρά στο κουράγιο αυτών που έκατσαν να φτιάξουν τα βίντεο και να κάνουν και την ανάρτηση.
Jaquou Utopie
29 Νοεμβρίου, 2011 5:52 μμ
κρίμα που βαρέθηκες, αποδομεί τόσο ευχάριστα τα πάντα, από αναρχία μέχρι Badiou και Zizek που ξέρω ότι δεν συμπαθείς, κι από Hardt και Νegri μέχρι Deleuze και Guattari, για να ξανακαταλήξει και να επαναδομήσει την αναρχία ως το υπέρτατο ρεύμα, που αξίζει τον κόπο…
μανικακος
29 Νοεμβρίου, 2011 5:55 μμ
εγω δε καταλαβα γιατι αρνήσε την φυση σου και τον αναρχισμο? 😀 😀 😀
Jaquou Utopie
29 Νοεμβρίου, 2011 5:56 μμ
βαριέμαι τρομερά να μου δίνουν ταυτότητες οι άλλοι 😛
risinggalaxy
29 Νοεμβρίου, 2011 6:03 μμ
δεν υπάρχει τίποτα ευχάριστο στην αποδόμηση εκτός αν είσαι ακαδημαικός
μανικακος
29 Νοεμβρίου, 2011 5:49 μμ
ζζζζζζ...
29 Νοεμβρίου, 2011 5:54 μμ
risinggalaxy
29 Νοεμβρίου, 2011 5:50 μμ
Επίσης ο Ζϊζεκ έχει τόση σχέση με τον αναρχισμό όση και ο Λένιν με τον Νέστωρ Μάχνο. Γενικότερα το τουρλουμπούκι είναι ωραίο όταν το βλέπεις σαν τέχνη
katy
29 Νοεμβρίου, 2011 5:56 μμ
“Η ζωή είναι πολύ σύντομη και ο χρόνος που σπαταλιέται σε χασμουρητά, δεν μπορεί να αναπληρωθεί”.
Stendhal (1783-1842), Γάλλος συγγραφέας.
Aν μιλούσε ο Paul Newman, θα είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον…. 🙂
Stygian
29 Νοεμβρίου, 2011 5:58 μμ
μια ρινοπλαστικη για τον κυριο dave
ζζζζζζ...
29 Νοεμβρίου, 2011 6:05 μμ
alexantro trollientes
29 Νοεμβρίου, 2011 6:30 μμ
τρολλαρω λιγο, αλλα καθε που βρισκω μπροστα μου αυτον τον υμνο θυμαμαι μια αληθινη ιστορια
να βαλω ενα αποσπασματακι ???
την βαζω ε ζζζζζζ…??
… συντομα σχηματησαν μια μεγαλη παρεα αναμεσα τους ξεχωριζε δυο ελληνες φιλους απ αυτους που οπου πατουν το ποδι τους, γραφουν κομματια που αξιζουν να περιληφθουν στην «παγκοσμια ιστορια της ατιμιας» του Μπορχες, δυο γλυκυτατες αυστριακες που ο δρομος της φιλανθρωπιας τις οδηγησε δασκαλες σε ενα σχολειο στα περιχωρα της πολης και τελος τον Karlo τον μαλτεζο που οταν πρωτοπατησε το ποδι του στη πολη τοσο μαγευτηκε που με μιας και εναγωνιως εψαξε για ενα σημαδι, εναν οιωνο ωστε να μεινει για παντα.
Πηγε λοιπον και βρηκε εναν ιερο ελεφαντα, υποκλιθηκε μπροστα του ενω του προσφερε ενα μανγκο και επιστρατευοντας το πιο σοβαρο του υφος τον ρωτησε σε αψογα αγγλοindiελεφαντικα
– «Should I Stay or Should I Gona».
Ο ελεφαντας καθως απλωσε την προβοσκιδα του και πηρε το μανγκο , εγυρε και το κεφαλι του προς το μερος του Karlo κι αυτος το ερμηνευσε ως κινηση καταφασης του θεου Ganesh στο αιτημα του…
Ο karlo ηταν η ψυχη της παρεας, σαν νεος ειχε μπλεξει με τις μαφιες του τζογου στο Ατλαντικ σιτυ, που ενα μυστηριο παραμενει το πως βρεθηκε εκει, ειχε κερδισει πολλα χρηματα και ειχε χασει ακομα περισσοτερα, σημερα ηταν καθαρος απ ολα και επαιρνε μια συνταξη απ τον καναδα που οχι μονο τον καλυπτε μια χαρα, αλλα του περισσευαν κιολας για να στελνει κατι ψιλα στην αφελη γυναικα που τον περιμενε ως Πηνελοπη καπου στη ζουγκλα της ταυλανδης…
ζζζζζζ...
29 Νοεμβρίου, 2011 11:07 μμ
σαν τα παιδικα ηλεκτρικα παιχνιδια στα περιπτερα…
σα να σου βαζουμε τη μάρκα και μας λες «λιγο» απο την ιστορια…
βαζουμε το «κερμα-μαρκα» και το ανεβασμενο στο ηλ.παιχνιδι παιδακι ταρακουνιεται πιστευοντας οτι ετσι ειναι να «πιλοταρει αεροπλανακι», να «καβαλαει αλογακι σαν καουμπόυς» ή να «πεταει με ιπταμενο δισκο»…
με ηχο, αναβοσβηνουν φωτακια, εχει αποτομες μετακινησεις αλλά διαρκει 2 λεπτά…
Oblivion
29 Νοεμβρίου, 2011 6:14 μμ
Δεν πήγα στην συζήτηση και ο τίτλος «μετα-αναρχισμός» μου φαίνεται τόσο άκυρος όσο άκυρο είναι να πιστεύεις ακόμα στην ουσιοκρατική (την αγαθή) φύση που φόρτωσε ο κλασικός αναρχισμός στον άνθρωπο. Το χειρότερο απ΄όλα είναι οι ταμπέλες και η ταξινόμηση που επιφέρουν.
Julien Febvre
30 Νοεμβρίου, 2011 1:30 πμ
Βασικά, ο Ρουσσώ τα ξεκίνησε αυτά περί αγαθής φύσης κτλ κτλ
Ian D
29 Νοεμβρίου, 2011 6:46 μμ
Παίδες αυτά είπαν οι τύποι.
Η περίληψη έγινε από μνήμης και το άρθρο είναι ενημερωτικό.
Για λόγους ενημέρωσης ανέβηκαν και τα βίντεο.
Δεν είπα ότι συμφωνώ, αλλά υπάρχουν πολλά σημεία με ενδιαφέρον.
Και άλλα που δεν είχαν.
Πάντως δεν μου φαίνεται φοβερό αμάρτημα να κρατήσω τυχόν καλά στοιχεία από κάθε «ρεύμα».
Προσωπικά δεν ήξερα (σχεδόν) τίποτα για τους ομιλητές. Για τον May διάβασα πρώτη φορά στην αφίσα της εκδήλωσης.
Παρόλα αυτά δεν θεωρώ κακό να ακούσω τις απόψεις τους ούτε να καταλάβω πού το πάνε.
Δεν μου φαίνεται τίποτα άκυρο μέχρι να σχηματίσω άποψη.
Δεν επρόκειτο για συνέδριο φασιστών ή νεοφιλελεύθερων εξάλλου…
Αυτά.
ΗΠΣΤΓ
29 Νοεμβρίου, 2011 7:09 μμ
«να επαναδομήσει την αναρχία ως το υπέρτατο ρεύμα, που αξίζει τον κόπο…»
Όντως αξίζει τον κόπο αν και η σκέψη φαίνεται να ξενίζει
marigo
1 Δεκεμβρίου, 2011 12:24 μμ
είστε τόσο αλλοίθωροι στη καινούριο, και τόσο κολλημένοι στη λάσπη του κυρίαρχου νεωτερικού λόγου, για αυτό και βολεύεστε στις ταυτότητες σας.
Πήγα στη συζήτηση, το πρόβλημα μου δεν ήταν με αυτά που έλεγε αλλά με το γεγονός ότι σε έναn κατα τα άλλα αντεξουσιαστικό χώρο αναπαραγόταν όλα τα ακαδημαϊκά σχήματα της αυθεντίας, της ιεραρχικής συζήτησης, των μεγάλων εισηγήσεων κλπ
Η αποδόμηση είναι η διαρκής κίνηση της κριτικής της κριτικής. [σκόπιμα έβαλα τον τίτλο] Προβλήματα έχει πολλά όπως και αδιέξοδα, μόλις και μετά βίας ψελλίζει κάποιους δρόμους. Αλλά αυτό δεν είναι και η αναρχία;
Σας χαλάνε οι έννοιες όπως διακυβέρνηση, χωρίς να μπείτε καν στον κόπο να καταλάβετε τι εννοεί. Βέβαια όταν την υπονοεί ο Τσόμσκι ή άλλα επιφανή ακαδημαϊκά είδωλα της αναρχίας στην ελλαδούπολη δεν έχετε θέμα.
Καθένας λοιπόν με τον παράδεισο που του αξίζει. και η ορθοδοξότητα γωνία…