Σαλώμη

Το πάθος και η προδοσία ήταν πάντα οι υποκινητές της ιστορίας.

Όχι της βιβλικής ιστορίας που μαθαίνουμε από παιδιά. Το μεγάλο πάθος δεν ήταν αυτό του Ηρώδη για την όμορφη κόρη της συζύγου του. Η Σαλώμη δεν ήταν μια πλανεύτρα που ζητούσε εκδίκηση για την εξύβριση της μητέρα της. Ήταν μια ερωτευμένη νεαρή που περιφρονήθηκε. Πέρα από τα ηθικοπλαστικά παραμύθια της Καινής Διαθήκης για το «επικίνδυνο θυληκό» λοιπόν, ο Όσκαρ Γουάιλντ διακρίνει τον αληθινό λόγο που μπορεί να φτάσει μια γυναίκα στα άκρα: να επιθυμεί το θάνατο του αγαπημένου της· την απόρριψη.

—————————————

———————————-

απόσπασμα από το θεατρικό έργο του Γουάιλντ «Σαλώμη» σε μετάφραση του Ερρίκου Μπελιέ

(Ένα τεράστιο μαύρο χέρι, το χέρι του δήμιου, προβάλλει από τη στέρνα, φέρνοντας πάνω σε ασημένια ασπίδα το κεφάλι του Γιοχαναάν. Η Σαλώμη το αρπάζει. Ο Ηρώδης κρύβει το πρόσωπό του με το μανδύα του. Η Ηρωδιάδα χαμογελάει και κάνει αέρα με τη βεντάλια της. Οι Ναζωραίοι πέφτουν στα γόνατα και αρχίζουν να προσεύχονται)

——————————

ΣΑΛΩΜΗ
Α! Δεν ήθελες να σου φιλήσω το στόμα, Γιοχαναάν. Ωραία! Τώρα θα το φιλήσω. Θα το δαγκώσω με τα δόντια μου, όπως δαγκώνουμε ώριμο φρούτο. Ναι, θα φιλήσω το στόμα σου, Γιοχαναάν. Το είπα – δεν το είπα; Το είπα. Α! Θα το φιλήσω τώρα… Μα, γιατί δεν με κοιτάς, Γιοχαναάν; Τα μάτια σου, που ήταν τόσο τρομερά, τόσο γεμάτα με οργή και περιφρόνηση, τώρα είναι κλειστά. Γιατί είναι κλειστά; Άνοιξε τα μάτια σου. Σήκωσε τα βλέφαρά σου, Γιοχαναάν! Γιατί δεν με κοιτάς; Με φοβάσαι, Γιοχαναάν, και δεν θες να με κοιτάξεις; Και η γλώσσα σου, το κόκκινο φίδι που πέταγε φαρμάκι, δεν κουνιέται πια, δεν λέει τίποτα τώρα, Γιοχαναάν, η άλικη οχιά που έφτυνε το δηλητήριό της πάνω μου. Παράξενο -ε; Πως δεν σαλεύει πια η κόκκινη οχιά; Δεν με θέλησες δικιά σου Γιοχαναάν. Με απέρριψες! Είπες λόγια αισχρά για μένα. Μου φέρθηκες λες κι ήμουν πόρνη, εταίρα, εγώ, η Σαλώμη, η κόρη της Ηρωδιάδας και πριγκίπισσα της Ιουδαίας! Ε, λοιπόν, Γιοχαναάν, εγώ είμαι ακόμα ζωντανή, αλλά εσύ είσαι νεκρός και το κεφάλι σου μου ανήκει. Μπορώ να το κάνω ό,τι θέλω. Μπορώ να το πετάξω στα σκυλιά και στα όρνια τ’ ουρανού.Ό,τι αφήσουν τα σκυλιά, θα το καταβροχθίσουνε τα όρνια… Αχ, Γιοχαναάν, Γιοχαναάν, ήσουν ο μόνος άντρας που ερωτεύτηκα. Όλους τους άλλους άντρες τους βλέπω σιχαμένους. Όμως, εσύ ήσουν όμορφος! Το κορμί σου ήταν κολόνα φιλντισένια σε βάθρο ασημένιο. Ήτανε κήπος γεμάτος περιστέρια κι ασημένια κρίνα. Ήτανε πύργος ασημένιος με στολίδια του ασπίδες φιλντισένιες. Τίποτα τόσο λευκό σαν το κορμί σου, Γιοχαναάν. Τίποτα στον κόσμο τόσο μαυρό σαν τα μαλλιά σου. Σ’ ολόκληρο τον κόσμο τίποτα τόσο κόκκινο σαν το στόμα σου. Η φωνή σου θυμιατήρι που σκόρπιζε αλλόκοτα αρώματα και, όταν σε κοίταζα, μου ερχόταν μουσική αλλόκοτη. Αχ, γιατί δεν καταδέχτηκες να με κοιτάξεις, Γιοχαναάν; Πίσω από τις απλωμένες σου παλάμες και πίσω από τους αφορισμούς σου έκρυψες το πρόσωπό σου. Έβαλες μπρος στα μάτια σου προπετασμα φανατικού που θέλει το Θεό του. Ε, ναι, τον είδες το Θεό σου, Γιοχαναάν, όμως εμένα, εμένα δεν με είδες ποτέ σου. Εάν με είχες δει, θα με είχες ερωτευτεί. Εγώ σε είδα, Γιοχαναάν, και σ’ ερωτεύτηκα. Και είμ’ ακόμα ερωτευμένη, Γιοχαναάν, μόνο μαζί σου… Διψάω για την ομορφιά σου, πεινάω για το κορμί σου και ούτε το κρασί ούτε τα φρούτα μου καταλαγιάζουνε το πάθος. Τι θα κάνω τώρα, Γιοχαναάν; Ούτε χείμαρροι ούτε ωκεανοί μπορούν να σβήσουν το πάθος μου. Ήμουν πριγκίπισσα κι εσύ με περιφρόνησες. Ήμουν παρθένα κι εσύ μου αφαίρεσες την παρθενικότητα. Ήμουν αγνή κι εσύ γέμισες τις φλέβες μου φλόγα… Αχ, αχ! Γιατί δεν με κοίταξες, Γιοχαναάν; Αν με είχες κοιτάξει, θα με είχες ερωτευτεί. Ξέρω καλά πως θα με είχες ερωτευτεί, και το μυστήριο του έρωτα είναι πιο μεγάλο από το μυστήριο του θανάτου. Μονο τον έρωτα πρέπει να κοιτάζουμε!

*********

ΥΓ: Δείτε οπωσδήποτε το βίντεο. Είχα την τύχη να παρακολουθήσω την παράσταση του Κάρλος Σάουρα με την Αΐντα Γκομέζ στον ρόλο της Σαλώμης στο Ηρώδειο. Ακόμα θυμάμαι εκείνο το βράδυ σαν να ήταν χθες. Λυπάμαι πολύ που σε αυτό το απόσπασμα δεν διακρίνεται ότι το κάθε ένα από τα 7 πέπλα έχει κι ένα χρώμα του ουράνιου τόξου.

Narrator

short link http://wp.me/p1pa1c-eyd

το featured image που ανέβηκε μετά βασάνων και κόπων από τον μανικάκο, είναι από την εικογράφηση που έκανε ο Aubrey Beardsley για την έκδοση του θεατρικού.

Ετικέτα: Έρωτας, Θέατρο, Σαλώμη, Χορός, απόρριψη, Oscar Wilde

Posted in: Κείμενα, Πολιτισμος