Η Αριστερά, το τέλος του κόσμου και ο Φόρεστ Γκαμπ

του Γαλαξιάρχη

Προειδοποιώ. Το κείμενο που ακολουθεί δεν είναι πολιτικά ορθό.
Δεν είναι ευχάριστο, ούτε κομψό, ούτε ντελικάτο. Δεν τηρεί τους τύπους και τους κανόνες καλής συμπεριφοράς. Δεν είναι καν ψύχραιμο. Και δεν είναι ψύχραιμο, γιατί ανάμεσα σε τόσους τόνους ανοησίας και φυγοπονίας, η διατήρηση της ψυχραιμίας καταντά μία υπεράνθρωπη άσκηση. Επειδή λοιπόν η πέτρα δεν γυρνά πίσω, προτιμώ τη βία της γλώσσας που -στην χειρότερη περίπτωση- το μόνο θύμα της θα είναι μία πληγωμένη μικροαστική υπόληψη.

Το πρόσφατο εφεύρημα των δήθεν προοδευτικών και καραδήθεν μεταρρυθμιστών (ιδεολογικών σαλτιμπάγκων του πιο στυγνού νεοφιλελεύθερου μοντέλου, κι ας παριστάνουν τις σοσιαλδημοκρατίζουσες αθώες περιστερές), που χρησιμοποιείται σε κάθε δυνατή περίσταση, συνοψίζεται στη φράση «Η Αριστερά φταίει«. Πρόκειται για την μοναδική απάντηση, όποια κι αν είναι η ερώτηση. Το μάννα της ιδεολογικής πενίας.  Το πολιτικό αντίστοιχο του «42» στο ύστατο ερωτημα για τη ζωή, το σύμπαν και τα πάντα. Για την ακρίβεια, πρόκειται για τη νέα μονάδα μέτρησης της ανθρώπινης βλακείας, σε ό,τι αφορά τον πολιτικό δείκτη ευφυίας.

Βλακεία Νο 1: Για την οικονομική κρίση φταίει η Αριστερά που έκανε πλάτες στους «μαζί τα φάγαμε»

Πρώτα απ’ όλα, για την οικονομική κρίση δεν φταίει το «μαζί τα φάγαμε». Έως και ο κεντρικός τραπεζίτης που σου φύτεψαν στη θέση του πρωθυπουργού, το αποδέχεται δημόσια. Καιρός να ξυπνήσεις κι εσύ.

Ακόμη όμως κι αν ίσχυε η παγκάλειος ρήση, αυτή η βγαλμένη από το βόθρο του κοινωνικού αυτοματισμού, βρωμερή σκατούλα, μάντεψε: η Αριστερά ήταν πάντα εναντίον των «μαζιταφαγαμιστών». Στηλίτευσε κάθε καραγκιοζάκο που μάσαγε δημόσιο χρήμα, κάθε νοοτροπία επιτυχημένου εκσυγχρονιστή που συνοψίζεται στο τρίπτυχο τζιπ-κότερο-μπουζούκια, κάθε ανατολίτικη χλιδογκλαμουριά πλαστικού χρήματος-πλαστικής γκόμενας-πλαστικής μούρης, κάθε κομματικό καθικάκι που αποκαθιστούσε «χήρες και ορφανά» στο κρατικό μαγαζάκι του. Αν εσύ ήσουν γκάβακας ή τότε συμμετείχες ενεργά στο πανηγυράκι, δεν σου φταίει η Αριστερά. Καθρέφτη έχεις. Πρόσωπο επίσης. Τράβα και φτύστο. Και μετά, ζήτα μου τη διεύθυνση της πλησιέστερης εφορίας για να πας να δηλώσεις αυτά που εσύ έφαγες. Τίμια πράγματα. Σταράτα…

Βλακεία Νο 2: Για την άτακτη πτώχευση και την έξοδο από την ευρωζώνη θα φταίει η Αριστερά

Για την πιθανή άτακτη πτώχευση θα φταίει το κόμμα που ψήφισες. Αποκλειστικά και μονάχο του. Αν δεν γνωρίζεις την πολύ πρόσφατη παγκόσμια ιστορία άτακτων πτωχεύσεων, μη ζητάς τα ρέστα από την Αριστερά. Στα δύο χρόνια που έβγαινε από τη χώρα ζεστό χρήμα υπό μορφή καταθέσεων και επενδύσεων σε ακίνητα εξωτερικού, ακριβώς διότι οι πολιτικές πτώχευσης της κυβέρνησής σου το επέτρεπαν, εσύ ήσουν πολύ απασχολημένος με τον φασίστα φορτηγατζή και τον σατανιστή δημόσιο υπάλληλο.
Φταις όμως κι εσύ που ταύτισες το ευρώ με την Ευρώπη των λαών. Που συνεχίζεις να πιστεύεις ότι ο δρόμος προς την Ευρώπη, περνά μέσα από ένα τραπεζικό κονκλάβιο που συντηρεί μία ανάπηρη νομισματική ένωση ισχυρών και ηλιθίων. Πού αντιλαμβάνεσαι το νόμισμα, ως ευκολία για ψώνια στο Παρίσι και καφέ στη Ρώμη.

Βλακεία Νο 3: Για το ότι δεν εφαρμόζεται το Μνημόνιο φταίει η Αριστερά

Αρχικά, αγαπητέ ανόητε, το μνημόνιο εφαρμόζεται στα μέτρα του εφικτού για κάθε κυβέρνηση που θα ήθελε να το τηρήσει. Πάλι θα επικαλεστώ τον διορισμένο σου πρωθυπουργό, ο οποίος ομολόγησε στη βουλή ότι έχουμε να κάνουμε με «άστοχους υπολογισμούς» στην κατάρτιση του μνημονίου. Κι αυτό όμως βλακεία είναι. Μία τεράστια βλακεία, από εκείνες που έμαθες να καταπίνεις αμάσητες τα τελευταία δύο χρόνια.

Ούτε αστοχίες, ούτε «συγγνώμη, λάθος». Το μνημόνιο φτιάχτηκε ευθύς εξαρχής για να κερδηθεί χρόνος. Εκείνος ο χρόνος που απαιτείται για να σηκώσει ο μαφιόζος την μπάνκα και να την κάνει για μέρη εξωτικά κι ονειρεμένα. Το διάστημα που απαιτείται για να πειστείς ότι ο Βούλγαρος εργαζόμενος των 200 ευρώ, είναι μία κάποια λύσις στην επί μακρόν ανεργία σου και πως το ξεπούλημα των υποδομών, του δημόσιου πλούτου και των πρώτων υλών, θα σε σώσει από την κινεζοποίηση. Αύριο-μεθαύριο, όταν θα είσαι και πτωχευμένος και «κινέζος», να ξέρεις ότι θα φας και φάπα για την ανοησία σου.

Βλακεία Νο 4: Φταίνε οι κινητοποιήσεις της Αριστεράς που δεν δουλεύει τίποτε

Τι να λέμε εδώ; Αν η πραγματικότητα διαφωνεί μαζί σου, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα. Φταίει η Αριστερά που -εξαιρουμένου του ΠΑΜΕ- δεν μπορεί να κινητοποιήσει παραπάνω από δύο τρεις χιλιάδες διαδηλωτές. Που πρέπει να περιμένει τη ΓΣΕΕ (βλ. ΠΑΣΟΚ) να κηρύξει απεργία. Που εξαντλείται σε επετειακές παρελάσεις και συμβολικές αφισοκολλήσεις. Πού είναι ικανή να πλακωθεί με τον εαυτό της αν οι κινητοποιήσεις λάβουν «επικίνδυνο» για το σύστημα χαρακτήρα.
Πρόκειται για το απαύγασμα της αντιδημοκρατικότητας, εκείνου που αντιλαμβάνεται την κοινωνία ως αγόμενη μάζα ψηφοφόρων και τίποτε περισσότερο. Ούτως ή άλλως, τηρουμένων των αναλογιών, η αντίδραση στην πιο βίαιη και αντιλαϊκή πολιτική από τον πόλεμο έως σήμερα, είναι κάτι λιγότερο από χλιαρή. Σχεδόν κρύα…

Βλακεία Νο 5: Για την ύπαρξη ακροδεξιών/εθνικιστών/χουντικών στην κυβέρνηση φταίει η Αριστερά…

Παραλλαγή 1: …που τους έβαλε στη βουλή με τις υπερβολές της

Και βλακεία και ενδόμυχος ρατσισμός. Ο εκσυγχρονιστής/φιλελεύθερος/προοδευτικός, υπονοεί ότι η Αριστερά θα έπρεπε να κάνει κράτει στην αλληλεγγύη των μεταναστών. Να αποδεχτεί το ρόλο του Πακιστανού στα κάτεργα των φραουλοφυτειών της Ηλείας και ταυτόχρονα την εκτέλεση μεταναστών στα σύνορα, όταν δεν «χωράνε» άλλοι στα κάτεργα. Να μην αντιδράσει στον κρετινισμό των χρυσαυγιτών του Αγ. Παντελεήμονα, γιατι οι καημένοι οι κάτοικοι θα συρθούν στο νεοναζισμό από αντίδραση. Όχι από την πολιτική εκμετάλλευση των «εκσυγχρονιστών» ηγετών του. Α, πα, πα. Ο σοσιαλδημοκρατικός προοδευτισμός εξαντλείται σε πανεύκολες λεκτικές ακροβασίες εντός κλειστών αιθουσών. Ποιος νοιάζεται για τις φτωχές γειτονιές, το δρόμο και τα σύνορα; Θα τα καθαρίσουν οι μπάτσοι και οι λιμενικοί. Οι μαφιόζοι δεν λερώνουν ποτέ τα χέρια τους.

Έχουμε όμως να κάνουμε και με τη νομιμοποιητική ανοησία από τον κατά φαντασία αστικοδημοκράτη. «Το ΛαΟΣ είναι εκλεγμένο» (παρεμπιπτόντως, και γι’ αυτό «η Αριστερά φταίει»). Η εκλογική διαδικασία, η Κολυμβήθρα του Σιλωάμ για εθνικιστές, ρατσιστές, νεοναζί, χουνταίους, βασιλικούς, στην μεγάλη σούπα του ακροδεξιού λαϊκισμού. Ο αστικοδημοκράτης των προσχημάτων και των «καλών τρόπων», τους αναβαπτίζει σε υπεύθυνους συνομιλητές, τους ορίζει συνεργάτες του και τους αγκαλιάζει στην κυβέρνηση. «Δημοκρατίαν έχομεν» στον ημιθανή εγκέφαλο του ως άνω άσχετου. Όχι αγαπητέ φίλε. Χουνταίους έχουμε, σε μία δοτή κυβέρνηση, που εσύ θεωρείς ότι μας αντιπροσωπεύει. Εσύ αποδέχτηκες τον Πλεύρη στα έδρανα ως ισότιμο συνομιλητή. Εσύ έμπασες τον Βορίδη στο υπουργικό γραφείο. Αποκλειστικά εσύ!

Παραλλαγή 2: …που δεν συγκυβέρνησε πρώτη εκείνη

Με ποιον ρε κακομοίρη; Σε ποια βάση; Με ποιο πρόγραμμα και ποιον στόχο; Τολμάς να μου κάνεις μαθήματα αστικής δημοκρατίας, αλλά είσαι και άσχετος για τις βασικές προϋποθέσεις του πολιτεύματός σου. Δεν έχεις αρχές, αλλά ούτε καν ηθική. Γι’ αυτό και κρύβεσαι πίσω από εύπεπτες αηδίες του τύπου «οι ιδεολογίες πέθαναν» για να κουκουλώσεις τη γύμνια των επιχειρημάτων σου και την ένδεια της πολιτικής σου αντίληψης. Όταν η ευλυγισία της σοσιαλδημοκρατίας σε κατάντησε ασπόνδυλο της πιο ακραίας μορφής νεοφιλελευθερισμού, έπρεπε να περιμένεις ότι το επόμενο βήμα θα ήταν να βρεθείς στην αγκαλιά φασιστών. Αυτό το πρόγραμμα, αυτές οι αρχές, αυτές οι προοπτικές, μόνο φασίστες θα μπορούσαν να συγκινήσουν. Μόνο από φασίστες θα μπρούσαν να υποστηριχτούν τυφλά. Ακόμη να μάθεις ιστορία καημένε…

Φόρεστ Γκαμπ με προχωρημένο καταρράκτη

Όπως βλέπεις, ο βλαξ στοιχειοθέτησε με τις παραπάνω μανιέρες ότι το ημερολόγιο των Μάγιας προμήνυε την έλευση της ελληνικής αριστεράς ως προϋπόθεση για να καταστραφεί ο κόσμος το 2012. Για την ελληνική οικονομική κρίση (αλλά και την ευρωπαϊκή, την παγκόσμια κρίση, ίσως και για το AIDS), φταίει η ημιπαράλυτη ημεδαπή Αριστερά.

• Δεν φταίνε 37 χρόνια αστικού δικομματισμού για την παραγωγική κατάρρευση της χώρας
• Δεν φταίνε 37 χρόνια αστικού δικομματισμού για την κατασκευή κομματικών στρατών σιτιζόμενων από βουλευτικά γραφεία
• Δεν φταίνε 37 χρόνια αστικού δικομματισμού για την εκτόξευση του χρέους, την κατασπατάληση κονδυλίων, την φοροδιαφυγή, τις εξωφρενικές φοροαπαλλαγές και φοροασυλία
• Δεν φταίνε 37 χρόνια αστικού δικομματισμού για την αδυναμία προσαρμογής στην ίδια την ΕΕ και την ευρωζώνη, τυφλά προπαγανδιζόμενα από αυτά τα ίδια τα αστικά κόμματα του δικομματισμού

Ακόμη κι αν αποδειχτεί ότι φταίνε όλα αυτά, ο ανόητος θα επιμείνει: «ναι, αλλά η Αριστερά τι έκανε;»

Τι να κάνει ρε βλάκα; Να σε σώσει από τον εαυτό σου; Από την στραβομάρα σου, τη λαμογιά σου, την κουτοπονηριά σου, τον βαθύ σου ύπνο, ή την ηλιθιότητά σου; Όταν σου φώναζε «πρόσεχε» σε ενοχλούσε, γατί ήταν είτε πολύ «ξύλινη», είτε πολύ «βαβουρτζίδικη», πολύ «μπασκλάς», πολύ «πασέ», πολύ «μπανάλ», πολύ κουραστική βρε αδερφέ και γκρινιάρα. Μα να μην σε αφήνει να απολαύσεις την παρέλαση καρπουζιών στην Ολυμπιάδα που σε έκανε περήφανο για την εθνική σου ντόπα; Να μη σε αφήνει να πας για ψώνια στο κέντρο, κλείνοντας δρόμους και πλατείες; Να μη σε αφήσει πατριώτη να πλακώσεις κι εσύ έναν Μπαγκλαντεσιανό με την ησυχία σου; Να θέλει σώνει και ντε να σου προκαλέσει τύψεις για το «γκάμπριο» (που ακόμη χρωστάς); Μα να θέλει να «σε κάνει Αλβανία, Κούβα και Βόρεια Κορέα» και να μη σε αφήνει με την ησυχία σου να γίνεις Βουλγαρία, Τουρκία και Γουατεμάλα; Μα και τώρα να σε κάνει να ντραπείς για τους τόσο «υπεύθυνους» φασίστες στην κυβέρνηση ενός φυτευτού υπαλλήλου τραπέζης;

Ακόμη όμως κι αν στριμωχτεί αφόρητα από την πραγματικότητα, ο ανόητος έχει πάντα την τελευταία λέξη: «Εντάξει. Έγιναν αυτά. Τώρα τι κάνουμε;»

Πρώτον, τώρα καλά να πάθεις ανόητε φανατικέ. Γιατί κατ’ αρχήν δεν σου φταίει ούτε η «αριστερά», ούτε ο καπιταλισμός. Το πρόβλημά σου είναι η ανοησία σου.

Δεύτερον, δεν έχει τώρα, χωρίς το τι έφερε στο τώρα. Αν δεν ανακαλέσεις τη χρονική συνέχεια των δικών σου επιλογών και των πολιτικών των κυβερνήσεών σου, δεν δικαιούσαι να μιλάς για το τώρα. Γιατί το τώρα, διορθώνεται μόνο αν ακυρώσεις την πολιτική που συνεχίζεις να υποστηρίζεις τυφλά, κι ας σε έφερε σε αυτό το τώρα.

Όχι φίλε ανόητε. Δεν φταίει η «κακή εφαρμογή» της πολιτικής των αστικών κομμάτων. Αυτή ήταν η καλή πολιτική. Θαυμάσια για την ακρίβεια. Θαυμάσια γι’ αυτούς που εξυπηρετούσε. Γι’ αυτούς που εξυπηρετούσες κι εσύ με την ψήφο σου. Αυτή η εξαιρετική για το κεφάλαιο πολιτική, η οποία -τηρώντας πιστά τις αρχές της- όταν ζορίστηκε ο κεφαλαιούχος από την κρίση του, ήρθε σε σένα να ζητήσει τα ρέστα. Και όταν θα ορθοποδήσει, πάλι σε εκείνον θα δώσει το πλεόνασμα. Κι όταν ξαναζοριστεί, ξανά μανά από σένα θα ζητήσει τα ρέστα. Αλλά είπαμε. Ο εχθρός σου είναι η ανοησία σου. Ούτε ο καπιταλισμός, ούτε η «αριστερά».

Αν δεν καταπολεμήσεις τη βλακεία σου και κατά συνέπεια αν δεν πολεμήσεις το σύστημα που θα ζητά μονίμως από σένα τα ρέστα, άσε την «αριστερά» στην κοσμάρα της. Αυτή δεν θα σε σώσει, αν δεν θέλεις να σωθείς μόνος σου. Ούτως ή άλλως, ούτε τον εαυτό της δεν μπορεί να σώσει καλά καλά, γιατί η ανοησία -ευτυχώς για σένα- δεν έχει ταξικά χαρακτηριστικά. Μόνο ανθρώπινα.

Υ.Γ. Μπορώ να γράψω άλλο ένα αντίστοιχα μεγάλο κατεβατό (και με τόση έλλειψη ψυχραιμίας) για το πού πραγματικά εφταιξε και φταίει η ελληνική αριστερά. Αλλά είμαι σίγουρος ότι ούτε τότε ο ανόητος θα ικανοποιηθεί με τις απαντήσεις. Χαλάλι. Φτάνει να «φταίει η Αριστερά» και να «κερδάνε» το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και βέβαια οι φασίστες του ΛαΟΣ.

Ζαphod

short link: http://wp.me/p1pa1c-ega

Advertisements

Ετικέτα: ρατσισμός, Αριστερά, Ανοησία, Η Αριστερά φταίει, Ηλιθιότητα, Κοινωνικός Αυτοματισμός, Νεοφιλελευθερισμός, Σοσιαλδημοκρατία, Φόρεστ Γκαμπ, Φασισμός

Posted in: Ελλάδα, Ιδέες, Πολιτική