Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Δράση
Ανοικτή επιστολή των καθηγητών ξένων γλωσσών της Interlingua
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Είναι γνωστό ότι σε πολλά ξενόγλωσσα φροντιστήρια, όπου η εργοδοσία έχει συστήσει με συγγενικά της πρόσωπα ψευδοσωματείο-σφραγίδα δήθεν εργαζομένων, επικρατούν συνθήκες εργασιακής εξαθλίωσης, η μη πληρωμή αργιών και επιδομάτων, η ανασφάλιστη εργασία, οι ελεύθερες απολύσεις, η τρομοκρατία και η καταστρατήγηση της όποιας εναπομείνασας εργατικής νομοθεσίας.
Eμείς, οι έξι καθηγητές ξένων γλωσσών της Interlingua αναπτύσσοντας σειρά πολύμορφων αγωνιστικών δράσεων, δώσαμε μάχη αξιοπρέπειας, αλληλεγγύης και ενότητας, με αποτέλεσμα να πετύχουμε μεγάλη νίκη. Έχοντας από την πρώτη στιγμή στο πλάι μας την αμέριστη συμπαράσταση των συναδέλφων της Ενωτικής Πρωτοβουλίας (ΕΝΠΡΩ) καθηγητών ξένων γλωσσών του Συλλόγου Εργαζομένων της Ιδιωτικής Εκπαίδευσης ν. Αττικής-«Βύρωνας», την αλληλεγγύη του Συλλόγου Εργαζομένων στα Φροντιστήρια Καθηγητών Μέσης Εκπαίδευσης (ΣΕΦΚ), την στήριξη της πρωτοβουλίας ανέργων-ΣΩΒΑ και άλλων πολιτικών και συνδικαλιστικών συλλογικοτήτων, δεν φοβηθήκαμε ούτε για μια στιγμή.
Η νέα ιδιοκτησία του Ομίλου Interlingua ικανοποίησε πλήρως τα δίκαια εργασιακά μας αιτήματα που αφορούσαν την πολύμηνη απλήρωτη εργασία μας και την ασφαλιστική μας τακτοποίηση. Καταφέραμε, όμως, και αυτό που στις μέρες μας φαίνεται άπιαστο όνειρο, την επιστροφή στην εργασία μας, με τους ίδιους εργασιακούς όρους.
Ο συλλογικός αγώνας αποτελεί το καλύτερο όπλο κατά του φόβου, της εργοδοτικής τρομοκρατίας, της απάθειας και της μοιρολατρίας. Θα θέλαμε η νίκη μας να αποτελέσει παράδειγμα διεκδίκησης και αλληλεγγύης για όλους με στόχο να σπάσουμε τη λογική της απομόνωσης και του ατομικισμού που το σύστημα επιβάλλει για να περάσει εύκολα τους αντεργατικούς νόμους του.
Δηλώνουμε ότι θα διασφαλίσουμε την απρόσκοπτη προστασία της εργασίας και του εκπαιδευτικού μας έργου μέσα από τακτικές συνελεύσεις στον χώρο δουλειάς μας και ότι θα συνεχίσουμε να είμαστε αλληλέγγυοι με κάθε εργαζόμενο καθηγητή που αντιμετωπίζει προβλήματα στον εργασιακό του χώρο.
Αθήνα, 10/11/2011
Συναδελφικά,
Οι εργαζόμενοι της Interlingua: A.M., Γ. Π., Ε.Π., Κ.Μ., Π.Σ., S.V.
Shortlink: http://wp.me/p1pa1c-edq
risinggalaxy
14 Νοεμβρίου, 2011 2:44 μμ
αμαν, μας την έπεσαν οι μπαχαλακηδες, τι ποστ ειναι αυτα ωρε? δε ντρέπεστε . αντικομμουνισμός σας κάνει μπαμ
no11888
14 Νοεμβρίου, 2011 3:47 μμ
Τελικα αυτοι οι παρακρατικοι αναρχοφασιστες μετα τα διοδια τρυπωσαν και στα φτοντιστηρια.
Anakata-dyomenh
14 Νοεμβρίου, 2011 4:21 μμ
Αν και κάποιοι λείπουν ως συνήθως καθώς κάνουν ξεχωριστές δράσεις… (αυτό το σχόλιο κανονικά πάει κάτω από το επόμενό μου)
Anakata-dyomenh
14 Νοεμβρίου, 2011 4:14 μμ
εεε χμμμ… στα σωματεία που γράφει παραπάνω υπάρχουν και αριστεροί… 😉 και μπόλικοι ανένταχτοι… χαλαρώστε… για να λέμε και του στραβού το δίκιο δηλαδή…
Anakata-dyomenh
14 Νοεμβρίου, 2011 4:18 μμ
Ας μεταφέρω κι αυτό που είναι σχετικό:
ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΗΣ ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΞΕΝΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ
«Γραφείο Εκπαίδευσης» με σεκιουριτάδες και αστυνομικούς
Χθες, Κυριακή 13 Νοέμβρη, με αφορμή την εκδήλωση με τίτλο «Δυσλεξία – Διάσπαση προσοχής» που διοργάνωσε το «Γραφείο Εκπαίδευσης» και το Δ.Σ. του Πανελληνίου Συνδέσμου Ιδιοκτητών Κέντρων Ξένων Γλωσσών (EUROPALSO) σε συνεργασία με τα «Dyslexia-Centers-Pavlidis Method», πολυπληθής ομάδα μελών της Ενωτικής Πρωτοβουλίας Καθηγητών Ξένων Γλωσσών έκαναν παρέμβαση μοιράζοντας το επισυναπτόμενο παρακάτω ενημερωτικό κείμενο, στο πεζοδρόμιο, έξω από τον χώρο της εκδήλωσης.
Το «Γραφείο Εκπαίδευσης» του EUROPALSO, με την συνδρομή σεκιουριτάδων και χρησιμοποιώντας πρακτικές οι οποίες ξένισαν ακόμα και τους αστυνομικούς που οι ίδιοι είχαν καλέσει και οι οποίοι στεκόντουσαν στην είσοδο του κινηματογράφου «ΝΙΡΒΑΝΑ» όπου διεξαγόταν η εκδήλωση για να την «προστατέψουν» από εμάς, παρενόχλησαν τους συμμετέχοντες στο σεμινάριο παίρνοντας τους τις ανακοινώσεις μέσα από τα χέρια και παρανόμησαν με την επιθετική και βίαιη συμπεριφορά τους απέναντι σε νόμιμους εκπροσώπους εργαζομένων, επιβεβαιώνοντας όσα αναφέραμε στο κείμενό μας.
Ως Ενωτική Πρωτοβουλία Καθηγητών Ξένων Γλωσσών του Συλλόγου Εργαζομένων της Ιδιωτικής Εκπαίδευσης Νομού Αττικής «Ο Βύρων» καταγγέλλουμε:
· Την ασκηθείσα σωματική βία και παράνομη – τραμπουκική – συμπεριφορά του Πανελληνίου Συνδέσμου Ιδιοκτητών Κέντρων Ξένων Γλωσσών (ΕUROPALSO) και του «Γραφείου Εκπαίδευσης».
· Την απαράδεκτη κίνησή τους (η οποία θυμίζει άλλες σκοτεινές εποχές) να αφαιρούν με το έτσι θέλω τις ανακοινώσεις μας μέσα από τα χέρια συναδέλφων.
· Τους σεκιουριτάδες γνωστής εταιρείας που προσπάθησαν να μας παρεμποδίσουν από το νόμιμο δικαίωμά μας.
· Την παρουσία των 4 ένστολων αστυνομικών σε μια δωρεάν εκδήλωση που σύμφωνα με τους διοργανωτές απευθυνόταν σε καθηγητές, γονείς και μαθητές.
Επιπλέον, δηλώνουμε ότι θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας για να ανατρέψουμε το καθεστώς τρόμου που έχουν επιβάλει οι εργοδότες με την ευλογία του κυβερνητικού «τροϊκανικού» μπλοκ εξουσίας σε χώρους όπου αποκλειστικό καθήκον θα έπρεπε να ήταν η προσφορά γνώσης. Θα συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε τα αδιαπραγμάτευτα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματά μας και δεν θα τους επιτρέψουμε να τσαλαπατήσουν την αξιοπρέπειά μας. Κάθε φορά που θα προσπαθούν να πλήξουν κάθε έναν από εμάς, να ξέρουν ότι θα βρίσκουν απέναντί τους όλους τους εργαζόμενους της ιδιωτικής εκπαίδευσης.
Η εργοδοτική τρομοκρατία δεν θα περάσει!
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!
Spin
14 Νοεμβρίου, 2011 4:36 μμ
αριστεροί και ανένταχτοι?????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????? Ε αυτό είναι πρωτάκουστο 😛
Anakata-dyomenh
15 Νοεμβρίου, 2011 2:48 πμ
Πάντως η συγκεκριμένη νίκη είναι ελπιδοφόρα και για να λέμε και την αλήθεια…οι καθηγητές στα ξενόγλωσσα φροντιστήρια είναι στη χειρότερη μοίρα ως αναφορά την ιδιωτική εκπαίδευση, πιεσμένοι ανάμεσα σε ένα εργοδοτικό σωματείο και ένα σωματείο που κοιταει να υπερκαλύψει όλη την ιδιωτική εκπαίδευση με μια ταμπέλα ναααα πάνω από το κεφάλι των καθηγητών και μόνο στην ουσία νίκες δε μετράει, πράγμα που αποδεικνύεται από το ωρομίσθιο ενός ξενόγλωσσου καθηγητή σε σύγκριση με το ωρομίσθιο ενός καθηγητή στη μέση εκπαίδευση (όχι ότι αυτο είναι καλο, απλώς συγκριτικά μιλάω)… κάτι που δεν επήλθε από την κρίση αλλά από κακούς χειρισμούς κομματικών μαγαζιών χρόνια πριν, κατά τη γνωμη μου και φυσικά από το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή μας εκπροσωπεί εργοδοτικό σωματείο, γεγονος για το οποίο εχει σίγουρα ευθύνη λόγω κακών χειρισμών και το ίδιο το σωματείο Βύρωνας ή τουλάχιστον η κυρίαρχη παράταξη του ΚΚΕ. Και η παρέμβασή μου παραπάνω φυσικά δεν έχει να κάνει με την άποψή μου για τις αντιμαχόμενες πλευρές αυτη τη στιγμή (έτσι κι αλλιώς το σωματείο κατάφερε να με κάνει αντιΚΚΕ φουλ έτσι κι αλλιώς, ή τουλάχιστον να επιβεβαιώσει περίτρανα την άποψή μου για την απομονωτική και καπελωτική του δράση στο συγκεκριμένο χώρο), αλλά με το γεγονός ότι όντως τα σωματεία παραπάνω δεν είναι μόνο μιας μπάντας… 😛 Τέσπα, όπως και να έχει είναι ελπιδοφόρες τετοιες νικες και δε μπορώ παρά να χαρώ μέσα στη μαυρίλα… Και είναι καταρχήν νίκη των εργαζόμενων που αποφάσισαν να το παλέψουν και προς τιμή των σωματείων που τους στήριξαν.
YA
15 Νοεμβρίου, 2011 1:30 μμ
Δυσκολεύομαι να καταλάβω το νόημα της ανακοίνωσης αναφορικά με την κατάκτηση της μεγάλης νίκης και του άπιαστου ονείρου με την επιστροφη στην πρότερη …»αξιοπρεπή» κατάσταση με νέο ιδιοκτήτη.
Μήπως ο νέος «ιδιοκτητης» είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι? γιατί έτσι αλλάζει το πράγμα…
Είναι «άπιαστο όνειρο» η επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση – όποια και αν είναι αυτή – με ιδιοκτήτη – αφεντικό?
Ισως αυτή είναι η τέταρτη διάσταση που οδηγεί στο όνειρο. Εγω αντιλαμβάνομαι εως τρεις.
Anakata-dyomenh
15 Νοεμβρίου, 2011 2:48 μμ
η αλήθεια είναι ότι κι εγώ δε γνωρίζω τις συνθήκες περί νέα εργοδοσίας κτλ… όμως, θέτω κάτι ως προβληματισμό… Στη φάση που έχουμε φτάσει, το να μένουν άνθρωποι απλήρωτοι για μήνες και να εκβιάζονται και να μένουν στο τέλος χωρίς δουλειά… είναι κάτι παραπάνω από καθημερινό φαινόμενο. Ε δεν είναι μία κατάκτηση λοιπόν, το γεγονός ότι τουλάχιστον κατάφεραν να πάρουν αυτά που τους οφειλαν και ότι υπήρξε μια μορφή αλληλεγγύης από συνδικαλιστικής άποψης; Τα εντελώς αυτονόητα δηλαδή. Δεν ξέρω… πώς μπορείς να πολεμήσεις όλη αυτή τη λαίλαπα μέχρι να…; Εντάξει, κι εγώ δε θεωρώ ότι το να επιστρέψεις σε μία δουλειά που έτσι κι αλλιώς οι συνθήκες είναι σκατά… είναι η ιδανική κατάκτηση… αλλά εκεί φτάσαμε… και ό,τι μπορεί να γίνει και να το παλέψουμε είναι σημαντικό μέχρι να γίνουν άλλα πράγματα πιο σημαντικά… και ακόμη πιο σημαντική είναι η αλληλεγγύη νομίζω σε αυτές τις περιπτώσεις.
Anakata-dyomenh
15 Νοεμβρίου, 2011 2:58 μμ
Στην ουσία του πράγματος δε διαφωνώ με αυτό που λες… αλλά από την άλλη επειδή έχω ζήσει πώς είναι να μη μπαίνει μισθός στο σπίτι για έναν χρόνο… και να μην υπάρχει ελπίδα… ε μια ανακούφιση τη νιώθεις σε αυτές τις περιπτώσεις νομίζω…