του Γαλαξιάρχη
Στο συμπυκνωμένο ιστορικό χρόνο που ζούμε, το ψέμα έχει πλέον ζωή που μετριέται σε ώρες. Πολιτικές απάτες που θα έπαιρναν μήνες μέχρι να αρχίσουν να μισοαποκαλύπτονται, σήμερα ομολογούνται δημόσια μέσα σε 24 ώρες από τους ίδιους τους απατεώνες. Ναι μεν το σκηνικό αυτό είναι αποκαλυπτικό -έως και διασκεδαστικό, για κάποιον φύση αισιόδοξο- αλλά ταυτόχρονα συντελεί στην αποκορύφωση της κοινωνικής σύγχυσης και φόβου. Η κατάσταση παραπέμπει στην παροιμία «φοβάται ο Γιάννης το θεριό». Το πληγωμένο σύστημα παραμένει οριακά ισχυρό, αλλά και πανικόβλητο. Ανασυντάσσεται όπως-όπως και επιχειρεί απεγνωσμένες στοχευμένες επιθέσεις, υπό καθεστώς έκδηλου φόβου. Η πανίσχυρη κοινωνία έχει μεν μυριστεί και την ισχύ της και το συστημικό δούλεμα, αλλά δεν τολμά εύκολα να βγει από την τρύπα της και μόνο -σε πλήρη σύγχυση- συγκυριακά και οχληδόν. Το αύριο αναμένεται, αν μη τι άλλο, ενδιαφέρον…
Όταν Τσακ Νόρρις ζήλεψε Παπαδήμο
Δύο εβδομάδες από όταν μάθαμε από τον (πρώην) πρωθυπουργό μας ότι θα ξαναγίνουμε «κυρίαρχος λαός» διά του δημοψηφίσματος, βγήκαμε από το ευρώ, ξαναμπήκαμε στο ευρώ, δεν πήραμε έκτη δόση, θα πάρουμε έκτη δόση, το δημοψήφισμα ήταν η μόνο επιλογή, το δημοψήφισμα έγινε καταστροφή, δεν έγιναν εκλογές, η κυβέρνηση πήρε ψήφο εμπιστοσύνης προκειμένου να αποκτήσαμε καινούρια κυβέρνηση, Κεντρικό Τραπεζίτη πρωθυπουργό και νεοναζί υπουργό. Ο κυρίαρχος λαός δεν θα πρέπει να αμφιβάλει για την κυριαρχία του, αφού κλήθηκε να την εκφράσει διά της… δημοσκόπησης (τα δημοψηφίσματα είναι εδώ και μία εβδομάδα πολύ πασέ και αντιπατριωτικά).
Πανικός και γελοιότητα. Κάψιμο των τελευταίων εφεδρειών, σε μία εμποροπανήγυρη που απογυμνώνει -επιτέλους- τα προσχήματα της «αστικής δημοκρατίας». Μίας «αστικής δημοκρατίας» που θεωρεί έκφραση δημοκρατικής ανωτερότητας το δικαίωμα στην αγορά μαύρου iphone 4S (με 700 ευρά και πολλές δόσεις), αλλά πολυτέλεια την εξάσκηση του εκλογικού δικαιώματος όταν το «έθνος κινδυνεύει».
Δεν με αφορά το μικροπολιτικό τσίρκο γύρω από την επιλογή Παπαδήμου για τη θέση του επόμενου «καταλληλότερου». Όπως είπα παραπάνω, η πυρπόληση των τελευταίων εφεδρειών του αστικού συστήματος, είναι εντελώς αναμενόμενη όταν βρίσκεται στο χείλος της κατάρρευσης. Κεντρικός Τραπεζίτης διορισθής πρωθυπουργός και φασιστικός πάγκος, ενός ποδοσφαιροποιημένου σούργελου που κρέμεται από τις αρχιδότριχες του μιντιακού κατεστημένου, το οποίο -μην ξεχνάμε- έχει αρχίσει ήδη να «ξυλεύεται» τον πεσμένο πρώην εκλεκτό Γιώργο Ανδρέα Παπανδρέου. Αυτή είναι η μοίρα όλων των ανδρείκελων…
Τι πιο λογικό από τη συμπόρευση σοσιαλδημοκρατών με φασίστες; Τι πιο λογικό από την εθνικοφροσύνη των δημοκρατών χωρίς δημοκρατία; Τι πιο λογικό από το μεσιανισμό της ολιγαρχίας, με τον Κεντρικό Τραπεζίτη σε ρόλο… Τσακ Νόρρις (σ.σ. ως γνωστόν ο Χριστός πέθανε και ο Τσακ Νόρρις εμφανίστηκε αντ’ αυτού τον Άγιο Τάφο).
Οι αστικοφυλλάδες πανηγυρίζουν. 70-80% η αποδοχή Παπαδήμου, τρεις ημέρες πριν λάβει ψήφο εμπιστοσύνης. Η δημοσκοπική έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας, σε ρόλο μάντη. Ούτε η πρώτη φορά είναι, ούτε η τελευταία. Από αύριο Δευτέρα, ο μακροχρόνια άνεργος θα νιώθει χρήσιμος. Ο χαμηλοσυνταξιούχος δεν θα απελπίζεται για την πληρωμή του ειδικού τέλους στη ΔΕΗ. Ο απλήρωτος εργάτης θα χορταίνει με γκουρμέ χαρούπια και σκουπίδια αλά κρεμ. Οι παπαχελάδες αγαλιάζουν και οι μπάμπηδες επευφημούν. Τι πιο λογικό;
Αυτός ο τόπος είναι παγκοσμίως γνωστός για την παραγωγή γαϊδουριών και «καταλληλότερων πρωθυπουργών«.
Γελώ… Γελώ ακατάπαυστα.
Αναβαπτισμένος φασισμός και οι Νονοί του
Το ότι το βρακί της αστικής δημοκρατίας είναι μεταξωτό (από κινέζικο μετάξι) πλην χιλιομπαλωμένο, δεν είναι δα κρυφό. Ιστορικά, ο φασισμός έπαιξε πάντα το ρόλο αυτού του μπαλώματος, κάθε φορά που άνοιγε νέα τρύπα στο εσώρουχο και κινδύνευαν να αποκαλυφθούν τα σπυριασμένα οπίσθια της αστικής εξουσίας. Τις τρεις προηγούμενες ημέρες απλώς, γίναμε έντεκα εκατομμύρια άνθρωποι, τηλεοπτικοί μάρτυρες μίας ακόμη υπερπαραγωγής γαζώματος του δημοκρατικού εσώβρακου. Χωρίς πογκρόμ Εβραίων, χωρίς στρατιωτικές παρελάσεις και τανκς, χωρίς ανασκολοπήσεις ομοφυλόφυλων και αλλόθρησκων. Μία Όλγα Τρέμη, δύο Καψήδες, και πέντε-έξι μανδραβελοπαπαχελάδες αρκούν. Ο φασισμός αποτελεί την ύψιστη έκφραση «αστικής υπευθυνότητας» και η σοσιαλδημοκρατία τον ιδανικό υποδοχέα της. Η τηλεόραση ο καταλύτης της χημικής αντιδρασης και ιδού: το εθνικοσοσιαλιστικό εξάμβλωμα με τραπεζίτη επιλοχία 48 δελφίνων. 100% λαϊκή αποδοχή! Όχι παίζουμε…
Και βέβαια ο μάγκας Καρατζαφέρης τους αντάμειψε με ό,τι τους άξιζε. Τον κατιμά της ιδιόκτητης λαϊκίστικής μάντρας μεταχειρισμένων που αποκαλεί κόμμα: Έναν υστερικό εθνικοβλαμμένο, σύζυγο σελέμπριτι. Ένα βλαχαδερό απατεωνάκο υπερασπιστή κλεφτοκοτάδων. Κι έναν ξεμωραμένο πρώην διπλωμάτη, κοινοβουλευτικό «Ζάχο Χατζηφωτίου». Βέβαια, ο «απ’ έξω εμφάνιση κι από μέσα άνεση» δεν είναι ηλίθιος. Ο νεοναζί Μάκης Βορίδης, δεν είναι ο βλάκας της διπλανής πόρτας. Ανάμεσα στο συρφετό των γραφικών χουντικών, ο νυν και αεί τσεκουροφόρος Μαυρουδής, στρατηγικά τοποθετημένος από τον παμπόνηρο διαφημιστή, θα αναλάβει το βάρος της μπίζνας που επιχειρεί να στήσει στο χρόνο που έχει στη διάθεσή του. Μπουκωμένος από το οφίτσιο -και το αζημίωτο της μπίζνας- ο εκπρόσωπος του Λεπέν στην Ελλάδα, παύει να αλλοιθωρίζει προς τη Νέα Δημοκρατία και ταυτόχρονα χρίζεται πρωτοπαλίκαρο της -κυβερνητικής πλέον- Κόζα Νόστρα.
Η δυστυχία του να είσαι «αριστερός» (εκσυγχρονιστής)
Είναι τόσο θεαματικό το τσίρκο τους και τόσο απροκάλυπτος ο εκφασισμός τους, που ακόμη και οι πρόθυμοι «αριστεροί» του συστήματος σαστίζουν και κρατούν αποστάσεις. Όσο κι αν τρώγονται να συμμετέχουν στο αστικό πανηγυράκι, τα τελευταία προσχήματα που τους έχουν απομείνει παίρνουν τη μορφή ξεθωριασμένης κόκκινης γραμμής που τους χωρίζει από τον εναγκαλισμό με εθνικιστές τηλεβιβλιοπώλες και τσεκουροφόρους νεοναζί. Και ναι μεν υπάρχουν προσχήματα, αλλά υπήρξε ακόμη μεγαλύτερη αμεριμνησία.
Όταν φίλε «ανανεωτή» βάφτιζες το ευρωνόμισμα «Ευρώπη των Λαών». Όταν απολάμβανες τη φιλοξενία στα κιτρινοκάναλα εφοπλιστών και μεγαλοκατασκευαστών. Όταν σου βρώμαγε ο δρόμος και το χνώτο του λιμενεργάτη. Όταν χαρακτήριζες γραφικό, κάθε τι που αντιστεκόταν στον αστικό ολοκληρωτισμό. Όταν, όταν, όταν… Πού είχες το μυαλό σου;
Καιρός να απομονωθείς κι εσύ. Να λουστείς την αμεριμνησία σου, να απολαύσεις τους καρπούς της μιντιακής αλλαξοκωλιάς, να υποστείς το κόστος για τα «αριστερά» σούργελα που μάζευες από τον κάδο του νεοσημιτισμού. Αυτή καλέ μου φίλε, οπαδέ (αλλά ποτέ σύντροφε) της «υπεύθυνης αριστεράς» είναι η αποπληρωμή της αστικής τραπεζοκρατίας. Και το’ δες και το’ παιξες!
Ένα γέλιο θα τους σκοτώσει (2)
Επιμένω λοιπόν στην αρχική μου άποψη. Δεν φοβάμαι. Δεν θλίβομαι καν. Γελώ. Γελώ δυνατά και εκφοβιστικά. Με εκείνο το τρελό και σαρδόνιο γέλιο, που θα έκανε κάθε φοβισμένο υπαλληλάκο να τραπεί σε φυγή. Κάθε σοβαροφανές ασπόνδυλο να χωθεί στην πρώτη διαθέσιμη τρύπα. Και κάθε ψευτοτσαμπουκά μπατσο να γεμίσει με ιδρώτα το στρατιωτικό γιακά του.
Αν η απαισιοδοξία και ο φόβος είναι η προσδοκόμενη αντίδραση, απαντώ με νόημα: «ξέρω τι έκανες πέρσι το καλοκαίρι«. Αυτοί με φοβούνται. Αυτοί έχουν χέσει το χιλιομπαλωμένο βρακάκι τους. Γνωρίζω ότι θα επιχειρήσουν να με ξανασυκοφαντήσουν, να με τρομοκρατήσουν, να με χτυπήσουν ή ακόμη και να με πυροβολήσουν. Αλλά μυρίζω το φόβο τους, όπως το αγρίμι το φόβο του θηράματος.
Και μαντέψτε: σήμερα, το θήραμα δεν είμαι εγώ!
Ζαphod
Short Link: http://wp.me/p1pa1c-ec6
timoros
13 Νοεμβρίου, 2011 4:04 μμ
Να όμως που και στη Σουργελοελλάδα, που έβαλε καινούργιο φόρεμα, είχαμε μια απρόσμενη επιτυχία:
http://swell-swell.blogspot.com/2011/11/blog-post_13.html
Narrator
13 Νοεμβρίου, 2011 4:06 μμ
Μια αντίρρηση μόνο. Τα γαϊδούρια είναι (ήταν;) πολύ χρήσιμα μερικές φορές.
Εκ του Τμήματος δικαιωμάτων των ζώων, Διεύθυνση μη παραλληλισμού τους με άχρηστα καθήκια και κρετίνους.
Ioulianos
13 Νοεμβρίου, 2011 4:30 μμ
Πρώτη φορά δεν επιτρέπεται να παραχωρηθεί ούτε λεπτό ανοχής απέναντι στη νέα κυβέρνηση, όχι μόνον από τους πολιτικοποιημένους αριστερούς πολίτες, αλλά ακόμη από κάθε στοιχειωδώς ορθολογικά σκεπτόμενο άνθρωπο ο οποίος έχει υποστεί τις συνέπειες της πολιτικής που αυτή η κυβέρνηση θα συνεχίσει και θα εντείνει.
Ετσι λοιπόν η σύνθεση της νέας κυβέρνησης μικρή σημασία έχει για το μέλλον του λαού μας. Αυτός θα είναι στο ίδιο έργο θεατής. Και αυτό θα συμβεί διότι αυτή η κυβέρνηση:
*Είναι προϊόν της ξεδιάντροπης, εκβιαστικής, κατοχικού τύπου, επέμβασης του ευρωπαϊκού ιμπεριαλιστικού κέντρου για συναίνεση στην κορυφή, έτσι ώστε αυτή να μπορέσει, όσο γίνεται, να αντισταθμίσει τη δεδομένη απώλεια κοινωνικής συναίνεσης από τη βάση. Αυτό είναι αναγκαίο για να συνεχιστεί, όσο πιο απρόσκοπτα για τους κυρίαρχους, η βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική.
*Η ιδέα του σχηματισμού της υιοθετήθηκε και στηρίχθηκε με πάθος από τους ιδεολογικούς εκπροσώπους της αστικής τάξης και με λιγότερη ή περισσότερη θέρμη από τις συνιστώσες του μπλοκ αστικής εξουσίας, δηλαδή από το κατέχον το πρώτο βραβείο νεοφιλελευθερισμού ΠΑΣΟΚ, το προς στιγμήν «δεν σε παίζω με την μπάλα μου» κυβερνητικό εξαπτέρυγο ΛΑΟΣ, τη δήθεν αντιμνημονιακή Ν.Δ., τη δήθεν ταγμένη στη συναίνεση, για να επιβιώσει πολιτικά, «Δημοκρατική Συμμαχία», και πιο χαλαρά από τους Πασόκους με πολιτικά της αστικοθεσμολάγνου «Δημοκρατικής Αριστεράς».
*Είναι προϊόν της σχετικής αυτοτέλειας των πολιτικών του συστήματος, οι οποίοι ναι μεν είναι υπηρέτες της αστική τάξης, από την άλλη όμως προσπαθούν να διαφυλάξουν και τα προσωπικά τους ιδιοτελή συμφέροντα, λειτουργώντας όπως γράφει ο Νίτσε σαν «ειδωλολάτρες» του εξουσιαστικού θρόνου, ή «αναρριχητικοί και ακόλαστοι» πίθηκοι.
Αυτό αποδείχθηκε περίτρανα τόσο από τη εμμονή του Γιώργου Παπανδρέου να παραμένει γαντζωμένος με νύχια και με δόντια στην εξουσία όσο και από την άρνηση του Αντώνη Σαμαρά να υποστεί τη φθορά της πριν καν τη γευτεί.
*Είναι βέβαιο ότι θα διέπεται από τη μονοδιάστατη δογματική σκέψη με βάση την οποία το καλό των λαών ταυτίζεται με τα συμφέροντα του κεφαλαίου και των νόμιμων ή παράνομων τοκογλύφων, και με βάση την οποία δεν έχουμε άλλη λύση παρά την υποταγή στα κελεύσματα των δυναστών μας.
*Είναι επίσης βέβαιο ότι πρώτη φορά θα τηρήσει τις υποσχέσεις της, μια και αυτές δεν τις έδωσε στον λαό, αλλά στους δυνάστες του. Με βάση αυτές θα συνεχίσει την πολιτική της πολύπλευρης έντασης της εκμετάλλευσης του λαού, του ξεπουλήματος της χώρας, της έντασης της εξάρτησης και του αυταρχισμού. Εξ ου και δεν θα είναι κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» αλλά κυβέρνηση λαϊκής καταστροφής .
*Είναι βαθιά αντιδημοκρατική, όχι μόνον διότι συγκροτήθηκε κατ’ απαίτησιν ξένων κέντρων, όχι μόνον διότι αποτελεί προϊόν παρασκηνιακών παζαριών πίσω από την πλάτη του λαού, και όχι προϊόν λαϊκής εντολής, όχι μόνον διότι θα εφαρμόσει και θα δεσμεύσει τον λαό μας για δεκαετίες με μια συμφωνία με την οποία διαφωνεί στη συντριπτική του πλειοψηφία, όχι μόνον διότι ο έχων τον πρώτο λόγο σε αυτήν είναι παντελώς άγνωστος και ουδέποτε κριθείς από τον λαό, ενώ αντίθετα είναι γνωστός και ευμενώς αποδεκτός από τους διεθνείς τοκογλύφους, μια και ως τραπεζίτης ανήκει στη φάρα τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι είναι μέλος του λόμπι Trilateral Commission (τριμερής επιτροπή), ενός οργανισμού που έφτιαξαν τη δεκαετία του ’70 εκπρόσωποι πολυεθνικών εταιρειών και που έχει ρητό στόχο τον περιορισμό των δημοκρατικών κατακτήσεων των λαών και την αύξηση της εξουσίας αυτών των εταιρειών (1).
*Τέλος, είναι βαθιά αντιδημοκρατική, διότι σε αυτήν θα συμμετέχει, στο πλαίσιο της ανοιχτής πια εθνικοσοσιαλιστικής συμμαχίας, και η φύσει αντιδημοκρατική ακροδεξιά, και μάλιστα με εκπρόσωπό της, μεταξύ άλλων, τον Μάκη Βορίδη, τον τσεκουροφόρο τέως πρόεδρο της ΕΠΕΝ, κόμματος που ίδρυσε ο δικτάτορας Παπαδόπουλος!
Στην πραγματικότητα είχαμε από την άποψη της πολιτικής που πρόκειται να εφαρμοστεί πολύ κακό για το τίποτα. Με άλλα λόγια «ώδινεν όρος και έτεκεν μυν».
Αλλά ακόμη και ο τρόπος που το λαϊκό ένστικτο αντιμετώπισε την καθυστέρηση της συγκρότησης αυτής της κυβέρνησης είναι ενδεικτικός του χαρακτήρα της. Οι απλοί άνθρωποι, σε αντίθεση με την αγωνία των κατακτητών και των ντόπιων παπαγάλων τους, όχι μόνον δεν αγωνιούσαν, αλλά διασκέδαζαν με το σίριαλ αυτής της καθυστέρησης. Και διασκέδαζαν διότι αυτή:
*Γελοιοποιούσε το φθαρμένο στη λαϊκή συνείδηση κυρίαρχο πολιτικό σύστημα.
*Αποκάλυπτε το πραγματικό ποιόν των πολιτικών των αστικών κομμάτων.
*Εκνεύριζε τους απεχθείς καταχτητές μας.
*Τάραζε τις μισητές αγορές.
*Εστω και για λίγες μέρες διακόπηκαν οι ανακοινώσεις λήψης αντιλαϊκών μέτρων.
Τώρα που η νέα κυβέρνηση είναι πραγματικότητα, η γνήσια δηλαδή αντι-Ε.Ε. αριστερά επιβάλλεται, δίχως την παραμικρή χρονοτριβή, να στραφεί, αν όχι άμεσα μετωπικά, τουλάχιστον συντονισμένα εναντίον της, εναντίον του μπλοκ εξουσίας που τη στηρίζει εναντίον των ξένων αφεντικών της.
ΥΓ.: Να υποθέσω ότι στην επέτειο του Πολυτεχνείου, για να το τιμήσει εκ μέρους της κυβέρνησης, θα καταθέσει στεφάνι ο Μάκης Βορίδης;
Γιώργος Ρουσης.
γρηγόρης πσαριανός
13 Νοεμβρίου, 2011 4:36 μμ
Είστε τεμπέληδες και αποτυχημένοι της ζωής και της εργασίας, θλιβεροί νοσταλγοί του Στάλιν και ολοκληρωτικών καθεστώτων, στα πσαρά τρώμε πολύ πσάρι, ζήτω η ΑΕΚ και η ΔΗ.ΜΑΡ.
zeta dor
13 Νοεμβρίου, 2011 4:59 μμ
«Ιστορικά, ο φασισμός έπαιξε πάντα το ρόλο αυτού του μπαλώματος, κάθε φορά που άνοιγε νέα τρύπα στο εσώρουχο και κινδύνευαν να αποκαλυφθούν τα σπυριασμένα οπίσθια της αστικής εξουσίας.»
🙂 🙂 🙂 Η καλύτερη παρομοίωση έβερ
BandieraRossa
13 Νοεμβρίου, 2011 6:14 μμ
Σοσιαλδημοκράτες, φιλελεύθεροι, ακροδεξιοί
όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί.
tomoly
13 Νοεμβρίου, 2011 8:54 μμ
«Τα θανάσιμα αυτο_γκολ που οδήγησαν το ευρώ στην τελική ήττα»- Βαρουφάκης έφα
Νοεμβρίου 13th, 2011
«Ο αστόχαστος στόχος της νέας κυβέρνησης»
Η νέα κυβέρνηση συστάθηκε με έναν και μόνο έναν ΣΚΟΠΟ: την επιβεβαίωση της Συμφωνίας των Βρυξελλών (της 26ης Οκτωβρίου) από μία ευρεία πλειοψηφία του ελληνικού λαού (ή τουλάχιστον των πολιτικών δυνάμεων που τον εκπροσωπούν) και την εφαρμογή μιας δέσμης μέτρων που αυτή η Συμφωνία απαιτεί από την ελληνική κυβέρνηση. Αυτό δεν αποτελεί ερμηνεία δική μου αλλά προγραμματικό στόχο της νέας κυβέρνησης και απαίτηση των ευρωπαίων εταίρων μας (σύμφωνα με τα δικά τους λεγόμενα).
Δεν υπάρχουν Ελληνίδες, Έλληνες, ακόμα και απλοί φιλέλληνες που να μην εύχονται στην νέα κυβέρνηση να σταματήσει τον εκτροχιασμό της χώρας και να συνεισφέρει στην συγκράτηση της αντίστοιχης κατάρρευσης της ευρωζώνης. Πέραν βέβαια των ευχών, είναι φυσιολογικό όλοι μας να αγωνιούμε για το μέλλον. Κάπου εδώ όμως οι αγωνίες μας διίστανται.
Οι περισσότεροι σχολιαστές του «σοβαρού» ελληνικού τύπου (συμπεριλαμβανομένων και των περισσότερων συνδαιτυμόνων μου εδώ στο protagon) αγωνιούν για το κατά πόσο η νέα κυβέρνηση θα καταφέρει να κάμψει τις εσωτερικές αντιστάσεις και να εφαρμόσει τα μέτρα που προβλέπονται από την Συμφωνία των Βρυξελλών. Θεωρούν δεδομένο ότι, αν το πετύχει, η κατρακύλα θα σταματήσει, η Ελλάδα μπορεί και να «σωθεί» και (στον βαθμό που κι οι υπόλοιποι ευρωπαίοι καταφέρουν να ακολουθήσουν τις επιταγές της Συμφωνίας των Βρυξελλών) να βοηθήσει το ευρώ να ανανήψει.
Μακάρι να μοιραζόμουν αυτή την αγωνία. Μακάρι να πίστευα κι εγώ ότι, αν απλώς ανασκουμπωθούμε ως έθνος και ως άτομα και αν καταφέρουμε να κάνουμε αυτά τα οποία ζητά από εμάς η Συμφωνία των Βρυξελλών, θα αρχίσει να τρεμοπαίζει, δειλά στην αρχή, το φως στο τέλος του τούνελ. Δεν το πιστεύω όμως. Δυστυχώς. Και δεν το πιστεύω επειδή κρίνω πως η Συμφωνία των Βρυξελλών, μαζί και με την αμέσως προηγούμενη Συμφωνία της 21ης Ιουλίου, θα καταγραφούν στην Ευρωπαϊκή ιστορία ως τα θανάσιμα αυτο-γκολ που οδήγησαν το ευρώ στην τελική ήττα.
Υπόλοιπο: http://gkdata.gr/?p=7760#more-7760
class-ic
13 Νοεμβρίου, 2011 11:18 μμ
Πολύ αισιοδοξία ρε παιδιά. Αυτά παθαίνεις άμα όλοι σου οι κολλητοί είναι αριστεροι, αναρχικοί και συμπαθούντες. Εγώ που δεν έχω τέτοια τύχη, βλέπω άλλα πράγματα και ας κινδυνεύω να γίνω ο μίζερος του blog.
Οργή υπάρχει, ναι, αλλά το θέμα είναι πού τη στρέφουμε και ποιοι είμαστε οι «εμείς». Γιατί από εκεί που το πρόβλημα ήταν τα λαμόγια οι πολιτικοί, σιγά σιγά η προσοχή στράφηκε στους τεμπέληδες του δημοσιου και τώρα έχουμε νέο στόχο: φταίνε οι αριστεροί και οι συνδικαλιστες που κάνουν απεργίες και επεισόδια και δεν αφήνουν την οικονομία της χώρας να εξυγιανθεί. Χέρι χέρι με την «αποκομμουνιστικοποίηση» που εξήγγειλε ο χοντρός. Α και ποοι είμαστε οι ¨εμείς¨; Μα οι Έλληνες φυσικά!
Μια φιλική συμβουλή: στην πορεία της 17Ν κατεβειτε με κράνος. Εγώ έχω φάει τον κόσμο να βρω ένα.
katy
14 Νοεμβρίου, 2011 7:25 πμ
Φύγετε όσο είναι Νorris, στο Chuck προλαβαίνετε! 🙂
simon
14 Νοεμβρίου, 2011 7:56 πμ
😀 😀 😀