Σενάριον ουχί φανταστικόν:
Ανήκεις σε μία συλλογικότητα, ένα κόμμα, μία ομάδα ιδεολογικού στοχασμού. Κάθε Τετάρτη μαζεύεστε όλοι μαζί σε μία αποθήκη στο Περιστέρι, ένα καφέ στα Εξάρχεια, ένα λίβινγκ ρουμ στο Νέο Ψυχικό και αναλύετε το ιδεατό κοινωνικοπολιτικό σύστημα, την αδελφοσύνη, την αλληλεγγύη, αλλά και τον ταξικό αγώνα, την πάλη με την εξουσία. Σε δύο-τρεις ωρίτσες, θα έχεις πλακωθεί με κάποιον, συμφωνήσει με ακόμη περισσότερους και καταλήξει σε μία δράση στη βιοτεχνία χάρτου, το συνοικιακό καφέ-μπαρ, το σύλλογο γονέων και κηδεμόνων. Ενίοτε θα έχεις προλάβει να ολοκληρώσεις και ένα-δύο σχέδια επί χάρτου για το γκρέμισμα του παγκόσμιου καπιταλισμού. Κι εκεί που βγαίνεις κατά το βραδάκι, λίγο ζαλισμένος από το κρασάκι ή κομματάκι φουσκωμένος από τα μπυρόνια, δεν είναι το κρύο αεράκι που σε επαναφέρει απότομα στην πραγματικότητα. Στο επόμενο μισάωρο, ο υπόλοιπος κόσμος που συζητάει για μπάλα, τη Στεφανίδου, τη λίστα δώρων του γάμου του, το πρώτο δοντάκι του μπέμπη και τη μαγειρική της μανούλας, σε υποβάλλει σε ένα ασήκωτο reality check. Κι όμως σύντροφε, αποτυγχάνεις σε αυτό. «Μικροαστοί», μονολογείς…
Πας την επόμενη μέρα στη δουλειά σου, όπου και φαντασιώνεσαι τον πρώτο θύλακα εργατικής αντίστασης, το πρώτο σπέρμα ταξικής συνείδησης. Ανοίγεις κουβέντα ή πας να δώσεις κανένα φυλλάδιο και οι περισσότεροι σε παίρνουν στο ψιλό. Οι πιο καλόπιστοι πιάνουν κουβεντούλα μαζί σου, ενώ παράλληλα σε παρατηρούν όπως το εξωτικό πτηνό του ζωολογικού κήπου. Αν βρεις κανένα δύο μυημένους, κατά πάσα πιθανότητα γνωστούς από την προηγούμενη διαδήλωση του σωματείου, είσαι ευτυχής. Αν και ακόμη και με αυτούς, η κουβέντα εκτρέπεται γρήγορα στο ποδόσφαιρο και τις γκόμενες. «Ξεπουλημένοι», μουρμουράς…
Ως την επόμενη Τετάρτη, οπότε θα ξαναμπεις στο μικρόκοσμό σου, θα ξανασχεδιάσεις την λαϊκή πάλη, θα ξανανατρέψεις τον παγκόσμιο καπιταλισμό επί χάρτου, κινείσαι μεταξύ μιζέριας και γκρίνιας, μεταξύ ρουτίνας και αγκαριομαχίας. Περικυκλωμένος πάντα από μικροαστούληδες, καριερίστες, καναπεδάτους, χλιδόβλαχους και ξέκωλα. Η εβδομάδα της προλεταριας μαρμότας…
Ζητήματα πειθούς
Ας αποφασίσεις ότι σε αυτόν τον κόσμο ζει κι ένα 90-99,9% της ανθρωπότητας που δεν συμφωνεί πολιτικά μαζί σου. Τρεις είναι οι μοναδικές επιλογές: ή ιδρώνεις μέχρι να την πείσεις, ή κλείνεσαι στο σπίτι σου και νιώθεις πολύ ανώτερος στην κοσμάρα σου, ή την πλακώνεις στις σφαλιάρες για να μάθει. Την τρίτη την αφήνω στους φασίστες και την αστική εξουσία, καθότι πιο ειδικοί και με μακρά πείρα. Στη δεύτερη έχει κατσικωθεί εδώ και δεκαετίες μεγάλο μέρος της κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, μετρώντας μόνο τους μουσαφίρηδες και νιώθωντας πολύ περήφανη που μπορεί να τους κεράσει και καθοδηγητικό φοντανάκι. Απομένει η πρώτη, που θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητη, αλλά δυστυχώς δεν είναι. Κι επειδή οι ιστορικοί αυτοματισμοί ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας, αν δεν σου βγει η ψυχή να πείσεις τις μάζες (σ.σ. προφανώς με συλλογικές διαδικασίες κι όχι σαν γραφικός ιεροκήρυκας), τότε κουβεντούλες περί κοινωνικών κινημάτων, λαϊκής εξουσίας και επανάστασης, ανήκουν μόνο στα καφενεία, τις αποθήκες, τα λίβινγκ ρουμ άντε και σε κανένα αμφιθέατρο.
Το να μην έχεις το κουράγιο και την υπομονή είναι απολύτως ανθρώπινο. Το να αφήνεις την απογοήτευσή σου να σε παρασύρει στο μίσος για κάθε τι που δεν σου μοιάζει είναι επίσης ανθρώπινο, πλην όμως τραγικό. Κανείς δεν είπε ότι ο κοινωνικός μετασχηματισμός είναι παιχνιδάκι. Δυστυχώς είναι και πολύ ζόρικος και, το σημαντικότερο, θέλει προσοχή γιατί σπάει εύκολα.
Αντί επιλόγου, μία παπουδική συμβουλή καφενειακού τύπου: Το «μάγκα μου τι ωραία που τα λες» είναι όμορφο αλλά άχρηστο. Τόλμησε να πιάσεις κουβέντα με το «δε μας χέζεις ρε μαλάκα».
Zaphod
Υ.Γ. Όπως και με την ιστορία της Μαρφίν, έτσι και με τη χθεσινή θλιβερή ημέρα, προτίμησα να παραμείνω σκεπτικός. Αν έγραφα για τη μαύρη για την Αριστερά ημέρα της 20ης Οκτωβρίου 2011, δεν υπήρχε περίπτωση να τα πω καλύτερα από τα κείμενα που ακολουθούν και προτείνω να διαβάσετε:
- Δύο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένον αχυρώνα
- Χωρίς Βαστίλη, χωρίς ανάθεμα, υπάρχει τόπος για μένα
- ΠΑΜΕ – έλα!
Βραχυσύνδεσμος: http://wp.me/s1pa1c-marmota
Α.Γ.ιος
Anakata-dyomenh
Μίσος ταξικό
Back Door Man
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
catalternative
CrippleHorse
DrAluca
Eddie
Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός
iguana
j4nus
Jaquou Utopie
Capybara
Spin
Кроткая
Ε. Λούπης
μανικακος
Mind the Gap
mitsovurdul
Mitsaras
.
Narrator
Παραλληλογράφοι
lamda
xtremyst
risinggalaxy
skatiblaxos
inflammatory
Συνεργοί Παραλληλογράφοι
HungerStrike300: Απεργία Πείνας Μεταναστών
//ΠαραλληλοΓράφος// 
ΗΠΣΤΓ
22 Οκτωβρίου, 2011 1:13 πμ
Και τι σε χαλάει να βρεις όμοιούς σου και να διαμορφώσεις ένα μοντέλο ζωής (τέταρτη λύση) και παράλληλα να προσπαθείς να πείθεις με τον τρόπο ζωής σου;
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
22 Οκτωβρίου, 2011 10:09 πμ
Kι αυτό είναι μία λύση, αρκεί να μην καταντήσει κοινοβιακή γραφικότητα. Γενικά δε συστήνω σε κανέναν τον απομονωτισμό και λύσεις που θα μπορούσαν να τον περιθωριοποιήσουν αν δεν προσέξει.
Προτιμώ το παράδειγμα/υπόδειγμα που είναι ακόμη πιο δύσκολα…
Δ.Π.
22 Οκτωβρίου, 2011 5:18 πμ
ΜΑΖΙ ΣΟΥ
Ακρίδα
22 Οκτωβρίου, 2011 10:32 πμ
Με τη λογική σου, αφού δεν αλλάζει τίποτα, ας αράξουμε στις πολυθρόνες μας ή ας επιλέξουμε τον αναχωριτισμό. Δεν ξέρω αν έχεις συνειδητοποιήσει ότι οι σταλινικοί του ΠΑΜΕ δεν είναι σύμμαχοι, αλλά ταξικοί εχθροί. Πριν βιαστείς να με κατατάξεις στην κατηγορία των φετιχιστών της βίας, θα σου πω ότι, σε συνθήκες ολικής κατάρρευσης ενός συστήματος, κυριαρχεί η βία, ως αναπότρεπτη απάντηση των κοινωνικά καταπιεσμένων στους εξουσιαστές του.
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
22 Οκτωβρίου, 2011 10:37 πμ
Mάλλον δεν κατάλαβες ούτε στο ελάχιστο τη λογική μου.
Κοπανηθείτε ελεύθερα και οπαδικά. Τόσοι το κάνουν στα γήπεδα κάθε σαββατοκύριακο. Θα βελτιώσετε τα πράγματα για την κοινωνία, όσο οι άλλοι τα βελτίωσαν για το ποδόσφαιρο.
Ακρίδα
22 Οκτωβρίου, 2011 11:07 πμ
Καμία σχέση! Δεν μπορείς να χρεώνεις σε κάποιον χώρο μερικές χιλιάδες πιτσιρίκια (κάποτε ήταν λιγότερα, μετά τον Δεκέμβρη ξεχύθηκαν παντού), που οργανώνονται στις γειτονιές των μητροπόλεων και δρουν ανεξέλεγκτα, χωρίς ιδεολογική συγκρότηση, αλλά εκφράζοντας μια εξεγερσιακή διάθεση. Το ίδιο συνέβη και στον Γαλλικό Μάη. Αυτά τα πιτσιρίκια ήταν που σήκωσαν το μεγαλύτερο βάρος της εξέγερσης.
Στον δρόμο έχεις να αντιμετωπίσεις την καταστολή και τον ταξικό σου εχθρό. Μάλλον δεν έχεις καταλάβει ότι η καταστολή είναι χειρότερη από ποτέ και η εξουσία, αυτή τη φορά, είχε πολύτιμο σύμμαχό της το ΠΑΜΕ, που αντικατέστησε τα ΜΑΤ, κρατώντας μακριά από το Σύνταγμα όλη τη διαδήλωση που αποτελείτο από αριστερούς, αριστεριστές, ανένταχτους, αναρχικούς, αυτόνομους, αναποφάσιστους αλλά, παρ’ όλα αυτά, ανθρώπους με διάθεση να αντιπαρατεθούν με το σύστημα. Κάποιοι απ’ αυτούς τους ανθρώπους συγκρούστηκαν, όχι αναίτια και απρόκλητα, με τις κατασταλτικές δυνάμεις των σταλινικών. Αν εσύ το βλέπεις αυτό ως οπαδική συμπεριφορά, τότε απαξιώνεις όλο το κοινωνικό κίνημα, δίνοντας άφεση στην κρατική καταστολή και στους συμμάχους της.
Πες μου, τι βλέπεις σ’ αυτήν τη φωτο: http://athens.indymedia.org/local/webcast/uploads/7ayzxtx.jpg
Εγώ βλέπω τον σύντροφο και φίλο μου να καταποντίζεται από ύψος 4 μέτρων, αναίτια κι απρόκλητα.
ΥΓ. Δεν φοράει κουκούλα ή κράνος, δεν κρατά στυλιάρι ούτε μολότοφ. Υπερασπίζεται το παιδί του και το μέλλον του. Σκοτώστε τον!
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
22 Οκτωβρίου, 2011 11:11 πμ
Αψογη επιβεβαίωση των όσων γραφω στο κείμενο:
«Εγώ ξέρω (είμαι) το κίνημα», «Εσύ στηρίζεις ΜΑΤ, ΚΝΑΤ, κράτος…»
Ακρίδα
22 Οκτωβρίου, 2011 11:20 πμ
Το καθοδηγητικό φοντανάκι ούτε το δέχομαι ούτε το κερνάω. Καλή συνέχεια! 😉
lnsurrection
22 Οκτωβρίου, 2011 11:59 πμ
Είσαι πολύ άκυρος ώρες ώρες ζάφοντ. Αυτό που λέει ο Ακρίδας δεν έχει καμιά σχέση με αυτό που λες εσύ. Έχεις πάρει τον δογματισμό παραμάσχαλα τις τελευταίες μέρες.
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
22 Οκτωβρίου, 2011 12:04 μμ
Δεκτό. Εγώ είμαι άκυρος που θεωρώ ότι τα γεγονότα της 20ης Οκτωβρίου οφείλονται σε ασυλοποιημένες ομάδες που πιστεύουν ότι ο μικρόκοσμός τους έχει καμία σχέση με τον πραγματικό και που νομίζουν ότι εκφράζουν κάτι περισσότερο από την εγωπαθή «πρωτοπορία» τους (στην κατασκευή καπέλων).
Ίσως και να τα φαντάζομαι όλα αυτά…
lnsurrection
22 Οκτωβρίου, 2011 1:55 μμ
Ρε ζαφοντ, ποιές ασυλοποιημένες ομάδες και μικρόκοσμος λες; Διάβασες τι είπε το παιδί πιο πάνω;
Spin
22 Οκτωβρίου, 2011 4:07 μμ
Insurrection έχεις δει στα τοπικά νέα του indymedia τους τίτλους? δεν σου θυμίζουν θύρα 7? π.χ. «επίσκεψη» στα γραφεία του κκε. σε προβληματίζει? σε ρωτάω επειδή θα ήθελα να ακούσω την προσωπική σου άποψη( δεν έχει σχέση με τη συζήτηση σου με το ζαφοντ απλά μπήκα σφήνα :P)
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
22 Οκτωβρίου, 2011 6:57 μμ
Έχει δίκιο ο Insurrection για την παρατήρησή του.
Βιάστηκα και δεν πρόσεξα την πρώτη πρόταση περί «χρέωσης σε έναν χώρο» στο κείμενο της Ακρίδας. 😦
Όχι ότι αλλάζει πολύ η γνώμη μου, αφού ειδικά στα γεγονότα της 20η Οκτ ο α/α χώρος εμφανίστηκε συμπαγής (με ελάχιστες εξαιρέσεις). Τα «πιτσιρίκια» δεν ανήκουν καν στην πολιτική ορολογία του χώρου σε αυτήν την περίπτωση.
Χρηστος Κ.
22 Οκτωβρίου, 2011 10:53 πμ
Ζαφοντ υπαρχει περιπτωση να αποδεχτεις οτι και στην κοινοβουλευτικη αριστερα υπαρχουν συντροφοι που συμμετεχουν και οργανωνουν τη ταξικη παλη? Συντροφοι-ισσες που παλευουν, χανουν τη δουλεια, αγωνιζονται εναντια στην εξουσια? Που προσπαθουν να συνειδητοποιησουν τους εργαζομενους?
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
22 Οκτωβρίου, 2011 10:58 πμ
Όχι μόνο το αποδέχομαι, αλλά και τους τιμώ. Νομίζω ότι αυτό που προτείνω το ακολουθούν ούτως ή άλλως δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι στη χώρα (σε συντριπτική πλειονότητα ενταγμένοι).
Καταδεικνύω περισσότερο τα φαινόμενα ασυλοποίησης που καραδοκούν, αλλά και την απογοήτευση τόσο των ενταγμένων όσο και των ανένταχτων (κυρίως των τελευταίων μάλιστα) μπροστά στη δυσκολία του αγώνα.
lnsurrection
22 Οκτωβρίου, 2011 11:27 πμ
Ζάφοντ πιστεύω ότι έχεις μπει στη λούπα που νομίζει ότι ο α/α κόσμος είναι ενιαίο τμήμα.
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
22 Οκτωβρίου, 2011 11:32 πμ
1. Δεν μιλώ μόνο για τον Α/Α κόσμο.
2. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει ενιαία Α/Α κινηματική συλλογικότητα και πρακτική, όπως δεν υπάρχει άλλωστε και μαρξιστική.
3. Με ενδιαφέρει τόσο η συνείδηση του πραγματικού κόσμου, αλλά και η αντίληψη της κυρίαρχης εικόνας.
iguana
22 Οκτωβρίου, 2011 12:41 μμ
Αυτες τις μερες ο α/α κόσμος κανει εξαιρετική δουλεια στο να συμπεριφερεται σαν ενιαιο τμήμα, δεν χρειαζονται οι δικες μας ψευδαισθησεις
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
22 Οκτωβρίου, 2011 11:30 πμ
Eλπίζω να γίνεται κατανοητό ότι στη συνείδηση του περισσότερου κόσμου ο Α/Α χώρος, μέσω της δράσης του, έχει στιγματιστεί ως συνεργάτης του Κράτους (στην καλύτερη ως βούτυρο στο ψωμί του Κράτους και στη χειρότερη ως μισθοφόρος του).
Υ.Γ.1 Δεν με αφορά προσωπικά αυτή η άποψη (προσωπικά θεωρώ την τακτική του Α/Α χώρου αποτυχημένη και ενίοτε παιδιάστικη). Το λέω για να μην αντιδράσετε σε προσωπικό επίπεδο, γιατί υπάρχει μία τέτοια τάση.
Υ.Γ.2 Να πω την αλήθεια, ανέμενα μεγαλύτερη αντίδραση από τους οργανωμένους «ορθόδοξων» κομμουνιστικών σχημάτων, παρά τους ελευθεριακούς.
Xanadu
22 Οκτωβρίου, 2011 1:02 μμ
«λπίζω να γίνεται κατανοητό ότι στη συνείδηση του περισσότερου κόσμου ο Α/Α χώρος, μέσω της δράσης του, έχει στιγματιστεί ως συνεργάτης του Κράτους»
και το πασοκ ως σοσιαλιστικο κομμα, οι αριστεροι ως γραφικοι ρομαντικοι ξυλινοι και πρηχτες, το γλειψιμο και η ρουφιανα ως αριστεια, η δουλοπρεπεια ως ενδεδειγμενη συμπεριφορα που μας συμφερει και αλλα πολλα
ε και;
οσον αφορα το τι ειναι αποτυχημενο και τι οχι, πρωτον να σε πληροφορησω οτι ο Α/Α δε μετραει κουκια και δευτερον απο που βγαζεις το συμπερασμα; απο την προσωπικη σου κινηματικη εμπειρια και δραση; απο ενδελεχη μελετη και ερευνα και συμμετεχη στα εγχειρηματα των ελευθεριακων;
εγω τεραστιες διαφωνιες με τους αριστερους (και ειδικα μετα τα προχθεσινα καποιους απο αυτους ουτε να τους βλεπω μπροστα μου δε θελω) αλλα αυτος που στηριζει οτι η αριστερα ή ο Α/Α δεν κανουν προπαγανδα (αναφερομαι στα οσα λες περι πειθους) μαλλον δεν ξερει τι του γινεται και ειναι απων απο τις οποιες διαδικασιες
καλο λοιπον το κραξιμο και η κριτικη απο μακρυα αλλα που και που ας προχωραμε και σε πραξεις αντι να ρητορευουμε
αυτο και δεν σου ξανα-απευθυνω το λογο
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
22 Οκτωβρίου, 2011 1:13 μμ
Επειδή αρέσκεστε στην πολεμική ορολογία, μπορείς σε παρακαλώ να μου πεις τις πολεμικές επιτυχίες του Α/Α μετώπου. Με απλά, σταράτα, κατανοητά και πειστικά λόγια.
Και βέβαια το κρίσιμο ερώτημα; νοιάζεστε να πείσετε κανέναν, ή οι «καναπεδάτοι» (δηλαδή το 99% του πληθυσμού κατά την τυποποιημένη νεοαναρχική ορολογία) είναι νεκρό βάρος που στην επερχόμενη επανάσταση θα γίνει αλοιφή – για το καλό του πάντα; (αυτά περί «κουκιών»)
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
22 Οκτωβρίου, 2011 1:17 μμ
Σημειώστε κατι: εγώ μαζί σας είμαι, αλλά διαφωνώ κάθετα με τις τακτικές.
Βέβαια, τις τελευταίες ημέρες έχει αρχίσει να τρομάζει το μάτι μου με τη μονολιθικότητα που κρύβει ο ελευθεριακός χώρος.
koula
22 Οκτωβρίου, 2011 1:26 μμ
ase re… αφου τις ειδαμε τις πινακιδες σου… απο άλλη πολη εισαι!!
ΗΠΣΤΓ
22 Οκτωβρίου, 2011 2:57 μμ
OK υπάρχει μονολιθικότητα, υπάρχουν ακόμα και λάθος τακτικές, τα δέχομαι αυτά, αλλά δεν καλύπτουν το σύνολο του χώρου αδιάκριτα. Υπάρχουν και αυτά. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ωστόσο, φίλε μου θα ήθελα να αναλύσουμε και λίγο και τις τακτικές του ΠΑΜΕ με λίγο πιο ψύχραιμο μάτι.
Κατά τύχη οι κρότου λάμψης έκαναν τροχιά πάνω από το ΠΑΜΕ για να καταλήξουν ούτε καν στο αναρχικό μπλοκ, καθώς στη δεδομένη στιγμή υπήρχε εκεί πολύς κόσμος χωρίς «κουκούλες», εφόσον έχει στιγματιστεί τόσο πολύ η κουκούλα. Κατά τύχη επίσης εμφανίστηκαν από το πουθενά δακρυγόνα να διαγράφουν τροχιά από το ΠΑΜΕ επίσης προς τον κόσμο. Μα αφού οι προβοκάτορες ήταν στο μαύρο μπλοκ, πώς είναι δυνατόν κάτι τέτοιο;
Θεωρώ πλέον δεδομένο εξαιτίας της πανελλήνιας τακτικής που εφάρμοσε το ΚΚΕ πως η στρατηγική του ήταν να καταπιέσει οποιαδήποτε αυθόρμητη εκδήλωση και να προστατέψει τη Βουλή και άλλα τόσα κτήρια ανά την Ελλάδα. Σημείωσε σε παρακαλώ πως δεν ανήκω τουλάχιστον επίσημα στον αναρχικό χώρο, αλλά διέγνωσα εξαρχής τον τρόπο με τον οποίο στρατηγικά το ΚΚΕ πήγε και έβαλε μεγάφωνα σε όλη την πλατεία για να ακούγεται μόνο η συνθηματολογία του, που ήθελε την πάλη ξεδιάντροπα μόνο μέσα από το ΠΑΜΕ. Δεν απορώ λοιπόν καν γιατί αυθόρμητα κάλυψα και έκρυψα εκείνους τους νέους που σκαρφάλωσαν έκοψαν τα καλώδια. Κάποιος μου επέβαλε να ακούσω τα συνθήματά του συμφωνούσα ή διαφωνούσαν σπρώχνοντάς με βιαιότερα και εκβιαστικά στον ιδεολογικό του και αισθητικό αν θέλεις μονόλογο.
Ακολούθησα το μπλοκ μόνο και μόνο για να δω τι ακριβώς θα συμβεί και για να σταματάω τον κόσμο που οπισθοχωρεί τρέχοντας. Πάντα το κάνω αυτό και όχι μόνο εχθές. Σε πληροφορώ πως το μπλοκ διαπραγματεύτηκε και απαίτησε το αυτονόητο να διαδηλώσει μπροστά τη Βουλή. Είναι κατάφωτο ψέμα πως υπήρχε δίοδος. Πήγα εκεί που υποτίθεται ότι υπήρχε δίοδος, μακριά ουσιαστικά από τον κατεξοχήν χώρο διαδήλωσης. Μόνο που δε με σακάτεψαν γιατί αρνήθηκα να βγάλω μάσκα, ενώ γύρω μου τα αέρια διαμόρφωναν ασφυκτικό περιβάλλον. Η λογική τους είναι τόσο άρρωστη που μου είπαν ότι εδώ είναι το μπλοκ του ΠΑΜΕ και ότι δε χρειάζεται μάσκα, λες και τα αέρια έχουν σύνορα.
Κάπως έτσι έστειλαν αδιάβαστο τον σύντροφό τους, αλλά κάπως πρέπει να τον εκμεταλλευτούν. Μη μου αρνηθείς ότι δεν τον εκμεταλλεύτηκαν με τον εμετικότερο τρόπο. Το τελευταίο που με άφησε κυριολεκτικά άφωνο και αφού πλέον η κατάσταση έχει ξεπεράσει κάθε όριο μένους και μίσους είναι διμοιρίτες των ΚΝΑΤ γιατί ΚΝΑΤ της δεκαετίας του 80 ήταν αυτά, να σέρνουν κυριολεκτικά Ματατζή και να τον βρίζουν με τον χυδαιότερο τρόπο γιατί δεν πλάκωνε στο ξύλο τους «προβοκάτορες». Δηλαδή τους αναρχικούς, τους αντιεξουσιαστές, τους δημόσιους υπάλληλους -γιατί και τέτοιοι υπήρχαν- και όσους ηλικιωμένους ακόμα αντιστέκονταν.
Κακά τα ψέμματα, οι συνειδητοποιημένοι πιτσιρικάδες είναι η μόνη μας ελπίδα και τώρα στα γεράματα κρίνω πως πρέπει να τους βάζω πλάτη, ακόμα κι αν κάνουν λάθη. Άλλωστε και οι ίδιοι δεν αρνούνται ότι κάνουν λάθος σε πολλές περιπτώσεις, αλλά έχουν τα κότσια να συγκρούονται
Sorry που καταχράστηκα τόσο πολύ χώρο
ξέσβουρος
22 Οκτωβρίου, 2011 6:46 μμ
πολύ σημαντικές οι μαρτυρίες σας, αλλά μην την πέφτετε στον ζαφόντ επειδή είπε ότι στον αντιεξουσιαστικό χώρο που δεν είναι ενιαίος γίνεται της πουτάνας. είναι γεγονός. όπως γεγονός είναι ότι υπάρχει συνεργασία ΚΚΕ και Αστυνομίας από το επίπεδο της Παπαρήγα μέχρι το επίπεδο των ΚΝΑΤ. ο απλός κόσμος του ΚΚΕ δεν το έχει πολυαντιληφθεί αυτό και ούτε συμμετέχει.
άλλη μια διατύπωση σου είναι πολύ σωστή: κανονικά των ξεπέταξαν τον νεκρό και τον εκμεταλλεύτηκαν. το μόνο που δεν έκαναν ήταν να τον προστατέψουν όσο ήταν ζωντανός.
αηδιάζω. είναι εμετικοί. η Ηγεσία φυσικά.
ΗΠΣΤΓ
22 Οκτωβρίου, 2011 6:51 μμ
Καμία πρόθεση να την πέσω στον Γαλαξιάρχη
ΗΠΣΤΓ
22 Οκτωβρίου, 2011 6:52 μμ
Sorry αν φαίνεται κάτι τέτοιο
Spin
22 Οκτωβρίου, 2011 6:53 μμ
γιατί μορφονιός είναι τι έχει? 😛
ΗΠΣΤΓ
22 Οκτωβρίου, 2011 3:01 μμ
Κατάφωρο…
demonio
22 Οκτωβρίου, 2011 3:19 μμ
Για μενα η μαχη δινεται μεσα στην καθημερινοτητα και κυριως στον τοπο δουλειας, τοσο σε ατομικο οσο και σε συλλογικο επιπεδο. Εμενα δεν μου λενε τιποτα οσοι ειναι γεματοι επαναστατικα λογια και οταν βρεθουν μπροστα στο προσωπικο διλλημα συμβιβαζονται και περιμενουν να κρυφτουν μεσα στην μαζα για να μην δινουν στοχο. Ναι ειναι πολυ συχνα απολυτως μοναχικος ο αγωνας, αλλα ακομη κι εαν χασεις την μαχη ποτε δεν χανεις τον πολεμο πρωτα πρωτα της προσωπικης αξιοπρεπειας. Οπως λεει και το τραγουδακι: το ζητημα δεν ειναι να εισαι αιχμαλωτος, το να μην παραδιδεσαι αυτο ειναι το ζητημα.
Χρειαζονται οι προσωπικες και αδιαπραγματευτες αξιες, κοκκινες γραμμες. Η ζωη σου φερνει αναπαντεχες καταστασεις και για μενα το ζητημα ειναι να βρισκει κανενας λυσεις εξω απο τα ψευτοδιλληματα που θετει και παει να σε εγκλωβισει το συστημα.
Ο καλυτερος κοσμος θελει φαντασια και ιδεες εξω απο τις υπαρχουσες πεπατημενες δομες. Και θελει τολμη βεβαιως, χωρις αυτο να σημαινει πως παμε ξυπολητοι στ’αγκαθια.
DrAluca
22 Οκτωβρίου, 2011 3:21 μμ
Ετσι!
Να κεραστει το demonio.
Χαμογελατε…
demonio
22 Οκτωβρίου, 2011 3:27 μμ
εισαι τελειος! σου ετοιμαζω εγω κερασμα, λιγες μερες υπομονη ακομη 🙂
φευγω τωρα, τα λεμε αργοτερα
DrAluca
22 Οκτωβρίου, 2011 3:29 μμ
Καλα να μαστε demonio.
🙂 🙂
Χαμογελατε…
ξέσβουρος
22 Οκτωβρίου, 2011 3:36 μμ
ζαφόντ, σου χρωστάω ένα ευχαριστώ για την ψύχραιμη και ολιστική αντιμετώπιση των γεγονότων. από καρδιάς.
simon
22 Οκτωβρίου, 2011 4:17 μμ
Προσυπογράφω και με τα δυο χέρια το κείμενο και κάνω έκκληση για ΕΝΟΤΗΤΑ! Κυρίως αυτόν τον καιρό. Δεν υπάρχει πολυτέλεια για διαφωνίες και εμφυλίους. Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ εχθρός λεηλατεί το λαό. Το ‘χουμε καταλάβει;
καριων
22 Οκτωβρίου, 2011 4:50 μμ
Σχετικο;;Ασχετο;;;Συμπτωση; Χθες στη δουλεια,σε συζητηση για τα γεγονοτα και σε αντιπαραθεση με το ειδος των homo katsestaugasoutithaallaxeis sapiens,λεω οτι αρνουμα,εγω προσωπικα,ι ατομο που προσδιοριζει εαυτον ως Αναρχικο να ριξει μολοτωφ σε αλλον διαδηλωτη,με κινδυνο να φαει αθωο κοσμο,δεν το επιτρεπει η Ιδεολογια του βρε αδελφε.Κι ακουω την ατακα-βολη αναμεσα στα ματια »Σιγα μην εχουν ιδεολογια οι αναρχικοι!»
Απαντησα απλα οτι ο εν λογω συνομιλητης πετυχε με 5 λεξεις οτι θα ηθελαν οι θεωρητικοι της ακροδεξιας δεκαετιες: εξαφανισε Προυντον,Μπακουνιν και Μαλατεστα απο την ιστορια.
Τωρα φταιει ο βιαστης κυριε Προεδρε;
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
22 Οκτωβρίου, 2011 7:03 μμ
Και η φάπα αγιασμένη είναι… Χαχαχα!
καριων
22 Οκτωβρίου, 2011 7:11 μμ
κι ειναι καλο παιδι ο μαλακας κατα τα αλλα.Με κυνηγα αυτη η γαμημενη αισθηση ηθικης που ελεγε ο Κακοκεφαλoς ( Mala-Testa ) να μην ξεπεφτω στα επιπεδα των εχθρων.
Evita
22 Οκτωβρίου, 2011 6:53 μμ
Χωρίς πλάκα, ενδιαφέρομαι να συμμετάσχω σε «μια ομάδα ιδεολογικού στοχασμού». Όποιος έχει κάποια υπόψη του, παρακαλείται να με ενημερώσει – σε περίπτωση φυσικά που υπάρχει χώρος και διάθεση να γίνουν δεκτά νέα μέλη (πρώην κνίτες, ελευθεριακοί, μαρξιστές, φροϋδιστές και λοιποί πονεμένοι).
Υ.Γ. Δεκτές μόνο σοβαρές προτάσεις (να εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε)