Γράφει από τη Νέα Υόρκη ο Νικόλας Κοσματόπουλος
Το σύνθημα, στα χείλη δεκάδων χιλιάδων που έχουν ήδη συρρεύσει στην Foley Square το απόγευμα της Τετάρτης, μοιάζει απόλυτα ρεαλιστικό. Η πορεία συμπαράστασης στο occupy wall street, που έχει καλεστεί από συνδικάτα, φοιτητικές ενώσεις και πολιτικές ομάδες, σφίζει από κόσμο. Μια δεύτερη ματιά, ωστόσο, κάνει το ίδιο σύνθημα να φαντάζει σχεδόν ειρωνικό, μιας και η αστυνομία της Νέας Υόρκης έχει επιδεικτικά αποκλείσει το μεγαλύτερο κομμάτι των δρόμων γύρω από την πλατεία, έτσι ώστε οι διαδηλωτές στριμώχνονται στο πεζοδρόμιο λες και έχουν βγει για ψώνια στο Σόχο, Κυριακή απόγευμα.
Κόσμος συνεχίζει να κατακλύζει την πλατεία, με αυτοσχέδια πανώ στα χέρια, με σημαίες αμερικάνικες που αντί αστέρων έχουν τα σύμβολα πολυεθνικών, με μουσικά όργανα, με κάμερες, με λαπτοπ για live streaming. Η πορεία ξεκινάει, αλλά το μεσαίο κομμάτι της είναι ακόμα αποκλεισμένο. Στέκομαι μπροστά μην μπορώντας να πιστέψω στα μάτια μου. Τρεις αστυνομικοί με καπελάκι και φανελάκι μπλοκάρουν ένα ολόκληρο λεφούσι. Το δε λεφούσι στριμώχνεται όλο και περισσότερο. Ένα απότομο, άγαρμπο σκούντημα στα δεξιά πλευρά μου με κάνει να γυρίσω: μια κοντούλα με μαντίλα προσπαθεί να βγει μπροστά φωνάζοντας «αφήστε μας να περάσουμε, δεν είμαστε ζώα σε μαντρί». Είναι η Νάντια, από το Αφγανιστάν, μεγαλωμένη στην Αμερική. «Δεν μπορώ αυτήν την υποτέλεια, αυτό τον πασιφισμό σε αυτήν την χώρα» μου λέει, όταν την ρωτάω να μου εξηγήσει τι συμβαίνει. Με ρωτά από πού είμαι, κι όταν ακούει Ελλάδα, απαντά πως είναι περήφανη που με γνωρίζει. Η Ελλάδα κατέχει την πρωτιά στην εκτίμηση των διαδηλωτών, μαζί με την Αίγυπτο, την Τυνησία, την Ισπανία. Κατά τη διάρκεια της ημέρας θα συναντήσω πολλούς ανθρώπους που σχεδόν μου φίλησαν το χέρι μόλις άκουσαν πως είμαι από το μέρος που οι διαδηλώσεις είναι καθημερινότητα.
«Το φαντάστηκα πως είσαι από την Ελλάδα» μου αποκρίνεται ο τυπάκος γύρω στα 30, με γιαλάκια και μουσάκι, μοιάζει φοιτητής. «Μάλλον από την προφορά μου», του απαντάω. «Όχι, από τον τρόπο που τραντάζεις τα κάγκελα». Ζήσε τον μύθο σου στην Ελλάδα, ήταν η πρώτη μου σκέψη αλλά την έπνιξα. Η πορεία έχει ξεκινήσει και παρότι μετράει πάνω από 25.000, κινείται από το πεζοδρόμιο, αποκλεισμένη απο τα κάγκελα της αστυνομίας. Ο Μπεν ήταν πολιτικοποιημένος χρόνια, αλλά πρώτη φορά «ακούει τον κόσμο να ψελλίζει την λέξη επανάσταση τόσο συχνά». Πορευόμαστε παρέα μέχρι την liberty Square, το αντίστοιχο Σύνταγμα της Νέας Υόρκης. Εδώ είχε καταλήξει η πρώτη πορεία που καλέστηκε για να καταλάβει την Wall Street στις 17 του Σεπτέμβρη. Από τότε η πλατεία έχει γίνει το κέντρο του κινήματος, που τελευταία απέκτησε ανέλπιστους υποστηρικτές από τα συνδικάτα των πιλότων και των νοσοκόμων μέχρι τον νομπελίστα Στίγκλιτζ και τον μεγιστάνα Σόρος. Στην πλατεία συρρέουν χιλιάδες κόσμου. Η ατμόσφαιρα πανηγυρική. Μοιράζονται πίτσες, νερά και στριφτά τσιγάρα, όλα δωρεάν. Στην πάνω γωνία, μια ανάσα απο το άντρο του παγκόσμιου καπιταλισμού, κάποιοι καλούν σε πορεία. Αμέσως ξεκινάει πλήθος κόσμου και σε λιγότερο από πέντε λεπτά βρίσκονται ήδη μπροστά από το τελευταίο μπλόκο της αστυνομίας. Το σπάνε και ξεχύνονται προς το χρηματιστήριο. Πέφτουν γκλομπ, και σπρεύ πιπεριού, και δακρυγόνα, γίνονται συλλήψεις.
«Αστυνομία, ελάτε μαζί μας, σας κόβουνε κι εσάς τις συντάξεις» φωνάζουν μερικοί. «Είμαστε το 99%, εσείς προστατεύτε το 1%» φωνάζουν άλλοι. Ένα αλλοπρόσαλο πλήθος, απίστευτα χαρούμενο που βρίσκεται μια ανάσα μακριά από τον μεγάλο διακόπτη, αλλά και μπερδεμένο σε ένα σωρό ζητήματα. Άλλοι ζητούν να φορολογηθεί το χρηματιστήριο, άλλοι να καταργηθεί ο καπιταλισμός. Κάποιοι τραγουδούν τον εθνικό ύμνο, άλλοι τον χλευάζουν. Κάποιοι θεωρούν την αστυνομία κομμάτι του 99%, άλλοι εχθρό. Πάντως, μετά την καταστολή με άλογα, δακρυγόνα, και μηχανές να πέφτουν πάνω στους διαδηλωτές α λα ΔΙΑΣ, οι περισσότεροι ενώνονται κάτω από το «no justice, no peace, fuck the police».
«Αν μου βρεις μια δουλειά κάπου αλλού, την παρατάω αυτήν εδώ» μου λέει ο αστυνόμος Μακάλιστερ. Βρίσκεται στην άλλη μεριά του κάγκελου από μένα. Εκείνη την στιγμή οι συνάδελφοί του συλλαμβάνουν έναν διαδηλωτή γιατί έριξε κάτω ένα από αυτά. Ο Μακάλιστερ είναι από την Καραιβική, το μέρος που η αστυνομία δεν κουβαλάει όπλα, μου περηφανεύεται. «Όλοι μου έλεγαν να γίνω κοινωνικός λειτουργός», μου λέει με νόημα και μετάνοια σχεδόν. «Αλλά κι αυτό εδώ δουλειά είναι, κάποιος πρέπει να την κάνει. Έχω και παιδιά να θρέψω. Απλά υπακούω εντολές. Κάποιος πρεέπι να τις υπακούει.» Του απαντάω πως κι εκείνοι που χτυπούσαν μαύρους την δεκαετία του 60 απλά υπακούσαν εντολές. Και κουνάει το κεφάλι. Πίσω του, τα μεγάλα αφεντικά με τα κοστούμια, όλοι λευκοί, δίνουν εντολές σε μια σειρά αστυνομικών που είναι μαύροι, ασιάτες, λατίνοι. «Ρε φίλε Μακάλιστερ, αυτή η χώρα έχει ξεπεράσει το ρατσισμό?» «Μην το ανοίγεις το θέμα», μου λέει. «Όταν γυρνάω με πολιτικά σπίτι, πάντα με σταματούν στο δρόμο μπάτσοι για έλεγχο.. αστο μην το πιάνεις σου λέω».
Καληνυχτίζω τον Μακάλιστερ και του εύχομαι να γίνει κάποτε ο κοινωνικός λειτουργός που πάντα ονειρευόταν. Επιστρέφω στον Μπεν ο οποίος έχει ανοίξει κουβέντα με έναν λατίνο εργάτη στις συγκοινωνίες, τον Χουάν, γύρω στα 55. «Δεν κατέβηκαν οι εργάτες σήμερα, οι γραφειοκράτες τους πουλάνε, κι αυτοί φοβούνται να κινηθούν από μόνοι τους», ξεφυσάει. «Αλλά δεν σημαίνει πως αυτό που συμβαίνει εδώ δεν θα μπορούσε να τους ξεκουνήσει. Περιμένουν απλά έναν ούριο άνεμο και φύγανε», παίρνει ανάσα. Τον ρωτάω για τα συνδικάτα στην Αμερική και μου περιγράφει μια εικόνα ίδια με την ελληνική. Γραφειοκράτες παντού στις ηγεσίες, από κάτω οι εργάτες φοβισμένοι, τα συνδικάτα εργοδοτικά είτε τυπικά είτε ουσιαστικά. «Ωστόσο, μια εβδομάδα απεργίας στις συγκοινωνίες θέλει για να βογγήξει όλο το Μανχάτταν», αλλάζει πάλι τόνο. «Έχουν όλη τη δύναμη στα χέρια τους», λέει ο Χουάν, αλλά απαγορεύεται να απεργήσουν γιατί δουλεύουν για την κυβέρνηση, ανταποδίδει ο Μπεν.
Λίγα λεπτά αργότερα, ακόμα μια αυθόρμητη πορεία ξεκινάει για την Wall street. Το γνώριμο πια σκούντημα στα πλευρά μου, η Νάντια από το Αφγανιστάν. Φωνάζει με πάθος τριπλό από το μπόι της και το χέρι της μοιάζει έτοιμο να ξεκολλήσει από την δύναμη με την οποία χτυπάει τη γροθιά της στον αέρα: «Whose streets? Our streets!». Η πορεία ξεχύνεται από την πίσω μεριά της πλατείας, η αστυνομία δείχνει να τα έχει χαμένα, ο κόσμος είναι ατελείωτος. Σε μια στιγμή, ορμάνε στους διαδηλωτές με λύσσα και δακρυγόνα. «Όλος ο πλανήτης σας βλέπει», απαντά το πλήθος με την αυτοπεποίθηση του μεγάλου αδερφού που μόλις άλλαξε στρατόπεδο. Η Νάντια χάνεται από τα μάτια μου. Η κλήση μου προωθείται κι αφήνω μύνημα. Μισή ώρα αργότερα, λαμβάνω την εξής απόκριση στο κινητό: «Ευχαριστώ για την κλήση, με προσήγαγαν για 20 λεπτά στο δρόμο, Όλα καλά τώρα. Πάω σπίτι. Τα λέμε σύντομα. Ξέρεις που». Ναι, λέω νοητά, ξέρω… Δυο ανάσες – μόνο- από τον μεγάλο διακόπτη.
Νοσφερατος
6 Οκτωβρίου, 2011 7:10 μμ
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ
μανικακος
6 Οκτωβρίου, 2011 9:05 μμ
Right Here All Over (Occupy Wall St.) from Alex Mallis on Vimeo.
Adam S.
6 Οκτωβρίου, 2011 10:15 μμ
μια επική πορδή στους ορχεις του καπιταλισμού και του κεφαλαίου το ολο κίνημα
κλασικά δηλ.
DrAluca
6 Οκτωβρίου, 2011 10:17 μμ
Αμα δεις και σε πιανει ο κωλος σου απο τον καναπε…..αλλαξε πλευρο.
Χαμογελατε…
Dimitris Mitrakos
6 Οκτωβρίου, 2011 10:20 μμ
Ραγιάδες ..τα αμερικανάκια βγήκαν στους δρόμους..μην ξεχάσετε αύριο να πληρώσετε τους φόρους σας,,,κινδυνεύει η σύνταξη σας…η ζωή σας όχι γιατί ….σας την πήραν….
Λωτοφάγος
7 Οκτωβρίου, 2011 1:08 πμ
Πολύ καλό, πολύ ελπιδοφόρο. Ας μην τα βλέπουμε όλα αφ’ υψηλού. Οι ΗΠΑ είναι δύσκολη χώρα, πολύπλοκη.
Αυτό το μήνα έγινε η αρχή. Μακάρι να μην χάσουν το κουράγιο τους. Αν κατουρήσουμε, θα τους πνίξουμε, αλλά δεν το έχουμε εμπεδώσει ακόμα.
lnsurrection
7 Οκτωβρίου, 2011 3:16 μμ
Από avaaz.org
Dear friends,
Thousands of Americans have taken over Wall Street — joining a global movement from Madrid to Jerusalem to take back democracy from corrupt interests. If millions of us stand with them, we’ll boost their spirits and show the media and leaders that this is no fringe movement. Click below to sign the petition – every signature will be counted on a giant live counter in the middle of the Wall St. occupation:
Thousands of Americans have non-violently occupied Wall St — an epicentre of global financial power and corruption. They are the latest ray of light in a new movement for social justice that is spreading like wildfire from Madrid to Jerusalem to 146 other cities and counting, but they need our help to succeed.
As working families pay the bill for a financial crisis caused by corrupt elites, the protesters are calling for real democracy, social justice and anti-corruption. But they are under severe pressure from authorities, and some media are dismissing them as fringe groups. If millions of us from across the world stand with them, we’ll boost their resolve and show the media and leaders that the protests are part of a massive mainstream movement for change.
This year could be our century’s 1968, but to succeed it must be a movement of all citizens, from every walk of life. Click to join the call for real democracy — a giant live counter of every one of us who signs the petition will be erected in the centre of the occupation in New York, and live webcasted on the petition page:
http://www.avaaz.org/en/the_world_vs_wall_st/?vl
The worldwide wave of protest is the latest chapter in this year’s story of global people power. In Egypt, people took over Tahrir Square and toppled their dictator. In India, one man’s fast brought millions onto the streets and the government to its knees — winning real action to end corruption. For months, Greek citizens relentlessly protested unfair cuts to public spending. In Spain, thousands of «indignados» defied a ban on pre-election demonstrations and mounted a protest camp in Sol square to speak out against political corruption and the government’s handling of the economic crisis. And this summer across Israel, people have built «tent cities» to protest against the rising costs of housing and for social justice.
These national threads are connected by a global narrative of determination to end the collusion of corrupt elites and politicians — who have in many countries helped cause a damaging financial crisis and now want working families to pay the bill. The mass movement that is responding can not only ensure that the burden of recession doesn’t fall on the most vulnerable, it can also help right the balance of power between democracy and corruption. Click to stand with the movement:
http://www.avaaz.org/en/the_world_vs_wall_st/?vl
In every uprising, from Cairo to New York, the call for an accountable government that serves the people is clear, and our global community has backed that people power across the world wherever it has broken out. The time of politicians in the pocket of the corrupt few is ending, and in its place we are building real democracies, of, by, and for people.
With hope,
Emma, Maria Paz, Alice, Ricken, Morgan, Brianna, Shibayan and the rest of the Avaaz team
SOURCES
Unions, students join Wall Street protesters (Businessweek)
http://www.businessweek.com/ap/financialnews/D9Q6CA3O0.htm
Spanish youth rally in Madrid echoes Egypt protests (BBC)
http://www.bbc.co.uk/news/world-europe-13437819
Anti-austerity protesters block Greek ministries (Reuters)
http://www.reuters.com/article/2011/10/04/greece-idUSL5E7L40BV20111004
Occupy Wall St – online resources for the occupation
http://occupywallst.org/
Occupy Wall St primer (Washington Post)
http://www.washingtonpost.com/blogs/ezra-klein/post/occupy-wall-street-a-primer/2011/08/25/gIQAbX7oHL_blog.html
BandieraRossa
7 Οκτωβρίου, 2011 4:49 μμ
Καλή αρχή στους Αμερικάνους. Χρειάζεται πολύ αναπτυγμένο επίπεδο συνείδησης στις ΗΠΑ, για να καταφέρεις όχι μόνο να αντικρούσεις σε προσωπικό επίπεδο την προπαγάνδα, αλλά και για να διαμαρτυρηθείς ενάντια στη σαπίλα του καπιταλισμού.
petpet
8 Οκτωβρίου, 2011 11:31 μμ
μην ειρωνευεστε καποιοι γιατι δεν εχετε ιδεα ποσο καλα στημενοι ειναι οι κατασταλτικοι μηχανισμοι σε αυτα τα μερη.
αυτο που συμβαινει εκει τωρα ειναι ο,τι πιο ελπιδοφορο και οσο μεγαλωνει, μπροστα του δεν πιανουν μια ολες οι αυτοκτονικες καγκουριες και οι μολοτωφ των αθηνων
και κυριως, επειδη συμβαινει στην καρδια του κτηνους.