του Θ. Καρτερού
Τι σημαίνει να κατηγορεί κάποιος πολιτικός αρχηγός την κυβέρνηση για εσχάτη προδοσία; Ότι θα ζητήσει αύριο να στηθούν δίκες –κάτι σαν μια νέα έκδοση από Γουδί; Ότι της καταλογίζει συνειδητή απεμπόληση των συμφερόντων της χώρας εν ονόματι κάποιων σκοτεινών σκοπών και κέντρων –χρειάζεται συνεπώς να ενεργοποιηθεί μια νέα έκδοση του 509; Ή ότι απλώς καταφεύγει σε τόσο βαριές κουβέντες για λόγους πολιτικής ρητορικής, για να δείξει και να καταδείξει πόσο η πολιτική της κυβέρνησης στρέφεται κατά των συμφερόντων του λαού και της χώρας;
Αν πρόκειται για ρητορική έξαψη και έκλαμψη κακώς, κάκιστα, υποκύπτει στη γοητεία της όποιος οφείλει να είναι ψύχραιμος από τον ίδιο του το ρόλο. Όποιος οφείλει να δίνει έμφαση στις μαζικές, μαχητικές, ανυπάκουες, αλλά πάντα ασυμβίβαστα ειρηνικές μορφές αντιπαράθεσης. Όποιος πράγματι έχει ως οδηγό την πείρα και τη σοφία του εργατικού κινήματος και της αριστεράς, που γνωρίζουν καλά πόσο μεγάλη ζημιά μπορεί να κάνει όχι μόνο η άσκηση, αλλά και η ρητορική της βίας. Όποιος τελικά θέλει να προστατέψει από την οργή όχι εκείνους που την προκαλούν, αλλά εκείνους που κάποια στιγμή μπορεί να οδηγηθούν από αυτή σε λάθος δρόμους.
Αν δεν πρόκειται για ρητορική έκλαμψη, αλλά για συνειδητή πολιτική θέση, τότε θα πρέπει να αποδειχτεί η βασιμότητά της. Διότι άλλο πράγμα η άποψη ότι μια πολιτική είναι καταστροφική για τη χώρα και άλλο πράγμα ότι αυτή η πολιτική ασκείται συνειδητά για να καταστραφεί η χώρα. Άλλο πράγμα η θέση ότι μια πολιτική οδηγεί σε εκποίηση της χώρας, άλλο πράγμα ότι μια πολιτική ξεπουλάει, και μάλιστα με ιδιοτελή ανταλλάγματα προδοσίας, συνειδητά τη χώρα. Άλλο πράγμα ο Τσολάκογλου, για όσους ακόμα δεν καταλαβαίνουν, κι άλλο πράγμα ο Παπανδρέου ο τρίτος, ακόμα και ο πρώτος.
Κανένας βέβαια, πολύ περισσότερο οι παλιοί και καθόλου αναμάρτητοι, δεν είναι σε θέση να συμβουλεύει κανέναν σε μια παράταξη που διατρέχεται ευτυχώς από απόψεις και χρώματα, αλλά και κατατρύχεται κάποτε δυστυχώς από πολιτική αχρωματοψία. Δεν θα ήταν άσχημα πάντως να θυμόμαστε ότι η αριστερά έχει καεί στο γάλα πολλές φορές, άρα ας φυσούν οι ηγέτες της και το γιαούρτι. Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις, λέει ο ποιητής. Αλλά όχι στην κοιλιά μας…
Ζαphod
Σχόλιο:
Ο Α. Τσίπρας ακολουθεί μία νέα επιθετική επικοινωνιακή τακτική που είναι φανερό ότι στοχεύει την «πατριωτική βάση» του ΠΑΣΟΚ. (Μικρο)κομματικά έχει σοβαρές πιθανότητες να αποφέρει σημαντικά κέρδη. Η ουσία όμως χάνεται και ο επικίνδυνος δρόμος του λαϊκισμού που πυροδοτεί τα εθνικά ανακλαστικά οδηγεί σε άσχημο προορισμό.
Από εκεί και πέρα, δε συμφωνώ απόλυτα με την προσέγγιση του Καρτερού, ειδικά στο σημείο που ορίζει με πολιτικούς όρους την «εσχάτη προδοσία» με βάση το κατά πόσο υπάρει δόλος πίσω από τις ενέργεις που «ζημιώνουν τη χώρα». Από στενά συνταγματικής/νομικής πλευράς έχει δίκιο, στο βαθμό που πράγματι δεν είναι αποδεδειγμένο ότι υπάρχει προσωπικό όφελος στελεχών της κυβέρνησης. Χωρίς ταυτόχρονα αυτό να σημαίνει ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει δόλος. Υπό αυτές τις προϋποθέσεις η υποψία ότι έχουμε να κάνουμε με ενδεχόμενη «εσχάτη προδοσία» είναι απολύτως λογική (αν όχι και θεμιτή).
Όμως και ο Καρτερός χάνει σε αυτό το σημείο την ουσία, διότι δεν υφίσταται ζημιά για τη χώρα, αλλά ζημιά για τις λαϊκές μάζες. Με πολιτικά κριτήρια λοιπόν, η ακολουθούμενη πολιτική ενέχει πάντα δόλο και προσωπικό όφελος, μέσω της τάξης που εκπροσωπείται και κερδίζει από την εφαρμογή της. Βέβαια, αυτό δεν το αποκαλείς «εσχάτη προδοσία»...
HungerStrike300: Απεργία Πείνας Μεταναστών
//ΠαραλληλοΓράφος// 
simon
4 Οκτωβρίου, 2011 1:35 μμ
Ο ενδεχόμενος δόλος απέχει από τη βαρειά ενσυνείδητη αμέλεια όσο ο κώλος από το μουνί, λένε…
CrippleHorse
4 Οκτωβρίου, 2011 1:45 μμ
Σίγουρα με πολιτικούς ορους το θέμα είναι ότι ο χαρακτήρας αυτής της πολιτικής είναι ταξικός και δε ζημιώνει τη χώρα έτσι γενικά, αλλά νομικά, η κατάχρηση της εξουσίας που σου παρέχει μια θέση με σκοπό να καταλύσεις θεμελιώδεις αρχές του πολιτεύματος είναι εσχάτη προδοσία. Το ότι υπάρχει δόλος φαίνεται ακόμα κι από τις δηλώσεις του περί ενδεχόμενης προσφυγής στο δντ που δείχνουν ότι ήταν σε θέση να προβλέψει τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής.
theodore
4 Οκτωβρίου, 2011 1:52 μμ
ite pume oti ta ekane o gap kolo ite pume oti ta ekane mouni pezi rolo?
stin pira aftos ke to sinafi tou…oli i 300 mazi se dimosia vitrina os paradigmata gia to se ti ahristi diakivernisi bori na mas odigisi i epithimia mas na volevomaste.
nefeli7
4 Οκτωβρίου, 2011 10:09 μμ
+++++++++++++++++++++++++
lnsurrection
4 Οκτωβρίου, 2011 2:06 μμ
Δε χρειάζεται να στοιχειοθετηθεί κατηγορία της προδοσίας του λαού υπό το υπάρχον αστικό δικανικό σύστημα. Από τη στιγμή που κάποιος ανήκει στους εξουσιαστές, είναι ένοχος. Δεν μπορεί να είναι κάποιος σε μια θέση καταπίεσης και ταυτόχρονα να δηλώσει ούτε άγνοια ούτε οτιδήποτε. Η ενοχή ακολουθεί την θέση του. Απλό το κατηγορητήριο και δεν τη γλιτώνει κανένας.
Spin
4 Οκτωβρίου, 2011 2:07 μμ
Τσιπραλέξ των 500 cc και θα πάνε όλα μια χαρά.
antifwn-x
4 Οκτωβρίου, 2011 4:21 μμ
Τελικά placebo και το Τσιπραλέξ τελείως άσφαιρο λέμε,μόνο λόγια… 😉
Eddie
4 Οκτωβρίου, 2011 4:28 μμ
λαϊκίστικες επικοινωνιακές μπούρδες (ως συνηθως) ο Τσίπρας, συγκεκαλυμένος πασοκισμός ο Καρτερός.
Lose-lose situation…
antifwn-x
4 Οκτωβρίου, 2011 5:09 μμ
εγώ δεν θα ασχοληθώ με το αν αποτελεί η όχι εσχάτη προδοσία η πολιτική ΓΑΠ Στο κάτω κάτω της γραφής τι σημαίνει αυτό, για ποιους σημαίνει κάτι, γιατί, κ’ με ποιους όρους; Το σχόλιο του Zaphord με κάλυψε. Αυτό που μπορείς να χρεώσεις στην ουσία, στον ΓΑΠ και την παρέα του είναι το ότι είναι συνεπείς στα συμφέροντα της τάξης που εκπροσωπούν, τα οποία ταυτίζουν το συμφέρων του συνόλου της κοινωνίας με τα δικά τους συμφέροντα. Και αυτό το κάνουν όχι επειδή δεν έχουν συνείδηση το τι σημαίνει αυτό για τον κόσμο αλλά γιατί δεν πιστεύουν ότι υπάρχει ζωή έξω απο αυτό το σύστημα. Το οποίο έχουν επιλέξει να υπηρετούν εις γνώση τους και επειδή ακριβώς το υπηρετούν βρίσκονται σε αυτή την θέση.
Είναι τουλάχιστον τραγικό λάθος αν όχι πολιτική ηλιθιότητα από αριστερή άποψη (που αν θέλει να λέγεται αντισυστημική, θέλει όμως;) να προσεγγίζει κάποιος τις αστικές ρητορείες που εμπεριέχουν αόριστες έννοιες όπως πατρίδα, εθνικό συμφέρον, εσχάτη προδοσία κλπ στην βάση της ανάλυσης του χωρίς πρώτα να τις αποδομήσει απο τα αστικό ιδεολογικό περίβλημα ώστε να τις αποδώσει στην πραγματική τους διάσταση. Που θα αποκάλυπτε εντός αυτών των πλαισίων (εκτός των άλλων) το πραγματικό λόγο και ρόλο του ΓΑΠ και της παρέας του….
Αντιθέτως αυτό που πρέπει να μας απασχολήσει κάποια στιγμή είναι η διαφαινόμενη πατριωτική διαστρέβλωση στην ρητορεία μεγάλου κομματιού της αριστεράς και ιδίως αρκετών διανοούμενων που προέρχονται απο αυτήν που αν και επικαλούνται το εργατικό κίνημα και τις κατακτήσεις ή την εμπειρία του δεν μπορούν ή δεν θέλουν να τις διαχωρίσουν από τις ανυπόστατες ιδεοληψίες περί εθνικού συμφέροντος…
Manolis4
4 Οκτωβρίου, 2011 5:51 μμ
Ας διαβάσουμε και θετικά τα ερωτήματα του Καρτερού
-Τι σημαίνει να κατηγορεί κάποιος πολιτικός αρχηγός την κυβέρνηση για εσχάτη προδοσία;
(Σκεφτείτε να την επαινούσε τι καλά θα ήταν ….! )
-Ότι θα ζητήσει αύριο να στηθούν δίκες –κάτι σαν μια νέα έκδοση από Γουδί;
(Αλλοίμονο μετά από τόσα καλά που έχει κάνει!)
– Ότι της καταλογίζει συνειδητή απεμπόληση των συμφερόντων της χώρας εν ονόματι κάποιων σκοτεινών σκοπών και κέντρων –χρειάζεται συνεπώς να ενεργοποιηθεί μια νέα έκδοση του 509;
(Αν είναι δυνατόν! ..αυτά τα έκαναν μόνο οι… .κομμουνιστές κάποτε που έφτιαξαν τον νόμο!)
– Ή ότι απλώς καταφεύγει σε τόσο βαριές κουβέντες για λόγους πολιτικής ρητορικής, για να δείξει και να καταδείξει πόσο η πολιτική της κυβέρνησης στρέφεται κατά των συμφερόντων του λαού και της χώρας;
(Σαν δεν ντρέπεται να προσπαθεί να κατηγορήσει μια κυβέρνηση η οποία νυχθημερόν σκέφτεται το συμφέρον του λαού και της χώρας!)
Α και για να μην το ξεχάσω «λαός» και «χώρα» είναι αόριστες έννοιες .. και οι φοροκαταιγίδα αορίστως μας χτυπάει κάπου οπουδήποτε στον πλανήτη γή.
antifwn-x
4 Οκτωβρίου, 2011 6:45 μμ
Το λαός και χώρα αν και επίσης γενικόλογες είναι πολύ διαφορετικές έννοιες τουλάχιστον πιο προσδιοριστικές απο αυτές που παραπέμπει το «εσχάτη προδοσία» σε έννοιες όπως έθνος—> εθνικό συμφέρον, διαστρεβλωμένα και ομογενοποιημένα λες κ αυτό το εθνικό συμφέρον τους αφορά και τους εξυπηρετεί το ίδιο όλους.
Αυτό θεωρώ ότι είναι κεφαλαιώδους σημασίας για μια ρητορική που θέλει να λέγεται αριστερή. Αλλά πέρα απο το τι θέλει να λέγεται, πρέπει να είναι και σε θέση να μπορεί να αναλύει «σωστά» τις συνθήκες και δεν βλέπω τον τρόπο, με το αν δεν προσεγγίζει την ουσία των πραγμάτων τι μπορεί να πετύχει με λαικίστικου τύπου ρητορείες εκτός του να χαιδέυει τα αυτιά τονώνοντας τα συλλογικό φαντασιακό προς την λάθος στην ουσία κατεύθυνση….
Εκτός αυτού η ίδια η κρίση είναι μια καλή ευκαιρία να αντιληφθούμε την παγκοσμιότητα των προβλημάτων και την απαραίτητη διεθνιστική προσέγγιση που πρέπει να υπάρχει για να αποκαλυφθούν οι πραγματικές της αιτίες. Αν η αριστερά δεν προβάλει τώρα περισσότερο απο ποτέ τον διεθνισμό της τότε να μην εκπλαγούμε με την μετατόπιση μέρους της κοινωνίας προς την ακροδεξιά, όταν η αριστερά της έχει στρώσει τον δρόμο…….