Μια κοινωνική προσφορά του Red Notebook αποκλειστικά για τους αναγνώστες και τις αναγνώστριές του.
Η δρ. Βιργινία Δαπόντε-Ρεκτιφιέ, καθηγήτρια Ερωτικής Λογοτεχνίας, Παραψυχολογίας και Ψυχανάλυσης στο Πανεπιστήμιο της Νέας Ελβετίας, απαντά στα γράμματά σας. Εξομολογηθείτε της χωρίς φόβο (αλλά με πάθος) τις ελπίδες και τις διαψεύσεις σας, συγκυριακούς φόβους και υπερδεκαετή απωθημένα, γράφοντάς της στη διεύθυνση rednotebook.gr@gmail.com, με την ένδειξη «Για τη δρα. Βιργινία».
Στον αστερισμό του Χριστόφορου
Ο Πέτρος μου είναι 32 – εγώ δεν έχει σημασία πόσο, ας πούμε κάπου εκεί. Γνωριστήκαμε πέρσι στην Τοπική του ΣΥΡΙΖΑ, στην ένατη ή τη δέκατη επανεκκίνηση του εγχειρήματος, αν θυμάμαι καλά. Μόνος αυτός, μόνη εγώ, δεν άργησε να γίνει ό, τι έγινε.
Τον πρώτο καιρό ήμουν ενθουσιασμένη. Η ερωτική μας ζωή ήταν πολλά υποσχόμενη (και συνήθως τηρούσε τις υποσχέσεις της), αλλά και πιο γενικά, με τον Πέτρο ένιωθα να ανακαλύπτω τον κόσμο απ’ την αρχή: μέσα σε λίγες εβδομάδες αποκωδικοποιούσα την αρχιτεκτονική του ευρώ (αυτή η διανοουμενίστικη αργκό ήταν του Πέτρου μου), καταλάβαινα τη διαφορά του Λαπαβίτσα από το Λαπατσιώρα, έβλεπα Γκοντάρ (μεταξύ μας, δεν έχανα και τίποτα τόσα χρόνια…) και εξοικειωνόμουν με τα εσωκομματικά του Συνασπισμού (μετά απ’ αυτό, χίλιες φορές Γκοντάρ).
Τους τελευταίους μήνες, ωστόσο, δυσκολεύομαι να αναγνωρίσω τον άνθρωπό μου. Ήμουν με έναν άντρα που έστυβε την πέτρα, αν καταλαβαίνετε τι εννοώ, και σήμερα είμαι με κάποιον σινεμά-και-σπιτάκι-μετά. Εντάξει, είπα στην αρχή, όλες οι σχέσεις περνάνε τα κάτω τους. Εντάξει, είπα και στη συνέχεια, ξυπνάει καθημερινά μετά το απόγευμα, αλλά είναι που ξενυχτάει διαβάζοντας μέχρι αργά. Εντάξει, ξαναείπα κι αργότερα (σφίγγοντας τα δόντια αυτή τη φορά), να τον χαρτζιλικώνω κιόλας: αν δεν βοηθήσεις το σύντροφό σου τώρα στα δύσκολα, πότε θα τον βοηθήσεις; Μου λέτε όμως πώς ν’ αντέξω έναν άνθρωπο που ξυπνάει και κοιμάται πάνω στο λάπτοπ βλέποντας σε επανάληψη σίριαλ του Παπακαλιάτη, πίνοντας, καπνίζοντας και κοιτώντας τον τοίχο απλανώς; Προχτές τον βρήκα να κλαίει σα 15χρονο την ώρα που η Αστερόπη τραγουδούσε στον Τριαντάφυλλο «Don’t leave me this way», κι όταν του έβαλα τις φωνές, κατέβασε το κεφάλι και μου είπε πως καιρό τώρα νιώθει ότι δεν επικοινωνούμε. Νιώθω πως μόνο εσείς μπορείτε να με βοηθήσετε.
Μεταξύ μας ειλικρίνεια
Αγαπητή κα. Δαπόντε,
Η δρ. Βιργινία απαντά:
Αυτοϋπονόμευση
Κυρία Ρεκτιφιέ,
Είχα κάθε λόγο να είμαι ευτυχισμένη, όμως δεν ήμουν. Οι σχέσεις φθείρονται και τελειώνουν, η ζωή περνά και χάνεται, οι άνθρωποι φεύγουν και ξεχνούν, το παρελθόν καραδοκεί και σημαδεύει το μέλλον, οι τιμές ανεβαίνουν και οι μισθοί εξανεμίζονται, η νύχτα εναλλάσσεται με νύχτα. Ζήτησα από το Μανόλη να χωρίσουμε. Τι άλλο μπορούσα να κάνω υπ’ αυτές τις συνθήκες;
Η δρ. Βιργινία απαντά:
@ Ποίηση της ήττας: Μου γράφετε ανήσυχη πως, μετά την τραγωδία του χωρισμού σας, ο πρώην σας θα λέει στην καινούρια τα ίδια γλυκόλογα, θα της αφιερώνει τα ίδια τραγούδια, θα την αγγίζει με τον ίδιο τρόπο που άγγιζε κι εσάς. Υπάρχει πράγματι αυτό το ενδεχόμενο. Τα καλά νέα για σας είναι πως ό,τι επαναλαμβάνεται μετά την τραγωδία είθισται να καταλήγει σε φάρσα.
@ Φευγαλέα εμμονή: Αντιπαρέρχομαι τις λεπτομερείς περιγραφές των «εκστατικών» ζου-ζου-ζου με την καλή σας και μένω στο τελικό σας συμπέρασμα. Ενόσω κράτησε η σχέση σας, μου λέτε, νιώθατε πως η γυναίκα της ζωή σας έφευγε προς όλες τις κατευθύνσεις (για να μείνω στην ποιητική διατύπωσή σας: «προς τα πίσω, σ’ ένα παρελθόν γεμάτο μνήμες, προς τα πάνω, σ’ ένα παρόν απάνθρωπα απαιτητικό, προς τα μπρος, σ’ ένα μέλλον γεμάτο προκλήσεις – όχι αποκλειστικά διανοητικές»). Έπειτα απ’ όλα αυτά, ειλικρινά δεν ξέρω τι να σας πω. Έχετε τη συμπάθειά μου.
@ Έλσα, 19: Διάβασα προσεκτικά το γράμμα σας. Τον τελευταίο μήνα, μου γράφετε, είστε παράλληλα με έναν μεγαλύτερό σας (σας κάνει να νιώθετε ασφάλεια), με έναν συνομήλικο (είναι η πρώτη φορά που σας συμβαίνει αυτό) και μ’ έναν μικρότερο (σας ανάβει αυτή η ασάφεια μεταξύ «μητέρας» και ερωμένης). Την ίδια στιγμή, ισχυρίζεστε ότι «όλοι οι άντρες είναι ανασφαλείς και μαλάκες», επικαλούμενη παράπονα και των τριών ότι «τελευταία» (sic) σας νιώθουν απούσα. Έχετε σκεφτεί μήπως κάνετε κάτι λάθος;
Αθανασiα
26 Σεπτεμβρίου, 2011 1:16 μμ
Μια κοινωνικη προσφορα και στους αναγνωστες του παραλληλογραφου;;;;;
Doctor Houften Proctor Van Gspot
26 Σεπτεμβρίου, 2011 1:53 μμ
Την ενθυμούμε ως φοιτήτρια όταν δίδασκα Συνισταμένη υπερβατική πρωκτολογία στο Πανεπιστήμιο » Άννα Διαμαντοπούλου», στην άνω ραχούλα στης Σεξονίας.- Τσουλεμβέργης Εξαιρετική σπουδάστρια και φιλότιμη, πάντα με το φακελάκι της σε κάθε εξεταστική και πρόθυμη να κάνει τα πάντα για να πηδήξει τα εξάμηνα. Χαίρομαι που κάνει μια τόσο λαμπρή καριέρα.
Γιαννκα
27 Σεπτεμβρίου, 2011 10:12 πμ
Δρ πολυ καλη οντως η μαθητρια σας…αλλα δεν εντοπισε εκεινο το κομβικο σημειο που κανουν τις σχεσεις να φθειρονται…ολα τα ζευγαρια ειναι του ΣΥΡΙΖΑ.. δεν δοκιμαζουν την αλλη φορα με το ΠΑΜΕ λεω εγω? μαλλον θα ειναι μονιμως σε εγρηγορση….ααααααα… και δεν ειμαι γιατρος μη μου ζητατε μετα τα ρεστα 🙂 🙂 🙂
Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός
26 Σεπτεμβρίου, 2011 2:12 μμ
Καταγγέλλω πως το «Βιργινία» είναι ψευδώνυμο.
Το μικρό της είναι «Ήρα» και είναι θεά.
Εlva
27 Σεπτεμβρίου, 2011 9:08 πμ
χαχαχα!
Ενα πολυ καλο αρθρο, αρκετα….θεραπευτικο για οσους …πασχουν & οσους …αγανακτουν ετσι ..γενικα και ….απροσδιοριστα!
Ας προσεχαν! 🙂