Ο Ξενώνας Προσφύγων της Θεσσαλονίκης απειλείται ξανά με κλείσιμο

Κάλεσμα σε ανοιχτή συνέλευση ενημέρωσης και οργάνωσης κινητοποιήσεων για τον Ξενώνα Προσφύγων, Πέμπτη 29 Σεπτέμβρη, 8 μμ, Στέκι Μεταναστών (Ερμού 23)

 

Ο Ξενώνας Προσφύγων της Θεσσαλονίκης απειλείται ξανά με κλείσιμο. 15 οικογένειες προσφύγων θα βρεθούν στο δρόμο και η πόλη θα χάσει τη μοναδική δομή φιλοξενίας, γιατί το ελληνικό κράτος, το Υπουργείο Υγείας, ο Δήμος Θεσσαλονίκης και όποιος άλλος αρμόδιος φορέας, αρνούνται να δώσουν μια λύση και να στηρίξουν τον ξενώνα.

 

Το ιστορικό

Στην ίδια κατάσταση είχαμε βρεθεί και πριν από ενάμιση χρόνο, το Φλεβάρη του 2010, όταν η ΜΚΟ που διαχειριζόταν τον ξενώνα αναγκάστηκε να αποχωρήσει, μετά από συνεχιζόμενες καταγγελίες για κακοδιαχείριση και μετά από την απόφαση του Υπουργείου Υγείας να παγώσει τη χρηματοδότησή της. Εμείς όμως, η Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης μαζί με άλλες κοινωνικές και πολιτικές οργανώσεις της πόλης, δεν θέλαμε να αφήσουμε τον ξενώνα να κλείσει.

Αποφασίσαμε έτσι να στηρίξουμε με κάθε τρόπο τους ενοίκους και τον Ξενώνα, ώστε αυτός να μείνει ανοιχτός, ακόμα και χωρίς καμία κρατική ή ιδιωτική χρηματοδότηση.

Η πρωτοβουλία μας αυτή είχε εξορισμού προσωρινό χαρακτήρα: σε καμία περίπτωση, όπως ξεκαθαρίσαμε από την αρχή, δεν θέλαμε, ούτε μπορούσαμε άλλωστε, να υποκαταστήσουμε το κράτος στις υποχρεώσεις του, όπως είναι η στήριξη των προσφύγων. Μέσα από αυτή την προσωρινή, αυτοργανωμένη λειτουργία του ξενώνα, επιδιώκαμε δύο κυρίως πράγματα:

– Να συνεχίσουμε με έναν έμπρακτο και άμεσο τρόπο την πίεση προς το κράτος ώστε να βρει, ως οφείλει, ένα μοντέλο λειτουργίας του ξενώνα με δημόσια χρηματοδότηση (την οποία φυσικά και δεν θα διαχειριζόμασταν εμείς) και ευθύνη, αλλά και με κοινωνικό έλεγχο.

– Να δοκιμάσουμε και να προβάλλουμε ένα εναλλακτικό, αυτοδιαχειριζόμενο μοντέλο έμπρακτης κοινωνικής αλληλεγγύης.

 

Ο απολογισμός της προσπάθειας

Παρά το μεγάλο κόστος και τη φτώχεια όλων μας, ως ένα βαθμό τα καταφέραμε.

Χάρη στην έμπρακτη στήριξη, την εθελοντική δουλειά, την οικονομική ενίσχυση και τις προσφορές σε είδη δεκάδων κοινωνικών χώρων και συλλογικοτήτων και εκατοντάδων πολιτών, ο ξενώνας έμεινε ανοιχτός για 20 μήνες, χωρίς καμία κρατική χρηματοδότηση ή ιδιωτική χορηγία, μια έμπρακτη απόδειξη ότι η αλληλεγγύη μπορεί να κάνει τα πάντα.

Ενδεικτικά, αναφέρουμε ότι σε αυτό το διάστημα πάνω 40.000 ευρώ συγκεντρώθηκαν από χρηματικές προσφορές κοινωνικών χώρων και πολιτών, από τις εκδηλώσεις που οργάνωσε η Συνέλευση του Ξενώνα, η Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία και άλλοι αλληλέγγυοι χώροι, από τα έσοδα της «Κουτάλας του Ξενώνα» (ομάδα μαγειρικής των ενοίκων) και –κυρίως- από το ταμείο της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας. Με τα χρήματα αυτά πληρώσαμε το ρεύμα, τη θέρμανση, τη συντήρηση του κτηρίου, τα σχολικά είδη των παιδιών, φαρμακευτικό υλικό, είδη διατροφής, καθαριότητας και άλλων καθημερινών αναγκών. Οι υπόλοιπες ανάγκες καλύφθηκαν από τις προσφορές σε είδη που δόθηκαν από πολίτες και συλλογικότητες, οι οποίες εκτιμώνται περίπου στα 60.000 ευρώ.

Σε αυτό τον απολογισμό θα πρέπει να προσθέσουμε τις χιλιάδες ώρες που αφιερώσανε οι εθελοντές και εθελόντριες του Ξενώνα, της Αντιρατσιστικής, του Στεκιού Μεταναστών και της Ομάδας Εκπαιδευτικών «Εκτός Τάξης», στην ενισχυτική διδασκαλία των παιδιών και το παιδότοπο, τα μαθήματα ελληνικών για τους ενηλίκους, τη συντήρηση του κτηρίου, τη νομική και ιατρική στήριξη των ενοίκων, την καθημερινή διαχείριση των προμηθειών κοκ.

 

Η συνεχής κυβερνητική επίθεση

Ωστόσο, όλο αυτό το διάστημα, όλες οι κινητοποιήσεις, οι προτάσεις και οι πιέσεις μας να δοθεί μια τελική και μόνιμη λύση στον ξενώνα, μέσα από τη δημόσια διαχείριση και χρηματοδότηση, έπεσαν σε τοίχο. Το κράτος, μέσα από το αρμόδιο Υπουργείο Υγείας, όχι μόνο δεν έδειξε το παραμικρό ενδιαφέρον, αλλά απέρριψε και προτάσεις άλλων, χρηματοδοτούμενων, οργανώσεων που θα μπορούσαν να δώσουν μια διέξοδο. Ενέτεινε μάλιστα την επίθεσή του προς το Ξενώνα, όταν η Αστυνομία (η οποία έστελνε η ίδια οικογένειες στον Ξενώνα μην έχοντας που αλλού να τις κατευθύνει) αποφάσισε ξαφνικά να μην αποδέχεται τον Ξενώνα ως τόπο μόνιμης κατοικίας των ενοίκων, με αποτέλεσμα οι ένοικοι να μην μπορούν να ανανεώνουν τις άδειες τους και να κινδυνεύουν με απέλαση.

Γνωρίσουμε ότι η σαφής αυτή κυβερνητική επιλογή να κλείσει ο Ξενώνας, αποτελεί ένα μικρό μόνο μέρος της συνολικότερης πολιτικής κατάργησης του κράτους πρόνοιας και ακραίων περικοπών. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν οφείλουμε να αντισταθούμε, όταν μάλιστα η επίθεση αυτή στρέφεται ενάντια στους πρόσφυγες, τους εργαζόμενους δηλαδή που βρίσκονται στη χειρότερη δυνατή θέση.

Η κυβερνητική επίθεση πλαισιώθηκε από την υποκριτική απραξία της νέας δημοτικής αρχής, η οποία πριν εκλεγεί διαβεβαίωνε ότι η λειτουργία των ξενώνων οφείλει να είναι στην ευθύνη των Δήμων και στη συνέχεια αρνείται ακόμα και να υλοποιήσει την ήδη ειλημμένη, ομόφωνη απόφαση του προηγούμενη Δημοτικού Συμβουλίου για τακτοποίηση τουλάχιστον του κτηριακού (δηλ. μέσω συμφωνίας με τον Δήμο Θέρμης που είναι ο ιδιοκτήτης του κτηρίου).

 

Το σημερινό αδιέξοδο

Έτσι, σήμερα ο ξενώνας έχει φτάσει πάλι ένα βήμα πριν το οριστικό λουκέτο. Αυτό που κάναμε για ενάμιση χρόνο, δυστυχώς, δεν μπορούμε να το συνεχίσουμε. Όχι –μόνο- γιατί δεν είναι δική μας ευθύνη και γιατί δεν θέλουμε να απαλλάξουμε το κράτος από τις δικές του, μονιμοποιώντας την παρούσα κατάσταση, αλλά –κυρίως- γιατί δεν έχουμε πια τη δυνατότητα.

Όπως αναφέραμε, όλο το κόστος λειτουργίας του ξενώνα έβγαινε μέχρι σήμερα από συνεισφορές σε χρήματα ή είδος και από το ταμείο της Αντιρατσιστικής, χωρίς να παίρνουμε, συνειδητά, καμία κρατική επιδότηση ή ιδιωτική χορηγία. Οι δυνατότητες αυτές έχουν πια στερέψει. Η κρίση και η ανεργία μας έχει αποστερήσει όλους μας από κάθε περιθώριο προσφοράς, ειδικά σε χρήματα, ενώ το δικό μας ταμείο, το οποίο επίσης τροφοδοτείται μόνο από συνδρομές και εκδηλώσεις, έχει επίσης εξαντληθεί. Ήδη, εδώ και μερικούς μήνες, αδυνατούμε να εξασφαλίσουμε πλήρως τη διατροφή των παιδιών και των οικογενειών. Σήμερα, δεν μπορούμε πια ούτε να πληρώσουμε το ρεύμα (ύψους αρκετών χιλιάδων ευρώ) και φοβόμαστε ότι μέσα στο μήνα θα το κόψουν.

 

Να αγωνιστούμε για τη διάσωση του Ξενώνα

Ο Ξενώνας δεν μπορεί πια να στηρίζεται πάνω μας. Έχουμε ήδη ενημερώσει σχετικά τους ενοίκους, στην κοινή διαχειριστική συνέλευση που κάνουμε κάθε εβδομάδα. Από την πλευρά τους, μας εξέθεσαν για μια ακόμα φορά το αδιέξοδο στο οποίο θα βρεθούν αν κλείσει ο ξενώνας.

Αυτό δεν σημαίνει ότι θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε για να μείνει ο Ξενώνας ανοιχτός, αλληλέγγυος και φιλόξενος, όπως ήταν ενάμιση χρόνο τώρα. Καλούμε λοιπόν όλες τις αλληλέγγυες συλλογικότητες της πόλης μας, τα εργατικά σωματεία, τους μετανάστες, όλους τους πολίτες, να σταθούν –ξανά- δίπλα στον Ξενώνα και τους ενοίκους του.

Αναγνωρίζουμε ότι η καθολική επίθεση που δεχόμαστε όλοι μας, η φτώχεια και η ανεργία στενεύουν τα περιθώρια να στηρίξουμε τον διπλανό μας. Γνωρίζουμε επίσης ότι μέσα στην κορύφωση του κοινωνικού ανταγωνισμού λίγες δυνάμεις περισσεύουν για τέτοιες, ειδικότερες μάχες. Πιστεύουμε όμως ότι τώρα ακριβώς είναι που η κοινωνική αλληλεγγύη, απέναντι στην κρίση, αποκτά το ολόπλευρο νόημα της: τώρα, πρέπει να δείξουμε ότι κανείς και καμιά, ντόπιος ή μετανάστης, εργαζόμενος ή άνεργος δεν πρέπει να μείνει μόνος του απέναντι στην απανθρωπιά του κράτους και της κυβέρνησης.

Την Πέμπτη 29 Σεπτέμβρη καλούμε όλες τις συλλογικότητες και τους πολίτες σε μια ανοιχτή συνέλευση, όπου θα ενημερώσουμε αναλυτικά για την κατάσταση στον Ξενώνα και θα συζητήσουμε τα επόμενα βήματα, όπως κινητοποιήσεις ενάντια στην κυβερνητική πολιτική και πιέσεις προς το Δήμο να αναλάβει τις ευθύνες που του αντιστοιχούν.

Σε κάθε περίπτωση, όσοι και όσες έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν είδη καθημερινής ανάγκης στον Ξενώνα (τρόφιμα, παιδικές τροφές, καθαριστικά κα), ας το κάνουν. Τώρα χρειάζεται περισσότερο από ποτέ. Ας αποδείξουμε ότι η κοινωνία της Θεσσαλονίκης είναι πολύ περισσότερο υπεύθυνη από τις «αρχές» της.

Πέμπτη, 22 Σεπτέμβρη 2011

Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

Ετικέτα: πρόσφυγες, στέκι μεταναστών, Θεσσαλονίκη, αντιρατσισμός, ξενώνας προσφύγων

Posted in: Ανθρώπινα δικαιώματα, Ελλάδα, Κινήματα-Ακτιβισμός