Ένα αφιέρωμα της Λέσχης για την «9/11» της Χιλής…
Του Δημήτρη Πούλιου
Το 2001 θα ζητηθεί από τον Ken Loach και άλλους κινηματογραφιστές να σκηνοθετήσουν από μία ταινία μικρού μήκους με αφορμή τις επιθέσεις στους Δίδυμους Πύργους. Ο βρετανός σκηνοθέτης επέλεξε να αφιερώσει το φιλμ στην 9/11 του 1973 και την ανατροπή του Αλιέντε. Για τον Loach η εικόνα του «βομβαρδισμού» των Πύργων έφερνε στη μνήμη την εικόνα του βομβαρδισμού της Λα Μονέδα (το Προεδρικό Μέγαρο της Χιλής) και το ξήλωμα μιας ολόκληρης διαδικασίας κοινωνικού μετασχηματισμού, όπως ο ίδιος την αποκαλούσε.
Αν του ζητούσαν δέκα χρόνια μετά να ξαναγυρίσει ένα αντίστοιχο φιλμ είμαστε σίγουροι ότι θα έκανε το ίδιο. Αλλά αυτή τη φορά θα πήγαινε ακόμη πιο πίσω, στις μέρες του «μετασχηματισμού» του 1970-72 στα «ευτυχισμένα χρόνια της ανεπιφύλακτης στράτευσης και αφοσίωσης» όπως έγραφε ο Sepulveda, σε εκείνα τα χρόνια όπου ο αγώνας για δουλειά, ελευθερία και δικαιοσύνη άλλαζε τα πάντα. Διότι μια ματιά στη γωνιά εκείνη του κόσμου που η μετά-9.11 πολιτική πήρε σάρκα και οστά αυτό αποδεικνύει. Τον Αραβικό κόσμο δεν τον άλλαξαν τα δέκα χρόνια «ανθρωπιστικών» επεμβάσεων, τρομοκρατίας και καταστολής όπως ήλπιζαν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους, ούτε ο εξτρεμισμός και το θρησκευτικό μίσος αλλά η πάλη για δουλειά, για δικαιώματα και ελευθερίες των λαών της Τυνησίας, της Αιγύπτου, της Συρίας…
Για αυτό το λόγο η Λέσχη, δέκα χρόνια μετά τις επιθέσεις στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου, ξεκινάει ένα αφιέρωμα στη Χιλή της κυβέρνησης «Λαϊκής Ενότητας» (Unidad Popular). Η Χιλή του ’73 είναι ένα σχολείο και για την ίδια την Αριστερά. Μας υπενθυμίζει τις απεριόριστες δυνατότητες των απλών ανθρώπων, την αυταπάρνηση, ακόμη πως η αστική τάξη «δεν αυτοκτονεί με χαρά» και ότι η βιαιότητα της δεν έχει όρια (σημαντικό στοιχείο σε μια εποχή Πινοσετοποίησης της κοινωνίας).
Το βίντεο είναι μια συλλογή ήχων, κειμένων και εικόνων από το έργο του Patricio Guzman με μικρές παρεμβολές από το Luis Sepulveda. Ξεκινάει με μια εισαγωγή στο γενικότερο έργο της «Λαϊκής Ενότητας» και συνεχίζει γύρω από τη διαμάχη πάνω στο ζήτημα της «Λαϊκής Εξουσίας» και του «ειρηνικού δρόμου» στην Αριστερά. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η μαρτυρία του Edward Korry, πρώην πρέσβη των ΗΠΑ στη Χιλή για τη στάση του Αλιέντε. Για τέλος επιλέξαμε τη συγκλονιστική απαγγελία του «El Once», ποιήματος του Gonzalo Millan από τον ίδιο, ενώ τα αποσπάσματα από το έργο του Sepulveda είναι ίσως το καλύτερο προσκλητήριο των γενναίων της εποχής…
—————————————————————————————————————————————————
Μανικάκος
Α.Γ.ιος
Anakata-dyomenh
Μίσος ταξικό
Back Door Man
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
catalternative
CrippleHorse
DrAluca
Eddie
Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός
iguana
j4nus
Jaquou Utopie
Capybara
Spin
Кроткая
Ε. Λούπης
μανικακος
Mind the Gap
mitsovurdul
Mitsaras
.
Narrator
Παραλληλογράφοι
lamda
xtremyst
risinggalaxy
skatiblaxos
inflammatory
Συνεργοί Παραλληλογράφοι
HungerStrike300: Απεργία Πείνας Μεταναστών
kixwtis
20 Σεπτεμβρίου, 2011 1:49 μμ
Αχ αυτές οι μυθοποιήσεις
Ξέρεις τι ξέρω για τον Αλιέντε και την ερωτική του ζωή,
όπως τα έχει εκμυστηρευτεί η προσωπική του γραμματέας;
όλο αρρωστημένα παραδείγματα βρίσκουμε
μανικακος
20 Σεπτεμβρίου, 2011 1:50 μμ
δε σε πιανω.
kixwtis
20 Σεπτεμβρίου, 2011 2:02 μμ
έλα τώρα που δεν καταλαβαίνεις τι λέω
ψυχολογικά προβλήματα είχε
δεν ήταν κανένας επαναστάτης
βρες μαρτυρίες της στενής του γραμματέα
kixwtis
20 Σεπτεμβρίου, 2011 2:15 μμ
μάθε τι έκανε στην ερωτική του ζωή και θα καταλάβεις τι έπαιζε με την πάρτη του
DrAluca
20 Σεπτεμβρίου, 2011 2:21 μμ
Δεν βλεπω τι σχεση μπορει να εχει η ερωτικη ζωη ενος ανθρωπου με το παρων αρθρο παντως…
Χαμογελατε…
zakwer1
20 Σεπτεμβρίου, 2011 2:43 μμ
@Κιχωτης
»ψυχολογικά προβλήματα είχε
δεν ήταν κανένας επαναστάτης»
Σοβαρα μιλας; Δηλαδη μονο οι ψυχικα υγιεις μπορουν να ειναι επαναστατες;
»Η νευρωση ενος Ροβεσπιερου και ενος Μπωντλερ ειναι πιο γονιμη για την ανθρωποτητα απο την υγεια του καθε μαγαζατορα» Κ.Καστοριαδης
kixwtis
20 Σεπτεμβρίου, 2011 2:47 μμ
@zakwer1
χμμ
η αλήθεια είναι ότι δεν είχα σκεφτεί και αυτή την όψη
τώρα που τη σκέφτομαι μπορεί να είναι κι έτσι
σε ευχαριστώ
μανικακος
20 Σεπτεμβρίου, 2011 3:30 μμ
βασικα κιχωτη νομιζω οτι ωρες ωρες χανεις τελειως την μπάλα.
kixwtis
20 Σεπτεμβρίου, 2011 3:58 μμ
δεν έχω χάσει κάποια μπάλα
όντως συμφωνώ με τον zakwer1
και αφού τα σχόλια τα παρακολουθούσες εχθές
( https://parallhlografos.wordpress.com/2011/09/19/%CE%BA%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%B3%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82%CF%80%CE%B1%CF%81%CF%8E%CE%BD/#comment-85862 )
και είδες ότι έκανα like στο post σου θα έπρεπε να είχες τουλάχιστον υποψιαστεί
kixwtis
20 Σεπτεμβρίου, 2011 4:02 μμ
απλά τύχαινε να κάνεις εσύ και τα 2 post,
και έτσι βγήκε να σου στείλω το 1ο σχόλιο
δε το πιάσαμε δεν πειράζει
την επόμενη φορά ίσως
μανικακος
20 Σεπτεμβρίου, 2011 4:06 μμ
μια χαρα το επιασα κιχωτη….
απο χθες βασικα εισαι λαθος,απλα το αφησα για να μη μου λες για εμπαθειες…
γιατι και χθες λαθος ησουν….
kixwtis
20 Σεπτεμβρίου, 2011 4:10 μμ
αν ήμουν λάθος, λάθος ήταν και το χθεσινό σου post
μανικακος
20 Σεπτεμβρίου, 2011 4:10 μμ
οκ…οτι πεις….
kixwtis
20 Σεπτεμβρίου, 2011 4:14 μμ
απλή λογική
ή δέχεσαι την άποψη ότι η αυτοκτονία του Γεωργάκη είναι πολιτική
ή ότι άπτεται μόνο της ψυχιατρικής επιστήμης και δεν επιδέχεται συσχετισμούς με μια πολιτική κατάσταση
μανικακος
20 Σεπτεμβρίου, 2011 4:20 μμ
απλή λογική….
απλα σου είπε ο Costinho οτι «ισως» τα πραγματα να μην ειναι οπως περιγράφοντε…..
πως τα συνδιασες με τον Αλιεντε,δεν μπορω να καταλαβω…..
kixwtis
20 Σεπτεμβρίου, 2011 4:48 μμ
και με τον Αλιέντε το ίδιο μπορείς να πεις σε ένα θέμα με τίτλο «πολιτική και αυτοκτονίες»
Spin
20 Σεπτεμβρίου, 2011 2:52 μμ
Μόνο εγώ υποθέτω πως ο Κιχωτης σατιρίζει τα σχόλια του κορφουκάτι χθες στο ποστ του μανικάκου για τον έλληνα φοιτητή ??
Jaquou Utopie
20 Σεπτεμβρίου, 2011 3:23 μμ
Αυτό κάνει, έχοντας χάσει κατά τη γνώμη μου τελείως το νόημα της χθεσινής συζήτησης και επιπλέον συγκρίνοντας δύο τελείως ανόμοια παραδείγματα… αλλά οκ, δικαίωμα.
kixwtis
20 Σεπτεμβρίου, 2011 3:55 μμ
για πες λοιπόν Jaquou το νόημα της χθεσινής συζήτησης…
Spin
20 Σεπτεμβρίου, 2011 3:57 μμ
χωρίς τον κορφιάτη τι νόημα έχει ? ;P
kixwtis
20 Σεπτεμβρίου, 2011 3:59 μμ
🙂
Jaquou Utopie
20 Σεπτεμβρίου, 2011 4:01 μμ
Ήθελες να δεις αντίπαλο και είδες…
kixwtis
20 Σεπτεμβρίου, 2011 4:03 μμ
και ποιος είναι ο αντίπαλος λοιπόν και σε ποιο πράγμα;
άλλοι βλέπουν φαντάσματα νομίζω…
Jaquou Utopie
20 Σεπτεμβρίου, 2011 4:14 μμ
όχι, δεν βλέπω κανένα φάντασμα, συζητάω επί του συγκεκριμένου γιατί κατάλαβα αμέσως την αφορμή των εδώ σχολίων σου…
Διάλεξες να δεις από αυτά που έγραφε ο Costinho μόνο αυτά που θεωρούσες ότι βεβήλωναν έναν ήρωα, ενώ η οπτική και κριτική του δεν είχε καθόλου αυτό το περιεχόμενο, δεν είχε να κάνει με τον Γεωργάκη, είχε να κάνει με την θέαση, αναπαραγωγή και χρήση τελικά της πράξης του από τους μεταγενέστερους. Και μετά πήρες αυτή την εντύπωσή σου και την μετέφερες εδώ όπου τόσο το ιστορικό παράδειγμα τόσο του Αλλιέντε όσο και οι συνθήκες που το περιέχουν είναι απολύτως διαφορετικά, και επομένως θεωρώ πως το επιχείρημά σου χάνει ακόμα περισσότερο την ισχύ του.
Εγώ αυτό αποκόμισα από τη χθεσινή συζήτηση, και το παιχνίδι που κάνεις εδώ είναι θεωρώ λίγο άκυρο, μιας και κατά τη γνώμη μου η ανάγνωση σου πάνω στα χθεσινά σχόλια δεν αντικατοπτρίζει καθόλου το πνεύμα του Costιnho που προσπαθείς να σατυρίσεις. Βέβαια ο καθένας μας είναι ένα ξεχωριστό σύμπαν με τελείως διαφορετικές αντιδράσεις σε τόσο λεπτά ζητήματα τα οποία πάντα αντιλαμβανόμαστε μέσα από το δικό μας πλέγμα ευαισθησιών, οπότε be my guest. Μόνο μην θεωρείς κι εσύ ότι κατέχεις την απόλυτη αλήθεια.
kixwtis
20 Σεπτεμβρίου, 2011 4:32 μμ
Τέλοσπαντων
ας ξεφύγουμε τότε από τους χθεσινούς σχολιασμούς και ας τοποθετηθώ συγκεκριμένα και γενικά.
Η επιλογή του Αλιέντε ήταν ουσιαστικά αυτοκτονία, αφού ήξερε ποιο θα είναι το τέλος.
Ο Αλιέντε όπως και ο κάθε όχι μόνο επαναστάτης (αν ο Αλιέντε συγκαταλέγεται σε αυτούς), αλλά ο κάθε άνθρωπος έχει θέματα στην ιστορία της προσωπικής του ζωής τέτοια που μπορούν να είναι πηγές ώστε να ερμηνευτούν οι πολιτικές επιλογές και τα κίνητρα με ένα διαφορετικό τρόπο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ντοκιμαντέρ παραγωγής bbc για τον Λένιν, τον Στάλιν κ.α. Σαφώς και ο τρόπος που θα παρουσιάσεις ένα πρόσωπο είναι άπορροια κινήτρων και προθέσεων, όπως και ο λόγος που το επέλεξες. Και ναι, δεν κατέχω την απόλυτη αλήθεια, κατέχω τη θέση ότι μύθοι καλό είναι να πλάθονται και αυτοί βασίζονται σε ιστορικές αλήθειες, οι οποίες χωρίς το μύθο θα ήταν απλά μια εγκυκλοπεδική γνώση που δε θα ενέπνεαν κάτι για παρόν και μέλλον.
Narrator
20 Σεπτεμβρίου, 2011 4:34 μμ
Έβρεξε εκεί ή όχι ακόμα;
kixwtis
20 Σεπτεμβρίου, 2011 4:53 μμ
μπα, άντε να ετοιμαστούμε
ούτε μια ώρα δεν έμεινε