μεταφράζει μια ανάλυση (που αξίζει να διαβαστεί) απο το blog του Will Davies η inflammatory
Μία από τις πιο περίεργες κοινοτοπίες που όλοι οι πολιτικοί ηγέτες φαίνονται υποχρεωμένοι να λένε αυτή την εβδομάδα είναι ότι δεν υπάρχει «καμία δικαιολογία για πλιάτσικο» και ότι το σπάσιμο των καταστημάτων, ο πυρπολισμός αυτοκινήτων και o εξφενδονισμός αντικειμένων σε αστυνομικούς είναι «παντελώς χωρίς δικαιολογία». Είμαι ικανοποιημένος που έχω αυτή την επιβεβαίωση, αλλιώς θα έπρεπε να αναρωτιέμαι εαν υπάρχει μια ολόκληρη διέξοδος νόμιμης αυτο-έκφρασης που αγνοούσα όλα αυτά τα χρόνια. Όχι, πολύ σωστά…ο μηδενισμός «μηδενίζει». Παιδιά μην αγγίζετε.
Η κοινοτοπία ξεδιπλώνει εξαιτίας του ακόλουθου μοτίβου που προβάλεται απο τα Μέσα:
Δημοσιογράφος: «αριστερή αυθεντία» έχετε καμία ιδέα γιατί συμβαίνουν όλα αυτά;
«Αριστερή αυθεντία»: φαντάζομαι οτι έχει να κάνει με την έλλειψη ελπίδας, ιδανικών και στενής οικογενειακής επιμέλειας στις βρετανικές πόλεις.
Δημοσιογράφος: «Δεξιά αυθεντία» συμφωνείτε;
«Δεξιά αυθεντία»: Απολύτως όχι! Δεν υπάρχει δικαιολογία για πλιάτσικο. Η καταστροφή περιουσίας και και το κάψιμο σπιτιών είναι χωρίς καμία απολύτως δικαιολογία!
Σε αυτόν το διάλογο η «Δεξιά αυθεντία» σίγουρα φαίνεται λίγο πιο ανόητη διότι κατ’ αρχάς έχει μπερδέψει την αιτιολογία με τη δικαιολογία και δεύτερον απέτυχε να εντοπίσει το γεγονός οτι η «Αριστερή αυθεντία» απλά απάντησε στο ερώτημα που της τέθηκε.
Εν τούτοις είμαι προβληματισμένος και για το πόσο αδύναμες έχουν σταθεί οι δομικές, κοινωνιολογικές και σοσιαλιστικές αναλύσεις των τελευταίων ημερών, για τα εν λόγω φαινόμενα. Το εγχείρημα των Ken Livingstone και Polly Toynbee να συνδέσουν τα γεγονότα με την οικονομική πολιτική του κυβερνητικού συνασπισμού φαίνεται πολύ έθραυστο, δεδομένου οτι οι περικοπές μόλις αρχίζουν. Ακόμα και το 15% του δημοσίου τομέα να είχε τσεκουρωθεί τον Μάιο του προηγούμενου έτους, νομίζω πως θα ήταν στενά οικονομίστικη αντίληψη να θεωρηθεί πως οι άνθρωποι σε διάστημα 15 μηνών εκτρέπουν την ενέργεια τους στο σπάσιμο των JD Sports. Παρόλο που ο παγκόσμιος καπιταλισμός είναι σε κρίση, αυτό (ακόμα) δεν αντιπροσωπεύεται απο τους δείκτες ανεργίας, που δεν είναι τόσο ζοφεροί οσο πολλοί περίμεναν.
Το δίλημμα για την αριστερά και τους κοινωνιολόγους είναι να «εμπιστευθούν» ή οχι την ικανότητα των ανθρώπων να εκλογικεύουν τι κάνουν. Εαν λοιπόν ενας νεαρός που επιδίδεται σε πλιάτσικο δεν έχει να εκφέρει άποψη για πολιτική ή κοινωνικές ανισότητες και δε διαθέτει ταξική συνείδηση, σε ποιό βαθμό ενας σοσιαλιστής θα μπορούσε να διαφωνήσει μαζί του;
Σίγουρα η παραδοσιακή αριστερά δε θα είχε κανένα πρόβλημα να διαμορφώσει εκ νέου τη συμπεριφορά ενός εγωιστή εφήβου που πυρπόλησε το μαγαζί του γείτονα, με όρους ταξικούς. Αυτή είναι και η έννοια του «κριτικού ρεαλισμού» του Μαρξ. Αλλά η νέα αριστερά μαζί με την «πολιτιστική στροφή» της κοινωνιολογίας, μπορεί να σταθεί λίγο καλύτερος «ακροατής».
Τα γεγονότα μπορούν να λειτουργήσουν καλύτερα απο τις δομικές αναλύσεις, τουλάχιστον για την ώρα. Αυτό το κείμενο απο τους Paul Lewis και James Harkin είναι ενδιαφέρον. Επίσης δες κι αυτό το βίντεο απο το 14’30 και μετά και άκουσε και αυτή τη συνέντευξη απο δυο γυναίκες που συμμετείχαν στις ταραχές, σαν δείγμα περισσότερων στοιχείων που αναδεικνύουν την άνοδο του «ποινικού καταναλωτή«.
Πολλοί Λονδρέζοι είναι λιγότερο απο εμβρόνητοι κατόπιν αυτών των ταραχών. Για έναν φίλο μου ήταν συνειρμικό ενός γεγονότος που είχε συμβεί το 1992, όταν 40 νέοι έφηβοι εμφανίστηκαν με όπλα απο ενα μπλοκ εργατικών κατοικιών της κεντρικής οδού Essex και τον κράτησαν όμηρο σ’ ενα κατάστημα επειδή καταλάθος σκούντηξε έναν απο αυτούς, μπαίνοντας μέσα. Όταν κατέφθασε η αστυνομία τον βγάλανε έξω και αυτό ήταν μόνο. Υπέφερα απο κάτι παρόμοιο σ’ ενα μαγαζί με κεμπάμπ επι της λεωφόρου Mile End το 2000, αναγκασμένος να κρύβομαι πίσω απο μια φριτέζα για 3 ώρες περιμένοντας την αστυνομία η οποία δεν κατεύθασε ποτέ. Και στις δυο περιπτώσεις οι καταστηματάρχες «μπήκαν ανάμεσα» φοβούμενοι ταυτόχρονα τις επιπτώσεις που θα μπορούσε να είχε κάτι τέτοιο στο μαγαζί τους. Οι πιο έξυπνες μεσαίες τάξεις του Hackney έχουν συνειδητοποιήσει πως οι δικές τους δραστηριότητες αναδιαμόρφωσης συνοικιών, έχουν δημιουργήσει ενα σουρεαλιστικό πολιτισμικό απαρτχάιντ, όπως υποστήριξε χτές ο Iain Sinclair στο Radio 4 και όπως πολύ εύστοχα περιγράφεται σε αυτό το κείμενο.
Τα συμπτώματα είναι γνωστά: άγρια επιθετικότητα στα όρια του σαδισμού, καταστροφή ως μορφή δημιουργικότητας, αρκετή πλήξη, τόση όση φτάνει για να αφιερωθεί ενα ολόκληρο απόγευμα στη στοχοποίηση ενός αθώου ατόμου και κανόνες που συγκροτούν ομάδες 14χρονων οι οποίες καθοδηγούνται απο έναν 16χρονο (…) Όλα αυτά σημαίνουν οτι το ζήτημα δεν είναι ταξικό και οτι δεν αφορά τον καπιταλισμό; Οχι ακριβώς. Εν τούτοις οι μαρξιστές θα πρέπει να λαβαίνουν υπόψην τους την Εγελιανή διάκριση ανάμεσα στο «απο μόνο του» και «για το ίδιο». Από μόνες τους, αυτές οι ταραχές μπορεί πράγματι να αφορούν την ανισότητα: η συγκέντρωση του πλούτου και της εξουσίας μπορεί απλά να έχει γίνει πάρα πολύ δυσκίνητη, ανεξάρτητα από το τι πιστεύουν οι εξεγερμένοι πως συμβαίνει γύρω τους.
Αλλά για τους ίδιους, πρόκειται για την εξουσία, τον ηδονισμό, την κατανάλωση και την κυριαρχία του εγώ. Όποιος διαφωνεί με αυτό, απλά χρεώνει σε αυτούς που συμμετείχαν στις ταραχές οτι δεν είναι σε θέση να συνειδητοποιούν αυτό που κάνουν. Και αν υπάρχει ένα πράγμα που ενδεχομένως μπορεί να υποκινήσει περεταίρω ταραχές, είναι αντιμετώπιση αυτών ως άτομα με έλλειψη ανεξαρτησίας στη σκέψη. Με πολλούς τρόπους, η ευθύνη είναι κάτι που κάθε άτομο αξίζει, διότι η αναγνώριση της ατομικότητας τους είναι αυτό που επιθυμούν περισσότερο.
Οι κοινωνιολόγοι και οι σοσιαλιστές είναι επιφυλακτικοί στο να χρεώσουν ευθύνες στους ανθρώπους για γεγονότα που δεν είναι εξ ολοκλήρου υπο τον έλεγχο τους ή για δομές που δε σχεδίασαν οι ίδιοι. Αλλά σίγουρα μια αντίληψη του σύγχρονου ατομικισμού αναγνωρίζει οτι είναι πολιτικά κατασκευασμένοι. Οι πολιτικές και οικονομικές ιδέες ή έννοιες έχουν αποκτήσει μια πιο αληθινή αμεσότητα τον τελευταίο καιρό και υπάρχει αρκετή δύναμη πίσω απο αυτές. Το νεοφιλελεύθερο όραμα του ατομικού «εγώ» , του «επιλέγω-επιθυμώ-καταναλώνω», ανεξάρτητο απο κοινωνικούς κανόνες και θεσμούς έχει αναπτυχθεί κατα τα τελευταία 30 χρόνια. Απο τη στιγμή που οι άνθρωποι κατανοήσουν και αξιολογήσουν τις πράξεις και τη ζωή τους, τότε παίρνουν μια μορφή «αναπαραστάσεων» και ερμηνευτικής πραγματικότητας που η κοινωνική τάξη έπραττε στο παρελθόν αλλά οχι ακόμα πια.
Όπως υποστηρίζει και ο David Harvey στο «Α Brief History of Neoliberalism«, συνδιάζοντας νεο-κλασικά οικονομικά με τη ρητορική του ’60 περι χειραφέτησης, έχουμε ενα μεθυστικό ιδεολογικό κοκτέηλ που σύρει τους ανθρώπους στο να αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους ως αυτόνομα κυρίαρχα όντα. Ρωτήστε σήμερα εναν ταραχοποιό τι κάνει και θα απαντήσει με τη γλώσσα του «εγώ», της ευχαρίστησης, της οικονομικής ελευθερίας και ατομικής αναγνώρισης. Αυτό συνορεύει με τις ανησυχίες της Αριστεράς, όταν εισέρχεται σε θέματα identity politics, αλλά στο μεγαλύτερο μέρος αφορά τον νεοφιλελευθερισμό. Δεν έγραψε αυτός το σενάριο αλλά διάλεξε να διαβάσει απο αυτό.
Όπως κάθε φοιτητής φιλοσοφικής και κοινωνικών επιστημών γνωρίζει, υπάρχει κάποια αλληλεπίδραση ανάμεσα στις έννοιες που χρησιμοποιούνται για να εξηγήσουν τη δράση κάποιου υποκειμένου και πως αυτό καταλαβαίνει τι κάνει. Συνήθως τα επεξηγηματικά πλαίσια υιοθετούνται απο τα υποκείμενα που αναλύονται, κάτι το οποίο έχει και πολιτικές διαστάσεις. Οι ταραχές του Brixton και του Toxteth στη δεκαετία του ΄80 ήταν προφανώς πολιτικές. Είχαν πολιτικούς ομιλητές, παράπονα, κοινές απαιτήσεις που ενδείκνυνται για κοινωνιολογική ανάλυση. Και απο μόνες τους αλλά και για τα ίδια τα άτομα, αφορούσαν την αστυνομική βία, το ρατσισμό, την καταστροφή της αστικής οικονομίας. Γι αυτό έγινε και σημαντικό για τους Συντηριτικούς να τα περιγράψουν χρησιμοποιώντας λεξιλόγιο της «ατομικής ηθικής», αυτοελέγχου, ευθύνης και εγκληματικότητας. Οσο πιο συλλογικό είναι ενα φαινόμενο (και απο μόνο του και για το ίδιο) τόσο περισσότερο ατομικιστικό γίνεται το επεξηγηματικό πλαίσιο που θα χρησιμοποιήσει η Δεξιά.
Παραδόξως εκτός απο το επαναλαμβανόμενο μάντρα οτι «δεν υπάρχει καμία δικαιολογία» για πλιάτσικο, έχω εκπλαγεί απο το πόσο επιφυλακτικοί είναι οι πολιτικοί σε αυτή την περίσταση. Υπέθεσα οτι θα γίνεται καταιγισμός ηθικολογίας, επικεντρωμένη στην απουσία των πατεράδων, στην ανάδειξη της σημύδας, της λειτουργίας των εθνικών υπηρεσιών και στην απαγόρευση των videogames. Αλλά όχι…θα μπορούσε μήπως η απουσία της πολιτικής, της κοινωνιολογικής αντίληψης και σοσιαλιστικής φιλοδοξίας σε αυτά τα γεγονότα να σημαίνει οτι – απο μια δεξιά οπτική – είναι ασφαλή; Ενω λοιπόν ισως είναι «για τα ίδια» εγωιστικές πράξεις ηδονισμού και ηθικής παραβατικότητας, δεν υπάρχει λόγος για τους Τόρηδες να τα περιγράψουν ως τέτοια. Ενεργόντας σαν να «μην υπάρχει κανένα τέτοιο πράγμα όπως η κοινωνία», οι ταραχοποιοί το έχουν κάνει ήδη γι αυτούς.
* Οι φράσεις σε bold απο τον υπεύθυνο για την ανάρτηση
risinggalaxy
21 Αυγούστου, 2011 7:44 μμ
εγώ πάντως δεν κατάλαβα τι θέλει να πει ο ποιητής
inflammatory
21 Αυγούστου, 2011 7:51 μμ
βασικά τσέκαρε τα bold…είναι η ουσία του κειμένου που εντοπίζει τις 2 ερμηνευτικές διαστάσεις που εχουν τα γεγονότα. Δηλαδη τι σημαινει ενα γεγονος απο μονο του και τι σημαινει ενα γεγονος απο αυτον που το προκαλει. Πχ οι ταραχες του Brixton το 80 απο μονες τους ηταν πχ για την αστυνομικη καταστολη αλλά και για τα ιδια υποκειμενα…ας μην ξεχναμε οτι η συνοικια εχει εντονο afro-carribean στοιχειο το οποιο εσκασε Λόντρα δεκαετια του 70…Ενω οι τωρινές ταραχες απο μονες τους μπορεις να πεις οτι ηταν για την καταστολη διοτι οι μπατσοι πχ κανουν διακρισεις και περιθωριοποιουν αλλά για τα ιδια τα υποκειμενα οχι. Την πρωτη ημερα οι ταραχες γινανε με αφορμη τον πυροβολισμο , οι υπολοιπες ηταν για looting
inflammatory
21 Αυγούστου, 2011 7:53 μμ
Επίσης μιλάει για την άνοδο του «criminal consumer» . Μεγαλωνοντας καταναλωτες κάποια στιγμή θα αντιδράσουν ετσι…
catalternative
21 Αυγούστου, 2011 9:24 μμ
Μου ακούγεται λίγο ισοπεδωτικό να λέμε ότι τα γεγονότα προέρχονται ναι μεν από την περιθωριοποίηση, τις διακρίσεις, την αστυνομική αυθαιρεσία, τον οικονομικό στραγγαλισμό κτλ, αλλά τα ίδια τα υποκείμενα δεν το βλέπουν και απλά διεκδικούν περισσότερα προϊόντα….γι’αυτό και κάνουν μόνο looting…. 😕
Anakata-dyomenh
21 Αυγούστου, 2011 10:57 μμ
Εγώ νομίζω ότι έτσι κι αλλιώς είναι δύσκολο να δοθούν ερμηνείες για κάτι τόσο πρόσφατο. Προφανώς υπάρχουν κοινωνικοοικονομικοπολιτικές αιτίες αλλά είναι και πιθανόν πολλοί από όσους βγήκαν να μην μπορούν να εκφράσουν με πολιτικό λόγο αυτό που έκαναν. Παρόλα αυτά, δε νομίζω ότι έχει γίνει κάποια σοβαρή έρευνα για να δούμε τι έλεγε ο κάθε ένας από αυτούς που βγήκε στο δρόμο για να δούμε τι συναίσθηση έχει ο ίδιος για την πράξη που έκανε και είναι ισοπεδωτικό να βγάζουμε αυθαίρετα συμπεράσματα. Πάντως, όταν ακούς πολλούς ανθρώπους να λένε ότι πήραν κάτι και θα το πουλήσουν για να βγάλουν το μήνα… ή πήραν κάτι που στην κοινωνία της αφθονίας που ζουν δε μπορούν να το αποκτήσουν αλλιώς, αυτό είναι μια σοβαρή δήλωση από μόνη της.
inflammatory
22 Αυγούστου, 2011 12:45 πμ
Αυτές τις μέρες βγήκε στους δρόμους ως επι το πλείστον το underclass και για να υπάρχει τέτοιο προφανώς και έχει προηγηθεί περιθωριοποίηση και διακρίσεις στα πλαίσια τεράστιων κοινωνικών ανισοτήτων. Βγήκαν κάτω άτομα με ενα class-ethic αν θέλετε, βγήκαν όμως και ενήλικες που καθοδηγούσαν πιτσιρικότερους στο πλιάτσικο…(δηλαδή συμμορίες) καθώς και άλλοι για να σπάσουν πλάκα και να καβατζώσουν κανα μπυρόνι που δυστυχώς τώρα το πληρώνουν με 6μηνες φυλακίσεις.
Δεκτά τα πολιτικά χαρακτηριστικά ταξικού χαρακτήρα που μπορεί να αναγνωρίσει κάποιος στο κάψιμο ενός περιπολικού, αλλά είναι υποκρισία να μπεί αυτό στο ίδιο τσουβάλι με το κάψιμο του σπιτιού του γείτονα και πολύ χειρότερα τη δολοφονία 3-4 ατόμων που απλά παρενέβησαν για να παρεμποδίσουν τα επεισόδια (καλώς ή κακώς, δικαίως ή αδίκως)…
@anadyomenh παρε εσυ συνεντευξη απο δαυτους μπας και εκμαιεύσεις πολιτικό λογο 😛 http://www.youtube.com/watch?v=DNh-fTv1Gm8
Anakata-dyomenh
22 Αυγούστου, 2011 1:46 πμ
μπαααα δεν περιμένω να εκμαιεύσω πολιτικό λόγο… αλλά για την κατάσταση του underclass που περιγράφεις κάποιος λόγος θα υπάρχει… και δε νομίζω να είναι ευχαριστημένοι γι αυτό. Το γεγονός ότι εκφράστηκε έντονη βία και συχνά αναίτια σίγουρα και αυτό έχεις κάποιες αιτίες που οπως είπα και σε άλλο θρεντ έχει να κάνει και με την κοινωνική παθογένεια μιας χώρας, πρώην αποικιοκρατικής με εντονότατες κοινωνικές ανισότητες, έντονη καταπίεση και μπόλικη προτεσταντική υποκρισία… Πάντως και πάλι, δεν μπορώ να ξέρω τι σκέφτονταν όλοι όσοι βγήκαν στο δρόμο ακόμα και αν μεγάλη μερίδα ήταν συμμορίες και μπάχαλοι απλώς. Σίγουρα δεν το ταυτίζω με συνειδητοποιημένη ταξική εξέγερση… αλλά και πάλι δεν μπορώ να την προσπεράσω ως απλό ξέσπασμα μη συνειδητοποιημένω μπάχαλων που βγηκαν έξω μόνο για τα μπυρόνια. Γι΄αυτό λέω ότι αυτά τα πράγματα θέλουν και χρόνο…
catalternative
22 Αυγούστου, 2011 2:04 πμ
@Anakatadyomenh
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου ότι είναι πολύ νωρίς ακόμα για να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα για το τι ακριβώς συμβαίνει. Απλά το κείμενο μου φάνηκε λίγο ισοπεδωτικό, λέγωντας ότι οι εμπλεκόμενοι δεν έχουν καθόλου συναίσθηση για τις πράξεις τους. Μπορεί και να ισχύει, δεν το γνωρίζω, απλά θεωρώ ότι είναι πολύ νωρίς να το συμπεράνουμε.
Όντως ακόμα και το πλιάτσικο είναι μια σοβαρή δήλωση από μόνο του, αλλά χρειάζεται να πάει ένα βήμα παρακάτω οι σκέψεις τους, οι δράσεις τους. Δεν ξέρω αν έχουν τα εργαλεία και τα μέσα να το επιτύχουν αυτό, αλλά αυτό μένει να το δούμε. Είναι ακόμα πολύ νωρίς για να απαιτούμε συγκροτημένη πρόταση, γνώμη, θέση.
@inflammatory
Η δολοφονία στην οποία αναφέρεσαι σχετίζεται με το γεγονός που κάποιος παρέσυρε 3 άτομα με αυτοκίνητο έξω από κάποιο τζαμί αν θυμάμαι καλά ή είναι κάτι άλλο;;
Anakata-dyomenh
22 Αυγούστου, 2011 2:20 πμ
γατουλα, υπήρχε και αυτή η περίπτωση με τον 16χρονο εκτός από το αυτοκίνητο με τους 3 αλλα και αυτή που αναφέρει το άρθρο κάτω-κάτω… Δεν ξέρω τι site είναι αυτό που ποστάρω αλλά αυτό βρήκα πρώτο: http://www.canada.com/news/British+year+court+over+riot+death/5262182/story.html
κοινωνική αριστερά
21 Αυγούστου, 2011 11:52 μμ
Δείτε επίσης το παρακάτω κείμενο του Slavoj Zizek
μεταφρασμένο στα Ελληνικά από το blog « για την κοινωνική αριστερά »
Slavoj Zizek : Κλέφτες καταστημάτων όλου του κόσμου ενωθείτε
Ο Slavoj Zizek σχετικά με το νόημα των ταραχών
Shoplifters of the World Unite
Slavoj Žižek on the meaning of the riots
ΠΗΓΗ: London Review of Books
Η μετάφραση στα Ελληνικά έγινε από το blog «για την κοινωνική αριστερά» στις 21/8/2011
http://giatinkinonikiaristera.blogspot.com/2011/08/slavoj-zizek.html
inflammatory
22 Αυγούστου, 2011 2:18 πμ
@ catalternative http://www.guardian.co.uk/uk/gallery/2011/aug/18/london-riots-birmingham
κι ενας αλλος 16αρης που εδωσε μπουνια σε εναν 67χρονο που προσπαθησε να εμποδισει καποιες καταστροφες στο Enfield αν θυμαμαι καλα ο οποιος εχασε τις αισθησεις του και πεθανε στο νοσοκομειο
Anakata-dyomenh
22 Αυγούστου, 2011 2:22 πμ
ποστάραμε ταυτόχρονα αλλά τουλάχιστον ποστάραμε διαφορετικό πράγμα 🙂 ενταξει η cat έχει όλη την εικόνα τώρα…
catalternative
22 Αυγούστου, 2011 2:41 πμ
@inflammatory & @anakatadyomenh
Σας ευχαριστώ πολύ για τους συνδέσμους. Το περιστατικό με τον 16χρόνο δεν το ήξερα καθόλου και όσο για το περιστατικό με το αυτοκίνητο και τους 3 νεκρούς δεν ήξερα ότι συνδεόταν με το πλιάτσικο και τις ταραχές τελικά. Δίνουν μια άλλη εικόνα, ακόμα πιο θλιβερή στις ταραχές.
Oblivion
22 Αυγούστου, 2011 12:30 μμ
«Οι indignados απορρίπτουν το σύνολο της πολιτικής τάξης, δεξιά και αριστερά, ως διεφθαρμένης και ελεγχόμενης από τον πόθο για εξουσία, αλλά το μανιφέστο αποτελείται παρ ‘όλα αυτά από μια σειρά αιτημάτων που απευθύνεται σε – ποιον;»
«Ούτε στους ίδιους: οι indignados δεν υποστηρίζουν (ακόμη) ότι κανένας άλλος δεν θα το κάνει για αυτούς, ότι αυτοί οι ίδιοι θα πρέπει να είναι η αλλαγή που θέλουν να δουν. Και αυτή είναι η θανάσιμη αδυναμία των πρόσφατων διαδηλώσεων: εκφράζουν μια αυθεντική οργή που όμως δεν είναι σε θέση να μεταμορφωθεί σε ένα θετικό πρόγραμμα κοινωνικοπολιτικών αλλαγών. Εκφράζουν ένα πνεύμα εξέγερσης, χωρίς επανάσταση.»
«Η κατάσταση στην Ελλάδα φαίνεται πιο ελπιδοφόρα, ίσως εξ’ αιτίας της πρόσφατης παράδοσης για προοδευτική αυτο-οργάνωση (η οποία εξαφανίστηκε στην Ισπανία μετά την πτώση του καθεστώτος του Φράνκο).
Αλλά ακόμα και στην Ελλάδα, το κίνημα διαμαρτυρίας εμφανίζει τα όρια της αυτο-οργάνωσης: οι διαδηλωτές διατηρούν ένα χώρο ισόνομης ελευθερίας χωρίς κεντρική αρχή για να το ρυθμίσει, έναν δημόσιο χώρο όπου σε όλους παραχωρείται το ίδιο χρονικό διάστημα για να μιλήσει και ούτω καθεξής.
Όταν οι διαδηλωτές άρχισαν να συζητάνε τι θα κάνουν στη συνέχεια, πώς να προχωρήσουν πέρα από την απλή διαμαρτυρία, η συναίνεση της πλειοψηφίας έλεγε ότι αυτό που χρειαζόταν δεν ήταν ένα νέο κόμμα ή μια άμεση προσπάθεια να καταληφθεί η κρατική εξουσία, αλλά ένα κίνημα που σκοπός του θα είναι να ασκεί πίεση στα πολιτικά κόμματα. Αυτό σαφώς δεν αρκεί για να επιβάλει μια αναδιοργάνωση της κοινωνικής ζωής. Για να γίνει αυτό, χρειάζεται ένα ισχυρό σώμα (body) ικανό να παίρνει γρήγορα αποφάσεις και να τις υλοποιεί με όλη την απαραίτητη δριμύτητα.»
Αυτά λέει μεταξύ άλλων ο Σλοβένος φιλόσοφος.
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
22 Αυγούστου, 2011 12:37 μμ
«Αυτό σαφώς δεν αρκεί για να επιβάλει μια αναδιοργάνωση της κοινωνικής ζωής. Για να γίνει αυτό, χρειάζεται ένα ισχυρό σώμα (body) ικανό να παίρνει γρήγορα αποφάσεις και να τις υλοποιεί με όλη την απαραίτητη δριμύτητα.”
Ωχ… Ζιζεκίζω… Γιατρέ μου, είναι σοβαρό;;; 🙂 🙂 🙂
Oblivion
22 Αυγούστου, 2011 10:24 μμ
Εσένα μια χαρά σε κόβω!Εξ άλλου μην ξεχνάς πως στον κόσμο μας, ο νταλάρας ανήκει στους αναρχικούς (δες την συνέντευξή του στην Χουριέτ).Εγώ είμαι καπιταλιστής και σινιέ ρούχα!