Η Επιλεκτική Δημοκρατία των Μανδραβέληδων*

-ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ-

*Μανδραβέληδες = Δημοσιογράφοι και δημοσιογραφίσκοι που επικροτούν οτιδήποτε έχει να κάνει με την ελεύθερη αγορά και την καπιταλιστική νεοφιλελεύθερη επιδρομή σε μισθούς, θεσμούς, κ.τ.λ. οι οποίοι πληρώνονται από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ για να προβάλλουν τις «αυτονόητες» απόψεις τους κατηγορώντας όσους διαφωνούν ως παλαβούς και οπισθοδρομικούς. Βαφτίστηκαν έτσι από τον πρωτεργάτη του κινήματος Πάσχο Μανδραβέλη, εργαζόμενο στον Σκάι και στην Καθημερινή, συμφερόντων Αλαφούζου. Χαρακτηριστικό γνώρισμα των μανδραβέληδων είναι πως ξεκινούν τη συλλογιστική τους με μια λογική παραδοχή και μετά πάνε όπου θέλουν την ανάπτυξη του θέματός τους χρησιμοποιώντας επιχειρήματα που συνδέονται με το θέμα ή και χωρίς να συνδέονται. Ουσιαστικά η τακτική των μανδραβέληδων είναι να φτιάχνουν ένα παζλ από πολλά, όντως, λογικά και αληθινά επιχειρήματα που βάζοντάς τα πλάι πλάι, στο τέλος δημιουργούν ένα εκτρωματικό και πολλές φορές ψευδές αποτέλεσμα. Μιλάμε δηλαδή για μια δημοσιογραφία Φρανκεστάιν, καταπώς βολεύει κάθε φορά τον κάθε Μανδραβέλη, ώστε να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των αφεντικών του και των χρηματοδοτών του ή ακόμα και μόνο τις απόψεις του πάση θυσία (όταν πρόκειται για αγνούς μανδραβελικούς). Χειρίζονται με άνεση τα διαδικτυακά μέσα, έχουν facebook, twitter και blogs και όλος ο χρόνος τους είναι διαθέσιμος για να απαντήσουν στους επικριτές τους. Οι επικριτές τους είναι συνήθως άλλοι απλοί και λογικοί άνθρωποι κι αυτοί (όχι πάντα βέβαια, γιατί μερικοί χάνουν τα λογικά τους από αυτά που διαβάζουν από τους μανδραβέληδες και φτάνουν σε σημείο παράκρουσης) που έχουν άλλη θεώρηση του κόσμου και των πραγμάτων. Το κακό είναι πως οι μανδραβέληδες συνήθως πληρώνονται για να κάνουν μόνο αυτό, ενώ οι επικριτές τους το κάνουν στον ελεύθερο χρόνο τους γιατί κάνουν κάποια άλλη δουλειά για να επιζήσουν – δηλαδή με όρους μανδραβελικής διατύπωσης, ανήκουν στην πραγματική παραγωγική οικονομία και όχι στην παρασιτική ή στην παροχή υπηρεσιών που ανήκουν οι ίδιοι οι μανδραβέληδες, οι οποίοι διαρκώς φωνάζουν ότι καταναλώνουμε περισσότερα από όσα παράγουμε. Πρόσφατη απόδειξη βέβαια του κατά πόσο η μανδραβελική συλλογιστική συμφέρει και πριμοδοτείται από την εξουσία είναι και η χρήση μιας άποψης του Πάσχου Μανδραβέλη σε θέμα της έκθεσης σε Πανελλήνιες Εξετάσεις – τότε που οι περισσότεροι μαθητές αναρωτιούνταν ποιος είναι αυτός ο Μανδραβέλης, αλλά θα καταλάβουν καλά το ποιος είναι όταν θα μπουν στην ανεργία και στην εργασία με μισθούς τύπου χαρτζηλικιού για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας που ευαγγελίζονται αδιακρίτως οι σχετικοί μανδραβέληδες. Γιατί ο Πάσχος Μανδραβέλης και όχι εγώ λοιπόν; Πολύ απλά γιατί η εξουσία θέλει τον Μανδραβέλη της.

Πολλοί μανδραβέληδες είναι πρώην αριστεροί, μετανοήσαντες και αποφασισμένοι να εξαλείψουν από προσώπου γης τον κόκκινο και τον μαύρο φασισμό (κομμουνιστικό και αναρχικό αντιστοίχως), όπως βέβαια και ο ιδρυτής του κινήματός τους. Μπορούμε να φέρουμε και άλλα παραδείγματα μανδραβέληδων με μικρή ή μεγαλύτερη εμπειρία στον Μανδραβελισμό. Για παράδειγμα ο Ηλίας Κανέλλης, αφού πρώτα έφτιαξε την Athens Review of Books (πολύ καλή μηνιαία επιθεώρηση του βιβλίου κατά τα άλλα), η οποία σε κάθε τεύχος αναλώνει το ένα τέταρτο της ύλης της για να αναδείξει τα κακά του πάλαι ποτέ υπαρκτού κομμουνισμού (ο οποίος έχει εκλείψει εδώ και δυο δεκαετίες παρεπιπτόντως, αλλά μάλλον δεν το έχουν πάρει χαμπάρι), ξεκίνησε την Books’ Journal, η οποία είναι κι αυτή μια καλή μηνιαία επιθεώρηση βιβλίου, και προσπαθεί με κάθε τρόπο να μας σώσει από τις κακές παλαιοαριστερές ιδέες και θεωρήσεις. Ο ίδιος ο Ηλίας Κανέλλης, ο οποίος όπου σταθεί και όπου βρεθεί θέλει αλλαγές και κατακεραυνώνει το κράτος, πρόσφατα μάθαμε ότι έπαιρνε μισθό δουλεύοντας στον Αθήνα 9,84 (που ναι μεν δεν είναι κρατική επιχείρηση, αλλά από το κράτος χρηματοδοτείται), ενώ είναι και υπεύθυνος ύλης για το περιοδικό τού Φεστιβάλ Αθηνών, που κι αυτό χρηματοδοτείται από το κράτος. Μάλλον το κράτος είναι καλό για να δίνει λεφτά σε εκείνους αλλά δεν είναι καλό όταν τα δίνει στους υπόλοιπους. Δεν θέλω να αναφερθώ σε άλλους μανδραβελικούς με το όνομά τους για να μην τους κάνω και άλλη διαφήμιση, θα ήθελα όμως να τονίσω άλλο ένα χαρακτηριστικό τους. Ζητούν, σαν γνήσιοι και αγνοί φιλελεύθεροι, να υπάρχει αξιοκρατία ώστε να προχωρούν οι άριστοι και άρα να ανεβαίνει το επίπεδο της ζωής μας. Τώρα βέβαια πώς γίνεται στην ίδια εφημερίδα που δουλεύει ο Πάσχος Μανδραβέλης να δουλεύει κι άλλος ένας Μανδραβέλης, ή στο ίδιο μέσο που δουλεύει ο Μπάμπης Παπαδημητρίου να δουλεύει και η γυναίκα του (έτσι μου είπαν, άμα μου είπανε ψέματα, να με διαψεύσετε και να ζητήσω δημόσια συγνώμη για τις πηγές μου) και αυτό να είναι αξιοκρατικό δεν το ξέρω. Εκτός αν η αριστεία και η ικανότητα είναι κάτι που κληρονομείται (όπως η εξουσία στην Ελλάδα) ή κάτι που είναι κολλητικό κι αν παντρευτείς με κάποιον, από την καθημερινή τριβή γίνεσαι άμεσα πολύ καλός κι εσύ για να σε προσλάβουν στο Σκάι.

Σε κάποια άρθρα του Μανδραβέλη έχουν γίνει καταγγελίες λογοκλοπής ή λαθεμένων στοιχείων. Για την λογοκλοπή δεν έχει απαντήσει πειστικά ενώ για λαθεμένα στοιχεία, έχει ζητήσει συγνώμη και στο twitter. Αν κάποιος μη μανδραβελικός όμως έκανε λάθος σε ένα κείμενό του και μετά ζητούσε συγνώμη, θα ήταν βορά στα δόντια των μανδραβελικών ως λαϊκιστής, διαστρεβλωτής, παλαβός κτλ και θα τον πετούσαν στο πυρ το εξώτερον. Προσωπικά έχω την κακή συνήθεια να διαβάζω όσα περισσότερα κείμενα μανδραβελικών μπορώ για να ξέρω τι λένε κάθε φορά και να ψάχνω να βρω απαντήσεις στις άλλοτε λαθεμένες και άλλοτε διαστρεβλωμένες όψεις της πραγματικότητας που παρουσιάζουν (εντάξει, γίνομαι μανδραβελικός τώρα, έχουν κάποιες φορές και σωστές απόψεις). Αναγκαστικά λοιπόν αγοράζω και κάποια από τα έντυπά τους με αποτέλεσμα, χωρίς να το θέλω, να τους ενισχύω αλλά ψάχνω να βρω τρόπο για να το λύσω αυτό το θέμα. Έχω βέβαια και τη συνήθεια να συνομιλώ με φίλους μου που έχουν πέσει στα νύχια του μανδραβελισμού και ασπάζονται πολλές από τις απόψεις του και αυτό είναι πολύ χρήσιμο, γιατί αφού μου απαριθμούν μαζεμένα επιχειρήματα μανδραβελικής λογικής, μετά πάω στο σπίτι και τα ξανασκέφτομαι και βγάζω συμπεράσματα τόσο για την διαστρέβλωση της πραγματικότητας όσο και για τις ανήθικες αρχές στις οποίες βασίζονται για να αναπτύξουν την επιχειρηματολογία τους, ξεκινώντας από το γεγονός πως δεν μπορούμε να συζητήσουμε συναισθηματικά και ηθικολογώντας ή πως πρέπει να σκεφτόμαστε πως όλοι οι άνθρωποι δεν είναι εκ φύσεως καλοί και άρα με τον ανταγωνισμό θα κερδίσουν και οι καλοί και οι κακοί, εφόσον υπάρχουν κανόνες. Εκεί βέβαια υπάρχει η μεγαλύτερη διαστρέβλωση της πραγματικότητας, γιατί αν είναι να θεσπίσουμε κανόνες που να ευνοούν τον ανταγωνισμό (τόσα χρόνια αυτό δεν γίνεται παγκοσμίως;), ποιος μου λέει εμένα πως οι κακοί άνθρωποι θα ακολουθήσουν αυτούς τους κανόνες; Εγώ, ο χαζός, ξέρω ότι οι κακοί πάντα ψάχνουν και βρίσκουν τρόπους για να αψηφούν και να παραβαίνουν τους κανόνες για ίδιο όφελος, και μάλιστα, όταν αυτοί που το κάνουν αυτό στηρίζονται στην ελεύθερη αγορά παίρνουν στο λαιμό τους εκατομμύρια άλλους ανθρώπους. Βλέπε Μέιντοφ, πυραμίδες, τραπεζικές συναλλαγές και το κακό συναπάντημα.

Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό της μανδραβελογικής είναι η χρήση της Δημοκρατίας στα κείμενά τους. Ξοδεύουν τόνους μελανιού για να αποδείξουν ότι όλες οι αποφάσεις της κυβέρνησης είναι αποτέλεσμα δημοκρατικών διαδικασιών και πως αν θέλουμε να τις καταρρίψουμε ή να τις πολεμήσουμε, θα πρέπει κι εμείς να χρησιμοποιήσουμε τους ίδιους τους θεσμούς. Εδώ ακριβώς βρίσκεται η ουσία της Επιλεκτικής Δημοκρατίας των Μανδραβέληδων. Οι θεσμοί εφαρμόζονται από μέλη του λαού, που όμως εξαρτώνται άμεσα και έμμεσα από την εξουσία. Τρανό παράδειγμα οι εισαγγελείς που επιβάλλουν επιλεκτικά την αυστηρότητά τους σε όποιον αντιστέκεται στη βία της εξουσίας ενώ όταν η ίδια η εξουσία και τα όργανά της ασκούν βία, οι εισαγγελείς κοιμούνται. Ένας εκ των μανδραβελιζόντων φίλων μου, χάρηκε πολύ που καταθέσαμε μήνυση κατά του υπουργού Προπό και των μπάτσων για την υπέρμετρη και απρόκλητη, στις περισσότερες περιπτώσεις, βία που άσκησαν στις 28-29 Ιουνίου του τρέχοντος έτους. Μου είπε μάλιστα πως είναι ευτυχές πως μέσω των θεσμών θα ήταν ευχής έργον να καταφέρουμε να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας γιατί αυτό είναι απόλυτα δημοκρατικό. Βέβαια, ο φίλος μου ξεχνά πως υπάρχουν πολλά παραδείγματα αντίστοιχων μηνύσεων ενάντια στην αστυνομική βία που πολύ απλά δεν έγιναν δεκτές, γιατί «δεν μπορούσε να στοιχειοθετηθεί κατηγορία» ή γιατί δεν «ήταν επαρκή τα στοιχεία». Όπως κι άλλες περιπτώσεις που ενώ με χίλια ζόρια βρέθηκαν τα στοιχεία (ας είναι καλά τα κινητά) τελικά οι παραβάτες-αστυνομικοί δεν έπαθαν τίποτα (βλέπε περίπτωση ζαρντινιέρας) ενώ αντίστοιχα αθώοι διαδηλωτές έχουν μείνει για μήνες στα κρατητήρια. Μου τόνισε μάλιστα πως στη Δημοκρατία, η μόνη νόμιμη βία είναι η βία της Αστυνομίας γιατί εμείς την έχουμε φτιάξει για να μας προστατεύει. Μήπως όμως όταν η νόμιμη βία στρέφεται ενάντια στον λαό, ή σε ένα μέρος αυτού διόλου αμελητέο, όταν οι εξουσίες είναι τόσο αλληλοεξαρτώμενες και δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους, είναι λογικό ότι και ο λαός θα αναζητήσει αλλιώς την Δημοκρατία γιατί δεν αντέχει άλλο να ζει στην επίφασή της; Αυτό δεν χωράει όμως στο μυαλό ενός μανδραβελικού. Τον ενοχλούν οι σκηνές και η ελεύθερη ανταλλαγή απόψεων στο Σύνταγμα, αλλά δεν τον ενοχλεί η πρέζα που με την ανοχή των μπάτσων-εμπόρων έχει γεμίσει όλο το κέντρο και παντού βρωμάει κατρουλίλα. Αλλά πού να ξέρουν οι μανδραβέληδες, για όλα αυτά, μέχρι το Σύνταγμα και το εστιατόριο της Μεγάλης Βρετάνιας φτάνουν και μετά βουρ πίσω στο τζιπάκι τους και κατευθείαν στα προάστια.

Ο Πάσχος Μανδραβέλης έχει το χάρισμα να είναι ευγενικός, να απαντά στα mail που θα του στείλει κάποιος που διαφωνεί μαζί του (όπως ανέφερα και παραπάνω αυτή είναι η δουλειά του και πληρώνεται γι’ αυτό) και είναι προσκαλεσμένος σε πολλές εκπομπές της τηλεόρασης για να πει τη γνώμη του. Είχε την τύχη να έχει γαλουχήσει το μυαλό του και την επιχειρηματολογία του στα νιάτα του με αριστερές ιδέες, που τον ώθησαν να διαβάσει και πέντε βιβλία παραπάνω και χρησιμοποιεί αυτό του το χάρισμα για να στηρίξει τις τωρινές του απόψεις, πράγμα που είναι και σεβαστό και εύλογο. Όμως, ο Πάσχος Μανδραβέλης είναι κατ’ επανάληψη διαστρεβλωτής της πραγματικότητας, ταγμένος ιδεολογικά με το αυτονόητο της Μαρίας Αντουανέτας και προκλητικά σιωπηλός για τα κακώς κείμενα των «αγορών», των τραπεζών, των εχόντων, των πλουσίων και της εξουσίας. Ο Πάσχος Μανδραβέλης δεν είναι τρελός, λέει και σωστά πράγματα. Ταυτίζει το συμφέρον των πολλών με την ευτυχία των λίγων γιατί έτσι των συμφέρει, γιατί κι αυτός θεωρεί ότι είναι ένας από τους λίγους – όπως πιστεύουν πολλοί και στον χώρο της αριστεράς και σε όλο το φάσμα της κοινωνίας. Ο Πάσχος Μανδραβέλης, παρόλο που θα διαφωνήσει μαζί μου, κατά βάθος χαίρεται που η «παλαβή» αριστερά ασχολείται μαζί του, σαν να είναι ποδοσφαιριστής που πήρε μεταγραφή από τον Ολυμπιακό στον Παναθηναϊκό και έκανε χατ τρικ στο μεταξύ τους παιχνίδι ενώ όλο το γήπεδο της πρώην ομάδας του τον έβριζε. Ευτυχώς για τον Πάσχο και όλους τους Μανδραβέληδες, αυτή την εποχή, οι άνεμοι πνέουν ούριοι στα πανιά του κι αυτός που κρατά το τιμόνι τού κάνει όλα τα χατήρια, εφαρμόζει άλλοτε γρήγορα κι άλλοτε αργά τις επιταγές της αγοράς πάνω μας. Αλλά ο καιρός αλλάζει Πάσχο. Όσοι εφοπλιστές και έχοντες κι αν χρηματοδοτούν τα μέσα σας, όσο κι αν ο λαός που μαζί τους τα έφαγε κοιμάται, όταν η κοιλιά του θα έχει αδειάσει για τα καλά, θα σας φάει κι εσάς κι αυτούς που τον δωροδοκούσαν. Και στο τέλος θα σας πετάξει στα σκουπίδια εκτός αν ξαναπάρετε την εξουσία και παραχαράξετε την ιστορία ως νικητές – όπως τόσες φορές έχετε κάνει στο παρελθόν, όπως και τώρα εξισώνετε τα εγκλήματα του ναζισμού με τα εγκλήματα του κομμουνισμού, όπως, όπως, όπως… Με αγάπη ειλικρινή για την ευκαιρία που μου δίνουν οι Μανδραβέληδες εν μέσω πολέμου –κι ενώ βρισκόμαστε σε αντίπαλα στρατόπεδα– τους αφιερώνω τον “Μέρμηγκα” του Λοΐζου. Στο επόμενο πανηγυράκι που θα στήσετε με την τρόικα, βάλτε το στη διαπασών.

Ο Molisxypnisa είμαι ο Νεκτάριος Λαμπρόπουλος και το mail μου είναι info@haramada.com και έχω το θάρρος της γνώμης μου και δεν φοβάμαι τους κουκουλονόμους του διαδικτύου.

από http://molisxypnisa.wordpress.com

πάσχοντας σύνδεσμος  http://wp.me/p1pa1c-bJ0

Advertisements

Ετικέτα: Απόψεις, ΜΜΕ, Πολιτική, ο καλός ο πάσχος όλα τα αλέθει

Posted in: // tv //, Αναδημοσιεύσεις, Ελλάδα, Πολιτική