Γράφει και σκιτσάρει ο Σπύρος Δερβενιώτης
Το αποψινό βραβείο “Κορακάκης” απονέμεται δικαιωματικά στον “Κόσμο του Επενδυτή” ο οποίος κυκλοφορεί αύριο CD με τραγούδια του Λοίζου.
Που είναι το πρόβλημα; Ξεπερνάμε το στυγνό εμπορικό στοιχείο, ίδιον άλλωστε του Γιαννικέϊκου, στοιχείο του οποίου η κατάχρηση οδήγησε στην θέσπιση του βραβείου από το βλόγ τούτο.
Και πάμε στον έξτρα ηθικό πάτο: η κυκλοφορία του CD δεν έχει την άδεια της Μυρσίνης Λοίζου, κόρης και κληρονόμου του συνθέτη (και αιτία άλλωστε, λόγω της πρόσφατης συμβολικής της κίνησης, να θεωρήσει ο Γιαννίκος ότι μπορεί να βγάλει μερικά έξτρα μπικικίνια όσο το θέμα πουλάει). Μια απόπειρα της τελευταίας στιγμής να εμποδιστεί με ασφαλιστικά μέτρα η κυκλοφορία του CD, έπεσε στο κενό, φέρνοντας στο φώς μια μάλλον αμφιλεγόμενη (το λέω κομψά) συμφωνία της εφημερίδας με την ΑΕΠΙ, βάσει της οποίας μπορεί να κυκλοφορει ό,τι θέλει, χωρίς να χρειάζεται περαιτέρω άδεια. Η ΑΕΠΙ είναι ενδιάμεσος, και μάλιστα ένας ενδιάμεσος για τον οποίο πολλά εχουν ακουστεί και ετοιμάζονται ν’ ακουστούν κι άλλα. Αν δύο ενδιάμεσοι μπορούν ν’ αποφασίζουν για την τύχη ενός έργου ενός δημιουργού (ειδικά του μεγέθους και του ήθους του Λοίζου) πραγματικα΄αυτός ο κόσμος έχει γίνει “του επενδυτή” και καιρός να τον αποκαταστήσουμε σε μια ελαφρώς λιγότερο βορβορώδη κατάσταση.
Η Μυρσίνη Λοίζου καλεί σε μποικοτάζ της εφημερίδας. Το ελάχιστο, προσυπογράφω, και δικαιωματικά απονέμω το δεύτερο “βραβείο κορακάκης” στη σύντομη ιστορία του θεσμού.
———————————————————————————————————————————————————————–
Αναδημοσιεύει από το blog του Σπύρου Δερβενιώτη Εκτός Καρέ και μποϊκοτάρει τον Επενδυτή, η Jaquou Utopie
Α.Γ.ιος
Anakata-dyomenh
Μίσος ταξικό
Back Door Man
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
catalternative
CrippleHorse
DrAluca
Eddie
Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός
iguana
j4nus
Jaquou Utopie
Capybara
Spin
Кроткая
Ε. Λούπης
μανικάκος
Mind the Gap
mitsovurdul
Mitsaras
.
Narrator
Παραλληλογράφοι
lamda
xtremyst
risinggalaxy
skatiblaxos
inflammatory
Συνεργοί Παραλληλογράφοι
HungerStrike300: Απεργία Πείνας Μεταναστών
//ΠαραλληλοΓράφος// 
anton555
16 Ιουλίου, 2011 1:55 μμ
Μποικοταζ λοιπον.Αν μη τι αλλο, ως στηριξη σε αυτην την κοπελα που το τελευταιο διαστημα παλευει με τα κυματα.Και με τι κυματα!
βλημαμπραδερς
16 Ιουλίου, 2011 2:02 μμ
Το προβλημα βεβαίως ειναι η καταργηση των πνευματικων δικαιωμάτων στο συνολο τους και όχι να τα χρησιμοποιούμε όπου μας βολεύει.
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
16 Ιουλίου, 2011 3:20 μμ
Πνευματικά δικαιώματα υπάρχουν (και όχι βέβαια κληρονομικώ δικαίω, παρά μόνο στο δημιουργό).
Άλλο πράγματα τα εμπορικά δικαιώματα. Κι εκεί, μαζί σου είμαι!
βλημαμπραδερς
16 Ιουλίου, 2011 3:40 μμ
Οχι μόνο υπάρχουν αλλα ζουν και βασιλεύουν. Το θέμα ειναι γιατι να τα υπερασπίζομαστε. Πως ειναι δυνατος κάποιος να θεωρει τον εαυτο του προοδευτικο και να πιστεύει στην χρηματιστική υπεραξία της πνευματικής δημιουργίας. Αν δεν υπήρχαν πνευματικά δικαιώματα η υπεραξια αυτη θα ηταν πληθωριστικη και δεν θα μπορουσε κανεις να βγαλει χρηματα απο αυτο. Είναι απλο. Αλλα για να ειμαι και πιο προφανης, χωρις την καθολικη καταστροφη του Θεάματος αυτα που λέω ειναι λίγο κουφια λόγια
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
16 Ιουλίου, 2011 3:46 μμ
Έκανα το διαχωρισμό μεταξύ πνευματικών δικαιωμάτων (τα οποία είναι υπαρκτά και πρέπει να είναι, ειδάλλως μιλάμε για τζάμπα μαγκιά) και εμπορικών δικαιωμάτων. Το πρόβλημα δεν είναι η ύπαρξη των πρώτων, αλλά η ταύτισή τους με τα δεύτερα (αυτό που ονομάζεις χρηματιστηριακή υπεραξία της πνευματικής δημιουργίας).
βλημαμπραδερς
16 Ιουλίου, 2011 4:08 μμ
Ξερω καλα τη διακριση και εγω μιλησα για πνευματικα δικαιώματα και όχι για εμπορικα τα οποία ειναι προφανώς και κατανοητο απο όλους οτι ειναι καταπτυστα. Απο εκει και περα λέω οτι ο «καλλιτέχνης» (δημιουργος ειναι καλύτερη εννοια) πρέπει να έχει την ευθύνη του να ΜΗΝ (ποιός ειναι ο κωδικας για τα μπολντ να τονίζω και γω ωραία 😉 αφήνει το αποτύπωμα του σε οτιδήποτε κάνει. Αλλα αυτο οπως ειπα είναι απιθανο να γίνει ακομη στην εποχη που ζούμε
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
16 Ιουλίου, 2011 5:56 μμ
Η προσωπική έκφραση και δημιουργία είναι αυτό ακριβώς: ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ. (χωρίς μπολντ, μόνο κεφαλαία – χεχε).
Προφανώς και ο δημιουργός μπορεί να την αποδώσει στην κοινωνία και να πει χάρισμά σας. Κάντε την ό,τι γουστάρετε. Όμως του ανήκει, όχι ως εμπορεύσιμο προϊόν, αλλά ως προσωπική (δική του) έκφραση και τη διαθέτει όπως εκείνος αποφασίζει. Από εκεί και πέρα κρίνεται γι’ αυτό, από τη στιγμή που η προσωπική αυτή έκφραση συναντά την κοινωνία και «διαλέγεται» μαζί της.’
Επιμένω λοιπόν ότι αφορισμοί του στυλ «κάτω τα πνευματικά δικαιώματα» είναι τζάμπα μαγκιές και πολλές φορές εκφράζονται από ανθρώπους είτε ανίκανους να δημιουργήσουν, είτε με διάθεση εκμετάλλευσης του έργου των υπολοίπων (δεν εννοώ εσένα βλημαμπραδερς). Με λίγα λόγια η άρνηση του δικαιώματος στο πνευματικό έργο, είναι στην πράξη εξουσιασμός (εργάσου εσύ, να καρπωθώ εγώ).
zeta dor
16 Ιουλίου, 2011 6:42 μμ
Αυτήν την προοδευτικότητα που αναφέρεις και εν γένει την μη πρακτικη εφαρμογή της τέχνης στην καθημερινότητα προφασίζονται και οι κυβερνησούλες για να δώσουν τα χαμηλότερα κονδύλια στις Καλών Τεχνών.
DrAluca
16 Ιουλίου, 2011 6:49 μμ
Τα μοντελα στην καλων τεχνων (για γλυπτικη και ζωγραφικη) πλεον επιλεγονται μεσω ΑΣΕΠ…..(αν θυμαμαι καλα, αλλιως διορθωστε με)
Δηλαδη….οι φοιτητες του Χ ετους θα μαθουν να σχεδιαζουν μονο αντρες, ψηλους, με κοιλιτσα, και κοντα μαλλια……απλα και μονο επειδη καμια γυναικα, κανεις κοντος. κανεις παχουλος η κανεις γυμνασμενος. κανεις μακρυμαλλης η καραφλος δεν περασε τις εξετασεις….
HELL YEAH.
Επισης…..τα κονδυλια προς τα ΚΘΕ(κρατικα θεατρα) μειωθηκαν τοσο ωστε ειναι πλεον ασυμφορο να γινονται περιοδιες απο κρατικα θεατρα…
Δηλαδη απαγορευεται λογο κοστους, σε πολλους πολιτες της χωρας μας, να παρακολουθησουν μια παρασταση….
Μηδεν παιδεια και μηδεν προβληματισμος…..Γιατι? Γιατι ετσι!
Nice,….
Χαμογελατε…
zeta dor
16 Ιουλίου, 2011 7:08 μμ
Είναι ένας ισπανός ιστορικός που μου διαφεύγει τώρα το όνομα του που είχε πει το πάνσωστο «η τέχνη είναι πρωτίστως φυσικοσωματική διαδικασία και έπειτα πνευματική». Κατ’ αυτώ να συμπληρώσω -και τονίζω πως δεν πιστεύω στην υπεραξία της τέχνης- πως τα μεγαλύτερα προπαγανδιστικά χτυπήματα που έχουν λάβει η τέχνη και ο μαρξισμός, είναι που τα έντυσαν με τον άυλο μανδύα του ιδεαλισμού και του ιδανικού…
alexantro trollientes ναι, λωτοφαγος οχι
16 Ιουλίου, 2011 3:31 μμ
σωστος ο βλημαμπραδερς
anton555
16 Ιουλίου, 2011 2:24 μμ
+++
Απο τα μεγαλυτερα «εργαλεια»…
anton555
16 Ιουλίου, 2011 2:25 μμ
Στον βλημαμπραδερς πανε τα +
Zitan
16 Ιουλίου, 2011 3:33 μμ
βληπραδρς : σΩΣΤΟΟΟΟΟΟΟς
βλημαμπραδερς
16 Ιουλίου, 2011 4:45 μμ
Θα μου πει κανεις για τα μπολντ ρε παιδια να πουμε;
iordanoglou
16 Ιουλίου, 2011 4:51 μμ
Το θέμα των πνευματικών δικαιωμάτων είναι διττό, είναι φιλοσοφικό απ΄τη μιά αλλά ταυτόχρονα έχει και πρακτική ανάγνωση βάσει των συγκεκριμένων οικονομικών σχέσεων.
Καταρχάς, ο όποιος δημιουργός πρέπει να πληρώνεται; Θεωρητικά, ο χρόνος που αφιερώνει για να δημιουργήσει έχει μηδενικό κόστος ευκαιρίας, δλδ δεν υπάρχει τίποτα άλλο που θα προτιμούσε να κάνει αντί π.χ. να ζωγραφίσει, ο χρόνος της δημιουργίας δλδ δεν ενέχει το στοιχείο της ανάγκης, της υποχρέωσης όπως η δουλειά. Απο την άλλη, στις τρέχουσες οικονομικές σχέσεις το μοναδικό μέτρο είναι ένα: τα φέρνεις; πουλάς;
Επομένως, το να συζητάμε με αφαιρετική αφέλεια για ένα ζήτημα μη συνυπολογίζοντας το όλον είναι κούφια λόγια.
βλημαμπραδερς
16 Ιουλίου, 2011 5:00 μμ
Για κουφια λόγια να διαβάσετε τα βιβλία του Μισελ Κουφό κυριε Ιορδάνογλου.Πολυ καλα!!
Θα μου πεις κανείς πως ειναι ο κωδικας για μπολντ ή θα μιλήσω για τις Αποκαλύψεις Λοτεα;
zeta dor
16 Ιουλίου, 2011 6:14 μμ
«Θεωρητικά, ο χρόνος που αφιερώνει για να δημιουργήσει έχει μηδενικό κόστος ευκαιρίας, δλδ δεν υπάρχει τίποτα άλλο που θα προτιμούσε να κάνει αντί π.χ. να ζωγραφίσει, ο χρόνος της δημιουργίας δλδ δεν ενέχει το στοιχείο της ανάγκης, της υποχρέωσης όπως η δουλειά»
Πλάκα μου κάνετε…..
Υπάρχει μήπως στη συζήτηση κάποιος σαν κι εμένα καλλιτέχνης που να έχει φάει 7 χρόνια σε σπουδές και που δεν ξέρει κάποιο άλλο επάγγελμα ν’ασκήσει;;;
DrAluca
16 Ιουλίου, 2011 6:23 μμ
Να πω και γω την αποψαρα μου να γουσταρουμε ολοι μαζι….
Απο την στιγμη που ενα δημιουργημα, ενα καλιτεχνημα, ενα πονημα. μια προσοπικη εκφραση βγει στον κοσμο, ανηκει πλεον στον κοσμο.
Καμια ιδιοκτησια…..κανενα δικαιωμα….τιποτα….
Ελα ομως που….. Αφενως ο καλιτεχνης (οπως και ολος ο κοσμος) εχει και αναγκες….. Ποιος θα τις καλυψει τις αναγκες?
Ποιος θα απαγορευσει σε εναν ανθρωπο να βιοπορηστει απο αυτην του την εκφραση απο την στιγμη που δημιουργησε κατι?
Παντως οποιος αγνωει οτι η πλειαδα των καλιτεχνων σημερα εν ελλαδι ΔΕΝ μπορει να βιοπορηστει απο αυτην της την εκφραση, τοτε ζει σε παραλληλο συμπαν…
Βεβαια….στην τελικη…τα δικαιωματα ΔΕΝ προστατευουν συνηθως τον καλιτεχνη, αλλα τους κερδοσκοπους και τις εταιριες παραγωγης…..
Ομως…. Πως στο καλο θα θρεψουμε τους καλιτεχνες μας κυριοι?
Μικρο παραδειγμα…..οταν πεθανε ο Νικος ο Παπαζογλου, πολλοι βγηκαμε και δηλωσαμε θλιψη και συντριβη…
Ποσοι απο εμας τον στηριξαμε οταν ειχε ζορια?
Χαμογελατε…
DrAluca
16 Ιουλίου, 2011 6:28 μμ
Τα ερωτηματα δεν τα απευθυνω σε σενα Zeta…
Απλα ετυχε και το κορτσαρα εδω 🙂
Χαμογελατε…
zeta dor
16 Ιουλίου, 2011 6:28 μμ
Να κι ένας λογικός άνθρωπος.
Εχετε μπερδεψει την υπεραξία με το δικαιωμα του καλλιτεχνη να ζει μεσα απο την τεχνη του γιατι οσο αντιρομαντικό κι αν σας φαινεται, για μας δεν υπαρχει ιδανικότερο σενάριο από το να ζουμε απο αυτήν. Ειναι ΕΡΓΑΣΙΑ πνευματικού μόχθου
iordanoglou
16 Ιουλίου, 2011 6:27 μμ
Zeta, συμφωνώ, αυτό λέω κι εγω στο σχόλιο, πως το να μιλάμε αφαιρετικά για ενα ζήτημα αγνοώντας τις παρούσες οικονομικές σχέσεις είναι άτοπο, καθώς εστιάζουμε στο φιλοσοφικά βέλτιστο για το συγκεκριμένο ζήτημα θέλοντας ντε και καλά να λειτουργήσει έτσι μέσα στο περιβάλλον των στρεβλών καπιταλιστικών σχέσεων
zeta dor
16 Ιουλίου, 2011 6:35 μμ
μα τι σημαίνει Ιορδανογλου «μηδενικό κόστος ευκαιρίας» και τι «θα προτιμούσε να κάνει»;
Γιατί, ο γιατρός, ο δικηγόρος δεν προτιμάει να κάνει αυτό που κάνει; Γιατί μας διαχωρίζετε από τους επαγγελματίες;
iordanoglou
16 Ιουλίου, 2011 6:45 μμ
Δεν διαφωνώ ούτε διαχωρίζω. Διάβασε πάλι και το αρχικό σχόλιο μου και την απάντηση στο δικό σου. Aυτα για τα οποία με εγκαλείς τα αναφέρω ως φιλοσοφικά βέλτιστα για τον δημιουργό αλλά όταν πληρούνται εξίσου και οι βέλτιστες οικονομικές σχέσεις, δεν αναφέρομαι στο τώρα.
zeta dor
16 Ιουλίου, 2011 7:01 μμ
Διαβάζω εξακολουθώντας όμως να μην καταλαβαίνω. Συγνώμη για την όποια παρεννόηση
loophole
16 Ιουλίου, 2011 5:10 μμ
δεν μπορείς να βάλεις μπολντ, δεν είσαι μέλος του μπλογκ.. κρίμα.
βλημαμπραδερς
16 Ιουλίου, 2011 5:14 μμ
χαχαχα καλο για παρεοφασίστας 😉
lot-lot
16 Ιουλίου, 2011 5:26 μμ
Θα μπορούσε να βγάλει τα τραγούδια του Λοΐζου τζάμπα στο ίντερνετ η Μυρσίνη….
Με τα πνευματικά δικαιώματα έχω μια επιφύλαξη, πόσο μάλλον για τα πνευματικά δικαιώματα που πάνε κληρονομικά..
Για τα bold κοιτάς εδώ….
http://en.forums.wordpress.com/topic/html-code-for-bold?replies=11
βλημαμπραδερς
16 Ιουλίου, 2011 5:29 μμ
και τώρα το απολυτο τρολλ μηνυμα: δοκιμάζω αν κάνει μπόλντ
βλημαμπραδερς
16 Ιουλίου, 2011 5:31 μμ
Ατιμε λουπχόουλ αρπατην τώρα
βλημαμπραδερς
16 Ιουλίου, 2011 5:33 μμ
bold as love
Anakata-dyomenh
16 Ιουλίου, 2011 7:30 μμ
άιντε να και κάτι που μάθαμε εμείς οι «παρεοφασίστες»… πάντως μέχρι στιγμής δεν είχα βρει πώς μπαίνει το μπολντ να πω την αλήθεια…
βλημαμπραδερς
16 Ιουλίου, 2011 8:58 μμ
Η Lotea κάτι ξέρει παραπάνω για τα μπλογκς μου φαινεται… νιεχ νιεχ νιεχ!!!
alexantro star
16 Ιουλίου, 2011 5:47 μμ
την ωρα που οι πανκηδες καιγανε την αγγλια , μια καποια εταιρια κονομαγε απ τα δικαιωματα του http://www.youtube.com/watch?v=aKrQXV4keRI
ο καπιταλισμος ειναι το συστημα που μετετρεψε τη δημιουργια σε εμπορικο προιον
skata sta pneumatika dikaiwmata …
τα γκριγκλις προσδιδουν ενα τονο απολυτοτητας και καγκουριας παντοτε απαραιτητο … αλλα ειπαμε λεμε , σε χαμηλες δοσεις 😉
και για να μη ξεχνιομαστε
skata sto tafo tou Papoutsi
iordanoglou
16 Ιουλίου, 2011 5:53 μμ
Πότε δεν ήταν και εμπορικό προιόν η δημιουργία με τον έναν ή τον άλλο τρόπο;
Τα εργα όλων των τεχνών της πριν καπιταλισμού εποχής ήταν παραγγελίες είτε απο μιζαδόρους πολιτικούς άνδρες, βλ. Περικλή παρθενώνας κλπ, είτε απο τις αυλές της Ευρώπης αργότερα.
βλημαμπραδερς
16 Ιουλίου, 2011 6:45 μμ
Καλα μην πετας ασχετοσύνες τωρα. Αμα θέλεις σου κάνω κατάλογο
iordanoglou
16 Ιουλίου, 2011 6:46 μμ
Θέλω, κάνε.
βλημαμπραδερς
16 Ιουλίου, 2011 8:56 μμ
τα δημοτικα τραγούδια; το μέϊλ κίνημα με την ανταλλαγη κασσετών; η diy σκηνή γενικώς; Εγώ;
iordanoglou
16 Ιουλίου, 2011 9:32 μμ
Ρε, καλλιτέχνης θα πει να μιλάς με σιωπή και ν’ακούνε οι άλλοι…
βλημαμπραδερς
16 Ιουλίου, 2011 11:26 μμ
Λαϊκός Τραγουδιστής για σένα
alexantro star
16 Ιουλίου, 2011 9:43 μμ
μα τι λες τωρα ?
λες να επαιρνε δικαιωματα ο Μπαχ επειδη καποιος αλλος επανεκτελεσε την «Little» Fugue (G minor, BWV 578) ?
ο Μικελαντζελο επειδη του εκλεψε πατεντες ο Γκρεκο ?
οι απογονοι του Ομηρου απ τους ραψωδους των αυλων ?
θες τη γνωμη μου ?
ο δημιουργος πρεπει να μπορει να ζει και απο το εργο του
το ξερω και το ζω
αλλα υπαρχουν και αλλοι τροποι που να απομακρυνουν την εμπορευματοποιηση του ενεργηματος
πχ…
αντι για ελευθερας η μειωμενο εισητηριο στην ΕΙΣΟΔΟ του θετρου η της συναυλιας κλπ , βαλτε το εισητηριο με μορφη κουπονιων στην ΕΞΟΔΟ
ο καθεις αναλογως του γουστου και των δυνατοτητων του , ας παιρνει 0- 1-2-10- 20-100 κλπ κουπονια του ενος ευρω
alexantro star
16 Ιουλίου, 2011 9:44 μμ
ΞΕΧΑΣΑ ΝΑ ΒΑΛΩ ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΕΝΔΥΣΗ
iordanoglou
16 Ιουλίου, 2011 10:32 μμ
Με την σημερινή έννοια, όχι δεν έπαιρνε δικαιώματα. Απο την άλλη έγινε μουσικός κληρονομικώ δικαίω, ήταν τρόπον τινά birth right του Μπαχ να γίνει μουσικός, όπως οι περισσότεροι άλλωστε μουσικοί της εποχής. Αν ο πατέρας του ήταν κάλφας…
Ο Μιχαήλ Αγγελος, όπως και όλοι οι μαέστροι της αναγέννησης, έψαχνε εναγωνίως πατρωνα σε ένα άκρως ανταγωνιστικό επάγγελμα, πουλώντας την αρτιότατη τεχνική του για να ζήσει. Η εμπορευματοποίηση υπήρχε αλλα με διαφορετικό τρόπο και σαφώς με μικρότερη ένταση συγκριτικα με τωρα. Παντως τα στοιχεία της φήμης, του brandname δλδ, έπαιζαν κάργα και μάλιστα με τον ίδιο τρόπο με σήμερα: κάποιοι έφτιαχναν όνομα πολύ μεγαλύτερο της αρτιότητας της τεχνικής τους και πληρώνονταν αδρά γι’αυτο το όνομα ή αντίθετα, άλλοι που δεν είχαν όνομα λόγω προβληματικής προσωπικότητας και κακών pr, αλλά τεράστια καλλιτεχνικη αξία πήραν τα παπάρια τους και πέθαναν στη ψάθα…
Ο δημιουργός πάντως του στυλ «είμαι καλλιτέχνης και φτιάχνω έργα για την πάρτη μου» είναι ΣΧΕΔΟΝ αποκλειστικά παιδί του καπιταλισμού, υπό μια άλλη ανάγνωση δλδ, μήπως ο καπιταλισμός απελευθέρωσε κάπως τον δημιουργό, με την εννοια πως άνοιξε την αγορά της τέχνης, με ή χωρίς » «, σε παρα πολύ ευρύτερο κοινό;;
alexantro star
16 Ιουλίου, 2011 10:41 μμ
δεν ξερω αν ο καπιταλισμός απελευθέρωσε κάπως τον δημιουργό, αλλα εγω παντως ψαχνω εναγωνίως πατρωνα σε ένα άκρως ανταγωνιστικό χωρο , το trolling να πουλησω την αρτιότατη τεχνική μου, η να διδαξω τους νεοτερους εστω και δε βρισκω τπτ
ετσι κι εγω το γυρισα πια στο στυλ “είμαι καλλιτέχνης και φτιάχνω έργα για την πάρτη μου”
τοσο καιρο εδω μεσα και οχι ταξιδιωτικο εισητηριο για ανατολη , αλλα ουτε ενα τραπεζωμα η ενα ποτο δεν μας κερασανε
αχαριστοι
βλημαμπραδερς
16 Ιουλίου, 2011 11:22 μμ
Είστε πολυ νομοταγής για τρόλλ κυριε μου
alexantro trollientes ναι, λωτοφαγος οχι
16 Ιουλίου, 2011 11:51 μμ
λες ε ??? 😛
alexantro star
16 Ιουλίου, 2011 9:58 μμ
παρτε και εναν που τρολλαρε τον Μπαχ
Johann Pachelbel
βλημαμπραδερς
16 Ιουλίου, 2011 11:22 μμ
Ενταξει τζαμπα μαγκια δεν είναι, αλλα αν με ρωτήσεις που το βιώνω κι απο μεσα θα ταν ψεμα να μην πω οτι αυτο το κινημα δεν έχει υποστει ηττα. Αλλα δεν ειναι και αληθεια αυτο που λες: τα πνευματικο δικαίωμα στην εποχη μας λειτουργει σαν πιστοποιητικό αποδειξης της σχέσης του δημιουργου με το δημιούργημα του. Και αυτο δημιουργει ενα περίεργο εθισμο στον δημιουργο. Δηλαδη το ναρκωτικο της αναγνώρισιμότητας και της «δόξας» ειναι αρκετα επικίνδυνο για τους ορους με τους οποίους δημιουργείς πλεον. Σε τετοιο βαθμο ωστε η δημιουργια πλεον μοιάζει σαν τη μεταλλαγμένη ντομάτα. Φαίνεται σαν δημιουργια αλλα στην πραγματικότητα δεν είναι.Και το πνευματικό δικαίωμα σκάει απο πάνω σαν σφραγίδα σε λειτουργιά. Το αίτημα για την κατάργηση των πνευματικων δικαιωματων και μη εμπορευματοποίηση δεν σημαίνει αυτομάτως καθαγιασμένο περιέχομενο. Να ετσι ενα καρφάκι: Οι «Ωχρα Σπειροχαίτη» που ειναι αντιεμπορευματικοί μπλα μπλα μπλα μου φαινονται όταν τους ακούω σαν αναρχικοι Πυξ Λαξ (σόρρυ Λοτέα…). Η απαλειψη των πνευματικων δικαιωματων δινει τροπο τινα μια κοινη αφετηρία για τους δημιουργους. Επειδη μεχρι να το γράψω αυτο τρολλαρ… εεε συγγνώμη επλενα τα πιατα, γράφτηκαν κάποιες άλλες αποψεις απο τον αλεχαντρο και τον ιορδάνογλου με τις οποίες θα ήθελα να αμεσοδημοκρατιστω λιγάκι.
Οι συντρολλοι κανουν κατ’εμε μια σημαντικη παράλειψη. Η τέχνη χωρίζεται σε δυο περιόδους Την προπολεμικη (απειρο π.Χ. -1945 μ.Χ) και την μεταπολεμική (1945 μ.χ- σημερα) Mέσες Ακρες.Κάποιοι θα πουν την άποψη μου ανιστόρητη και εντυπωσιολαγνική αλλα τι να κάνουμε αυτα πιστεύουμε. Αυτο γιατι μεταπολεμικα δεν ειναι πλεον τεχνη αλλα Θεαμα. Χανεται η συνδεση με το Θείο και ξεκινα η σύνδεση με το Θεαμα. Οπότε πιστεύω οτι οι παραλληλισμοι σας δεν είναι σωστοι. Τωρα αυτο που λέει ο Ιορδάνογλου στην τελευταία παραγραφο του ειναι πολυ σωστο αλλα με μια παράλειψη την οποία επειδη βαριέμαι να γράψω άλλο, θα του την πω ιδιαιτέρως στο τσατ μας.