Η Δημοκρατία

Η νίκη και η αξιοπρέπεια βρίσκεται στα τα χέρια τραυματισμένης στο μετρό... Πηγή: http://www.flickr.com/photos/biglebo/5884672443/

Γράφει ο Νίκος Βασιλόπουλος

Χτες έπεσαν και οι τελευταίες μάσκες της Χούντας που κάποιοι έχουν το θράσος να αποκαλούν ακόμα δημοκρατία. Όμως εγώ τη δημοκρατία τη βλέπω μπροστά μου δεν μου την κρύβουν! Έχουμε όντως δημοκρατία ρε!! Υπάρχει.

Η δημοκρατία φάνηκε χτες στην αλληλεγγύη των εργαζόμενων του Μετρό που δούλεψαν και βοήθησαν και με το παραπάνω, στα απλωμένα χέρια του απλού κόσμου που ήθελε να διώξει το σύννεφο του καρκίνου των δακρυγόνων.

Η δημοκρατία ανάσανε χτες στα χέρια του Σπύρου που έδενε στοργικά το ματωμένο κεφάλι του Παντελή, στα κόκκινα από τα δακρυγόνα μάτια του Αλέξη που με τη σκούπα και με κουβά άδειαζε τα χημικά από την είσοδο για να περάσουν οι τραμυατιοφορείς και το ασθενοφόρο.

Η δημοκρατία πήρε θάρρος από τον σερβιτόρο που μας έφερνε νερά στην καφετέρια στην Πλάκα που κάτσαμε να ηρεμήσουμε και παρόλο που είχαν ετοιμαστεί τόσοι καφέδες κλπ μόλις είδε τους ΔΙΑΣ μας έδιωξε να προλάβουμε κι όταν του είπα «η παραγγελία» μου απάντησε «ακυρώθηκε» με το πιο φωτεινό χαμόγελο.

Η δημοκρατία ζει, δεν χάνεται ούτε με χημικά ούτε με ξύλο. Ζει εκεί με όλον το κόσμο που άνοιξε να μαγαζιά του να στεγάσει ανοιγμένα κεφάλια και σπασμένα άκρα. Ζει μαζί με τον κόσμο που παρόλο που δεν ήταν στην κινητοποίηση και έπινε καφέ στο Θησείο, έβριζε μαζικά τους ΔΙΑΣ όταν πέρασαν από κει σαν άλλος στρατός κατοχής. Η δημοκρατία ζει στην αντίδραση του μανάβη που του έσπασαν το μαγαζί όχι ληστές, όχι «αλλοδαποί εγκληματίες» αλλά τα όργανα της τάξης.

Η δημοκρατία υπάρχει κι αναπνέει, στην αγωνιώδη ερώτηση «είσαι καλά;», στην ανακούφιση της θετικής απάντησης.

Η δημοκρατία δεν έφυγε ποτέ απ’ αυτόν τον τόπο, απλά ποτέ δεν στεγαζόταν εκεί που μας έμαθαν οτι στεγάζεται. Όχι, η δημοκρατία δεν μένει στη Βουλή, δεν απαρτίζεται από επαγγελματίες πολιτικούς και θεσμούς που κανείς δε νιώθει δικούς του. Δεν είναι δουλειά των ειδικών η δημοκρατία και δεν είναι μια ομπρέλα που σκεπάζει σαπίλα. Η δημοκρατία δεν έχει χρώμα πράσινο, χακί, μπλε και λευκό. Η δημοκρατία είναι εκεί όπου είναι οι καρδιές αυτών που αγωνίζονται. Είναι εκεί που ο στόχος είναι κοινός, εκεί που το μαζί έχει νόημα.

Η δημοκρατία δεν έφυγε ποτέ, απλά εμείς νομίζαμε οτι τη βλέπαμε αλλά βλέπαμε ένα ψέμα, μια αντανάκλαση, ένα «πουκάμισο αδειανό». Η δημοκρατία είναι στον αγώνα, στην αλληλεγγύη, στη συντροφικότητα.

Αλήθεια σας λέω, εγώ είδα χτες πολύ δημοκρατία! Απλά είναι κατεργάρα σαν παιδί, κρύβεται στα πιο απίθανα μέρη! Χτες το βράδυ ας πούμε ήταν στο πιο όμορφο χαμόγελο του κόσμου, στο χαμόγελο της Άννας, όταν μετά από όλη αυτή τη μέρα έλεγε και ξανάλεγε να γυρίσουμε Σύνταγμα γιατί εκεί είναι η θέση μας.

Αλήθεια σας λέω, μη σκιάζεστε, η δημοκρατία υπάρχει παντού και είναι ανεξάντλητη, δεν τελειώνει σαν το πετρέλαιο ή τα χρήματα, δεν εξαντλείται σε πανηγυρικούς λόγους, δεν είναι στην άκρη του γκλομπ του μπάτσου. Ανοίξτε τα μάτια σας και δείτε τη, αγκαλιάστε τη, είναι όμορφη και χαμογελαστή, θα την φέρουμε παντού σ’αυτόν τον τόπο!

——————————————————————————————————-

Βοηθά στη δημοσίευση η Jaquou Utopie

http://wp.me/p1pa1c-aY0

Ετικέτα: 48ωρη απεργία, Γενική Απεργία, Δημοκρατία, Καταστολή

Posted in: Ελλάδα, Ζωή