Είναι αραιοκατοικημένη η Μύκονος, Νιόνιο;

του Γαλαξιάρχη

Μία απάντηση στους καλοπροαίρετους υποστηρικτές των απόψεων Σαββόπουλου

Σίγουρα θα άξιζε να γραφτούν αρκετές σελίδες για τη «μαύρη τρύπα των 90s» ή το «υπέρτατο σημιτικό τίποτε». Για το γενικευμένο φαινόμενο της ενσωμάτωσης της αριστερής διανόησης που ξεκίνησε με την απενοχοποίηση των 80s για να καταλήξει στον καθεστωτικό καρεκλοκενταυρισμό της δεκαετίας του 90. Με αποτέλεσμα την αναπαραγωγή ανέμπνευστων κοινοτοπιών και εξωφρενικά αυτοαναφορικής παραφουσκωμένης μπουρδολογίας, τέτοιας ώστε να καταστήσει τη σιωπή προτέρημα των λίγων άφθαρτων, καλλιτεχνών, διανοούμενων αλλά και πολιτικών της Αριστεράς. Όμως δεν είναι αυτό το θέμα μου, παρόλο που ο Διονύσης Σαββόπουλος αποτελεί ίσως το ιδανικότερο case study του παραπάνω φαινομένου. Το θέμα μου είναι αυτή καθεαυτή η αξιοθρήνητη παρουσία του Νιόνιου την προηγούμενη εβδομάδα, εν μέσω ραγδαίας ανάπτυξης νεοναζιστικού κλίματος στο κέντρο της Αθήνας. Και ειδικότερα, η καλοπροαίρετη αφέλεια ορισμένων μετριοπαθών που αρνούνται να δουν στα μάτια το τέρας και τους εξ αριστερών… σιτιστές του.

Για να έχουμε την πλήρη εικόνα για το τι είπε και τι πρεσβεύει στην πραγματικότητα ο Σαββόπουλος, θα πρέπει να διαβάσουμε με προσοχή, αλλά και ανάμεσα στις γραμμές (ειδικά αυτό) τόσο τις πρώτες του δηλώσεις στο ραδιοφωνικό μαραθώνιο, όσο όμως και τις διευκρινιστικές του παρεμβάσεις στο Μέγκα και την Ελευθεροτυπία της επόμενης ημέρας. Διευκρινίσεις που διαλύουν και τα τελευταία ψήγματα καλής προαίρεσης.

Ειπώθηκε και γράφτηκε από ανθρώπους (σ.σ. επιμένω καλοπροαίρετους) ότι ο Διονύσης Σαββόπουλος δέχτηκε υπερβολική έως και υστερική κριτική και πως είτε παρερμηνεύτηκαν τα λόγια του, είτε ο ίδιος δεν εκφράστηκε με προσοχή, με αποτέλεσμα να υποπέσει -ακούσια- σε σφάλματα διατύπωσης. Επειδή όμως ο Σαββόπουλος, ούτε μαθητούδι του δημοτικού είναι, ούτε ο πρώτος τυχαίος καφενειακός αναλυτής της επικαιρότητας και με δεδομένο ότι ο διάβολος κρύβεται πάντα στις λεπτομέρειες, αυτού του τύπου η αφελής ερμηνεία των απόψεών του είναι πέρα για πέρα λανθασμένη.

Όσοι δεν παρακολούθησαν τα λεγόμενα του Σαββόπουλου για τους μετανάστες και τους τοξικοεξαρτημένους, καλό θα είναι να το κάνουν με χρονολογική σειρά και να δώσουν αρκετή προσοχή:

• 18/5: Αρχικές δηλώσεις στο ραδιοφωνικό μαραθώνιο(*)
• 19/5: Επιστολή στην «Ελευθεροτυπία» (δημοσιεύτηκε την επόμενη 20/5)  
• 20/5: Διευκρινίσεις στην πρωινή εκπομπή του Mega

Κρουαζιέρα θα σε πάω – Γιάρο κι Αη Στράτη

Στη διάρκειας δύο λεπτών -όλων κι όλων- αρχική διατύπωση των θέσεων Σαββόπουλου, το αριστερό ακροατήριο δέχεται πέντε-έξι διαδοχικά σοκ, που πράγματι ενδέχεται να του θολώσουν την κρίση για το σύνολο των δηλώσεων. «Η Αθήνα πρέπει να κηρυχτεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης», «να απομακρυνθούν οι λαθρομετανάστες», «να μεταφέρουν τους τοξικομανείς», «να τους πάνε σε αραιοκατοικημένα νησιά», «να καθαρίσουν  την πληγή», «να βρουν άκρη οι πολιτικοί – τι τους πληρώνουμε;«. Αφόρητα πολεμικό λεξιλόγιο, άνθρωποι που υποβιβάζονται σε αντικείμενα προς μεταφορά και αγοραίες εκφράσεις που παραπέμπουν σε σκοτεινές εποχές. Είναι απόλυτα φυσιολογικό, το συλλογικό ασυνείδητο του συγκεκριμένου ακροατήριου να αναπλάσει στο άκουσμά τους έντονες ιστορικές και συμβολικές εικόνες: νησιά, εκτοπίσεις, γύψος, εξορίες, πογκρόμ, στρατοκρατία. Ωστόσο, είναι πράγματι πολύ σημαντικό να αποφύγουμε την κριτική κάτω από το καθεστώς των πρώτων ανακλαστικών της συλλογικής ιστορικής μνήμης. Και να δούμε με ψυχραιμία την ουσία των προτάσεων, ενός καλλιτέχνη που αυτοτοποθετείται στον αριστερό χώρο και -εκ των πραγμάτων, λόγω δημόσιας εικόνας- θέλει να τον εκφράζει.

Θα πρέπει να προσέξουμε όχι τι είπε ο Διονύσης Σαββόπουλος, αλλά τι δεν είπε. Σε κανένα απολύτως σημείο δεν αντιλαμβάνεται τους μετανάστες (αλλά και τους τοξικοεξαρτημένους) ως όντα με βούληση και, έστω τυπικά, ανθρώπινα δικαιώματα. Οι άνθρωποι αυτοί δεν εντάσσονται στο κοινωνικό σύνολο και δεν ενσωματώνονται σε ένα απόλυτα εύλογο σχέδιο αποκέντρωσης, περιφερειακής ανάπτυξης και αναθέρμανσης της αγροτικής παραγωγής. Δεν διαθέτουν εργασιακά δικαιώματα και δεν πρόκειται να αποκτήσουν ποτέ. Έως ότου δεήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση, το μόνο που χρειαζόμαστε είναι η συνδρομή του ΟΗΕ, γιατί «δεν μπορούμε μόνοι μας». Τι ακριβώς δεν μπορούμε; Να τους μεταφέρουμε; Να τους ταϊσουμε; Να τους ελέγξουμε για να μη δραπετεύσουν; Σίγουρα δεν αναφέρεται στην τήρηση των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά στην εποπτεία κοινωνικών ομάδων τις οποίες η κεντρική εξουσία θα αποφασίσει πού θα τις πάει, τι θα κάνουν και πώς θα ζήσουν. Με αυτά που δεν λέει ο Σαββόπουλος, σαφέστατα εννοεί (και δεν υπονοεί απλώς) ένα είδος αγροτικών φυλακών για τους δράστες των «παρανομιών» που λέγονται μετανάστευση και χρήση ναρκωτικών. Με αυτόν τον τρόπο ο καλλιτέχνης δεν χτυπάει επ ουδενί την αναβίωση του Ναζισμού στο κέντρο της Αθήνας, αλλά πρακτικά την αποδέχεται ως λογική συνέπεια και δίνει οδηγίες πώς θα την αποφύγουμε, εξανθρωπίζοντας το στόχο της που δεν είναι άλλος από την εξαφάνιση του «ξένου». Με λίγα λόγια, ο Σαββόπουλος μας λέει ότι αν δεν θέλουμε να επικρατήσει ο Φασισμός θα πρέπει να του κάνουμε τις χάρες με όσο το δυνατόν πιο ανθρωπιστικό τρόπο γίνεται.

Επιβεβαίωση διά της ανασκευής

Ο ίδιος ο Σαββόπουλος γνωρίζει πόσο μεγάλο φάουλ ήταν η αναφορά σε «αραιοκατοικημένα νησιά», αλλά ταυτόχρονα αρνείται να υπαναχωρήσει (σ.σ. γιατί άλλωστε; αυτή είναι η άποψή του). Την επόμενη ημέρα σε «Ε» και Mega ανασκευάζει ελαφρώς, ακριβώς για να βγάλει από πάνω του το λεκέ της «εξορίας». Στην πραγματικότητα όμως τα κάνει χειρότερα. Η επέκταση της πρότασης και στις αραιοκατοικημένες περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας από μόνη της όχι μόνο δε λέει τίποτε, αλλά απλώς επεκτείνει την αρχική πρόταση του μαζικού εκτοπισμού που οφείλει να σχεδιάσει και εκτελέσει η κεντρική εξουσία – πάντα κατά τις απόψεις Σαββόπουλου. Δεν αναφέρεται στις ανάγκες αποκέντρωσης, ομαλότερης πληθυσμιακής κατανομής και ανάπτυξης, που θα πρέπει να συμπεριλαμβάνουν προφανώς τους μετανάστες. Συνεχίζει να αντιλαμβάνεται τους μετανάστες ως αντικείμενα στο έλεος της εξουσίας. Όπως και στην αρχική του διατύπωση, έτσι και τις επόμενες ημέρες σιωπά για τα ατομικά και εργασιακά τους δικαιώματα: οι παράνομοι μετανάστες παραμένουν εσαεί παράνομοι, χωρίς κανένα αναγνωρισμένο δικαίωμα. Θα εργάζονται ως δούλοι για την ανοικοδόμηση της ελληνικής οικονομίας, όπου και όπως ορίζει, όχι ο φραουλοπαραγωγός της Ηλείας (σ.σ. τσιμουδιά και γι’ αυτόν από τον κατά τ’ άλλα λαλίστατο Νιόνιο), αλλά η κεντρική κυβέρνηση. Αυτή η κεντρική κυβέρνηση που κατά τα τυπικά μικροαστικά ειωθότα, «την πληρώνουμε για να κάνει τη (βρώμικη) δουλειά«, όπως άλλωστε δηλώνει επανειλλημένα ο τραγουδοποιός.

Ο Σαββόπουλος αντιλαμβάνεται οριακά ότι η άποψή του ποδηγετείται από τα ένστικτά του. Γνωρίζει ότι η ουσία των λεγομένων του είναι άκρως φασιστική και -χωρίς να τα αναιρέσει- επιχειρεί να ξορκίσει το κακό. Κατά συνέπεια καταφεύγει στις τυπικές αντιδράσεις όσων αντιλαμβάνονται ότι ο ορθολογισμός τους έχει υποχωρήσει κάτω από την αφόρητη πίεση των φοβιών τους, αλλά συνεχίζουν να «κρατούν σφιχτά το μικροαστισμό τους» (κατά Τζ. Όργουελ). Τόσο στην επιστολή του στην «Ελευθεροτυπία», όσο και στη ζωντανή του παρουσία στο στούντιο του Mega, πετάει την μπάλα στην εξέδρα εμφανίζοντας τον εαυτό του ως διωκόμενο και αμυνόμενο. «Δέχομαι λογοκρισία» (επειδή με έκραξαν τα μπλογκ). «Αυτοί που δε θέλουν τους μετανάστες στα χωριά τους είναι ρατσιστές» (κι όχι εγώ που απαιτώ να τους στείλουν εκεί). Έως και το… πασοκικής έμπνευσης επιχείρημα: «Οι κριτές μου δε θέλουν να αλλάξει τίποτε».

Κατά συνέπεια, δεν χρειάζεται αγαπητοί φίλοι και καλόπιστοι υποστηρικτές των απόψεων του Νιόνιου να προσπαθείτε να εξηγήσετε να ανεξήγητα. Η φασιστική φύση των επιχειρημάτων του είναι έκδηλη από τον τρόπο που ο ίδιος επιχειρεί να τα υπερασπιστεί. Κι αν έχετε την απορία για το κατά πόσο ο δημιουργός της «Συννεφούλας» πιστεύει ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει την παραμικρή ευθύνη για οτιδήποτε πλην του εκτοπισμού «λαθρομεταναστών» και «τζάνκηδων» από την αυλόπορτά του, η αφοπλιστική του διαπίστωση στο κλείσιμο της εκπομπής του Mega διαλύει και τις τελευταίες σας αυταπάτες: «Τι να σου κάνει και η κυβέρνηση (για το μνημόνιο);«.

Και δεν είμαι εγώ εκείνος που θα νοηματοδοτήσει τις προτάσεις Σαββόπουλου χαρακτηρίζοντάς τες ακροδεξιάς αντίληψης. Μου αρκεί ο λόγος του Καρατζαφέρη:

«ο συνθέτης Διονύσης Σαββόπουλος, η ηθοποιός Άννα Βαγενά και μία σειρά εξαίρετων καλλιτεχνών με αριστερή κουλτούρα, υιοθετούν μια αποτελεσματική και δραστική μεταναστευτική πολιτική. Ο Λα.Ο.Σ. επισημαίνει ότι εκφράζει εδώ και μία δεκαετία την ίδια αυτή αγωνία της κοινωνίας, και παροτρύνει την κυβέρνηση να μην προσπεράσει βιαστικά «την πρότασή του για τα αραιοκατοικημένα νησιά».

Η οικονομική κρίση δίνει την ευκαιρία να διαπιστώσουμε πόσοι και ποιοι αντέχουν στα δύσκολα. Ο ορθολογισμός, ο ανθρωπισμός και η αξιοπιστία είναι ζόρικα πράγματα που δεν δοκιμάζονται σε εποχές κοινωνικής αφασίας, αλλά στις ιστορικές καμπές των μεγάλων κοινωνικών κρίσεων, όταν η ενστικτώδης και αγελαία αντίδραση μετατρέπεται σε πλειοψηφικό ρεύμα. Εκεί θέλει πολλά κότσια για να μη χαθεί η επαφή με την ουσία του τι είναι Άνθρωπος. Πρόκειται όμως για ένα τεστ, όπου, αν αποτύχεις, δεν υπάρχει επιστροφή.

Αντέχετε κύριε Σαββοπουλε; Δε νομίζω… 

Ζαphod
________________________________________________________________
(*) H πλήρης αρχική δήλωση (απομαγνητοφώνηση – οι επισημάνσεις δικές μου):

«Ε μα βέβαια υπάρχει (φόβος) γιατί πλέον έχουμε ολόκληρες συρράξεις. Έχουμε εμπρησμούς, έχουμε δολοφονίες, και αυτό σχεδόν καθημερινά. Επομένως, εγώ θα έλεγα ότι πρέπει να κηρυχτεί το κέντρο σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Και με τις πρόνοιες που δίνει το σύνταγμα, πρώτον, να απομακρυνθούν όλοι οι λαθρομετανάστες από το κέντρο της Αθήνας και να πάνε – ας το βρουν οι πολιτικοί, τι τους πληρώνουμε; – εγώ θα έλεγα να τους πηγαίνανε σε αραιοκατοικημένα νησιά του Αιγαίου, όπου κατοικείται ένα μικρό μόνο μέρος του νησιού, το υπόλοιπο είναι ελεύθερο. Εκεί, λοιπόν, να καλλιεργήσουν τη γη και να ζήσουν εκεί με τη βοήθεια του ΟΗΕ, γιατί μόνοι μας δεν μπορούμε, και με τη βοήθεια της Ελλάδος, έως ότου αποφασίσει και μπορέσει η Ευρωπαϊκή Ένωση να φτιάξει μία πολιτική πάνω στο θέμα των μεταναστών. Δεν μπορεί η Αθήνα να είναι η χωματερή όλων αυτών των ανθρώπων.Ένα είναι αυτό. Το άλλο είναι ότι όλες οι πολιτείες, στις πλατείες τους, δείχνουν το πρόσωπό τους. Η Αθήνα στις πλατείες της δείχνει την πληγή της. Ας καθαρίσουμε λοιπόν αυτή την πληγή. Έχουμε τους τοξικομανείς. Πρέπει να μεταφερθούν δεν ξέρω πάλι πού, ας το βρούνε οι πολιτικοί μας, πάντως σε μέρος όπου δεν θα είναι εύκολη η πρόσβαση των εμπόρων. Γιατί η αστυνόμευση πρέπει να γίνεται για τους εμπόρους ναρκωτικών όχι για τους τοξικομανείς. Εν συνεχεία, πρέπει να καθαριστούν όλα αυτά τα κτίρια τα οποία είναι εγκαταλελειμμένα ή είναι υπό κατάληψη. Άλλα μεν από αυτά, τα πολύ μεγάλα να γκρεμιστούν για να δούμε και λίγο πράσινο, και τα άλλα που είναι πιο μικρά να κατοικηθούν πια από Αθηναίους με ένα επιδοτούμενο ενοίκιο, κατά προτίμηση από νεαρά ζευγάρια»

Short URL: http://wp.me/s1pa1c-39315

Ετικέτα: ρατσισμός, Ελευθεροτυπία, Κριτική, Σαββόπουλος, Φασισμός, μεταναστευτικό, MEGA

Posted in: Ανθρώπινα δικαιώματα, Πολιτισμος