Posted on 13 Μαΐου, 2011 11:39 πμ από Mind the Gap
του Mind the Gap
Mind the Photo – κενού διάλογοι …
Σουρεαλιστικοί διάλογοι στο κενό, μια σειρά φωτοπαρεμβάσεων στην στυγνή πραγματικότητα για να αποκτήσει η γκρίζα καθημερινότητα το λαμπρό χρώμα της χολής.
Από σήμερα κάθε κάθε όποτε …… στον Παραλληλογράφο.
Α.Γ.ιος
Anakata-dyomenh
Μίσος ταξικό
Back Door Man
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
catalternative
CrippleHorse
DrAluca
Eddie
Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός
iguana
j4nus
Jaquou Utopie
Capybara
Spin
Кроткая
Ε. Λούπης
μανικακος
Mind the Gap
mitsovurdul
Mitsaras
.
Narrator
Παραλληλογράφοι
lamda
xtremyst
risinggalaxy
skatiblaxos
inflammatory
Συνεργοί Παραλληλογράφοι
HungerStrike300: Απεργία Πείνας Μεταναστών
koula
13 Μαΐου, 2011 12:23 μμ
Mind the .. click!
Αθανασία
13 Μαΐου, 2011 12:26 μμ
Mid the rec
Narrator
13 Μαΐου, 2011 12:52 μμ
το νου σας γενικώς!!
pexlibanis
13 Μαΐου, 2011 1:00 μμ
Πιθανώς θα βρεις και αυτό χρήσιμο: http://bighugelabs.com/motivator.php
Doctor Houften Proctor Van Gspot
13 Μαΐου, 2011 2:29 μμ
Το ΠΑΣΟΚ είναι αιδώ και κλωσάει το αυγό !
Γιαννκα
13 Μαΐου, 2011 4:08 μμ
ζησαμε πλανην οικτρα… 😉
tolos
13 Μαΐου, 2011 6:14 μμ
Αποκλείεται ο κύριος από τα αριστερά που κρατάει τη σημαία του Πολυτεχνείου να είναι και… «σύντροφος» ;
΄Ασχετα τι πίστευε τότε και τι πιστεύει τώρα (που μπορεί να είναι και ακριβώς και τα ίδια, χωρίς καμμιά απολύτως αντίφαση μεταξύ τους). ΄Ασχετα λοιπόν τι πίστευε τότε, ο κατ’ ουσίαν, μικροαστικός τρόπος ζωής του και οι επιδιώξεις του , γιατί κάποτε να μην τον έκαναν και… υπουργό, χωρίς να έρχεται σε αντίφαση με αυτά που πίστευε τότε (και ενδεχομένως και τώρα);
Ο καθ΄ ένας μπορεί να πιστεύει σε ό,τι θέλει. Αυτό είναι και «ανώδυνο».
Το θέμα είναι η καθημερινότητα, η πράξη και ο τρόπος ζωής. Kαι ακόμη κατά πόσο μπορεί να λειτουργήσει κάποιος συλλογικά και όχι μέσα από ένα υπερεκτιμημένο και υπερ-φουσκωμένο εγώ, καθώς και έναν αρρωστημένο πολιτικό ναρκισισμό.
΄Αλλωστε η αξία, η πρόθεση και οι αντοχές των συλλογικοτήτων στην πράξη φαίνονται. Και αυτές διαχωρίζουν το μικροαστικό (ατομικιστικό με στόχο την κατανάλωση, κ.λπ) από το συλλογικό. Και δεν αναφερόμαστε σε ψευδο-συλλογικότητες όπου το ατομικό (και όχι το ατομικιστικό) συντρίβεται από την κατ’ όνομα συλλογικότητα (βλ. στρατός, αστυνομία, εκκλησία και όχι αυτή του Χριστού, αλλά της …ορθοδοξίας, κ.λπ)
΄Ολα αυτά «διαχωρίζουν» κάποιους από κάποιους άλλους. Αυτά δημιουργούν τις ουσιαστικές τομές, αλλά και τις δομές για κάτι καινούργιο
tolos
13 Μαΐου, 2011 6:20 μμ
Aκόμα, η αξία, η πρόθεση και οι αντοχές των συλλογικοτήτων μπορούν να χτυπήσουν αποτελεσματικά την μιζέρια, την αρρώστια και την μοναξιά που παράγει ο σημερινός ψευδοπολιτισμός της απομόνωσης και της εκμετάλλευσης. Που θέλει τον εργαζόμενο να επιβιώνει με τα βασικά προς τω ζειν και στιβαγμένο σε απάνθρωπες πόλεις, μην έχοντας άλλη διέξοδο.
Αυτές οι συλλογικότητες μπορούν να ανατρέψουν αυτόν τον ψευδοπολιτισμό
tolos
13 Μαΐου, 2011 6:26 μμ
« Η Ιδεολογία, όσο «επαναστατική» κι αν είναι, βρίσκεται πάντα στην υπηρεσία των εξουσιαστών, είναι το σήμα κινδύνου που δείχνει τον μεταμφιεσμένο εχθρό»
Καταστασιακή Διεθνή
tolos
13 Μαΐου, 2011 6:29 μμ
και φαίνεται πως ο κ. Παπουτσής όπως και άλλοι άτυποι «συνοδοιπόροι» του εκείνης αλλά και της σημερινής εποχής έχουν πήξει στην ιδεολογία, στις πορείες και στην… επανάσταση.
Ονοματα δεν λέμε ιδεολογίες δε … θίγουμε.
tolos
13 Μαΐου, 2011 6:35 μμ
όσο για τις πορείες, συνεχίστε να πηγαίνεται σα τα πρόβατα (δίνοντας τόσο μεγάλη ικανοποίηση στο σύστημα) και στη συνέχεια στις καφετέρειες για να καμαρώνεται ότι κάνατε/με το επαναστατικό μας καθήκον. Και στη συνέχεια εξακολουθήστε να ζείτε τον ίδιο ακριβώς τρόπο ζωής που ζούσε (ως …επαναστάτης) και ζει ο κύριος Παπουτσής, χωρίς καμμιά απολύτως … αντίφαση
tolos
13 Μαΐου, 2011 6:38 μμ
με ένα πάντα υπερ-φουσκωμένο και αλάθητο… εγώ. Που κατ’ ουσίαν πρόκειται για ένα βιασμένο εγώ από το ίδιο το σύστημα. ΄Ενα σύστημα που θέλει τον καθ’ ένα μας αλάθητο, άρα ικανό να ζήσει το «ελληνικό όνειρο» (το οποίο αποτελεί μια χίμαιρα) με κέρδη πάντα για το ίδιο το σύστημα. Κέρδη όπως η υποταγή, η κατανάλωση, η εξάρτηση, κ.λπ.
tolos
13 Μαΐου, 2011 6:55 μμ
«Αν το παρόν σαρώνεται απ’ την παγωνιά της καπιταλιστικής κυριαρχίας, κι αν οι κύριοι του κόσμου μπορούν να καμαρώνουν πως τα βασίλειά τους είναι ακλόνητα, είναι για έναν μονάχα λόγο. Το παγκόσμιο προλεταριάτο δεν έχει ανανεώσει την ταξική του αυτοπεποίθηση», από το «θέσεις μάχης σ’ ένα γυάλινο κόσμο»