Οι απόψεις του Ευγένιου Τριβιζά (καθηγητή εγκληματολογίας στην Μ. Βρεττανία και συγγραφέα παιδικών βιβλίων) για τον όρο PIGS:
απο την Πυξίδα της πόλης
O χαρακτηρισμός των Ελλήνων ως απατεώνων, προδοτών και άλλων τινών δεν είναι παρά μία ακόμα περίπτωση του κοινωνιολογικού φαινομένου της επικλήσεως αρνητικών εθνικών στερεοτύπων σε περιπτώσεις κρίσεων. Αντί να κρίνονται και να κατακρίνονται αποφάσεις ή ενέργειες συγκεκριμένων ατόμων, στιγματίζεται συλλήβδην έναs ολόκληρoς λαός. Το πιο επικίνδυνο στερεότυπο είναι η αμφισβήτηση της ανθρώπινης φύσης φυλών και εθνών.
Το αρκτικόλεξο «ΡΙGS»(*) (ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ), το οποίο χρησιμοποιούν Δυτικοευρωπαίοι και Αγγλοσάξονες επενδυτές και σχολιαστές, ως συνοπτικό τρόπο αναφοράς στους λαούς της Νότιας Ευρώπης και τις οικονομίες τους, δεν είναι μόνο μια κακόγουστη προσβολή. Είναι μια σύγχρονη εκδοχή του ιστορικού φαινομένου της αμφισβήτησης της ανθρώπινης φύσης του συνανθρώπου, της διαδικασίας κατά την οποία μέλη μιας εθνικής ομάδας υποβιβάζουν τα μέλη μιας άλλης στο επίπεδο των ζώων, μεταδίδοντας έμμεσα το μήνυμα ότι είναι άξια να τύχουν παρόμοια με αυτά μεταχείρισης.
Αν και ορισμένα έντυπα, όπως οι «Financial Τimes», και τράπεζες, όπως η Βarclays, κατόπιν καταγγελιών, όπως εκείνη του Πορτογάλου υπουργού Οικονομικών, απαγόρευσαν τη χρήση του, ο όρος κινδυνεύει να καθιερωθεί. Όσοι εξακολουθούν να τον χρησιμοποιούν δεν αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητα μιας τέτοιας πρακτικής. Λησμονούν ότι παρόμοιες μειωτικές εκφράσεις είχαν χρησιμοποιηθεί συστηματικά κατά το παρελθόν για να απευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη, να αναστείλουν τυχόν ενδοιασμούς, να απενεργοποιήσουν τη συναισθηματική ταύτιση και να διευκολύνουν διωγμούς, σφαγές, ακόμα και γενοκτονίες.
Της γενοκτονίας της Ρουάντας για παράδειγμα είχε προηγηθεί μια κυβερνητικά συντονισμένη εκστρατεία λεκτικής «αποκτήνωσης» των θυμάτων και κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Πόλεμου η ιαπωνική προπαγάνδα είχε χρησιμοποιήσει την ίδια μέθοδο εναντίον των Αμερικανών. Η πιο ακραία, βέβαια περίπτωση, ήταν εκείνη του Τρίτου Ράιχ. Ένα από τα σκευάσματα που χρησιμοποιήθηκαν για τη γενοκτονία των Εβραίων στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, ήταν το παρασιτοκτόνο Ζyclon Β. Πολύ πριν, όμως, οι κρατούμενοι εξοντωθούν με παρασιτοκτόνα, είχε προηγηθεί η απομείωση της ανθρώπινης φύσης τους από τον ναζιστικό μηχανισμό προπαγάνδας.
Εκφράσεις όπως «αρουραίοι», «μολυσματικά ζωύφια» είχαν χρησιμοποιηθεί συστηματικά για τον χαρακτηρισμό τους. Και φυσικά όταν εκλαμβάνεις τους αντιπάλους σου όχι ως ανθρώπους αλλά ως κτήνη ή παράσιτα, δεν έχεις και πολλούς ενδοιασμούς για να τους εξοντώσεις προκειμένου να ανακυκλώσεις τις τρίχες ή το λίπος τους. Η λεκτική «αποκτηνωτική» βία αποτελεί συχνά τον προθάλαμο πραγματικής και όχι μόνο στη διεθνή σκηνή.
Σε έρευνά μου για τα εγκλήματα του όχλου είχα κάνει διάκριση μεταξύ δύο κατηγοριών υβριστικών εκφράσεων, εκείνων οι οποίοι αρνούνται τον ανδρισμό του αντιπάλου και εκείνων οι οποίοι αρνούνται την ανθρώπινη φύση του και είχα διαπιστώσει ότι η πρώτη ανοίγει τον δρόμο σε ριτουαλιστική και η δεύτερη σε πραγματική βία. Οι τραγικές συνέπειες της λεκτικής «αποκτήνωσης» είναι ο λόγος για τον οποίο οι ανθρωπολόγοι Μontagu και Μatson θεωρούν ότι οι διαδικασίες άρνησης της ανθρώπινης υπόστασης συνανθρώπων είναι «ο πέμπτος καβαλάρης της Αποκαλύψεως» . Θα ήταν υπερβολικό, βέβαια, να ισχυριστεί κανείς ότι οι χρήστες του όρου «ΡΙGS» προετοιμάζουν το έδαφος για την οικονομική κατακρεούργηση των άσωτων «γουρουνιών» του Νότου.
Είναι όμως απορίας άξιο το ότι πολιτισμένοι άνθρωποι φτάνουν στο σημείο να διαδίδουν μειωτικές εκφράσεις που τόσα δεινά έχουν προκαλέσει κατά το παρελθόν. Όταν δεν αντιμετωπίζουμε τους άλλους ως άτομα, αλλά ως εκπροσώπους στερεοτύπων, όταν μία εθνότητα θεωρείται ότι ενσαρκώνει το έντιμο και το ηθικό και ο αντίπαλος το δόλιο και το ανήθικο, τότε ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για κάθε λογής βαρβαρότητα. Ούτε οι Νότιοι είναι «γουρούνια», ούτε οι Έλληνες είναι εκ γενετής απατεώνες, ούτε οι Γερμανοί επιρρεπείς σε γενοκτονίες.
Το καλό και το κακό ενυπάρχει στον καθένα και το δεύτερο μπορεί εύκολα να πυροδοτηθεί από λεκτικές κοινωνικές διαδράσεις. Ας ελπίσουμε ότι ο «πέμπτος καβαλάρης της Αποκαλύψεως», προτού συνεχίσει τη νέα του επέλαση, θα σκοντάψει στους βράχους της λογικής και της κοινής μας ανθρωπιάς.
Ευγένιος Τριβιζάς
όινκ όινκ λίνκ : http://wp.me/p1pa1c-8YF
mitera
27 Μαρτίου, 2011 12:55 μμ
Καταπληκτικος ο Τριβιζας!!
Σας συστηνω ανεπιφυλακτα τα «τα μαγικα μαξιλαρια»… αν μπορει καποιος να διαλεξει ενα απ’τα βιβλια του…
Στην Ουρανουπολη, γινεται ενα μυστικο συμβουλιο……ο Αρπατιλαος ρωταει τον συμβουλο του τον Τιλιο Ξεφτιλιο,γιατι δεν τον αγαπανε οι υπηκοοι του,ενω εχει βγαλει πανω απο 50 νομους που οριζουν οτι πρεπει να τον αγαπανε.
Ο Ξεφτιλιους του λεει οτι φταιει το οτι βλεπουν ονειρα….
Μεγαλος μπελας τα ονειρα……
Δεν θα σας πω την συνεχεια…..να το διαβασετε στα παιδακια σας!!! 🙂
μανικακος
27 Μαρτίου, 2011 1:06 μμ
🙂 γεια σου καλή κυρία mitera μας 🙂
mitera
27 Μαρτίου, 2011 1:12 μμ
Γεια σου και σε σενα καλε μου Μανιακε 🙂 🙂
χαιρετω! 🙂
mitera
27 Μαρτίου, 2011 11:24 μμ
Μάλλον πρέπει ν’ αρχίσω να βάζω τόνους,καλέ μου Μανίακε…;) 🙂
Ευκολα παρεξηγησιμος αυτος ο ιντερνετικος διαλογος!!
anle
28 Μαρτίου, 2011 1:57 πμ
Αχ αυτο δεν το εχω διαβασει. Το αγαπημενο μου ειναι τα τρια μικρα λυκακια και ο Ρουνι το υπουλο κακο γουρουνι (σπαει τις νορμες) και αγαπημενο ονομα η σκυλαουρα ουστ (νομιζω απο τους πειρατες της καμιναδας)
Τη φρουτοπια δεν την αγγιζω, γιατι με την τενεκεδουπολη και την λιλιπουπολη αποτελουν την αγια μαγικη τριαδα των παιδικων μου χρονων
anle
28 Μαρτίου, 2011 2:00 πμ
απο που ειναι η εικονα;
koula
27 Μαρτίου, 2011 1:08 μμ
με ξεγελασε… νομιζα οτι το κειμενο του «καθηγητη εγκληματολογιας» θα ειχε κανα θρεντ-κίλινγκ ξεγυρισμενο από κάτω…
ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΜΟΥ ΠΙΣΩ ΡΕ!
μανικακος
27 Μαρτίου, 2011 1:13 μμ
σε παρακαλώ χρήστη koula,το blog και ο αναδημοσιευτής μανικάκος δεν αναγνωρίζουν την εννοια θρεντ-κιλινγκ….
παρακαλώ να διατηρηθει το εφιφεδο….(μεχρι να δωθει το σήμα 😀 )
mitera
27 Μαρτίου, 2011 1:13 μμ
Αντε ρε που θες και λεφτα πισω…τοσα εφαγες δεν σε φτανουν;:)
φευγω φευγω γεια!! 🙂
Narrator
27 Μαρτίου, 2011 1:24 μμ
Κάθε φορά το ξεχνάω και κάθε φορά που το ξανασυναντώ εκπλήσσομαι το ίδιο… ο ευαίσθητος παραμυθάς είναι και καθηγητής εγκληματολογίας…
«Είναι μία, μόνο μία
η ονειρεμένη Φρουτοπία…»
μανικακος
27 Μαρτίου, 2011 1:29 μμ
πάρε και μιά συνέντευξη….
vassozacharof
27 Μαρτίου, 2011 2:21 μμ
ετσι ειναι και για να γυρισουμε στην ενδοχωρα, η γκαιμπελιστικη προπαγανδα της εξουσιας
με κυριο εκφραστη το κυτος, εχει χαρακτηρισει τους ελληνες ομοτραπεζους (μαζι τα φαγαμε)
στο εγκλημα που συντελειται σε βαρος του δημοσιου χρηματος και της δημοσιας περιουσιας,
εχει χαρακτηρισει τους ΔΥ κοπριτες, να μη προχωρησουμε στους χαρακτηρισμους περι
Συριζα και μνημονιου…κ.λ.π.
-Μπραβο Μανικακο, διαβαζεις σωστα βιβλια για την ηλικιας σου-)-)-).
Τα σεβη μου στον Τριβιζα. Μηπως ν’αρχισει να γραφει και βιβλια για μεγαλους;
catalternative
27 Μαρτίου, 2011 3:11 μμ
Σύμφωνα με το Βικιπαίδεια έχει ένα βιβλίο για ενήλικες «Ο Ερωτευμένος πυροσβέστης» :-D.
Επιπλέον τα παιδικά βιβλία του απευθύνονται σε παιδία από 4 χρονών και πάνω, οπότε και εμείς σαν μεγάλα παιδιά μπορούμε να τα διαβάσουμε … 😛
vassozacharof
27 Μαρτίου, 2011 3:13 μμ
θα προτιμουσα καποιο με τιτλο- Ο χεσμενος τραπεζιτης-.-)-)-)
DrAluca
27 Μαρτίου, 2011 5:38 μμ
Απλα respect το μυαλο αυτου του ανθρωπου…..
Να σαι καλα μανικακο….
😉 🙂
Χαμογελατε…
μανικακος
27 Μαρτίου, 2011 5:43 μμ
όινκ ρε!!! 🙂
Lotea
28 Μαρτίου, 2011 3:18 πμ
Ποιος είναι blogg-άκιας εδώ, να μου δώσει κανένα tip? 🙂
Alexander Chalkidis
28 Μαρτίου, 2011 10:42 πμ
Έχει ενδιαφέρον γενικά το θέμα του branding ολόκληρων κρατών. Εδώ πχ πρότεινα εγώ να μετονομαστεί το Ιράκ σε Μεσοποταμία (http://alexanderchalkidis.com/?p=732) αλλά αντίστοιχα και η Ελλάδα πρέπει να σκέφτεται ότι υπάρχει επίπεδο …marketing στον τρόπο που μας βλέπουν στο εξωτερικό με σοβαρές επιπτώσεις.
Γιαννκα
28 Μαρτίου, 2011 10:46 πμ
Ο παραμυθας που με τις αληθειες του εχτισε ψυχες παιδιων…μανικακο τι μου θυμισες,νασαι καλα 🙂
Julien Chaulieu
29 Μαρτίου, 2011 1:31 μμ
Η Κούλα η κατσικούλα και το κλεμμένο τραγούδι
Ένα νέο έργο του Ευγένιου Τριβιζά, με νέα τεχνική και θεματολογία παρουσιάζει στο θέατρο ΑΛΜΑ, η Θεατρική Ομάδα «ΣΚΑΡΑΒΑΙΟΙ».
«Η Κούλα η κατσικούλα και το κλεμμένο τραγούδι», γράφτηκε με σκοπό να αφυπνίσει τα παιδιά και τους νέους σχετικά με την έννοια και την αξία της πνευματικής ιδιοκτησίας.
Είναι ένα έργο που ξεφεύγει από τα κλασικά θέματα για παιδιά και βάζει στο επίκεντρο ένα νέο επίκαιρο πρόβλημα, που κινδυνεύει να τινάξει στον αέρα κάθε γέννηση πνευματικού προϊόντος, που εκτίθεται σε κοινή χρήση και ιδιαίτερα στο διαδίκτυο.
http://www.theaterinfo.gr/theatrenews/press/2007/000/28/index.html
Από ότι φαίνεται, ο κύριος Τριβιζας είναι φανατικός της… «πνευματικής ιδιοκτησίας». Θα υποστήριζε με πάθος το κλείσιμο του gamato.info και την σύλληψη των μελών του site, θα υπερασπιζόταν την δίωξη όσων αντιγράφουν cd της Βανδή και διαφόρων άλλων σκουπιδιών της κοινωνίας του θεάματος, θα ήταν υπερ του να σου κλείσουν την σύνδεση επειδή προτίμησες να κατεβάσεις σπασμένο το photoshop ή το cubase λόγω του ότι δεν διαθέτεις 700 ευρώ για ένα software…
Μήπως ο καθηγητής «εγκληματολογίας» θεωρεί ποινικό αδίκημα την αντιγραφή του dvd της Τζούλιας για παράδειγμα μιας και αυτό θεωρείται πνευματική ιδιοκτησία; Λέω εγώ τώρα
μανικακος
29 Μαρτίου, 2011 1:59 μμ
δεν εχω δει το θεατρικο αλλα νομιζω μιλαει για τις δισκογραφικες η » koula η κατσιkoula» 😀 😀 😀 😀
Η Κούλα η κατσικούλα γίνεται τραγούδι. Όχι όμως ένα οποιοδήποτε τραγούδι. Γίνεται η μεγαλύτερη επιτυχία και τραγουδιέται στα πέρατα της γης, σε όλες τις γλώσσες του κόσμου. Έχει πουλήσει δισεκατομμύρια δίσκους και CD. Έχει γίνει μπλουζάκι, καπελάκι, μπρελόκ, λούτρινο κουκλάκι. Από την Ελλάδα μέχρι την Κίνα και από την Αμερική μέχρι την Αυστραλία όλοι τραγουδούν και χορεύουν την Κούλα την κατσικούλα. Όλοι οι παράγοντες έχουν γίνει δισεκατομμυριούχοι. Όλοι… όχι. Εκτός από τους νόμιμους δικαιούχους, οι οποίοι αγνοούν την επιτυχία που γνωρίζει το τραγούδι τους. Το αγνοούν μέχρι τη στιγμή που θα λάμψει η αλήθεια.
Ενα παραμύθι, που αφήνει να γίνει κατανοητό ότι η κλοπή της πνευματικής ιδιοκτησίας είναι απαράδεκτη και κατακριτέα. Βέβαια, ο στόχος είναι ξεκάθαρος για το πρώτο επίπεδο της καλλιτεχνικής παραγωγής και τα συμφέροντα του δημιουργού, χωρίς όμως να φανερώνεται στα παιδιά η κλοπή, η στυγνή εκμετάλλευση του δημιουργού από τις μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες, πολυεθνικές ή ντόπιες, στη συνέχεια και κατά τη διάρκεια της πώλησης του καλλιτεχνικού προϊόντος.
Η υπόθεση του έργου περιληπτικά έχει ως εξής: Πεθαίνοντας ένας πατέρας αφήνει κληρονομιά χρήματα στους δυο του γιους και μια φλογέρα στον τρίτο γιο του. Τα δυο αδέρφια δεν κατορθώνουν να επενδύσουν τα χρήματά τους και αποφασίζουν να κλέψουν από τον τρίτο αδερφό τους ένα όμορφο τραγούδι του, που τραγουδούσε στην Κούλα την κατσικούλα του και το οποίο είχε μόνος του παράγει (στίχους και μουσική). Το πουλάνε στη δισκογραφική εταιρεία «Πακτωλός» και το τραγούδι γίνεται μεγάλη διεθνής επιτυχία και ο δίσκος διαμαντένιος. Οι ίδιοι πλουτίζουν. Ο παραγωγός του δίσκου, όμως, ανακαλύπτει την απάτη και καταγγέλλει το γεγονός στη δικαιοσύνη και…
Μια παράσταση απολαυστική με πολύ γέλιο μέχρι δακρύων, χωρίς υπερβολή
koula
29 Μαρτίου, 2011 2:14 μμ
μπεεεε ρε!!!
μανικακος
29 Μαρτίου, 2011 2:16 μμ
ωπ….κατα φωνή 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂
μπεεεε……
Γιαννκα
29 Μαρτίου, 2011 2:45 μμ
Axxxxxxxxx Κουλα…. παντου η Κουλα!!!
Γιαννκα
29 Μαρτίου, 2011 1:59 μμ
H εταιρεία Coca Cola προσπάθησε να χρησιμοποιήσει τον όρο Φρουτοπία, χωρίς τη συγκατάθεση του συγγραφέα. Η εταιρεία ονόμασε ένα ποτό, με γεύση φρούτων, «FRUTOPIA» και ήδη είχε αρχίσει την παραγωγή του προιόντος, μέχρι που οδηγήθηκε στα δικαστήρια από τον Τριβιζά. Η προσφυγή στη δικαιοσύνη δικαίωσε το συγγραφέα και έτσι, η Coca Cola δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει την ονομασία Φρουτοπία[εκκρεμεί παραπομπή]
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%A4%CF%81%CE%B9%CE%B2%CE%B9%CE%B6%CE%AC%CF%82
μπορει ομως αυτη η τακτικη να ειναι και αποτελεσμα αυτης της διαμαχης….λεω εγω …καποιοι αλλοι μπορει να τα «παιρνανε»….
mitera
29 Μαρτίου, 2011 3:13 μμ
Αλλο ενα καταπληκτικο βιβλιαρακι του ειναι τα 88 ντολμαδακια!
Ενα βιβλιο που μπορει να μη το τελειωσεις ποτε…για τον απλουστατο λογο οτι σε καθε σελιδα ,αφου γραφει ενα μερος της ιστοριας, συνεχιζει με δυο εκδοχες και επιλεγεις εσυ τι θελεις να γινει,παραπεμποντας σε καθε φορα σε αλλη σελιδα και στο τελος της καθε ιστοριας εχει κενη σελιδα οπου σου λεει να γραψεις η να ζωγραφισεις εσυ το τελος……η για να βρεις την επομενη σελιδα πρεπει να λυσεις ενα αινιγμα η να απαντησεις σε μια ερωτηση.Μπερδεμα;;;;Καθολου!!
Εμεις παντος ποτε δεν ανιχνευσαμε ολες τις εκδοχες…. 🙂
Το τραγουδακι ειναι γραμενο για τον Απαρτιλαο..τον παμφαγο ηγετη
Ψηφιζω Τριβιζα….με η χωρις πνευματικα δικαιωματα..