Χαλβάς…

 

 

 

 

 

 

 

Τα πολλά λόγια είναι… μπλόγκια!

Κάθε μέρα συναντάμε εκεί που δεν το περιμένουμε έναν “χαλβά”…

Η μόνη λύση νομίζω, για να παραμένουμε ψύχραιμοι και λειτουργικοί, είναι η “ομοιοζαχαροπλαστική” …

Η «ομοιοζαχαροπλαστική» είναι μια λέξη που έχει … πόση ώρα γράφω το ποστ?… πες κάνα μισάωρο «ύπαρξης» στα μπλόγκια και αντιστοιχεί σε κάτι σαν την ομοιοπαθητική με γλυκά… με λίγο απ’όλα (χωρίς κρεμμύδι!)

… δοκιμάζει συνταγές η koula…

κοπιάστε και copyάστε δικές σας… ή κουταλιάστε κατά το δοκούν!

============================================

Χαλβάς σιμιγδαλένιος!! (συνταγή για «στενά» πορτοφόλια, πάντα)

Κάποιες από τις παλιές μαγείρισσες το λένε “ένα δύο τρία τέσσερα” γιατί είναι ευκολότερο και πρακτικότερο να θυμάσαι την αναλογία των συστατικών από το να θυμάσαι τα γραμμάρια και τα εμέλ (ml) στη συνταγή… και γενικά καλό είναι να το ακολουθήσουμε γιατί κάτι που “λειτουργεί” δεν το “πετάς” για να το παίξεις «έξυπνος»! (εγώ πάντα προτιμάω τα απλά ούτως ή αλλως… αν είναι να δυσκολεύουμε και το μαγείρεμα… καλά κρασά! Μόνο στη ζάχαρη συνήθως βάζω λιγότερη… δεν είναι και για χόρταση, οπότε αναλόγως και τους καλεσμένους και τι ζάχαρο έχουν, τελευταία στιγμή μπορεί να το αλλάξω σε 1 : 2 : (σχεδόν) 2 : 4  😀  )

Η «γενική» αναλογία λοιπόν των συστατικών είναι:

1 : 2 : 3 : 4 αντίστοιχα για

βούτυρο: σιμιγδάλι: ζάχαρη: νερό

και “λύνει τα χέρια” σε περίπτωση που δεν έχουμε ζυγαριά ακριβείας… ή αν λόγω ακρίβειας δεν παίρνουμε μεγάλες ποσότητες (αν και η συγκεκριμένη συνταγή δεν έχει ακριβά υλικά) ή είμαστε εργένηδες και άρα η συνταγή που συνήθως είναι για 4 πρέπει να τροποποιηθεί αλλά δε θυμόμαστε τη μέθοδο των τριών ή δεν έχουμε κομπιουτεράκι… 😉

Πάμε ?

Ποδιά δε χρειάζεται απαραίτητα – δε χρησιμοποιούμε αλεύρι – αλλά αν θέλετε να βγάλετε και φωτο για το «πριν και μετά» το δικό σας και της κουζίνας, νο πρόμπλεμ!

Bάλτε την καλή σας ποδιά  – αυτή με το σηματάκι «cool cook» – και smile 🙂 !

Βρείτε τη μεζούρα που σας βολεύει και αν δεν έχετε, βρείτε ένα μπωλάκι ή μια κούπα. Ε, ‘νταξ’ αν τυχόν έχετε μεγάλη κούπα ή μόνο φλιτζανάκια μικρά, μετρήστε τα «μισά» ή «όλα διπλά «… μη γκρινιάζετε με το παραμικρό, πια! … αυτοσχεδιάστε και αν κάτι πάει στραβά μην ξεχάσετε να μας το πείτε! Και φωτο από το ατυχημένο αριστούργημα… πάντα δεκτές!! 🙂 🙂 🙂

 

ΥΛΙΚΑ:

• 1 κούπα βούτυρο (ή και λάδι-πχ ηλιέλαιο, γιατί σκεφθείτε ότι πρόκειται για γλυκό και καλό είναι μην είναι βαριά η γεύση του…) – άλλος τρόπος είναι να βάλετε τόσο λάδι ώστε να καλυφθεί με περίπου μισό δάχτυλο (όχι κατακόρυφα!) λάδι ο πάτος του σκεύους και να προσθέσετε και 2-3 κουταλιές σούπας βούτυρο για τη γεύση. Γενικά καλύτερα να έχει λιγότερο λάδι παρά να «βαρύνει» επειδή έπεσε πολύ, άλλωστε το θέλουμε για να καβουρντιστεί το σιμιγδάλι και όχι για να κάνουμε παπάρες όπως στις σαλάτες… 😛 )

• 2 κούπες σιμιγδάλι (εγώ έχω συνηθίσει να τρώω χαλβά με το ψιλό σιμιγδάλι αλλά δεν αλλάζει και τίποτα αν τυχόν δε βρείτε και βάλετε χοντρό σιμιγδάλι…)
• 3 κούπες ζάχαρη (ή/και μέλι )

* και λιγότερη ζάχαρη να βάλουμε, δεν είναι πρόβλημα… δηλαδή και με 2 κούπες ζάχαρη και 3 κουταλιές μέλι πάλι θα είναι γλυκός ο χαλβάς!

**δεν έχω δοκιμάσει με υποκατάστατα ζάχαρης τη συνταγή αλλά ξέρω ότι γενικά είναι “πιο γλυκές” αυτές οι τύπου-ζαχαρίνες από ότι η αντίστοιχη ποσότητα ζάχαρης… οπότε δε μπορώ να σκεφτώ την ποσότητα που θα ταίριαζε αλλά αν ξέρετε εσείς, πείτε το σε σχόλιο για να το προσθέσω σαν πληροφορία… μερσί en αντβάνσ !)

• 4 κούπες νερό (κατά προτίμηση από αυτό που είναι διάφανο και πόσιμο…)

 

Θα χρειαστεί λίγη φλούδα λεμονιού… κοινώς, ένα λεμονάκι καλά πλυμένο που θα το ξεφλουδίσουμε, σε ποσότητα θα ήταν ας πούμε … χμμμ…. 2-3 κομμάτια με επιφάνεια όση έχει ένα κέρμα 2 ευρώ… (μην κάνετε «αναγωγή» και καταλήξετε σε πολλά 5λεπτα γιατί θα καταντήσει λεμονόπιτα…)

Μπορείτε να προσθέσετε και κομμένους ή ψιλοκομμένους ξηρούς καρπούς:

αμύγδαλα (το μη αλατισμένο και μάλιστα καλύτερα χωρίς τη φλούδα του), καρύδια, κουκουνάρι …

α ναι! παραλίγο να ξεχαστώ!

κάτω τα χέρια από τα πεύκα!!! ΛΕΦΤΕΡΙΑ ΣΤΙΣ ΚΑΜΠΙΕΣ!!

αν όχι αυτές… ποιές? Αν όχι τώρα?… Πότε??? η Άνοιξη είναι τώρα εδώ! ΚΟΥΚΟΥΛΙΑ ΤΕΡΜΑ!

Στην Αίγυπτο έχουν ήδη ρίξει τον Μουμπάρακ! Εμείς ΠΟ’ΤΕ??? πότε θα τον ρίξουμε τον Μουμπάρακ???

(για να κρατάμε και το ενδιαφέρον των ΠΕ…)

… πού είχαμε μείνει??? α ναι!

Εκτός από ξηροκάρπια βάζετε αν θέλετε και σταφίδες (ολόκληρες) κλπ… και ό,τι άλλο θέλετε τέλος πάντων, είναι γνωστό, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα!

Επίσης, γαρύφαλλα και κανέλα θα χρειαστούμε ή μπορείτε να προσθέσετε και κάποιο άλλο μυρωδικό της αρεσκείας σας (αλλά τι άλλο θα βάζατε καλέ? Κανελογαρύφαλλο του πάει… άντε και άχνη για ντεκορασιόν στο τέλος…)

 

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ:

α) Ζεσταίνουμε το νερό σε μια μεγάλη κατσαρόλα μαζί με την ζάχαρη (ή το μέλι) και τα μυρωδικά (κανελογαρύφαλλο) και τη φλούδα από το λεμόνι (… κομμένα τα στιχάκια στην κουζίνα!! μόνο το ημερολόγιο τοίχου έχει τέτοιο δικαίωμα ρίμ-ινγκ!)

β) Ανακατεύουμε συνέχεια για να λιώσει καλά η ζάχαρη και να γίνει ομοιόμορφο το σιρόπι (α ναι! Το σιρόπι φτιάχνουμε! Ξέχασα να το πω… δε βαριέσαι… ινάφ με τις ταμπέλες!)

γ) Μόλις πάρει βράση (μτφρ: μόλις δείτε πολλές και μεγάλες μπουρμπουλήθρες) χαμηλώνουμε τη φωτιά και σκεπάζουμε με το καπάκι για να συνεχίσει να βράζει για άλλα 5-7 λεπτά.

δ) Στη συνέχεια αφαιρούμε τα κανελλογαρύφαλλα και ό,τι επιπλέει γενικά… (αν δεν βλέπετε κάτι κίτρινο, ξεχάσατε το λεμόνι… τι να πω… ξέρω γω? Ξαναβάλτε το λίγο να ζεσταθεί το σιρόπι και προσθέστε τα “τώρα”… κι αν βγει χάλια δε θα φταίει η koula… ψάξτε για άλλον φταίχτη!)

ε) Σε άλλο μικρότερο κατσαρολάκι λιώνουμε το βούτυρο (ή ζεσταίνουμε το λάδι) και προσθέτουμε το σιμιγδάλι για να καβουρντιστεί!

Σημείωση/περιγραφή: Καβούρντισμα = να ψηθεί έως να αλλάξει χρώμα –> “κοκκινίζει/ροδίζει” κάπως…

αλλά αν αρπάξει πολύ παίρνει κάποιους τόνους καφέ… και αν τυχόν είστε ονλάιν και γράφετε στο μπλογκ θα το βρείτε μαύρο (ΧΩΡΙΣ κόκκινο)… ό,τι ποστ και να διαβάζατε… οπότε

ΠΡΟΣ’ΧΗ!!!

Το “μάτι” το έχουμε σε μέτρια θερμοκρασία, μην το βάλετε φουλ γιατί θα καεί το… κακόμοιρο το σιμιγδάλι!

Ανακατεύουμε συνεχώς με ένα ξύλινο κουτάλι (κατά προτίμηση) αλλά αν δεν έχετε… τι να κάνουμε… δε θα σας στείλουμε και στο koula’s house να αγοράσετε “ειδικό κουτάλι ΕΥΚΑΙΡΙΑ! ΤΩΡΑ μόνο με 18 ευρώ!”.

Πάρτε την κλασική κουτάλα και προσπαθήστε να μην αφήνετε πολύ στον πάτο το σιμιγδάλι για να μην αρπάξει και μυρίσει καμένο αντί καβουρντισμένο!

ΠΡΟΣ’ΧΗ και πάλι!

Ξαναλέω ότι το καβούρντισμα είναι περίεργη φάση… εύκολα καίγεται το σιμιγδάλι και μετά θα έχει γεύση καμένου όλο το γλυκό… οπότε δε χαζολογάμε!! ούτε τηλ ούτε σχόλια ούτε τουίτσ ούτε τίποτα!

Προσέχουμε πόσο έχει αλλάξει χρώμα όσο περνάνε τα λεπτά και γενικά το έχουμε συνέχεια σε κίνηση με την κουτάλα και δεν ξεχνάμε και στις γωνίες του σκεύους να «καθαρίζουμε»! Αν θέλουμε μπορούμε να προσθέσουμε σε αυτό το στάδιο και τα ξηροκάρπια, να πάρουν και εκείνα λίγο χρωματάκι… (κρατάμε λίγα όμως και για το τελικό στάδιο ντεκορασιόν).

Όταν πάρει χρώμα το σιμιγδάλι (πριν γίνει καφέ είπαμε!) αρχίζουμε και προσθέτουμε με την κουτάλα το σιρόπι από την άλλη κατσαρόλα.

Αν τυχόν δούμε να γίνεται πολύ λασπώδες το μίγμα, δεν βάζουμε άλλο σιρόπι, περιμένουμε να το απορροφήσει και κρίνουμε μετά αν μπορούμε να προσθέσουμε κι άλλο.

Προσεκτικά γιατί το ένα είναι καυτό σκεύος (κατσαρολάκι)

και το νερό (σιρόπι) που προσθέτουμε μπορεί να πεταχτεί και να μας κάψει…!

Γενικά καταλήγει σταδιακά όλο το σιρόπι να είναι μαζί με το καβουρντισμένο σιμιγδάλι σε ένα σκεύος και συνεχίζουμε να ανακατεύουμε με την ξύλινη κουτάλα μέχρι να απορροφηθεί το σιρόπι! Το ψήσιμο θα έχει ολοκληρωθεί όταν τεστάρουμε:

ΤΕΣΤ: Ο χαλβάς δεν κολλάει στην κουτάλα?? Οκ! είναι έτοιμος!

Οπότε τον κατεβάζουμε από τη φωτιά και συνεχίζουμε λίγο ακόμα το ανακάτεμα για να κρυώσει και πιο εύκολα 😉

 

Σερβίρισμα:

Αν θέλουμε το βάζουμε όλο το υλικό σε φόρμα με σχήμα της αρεσκείας μας…

ή ανάποδα σε μια πιατέλα και του δίνουμε εμείς σχήμα σα να είμαστε σε αμμώδη beach… (γιατί αν δεν έχει πλάζ, ο Mitsaras δεν έρχεται!)

Σημείωση: αν θα το δώσουμε σε φίλους αναρχοτέτοιους ίσως να αρχίσουν τα ΝΤΟΥ μόλις δουν τη “φόρμα”… και πιθανότατα να αρχίσει η μίρλα για “τα καπιταλιστικά καλούπια που δεν αφήνουν τις μάζες (γλυκές) να πάρουν το σχήμα που θέλουν”… οπότε μπορούμε απλά για να γλιτώσουμε τα άλλαντάλλα μπάχαλα να το βάλουμε σε απλά πιατάκια… διατηρώντας το ακανόνιστο σχήμα της κουταλιάς που “το έριξε έτσι ωμά, όπως είναι η ίδια η ζωή στους δρόμοι, πάνω στο πιατάκι για να συναντήσει ξένες γλώσσες…”

και γενικά, αν θέλουμε βάζουμε κι άλλες κουταλιές για να μη νιώθει μόνη… (… η γαλαρία ακούστηκε και δε θα φάει γλυκάκι σήμερις!!)

Τρικ: αν δεν έχεις σκεύος για να δώσεις σχήμα, πάρε το πάνω μέρος του πορτοκαλοστίφτη και βάλε στην “κοιλότητα” λίγο χαλβά, οπότε θα γίνει σαν κώνος αλλά με “τεθλασμένες πλευρές”… (όπως είναι και στη φωτογραφία πιο πάνω που πτσάρεπτσα από το ίντερνετ)

Προφανώς, στο τέλος πασπαλίζουμε με άχνη, αν θέλουμε και ρίχνουμε και κανέλα και ίσως λίγα ξηροκάρπια (σημαντική κίνηση για να ξέρει αυτός που σερβίρεται τι περιέχει “μέσα” το γλυκό, μην του’ρθει απότομο…)

 

Χάλβ Φάν!

ΥΓ  και χαλβάδιασμα είναι όταν έχει γίνει λάσπη λόγω υπερβολικής ποσότητας σιροπιού, αλλά δεν είν’ κακό… 😛

Sweet Link: http://wp.me/p1pa1c-7ad

γλυkoula… και μην ακούσω ντου… για θα φτιάξω post για ντου-βαρα-λάκια νεξτ τάιμ!

 

 

Ετικέτα: χαλβάς, Συνταγή, ζαχαροπλαστική, ντού, koula

Posted in: Ζωή, Πολιτισμος, Χιουμορ