Μισώ τους υποταγμένους

Το κειμενο αυτο δημοσιευτηκε στο πρωτο φυλλο του εβδομαδιαιου εντυπου “αναρχια” που κυκλοφορησε στη γαλλια στις 13 απριλιου 1905 με τιραζ 4000 φυλλα και συνεχισε να εκδιδεται καθε πεμπτη μεχρι το 1914.Την εκδοση του ξεκινησαν ο λιμπερταντ , οι αδερφες αννα και αμαντιν μαε και ο παραφ-ζαβαλ.ο albert libertad (1875-1908) που το πραγματικο του ονομα ηταν αλμπερτ ζοζεφ ανηκε στην αναρχοατομικιστικη ταση της εποχης εκεινης.

 

Μισω τους υποταγμένους

Μισω τους υποταγμενους , οπως μισω τους βρωμιαρηδες , οπως μισω τους αργοσχολους.μισω την υποταγη!μισω την σκλαβια , μισω την βρωμια , μισω την αδρανεια.λυπαμαι τον αρρωστο που ταλαιπωρειται απο υψηλο πυρετο. μισω τον κατα φαντασια ασθενη , που μονο με λιγη καλη θεληση θα ξαναπαταγε στα ποδια του.λυπαμαι τον αλυσοδεμενο , φρουρουμενο απο φυλακες , τσακισμενο απο το βαρος των αλυσιδων και του νουμερου που φερει.μισω το στρατιωτη που εχει λυγισει κατω απο το βαρος ενος γαλονιου η’ τριων αστεριων , τους τσακισμενους απο το κεφαλαιο εργαζομενους.αγαπω τον ανθρωπο που εκφραζει την σκεψη του οπου κι αν βρισκεται , μισω τον εκλεγμενο που εχει ταχθει στην συνεχη αναζητηση της πλειοψηφιας.αγαπω τον σοφο που εχει λυγισει απο τις συνεχεις επιστημονικες του αναζητησεις .μισω το ατομο που γονατιζει κατω απο το βαρος μιας αγνωστης δυναμης ενος τυχαιου χ , ενος θεου.μισω ολους εκεινους που υποκυπτουν απο φοβο , απο παραιτηση και που ενα μερος της ανθρωπινης ισχυς τους , ο τρομος τους και η ηλιθια αδρανεια που τους χαρακτηριζει δεν τσακιζει μονο τους ιδιους αλλα μαζι κι εμενα και τους ανθρωπους που αγαπω.τους μισω , ναι τους μισω , γιατι το αισθανομαι , εγω δεν γονατιζω μπροστα στα γαλονια του αξιωματικου , μπροστα στη λουριδα του δημαρχου , μπροστα στο χρυσαφι του κ ε φ α λ α ι ο υ , μπροστα ς’ ολες τις ηθικες και τις θρησκειες. εδω και πολυ καιρο ξερω οτι ολα αυτα δεν ειναι παρα μια αβεβαιοτητα που θρυμματιζεται σαν το γυαλι . εγω λυγιζω απο το βαρος της υποταγης των αλλων. μισω την υποταγη!αγαπω την ζωη.θελω να ζησω , οχι ομως μες την αθλιοτητα οπως εκεινοι που περιοριζονται στο να ικανοποιουν ενα μερος των μυωνων τους , των νευρων τους , αλλα να αξιοποιω περα για περα τοσο τους μυς του προσωπου , οπως και αυτους των ποδιων , θελω να βλεπω τους λαγονες μου και τον εγκεφαλο μου να λειτουργουν αρμονικα.δεν θελω να ανταλλαξω ενα μερος του σημερα μ’ ενα απατηλο μερος του αυριο , δεν θελω να πεταξω τιποτα απο το σημερα για χαρη του μελλοντος.δεν θελω να υποτασσομαι κατω απο τις λεξεις πατριδα- θεος- τιμη.γνωριζω πολυ καλα το κενο που φερνουν οι λεξεις αυτες:θρησκευτικα και λαικα φαντασματα.γελαω οταν ακουω για συνταξεις και για παραδεισους , που κατω απο την προσμονη τους οι θρησκειες και το κεφαλαιο ωθουν στην υποταγη.γελαω με αυτους που συσσωρευουν για τα γηρατεια και στερουνται την νιοτη τους. μ’ εκεινους που για να φανε στα εξηντα νηστευουν στα εικοσι , εγω θελω να τρωω οσο εχω γερα δοντια για να μπορω να μασαω και να χαιρομαι μεγαλα κομματια απο κρεας καθως και φρουτα γεματα χυμους και θελω να το κανω οσο τα υγρα του στομαχιου μου ειναι σε θεση να το κανουν χωρις προβλημα. θελω να ικανοποιω την διψα μου με δροσιστικα και τονωτικα ποτα. θελω να αγαπαω τις γυναικες η την γυναικα με τον τροπο που θα καθοριζεται βασει των κοινων μας ενδιαφεροντων και να μην αποδεχομαι την οικογενεια , τον νομο , τον κωδικα , κανεις τους δεν εχει δικαιωμα στο κορμι μου.εσυ θελεις , εγω θελω. η οικογενεια , ο νομος , αυτη η αρχαια μορφη υποταγης μας κανουν και γελαμε.αλλα δεν τελειωνω εδω. εγω θελω μιας και εχω ματια και αυτια περα του να τρωω , να πινω και να κανω ερωτα , να δοκιμαζω και αλλες χαρες. θελω να δω γλυπτα , πινακες ζωγραφικης , να θαυμασω τον ροντεν η’ τον μανε. θελω να ακουσω τα καλυτερα εργα του μπετοβεν η’ του βαγκνερ. θελω να γνωρισω τους κλασικους της κωμωδιας να μαθω τον καλλιτεχνικο και λογοτεχνικο πλουτο που βοηθησε στο παντρεμα του παρελθοντος με το παρον η’ να γνωρισω καλυτερα την εξελιξη της ανθρωποτητας.θελω χαρα για μενα , για την συντροφο που εχω επιλεξει , για τα μωρα μας , για τους φιλους μας. θελω ενα σπιτι οπου θα μπορω να ξεκουραζομαι με την ησυχια μου.επειτα θελω την χαρα της εργασιας , αυτην την υγιη χαρα , αυτην την δυνατη χαρα.θελω τα μπρατσα μου να δουλευουν το σφυρι , την πλανη , την αξινα η’ το δρεπανι.θελω να ειμαι χρησιμος , θελω να ειμαστε ολοι χρησιμοι. θελω να ειμαι χρησιμος στον διπλανο μου και θελω ο διπλανος μου να μου ειναι χρησιμος . επιθυμω να κανουμε πολλα γιατι οι αναγκες μου ειναι ακορεστες. και ειναι που επιζητω τις χαρες και δεν εχω υποταχθει. ναι , ναι θελω να παραγω , αλλα θελω και να απολαμβανω , θελω να ζυμωνω το αλευρι αλλα να τρωω και το καλυτερο ψωμι , να βοηθαω στον τρυγο , αλλα να πινω και το καλυτερο κρασι , να κατασκευαζω σπιτια αλλα να μενω και στα καλυτερα διαμερισματα , να φτιαχνω επιπλα αλλα να κατεχω και αυτα που μου χρειαζονται. , να βλεπω το ωραιο , θελω να φτιαξω θεατρα τοσο μεγαλα που να χωρανε μεσα τους συντροφους μου κι εμενα.θελω να παιρνω μερος στην παραγωγη , αλλα θελω να παρω μερος και στην καταναλωση.ειναι καποιοι που ο�
�ειρευονται να παραγουν για να τα χαιρονται αλλοι , εγω θελω , ενωμενος ελευθερα με τους αλλους , να παραγω και να καταναλωνω.υποταγμενοι κοιτατε , φτυνω τα ειδωλα σας , φτυνω τον θεο σας , φτυνω την πατριδα σας , φτυνω τον χριστο σας , φτυνω τις σημαιες σας , φτυνω το κεφαλαιο και το χρυσομαλλο δερας , φτυνω τους νομους σας και τους κωδικες , τα συμβολα και τις θρησκειες:ολα βλακειες , με κανουν και γελαω, τα κοροϊδευω…αυτα δεν ειναι τιποτα ουτε για μενα ουτε και για εσας , εγκαταλειψτε τα και θα καταληξουν ψιχουλα.ειστε λοιπον μια δυναμη , ω υποταγμενοι , απο εκεινες τις δυναμεις που αγνοουν την ιδια τους την υπαρξη ωστοσο εξακολουθειτε να εισθε μια δυναμη και εγω δεν μπορω να σας φτυσω , μπορω μονο να σας μισησω , η’ να σας αγαπησω…η πιο μεγαλη απο τις επιθυμιες μου ειναι να σας δω να αποτιναξετε την υποταγη μεσα σε μια τρομερη αφυπνιση ζωης.δεν υπαρχει μελλοντικος παραδεισος , δεν υπαρχει μελλον , παρα μονο παρον ας ζησουμε!ας ζησουμε! η υποταγη ειναι θανατος.η εξεγερση ειναι η ζωη!

13 απριλιου 1905

albert libertad

σύντομος σύνδεσμος: http://wp.me/pPn6Y-5AK

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ http://rioter.info/

ΑΝΑΡΧΟΒΛΑΧΟΣ

Ετικέτα: albert libertad, Απόψεις

Posted in: Αναδημοσιεύσεις, Ζωή