[Αναδημοσίευση]
Αν μη τι άλλο, μια αρκετά συγκρατημένη (κατ’ εμέ πάντα) προσέγγιση της πρόσφατης ιστορίας του αντιεξουσιασμού.(Και όχι μόνο)
Χώρις να σας ζαλισω με δικά μου θεωρήματα και απόψεις, σας παραθέτω, αυτούσιο, ένα κείμενο που μου πρότεινε να διαβάσω ο γραφών του…
«Αν η 5η Μάη ήταν κομβικής σημασίας ημερομηνία για το κίνημα (ότι και αν εννοεί ο καθένας με αυτή την λέξη), άλλο τόσο κομβικής σημασίας έχω την αίσθηση πως ήταν και η 15η Δεκέμβρη. Έτυχε να βρίσκομαι εκτός Αθήνας και τις δυο αυτές ημερομηνίες και άρα να λείπω από αυτές τις δυο διαδηλώσεις, θυμάμαι ωστόσο την ψυχολογία μου «πιάνοντας» από μακριά το κλίμα που επικρατούσε. Πιστεύω πως δεν έχω ζήσει πιο άσχημη, κινηματική μέρα από την 5η Μάη. Αντίθετα, τα συναισθήματά μου ήταν ακριβώς αντίθετα όσον αφορά την 15η Δεκέμβρη. Νομίζω πως αν η 5η Μάη ήταν η μέρα που το κίνημα γονάτισε (ακόμα θυμάμαι τις αμήχανες, ολιγάριθμες διαδηλώσεις που ακολούθησαν), η 15η Δεκέμβρη ήταν η μέρα που σταθήκαμε πάλι στα πόδια μας οριστικά. Δεν είναι καιρός για πανηγυρισμούς ωστόσο. Η δύσκολη περίοδος που διανύουμε είναι απλά στην αρχή της. Και σε όλη αυτή την μεγάλη διαδρομή μέχρι το τέλος της, οι διακυμάνσεις που θα γνωρίσουμε θα είναι πολλές.
Αυτό το φαινόμενο που λέγεται οικονομική κρίση θα κρατήσει για αρκετά χρόνια δυστυχώς. Είναι αναπόφευκτο πως όλο αυτό το διάστημα η ανάγκη για αγώνες θα είναι μεγάλη και όσο περνάει ο καιρός, κατά την άποψή μου, όλο και περισσότεροι θα την αποκτούν. Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση εξελίσσετε ένας μαραθώνιος και η διάρκειά του θα είναι γεμάτη με απογοητεύσεις (όπως η 5η Μάη) και με ψυχολογικές ανατάσεις (όπως η 15η Δεκέμβρη). Μάλλον θα πρέπει να είμαστε απόλυτα προετοιμασμένοι να ανταπεξερχόμαστε στις απογοητεύσεις και να διαχειριζόμαστε χωρίς έπαρση τις ανατάσεις. Το πραγματικό ζήτημα όμως είναι η απάντηση στο εξής ερώτημα: Τι ακριβώς θέλουμε να βρούμε στο τέλος αυτού του μαραθωνίου; Θα ήθελα πολύ η απάντηση να είναι πως αυτό που θα θέλαμε να βρούμε είναι η καταστροφή του κράτους και του κεφαλαίου, η κατάργηση του καπιταλισμού και η εγκαθίδρυση του ελευθεριακού κομμουνισμού (η αναρχία δηλαδή ντε). Αν απαντούσα κάτι τέτοιο όμως, μάλλον θα πετούσα στα σύννεφα.
Νομίζω πως αυτό που έχει να κερδίσει η κοινωνία από όλη αυτή την ιστορία, είναι πως στο τέλος αυτής της ειδικής περιόδου μπορεί να δημιουργηθεί ένα πολυμορφικό, εργατοκοινωνικό κίνημα με ξεκαθαρισμένη την αντικαπιταλιστική του διάθεση. Ένα κίνημα που θα αμφισβητεί και θα αντιστέκεται, που η εξουσία θα το βρίσκει πάντα μπροστά της. Ο (ρεαλιστικός) αυτός στόχος μπορεί να επιτευχθεί με διαρκή προπαγάνδα συνολικότερων προταγμάτων που θα μπορούν να δίνουν μια πιο επαναστατική προοπτική στους (αναγκαίους πάντα) αγώνες για πιο μερικά ζητήματα. Αν δεν γίνει αυτό, αυτή η σύγχρονη χούντα θα έχει την κατάληξη της παλιάς. Θα έρθει δηλαδή κάποια στιγμή η ώρα της «μεταπολίτευσης», σταδιακά η κοινωνία θα συντηρητικοποιηθεί ξανά και αναπόφευκτα θα οδηγηθεί πίσω στην απάθεια.
Η εξαετία της χούντας έχει πολλά περισσότερα κοινά με την τωρινή περίοδο από τα προφανή. Έχω την εντύπωση πως ένα από αυτά είναι η στάση της αριστεράς απέναντι στα γεγονότα. Την εξαετία της χούντας το κεντρικό πολιτικό πρόταγμα όλων των αγωνιστών ανεξάρτητα από την ιδεολογική τους ταυτότητα περιορίστηκε στο εξής απλό, λιτό και περιεκτικό σύνθημα: «Κάτω η χούντα». Ποτέ δεν μπήκαν πιο γενικά ζητήματα, ποτέ κανείς δεν μίλησε για την καταστροφή του καπιταλισμού, ποτέ κανείς δεν φώναξε ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ το προφανές ότι δηλαδή: «ρε παιδιά και να ρίξουμε την χούντα δεν θα έχουμε ξεμπερδέψει». Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί ένα αντιχουντικό κίνημα που έσβησε ολοκληρωτικά μερικά χρόνια αργότερα κάτω από την εξουσία του «σοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ της αλλαγής». Υπάρχουν ελαφρυντικά βέβαια για εκείνη την κακή διαχείριση των πραγμάτων κατά την περίοδο της χούντας. Εκτός από το ΚΚΕ που σφύριζε αδιάφορα, η υπόλοιπη αριστερά ήταν ακόμα ανοργάνωτη και ανώριμη ενώ ο αναρχικός χώρος ήταν τόσο μικρός που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ανύπαρκτος. Ελαφρυντικά υπήρχαν τότε. Τώρα δεν υπάρχουν…
Αν υπάρχει ένα κομμάτι της αριστεράς που σήμερα θέτει συνολικότερα ζητήματα αυτό είναι το ξεπουλημένο και βολεμένο ΚΚΕ (που βέβαια τις κρίσιμες στιγμές θα σφυρίζει πάλι αδιάφορα-ήδη το κάνει άλλωστε) και αυτό είναι μεγάλη ντροπή για την λεγόμενη «ριζοσπαστική» αριστερά, η οποία άλλωστε είναι τόσο ριζοσπαστική που αναλώνεται απλά σε συνθήματα τύπου «έξω από την ΕΕ», «έξω το ΔΝΤ», «κάτω το μνημόνιο», «κρατικοποίηση των τραπεζών», ασκεί με άλλα λόγια αντιπολίτευση στην κυβερνητική πολιτική. Και όταν ασκείς απλά αντιπολίτευση σημαίνει πως είσαι κομμάτι αυτού στο οποίο αντιπολιτεύεσαι.
Θα μπορούσε άραγε η «επαναστατική» αριστερά να μιλάει επαναστατικά; Αμφιβάλω. Πως θα μπορούσε να το κάνει την στιγμή που έχει επιλέξει να κινείται ξεκάθαρα μέσα από τους θεσμούς του συστήματος; Πως θα μπορούσε να μιλάει στο σήμερα (και όχι όταν αποφασίσει η ίδια σαν τυπική πρωτοπορία, πως ο κόσμος είναι έτοιμος να το δεχθεί) για μια κοινωνία χωρίς αφεντικά και χωρίς αντιπροσώπους που παίζουν το παιχνίδι των αφεντικών, όταν και η ίδια παίρνει μέρος στις κοινοβουλευτικές εκλογές; Άραγε θα πρέπει να γίνει κάτι σαν το ΚΚΕ πρώτα, να βολευτεί δηλαδή για τα καλά μέσα στην Βουλή τόσο ώστε να μην μπορεί καμία κάλπη να την βγάλει εκτός, για να μπορεί να μιλήσει ξεκάθαρα; Μάλλον ναι…
Δυο χρόνια πριν, τέτοιο μήνα περίπου έγινε μια μεγάλη εξέγερση, η μεγαλύτερη που είχε γνωρίσει η Ελλάδα από το 1973 και μετά. Μέσα σε αυτό τον χαμό οι αριστερές οργανώσεις ήθελαν να «πέσει η κυβέρνηση των δολοφόνων» (λες και υπάρχει κυβέρνηση που ΔΕΝ είναι δολοφόνων) και να «διαλυθούν τα ΜΑΤ» (λες και όσο υπάρχει κράτος και εξουσία θα σταματήσει να υπάρχει και καταστολή ακόμα και αν διαλυθούν τα ΜΑΤ). Ο αναρχικός χώρος είπε απλά «Κάτω το κράτος». Δεν θέλω να ευλογώ τα γένια μου αλλά δυο χρόνια μετά, αν έχει μείνει κάτι από εκείνο τον Δεκέμβρη είναι κάποια άτομα που ενίσχυσαν με την παρουσία τους τον αναρχικό χώρο και συνεχίζουν να δραστηριοποιούνται μέσα από αυτόν. Τον Δεκέμβρη κανείς μας δεν βγήκε στον δρόμο επειδή ξύπνησε ξαφνικά ένα πρωί και είπε: «Σήμερα είμαι αναρχικός, θα πάω να τα γαμήσω όλα». Η καταπίεση ήταν αυτή που έβγαλε τον κόσμο στον δρόμο τον Δεκέμβρη, όχι η ξαφνική ιδεολογικοποίηση. Αυτοί που έμειναν όμως εκεί και μετά τον Δεκέμβρη ήταν όσοι αντιλήφθηκαν την ουσία του αγώνα. Αυτοί που αντιλήφθηκαν πως αν δεν πέσει το κράτος ο αγώνας δεν θα έχει ποτέ αποτέλεσμα. Όσοι έμειναν στο ότι πρέπει να πέσει η κυβέρνηση των δολοφόνων ή στο ότι πρέπει να διαλυθούν τα ΜΑΤ γύρισαν σπίτι τους απογοητευμένοι γιατί «τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει». Από την σκοπιά τους, ίσως να είχαν και δίκιο. Αν δεν μιλήσουμε πραγματικά επαναστατικά και αν δεν απονομιμοποιήσουμε τους θεσμούς του υπάρχοντος συστήματος έμπρακτα (με την πολιτική μας και τις πράξεις μας δηλαδή, όχι με την προοπτική ότι καααααποτε θα το κάνουμε) τότε όντως, τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει…»
Το κείμενο μυρίστηκε (μετά απο βοήθεια) ο DrAluca στο blog Φρικιά στη Χώρα των Θραυσμάτων… http://frikia.blogspot.com/2010/12/blog-post.html
Shortlink:http://wp.me/p1pa1c-4SY
Χαμογελάτε…
MITSARAS
26 Δεκεμβρίου, 2010 3:15 μμ
Μάλιστα. Προφανώς ο γραφών δεν έχει ακούσει για τα μέλη του ΚΚΕ που είτε βασανίστηκαν είτε δολοφονήθηκαν από την ΕΣΑΤ ενώ στη καλύτερη των περιπτώσεων εξορίστηκαν. Θα μου πεις άλλο τα μέλη κι άλλο η ηγεσία του ΚΚΕ. Παραθέτω από τον Ιό της Κυριακής μία περίπτωση εκείνη του ήρωα Γιάννη Χαλκίδη:
Στις 2 Σεπτεμβρίου 1967, την ώρα των εγκαινίων της ΔΕΘ από τη χουντική κυβέρνηση, το «Πατριωτικό Μέτωπο» της Θεσσαλονίκης ανατίναξε κολόνα της ΔΕΗ βυθίζοντας για ένα πεντάλεπτο στο σκοτάδι το χώρο της έκθεσης. Η ενέργεια είχε αποφασιστεί από το γραφείο της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Θεσσαλονίκης κι εκτελέστηκε από τους Γιάννη Χαλκίδη, Νάντη Χατζηγιάννη, Θόδωρο Καζέλη, Ελλη Στεφανίδου κι Αργύρη Μπάρα.
Κατά τα άλλα γενικόλογη ρητορία με το επαναστατόμετρο να πιάνει κόκκινο.
MITSARAS
26 Δεκεμβρίου, 2010 3:18 μμ
Αναφέρεται βεβαίως στον Αναρχικό χώρο το άρθρο. Αμ’ έπος αμ’ έργον
DrAluca
26 Δεκεμβρίου, 2010 3:22 μμ
Τα αποσπασματα απο το κειμενο το οποιο με παρακινησε να το αναδημοσιευσω.
«Δεν είναι καιρός για πανηγυρισμούς ωστόσο. Η δύσκολη περίοδος που διανύουμε είναι απλά στην αρχή της. Και σε όλη αυτή την μεγάλη διαδρομή μέχρι το τέλος της, οι διακυμάνσεις που θα γνωρίσουμε θα είναι πολλές.»
«Μάλλον θα πρέπει να είμαστε απόλυτα προετοιμασμένοι να ανταπεξερχόμαστε στις απογοητεύσεις και να διαχειριζόμαστε χωρίς έπαρση τις ανατάσεις. »
Και νομιζω πως τουλαχιστον κατα το ημισι αυτο ειναι τι μυνημα…
Καλη συνεχεια πουλακια….
Χαμογελατε…
MITSARAS
26 Δεκεμβρίου, 2010 3:29 μμ
Κοίτα να δεις, είτε πρόκειται για το ΚΚΕ είτε για τον αναρχικό χώρο, είτε για οτιδήποτε άλλο αν δεν ανταποκριθούν στις περιστάσεις τους θα τους ξεπεράσουν τα γεγονότα που τρέχουν. Απλά βλέπω μία όψιμη θριαμβολογία στον αναρχικό χώρο αν και παραδέχομαι πως βρίσκεται σε ανοδική πορεία.
MITSARAS
26 Δεκεμβρίου, 2010 3:31 μμ
Με βρίσκει σύμφωνο στο ζήτημα του να αντιλαμβανόμαστε τα ζητήματα συνολικά κι αυτά να μην περιορίζονται σε επίπεδο συνθημάτων. Τεσπα.
DrAluca
26 Δεκεμβρίου, 2010 3:36 μμ
Η δικη μου αληθεια MITSARA ειναι πως οχι μονο ο αναρχικος χωρος(και αυτος οχι συσσομος) θριαμβολογει.
Και το θεωρω τεραστιο φαουλ να γινονται θριαμβλολογηματα,αλλα και επικιδηοι τετοιες μερες…
Διοτι αλλιως θα συμβει αυτο που ειπες…»θα τους(μας) ξεπεράσουν τα γεγονότα που τρέχουν.»
Το εταιρο ζητημα ειναι πως μια συγκριση του ΚΚΕ με τον αναρχικο χωρο ειναι ανεφικτη,μιας και μιλαμε για ενα οργανομενο ακομα και σε βαση κομματος κινημα,απο την μια,και πολλες αυτονομες ομαδες απο την αλλη.
Οποτε τουλαχιστον κατε εμε(στο δικο μου διαβασμα δηλαδη) δεν βλεπω επιθεση στο οποιο ΚΚΕ,(αλλωστε «λλο τα μέλη κι άλλο η ηγεσία του(οιουδηποτε) ΚΚΕ.)
Απο δω και περα τι κανουμε….that’s the point.
Κατα τα αλλα…μιας και δεν ειμαι ο συγγραφευς του κειμενου δεν εχω να υπερασπιστω τιποτα παρα πανω απο τα μερη που με οθησαν να το αναδημοσιευσω.
🙂
PS: συγνωμη που χρηισιμοποιησα πολλακις τα λεγομενα σου για να σου απαντησω,αλλα βαζομαι να προλαβω το ιντερνετικο ραντεβου.)
Καλη συνεχεια MITSARA και λοιπα πουλακια…
Χαμογελατε…
MITSARAS
26 Δεκεμβρίου, 2010 3:44 μμ
Ξέρεις ποις είναι οι ενστάσεις μου και σου ανέφερα κάποιες στη τελευταία μας συνάντηση. Θέλω αν κάποιος μπορεί να μου δώσει κάποιες σχετικές πληροφορίες πως κατά τον αναρχικό χώρο γίνεται η μετάβαση από τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής σε εκείνον όπου τα μέσα παραγωγής είναι κοινωνικοποιημένα. Πως αξιολογούνται οι ανάγκες από τη στιγμή που λείπει η αγορά, τι ρόλο έχει το χρήμα και πώς γίνονται οι συναλλαγές. Το εμπόριο τι θέση έχει στη κοινωνία που οραματίζονται οι αναρχικοί. Θα υπάρχει εμπόριο με καπιταλιστικές χώρες? Θα υπάρχει στα πρώτα χρόνια της επανάστασης εμπορευματική παραγωγή? Ποιος θα εκπροσωπεί τη νέα να το πω αναρχική κοινωνία στις διεθνείς σχέσεις καθώς θεωρώ πως είναι αφελές να μιλάμε πως ο αναρχισμός (κι όχι μόνο) θα επικρατήσει παντού και ταυτόχρονα. Θέλω με λίγα λόγια να δω πιο συγκεκριμένες κατευθύνσεις από την αναπαραγωγή του μοτό της Αυτοοργάνωσης σε μία σειρά από ζητήματα που θα τα δούμε μπροστά μας.
MITSARAS
26 Δεκεμβρίου, 2010 3:50 μμ
Βάζω γενικές ενστάσεις και νομίζω πολιτικές στην ουσία τους γιατί απλά δεν καταλαβαίνω.
Κώστας
28 Δεκεμβρίου, 2010 1:15 μμ
Κατά τόπους αμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις για τη λήψη των αποφάσεων και συντονιζόμενοι εκπρόσωποι – εντολοδόχοι των συνελεύσεων, σου λέει κάτι;
Όσον αφορά τις στρατηγικές μετάβασης υπάρχει μια πανσπερμία αντιλήψεων, και όχι ένα κεντρικό μονολιθικό πλάνο λενινιστικού τύπου. Από συμμετοχή στις δημοτικές εκλογές με ελευθεριακό πρόταγμα, μέχρι βίαιη κατάληψη των μέσων παραγωγής.
Το εμπόριο «στην κοινωνία που οραματίζονται οι αναρχικοί» είναι ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιο με το εμπόριο στην μαρξιστική αντίληψη του κομμουνισμού. Οι ανταλλαγές αντικαθίστανται από την εθελοντική συνεισφορά σε κοινοτικά αποθεματικά και η κατανάλωση είναι ελεύθερη, ανάλογα με τις ανάγκες του καθενός.
Στη χειρότερη περίπτωση, σημαντική σπάνη κάποιων αγαθών, έκδοση κουπονιών κατανάλωσης (μόνο για τα σπάνια αγαθά) τα οποία είναι μη συσσωρεύσιμα και άρα δε λειτουργούν ως χρήμα, δίνουν όμως ανάδραση προς την παραγωγή. Τεχνητή αγορά με άλλα λόγια.
Πόσο κλασιικά κκουεδίστικη ρητορική είναι η μπαρουφολογία ότι κανένας αναρχικός δεν έχει σαφή εικόνα για τη μετεπαναστατική κοινωνία και τη μετάβαση προς τα εκεί… Πες – πες θα το πιστέψουν και άλλοι εκτός από «εμάς του κόμματος», έτσι;
DrAluca
28 Δεκεμβρίου, 2010 8:09 μμ
Να ακομα ενας που ειχα καιρο να δω….
Που σαι μεσιε Κωστα?
Νομιζω πως αρκετες φορες σε χρειαστηκα σε «καποιες» συζητησεις…
😉
Παντως οφηλεις και εσυ να ομολογησεις πως ειδικα τον MITSARA δεν μπορεις να τον κατηγορησεις για αναπραγωγη στειρας ρητορικης του ΚΚΕ.
Και μπορω να στο επιβεβαιωσω. 😉
Στο υπολοιπο….νομιζω με καλυψες αααανετα.
Χαμογελατε…
MITSARAS
26 Δεκεμβρίου, 2010 3:48 μμ
Καμία επίθεση προς το ΚΚΕ κι έσπευσα με το δεύτερο σχόλιο να το επισημάνω.
DrAluca
27 Δεκεμβρίου, 2010 12:35 πμ
MITSARA δυστυχς εμπλεξες με τον σπαστικουλη της παρεας…
χαχαχαχα
Σε προειδοποιησε η koula μα δεν την ακουσες…:) 🙂
Δεν μπορω να μιλησω παρα μονο για τον εαυτο μου.
Και οπως σου ειχα πει και τοτε,ο εαυτος μου λεει πως αυτοοργανωση μπορει να ερθει μονο μεσω μικρων ομαδων της κοινωνια….και αρα τα ερωητηματα που θετεις αν και ΟΡΘΟΤΑΤΑ δεν ειναι πρωτολια…
🙂
Δηλαδη….μιλαμε για one step beyond….:)
Καλη σου συνεχεια.
Χαμογελατε…
ινδιανος
26 Δεκεμβρίου, 2010 3:38 μμ
ΠΟΛΥ σωστα γραμενα …….. ΣΩΣΤΑ ΟΛΑ ΜΠΡΑΒΟ δητε κιαυτο http://www.greektube.org/content/view/131292/2/
risinggalaxy
26 Δεκεμβρίου, 2010 4:16 μμ
εκτός από την άποψη ότι το ΚΚΕ σφύριζε αδιάφορα στην επταετία η οποία είναι ανιστόρητη, γενικά το άρθρο λέει κάποια πράγματα. Το πρόβλημα με το πως βλέπουν διάφοροι σύντροφοι ελευθεριακοί την αριστερά είναι αντιστρόφως ανάλογο με το πώς βλέπουν οι αριστεροί τον αναρχικό χώρο, (αν και μάλλον, σιγά-σιγά θα πρέπει να μιλάμε για κίνημα και όχι χώρο).
Όπως οι περισσότεροι αριστεροί -και όχι μόνο-, μιλάνε πολλές φορές για τον αναρχικό χώρο σαν να είναι κάτι το συμπαγές , μη μπορώντας να ξεκολλήσουν από την συγκεντρωτική θεώρηση, έτσι και πολλοί σύντροφοι ελευθεριακοί αδυνατούν να καταλάβουν ότι οι κομματικοί σχηματισμοί δεν είναι μόνο η ηγεσία τους αλλά υπάρχει και η βάση , η οποία είτε εκφράζεται είτε όχι. Για την ακρίβεια έτσι αυτοαναιρούνται μιας και η βάση της ελευθεριακής κριτικής (από τον Μπακούνιν ακόμα) έγκειται ακριβώς στη συγκεντρωτική-ιεραρχική μορφή της κομματικής οργάνωσης και του κράτους, η οποία δεν μπορεί να εκφράσει τη «βάση».
Η όποια θριαμβολογία στον χώρο προέρχεται μάλλον από άτομα που έλκονται από την αίσθησης της δικαίωσης των θέσεων και του λόγου των αναρχικών από κάποια κομμάτια της κοινωνίας και είναι αποτέλεσμα μάλλον της αυτοπεριθωριοποίησης του χώρου πρίν το 2000. Τουλάχιστον έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ.
MITSARAS
26 Δεκεμβρίου, 2010 4:23 μμ
Κατατοπιστική η παρέμβασή σου. Αλλά σκέψου το εξής αν οι αριστεροί τον βλέπουν ενιαία (μαζί τους κι εγώ) φαντάζεσαι τι συμβαίνει γενικότερα στην εργατική τάξη. Τουλάχιστον στην Αριστερά έχουν μπει χονδρικά κάποιες ομαδοποιήσεις που κάνουν διακριτές τις όποιες διαφορές Αυτό που περιέγραψα δε θεωρείς πως αποτελεί πρόβλημα για μία ευρύτερη απήχηση του αναρχικού χώρου?
MITSARAS
26 Δεκεμβρίου, 2010 4:29 μμ
Και μία ερώτηση πιο προβοκατόρικη. Πιστεύεις πως τα ετερογενή τμήματα του αναρχικού χώρου είναι ανταγωνιστικά μεταξύ τους?
Μου απαντάς όποτε θες. Δεν υπάρχει βία.
risinggalaxy
26 Δεκεμβρίου, 2010 4:50 μμ
Και ναι και όχι. Αποτελεί πρόβλημα αν αναλογισθεί κανείς ότι στις κοινωνίες που ζούμε (ιδίως η ελληνική που ποτέ δεν ήταν μέρος του διαφωτισμού και του ορθολογισμού) ότι σερβίρεται ως ομαδοποίηση αυτό και φαίνεται και αναπαράγεται. Από την άλλη το πρόβλημα ίσως να μην είναι η μη «συμπαγής» παρουσία του «χώρου» αλλά ακριβώς αυτή η ομογενοποίση της σκέψης στα μεγαλύτερα στρώματα του πληθυσμού. Κάποιοι θα το έλεγαν και αυτισμό. Βέβαι σε επικοινωνιακό επίπεδο μετά το Δεκέμβρη πολλές συλλογικότητες αλλά και μεμονωμένα άτομα προβληματίστηκαν με αυτό και για αυτό και έχουν γίνει κάποιες κινήσεις δημιουργίας σχημάτων και συνεργασιών. Βέβαια ακριβώς τώρα φαίνονται και οι μεγάλες ελλείψεις σε ότι αφορά το πρόβήμα της θεώρησης του κόσμου , μιας και μέχρι τώρα έκαναν θραύση διάφορες μεταμοντέρνες θεωρήσεις η οποίες οδήγησαν μεγάλο μέρος του κόσμου σε αντιταξικές μπούρδες.
Βέβαια αυτά σιγά σιγά μάλλον τελειώνουν λόγω επέλασης του Κεφαλάιου και πολλοί τρέχουν και δε φτάνουν.
Για να κάνουμε τα πράγμστα πιο ξεκάθαρα, το πρόβήμα μέχρι τώρα ήταν ότι ο αναρχικός χώρος δεν γούσταρε το θέμα της οργάνωσης της τάξης με αποτέλεσμα πολλές φορές να δίνει την αίσθηση νεανικής υποκουλτούρας, ενώ η αριστερά αδιαφορούσε για την προώθηση του ζητήματος της επανάστασης στα πλαίσια του αστικοδημοκρατικού παιχνιδιού.
Τα ψέμματα τελείωσαν και αντιμετωπίζουμε όλοι ακριβώς το ίδιο πρόβλημα. Την έλλειψη ταξικής συνείδησης και οργάνωσης. Οι διαφορές είναι ακριβώς οι ίδιες όπως και πριν από 150 χρόνια, δηλαδή το πώς φτάνουμε στον κομμουνισμό ή την αναρχία.
Εκεί αν θέλεις τη γνώμη μου , ο αναρχισμός είναι πιο «σχετικός» με τον 21αιώνα, είτε έχει να κάνει με τα τοπικά οικολογικά κινήματα, είτε με τη γυναικεία χειραφέτηση, είτε .. είτε…. και αυτό φάνηκε στις μέρες μας από το ΄99 και μετά.
για τους αναρχικοί θα έλεγα ότι το psychedelic trance μπορεί να είναι επαναστατικό ,
αλλά η επανάσταση δεν είναι psychedellic trance
ομοίως για τους αριστεροί θα ήθελα να πω ότι το Κράτος μπορεί να φτιάξει δρόμους αλλά ο δρόμος για τον κομμουνισμό δεν είναι το Κράτος
Ο θείος Κάρολος έλεγε και από καμιά μαλακία όπως και ο θείος Μιχαήλ. Απλά ο θείος Μιχαήλ ήταν ατίθασο αγόρι και εκτός που τος έλεγε τις έκανε κιόλας.
MITSARAS
26 Δεκεμβρίου, 2010 4:59 μμ
😀
risinggalaxy
26 Δεκεμβρίου, 2010 4:25 μμ
Σε ότι αφορά την 5η Μάη δεν έχω καταλήξει ακόμα και επειδή το τελευταίο καιρό έχω διαβάσει αρκετά για την υπόθεση του La Scala της Βαρκελώνης το ’78, η οποία έγινε η αφορμή η CNT Ισπανίας να πέσει από τα 300.000 μέλη στα 10.000 σε λίγα χρόνια, κρατάω κάποιες επιφυλάξεις για τη «πολιτική» τοποθέτηση αυτών που έβαλαν τη φωτιά στη Marfin ή αυτών που υποκίνησαν τον εμπρησμό… ίδωμεν
risinggalaxy
26 Δεκεμβρίου, 2010 4:55 μμ
Απαντώντας στο τελευταίο ερώτημα μιας και τώρα το είδα.
Η διάφορες θεωρήσεις στην αναρχία είναι αντιθετικές μεταξύ τους στο μέτρο που δεν αντιλαμβάνονται ότι πλέον , με τα επίπεδα καταστολής και τα φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού που θα βιώσουμε, κανενός η άποψη δεν θα είναι ικανή από μόνη της, να τον βοηθήσει.
Mithradil
26 Δεκεμβρίου, 2010 4:58 μμ
http://olympia.gr/2010/12/26/ας-γίνουμε-ολοι-αστεριξ-κοντρα-σε-ολο/
http://olympia.gr/2010/12/26/et-preterea-censeo-carthago-delenda-est/
risinggalaxy
26 Δεκεμβρίου, 2010 5:08 μμ
έχε χάρη που δεν είναι δικό μου το post γιατί θα είχες φάει ψαλλίδι… που μας ποστάρεις εθνικιστές που το παίζουν και δημοκράτες από επάνω…
risinggalaxy
26 Δεκεμβρίου, 2010 5:09 μμ
δεν μας χέζεις με τα εθνικιστικά μπλόγκ ρε παλιομαλάκα χριστιανέ?
DrAluca
27 Δεκεμβρίου, 2010 12:41 πμ
Mithradil…
Αντε και γαμησου….
δεν θα σβησω το σχολιο αλλα…
FASIST ALERT.
Παρακαλουνται οσοι ακολουθησουν τους συνεσμους του Mithradil να γνωριζουν οτι επισκεπτονται ΕΘΝΙΚΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΙΣΤΟΤΟΠΟ.
Επειδη ακομα δεν εχω διαβασει το συνολο των σχολιων να ξερεις οται αν δω και το συνεχιζεις θα εχεις να λαβανεις…
Παρακαλω πολυ να μην ασχοληθειτε με το εθνικοτρολ….
Χαμογελατε…
kapoios apo emas
26 Δεκεμβρίου, 2010 6:07 μμ
Κατά τη γνώμη μου τα σχόλια είναι πολύ πιο ενδιαφέροντα από το άρθρο. Συνεπώς Δρ. σε ευχαριστούμε για την αφορμή. Το άρθρο μου μοιάζει να απλουστεύει πολύ την κατάσταση.
Όμως οι ενδιαφέρουσες συζητήσεις περί κομμουνισμού, αναρχίας, επανάστασης και κινήματος είναι πολύ μακριά ακόμη από το να μπορούν να δώσουν μια προοπτική από το σήμερα στο αύριο που θα θέλαμε (το ανέφερε και ο Μητσάρας με τα ερωτήματά του). Ούτε και το αύριο που θα θέλαμε είναι έστω και σκιαγραφημένο ακόμη. Ωστόσο αυτό ας μην το κάνουμε μεγαλύτερο εμπόδιο από όσο είναι ήδη.
Συνεπώς, εγώ βλέπω ό,τι γίνεται τώρα (κυρίως στους δρόμους και όπου υπάρχει μια στοιχειώδης αυτο-οργάνωση) σαν μια ζωτικής σημασίας αντίσταση. Σαν το αγκαθάκι στο πόδι του συστήματος, που ίσως κάποια στιγμή να του γίνει γάγγραινα. Τα θεωρητικά ζητήματα, όσο κι αν λατρεύω να τα συζητάω και να ακούω απόψεις περί αυτών, νομίζω ότι ίσως είναι δευτερεύουσας σημασίας αυτή τη στιγμή. Το «κάτω η Χούντα» είναι σίγουρα ένα ρηχό σύνθημα, αλλά μπορεί να συσπειρώσει εκατομμύρια ανθρώπων στον αγώνα. Μέσα σε τέτοιες αγωνιστικές συσπειρώσεις (με μεγαλύτερη προοπτική από την μια μεγάλη διαδήλωση κάθε δίμηνο…) πλάθονται οι συνειδήσεις και ζυμώνονται-διαμορφώνονται και οι προοπτικές για το αύριο.
Πάντως από τα πράγματα, όλο και περισσότεροι το βλέπουμε ότι χωρίς καλύτερη οργάνωση, μεγαλύτερη αλληλεγγύη και πιο σαφείς άμεσους κινηματικούς στόχους δεν μπορούμε να αντιμετωπίζουμε την θύελλα που έχει έρθει. Ελπίζω η ανάγκη να οδηγήσει σε κινηματική δημιουργία.
MITSARAS
26 Δεκεμβρίου, 2010 6:26 μμ
Κάποιος από εμάς
Κανείς δε μπορεί εκ των προτέρων να καθορίσει πως θα λειτουργούσε μία αναρχική ή κομμουνιστική κοινωνία με ακρίβεια καθώς δε μπορούμε σε καμία περίπτωση να προβλέψουμε τα αγκάθια που θα ξεπηδήσουν στο δρόμο μας. Όμως όταν μιλάμε για το αντίβαρο του καπιταλισμού δε πρέπει να προσδώσουμε ένα ορισμένο περιεχόμενο σε αυτό και το πώς κάποιες λειτουργίες του καπιταλισμού θα απαντούν στο σοσιαλισμό ας πούμε? Θεωρώ πως πρέπει να υπάρχει μία αντιπρόταση που να καταδεικνύει τις γενικές αρχές μίας σοσιαλιστικής – κομμουνιστικής οικονομίας (στη περίπτωσή μου) ή αναρχισμού (στη περίπτωση του Γαλαξία).
Αντιλαμβάνομαι αυτό που λες και είναι πως το πρώτο μέλημα είναι η συσπείρωση και κινητοποίηση της εργατικής τάξης σε αγωνιστική κατεύθυνση. Όμως δε πιστεύω πως μία παράλληλη επεξεργασία πάνω σε ζητήματα οικοδόμησης σοσιαλισμού λειτουργεί ανταγωνιστικά. Κάθε άλλο που ενδυναμώνει τη πολιτική μας παρέμβαση πείθοντας περισσότερα στρώματα να ανατρέψουν το καπιταλισμό. Τους δίνεις ένα όραμα. Εξάλλου υπάρχει μία σημαντική μερίδα κόσμου που έχει ξεκαθαρίσει στο μυαλό της το τι πραγματικά είναι ο καπιταλισμός και αναζητεί μία αντιπρόταση. Μπαίνουν βασικά και εύλογα ερωτήματα π.χ. πως μπορώ να αποκτήσω κάποια βασικά αγαθά από τη στιγμή που δεν υπάρχει αγορά.
Συμφωνώ όμως πως δε θα βγούμε στις πλατιές μαζες σαν να έχουμε λύσει το ζήτημα της εξουσίας.
Πάντοτε μιλάω από τη δική μου ιδεολογική σκοπιά.
kapoios apo emas
26 Δεκεμβρίου, 2010 7:16 μμ
Νομίζω πως πολύ καλά τα λες είτε μιλάς από την δική σου σκοπιά είτε μιλούσες και από αυτήν μια αναρχικής πρότασης. Συμφωνούμε ότι χρειάζεται η περιγραφή του αντίβαρου του καπιταλισμού και δεν βλέπω να παράγονται ιδέες τέτοιες, που θα έπρεπε να ανθούν σε περίοδο κρίσης. Μας λείπει δυστυχώς και αυτή η έλλειψη είναι εμπόδιο όπως είπαμε, γιατί αν και δεν μου αρέσει αυτό που θα πω…, ο πολύς κόσμος είναι συντηρητικός (το βρίσκω λογικό από βιολογικής άποψης) κι αν δεν δει το νέο μοντέλο να δουλεύει κάπως… φοβάται το βήμα προς το καινούργιο. Του μοιάζει βήμα προς το κενό (λόγω γενικότερης βιολογικής και ψυχολογικής ανασφάλειας) και μέχρι να φτάσουν τα πράγματα στο απροχώρητο (δηλαδή να μην έχει να χάσει τίποτα παρά τις αλυσίδες του…) δεν τολμά το καινούργιο, το επαναστατικό, και προτιμά να μένει στην «ψευτο-ασφλάλεια» που του προσφέρει το παρόν σύστημα που τον κρατά δεμένο ως δούλο. Σαν να λέει… «τουλάχιστον έχουμε την υγεία μας…», ενώ καταρρέει το σύμπαν…
MITSARAS
26 Δεκεμβρίου, 2010 7:20 μμ
Συμφωνώ σε κάθε σου λέξη. Ούτε κι εμεις έχουμε ξεκάθαρο το καινούργιο απλά ξεκινάμε από τη παραδοχή πως δε πάει άλλο και προχωράμε. Οπωσδήποτε κάποια ζητήματα θα λυθούν στη πορεία ενώ θα προκύψουν καινούργια τα οποία δεν είχαμε φανταστεί. Τι να κάνουμε όμως που πάντοτε με αυτόν τον τρόπο κινείται η ανθρωπότητα. Για αλλού πάει κι αλλού καταλήγει.
risinggalaxy
26 Δεκεμβρίου, 2010 6:29 μμ
Το «κάτω η χούντα» μπορεί να ακούγεται χρήσιμο αλλά στο «κάτω η χούντα» χωρίς προσδιορισμό πολλά χωράνε. Δεν είναι τυχαίο που στα περισσότερα φασιστικά και ακροδεξιά site διαβάζει κανείς μέχρι και γραφικότητες όπως το «μαρξοκρατούμενα media» ή «κάτων η χούντα των αριστερών» .
Τα τελευταία χρόνια ιδίως στο ίντερνετ υπάρχει μια ολόκληρη εκστρατεία παραχάραξης εννοιών, ακόμα και ιστορικών παραπομπών, η οποία γίνεται από τους εθνικοσοσιαλιστές της Χρυσής Αυγής και τους σωβινιστές του ΛΑΟΣ. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η εκστρατεία διάδοσης με mail του παραχαραγμένου ρητού του Ισοκράτη, τις μέρες του Δεκέμβρη του 2008, το οποίο έγινε και εξώφυλλο δεξιά εφημερίδα . Από τότε είναι η κοινή άποψη διάφορων αδαών που το αναπαράγουν ανά το διαδίκτυο είναι ότι όντως ο Ισοκράτης τα είχε πει έτσι. Το ξαναγράψιμο της Ιστορίας είναι κοινή πρακτική δικτατορικών καθεστώτων που εφάρμοσαν το δόγμα σοκ και έχει αναβιώσει στην Αμερική επί Μπούς, σε συντηρητικές πολιτείες όπως αυτή το Τέξας, όπου έχει αλλαχθεί από τα σχολικά εγχειρίδια μεγάλο μέρος της Ιστορίας που δεν ενέκριναν οι Ρεπουμπλικάνοι και οι ακροδεξιοί.
Το ίδιο -καθόλου τυχαία- και εδώ. Άρα καλό θα ήταν να επιμένουμε στο τι ακριβώς λέει ο καθένας και το τι εννοεί ο καθένας γιατί αλλιώς γινόμαστε έρμαια της προπαγάνδας του εκάστοτε ΔΝΤ… απλά πράγματα.
Όταν οι χουντικοί κραυγάζουν «κάτω η χούντα» πρόκειται περί προπαγάνδας και θέλει προσοχή.
Δεν φτάνει που στην Ελλάδα ο ορθολογισμός έχει πάει περίπατο(αν υπήρξε ποτέ) , να μην το ξεφτιλίσουμε εντελώς..
kapoios apo emas
26 Δεκεμβρίου, 2010 7:30 μμ
Έχεις πολύ δίκαιο και καλά κάνεις που το ξεκαθαρίζεις. Το πρόβλημα ότι κάτω από τα γενικά συνθήματα μπορεί να ενταχθεί με διάφορους μανδύες οποιαδήποτε ιδεολογία είναι σοβαρό. Τα παραδείγματα πληθαίνουν σε πολλές πρωτοβουλίες που έχουν αναπτυχθεί. Πιστεύω όμως ότι αυτό δεν θα πρέπει να μας κάνει να πετάξουμε τα γενικά συνθήματα, αλλά με αριστοτεχνικό τρόπο, παράλληλα με αυτά να δίνουμε με σαφήνεια την προοπτική που θέλουμε. Δηλαδή, ας έρθει και ένας απολιτίκ «νυκοκυραίος» δίπλα μου στο δρόμο με διάθεση να παλέψει ή να συγκρουστεί με την Χούντα και να μπει στη Βουλή, και αν είμαι αρκετά υπομονετικός, ανεκτικός και ικανός στον λόγο και την σκέψη μου, να του δείξω γιατί η έμπρακτη αμφισβήτηση της εξουσίας που ασκεί χρειάζεται να φτάσει πιο μακριά από εκεί που έχει ως τώρα συνειδητοποιήσει. Αν με το πρώτο φάλτσο πράγμα που θα πει του «την πέσω» ως «γνήσιος αντιεξουσιαστής ή κομμουνιστής» και τον διώξω από τον δρόμο, πιστεύω ότι έχω χάσει και έχω απομακρυνθεί και από τον τακτικό και από τον στρατηγικό μου στόχο. Όλα θέλουν τον τρόπο τους, που απαιτεί καθαρό μυαλό και σκέψη πέρα από το πάθος.
Πάντως επαναλαμβάνω, το ζήτημα το έθεσες πολύ σωστά παραπάνω.
galex
26 Δεκεμβρίου, 2010 8:40 μμ
kapoios apo emas
«……Αν με το πρώτο φάλτσο πράγμα που θα πει του “την πέσω” ως “γνήσιος αντιεξουσιαστής ή κομμουνιστής” και τον διώξω από τον δρόμο, πιστεύω ότι έχω χάσει και έχω απομακρυνθεί και από τον τακτικό και από τον στρατηγικό μου στόχο. Όλα θέλουν τον τρόπο τους, που απαιτεί καθαρό μυαλό και σκέψη πέρα από το πάθος……»
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ Χίλια δίκαια.
Γιαυτό ακριβώς το λόγο, πιστεύω .οτι ε.ιναι άδικο το «πέσιμο» που έγινε στο Γαλαξιάρχη, στο post για την Κερατέα (σημαίες κλπ)
marxfactor
26 Δεκεμβρίου, 2010 6:20 μμ
Απαντήσεις στα ερωτήματά σου Μητσάρα (τουλάχιστον στα πιο κεντρικά) έχουνε δοθεί και δεν είναι ολες θεωρητικές ειναι και μερικές δοκιμασμένες θετικά στην πράξη απλά η καθεστηκύια ιστοριογραφία τις έχει παραχώσει-κουκουλώσει στις «λεπτομέρειες» ωστε η ευρεία μάζα των ανθώπων να μην έχει άμεση ανάκληση αυτών των περιστατικών μέσα απο τις επικεφαλίδες που συγκρατούμε μετά την βασική εκπαίδευση. Πολύ ευχαρίστως να τις συζητήσω μαζί σου σε όρους κανονικής και οχι εικονικής ζωής και να κάτσουμε παρέα σε κάποιο ιντερνετ να δεις και τις πηγές οπως και τον αντίλογό τους (πέρα απο αυτόν που ηδη έχεις). Ομως θέλω να διορθώσω τον Ντραλούκα σχετικά με την απουσία ευρύτερων συνθημάτων της αντιδικτατορικής γενιάς. Σαν άνθρωπος που έχω απο πρώτο χέρι προσλήψεις και οχι απο τους αστικους μύθους που επικράτησαν μεταπολιτευτικά μέσα απο τα επαιτειακά φιλτραρισμένα «ντοκυμαντέρ» μπορώ να σου πω οτι η επαναστατική αριστερά ( οι αναρχοκομμουνιστές οι τροτσκιστές οι μαοικοι) επί χούντας αλλά ακόμα και κάποιοι κύκλοι στο ΚΚΕ (που δεν σφύριζε αδιάφορα απλά δεν γούσταρε αντιδράσεις εξω απο τον αμεσο κομματικό του έλεγχο εξ ου και τα βαφτίσια «προβοκάτορες» για τους πρώτους 300) συζητούσαν για σοσιαλιστικό μετασχηματισμό μέσα απο εξέγερση εναντίον της χούντας και για εργατικά συμβούλια που θα κήρυσσαν γενική απεργία παράλληλα με την κατάληψη του Πολυτεχνείου και οτι το εναυσμα της μαζικοποίησης ηταν η μέρα που ολη η ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη εφυγε σε πορεία απο Μέγαρα και Ελευσίνα και αφου συγκρούσθηκε με την αστυνομία και την κατετρόπωσε έφθασε με τα πόδια στο Πολυτεχνείο δημιουργώντας ντελίριο ενθουσιασμού στο πλήθος. Υπάρχουν ντοκουμέντα και ο απόηχος του αυτόνομου εργατικου συνδικαλισμου επιβίωσε και μέσα στην επταετία Καραμανλή με την πρωτοφανή απεργία και συγκρουση των απεργών με τα ΜΑΤ στην περίφημη AEG (Σερίφης και άλλοι)…αυτά για την αποκατάσταση του μαύρου (που θάλεγε και η Γώγου)…..
MITSARAS
26 Δεκεμβρίου, 2010 6:29 μμ
Χαίρομαι που δεν εξέλαβες τα ερωτήματά μοτ ως προβοκατόρικα. Θα ήθελα να τα πούμε κι από κοντά. Εξάλλου στην ίδια πόλη ζούμε 😉
risinggalaxy
26 Δεκεμβρίου, 2010 7:50 μμ
ωραία και τώρα που όλοι αγαπιόμαστε θέλετε να συζητήσουμε τι θα γίνει με τις κώλο-περιφρουρήσεις του ΚΚΕ? μουχαχαχαχαχαχαχαχ…..
MITSARAS
26 Δεκεμβρίου, 2010 7:52 μμ
Περίμενε λίγο να περάσουν οι γιορτές να πάρουμε μια ανάσα και ξεκινάμε. Τι να κάνω που παλεύω μόνος?
risinggalaxy
26 Δεκεμβρίου, 2010 8:13 μμ
αυτό το σχόλιο ήταν τόσο διφορούμενο σε σχέση με την ερώτησή μου, που είναι στα όρια του Μακιαβελισμού…εχεχεχεχεχεχ 😛 😛 😛 😛 😛 😛 😛 😛 😛 😛
DrAluca
27 Δεκεμβρίου, 2010 12:45 πμ
Ε οχι και μονος σου ρε MITSARA…εμεις τι σκατ ακανουμε εδω….απλα ακομα αντιστεκεσαι και εμενεις στο Κει Κει Ι….Den exw aftokinito kardia mou…..
🙂
χαχαχαχα:)
Παντως εσυ μαν…μονος σου δεν εισαι ….;)
Χαμογελατε…
CrippleHorse
26 Δεκεμβρίου, 2010 8:04 μμ
Έχει και νορμάλ άτομα στο κκε που καταλαβαίνουν ότι χωρίς κοινή δράση δε γίνεται να βγει κάτι, μόνο που δε μιλάνε πολύ δυνατά. Παράλληλα όμως είμαι αναγκασμένος να βλέπω και κάτι κλακαδόρους του κόμματος στο φέισμπουκ οι οποίοι (ενδεικτικά) την πέφτουν το ζίζεκ επειδή είναι αρνητικός όσο αφορά τον υπαρκτό του πατερούλη, προπαγανδίζουν τα χειρότερα λάθη του ιστορικού παρελθόντος πλέκοντας μέχρι και αγιογραφίες του ζαχαριάδη και χλευάζουν όποιον λέει ότι δε γίνεται να υπάρξει έξοδος στην κρίση χωρίς ενωτική πρόταση από την αριστερά που θα έχει αποτέλεσμα να πάρει την εξουσία. Ε, δε γίνεται να συνεννοηθείς όσο καλή διάθεση και να χεις. Τους λες «βρε χρυσό μου αν δε χάσουν την εξουσία οι άλλοι δε βγαίνουμε από αυτή την κρίση», αυτοί το μυαλό τους στο κεχρί, ή είσαι κουκουές ή οπορτουνιστής που νομίζει ότι θα δώσει στον καπιταλισμό ανθρώπινο πρόσωπο. Στην τελική το μπαλάκι πέφτει στους κάτω κάθε χώρου αν θέλουν να επιβάλλουν ενότητα, γιατί δεν μπορώ να πω ότι η παρέα του τσίπρα είναι πάρα πολύ καλύτερη στην προσπάθεια συγκρότησης μετώπου. Όταν όμως βλέπεις από τη μία τον κάθε σταλινικό γελοίο που κηνυγάει «οπορτούνες» στο φέισμπουκ κι από την άλλη το χαζοχαρούμενο ευρωδογματιστή που νομίζει ότι το να φύγεις από την ευρωζώνη σε κάνει σταλινικό, αρχίζει και σου φεύγει η διάθεση να εναποθέσεις τις ελπίδες σου στην κομματική αριστερά. Καλά παιδιά ξέρω και στο κκε και στο σύριζα, αλλά καλά για καφέ και όχι για να συζητάς μαζί τους πως θα σοβαρευτούμε στο δρόμο κι αυτοί να υπερασπίζονται τις ηγεσίες τους 🙂
Αρουραίος
26 Δεκεμβρίου, 2010 9:24 μμ
Από την άλλη CrippleHorse θα πρέπει όλος ο κόσμος να ξεκαθαρίσει με ποιούς και γιατί θέλει να φτιάξει μέτωπο. Δεν είναι δυνατόν στο λόγο σου να ανοίγεις μέτωπα δεξιά κι αριστερά, καταλήγοντας απλά στο «όλοι ενωμένοι». Αν εσύ δεν θέλεις «αγιογραφίες του Ζαχαριάδη» ή θεωρείς αυτονόητη την συμφωνία με αυτά που λέει ο Ζίζεκ κλπ. κλπ., ανοίγεις εσύ ο ίδιος μέτωπα μέσα στο «μέτωπο» που υποτίθεται επιδιώκεις.
Το (κάθε λογής) μέτωπο δεν είναι μια ευκαιρία να διεκδικήσει κάποιος την ιδεολογική του ηγεμονία και μάλιστα έμμεσα. Αυτό μάλλον τροφή δίνει στους διάφορους «κλακαδόρους» που λες, παρά διευκολύνει.
CrippleHorse
26 Δεκεμβρίου, 2010 10:08 μμ
Η ιγκουάνα το είπε πολύ καλύτερα από μένα μάλλον. Το θέμα πολύ απλά δεν είναι εκεί. Δεν είναι δυνατό τόσοι άνθρωποι που παίζει να ξεπερνούμε κατά πολύ τις πολιτικές διαφορές κκε και συν, ανένταχτοι, σοσιαλδημοκράτες με αριστερές τάσεις (προφανώς όχι σε δηάρι, αφού δεν έχει καν πρόβλημα με το μνημόνιο), κομμουνιστές, αναρχικοί κλπ να συζητάμε σε χώρους σαν αυτόν συμφωνώντας σε ένα τεράστιο εύρος πραγμάτων ενώ από την άλλη έχεις αριστερά κόμματα που δημιουργούν αγεφύρωτες διαφορές, όσες χρειαστεί.
Το επόμενο που θα πω συγκεκριμενοποιεί κάπως τα πράγματα αλλά είναι πολύ χαρακτηριστικό του τρόπου με τον οποίο οι κομματικές ταυτότητες έχουν καταντήσει και εμπόδιο στη σκέψη τελευταία: Δεν είναι δυνατό πχ να εξετάζουμε κατά πόσο η έξοδος από την ευρωζώνη θα πρέπει να αποτελέσει μέρος μιας πολιτικής εξόδου από την κρίση και ο καθένας να παίρνει θέση ανάλογα με τις ιδεοληψίες που έχει κληρονομήσει λόγων των κομματικοπολιτικών του καταβολών, ο σταλινικός πχ να σου λέει ότι θα πρέπει να φύγουμε επειδή πάντα αυτό θα έλεγε, επειδή υποστηρίζει την επανάσταση σε μία μόνο χώρα, ο ευρωκομμουνιστής να επιμένει ότι πρέπει να δωθεί αυτός ο αγώνας με τους υπόλοιπους λαούς κι ο σοσιαλδημοκράτης πχ να σου λέει ότι αγωνίζεται για την ευρώπη των λαών λες και ακόμα κι αν αυτό δε σημαίνει ότι αυτή η ευρώπη (το όργανο διασφάλισης του κεφαλαίου) πρέπει να διαλυθεί και να φτιαχτεί από την αρχή, έχεις καμία δουλειά να παραμείνεις στην ευρωζώνη. Το μόνο σίγουρο είναι ότι κανείς τους δεν κάνει τον κόπο να προβεί σε μια νηφάλια αναλυση του ζητήματος με καθαρά οικονομικούς όρους. Ε, δεν έχουμε καιρό για τέτοια, δεν προλαβαίνουμε να περιμένουμε να καταλήξετε σε συμφωνία για το τι είδους εξουσία θα φτιάξουμε μετά την επανάσταση, έχουμε μια πολιτική οικονομικής δολοφονίας να ανατρέψουμε.
Επίσης, όταν μιλάς για κκε, μιλάς για το κόμμα που έχει μεν αυτή την ταυτότητα αλλά η ηγεσία κρίνει κρίνει ότι βολεύει να λέει «ψηφίστε μας κι ας μη συμφωνείτε σε κάτι λεπτομέρειες όπως το αν είχε δίκιο ο ζαχαριάδης», αρχή που δε δείχνει τη διάθεση να εφαρμόσει και σε κινηματική δράση ή στη συγκρότηση εξουσίας όμως. Σε τι συμπέρασμα οδηγεί αυτό ως προς τα κίνητρα; Και η επαφή με κάποιους κομματικά ενταγμένους αριστερούς μου αποκαλύπτει κάτι καταπληκτικό. Μάντεψε, δεν ακούνε οι περισσότεροι το Ζίζεκ και σκέφτονται «ε τον παλιορεβιζιονιστή», ούτε ασπάζονται τις πρόσφατες θέσεις του κκε για το σοσιαλισμό. Κατά καιρούς υπερασπίζονται αυτούς που τα λένε αλλά δεν τα ιοθετούν κι όλας. Και όπως είπα, το κκε τυχαίνει να είναι απλώς το αποκορύφωμα αυτής της αριστεράς που διυλίζει τον κώνωπα αλλά δε φέρει ακέραια την ευθύνη. Όσο για την άποψη ότι ανοίγουμε μέτωπο κι όσοι κατακρίνουμε κομματικές αποφάσεις (τις ηγεσίες δηλαδή), αν θες εσύ να μου πεις ότι όλα αυτά δεν ξεχειλώνουν σε κρίσιμες φάσεις όπου έτσι θα δικαιολογηθεί αυτή η έλλειψη ενότητας, εγώ θα εξετάσω αν ισχύει αυτό που μου λες. Θυμήσου όμως ότι συνομιλείς με άτομο που δεν είναι κομματικά ενταγμένο και δεν διαλέγει πλευρά σε αυτή την ενδοαριστερή σύγκρουση. Βασικά μαλακίες λέω τόση ώρα, ένα πράγμα αρκεί: αμφιβάλλεις για ότι η ένωση της αριστεράς είναι πλειοψηφικό αίτημα ανάμεσα στον κόσμο της αριστεράς; Αν όχι, τι λες να συνεπάγεται αυτό; Αυτό αποδεικνύει ότι ο κόσμος της αριστεράς είναι όμηρος των ηγεσιών αντί να εκφράζουν αυτές τον κόσμο ή όχι;
Το κάθε μέτωπο είναι η λογική αντίδραση στην παραδοχή ότι αν εστιάσουμε σ’αυτά που συμφωνούμε, μπορούμε να φτάσουμε μαζί τουλάχιστο μέχρι κάποιο σημείο και αυτό το σημείο είναι πάρα πολύ μακριά από τη νεοφιλελεύθερη πραγματικότητα της ευρώπης. Και σου έχω μια ερωτησούλα, αν το 40 είχατε την Παπαρήγα για πρόεδρο, πιστεύεις ότι θα είχε γίνει ποτέ εαμ;
Αρουραίος
27 Δεκεμβρίου, 2010 10:10 πμ
Κοίταξε, πριν πολλά πολλά χρόνια είχα γνωρίσει σε διακοπές κάποιον που με μεγάλη μάλιστα σοβαρότητα μου είχε πει ότι είναι μέλος του ΚΚΕ(εσ.) και ακραιφνής υποστηρικτής του…Στάλιν. Του είπα βέβαια ότι είναι ανησυχητικό το σύμπτωμα και να το κοιτάξει, όμως αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι κοιτώντας ατομικά περιπτώσεις μπορείς να βρεις τα πάντα. Όταν είχε γίνει η διάσπαση/αποχώρηση της νεολαίας του ΚΚΕ με το Γράψα, σωρεία καταπιεσμένων «συμπαθούντων τον Τροτσκισμό» είχε εμφανιστεί. Σαφώς λοιπόν το συλλογικό έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά από το ατομικό.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η συλλογική έκφραση «αλλοιώνει» ντε και καλά. Είναι ένα άλλο επίπεδο, πολύ σημαντικό μεν, όμως σίγουρα δημιουργεί συμπυκνώσεις. (Άσχετο: μιας και συμφωνείς με το Ζίζεκ, θα ήθελα να μου πεις τι καταλαβαίνεις εσύ ως «Καινούριο», γιατί εμένα ο προσδιορισμός «άβυσσος» με αφήνει λίγο ακάλυπτο.)
Από εκεί και πέρα το θέμα «ενότητα» κάποιοι πραγματικά το έχουν σκίσει τα τελευταία χρόνια, με αποκορύφωση την γνωστή «διάσπαση για την…ενότητα» που επιχειρεί το κομμάτι Αλαβάνου. Έχει δίκιο ο Iguana, πολλοί (ή και…όλοι) επί πολλά χρόνια υπερτόνιζαν τις διαφορές προκειμένου να έχουν ένα λόγο ύπαρξης. Ειδικά σε ορισμένες περιπτώσεις είχε καταντήσει προσωπική αντιδικία καθαρά.
Από εκεί και πέρα διαφορές υπάρχουν και δική μου αίσθηση είναι ότι δεν είναι μόνο θεωρητικού και ιστορικού περιεχομένου αλλά μπαίνουν και ταξικά ζητήματα με ένα στρεβλό δυστυχώς τρόπο.
Πιστεύω ότι αυτή η μικροαστική έκρηξη που προκάλεσε το ΠΑΣΟΚ τις τελευταίες δεκαετίες έχει δημιουργήσει ένα θέμα σε όλους και σε συνδυασμό με άλλες στρεβλώσεις του παρελθόντος έχουν δημιουργήσει ένα απίστευτο αχταρμά και κόσμο λίγο χαομένο.
Κατά τη γνώμη μου λοιπόν και τα 2 μεγάλα αριστερά κόμματα καθώς και όλες οι οργανώσεις/ομάδες κλπ. έχουν (και) μικροαστικά χαρακτηριστικά, ανεξάρτητα από τις διακηρύξεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν εκπροσωπούν υπαρκτές αντιλήψεις και ρεύματα, όμως δεν αποτελούν ακριβώς «οργανώσεις της τάξης», αφού ο μικροαστισμός τόσο ως φυσικά πρόσωπα όσο και (κυρίως) ως αντίληψη, έχει περάσει μέσα τους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Κι εγώ λοιπόν θα ήθελα την ενότητα, σχεδόν την επιβάλλει η συγκυρία πιστεύω, αλλά όχι μόνη της. Ταυτόχρονα θα πρέπει να γίνει κι ένα ξεκαθάρισμα στοιχειωδώς για το που αναγνωρίζει ο καθείς τα συμφέροντά του και τι επιλογές πραγματικά κάνει. Γιατί αυτό προκαλεί το μεγαλύτερο πρόβλημα νομίζω και όχι οι ιδεοληψίες. Αυτές ξεπερνιούνται πιο εύκολα, όπως έχει δείξει και η ιστορία και σήμερα προσφέρονται και έξτρα τέτοιες δυνατότητες από την συγκυρία.
Spin
27 Δεκεμβρίου, 2010 2:59 πμ
«και χλευάζουν όποιον λέει ότι δε γίνεται να υπάρξει έξοδος στην κρίση χωρίς ενωτική πρόταση από την αριστερά που θα έχει αποτέλεσμα να πάρει την εξουσία»
Ρε συ Cripplehorse χαίρομαι πολυ που διάβασα το ποστ σου ,γιατί έφαγα ιντερνετικό πέσιμο πρόσφατα (επειδή γράφω συνέχεια για ανάγκη ενότητας).
iguana
26 Δεκεμβρίου, 2010 8:59 μμ
συμφωνώ με crippleHorse. To μεγάλο πρόβλημα είναι ότι, το μεγαλύτερο μέρος των αριστερών (δεν μιλάω μόνο για το ΚΚΕ απλά αυτο το εξωτερικέυει πολύ πιο έντονα) δείχνει να μην έχει πολυκαταλάβει με τι είμαστε αντιμέτωποι. Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος η ελληνική κοινωνία να υποστεί τόσο σοβαρή μετάλλαξη που οι υλικοί όροι αναπαραγωγής της ευρήτερης αριστεράς να χαθούν και μαζί με αυτούς και η ίδια η αριστερά.
Στην πραγματικότητα, μάλλον έχουμε πέσει στην παγίδα που οι πιο πολλές αριστερές οργανώσεις μόχθησαν σκληρά για να φτιάξουν για τον εαυτο τους: Δηλαδή τη χρήση (υπαρκτών) πολιτικών διαφορών για τεχνητό πολιτικό διαχωρισμό μέσω του φουσκώματος αυτων των διαφορών. Η συντριπτική πλειοψηφεία των πολιτικών οργανώσεων, έχουν γίνει χρόνια τώρα, μανούλες στο να υπερδιογκώνουν πολιτικές διαφορές για να εξασφαλίσουν την πολιτική τους επιβίωση, και σήμερα που η πραγματική ανάγκη είναι να κάνουμε το αντίθετο προκειμένουν να αλλάξει το παιχνίδι, οι ασκοι του αιόλου είναι πολύ δύσκολο να κλείσουν.
Πρωταγωνιστής σε αυτό το παιχνίδι είναι το ΚΚΕ, (όχι ότι και οι αλλοι είναι αναμάρτητοι). Όταν για το ΚΚΕ ΟΛΗ Η υπόλοιπη αριστερά είναι «πέρα απο κάθε αμφιβολία» διαβρωμένη από διάφορα αστικά κέντρα, τότε πως διάολο να συννενοηθείς; Φυσικά κανείς δεν κάνει τον κόπο να εξηγήσει ΓΙΑΤΙ πέρα από κάθε αμφιβολία, κάνοντας την άποψη αυτή απλή επικοινωνιακή κανονιά εσωτερικής κατανάλωσης, στερούμενης οποιασδήποτε επιστημονικότητας. Είναι πραγματική απελπισία: Η αστική τάξη αλλάζει εκ βάθρων την κοινωνία και εμείς παίζουμε μικροπολιτικά παιχνίδια. Η στην καλύτερη περίπτωση παίζουμε με τις λέξεις…
STATHAS
26 Δεκεμβρίου, 2010 9:51 μμ
Προκειται για ενα κειμενο με πολλες αγωνιες και ευαισθησιες για το μελλον των κοινωνικων κινηματων.Παραμενει ομως εγκλωβισμενο στη νεανικη φετιχοποιηση της «εξεγερσης».Οσο ομως και να περιοριζεται η συζητηση στη καταστολη και τον αυταρχισμο της κυβερνητικης πολιτικης,οσο και να δημιουργει νεες ελπιδες η μαζικη κινητοποιηση της 15ης Δεκεμβρη το ΜΕΓΑΛΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ παραμενει η ορατη εναλλακτικη λυση.Αυτη δεν μπορει να ειναι μια φαντασιωση της εξεγερσης αλλα ενα πολιτικο σχεδιο που στις σημερινες συνθηκες απαιτει διαρθρωτικες αλλαγες και μεραρρυθμισεις,συμμαχιες σε κοινωνικο και πολιτικο επιπεδο,πανευρωπαικες δρασεις και τελος ενα σοβαρο αναστοχασμο για τη πορεια της ελληνικης κοινωνιας.
Παρα το γεγονος οτι οι συγκρισεις με το ’73 ειναι αστοχες,ακομα και τοτε η εξεγερση του Πολυτεχνειου ηταν αρρηκτα συνδεδεμενη με τη λογικη του μαζικου κινηματος,με τον ορατο στοχο της αποκαταστασης της δημοκρατιας και μια εξελισσομενη κοινωνικη και πολιτικη συμμαχια που απλωνοταν απο την αριστερα,το κεντρο εως την αντιδικτατορικη δεξια (Π.Κανελλοπουλος κλπ).
Αυτο που χρειαζεται σημερα η Αριστερα ειναι πριν απο ολα μια δικη της αυτογνωσια για τη πολιτικη με την οποια κινηθηκε ολα αυτα τα χρονια ειτε αυτη αφορα το πελατειακο κρατος,ειτε τον ακρατο κομματισμο πανω απο το δημοσιο συμφερον.Η απομακρυνση των πολιτων απο τα κομματικα σχηματα,η απαξιωση της πολιτικης διαμεσολαβησης,η επιφυλαξη απεναντι σε καθε ριζοσπαστικη ρητορικη εχουν ενα κοινο παρανομαστη.Τη δυσπιστια των πολιτων απεναντι στη χρησιμοτητα της αριστερας και την αισθηση πως -εστω με αλλο τροπο -και τα κομματα της αριστερας αναπαραγουν την ιδια αισθητικη συμφεροντος οπως τα κομματα εξουσιας.Με επικεντρο δηλαδη τα ποσοστα,τη κρατικη επιχορηγηση,τον εσωκομματικο ηγετικο αυταρχισμο.
Ισως η πρωτη και βασικη «εξεγερση» που χρειαζεται η αριστερα ειναι η επαναθεμελιωση των ιδιων των αριστερων στοχων και μεθοδων.Η προσγειωση στο δυσκολο κοσμο της κοινωνικης καθημερινοτητας με νεες ιδεες,νεα εργαλεια και νεες κινηματικες πρακτικες!
koula
26 Δεκεμβρίου, 2010 9:56 μμ
» αλλα ενα πολιτικο σχεδιο που στις σημερινες συνθηκες απαιτει διαρθρωτικες αλλαγες και μεραρρυθμισεις,συμμαχιες σε κοινωνικο και πολιτικο επιπεδο,πανευρωπαικες δρασεις και τελος ενα σοβαρο αναστοχασμο για τη πορεια της ελληνικης κοινωνιας.»
μάλιστα…
κύριε Stathas, έχω ειλικρινή απορία:
είστε συνταξιούχος?
koula
26 Δεκεμβρίου, 2010 9:57 μμ
μου αρκει ενα ναι ή όχι, δε θέλω άλλα στοιχεία προσωπικά σας…
αν δε θελετε βεβαια, δεν απαντατε, αλίμονο…
STATHAS
26 Δεκεμβρίου, 2010 10:04 μμ
Μακαρι να ειμουν συνταξιουχος και αραχτος.Εστω και με λιγα φραγκα…..
Αλλα γιατι ταυτιζεις τη μεταρρυθμιστικη κουλτουρα με τους συνταξιουχους.????
Ειναι σαν να πιστευεις οτι ο ριζοσπαστισμος ειναι μια νεανικη αφελεια.Οι πολιτικες ιδεες ομως δεν εχουν βαση τις ηλικιες….
koula
26 Δεκεμβρίου, 2010 10:09 μμ
να το κοιταξετε τοτε, κυριε, γιατι παραειναι «αραχτος» ο λογος σας…
και σας το λέει κάποια που δεν ονειρευεται επαναστασεις και ιστοριες με ή για αγρίους…
ΥΓ αν δεν το μαθατε, το «λιγα φραγκα» ισχυει και για πολλους εργαζομενους, αλλά μαλλον δεν ειστε σε αυτους και σας διαφευγει.
STATHAS
26 Δεκεμβρίου, 2010 10:25 μμ
Σε διαβεβαιω οτι εχω αριστη αισθηση του τι συμβαινει γυρω μου.Αριστη…..
koula
26 Δεκεμβρίου, 2010 10:27 μμ
ΜΠΑ!
Γαλαξιάρχης (ex Zaphod)
26 Δεκεμβρίου, 2010 10:01 μμ
Mάλλον πολιτικός… (το ένα δεν αποκλείει το άλλο βέβαια)
koula
26 Δεκεμβρίου, 2010 10:07 μμ
τι να σου πω, εμένα αυτή η φράση μου έδωσε την αίσθηση ότι κάθεται σε μια πολυθρόνα με το λαπτοπι στα λαπσ
και έχει λυμένα πολλά θέματα…
και αμεσα σκεφτηκα οτι μόνο ένας συνταξιούχος με καλή σύνταξη θα ήταν τόσο (όσο μου φάνηκε) χαλαρός…
μπορεί να κάνω και λάθος, όμως, για αυτό ρώτησα…
αλλά εχεις δικιο, μια άλλη κατηγορια θα ηταν «ενας πολιτικος» που πάλι έχει λυμένα πολλά θέματα και συνεπως δεν βιαζεται καθολου να λυθουν των άλλων…
΄σπερα Ζαφοντ!
STATHAS
26 Δεκεμβρίου, 2010 10:13 μμ
Σορυ κοριτσι μου, αλλα εκτος απο το συναισθημα απαιτειται και μια πολιτικη προσεγγιση για τη σημερινη κατασταση.Σωστη η λαθεμενη, αλλα με βασικο στοχο να υπαρξουν αλλαγες στη καθημερινη μας ζωη. Προς το καλυτερο! Απο σημερα και οχι στη «δευτερα παρουσια» της «επαναστασης»
koula
26 Δεκεμβρίου, 2010 10:27 μμ
χααχχααχχαχαχαχα
χαχαχαχααχαχαχαχ
την αναμονή για τη Δευτερα παρουσια ακριβως μου θυμισατε «αγαπητε»!
καθε αλλο παρα το «απο σημερα» δεν ειχε το σχόλιό σας! για αυτό και υπέθεσα ότι ειστε συνταξιουχος (ή πολιτικος = παλι σημαινει χαλαροτητα και ζγουλια ζγουλια να το συζητησουμε το πώς πηρε φωτια το δασος και μετα συντεταγμενα να παμε να τη σβησουμε)
και όπως διευκρίνισα, δεν είμαι από αυτούς που ονειρεύονται επαναστάσεις… έχετε πέσει τελείως «έξω»!
μόνο τη λογική μου χρησιμοποίησα…
(και δεν ειμαι κοριτσι σας… μην μπερδεύεστε, παρακαλώ!)
CrippleHorse
26 Δεκεμβρίου, 2010 10:44 μμ
Εγώ ξέρω ότι αν λες ότι για την κρίση φταίει πάνω απ’όλα το πελατειακό κράτος (καπιταλιστική κρίση μας τελείωσε;) και την ίδια ώρα πχ υπερασπίζεσαι ως πνοή στην ανάπτυξη την υπέρτατη μορφή πελατειακής λογικής, αυτή που εξασφαλίζει σίγουρο κέρδος για τον επιχειρηματία-φίλο της κυβέρνησης και αυξημένο κόστος ή συσσώρευση ελλειμμάτων για τον πολίτη που θα κληθεί να πληρώσει το λογαριασμό, δηλαδή τις συμβάσεις δημόσιο-ιδιωτικού τομέα, ή θα πρέπει να τα’χεις μπερδέψει άσχημα, ή ο στόχος είναι ελαφρά διαφορετικός.
CrippleHorse
26 Δεκεμβρίου, 2010 10:35 μμ
Παρά το σχετικό χάος που είναι δεδομένο ότι μας χωρίζει, παίζει να συμφωνούσα σε όσα λες στην αρχή, αν δεν ήμουν πια απόλυτα πεπεισμένος ότι ο μόνος τρόπος να κάνει αυτό που λες η αριστερά και να παρουσιάσει εναλλακτική λύση, είναι να ενταθούν τόσο οι κοινωνικοί αγώνες, αυτοί που βρίσκεις να φετιχοποιεί ο αρθρογράφος, που να γίνουν οι εξεγέρσεις η πιο αμείλικτη έκφραση της κοινωνικής πραγματικότητας από την οποία σύντομα ακόμα κι η αριστερά θα έχει καταφέρει να φανεί ξεκομμένη και ανήμπορη να εμπνευστεί και να εμπνεύσει. Τότε μπορεί να αποφασίσει να κάνει το στοιχειώδες, να υποστηρίξει τα συμφέροντα του κόσμου της και να προβάλλει λύσεις που θα πονέσουν το κεφάλαιο και την εξουσία. Μέχρι τότε θα ακούμε τέτοιες αντιφάσεις σαν αυτές στις οποίες πέφτεις στην τρίτη σου παράγραφο, το να μιλάς από τη μία για εναλλακτική λύση κι από την άλλη να θεωρείς ότι είναι δυνατό να έχουν εναλλακτική στόχευση μέτρα που δε ξεφεύγουν σε τίποτα από το ασφυκτικό πλαίσιο που επέβαλλαν αυτοί που θεωρούν ότι υπάρχει μία και μοναδική λύση.
Όσο για την εξέγερση του πολυτεχνείου, δεν ξέρω τι λέει ο Κανελλόπουλος και υποψιάζομαι γιατί θα ήθελε να πει αυτά. Εγώ ξέρω ότι όταν μιλάμε για πολυτεχνείο, βασικά μιλάμε για εξέγερση φοιτητών και το τελευταίο που θέλω είναι να σε στεναχωρήσω, αλλά μήπως με δεδομένή την αφορμή του ξεσηκωμού, δηλαδή την προσπάθεια της χούντας να πετύχει ό,τι κάνει ανενόχλητη τώρα η διαμαντοπούλου, μήπως θα ήταν πιο διαφωτιστικη η παρατήρηση ότι αν κάποιοι ξεκινούσαν να εξεγερθούν με την ίδια αφορμή σήμερα, αυτοί που κατά τα μμε αποτελούν μέρος του προοδευτικού κόσμου, θα έβγαιναν να μιλήσουν για διεκδικήσεις μίας συντηρητικής ομάδας που κοιτάει μόνο την πάρτη της και δε θέλει αλλαγές γιατί θεωρεί ότι η κατάσταση είναι μια χαρά όπως είναι, γι’αυτό δεν μπορούμε ποτέ να πάμε μπροστά σ’αυτή τη χώρα κλπ κλπ κλπ;
STATHAS
26 Δεκεμβρίου, 2010 10:59 μμ
Θεωρω τη κριτικη στο καπιταλισμο δεδομενη.Στην Ελλαδα ομως ειχαμε εθνικες ιδιομορφιες που οδηγησαν σε κινδυνο χρεοκοπιας το κρατος και τον ευρυτερο δημοσιο τομεα.Εδω χρειαζονται νεες απαντησεις και οχι τα συνηθη….
Οσο για την εναλλακτικη λυση ,απλα υποστηριζω πως με τις διαρθρωτικες αλλαγες απο σημερα με βαση τους πραγματικους συσχετισμους δυναμεων μπορει να οικοδομηθει μια διαφορετικη προοπτικη με σοσιαλιστικο οριζοντα.Μονο μεσα απο μια τετοια μεταρρυθμιστικη ματια μπορουμε να δουμε ρεαλιστικα το μελλον…
Τελος ,για το Πολυτεχνειο αξιζει να σου θυμισω οτι στο τιμονι της εξεγερσης βρεθηκε η μεταγενεστερη κοινονο βουλευτικη αριστερα με κεντρικη παρουσια τα στελεχη του ΡΗΓΑ/ΚΚΕ εσ και της ΚΝΕ/ΚΚΕ με ολιγον ΠΑΣΟΚ και μαοικες οργανωσεις….Αυτο κατι λεει.
galex
26 Δεκεμβρίου, 2010 11:32 μμ
@ STATHAS
«……..Τελος ,για το Πολυτεχνειο αξιζει να σου θυμισω οτι στο τιμονι της εξεγερσης βρεθηκε η μεταγενεστερη κοινονο βουλευτικη αριστερα με κεντρικη παρουσια τα στελεχη του ΡΗΓΑ/ΚΚΕ εσ και της ΚΝΕ/ΚΚΕ με ολιγον ΠΑΣΟΚ και μαοικες οργανωσεις….Αυτο κατι λεει.»
Λόγω ηλικίας τα γεγονότα τα έζησα.
Θα μου επιτρέψεις μιά διόρθωση που δεν επιδέχεται διάψευση.
Στο τιμόνι της εξέγερσης βρέθηκαν κάτι «προβοκάτορες». Οι λοιποί σύρθηκαν καροτσάκι από τα γεγονότα. Η οργανωτική τους επάρκεια τους έκανε να φαίνονται στα μάτια των «απέξω» σαν τα πρώτα βιολιά της ιστορίας.
Αυτά
STATHAS
26 Δεκεμβρίου, 2010 11:43 μμ
Κανεις μεγαλο λαθος.Τοσο στη Νομικη,οσο και μετα στο Πολυτεχνειο οι συντονιστικες επιτροπες που εδωσαν τις βασικες κατευθυνσεις ηταν στελεχη της αριστερας( ΚΚΕεσ,ΚΚΕ).Η ιστορια δεν ξαναγραφεται…
ΥΓ Σου προτεινω μαλιστα το βιβλιο του Δ.ΧΑΤΖΗΣΩΚΡΑΤΗ(εκδ.ΠΟΛΙΣ) ο οποιος ως μελος της ΣΕ του ΕΜΠ διατυπωνει μια πληρη ιστορικη αναδρομη
DrAluca
27 Δεκεμβρίου, 2010 1:29 πμ
ΣTATHA,,,,η ιστορια δεν ξαναγραφεται.
Αλλα ….ξανα….γραφεται….
I hope oi see you on the road again….
Γιατι εκει(και δρομος ΔΕΝ σημαινει πορεια μονο) γραφεται ξανα και ξανα η ιστορια….
Χαμογελατε…
jimko
2 Ιανουαρίου, 2011 12:02 πμ
πραγματι τοτε γιατι προσπαθεις να την ξαναγραψεις?
Κώστας
28 Δεκεμβρίου, 2010 1:37 μμ
Γιατί ένας προφανώς κεντρώος φιλελεύθερος (στου Κουβέλη το μαγαζί είσαι;) μιλά για την Αριστερά σαν να μιλά «εκ των έσω»;;;;
STATHAS
26 Δεκεμβρίου, 2010 10:05 μμ
Αντε ρε συντροφε μα τις μπηχτες σου…….
Χρονια πολλα και καλα…..
Γαλαξιάρχης (ex Zaphod)
26 Δεκεμβρίου, 2010 10:10 μμ
Δεν είναι μπηχτή. Αυτό που επισήμανε η Κούλα είναι τυπική πολιτική γενικολογία.
Σε κάθε περίπτωση:
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ. ΤΙΣ ΘΕΡΜΟΤΕΡΕΣ ΕΥΧΕΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΕΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟ 2011! 😀 😀
STATHAS
26 Δεκεμβρίου, 2010 10:17 μμ
Πραγματικα ευχαριστω για τις ευχες σου…
Πιθανα αυτο που εγραψα να ειναι μια πολιτικη γενικολογια.Αλλα ενα σχολιακι ηθελα να κανω για το κειμενο που διαβασα και οχι μια πληρη πολιτικη αναλυση.
Αλλα,ρε συντροφε,υπαρχει μεγαλυτερη γενικολογια απο τη ρητορικη της «εξεγερσης»,και τη μονομερεια των διαδηλωσεων????????
simon
26 Δεκεμβρίου, 2010 11:13 μμ
stathas,
αυτό μήπως απαντά στα ερωτήματά σου; Χρόνια πολλά και καλά (μυαλά)!
Οι επισημάνσεις δικές μου.
«Του Γιώργου Δελαστίκ από την εφημερίδα «Το Έθνος», 24/12/2010
Κύμα πολιτικής βίας αρχίζει να σαρώνει τις χώρες της Ευρώπης και του υπόλοιπου κόσμου. Ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα των ευρωπαϊκών κοινωνιών αισθάνονται απόγνωση, οργή και έλλειψη κάθε ελπίδας πολιτικής διεξόδου. Οι κυβερνήσεις γκρεμίζουν αδίστακτα το κοινωνικό κράτος που γνωρίσαμε.
Σχίζουν το κοινωνικό συμβόλαιο βάσει του οποίου οι καπιταλιστικές χώρες της Δυτικής Ευρώπης επέτρεψαν τη σταδιακή βελτίωση της ζωής του τεράστιου όγκου των εργαζομένων τουλάχιστον κατά τα τελευταία εξήντα χρόνια. Ονομαστικά αυξανόμενοι μισθοί, δωρεάν παιδεία, δωρεάν υγεία, κοινωνικές παροχές – τα πάντα πλέον αμφισβητούνται. Τα πιο παρασιτικά και επιθετικά τμήματα του κεφαλαίου, αυτά του χρηματοπιστωτικού συστήματος, ενσωματώνουν, καθυποτάσσουν και μεταλλάσσουν και το παραγωγικό κεφάλαιο και από κοινού επιδιώκουν να πάρουν τα πάντα πίσω από τους εργαζόμενους.
Δεξιές ή «σοσιαλιστικές» οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις υποτάσσονται και ακολουθούν την ίδια πολιτική. Η δεξιά κυβέρνηση της Αγγλίας τριπλασιάζει τα δίδακτρα στα πανεπιστήμια για να φράξει τον δρόμο προς αυτά στα παιδιά που προέρχονται από τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα. Οι σοσιαλιστικές κυβερνήσεις της Ελλάδας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας κόβουν τους μισθούς και τις συντάξεις για να ξαναρίξουν τους λαούς τους στη φτώχεια των δεκαετιών του 1960 και του 1970, όταν πήγαιναν κατά εκατομμύρια μετανάστες στις χώρες της Κεντρικής και της Βόρειας Ευρώπης.
Ενα φρικτό δόγμα κάνει την εμφάνισή του στους ηγετικούς πολιτικούς κύκλους της Ευρώπης: η περιφρόνηση της θέλησης των λαών. Ζαλισμένοι καθώς είναι οι πολίτες από τη συμφορά που τους βρήκε, αδυνατώντας να συνειδητοποιήσουν ότι η υποβάθμιση της ζωής τους είναι για πάντα και όχι προσωρινή, δεν αντιδρούν με σφοδρότητα και βιαιότητα ανάλογη της επίθεσης που δέχονται. Δ ε ν α ν α τ ρ έ π ο υ ν βίαια, με εξεγέρσεις, κυβερνήσεις. Δ ε ν π υ ρ π ο λ ο ύ ν κοινοβούλια και δημόσια κτίρια. Δ ε ν λ ι ν τ σ ά ρ ο υ ν πολιτικούς. Α ρ κ ο ύ ν τ α ι σε παραδοσιακές μορφές δημοκρατικής έκφρασης της οργής τους: απεργίες, διαδηλώσεις, πορείες. Α υ τ ό α π ο θ ρ α σ ύ ν ε ι τους πολιτικούς.
«Αδιαφορώ για το πολιτικό κόστος», δηλώνουν αλαζονικά, όταν η κοινωνία ξεσηκώνεται εναντίον της πολιτικής τους. Πρόκειται για ανατριχιαστικά ολοκληρωτική νοοτροπία, η οποία αφαιρεί από το δημοκρατικό πολίτευμα κάθε περιεχόμενο. Το μετατρέπει σε κενό κέλυφος. Η νομιμοποίηση μιας κυβέρνησης στις συνειδήσεις των πολιτών δεν απορρέει μόνο από την εκλογή της αλλά πρωτίστως από τη διαρκή προσπάθειά της να διαπιστώνει τις διαθέσεις του λαού και να υπηρετεί τα συμφέροντά του εναρμονιζόμενη με τη λαϊκή βούληση.
Στη βία οδηγεί αναπότρεπτα το αποκρουστικό δόγμα «αδιαφορώ για το πολιτικό κόστος» που χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει βαθύτατα αντιλαϊκές πολιτικές. Οδηγεί στη βία επειδή αναιρεί θεμελιώδεις κανόνες της δημοκρατίας. Βαθμιαία οι πολίτες πείθονται ότι οι ειρηνικές διαδηλώσεις δεν φέρνουν κανένα αποτέλεσμα. Αρχικά αδρανοποιούνται και στη συνέχεια οι πιο αποφασισμένοι περνούν σε πιο βίαιες μορφές αντίδρασης.
Η κοινωνική νομιμοποίηση της βίας είναι η σοβαρότερη συνέπεια αυτής της πολιτικής εξέλιξης. Εκατομμύρια πολίτες δεν έχουν το θάρρος να περάσουν οι ίδιοι σε βίαιες μορφές δράσης. Συμφωνούν απολύτως όμως και εγκρίνουν τέτοιου είδους δραστηριότητες όσων τολμούν. Η κυβέρνηση φυσικά αδιαφορεί γι’ αυτές τις διεργασίες. Ισα ίσα που νομίζει ότι τη βολεύουν…»
STATHAS
26 Δεκεμβρίου, 2010 11:28 μμ
Ενδιαφερον αρθρο παρα το γεγονος οτι ο Δελαστικ εχει καποια εθνοκεντρικα κολληματα(πχ υποθεση FYROM) χανοντας συχνα τα διεθνιστικα ορια.
Η αναλυση του για τη βια ειναι ορθη.Εχουμε,νομιζω και εγω,μια υποχωρηση της παραδοσιακης σχεσης καπιταλισμου-δημοκρατιας με μετακινηση κατα το κινεζικο μοντελο σε ενα πολυ αυταρχικο καπιταλισμο (τα ειπε καλα ο Ζιζεκ πριν 2 βδομαδες στη Καθημερινη).Ωστοσο εμμενω στην επιλογη του ειρηνικου δρομου προς το σοσιαλισμο,αρα και στις ειρηνικες μορφες παλης(διαδηλωσεις κλπ) για δυο κυριως λογους.Πρωτον, γιατι το βασικο ειναι η οικοδομηση μαζικου κινηματος με συμμαχιες που μονο αυτη μπορει να τροποποιησει τους σημερινους συσχετισμους δυναμεων και δευτερον,γιατι η χρηση βιας εχει σιγουρα ενα νικητη.Τον ισχυρο στρατιωτικο-αστυνομικο εκφραστη των κυριαρχων ταξεων……
simon
26 Δεκεμβρίου, 2010 11:51 μμ
«…Ωστοσο εμμενω στην επιλογη του ειρηνικου δρομου προς το σοσιαλισμο…».
Μα, το άρθρο αυτό ακριβώς επισημαίνει: πως, στην ουσία, δεν υπάρχει πιά ΑΛΛΗ επιλογή, πως αυτό το παρασιτικό και επιθετικό κεφάλαιο δεν θα επιτρέψει πιά άλλη επιλογή, αφού έχει, ανοικτά πλέον, περάσει σε μια «…ανατριχιαστικά ολοκληρωτική νοοτροπία, η οποία αφαιρεί από το δημοκρατικό πολίτευμα κάθε περιεχόμενο». Οδηγεί αναπόδραστα στη βία.
Είχα γράψει παλιά στο ΤΒΧΣ, πως στους πολίτες δεν μένει τίποτ’ άλλο από την υπεράσπιση -αυτού, έστω -, του κολοβού αστικού συντάγματος, «με κάθε μέσο», όπως λέει το ακροτελεύτιο άρθρο του.
Eddie
27 Δεκεμβρίου, 2010 12:34 πμ
ελα ομως που η βια του μαζικου κινηματος εχει αποδειχτει πολλαπλα πιο ισχυρη απο τις κυβερνησεις.
Δεν περιμενω φυσικα να το εχετε παρει το μαθημα σας, αλλα ρε παιδι μου, ειναι δυνατον να παλευεις για το «σοσιαλισμο» με διαδηλωσεις καταδικης της βιας απο κοινου με τον Αδωνι;
STATHAS
26 Δεκεμβρίου, 2010 10:38 μμ
Κουλα,εξακολουθω να μη καταλαβαινω τι εννοεις.Πως οριοθετεις τη πολιτικη σου αναλυση με βαση τη χαλαροτητα,τις ηλικιες κλπ κλπ
Δεχομαι οτι δεν εχεις «επαναστατικες αυταπατες» ….αλλα τοτε εκτος απο μια μεταρρυθμιστικη οπτικη δεν ξερω τι αλλο μενει ????
ΥΓ Επειδη διακρινω μια καποια επιθετικοτητα στις απαντησεις σου η τουλαχιστον ετσι το νοιωθω εγω……παω πασο.Τα ξαναλεμε!
koula
26 Δεκεμβρίου, 2010 10:40 μμ
καλά, μην κουράζεστε! δε χρειάζεται να καταλάβετε κιόλας…
χάβ φάν!
inflammatory
26 Δεκεμβρίου, 2010 11:43 μμ
Τον καπιταλισμό τον ρωτήσατε εαν ανατρέπεται…?
s0sta
27 Δεκεμβρίου, 2010 11:36 πμ
Ρώτησε ο Χατζησωκράτης..
Μην ανησυχείς.
STATHAS
27 Δεκεμβρίου, 2010 12:12 πμ
ΣΕ ενα τετοιο κακοψυχο σχολιο ,με τοσο επιθετικο υφος και αφορητα υπονοουμενα δεν χωρα απαντηση.Ουτε ο » αστυνομικος » συσχετισμος με στελεχη της ΔΑ….. (Λαθεμενος συσχετισμος αλλα και Αχρηστος,οταν μεσα απο ελευθερα σχολια διατυπωνονται αποψεις ανθρωπων της αριστερας.)
Εδω,αυτο το σαιτ εχει πιστευω σοβαρους ανθρωπους που με ανωνυμια διατυπωνουν τις αποψεις του.
Με μερικους εχω αποκτησει και μια ιντερνετικη φιλια…
Επομενως σας αφηνω στο ατυχες παιχνιδι των αποκαλυψεων κυριε Χρηστο(??????) και σας καληνυχτιζω.
Δεν εχει κανενα νοημα η κουβεντα μαζι σας.Τους αφορισμους σας ,θα τους ζηλευε ο Χριστοδουλος.
jimko
2 Ιανουαρίου, 2011 12:09 πμ
δεν αντεχω τις αποψεις του σταθας αλλα δεν ειναι κι αναγκη να βριζουμε κιολας
DrAluca
2 Ιανουαρίου, 2011 3:20 πμ
jimko….
Καλημερα και καλη χρονια.
Και στα δυο σχολια που εκανες σε εχασα λιγο…
Θα ηθελες να μου πεις αφενως τι εννοεις στο πρωτο(με την ιστορια που δεν ξαναγραφεται)
και σε ποιον απευθυνεσαι στο δευτερο(σε αυτο που απαντω δηλαδη?
Ευχαριστω….
Χαμογελατε…
inflammatory
27 Δεκεμβρίου, 2010 1:24 πμ
Το σημαντικότερο – για μένα- πρόβλημα του εν λόγω χώρου είναι οτι δε λέει να καταλάβει πως η απονομιμοποίηση των «αναρχοπατέρων» προηγείται της «απονομιμοποίησης των θεσμών του υπάρχοντος συστήματος». Διασπασμένος όπως και η αριστερά (απλά αυτη έχει απενεχοποιηθεί), με αντανακλαστική αντίδραση στα κοινωνικά δρώμενα και έλλειψη στρατηγικής παρέμβασης. Κανείς όμως δε μπορεί να προσπεράσει το γεγονός οτι δεν κωλώνουν συγκρουσιακά και μπορεί τα «αυτοδιαχειριζόμενα στέκια» να θεωρούνται «οάσεις του καπιταλισμου», κάτσε όμως να γίνει της Αργεντινής κι έχουν να ξεδιψάσουν κόσμο. Τίποτα περισσότερο – τίποτα λιγότερο…(άποψη μου πάντα)
denyal
27 Δεκεμβρίου, 2010 2:51 πμ
ωραίο!
parameterλ
27 Δεκεμβρίου, 2010 3:40 πμ
Τα καλύτερα έχασα, ρε πστ μου 😦
koula
27 Δεκεμβρίου, 2010 11:56 πμ
🙂
ΜΠΑ!
no use for a name
27 Δεκεμβρίου, 2010 5:33 πμ
Eλπίζω το «κάρφωμα» που κάνει παραπάνω ο Χρήστος για τον Statha να μην γίνεται εν γνώση των σχολιαστών χωρίς σύνορα…
katy
27 Δεκεμβρίου, 2010 7:33 πμ
Αυτονόητη επισήμανση.
Θα παρακαλούσα, όποιον βρίσκεται σήμερα στον “συντονισμό” του μπλογκ, να “σβήσει” την τελευταία σειρά του σχολίου του Χρήστου, που “φωτογραφίζει” τον άνθρωπο που βρίσκεται πίσω από το ψευδώνυμο stathas.
Αρουραίος
27 Δεκεμβρίου, 2010 9:18 πμ
Χρήστο μαλακία έκανες.
Κι επίσης ρε παιδιά (κι αυτό το λέω γενικότερα) μπορεί μεταξύ μας πολλοί να γνωριζόμαστε ή κάποιοι άλλοι να γνωρίζουν κι άλλους από το tvxs, απ’ αυτά τα κωλοfacebook (που απορώ γιατί δεν φεύγετε) ή κι από αλλού, αλλά θα πρέπει πάντα να έχουμε στο μυαλό μας ότι εδώ πρόκειται για δημόσια έκφραση με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά κι όχι για καφέ σε καφετέρια.
Δεν μπορούμε λοιπόν να μιλάμε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, αν φυσικά θέλουμε να γινόμαστε κατανοητοί και μη παρεξηγήσιμοι.
katy
27 Δεκεμβρίου, 2010 9:31 πμ
Αρουραίε,
Αυτό ακριβώς ήθελα να επισημάνω και ‘γω με το σχόλιό μου παρακάτω (απλώς το είπα με άλλο τρόπο, πιο «αυστηρό» και πιό «σικάτο» 🙂 🙂 :)).
Να ‘σαι καλά.
s0sta
27 Δεκεμβρίου, 2010 11:56 πμ
Την ίδια απορία για το κολοfacebook πάντως έχω και εγώ ρε αρουραίε..
όποτε ξεκίνησα τέτοια κουβέντα (όχι εδώ πάντως) με άτομα που ανήκουν σε αυτό που ο καθένας μας εννοεί αριστερά σχεδόν όλοι με παρομοίωσαν με την Λουκά και κάποιο φίλοι μου εν μέσω κρασοκατάνυξης με προέτρεψαν να γίνω μέλος της ΟΑΚΚΕ ..
Γαλαξιάρχης (ex Zaphod)
27 Δεκεμβρίου, 2010 12:23 μμ
«κάποιο φίλοι μου εν μέσω κρασοκατάνυξης με προέτρεψαν να γίνω μέλος της ΟΑΚΚΕ»
Αυτό να το προσέξεις πολύ. Αν η Λουκά είναι case study ψυχοπάθειας, η ΟΑΚΚΕ είναι ολάκερη κατηγορία ψυχικής νόσου από μόνη της! 🙂 🙂 🙂
s0sta
27 Δεκεμβρίου, 2010 1:26 μμ
Zaphod παρόλο που κατάλαβα ότι προφανώς αστειεύονταν «με νόημα» η παραπομπή στην ΟΑΚΚΕ με ταρακούνησε όντως λίγο εσωτερικά.. 😉
Τελικά ίσως και να μην ήταν η κρασοκατάνυξη που με έκανε να μην την συνεχίσω την κουβέντα αλλά μια μικρή στιγμιαία φοβία ότι εφόσον ακούστηκα σαν ΟΑΚΚίτης όποιο επιχείρημά μου θα αντιμετωπιζόταν σαν τέτοιο άρα άστους να νομίζουν ότι θέλουν και εβίβα..
🙂 🙂 🙂
Αρουραίος
27 Δεκεμβρίου, 2010 12:23 μμ
Ναι…δεν ήξερα να έχω κι εγώ ένα ηλεκτρονικό σκύλο να τον βγάζω κάθε μέρα βόλτα στο desktop για να κατουρήσει, προκειμένου να μη με πουν «κ. Λουκά» και «μέλος της ΟΑΚΚΕ»…τα’χουν παίξει εντελώς, αλλά εγώ θέλω να εμφανιστεί μια μέρα ο διευθυντής τους να τους πει ότι θέλει να γίνουν φίλοι.
Άϊντε με την κάθε μαλακία, που σου έρχεται ο άλλος απ’ το πουθενά να σου πει
«Καλημέρα, με θυμάσαι; Σε είχα κερδίσει στο Subuteo πριν 30 χρόνια…».
Κι εσύ θα πρέπει ν’ απαντήσεις…
Τέλος πάντων, αν εξαιρέσω τους μικρούς που μάλλον για γκομενοδουλειές συσσωρεύονται εκεί και δίνουν τα πάντα σε εταιρίες και χαφιέδες, οι μεγάλοι ισως θα έπρεπε να διαβάσουν λίγο το καινούριο βιβλίο του Κόου «Ο ιδιωτικός βίος του Μάξουελ Σιμ».
DrAluca
27 Δεκεμβρίου, 2010 12:28 μμ
Κλαρκ…..αποφευγεις να απαντησεις….
καλα…..
🙂
Νομιζω πως το fb ειδικα γι ατο νεανικο πλυθισμο αποτελει απλα μια μοδα.Στοιχημα πως αν βρεθει κατι «καλυτερο» εχει αδειασει το fb…Το σημαντικο ομως που ανεφερες ειναι η συσορευση πληθους στοιχειων μεσω διαφορων τροπων στο facebook….
Μια συζητηση που καλο ειναι να μην γινει εδω ωστε να μην θαφτε.
Χαμογελατε…ι
Αρουραίος
27 Δεκεμβρίου, 2010 12:56 μμ
Πρόσεξε DrAluca γιατί και κάποιος άλλος (-η μάλλον) πήγε να παίξει μ’ αυτό και βρέθηκε προ εκπλήξεως.
Εσύ τώρα νομίζεις ότι ΔΕΝ είμαι ο Κλαρκ Κεντ.
Είσαι σίγουρος όμως; 🙂
DrAluca
27 Δεκεμβρίου, 2010 1:31 μμ
Αντιθετως Κλαρκ…..
🙂
Χαχαχαχα
Χαμογελατε…
Misha
27 Δεκεμβρίου, 2010 9:24 πμ
Ακριβής και δηκτικός ο Χρήστος.
Ο Μπουτάρης , στελεχος της νεοφιλελευθερης Δρασης των Μάνου, Κοντογιαννόπουλου, Ξαφά στηρίχτηκε από την «Δημοκρατική Αριστερά» .
Δεν χρειάζονται άλλες αποδειξεις .
Αρουραίος
27 Δεκεμβρίου, 2010 10:15 πμ
Sorry, αλλά μιλάμε γι άλλα. Εγώ δεν περίμενα το Μπουτάρη για ν’ αποκτήσω μια…βεβαιότητα για την ΔΗΑΡ. Την είχα και πριν.
Απ’ την άλλη όμως εδώ υπάρχει μια κοινή άτυπη συμφωνία: Απ’ την στιγμή που χρησιμοποιούμε ψευδώνυμο σημαίνει ότι δεν θέλουμε να βάλουμε το όνομά μας. Αυτό είναι κοινώς αποδεκτό πιστεύω, εκτός κι αν έχεις την εντύπωση ότι μιλάς με κανένα αρουραίο των βουνών.
DrAluca
27 Δεκεμβρίου, 2010 11:54 πμ
Ο Αρουραιος ειναι ο Κλαρκ Κεντ…..
ΧΑ!!!!!!!!!!
Πως σου φανηκε τωρα?
Για να σε δω…..παλιοδημοσιογραφε του Daily Planet…..
🙂
Χαμογελατε…
Γαλαξιάρχης (ex Zaphod)
27 Δεκεμβρίου, 2010 12:07 μμ
Πάντως το ψευδώνυμο δεν προστατεύει πάντα… 😉 😛
Αρουραιος 6 κιλών στον Έβρο!!!
😀 😀 😀 😀 😀 😀 😀 😀
DrAluca
27 Δεκεμβρίου, 2010 12:11 μμ
Λες γι αυτο ν ααργει να απαντησει?
Χαχαχαχαχαχα
Δεν θα σχολιασω το υφος του μοσιου…..;)
Χαμογελατε…
STATHAS
27 Δεκεμβρίου, 2010 12:24 μμ
Επειδη μπορει καποιοι να εχοχλουνται απο τα σχολια μου,θα διευκολυνω τους φιλους των ΣΧΣ και δεν θα συνεχισω το σχολιασμο για να μη δημιουργονται τετοια σκηνικα. Μας αδικουν ολους.Κριμα…..
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
koula
27 Δεκεμβρίου, 2010 12:33 μμ
???
«επειδη μπορει καποιοι να ενοχλουνται απο τα σχολια μου,θα διευκολυνω τους φιλους των ΣΧΣ » ???!!!
μας δουλεύετε τώρα?…
τεσπα… whatever!
αρκει να μην τριγυρνατε να λετε οτι σας διεγραψαν οι ΣΧΣ… γιατι δε θα το «παρω καλά»…
koula
27 Δεκεμβρίου, 2010 12:33 μμ
α! ξεχασα τους καλους μου τροπους
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΜΥΑΛΑ!!
Αρουραίος
27 Δεκεμβρίου, 2010 12:26 μμ
Έχω πάρει κάτι κιλάκια τελευταίως, αλλά όχι κι έτσι…
Misha
27 Δεκεμβρίου, 2010 12:30 μμ
πλάκα με κάνεις Ζαφόντ…
αυτό δεν είναι αρούρι, είναι καπυμπάρα του Αμαζονίου ή κάστορας με μεταλλαγμένη ουρά
Γαλαξιάρχης (ex Zaphod)
27 Δεκεμβρίου, 2010 12:52 μμ
Κι όμως Misha, πρόκειται για infiltRATor στην Τουρκία.
simon
27 Δεκεμβρίου, 2010 1:16 μμ
Μη γελάς καθόλου Ζαφόντ!
Όπως πάν’ τα πράγματα σε λίγο καιρό θα βέπουμε τα παϊδάκια του και θα «κόβουμε σάλιο», όπως λέμε εδώ πάνω.
Ά, και κάτι άλλο: να επιτραπεί άμεσα το κυνήγι του αρουραίου (με μικρό «α», παρακαλώ)! Γιατί από το άλλο, φως δε βλέπουμε! 😀 😀 😀
iguana
27 Δεκεμβρίου, 2010 10:08 πμ
To σχόλιο λαγοκρίθηκε και μετά από συμφωνία με τον συγγραφέα του άρθρου. Χρήστο η αποκάλυψη ταυτοτητας οποιουδήποτε χρήστη είναι κοκκινη γραμμη, όσο ανεκτικό και να είναι το moderating, ελπίζω να το κατανοείς. Το σχόλιο το πιθανότερο είναι να επανέλθει σύντομα χωρίς την επίμαχη «λεπτομέρεια» Stathas συγγνώμη γι αυτό…
katy
27 Δεκεμβρίου, 2010 10:17 πμ
iguana, νομίζω, ότι τη συγγνώμη οφείλει να τη δώσει ο Χρήστος….
Misha
27 Δεκεμβρίου, 2010 10:41 πμ
Παιδιά , διαφωνώ με την λογοκρισία της τοποθέτησης του Χρίστου.
Προσωπικά με βοήθησε να αντιληφθώ πράγματα τόσο για τις προθέσεις , όσο και για τα ιδιοτελή κίνητρα των «αριστερών» εξαπτέρυγων του ΔΝΤ.
Και όταν στελέχη συγκεκριμένου πολιτικού χώρου με επώνυμη παρουσία στα ΜΜΕ προμοτάρουν υπό παρωνύμιο και σαν δήθεν ανώνυμοι σχολιαστές την πολιτική πραμάτια του μαγαζιού τους , κάτι δεν πάει καλά.
simon
27 Δεκεμβρίου, 2010 11:28 πμ
Misha,
δεν ξέρω αν ο stathas είναι ή όχι αυτός που λέει ο Χρήστος. Από τη στιγμή που σχολιάζει με ψευδώνυμο οφείλουμε να το σεβαστούμε, έστω κι αν γνωρίζουμε ποιός είναι πράγματι.
Οι απόψεις αντιπαρατίθενται εδώ, όχι τα πρόσωπα. Και, εν τέλει, οι απόψεις σου για τις προθέσεις και τα ιδιοτελή κίνητρα του όποιου σχολιαστή εξαρτώνται από την ταυτότητά του; Τα ίδια τα σχόλια δεν σου αρκούν;
Misha
27 Δεκεμβρίου, 2010 11:35 πμ
Σίμων, κατανοώ τις θέσεις, ειμαι αναφανδόν υπερ της προστασίας της ανωνυμίας στο διαδίκτυο αλλά…
έχει την πλάκα του αν κάποιος αναγνωρίσιμος πολιτικάντης , επίδοξος βολευτής του ΠΑΣΟΚ-δντ, «παίζει» τον ανώνυμο σχολιαστή.
Μερικές εξαιρεσεις στους κανόνες σε ειδικές περιπτώσεις , κάνουν την πραγματικότητα πιο ενδιαφέρουσα.
simon
27 Δεκεμβρίου, 2010 1:05 μμ
Εγώ πάλι, Μίσα, είμαι -εν παντί και πάντα- ΥΠΕΡ των εξαιρέσεων και μειοφηφουσών απόψεων…
Misha
27 Δεκεμβρίου, 2010 1:23 μμ
Ελα τωρα , Σιμων!!!
Δλδ αν ακούσεις τον Πάγκαλο να μιλά για το πόσο ευτυχεις ειμαστε υπό το μνημόνιο, δε θέλεις να τον στείλεις για επεξεργασία σε γιαπωνέζικο φαλαινοθηρικό;
Προσωπικά έχω ορθάνοιχτα τ αυτιά μου στις αντιεξουσιαστικές προτάσεις, όσες κοντράρουν την εξαθλιωση.
Στις μειοψηφικές (στην κοινωνια, όχι στο ενδοσυστημικό περιβαλλον) απόψεις , τύπου Δηαρας, «υπερ ΕΕ και ΔΝΤ», είμαι αλλεργικός και επιτρέπω στον εαυτό μου να θυμώνει.
Ειδικά όταν εκφέρονται από επίδοξους βολευτάδες.
AMEN
27 Δεκεμβρίου, 2010 11:02 πμ
———————————————————————————————————————–
Τα ΚΝΑΤ σε ανέκδοτες φωτογραφίες του 1980
———————————————————————————————————————–
Είδα στου Καναλιώτη αυτο για τα ΚΝΑΤ στο Πολυτεχνείο του ’90, σοκαρίστηκα και έγραψα:
“Έγιναν τέτοια πράγματα; Για φαντάσου;
Δηλαδή η ιστορία στην περίπτωσή μας επαναλαμβάνεται.
Η καταστολή του κινήματος είναι φαίνεται μέσα στο κνίτικο DNA, ανεξάρτητα της όποιας ιδεολογίας και θέσεων. Είτε σταλινικοί είτε αντισταλινικοί, είτε ζαχαριαδικοί, είτε κολιγιαννικοί, είτε φλωρακικοί, ειτε φαρακικοί, είτε κανελλικοί η συμπεριφορά τους είναι πανομοιότυπη.”
DrAluca
27 Δεκεμβρίου, 2010 11:06 πμ
Αγαπητα πουλακια καλημερα.
Καταρχην να ευχαριστισω το κατακοκκινο iguana για την ενημερωση.
Προς ολους λοιπον….
Σχολια που αποκαλυπτουν στοιχεια συσχολιαστων να ξερετε πως τουλαχιστον σε δικα μου κειμενα δεν θα γινονται ανεκτα.
Χρήστο.Το σχολιο σου διαγραφηκε και ξερεις γιατι.Δεν το επεξεργαστηκα διοτι δεν επεμβαινω σε σχολια χωρις συνενοηση.
Αν θελεις μπορει να το ξαναδημοσιευσεις χωρις την επιμαχη πληροφορια.
Misha
Δεν προκειται για λογοκρισια.
Εαν ο καθε Χ που ανηκει στην ΧΧ ομαδα ηθελε να γρταφει με το ονομα του θα το εκανε.
Οποιος λοιπον επιλεγει να γραφει με ψευδωνυμο θα του σεβαστω αυτο το δικαιωμα και δεν θα το αφησσω(εφοσον λαβω γνωση) να εκτεθει με τετοιο τροπο.
Ζητω συγνωμη απο τον STATHA (με τον οποιο διαφωνουμε πληρως αλλα ετσι στεγνα δεν θα σου την εφερνα ποτε) απλα και μονο επειδη αργησα να λαβω γνωση.
Να γνωριζει οποιοσδηποτε αλλος επιδοξος Κλουζω πως σε αναλογο περισταικο αν επαναληφθει,τα σπαθια της Jaquou θα μοιαζουν με μαχαιρια μπροστα στο ξεμπροστιασμα που θα φαει οποιος επειχηρει να «ξεσκεπασει» avatars.
Καλη συνεχεια πουλακια….
Χαμογελατε…
Misha
27 Δεκεμβρίου, 2010 11:29 πμ
Draluca
Μπορείς να διευκολύνεις τον Χρηστο, στέλνοντας του σε κάποιο μέηλ το διαγραφέν σχόλιο του κι εκείνος να αποφασίσει αν και πώς θέλει να επανεμφανιστει , υπό τις προϋποθέσεις της μη αναφοράς στα στελέχη της Δη.αράς
DrAluca
27 Δεκεμβρίου, 2010 11:40 πμ
Καλημερα Misha.
Εαν ο Χρηστος επιθυμει μπορει να ενημερωσει απο εδω οτι επιθυμει το σχολιο του.
Δεν μπορω να «επιστρεφω» σχολια.Ο καθενας ειναι υπευθυνος για το τι γραφει.
Εαν το θελησει το σχολιο του θα του αποσταλει.
Και για να διευκρινισω…οτι η ανωνυμια προστατευεται εφοσον ο σχολιαστης παραμενει κοσμιος(και δεν θα μπω σε συζητηση περι τι ειναι κοσμιο και τι οχι).
Χαμογελατε…
Misha
27 Δεκεμβρίου, 2010 11:49 πμ
Kαλημέρα Δρ.
Ευχαριστώ για την απάντηση.
STATHAS
27 Δεκεμβρίου, 2010 12:04 μμ
Αγαπητοι φιλοι και συντροφοι,ευχαριστω πραγματικα οσους εχουν αντιδρασει αμεσα στην απαραδεκτη προσωπικη επιθεση σε βαρος μου και κυριως σε οσους δεν κρινουν τι γραφω αλλα το ποιος ειμαι.Θεωρω επισης χυδαιο να επιδιωκεται η «αποκαλυψη» του πραγματικου ονοματος ενος σχολιαστη σε ενα σαιτ που ολοι σχολιαζουν με ψευδωνυμο.Πολυ περισσοτερο μαλιστα οταν η τακτικη του «ρουφιανου» αδιαφορει για την ανταλλαγη επιχειρηματων και την αντιπαραθεση ιδεων και παγιδευεται στη λογικη του «ξεσκεπασματος».Ειλικρινα μια τετοια σταση δεν ξερω που διαφερει απο τη πρακτικη ενοχοποιησης προσωπων με τον ιδιο «προληπτικο» τροπο οπως πραττει και η αστυνομια με τους «σηνηθεις υποπτους».Ειναι φαινεται στο μυαλο των αστυνομικων και καποιων θερμοκεφαλων σταλινικων τα ιδια κινητρα.Η εκ των προτερων ΕΝΟΧΟΠΟΙΗΣΗ…..ΛΟΓΩ ΙΔΕΩΝ και οχι λογω πραξεων.
Οποιος γραφει εδω μεσα εχει ενα ονοματεπωνυμο αλλα επιλεγει να σχολιαζει με ψευδωνυμο.Ολοι εχουν ισα δικαιωματα ειτε ειναι αριστεροι ειτε δεξιοι ,ειτε γνωστοι ειτε οχι,ειτε ειναι στελεχη της αριστερας ειτε απλα μελη η φιλοι.Επιλεγω και εγω την ιδια σταση και χαιρομαι για τις συζητησεις γιατι νομιζω οτι ολοι κατι περισσοτερο κερδιζουμε εδω μεσα οπως και στο ΤΒΧΣ.(προσωπικα μαλιστα δεν εχω χρησιμοποιησει το facebook ποτε ,συνειδητα και φανατικα)
Ο Χρηστος μπορει βεβαια να συνεχισει ως Κλουζω τη προσπαθεια αποκαλυψης του πραγματικου μου ονοματος για να ξεσκεπασει τους ρεβιζιονιστες και «το βρωμικο ρολο τους».Μαλλον θα κουραστει πολυ……δεν τα εχει καταφερει ακομα!!!!!!
nefeli7
27 Δεκεμβρίου, 2010 12:07 μμ
Πιστεύω ότι αυτό που έχει να κερδίσει η κοινωνία από όλη αυτή την ιστορία, είναι να ξεκινήσει από τη βάση όλων των αριστερών δυνάμεων, κοινοβουλευτικών και εξωκοινοβουλευτικών η δημιουργία δυνατού εργατοκοινωνικού κινήματος, με ξεκάθαρες αντικαπιταλιστικές θέσεις, και με παρουσία έντονα αισθητή στην εκάστοτε εξουσία, έτσι ώστε να αποτελέσει μια σημαντικά υπολογίσιμη δύναμη.
Χρήστος
27 Δεκεμβρίου, 2010 12:09 μμ
Κύριε “stathas ”
Δεν διικαιούσθε, κατά τη γνώμη μου, να σχολιάζετε στο παρόν μπλογκ, παρά μόνο αφού κάνετε ειλικρινή αυτοκριτική και γίνει αποδεκτή, για την αθλιότητες που διαπράξατε εσείς και οι σύντροφοι σας, τις μέρες που ακολούθησαν την εξέγερση του Δεκέμβρη, τις πριν και μετά τις ευρωεκλογές του 2009 που καλούσατε αριστερούς ανθρώπους να ψηφίσουν οικολόγους, λευκό ακόμη και πασοκ, που ενοικιάζατε γραφεία για το κόμμα σας, απ’τις εκλογές του 2009 για να την “κάνετε”, σφετεριζόμενοι ύστερα και τις έδρες του κόμματος που εκλεγήκατε, την ώρα που υποχθονίως το “θάβατε” δεξιά και αριστερά, να μην αναφερθώ στην ακατανόμαστη σύμπλευση σας με τη Ντόρα και όχι με τους τρεις τ. ΠΑΣΟΚ στην ομάδα των ανεξάρτητων, κλπ, κλπ..
Αφήσετε λοιπόν ήσυχους τους ΣΧΣ, και κυτάξτε πως θα συμπλεύσετε καλύτερα, με την νέα “ενωτική σας πατέντα, που ξεκινάει από τους δεξιούς-κεντρώους μονεταριστές και φθάνει μέχρι την λαϊκή-φασιστική δεξιά, για να υφανετε έτσι καλύτερα τα μνημονιακά δεσμά των ελληνόφωνων “Παιδιών της Σχολής του Σικάγου”.
Βέβαια δεν θα περάσει το σχέδιο σας, ανεξάρτητα από τα δεινά που με τη μωροφιλοδοξίες σας θα προσθέσετε στον τόπο, γιατί οι αφελείς λιγοστεύουν μέρα με τη μερα, ακόμα και στην Ελλάδα.
Και σύντομα θα “ξαναδείτε πόρτα”.
Γίναμε σαφείς κ STATHAS;..
Υ.Γ. Θα περίμενα και από τον περί ου ο λόγος, αλλά και από τους αγαπητούς συσχολιαστές, να σταθούν στο πολιτικό περιεχόμενο του σχολίου και όχι μόνο στην κατακλείδα . Άλλωστε κάθε μεγαλόσχημος έχει τη δυνατότα κάθε δεύτερο βράδυ να λέει με άνεση τις απόψεις του, στα τόσο φιλόξενα (γι’αυτούς ΜΜΕ), ενώ για μας, τους απλούς ανθρώπους, μπορεί τα σχόλια μας να μην αξίζουν καν σχολιασμού, αλλά μία προβολή (και όχι αποκαθήλωση) νομίζω ότι την δικαιούνται.
Άλλωστε τι το ευκολότερο να αποκρουστούν οι απόψεις μου , για τη στάση και τον προσανατολισμό των κορυφαίων στελεχών της ΔΑ τα τελευταία δύο χρόνιο, που τα βίωσα, δυστυχώς, από πρώτο χέρι.
Εκτός αν είναι ψέμματα τα όσα (και λίγα είναι) που τους καταλογίζω..
Σε κάθε περίπτωση επειδή σέβομαι και εκτιμώ τους ΣΧΣ, το ίδιο κάνω και με το σκεπτικό της αποκαθήλωσης του άρθρου μου, επαναφέροντας το όπως μου ζητήθηκε, διατηρώντας όμως την κάθετη διαφωνία για αυτήν και κλείνοντας με την επισήμανση πως άλλοι και όχι τα «συστημικά αγκωνάρια» έχουν ανάγκη στοργής, προστασίας, περιφρούρησης ή όπως αλλοιώς το πεί κανείς.
Jaquou Utopie
27 Δεκεμβρίου, 2010 12:19 μμ
Θα ήθελα μόνο να επισημάνω, και αυτό αφορά μόνο εμένα, ότι μιας και θεωρώ οτι η ανωνυμία στο διαδίκτυο είναι ένα αγαθό που θα πρέπει να προστατέψουμε, νομίζω ότι θα ήταν καλό να μην βάζουμε όρια σε αυτή την προστασία.
Άλλωστε κατανοείς ότι οταν αρχίζεις να θολώνεις τα όρια και τους κανόνες σεβασμού της ανωνυμίας στο διαδίκτυο με εξαιρέσεις, αύριο η εξαίρεση θα είναι ένας απο εμάς. Ηδη δηλαδή είναι πολλοί απο εμάς που βάλονται από τη ζωη και το κράτος εκεί έξω, αλλά τουλάχιστον εδώ ας μην αντιστρέψουμε αυτό που συμβαίνει εκεί έξω και λειτουργήσουμε σαν παραμορφωτικός καθρέφτης…
Μπορούμε πάντα να κάνουμε κριτική λέγοντας τα πράγματα και τα πρόσωπα με το όνομά τους, και πολυ σκληρή και απολύτως δικαιολογημένα. Μόνο ας προστατεύουμε τα άβαταρ. 😉
DrAluca
27 Δεκεμβρίου, 2010 12:25 μμ
Και φυσικα παντα με την επισημανση πως προστασια θα λαμβανει οιοσδηποτε εφοσον ειναι κοσμιος.(και παλι δεν θα μπω σε συζητηση του τι ειναι κοσμιο)
Καλημερα Χρηστο.
Οπως καταλαβαινεις στο υπολοιπο μερος του σχολιου σου δεν φερω διαφωνια….Και δεν επεξεργαστηκα το σχολιο επειδη ακριβως δεν ηθελα να γινω εγω ο κεχαγιας σου.
Οποτε σε ευχαριστω που μπηκες στον κοπο να το ξαναδημοσιευσεις λαμβανοντας υπ οψιν σου την ενσταση που επισημανθηκε.
Να ξερεις οτι βοηθας κατ αυτον τον τροπο.
Χαμογελατε…
Misha
27 Δεκεμβρίου, 2010 12:43 μμ
Ζακού…
ανωνυμία και για τον παιδόφιλο;
και για τον εκβιαστή; και γι αυτόν που βγάζει τις φωτογραφίες της γκόμενας του για να την εκδικηθεί επειδή τον παράτησε;
Είμαι όπως ξαναέγραψα, αναφανδόν υπέρ της ανωνυμίας στο διαδίκτυο και ενάντια στον κουκουλονόμο.
Αλλά όχι όταν το ξεσκέπασμα αφορά λαμόγια της ασφάλειας και της εξουσίας.
Και σε αυτούς εντάσσονται τα αριστερά δεκανίκια του κατοχικού μνημονίου, η τσυρκοπαρέα της Αίγλης, και οι ασφαλίτες προβοκάτορες που βλέπουμε κατά εκατοντάδες τον τελευταίο καιρό να παριστάνουν τους αναρχικούς.
Jaquou Utopie
27 Δεκεμβρίου, 2010 12:59 μμ
Μίσα…
για την κοινωνία που ζούμε υπάρχουν νόμοι που καθορίζουν τα ποινικά αδικήματα, αν και κατα περιπτωση ακόμα κι αυτοί μπορουν τε τεθούν υπό αμφισβήτηση (βλ. τρομονόμος). Δεν μίλησα όμως για κάτι τέτοιο εδώ. «Αριστερά δεκανίκια του κατοχικου μνημονίου» είναι κρίσεις που μόνο η κοινωνία μπορεί να κάνει και αυτή να επιβάλλει τις λύσεις. Εγώ δεν είμαι φίλη των μεγάλων λέξεων και των έυκολων χαρακτηρισμών και σίγουρα δεν θα παίξω αυτόν τον ρόλο σε ένα διαδικτυακό διάλογο.
Η ανωνυμία της άποψης πρέπει να προστατεύεται, κι επειδή το διαδίκτυο είναι καθρέφτης της κοινωνίας μας, και συχνα παραμορφωτικός, μην προσπαθείς να με παρασύρεις σε περιπτοσιολογιες. Γιατί ο παιδόφιλος και ο εκβιαστής είναι εκεί έξω και υπηρχαν πριν το διαδίκτυο. Δεν τους δημιουργησε αυτό ούτε και αυτό θα τους καταστείλει.
Κατά τα άλλα ο καθένας πράτει όπως νομίζε, αλλά εγώ αρνούμαι να ζω σε ένας κόσμο που θα βλέπω παντού εχθρούς και εν δυνάμει κινδύνους.
Είστε ολοι πολύ εύκολοι στους χαρακτηρισμούς, ακόμα και στους πολιτικούς χαρακτηρισμούς, αλλά όλα όσα μου περιγράφεις είναι παιδιά της κοινωνίας που ζεις, οπότε αν θέλεις να τα πολεμήσεις ή να τα βελτιώσεις αυτό γίνεται μόνο εκεί έξω. Και η καταστολή ποτέ δεν έφερε αποτέλεσμα…
nefeli7
27 Δεκεμβρίου, 2010 12:12 μμ
σας παρακαλώ ενημερώστε με κάποια στιγμή, όποτε ευκαιρείτε, εδώ σ’αυτό το άρθρο, πως μπορώ να δώσω μια απάντηση γιατί δυσκολεύομαι, όσες φορές έχω επιχειρήσει δεν έχω πετύχει.
koula
27 Δεκεμβρίου, 2010 12:28 μμ
καλημερα nefeli7
???
αφού εγραψες κανονικα αυτο το σχόλιο… τι εννοεις δε μπορεις να δωσεις απαντηση?
Spin
27 Δεκεμβρίου, 2010 12:44 μμ
Η συνομιλία είναι για print screen 😛
koula
27 Δεκεμβρίου, 2010 12:50 μμ
λες να’ρθει και ο Τζακαςς?
ημαρτον… 😛
δεν θα’χουμε και τι να τρατάρουμε…
STATHAS
27 Δεκεμβρίου, 2010 12:22 μμ
Επειδη μπορει καποιοι να εχοχλουνται απο τα σχολια μου,θα διευκολυνω τους φιλους των ΣΧΣ και δεν θα συνεχισω το σχολιασμο για να μη δημιουργονται τετοια σκηνικα. Μας αδικουν ολους.Κριμα…..
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ !!!!
katy
27 Δεκεμβρίου, 2010 12:39 μμ
stathas, μάλλον παρεξηγήσατε.
Κανείς δεν ενοχλήθηκε από τα σχόλιά σας. Έγινε σαφές, νομίζω, ότι «ενόχλησε» το σχόλιο του Χρήστου, στο σημείο που σας «φωτογράφιζε». Εγώ ζήτησα την αφαίρεσή του (όχι όλου του σχολίου, μόνο εκείνου του σημείου). Βέβαια, δικαίωμά σας είναι να αποχωρήσετε.
Καλή χρονιά και σε σας!
nefeli7
27 Δεκεμβρίου, 2010 12:56 μμ
κούλα, εννοώ ότι δεν μπορώ να κάνω απάντηση ακριβώς κάτω από σένα εκεί που μου απάντησες.
koula
27 Δεκεμβρίου, 2010 1:12 μμ
@ nefeli7
υπαρχει συγκεκριμενος-περιοριστικος αριθμος απαντησεων ανα σχόλιο
και αν δεν υπαρχει επιλογη δεξια του σχολίου «απαντηση» σημαινει οτι δεν «χωραει» άλλη σε εκεινο το σχολιο
αν θες να μεινει «κοντα» στην συζητηση το σχολιο που θες να αφησεις, θα πρεπει να απαντησεις «στον προηγουμενο»
δηλαδη, να δεις σε ποιον απαντουσα εγω πχ, και να απαντησεις και εσυ εκει, οποτε να αναρτηθουν (wordpress θελοντος) κοντα…
αλλιως, πας σε αλλο σημειο και λες ολα οσα θες, γραφοντας στην αρχη
@ onoma sxoliasth poy απευθυνεσαι
ή κοπιαροντας το σημειο του σχολιου άλλου σχολιαστη
και μετα τη γνώμη σου
🙂 μπερδεμα, ε?
koula
27 Δεκεμβρίου, 2010 1:13 μμ
kai δεν ειχα απαντησει καθολου σε σενα… απο οσο θυμαμαι τουλαχιστον 🙂
nefeli7
27 Δεκεμβρίου, 2010 2:04 μμ
κούλα, απάντησες στην ερώτηση που έκανα για το μπέρδεμα μου. Ησουνα πολύ σαφής πάντως, και σ’ευχαριστώ, δεν είχα επισημάνει ότι η απάντηση είναι δεξιά, και ψαχνόμουνα αριστερά…
Χρήστος
27 Δεκεμβρίου, 2010 12:58 μμ
Οι «ευγένειες» και τα comme il faut πάντα ήταν ανυπόφορα, πόσο μάλλον στη σημερινή εποχή του ΔΝΤ και της μπότας των «ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥ ΣΙΚΑΓΟΥ» (ίδε Naomi Klein Δόγμα του ΣΟΚ) που συνθλίβουν δισεκατομμύρια στον πλανήτη ΓΗ.
Και όσοι συστημικοί με προεξάρχοντα τον ΓΑΠ, τον «ανθρώπου του σκότους» Μητσοτάκη και άλλους προθύμους, επιδιώκουν να τα ξεχάσουμε όλα και να πάμε γι’άλλα (εθνικές ομοψυχίες κλπ) πλανώνται.
Το ίδιο και αυτοί που αντί των δύσκολων απαντήσεων προτιμούν εύκολους χαρακτηρισμούς «χυδαίος», «ρουφιάνος», «αστυνομικός», «σταλινικός», «θερμοκέφαλος», «Κλουζώ» .
Το παρελθόν (ιδίως το πρόσφατο) δεν ξεχνιέται με όσες ευγένειες, μεγαλοψυχίες … και ευχές σκορπίζονται, γιατί…
..»το αίμα κυλάει εκδίκηση ζητάει».
Μαντρακουκος
27 Δεκεμβρίου, 2010 3:13 μμ
μια ενσταση: η 5η Μαη ηταν μια μεγαλειωδης κινηματικη μερα, η οποια ομως αμαυρωθηκε και τεμαχιστηκε σε δεκαδες κομματακια, το μεγαλυτερο απο τα οποια ηταν αυτο που κλειστηκε σπιτι του. Ομως, μεχρι να ερθει αυτη η τραγωδια, η 5η Μαη ηταν μεγαλειωδης, πολυ περισσοτερο απο την 15η Δεκεμβρη. Ναι, οκ, καταλαβαινω πως το θετει ο γραφων, αλλά νομιζω οτι ειναι αδικο να ξεχναμε τον παλμο και την πυκνοτητα του κοσμου και να θυμομαστε μονο την τραγωδια των νεκρων. τελος παντων…
Κατα τ’άλλα, συμφωνω με το στοχο που βαζει, δηλαδη της δημιουργιας ενος «πολυμορφικού, εργατοκοινωνικού κίνηματος με ξεκαθαρισμένη την αντικαπιταλιστική του διάθεση». Απο κει και περα, σιγουρα, θα υπαρξουν και πολλες τασεις μεσα σε αυτο.
Αλλά το θεμα ειναι, και αυτο διαπιστωνω ολο τον τελευταιο καιρο, οτι υπαρχει μια στροφη της κοινωνιας προς την πολιτικη: ο κοσμος στα πηγαδακια μιλαει ολο και περισσοτερο για πολιτικη, νιωθει οτι τον αφορα. Η νεα γενια ασχολειται ισως πρωτη φορα με την πολιτικη. Και ελπιζω οτι αυτη η πολιτικη προσεγγιση αρχιζει να ξεφευγει απο την ταφοπλακα της οικονομιας και του κερδους (η λογικη της αγορα και του ανταγωνισμου, οπως λεει κι ο Ζιζεκ) και θα ξαναγινεται ολο και περισσοτερο πολιτικη των ιδεων και των ανθρωπων. Αυτη λοιπον η πολιτικη προσεγγιση, θεωρω οτι ειναι πιο πιθανο να παραξει ενα αντι-καπιταλιστικο κινημα, κι οχι μονο προσωρινα -και αποπροσανατολιστικα για μενα- αιτηματα του στυλ «κατω η χουντα» και «εξω το δντ», λες και προ κυβερνησης ΓΑΠ και ΔΝΤ ολα ηταν καλα. Με λιγα λογια, ελπιζω η αμφισβητηση να συμπεριλαβει ολες τις εκφανσεις του συστηματος, κι οχι μονο τα τελευταια μετρα.
Μαντρακουκος
27 Δεκεμβρίου, 2010 3:15 μμ
ρε παιδια σοβαρα τωρα, τι κολλημα εχει φαει το wordpress με τις αναρτησεις σχολιων σε εντελως ακυρα σημεια;;
Spin
27 Δεκεμβρίου, 2010 3:20 μμ
Προσπαθούμε να σπάσουμε την γραμμική αντίληψη του κόσμου. Είναι άποψη όχι κόλλημα ;P
risinggalaxy
28 Δεκεμβρίου, 2010 1:23 μμ
Πάντως να υπενθυμίσω στο κύριο statha ότι κάποτε έμπαινε σαν τον σφηνοπουτσάκο και έγραφε για διαγραφές σχολιαστών στο tvxs ότι η μια είναι καλή και η άλλη απαραίτητη… εγώ διαφωνώντας με το σχόλιο που διαγράφτηκε αλλά εμμένοντας στην αηδία μου για κάθε είδους σφηνοπουτσάκους να πω στο κύριο statha ότι συνεχίζει να μου κλάνει μια μάντρα όπως ακριβώς έκανε και στο tvxs. κατά τα άλλα ευπρόσδεκτος