Άρθρο της Μελίνας Σπαθάρη στο περιοδικό «κοντέινερ» (αναδημοσιεύει ο xtremyst)
Το Παρίσι έχει τον δικό του Μπάνκσι. Είναι γυναίκα και χτυπά πάντα βράδυ, ζωγραφίζοντας μπούργκες πάνω στα ημίγυμνα μοντέλα των διαφημίσεων…
Μπορώ να φανταστώ την princess Hijab: Μια φιγούρα ντυμένη στα μαύρα, να περπατά νευρικά λίγο πριν τις 6 το πρωί στις άδειες αποβάθρες του παρισινού μετρό, να κοντοστέκεται μπροστά σε κάποια διαφημιστική αφίσα να βγάζει τις μπογιές της και σχεδόν μονοκοντυλιά να «ρίχνει» πάνω στο ημίγυμνο μοντέλο ενα καινούριο αξεσουάρ στην κολεξιόν: μια μπούργκα, ένα φερετζέ ή μια μαντήλα. Έπειτα να βάζει πίσω τις μπογιές και πρίν προλάβεις να πεις «ζορό» να εξαφανίζεται στα βουλεβάρτα.
Η PH είναι η πιο ακριβοθώρητη και δυναμική street artist του Παρισιού. Χτυπά πάντα βράδυ με μαύρη μπογιά ή μαρκαδόρο, έχοντας απο πρίν εντοπίσει το στόχο της: πλακάτ με διαφημιστικές αφίσες, όπως της H&M, των Dolce & Gabbana ή της Virgin. Και κάνει άνω-κάτω τις αρχές που θα τρέξουν να «κατεβάσουν» το βέβηλο έργο της πριν ρίξει στα αζήτητα τον διαφημιστικό χώρο του μετρό. Ωστόσο, το «κακό» θα έχει ήδη γίνει, και η ζωγραφιά θα αποκτήσει μια δική της μετα θάνατον ζωή εφόσον η δημιουργός έχει προλάβει να το φωτογραφίσει και να το στείλει στο διαδίκτυο ή σε κάποια έκθεση στο εξωτερικό.
Η ταυτότητά της παραμένει εδώ και χρόνια κρυφή. Γαλλομουσουλμάνα κόντρα στο ισλαμόφοβο σύστημα; Φονταμενταλίστρια με φεμινιστικές ανησυχίες τρίτης γενιάς αφού αφήνει πάντα ένα μικρό κομμάτι γυμνής σάρκας στα οπίσθια των μοντέλων; Απλά ακτιβίστρια κατά της εκμετάλλευσης των γυναικών και τον καταναλωτικό τρόπο ζωής; Όλα αυτά μαζί ή τίποτα απ’ όλα αυτά; Όπως ο μεγαλύτερος παρισινός street artist, o Blek le Rat, που ήταν και η πηγή έμπνευσης του Banksy, η Princess θα μπορούσε να είναι ακόμη και άντρας, πενηντάρης, λευκός, που να ψηφίζει μέχρι και Σαρκοζί.
Το μόνο που ξέρουμε είναι οτι γεννήθηκε το ’88, ξεκινησε στα 17 να ζωγραφίζει γυναίκες με φερετζέδες πάνω σε σκέιτ, και οτι κάποια στιγμή διάβασε το no logo της Naomi Klein και άρχισε τις πιο δραστικές παρεμβάσεις. Σε πρόσφατη incognito συνέντευξη στη Guardian δήλωσε οτι αυτό που κάνει το βλέπει μόνο ως ένα καλλιτεχνικό αντάρτικο πόλης, μια ποιητική εξίσωση που ενώνει το σκοτάδι του φερετζέ με το σκοτάδι της παρισινής νύχτας: και τα δυο κρύβουν ράτσα, μύθους, φύλα, γεωγραφία, προκαταλήψεις.
Αλλά το αυτί του Σαρκοζί δεν ιδρώνει, στη δική του Γαλλία μια δημιουργική παρέμβαση όπως αυτή της PH ισοδυναμεί με το να ζωγραφίζεις αεροπλανάκια καρφωμένα πάνω στους ουρανοξύστες του Μανχάταν. 6 χρόνια μετά την απαγόρευση της μαντίλας και όλων των «ύποπτων» θρησκευτικών συμβόλων από τα σχολεία, η γαλλική κυβέρνηση εξαπολύει εκστρατεία απαγόρευσης της μπούργκας και του φερετζέ από όλους τους δημόσιους χώρους. Και το παράδειγμά της υποστηρίζει το Βέλγιο, η Ολλανδία και κάποιοι Βρετανοί Tories. Στο Παρίσι, απο του χρόνου θα είναι παράνομο για μια γυναίκα να κρύβει το πρόσωπό της σε δημόσιο χώρο, όχι μόνο στα μέσα μαζικής μεταφοράς ή στις δημόσιες υπηρεσίες αλλά και στους δρομους, στα σούπερ μάρκετ και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Για τον Σαρκοζί αυτός είναι ο τρόπος να προστατευτεί η «γαλλικότητα» των δρόμων, να καθησυχάσει τον ισλαμόφοβο κόσμο (η Γαλλία έχει τον μεγαλύτερο μουσουλμανικό πληθυσμό στην Ευρώπη) με ethical άλλοθι την προστασία των δικαιωμάτων της γυναίκας.
Προϋποθέτει όμως αυθαίρετα ότι ο φερετζές είναι εργαλείο πατριαρχικής καταπίεσης, αγνοώντας ότι όλο και περισσότερες γυναίκες και μάλιστα νέες επιλέγουν πλέον μόνες τους να «σκεπαστούν», γιατί το θεωρούν δυνατό statement ταυτότητας και διαφοροποίησης από τη globalised σεξουαλικοποιημένη θηλυκότητα. Και κάτι ακόμη: ο δρόμος στη Δύση είναι μια ελεύθερη ζώνη συγχρωτισμού,όπου όλες οι φυλές, οι τάξεις, οι κοινότητες, οι κουλτούρες και οι υποκουλτούρες έχουν δικαίωμα διάβασης. Σ’αυτό το χώρο φοράς ό,τι θές, με μόνο περιορισμό να μην προσβάλεις τη δημόσια αιδώ. Είναι η πρώτη φορά στη νεότερη ιστορία της Ευρώπης που κάποιο κράτος επιχειρεί να επιβάλει dress code στους δημόσιους χώρους. Αλλά και το να υποχρεώνεις κάποιον να είναι σώνει κι καλά ελεύθερος, με όρους τους οποίους δεν εγκρίνει ο ίδιος αφήνει σίγουρα πολλά κενά και ερωτήματα.
Ο Σαρκοζί μοιάζει να λέει πως μέρος του γαλλικού τρόπου ζωής είναι και το να περπατάς στο δρόμο γεμάτος -ορατά- χαμόγελα και να λες μπονζούρ. Όμως πόσοι παρισινοί δρόμοι πληρούν τις προδιαγραφές του;
Shortlink: http://wp.me/p1pa1c-4Q6
λοτέα-ロテア
23 Δεκεμβρίου, 2010 7:44 μμ
Τί μπούρδες….
xtremyst
23 Δεκεμβρίου, 2010 7:55 μμ
θα ήθελες να μου το εξηγήσεις λίγο αυτό;
Capybara
23 Δεκεμβρίου, 2010 8:07 μμ
Εγώ πάλι, το βρίσκω καταπληκτικό 🙂
μανικακος
23 Δεκεμβρίου, 2010 7:59 μμ
Τώρα οι Άθλιοι στου Γιάννη Αγιάννη την πόλη
σε τσιμεντένια μπουντρούμια στριμωγμένοι είναι όλοι·
γομωμένο φυτίλι από στουπί σε μπουκάλι
γίνεται κάθε περήφανος που σηκώνει κεφάλι.
Μια ανάσα δρόμο από την Πόλη του Φωτός
μνήμες σέρνονται να θαφτούνε εκτός.
Πίσω απ’ την όμορφη παριζιάνικη εικόνα
είδα έναν σκοτεινό κι ατέλειωτο χειμώνα……
μανικακος
23 Δεκεμβρίου, 2010 8:00 μμ
Είδα την Εσμεράλντα σε σκαμπό ρουστίκ
τον Κουασιμόδο ντυμένο από λουσάτη μπουτίκ,
είδα κι ένα όνειρο λίγο πριν τα χαράματα:
την Τιτίκα και τον Μάριο στα οδοφράγματα …
μανικακος
23 Δεκεμβρίου, 2010 8:00 μμ
xtremyst
23 Δεκεμβρίου, 2010 8:58 μμ
κομματάρα!!!
xtremyst
23 Δεκεμβρίου, 2010 8:51 μμ
για να προλάβω κάποιες φωνές που ίσως βιαστούν να στείλουν στο πύρ το εξώτερο τις μαντίλες ( και την Hijab) να ξεκαθαρίσουμε 2-3 πραγματάκια.
Οι μαντήλες απαγορεύτηκαν σε δημόσια σχολεία της Γαλλίας πριν μερικά χρόνια, δεν απαγορευτηκαν σε ιδιωτικά σχολεία στα οποία φοιτούν οι ταξικά ανώτεροι. Απαγορεύτηκαν στα σχολεία που σπουδάζουν οι μετανάστες 2ης γενιάς. Η δικαιολογία των αρχών ήταν οτι ήθελαν να διατηρήσουν την κοσμικότητα του σχολείου… ενός σχολείου που εξακολουθεί όμως να γιορτάζει τις χριστιανικές γιορτές (χριστούγεννα, Πάσχα), που δεν κάνει εξετάσεις το Σαββατο-ημέρα αργίας για τους Εβραίους και που προγραμματίζει τη σίτιση των μαθητών με βάση τις ημέρες νηστείας των χριστιανών μαθητών. Για κάποιο λόγο λοιπόν η κοσμικότητα του σχολείου απειλείται αποκλειστικά και μόνο απο τους μουσουλμάνους, τους μετανάστες εκείνους που το 2005 εξεγέρθηκαν στα προάστια και χαρακτηρίστηκαν ως «καθάρματα» απο τον Σαρκοζί.
Η απαγόρευση μια ενδυμασίας που κουβαλάει όλα εκείνα τα πολιτισμικά χαρακτηριστικά που εχει ο τόπος προέλευσης του μετανάστη αποσκοπεί στην αφαίρεση της ταυτότητάς του, στη στοχοποίηση του ως δυσπροσάρμοστου που δεν μπορεί να ενσωματωθεί στην κοινωνία που τον «φιλοξενεί» και πατάει στο ιδεολόγημα των κυρίαρχων περι σύγκρουσης των πολιτισμών, συγκρουσης των καλών-ανεπτυγμένων-δημοκρατών-απελευθερωτών της δύσης εναντίον των κακών-φανατικών-οπισθοδρομικών ισλαμιστών (ναι, όλων λες και όλα τα ισλαμικά κράτη είναι ενα και το αυτό)… είναι το ίδιο ιδεολόγημα που ευλόγησε τους πολέμους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν… Δεν είναι τυχαίο οτι στις σχετικές συζητησεις που εγιναν στη Γαλλία χρησιμοποιήθηκε ως επιχείρημα το ζήτημα της εθνικής ασφάλειας απο τους ισλαμιστές τρομοκράτες και του ελέγχου (αναγνώριση χαρακτηριστικών προσώπου απο τις κάμερες ασφαλείας)…
Η μαντίλα δεν είναι υποχρεωτική απο το κοράνι και ειδικά στη Γαλλία και την Αγγλία πολλές κοπέλες επιλέγουν να τις φορούν ακόμα και αν αυτό είναι αντίθετο προς τις επιθυμίες των γονιών τους (που βιωσαν εντονα τον ρατσισμό και την εκμετάλευση και προτιμούν τα παιδιά τους να μην αναγνωρίζονται ως «ξένοι»).. οι κοπέλες αυτές επιλέγουν να αντισταθούν με αυτό τον τρόπο στην υποτίμηση της ταυτότητάς τους ως μετανάστριες και μουσουλμάνες που πλέον θεωρείται απο τους δυτικούς συνώνυμο της υποταγμένης γυναίκας. Η μαντίλες, τα χιτζάμπ, τα νικάμπ, οι μπούργκες ήταν κάποτε συνώνυμο της πατριαρχείας και πλέον είναι συνώνυμο του φανατισμού… το παραπάνω ισχύει για εμας, τους δυτικούς… στην πραγματικότητα είναι στοιχείο της κουλτούρας κάποιων ανθρώπων που διαφοροποιείται απο τόπο σε τόπο και φέρει ξεκάθαρα τα πολιτισμικά χαρακτηριστικά της κοινωνίας αυτής η οποία μπορεί να κατοχυρώνει περισσότερα ή λιγοτερα δικαιώματα για τις γυναίκες, σε καμία περίπτωση όμως δεν είναι ίδια για όλα τα κράτη.
Απέναντι στην τυποποιημένη αντίληψη περι θυληκότητας, σύμφωνη πάντα με τις επιθυμίες και τα γούστα του κυρίαρχου αρσενικού, μιας θυληκότητας που πρέπει να τηρεί κάποια στανταρτς γιατι σε διαφορετική περίπτωση ξεφεύγει απο την κανονικότητα και περιθωριοποιείται…που κουβαλάει ακόμη τα στοιχεία της ποινικοποιημένης σεξουαλικότητας και της ερωτικής εργαλειακότητας για το κάθε αρσενικό… πολλές μετανάστριες επιλέγουν να προβοκάρουν και να αυτοκαθορίζονται αντιστεκόμενες στην ισοπέδωση της ταυτότητάς τους ως άτομα… Δεν είναι τυχαίο οτι η Hijab επιλέγει να βάφει αφισες με ημίγυμνα μοντέλα που χρησιμοποιούνται σαν ενα κομμάτι κρέας για να προωθήσουν ενα προιόν…
Το να δαιμονοποιεί κάποιος ενα κομμάτι ύφασμα είναι λιγάκι αστειο…ο καθένας θα πρέπει να μπορεί να ντυθεί όπως θέλει, οι απαγορεύσεις που στρέφονται εναντίον ανθρώπων που στις δυτικές κοινωνίες εχουν συγκεκριμένη ταξική θέση και έχουν να κουβαλήσουν το βάρος των στερεοτύπων και των ρατσιστικών μύθων που αναπαράγουν οι κυρίαρχοι που αιματοκυλούν τις χωρες καταγωγής τους, δεν εχουν καμία σχέση με την ελευθερία και την χειραφέτηση…
και για να θυμηθούμε ενα σύνθημα το Γαλλικού Μάη «απαγορεύεται να απαγορεύεις»…
λοτέα-ロテア
23 Δεκεμβρίου, 2010 9:37 μμ
Φοβάμαι ότι τα ωραιοποιούμε πολύ τα πράγματα.
Δεν είναι fashion statement η μαντίλα. Σημαίνει ενοχοποίηση της γυναικείας σεξουαλικότητας. Πολλές από αυτές τις νεο-φεμινίστριες μουσουλμάνες το δικαιολογούν ως εξής : «με αυτό τον τρόπο απαιτώ από τους άντρες να μην με αντιμετωπίζουν ως σεξουαλικό αντικείμενο αλλά ως άνθρωπο»
Ενοχοποίηση της γυναικείας πλευράς της σεξουαλικότητας δηλαδή, αφού δεν απαιτείται κάτι τέτοιο από τους άντρες, και ταυτόχρονα η ισότιμη αντιμετώπιση μπαίνει υπό όρους.
Το πιο ωραίο μου το έχει πει ένας φίλος μου από την Τουρκία, κεμαλιστής και κάργα αντι-ισλαμιστής «να βλέπεις το πρωί να κυκλοφάρανε με τη μαντίλα στο πανεπιστήμιο και μπροστά στην οικογένεια και το απόγευμα με το μίνι και το χτενισμένο μαλλί στις καφετέριες».
xtremyst
23 Δεκεμβρίου, 2010 10:10 μμ
απλά μη βιάζεσαι να βγάλεις συμπεράσματα για όλες τις γυναικες που επιλέγουν να φορέσουν μαντιλα κλπ ειδικά οταν μιλάμε για γυναίκες που μπορεί να ζουν στην Υεμένη, στο Ιράν, στη Νιγηρια ή στο Μαρόκο, στη Γαλλία και στην Αγγλία… Οι γυναίκες αυτες εχουν κοινά στοιχεία αλλα και διαφορετικούς ρόλους στην κοινωνία που ζούν, άλλες ζουν σε πιο φιλελεύθερες κοινωνίες, αλλες σε πιο πατριαρχικές, άλλες είναι μετανάστριες κλπ…
δεν μπορούμε να ισχυριζόμαστε πως είναι όλες υποκρίτριες ούτε οτι εχουν όλες σαν στόχο την ποινικοποίηση της ίδιας τους της σεξουαλικότητας… και συμφωνώ, δεν είναι fashion statement αλλα δηλώνει μια ταυτότητα που έχει φορτωθεί με προκαταλήψεις και αντιμετωπίζει ρατσιστικές συμπεριφορές καθημερινά στη Γαλλία και αλλού… η διατηρηση της ταυτότητας είναι ενα ζητούμενο, ειδικά σε μια χώρα που προωθείται το ιδεολογημα της ενιαίας εθνικής ταυτότητας… μην ξεχνάς οτι οι υπέρμαχοι της απαγόρευσης στην Αγγλία τη συνδέουν με την προβολή της «βρετανικότητας, του ένδοξου παρελθόντος του νησιού και των βρετανικών αξιών».
Για να μιλησουμε πιο συγκεκριμένα για την hijab, δεν νομίζω πως θέλει να ποινικοποιήσει τη γυναικεία σεξουαλικότητα … γι’αυτο αφήνει ακάλυπτα τα «επίμαχα σημεια», επίσης «φοράει» μαντίλες και σε αντρες μοντέλα…
λοτέα-ロテア
23 Δεκεμβρίου, 2010 11:42 μμ
Για αυτό και είπα και μπούρδες :Ρ
Και ή ίδια τα έχει μπλέξει μάλλον με τη διττή της ταυτότητα. Εκτός αν προμοτάρει το μίνι και από πάνω τη κουκούλα, σαν muslim pride.
Ναι προφανώς και υπάρχουν ισλαμοφικά αντανακλαστικά πίσω από όλα αυτά. Αλλά μην ξεχνάμε ότι στην Ευρώπη το διαχωρισμό από την Εκκλησία, τον έχουμε κερδίσει με αίμα. (στην Ελλάδα συγκεκριμένα ίσα που τον έχουμε ξύσει).
Δεν είναι εύκολο να κάνεις παραχώρηση του κοσμικού κράτους, υπέρ της πολυπολιτισμικότητας και δεν νομίζω ότι είναι και σωστό. Στην πραγματικότητα το βρίσκω εντελώς λάθος.
Πόσο «ελεύθερα» επιλέγουν κάποιες μουσουλμάνες, τη μαντίλα, είναι το ίδιο με το πόσο ελεύθερα κάνουμε και εμείς τις επιλογές μας μέσα στο πολιτιστικό πλαίσιο στο οποίο ανατραφήκαμε.
Επειδή και ο Slavoj Žižek έχει πει ότι χρειαζόμαστε κοινές παραδεκτές πολιτισμικές αξίες, για να συνυπάρξουν διαφορετικές ομάδες ανθρώπων μεταξύ τους, στις οποίες θα συμφωνούνε όλοι.
xtremyst
24 Δεκεμβρίου, 2010 1:18 πμ
όπως μπορώ εγώ να καταλάβω τις παρεμβάσεις της, βάζει το ζήτημα της ελευθερίας που εχουμε στο σώμα μας (τι φοράμε, τι κρύβουμε,πως το οικειοποιούμαστε) σε μια κοινωνία που εχει εμπορευματοποιήσει το σωμα και αναδεικνύει την ειρωνεία που υπάρχει στο οτι η ίδια κοινωνία που μάχεται υποτίθεται υπερ των δικαιωμάτων των μουσουλμάνων γυναικών εχει εμπορευματοποιήσει το σώμα, τη θηλυκότητα κλπ.
Λές: Πόσο “ελεύθερα” επιλέγουν κάποιες μουσουλμάνες, τη μαντίλα, είναι το ίδιο με το πόσο ελεύθερα κάνουμε και εμείς τις επιλογές μας μέσα στο πολιτιστικό πλαίσιο στο οποίο ανατραφήκαμε.
και σε αυτό απαντάμε με μια απαγόρευση και με επιβολή της δικής μας αντίληψης περι ενδυσης;;;
κοινές πολιτισμικές αξίες είναι σημαντικό να υπάρχουν αλλα δεν μπορεί να βρεθεί κοινή συνισταμένη με απαγορεύσεις και ισοπεδώσεις. Δεν νομίζω πως είναι υποχώρηση για το κοσμικό κράτος το να έχει το δικαίωμα μια κοπέλα αν θέλει να φορέσει μαντίλα στο λεωφορείο, στο δρόμο ή στο πάρκο, δεν επηρεάζει σε κάτι την πρόοδο της κοινωνίας ούτε πλήττει τις ελευθερίες σου…είναι πισωγύρισμα όμως να ποινικοποιούμε συγκεκριμένα ρούχα και να τα βγάζουμε στην παρανομία ειδικά όταν αυτά είναι στοιχείο της πολιτισμικής κληρονομιάς των κοινωνιών του μισού πλανήτη…
Και στο κάτω κάτω, τι να λέει ενα κοσμικό κράτος αν αυτό αφαιρεί βίαια την ταυτότητα των μειονοτήτων του; το ζητούμενο δεν είναι μόνο η ανεξιθρησκεία αλλα και ο σεβασμός, η ελευθερία, το δικαίωμα στη διαφορετικότητα και τον αυτοπροσδιορισμό…
λοτέα-ロテア
24 Δεκεμβρίου, 2010 1:46 πμ
Αν η κοπέλα θέλει ή αν η οικογένεια της το επιβάλλει; Παίζει και αυτό.
Που αρχίζει ο διαχωρισμός; Τα ξεχωρίζουμε εύκολα;
Από την άλλη το επιχείρημα που ακούστηκε και με το άνοιγμα των τουρκικών πανεπιστημίων προς τη μαντίλα (που ως τώρα απαγορευόταν) ήταν ότι οικογένειες που πριν απαγόρευαν στις κόρες τους να βγουν έξω και να σπουδάσουν, με το άνοιγμα προς τη μαντίλα τώρα θα τους το επέτρεπαν.
Λίγο χλωμό…φυσικά. Πιο πολύ η μαντίλα στην Τουρκία επανέκαμψε σαν πολιτικό σύμβολο των ισλαμιστών. Δηλαδή είμαστε εδώ, στην μούρη σας κεμαλιστές.
Συνεχίζω να το θεωρώ, τόσο παράλογο, όσο το να αναγάγουν οι σκλάβοι τις αλυσίδες τους σαν σύμβολο περηφάνιας. Το πισωγύρισμα για το κράτος δεν είναι όταν θα θέλει η κοπέλα να φορέσει τη μαντίλα και δεν θα μπορεί, το πισωγύρισμα είναι όταν δεν θα μπορεί να βγει έξω χωρίς αυτή.
Μιλάς για τις δικές μας αντιλήψεις περί ένδυσης, που θέλουμε να τις επιβάλλουμε. Θεωρείς ότι μια δυτική μπορεί να κυκλοφορήσει στο δρόμο ελεύθερα ντυμένη όπως θέλει αυτή τη στιγμή; Δηλαδή πόσο εύκολο είναι να φοράς κοντή φούτσα και να κυκλοφορείς το βράδυ στο δρόμο; Το λιγότερο που θα ακούσεις είναι τα σφυρίγματα. Το περισσότερο δεν το συζητάω. Δηλαδή αντί να συζητάμε στη βάση, του ότι μια γυναίκα που βγαίνει έξω με τη μίνι φούστα, δεν σημαίνει ότι πάει γυρεύοντας, όπως είναι η επικρατούσα άποψη, πάμε να το θεσμοποιήσουμε ακόμα πιο πολύ με τη καθιέρωση της μαντίλας; Τί θα σημαίνει η μαντίλα και κυρίως τί θα σημαίνει για τις μουσουλμάνες που δεν θα τη φοράνε;
Capybara
24 Δεκεμβρίου, 2010 3:53 μμ
Κοσμικό κράτος σημαίνει θρησκευτική ουδετερότητα του κράτους, όχι των πολιτών. Να μην υπάρχει π.χ. η εικόνα του Χριστού στην εφορία και όχι να μη φοράει σταυρό αυτός που πάει να πληρώσει. Στο κοσμικό κράτος δεν απαγορεύεται η δημόσια έκφραση θρησκευτικών απόψεων των πολιτών (αυτό γίνεται σε καθεστώτα σαν του Ενβέρ Χότζα), αυτό που απαγορεύεται είναι να θρησκεύεται το κράτος (τοποθέτηση θρησκευτικών συμβόλων από το κράτος στις δημόσιες υπηρεσίες, θρησκευτικός όρκος, προσευχή στο σχολείο), έτσι ώστε να μην επιβάλλεται με εργαλείο το κράτος η άποψη της πλειοψηφίας στη μειοψηφία.
Η θεμελίωση των απαγορεύσεων στην κοσμικότητα του κράτους, αποτελεί μία βαθιά συντηρητική στροφή στην ερμηνεία της κοσμικότητας του κράτους, που μετατρέπει την κοσμικότητα από όρο ελευθερίας, συνύπαρξης και δημοκρατίας, σε δικαιολογία για την επιβολή ανελευθερίας, κοινωνικού αποκλεισμού και ολοκληρωτικού τύπου αντιλήψεων (κρατικό ντρες κόουντ -και μάλιστα μόνο για τις μουσουλμάνες- εκδίωξη παιδιών από το ΔΗΜΟΣΙΟ σχολείο, που υποτίθεται ότι στο κοσμικό κράτος το σχολείο δεν κάνει διακρίσεις αλλά τους δέχεται όλους κ.λπ.).
Υπάρχουν γυναίκες που φοράνε μαντήλα επειδή δέχονται πίεση από το οικογενειακό περιβάλλον και άλλες επειδή το επιλέγουν. Επειδή η επιλογή του τί θα φοράμε είναι ατομικό δικαίωμα (και συνδέεται με το δικαίωμα της έκφρασης & και της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας), το να απαγορεύεται σε όλες να φοράνε μαντήλα είναι ένας απαράδεκτος περιορισμός του δικαιώματος της έκφρασης και της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας, που δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από την ανάγκη προστασίας όσων γυναικών την φορούν υποχρεωτικά. Κάτι τέτοιο θα ήταν σαν να εκδίδει το κράτος υποχρεωτικά διαζύγιο σε όλα τα ζευγάρια για να προστατεύσει τις γυναίκες – θύματα της ενδοοικογενειακής βίας, που δεν μπορούν να βρουν το κουράγιο να την καταγγείλουν.
Capybara
24 Δεκεμβρίου, 2010 4:04 μμ
Υ.Γ.
1) Το να επιτρέπεται να φοράς ότι θέλεις είναι αυτονόητη ελευθερία και όχι «καθιέρωση της μαντήλας».
2) Το ότι η μαντήλα είναι σε όλες τις περιπτώσεις σκλαβιά είναι άποψή σου (πολύ σεβαστή βέβαια), αλλά το να θέλεις να επιβάλεις αυτήν την άποψη σε όσες και όσους διαφωνούν δια νόμου (τερματίζοντας με πρόστιμα και με αποβολή δια παντώς από το δημόσιο σχολείο την εν λόγω συζήτηση) είναι κατά τη γνώμη μου ολοκληρωτισμός.
3) Υπάρχουν και φεμινίστριες με μαντήλα, όπως υπάρχουν φεμινίστριες που φορούν μακριές φούστες. Δεν καταλαβαίνω γιατί, ακόμη κι αν διαφωνείς μαζί τους, πρέπει να αποδέχεσαι τις δεύτερες σαν ισότιμες συνομιλήτριες ενώ τις πρώτες να τις αντιμετωπίζεις με πατερναλισμό.
4) Ο Κεμαλισμός δεν είναι και κανένας φάρος ελευθερίας.
λοτέα-ロテア
27 Δεκεμβρίου, 2010 7:46 μμ
Με ματερναλισμό όχι με πατερναλισμό 😛
Σίγουρα ο δυτικός φεμινισμός, δεν μπορεί να συνομιλήσει εύκολα με τον ανατολικό. Είναι δεδομένο, ότι οι στοχεύσεις είναι διαφορετικές. Για παράδειγμα, για τη δυτική γυναίκα, την ενδιαφέρει αν θα μπορέσει να έχει ισότιμη επαγγλεματική αντιμετώπιση στην κοινωνία. Στην Αφρική και στην Ασία όμως, τους απασχολεί πιο πολυ αν θα έχουν τα παιδιά τους να φάνε, και αν θα μπορούν να πάνε σχολείο.
xtremyst
24 Δεκεμβρίου, 2010 2:08 πμ
α να γειά σου, αυτό σκεφτόμουν βλέποντας κάποιες απο τις αφισες που εβαφε η χιτζάμπ, το ζήτημα του να μπορεί μια γυναίκα να φοράει οτι θέλει, μίνι, μαντίλα, παντελόνι… οτι μα ότι θέλει… να εχει το δικαίωμα να διαλέγει και να αποκτά μόνη της τελικά την ίδια της την ταυτότητά, εξω απο στερεότυπα που θα την ταξινομήσουν με συνοπτικές διαδικασίες…
«Το πισωγύρισμα για το κράτος δεν είναι όταν θα θέλει η κοπέλα να φορέσει τη μαντίλα και δεν θα μπορεί, το πισωγύρισμα είναι όταν δεν θα μπορεί να βγει έξω χωρίς αυτή»
Κοίτα να δείς όμως πόσο πολύ μοιάζουν τελικά οι 2 κοινωνίες ως προς αυτό το θέμα, στη μία δεν βγαίνεις εξω χωρίς μαντίλα και στην άλλη δεν βγαίνεις εξω αν φοράς μαντίλα… και στις 2 περιπτώσεις υπάρχει ζητημα ελευθερίας νομίζω…
Μάλλον πρέπει να διαχωρίσουμε κάπου τα πράγματα, το ένα ζήτημα είναι κατα πόσο εμείς συμφωνούμε με τη μαντίλα ή όχι και ενα άλλο ζήτρημα είναι αν έχει κάποιος το δικαίωμα να σου αφαιρεί αυτήν την επιλογή (επίσης γιατί το κάνει, σε ποιούς το αφαιρεί, που στοχεύει κλπ)…
επίσης ενα τρίτο θα μπορούσε να είναι η αισθητική αξια των παρεμβάσεων της hijab αλλα εκεί είναι που θα χαώσουμε νομίζω τελείως 🙂
Γιαννκα
24 Δεκεμβρίου, 2010 3:41 πμ
«Μάλλον πρέπει να διαχωρίσουμε κάπου τα πράγματα, το ένα ζήτημα είναι κατα πόσο εμείς συμφωνούμε με τη μαντίλα ή όχι και ενα άλλο ζήτρημα είναι αν έχει κάποιος το δικαίωμα να σου αφαιρεί αυτήν την επιλογή (επίσης γιατί το κάνει, σε ποιούς το αφαιρεί, που στοχεύει κλπ)…»
εκεινο που εχει αξια ειναι η ελευθερη εκφραση της βουλησης και η δυνατοτητα της επιλογης…αλλωστε οφειλουμε σεβασμο ακομα και στις ενδυματολογικες ιδιαιτεροτητες οταν ειναι αποτελεσμα προσωπικης θελησης.
Εγω παντως θεωρω οτι ειναι εμπνευσμενο αυτο το ειδος τεχνης……του δρομου
xtremyst
24 Δεκεμβρίου, 2010 6:42 πμ
σε μια κοινωνία,όπως είναι η γαλλική, που καλλιεργείται η ισλαμοφοβία και ο ρατσισμός συμπυκνώνεται στην απαγόρευση της μαντίλας, μοστράρει με λίγο χρώμα «σκεπασμένες» γυναίκες (αλλα και άντρες) σε μερικά απο τα πιο πολυσύχναστα μέρη της πόλης , απλά, όμορφα και γρήγορα… η τέχνη δεν χρειάζεται να είναι πολύπλοκη και υπόθεση λίγων και «εκλεκτών» για να πετύχει το σκοπό της… μάλλον το αντίθετο συμβαίνει…
oldboy9
26 Δεκεμβρίου, 2010 12:23 μμ
…επίτηδες δεν πήρα «θέση» καλέ μου xtremyst!
Άφησα το κυρίαρχο φύλο να…τοποθετηθεί, εξάλλου και η πριγκίπισσα Χιτζάμπ του ιδίου φύλου είναι.
Πόσο διαφορετικό θα ήταν το νόημα, εάν ΔΕΝ υπήρχαν θρησκείες, σκέψη για προβληματισμό ε! 😉
afroditiarv
17 Αυγούστου, 2016 3:15 μμ
Reblogged στις Greek Crisis Girl.