Αναδημοσίευση από το Έθνος
Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ
Ο ίδιος ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ Πολ Τόμσεν επιβεβαίωσε, μιλώντας σε θεσμικούς επενδυτές στο Λονδίνο, την υποψία που είχε ο ελληνικός λαός – ότι δηλαδή η Κομισιόν, η κυβέρνηση Παπανδρέου και το ΔΝΤ εξαπάτησαν με το περιβόητο Μνημόνιο τους Ελληνες προτάσσοντας ως πρόσχημα τρομοκράτησης του πληθυσμού το δημόσιο χρέος και το έλλειμμα του προϋπολογισμού προκειμένου να πετύχουν άλλους στόχους, τους οποίους δεν τολμούσαν να ομολογήσουν δημόσια! «Το πραγματικό πρόβλημα της Ελλάδας δεν ήταν τόσο το δημόσιο χρέος», δήλωσε χωρίς περιστροφές ο Δανός αξιωματούχος του ΔΝΤ που προίσταται της ομάδας των ξένων οικονομικών επικυρίαρχων της πατρίδας μας, ο οποίος περιέφερε τον Γ. Παπακωνσταντίνου στο Λονδίνο, τη Φρανκφούρτη και το Παρίσι, «αλλά οι διαρθρωτικές αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας».
Διευκρίνισε δε με καμάρι στους ξένους κερδοσκόπους του Σίτι του Λονδίνου ότι πολύ πιο σημαντικές από τη μείωση του ελλείμματος του προϋπολογισμού ήταν οι μεταρρυθμίσεις στο εργασιακό και στο ασφαλιστικό – δηλαδή η λεηλασία των εισοδημάτων των εργαζομένων και η εξαθλίωση των συνταξιούχων!
Η ομολογία αυτή είναι εξαιρετικά σημαντική από πολιτική σκοπιά. Αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο σφαγιασμός των εισοδημάτων των εργαζομένων και των συντάξεων δεν ήταν μια δυσάρεστη αναπότρεπτη συνέπεια των «τραγικών» δημοσιονομικών προβλημάτων της χώρας, μιας κατάστασης που εξανάγκασε την κυβέρνηση Παπανδρέου να προχωρήσει δήθεν με «πόνο ψυχής» στη λεηλασία των μισθών και των συντάξεων προκειμένου να σωθεί η χώρα από τη χρεοκοπία.
Αντιθέτως, αποκαλύπτει ότι οι περικοπές μισθών και συντάξεων ήταν από την αρχή συνειδητός στόχος της κυβέρνησης Παπανδρέου. Ηταν αυτοσκοπός και όχι ανεπιθύμητη παρενέργεια. Αυτή η αποκάλυψη, πέρα από το γεγονός ότι αναδεικνύει όλο το εύρος της υποκρισίας των θεατρινισμών του Ανδρέα Λοβέρδου στις τηλεοράσεις με τους κλαυθμυρισμούς του για το πόσο δήθεν πονούσε ο ίδιος κόβοντας τους μισθούς και τις συντάξεις, υποδηλώνει επίσης ότι σε καμιά απολύτως περίπτωση δεν προτίθεται η κυβέρνηση Παπανδρέου να ξαναδώσει πίσω σε εργαζομένους και συνταξιούχους τα εισοδήματα που τους λεηλάτησε!
Υπό το πρίσμα αυτών των αποκαλύψεων αντιλαμβάνεται κανείς πολύ καλύτερα τώρα το πραγματικό βάθος της δήλωσης του υφυπουργού Οικονομικών Φίλιππου Σαχινίδη στη ΝΕΤ, στις αρχές Μαΐου, ότι «το ΔΝΤ ήταν η πρώτη επιλογή και η μόνη που υπήρχε από τις 5 Οκτωβρίου 2009 και μετά», δηλαδή από την επομένη των βουλευτικών εκλογών που έφεραν θριαμβευτικά τον Γιώργο Παπανδρέου στην εξουσία για να βελτιώσει τη ζωή των Ελλήνων, στη βάση του θρυλικού πλέον συνθήματός του «λεφτά υπάρχουν!».
Οι ομολογίες του «γκαουλάιτερ» του ΔΝΤ δικαιώνουν όλους τους Ελληνες και ξένους αναλυτές που ευθύς εξαρχής έχουν επισημάνει και επιμένουν ότι το Μνημόνιο έχει στόχο τη διασφάλιση της ομαλής και ελεγχόμενης από τους ξένους επικυρίαρχους ροής χρημάτων για την εξόφληση των δανείων που έχουν χορηγήσει στην Ελλάδα οι ξένες τράπεζες, σχεδόν στο σύνολό τους ευρωπαϊκές. Το Μνημόνιο δεν ενδιαφέρεται καθόλου για τη βελτίωση των θεμελιωδών μακροοικονομικών δεικτών της ελληνικής οικονομίας. Αλλωστε, η βελτίωση είναι αδύνατη στο πλαίσιο του Μνημονίου για αυτό και με το που θα λήξει τυπικά η τριετής διάρκεια της ισχύος του, όλα τα δημοσιονομικά ελληνικά μεγέθη θα είναι πολύ χειρότερα από αυτά που παρέλαβε, με τη χώρα βυθισμένη ταυτόχρονα σε ύφεση!
Και μόνο το γεγονός ότι η Ελλάδα είχε δημόσιο χρέος 115% του ΑΕΠ της πριν υπαχθεί στο ταπεινωτικό και καταστροφικό καθεστώς του Μνημονίου και με τη λήξη του Μνημονίου θα έχει τουλάχιστον… 145% (!) του ΑΕΠ, υποδηλώνει πόσο άσχετοι είναι οι στόχοι του Μνημονίου με τη μείωση του χρέους. Δικαίως ο κόσμος αναλογίζεται τρομοκρατημένος ότι αν με δημόσιο χρέος 115% του ΑΕΠ επέβαλε η κυβέρνηση Παπανδρέου εφιαλτικά αντιλαϊκά μέτρα που «γδέρνουν» τόσο άγρια τον κοσμάκη, με δημόσιο χρέος 145% που θα αφήσει το ΔΝΤ, τι είδους μέτρα θα επιχειρήσει να πάρει εναντίον του λαού η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αν εξακολουθεί τότε να βρίσκεται στην εξουσία; Ούτε στους χειρότερους εφιάλτες του δεν θα έχει δει κανείς αυτό που θα μας κάνει να ζήσουμε στην πραγματική μας ζωή ο Γιώργος Παπανδρέου και οι υπουργοί του…
ΕΕ – ΔΝΤ
Μετα-Μνημόνιο μέχρι το… 2020!
ΓΛΥΚΑΘΗΚΑΝ τόσο πολύ η ΕΕ και το ΔΝΤ από την άνευ ορίων ενδοτικότητα της κυβέρνησης Παπανδρέου στο θέμα του Μνημονίου, όπου δεν διαπραγματεύεται τίποτα και απλώς εκτελεί τυφλά τις απαιτήσεις τους, ώστε άρχισαν να θέτουν σε κυκλοφορία σενάρια επέκτασης του καθεστώτος του Μνημονίου, το οποίο λήγει στα μέσα του 2012, μέχρι το… 2020!!! Με δεδομένο το ότι τότε το δημόσιο χρέος θα είναι πολύ μεγαλύτερο (145% αντί του 115% του ΑΕΠ το 2009), κύκλοι του ΔΝΤ και της Κομισιόν δηλώνουν από τώρα «πρόθυμοι» να συνεχίσουν να «βοηθούν» την Ελλάδα με δάνεια που τη «γδέρνουν» μέσω τοκογλυφικών επιτοκίων και κάνουν τις ξένες τράπεζες να θησαυρίζουν.
Προτείνε η Νefeli 7 και αναδημοσίευσε η Jaquou Utopie
Jaquou
21 Σεπτεμβρίου, 2010 4:02 μμ
Και σχολιάζοντας τον εαυτό μου θα πω ότι διαφωνώ σε χίλια μοίρια με τον Δελαστίκ… ειδικά στο πολιτικό συμπέρασμα περί εξάρτησης της χώρας από ξένα οικονομικά κέντρα που οδηγεί στη θεωρία του προτεκτοράτου, το οποίο θεωρώ ότι θα ταίριαζε σε προηγούμενες εποχές του καπιταλισμού. Κοινώς δεν θεωρώ την Ελλάδα εξαρτημένη χώρα, αλλά τον Ελληνικό καπιταλισμό έναν μικρό παίχτη, αλλά παρ’όλα αυτά παίχτη στην παγκόσμια σκακιέρα, επομένως διαφωνώ και γενικά με το πολιτικό πρόταγμα με επίκεντρο τη λέξη κατοχή της χώρας και νέα ΕΑΜ και τα άλλα τέτοια που ακούω απο δω κι απο κει από την αριστερά. Όμως η είδηση που ήταν και η αφορμή του κειμένου του Δελαστίκ έχει ενδιαφέρον και γι΄αυτό και συνέβαλα στην ανάρτησή της. Απο δω και κάτω μπορείτε να διαφωνήσετε μαζί μου ή με τον κειμενογράφο ή και μεταξύ σας… Δυστυχώς έχω τρελή δουλειά και δεν προλαβαίνω να μπω στο παιχνίδι, πολύ δε περισσότερο να ξαναπιάσουμε τη συζήτηση για το αν ο καπιταλισμός ορίζεται στην εποχή μας ως νεοφιλελευθερισμός, ολοκληρωτικός, ιμπεριαλισμός κ.ο.κ. και τι γραμμές προκύπτουν από κάθε μια ανάλυση χωριστά. Εδώ έχει γίνει του χαμού με τα παπούτσια, την Κίνα και το Θιβέτ και τις γόβες στιλέτο σε σχέση με την επανάσταση και δεν προλαβαίνω να πάιξω… γαμώτο… 😛
loophole
21 Σεπτεμβρίου, 2010 4:10 μμ
Συγνώμη συντρόφισσα αλλά δεν είναι σημαντικό ζήτημα οι γόβες σε σχέση με την επανάσταση? Είναι δυνατόν να κάνεις επανάσταση με γόβα στιλέτο? Εμένα τουλάχιστον μου φαίνεται πολύ δύσκολο, όποτε δοκίμασα να κατέβω σε πορεία με γόβα με χτύπησαν άσχημα (όχι οι μπάτσοι, οι γόβες)
koula
21 Σεπτεμβρίου, 2010 4:14 μμ
αλλη φορα.. να μη φοράς αθλητικές καλτσες.. 😉
Jaquou
21 Σεπτεμβρίου, 2010 4:17 μμ
Η αλήθεια είναι ότι στο τρέξιμο δεν βολεύουν, αλλά έχουν αποδειχτεί και τρελό όπλο… ρωτήστε και διαπρεπή κοντό κρετίνο δικηγόρο… Ρε σεις έχω δουλειά 😦 μη με παρασύρετε πάλι στο θανάσιμο αμάρτημα της τεμπελιάς 😛
anle
21 Σεπτεμβρίου, 2010 4:19 μμ
Ειναι που εισαι ανεκπαιδευτος.. θα σου δειξω εγω χρυσο μου πως θα κανεις επανασταση με λουι βιτον!! ναιαμε!!
koula
21 Σεπτεμβρίου, 2010 4:22 μμ
ή με τσόκαρο.. ή με ψηλοτάκουνο!
δε γινεται και με τα δυο.. θα σαβουρντιστεις.. 😛
Back Door Man
21 Σεπτεμβρίου, 2010 5:08 μμ
Kαλώς την! Μυρίστηκες παπουτσοσυζήτηση και έσκασες μύτη ε;
(Η καημένη η Νefeli θα φρικάρει με την τροπή της «συζήτησης». Γιατι δεν mετακομίζετε στα Δεμένα Πόδια που ήδη βαρέσαν διάλυση;)
nefeli7
21 Σεπτεμβρίου, 2010 10:19 μμ
καλησπέρα σε όλους, όντως έχω ψιλοφρικάρει, αλλά δεν πειράζει, κι αυτό μέσα είναι… μια συζήτηση μπορεί να να πάρει και άλλη τροπή.
Καλά να περνάτε.
koula
21 Σεπτεμβρίου, 2010 10:22 μμ
καλησπέρες!
απλά έτυχε η ανάρτηση να «συμπέσει» με έναν διάλογο δίπλα..
αυτό δε σημαίνει ότι δε μπορεί να «επανέλθει» εντός θέματος η κουβέντα..
😉
Narrator
21 Σεπτεμβρίου, 2010 4:39 μμ
Γίνεται να λάβουμε μέρος στο thread killing χωρίς να διαβάσουμε το άρθρο;
(θα βάλω ψηλοτάκουνα για το σχολιασμό, το υπόσχομαι!)
anarchovlaxos
21 Σεπτεμβρίου, 2010 4:52 μμ
Σημερα εβλεπα κατι δηλωσεις του γαπ στα «ξενα» και μεσα στην υπολοιπη μπουρδολογια ξεχωρισα κατι εκφρασεις του τυπου:»εμπρος ολοι μαζι για μια παγκοσμια διακυβερνηση με στοχο την ανθρωπια»,ή καπως ετσι.Ο ανθρωπος εχει ζαλιστει τοσο πολυ απο τα κολπα του καπιταλισμου που ή δεν ξερει τι λεει,ή ξερει ποιος τον παρακολουθει..
Το τραγικο ειναι που ενα μεγαλο μερος μεχρι προσφατως θεωρουσε αναγκαια τα μετρα γιατι.. «φταιμε ολοι» και γιατι «δεν υπαρχουν λεφτα τελικα» κ.λ.π και τωρα βλεπει ποσο μεγαλο κοροιδο πιαστηκε αυτο το μεγαλο μερος,των ψηφοφορων..
Αλλα αντι να αντιδρασουν,μαλλον θα ψαξουν πιο εντονα αυτην την φορα να βρουν κανενα «κονε» για καμια συμβαση εστω και για 400 ευρω (και αν..)..
Γιαννκα
21 Σεπτεμβρίου, 2010 6:26 μμ
«εξαπατησαν τον ελληνικο λαο»
«που πηγαν τα λεφτα?»
ευτυχως που εχουμε τον Παγκαλο βαζει τα πραγματα στη θεση τους και μονο αληθειες ομολογει……..
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11378&subid=2&pubid=31704948
Αρουραίος
22 Σεπτεμβρίου, 2010 3:33 μμ
Είναι γεγονός και δεν νομίζω ότι εμείς εδώ τουλάχιστον έχουμε κάποια αυταπάτη σχετικά με το προμελετημένο του εγκλήματος. Η κυβέρνηση αυτή είχε ένα και μόνο σχέδιο: Του πως θα περάσει από το «λεφτά υπάρχουν» που της ήταν απαραίτητο για να βγει στο «Καταστρεφόμαστε, χρεοκοπούμε, μπαίνουμε υπό επιτήρηση» που της ήταν απαραίτητο για τα υπόλοιπα.
Αυτό το σχέδιο (οι περίφημες 100 πρώτες ημέρες και ο προσχεδιασμένος πανικός που ακολούθησε) υλοποιήθηκε. Από εκεί και πέρα ανέλαβαν σε συνεργασία με τους ξένους πάτρωνες τα υπόλοιπα: Οι ξένοι προσφέρουν νεοφιλελεύθερη τεχνογνωσία στα στουρνάρια και τα στουρνάρια προσφέρουν την γνώση του Ελληνικού λαού, των αντοχών και των ευαισθησιών του.
Έχουμε να κάνουμε με μία άψογη συνεργασία.
Επειδή και η Jackou έβαλε ένα θέμα σχετικά με την εξάρτηση:
Κατά τη γνώμη μου Jackou είναι δυνατόν κομμάτι μιας αστικής τάξης να έχει εθνικοανεξαρτησιακό χαρακτήρα υπό συγκεκριμένες συνθήκες.
Δεν ισχύει αυτό σήμερα (και ΕΙΔΙΚΑ για την Ελλάδα δεν ίσχυε και ποτέ πιστεύω): Η Ελληνική αστική τάξη έχει επιλέξει ότι ο μόνος τρόπος επιβίωσης είναι να «κολλήσει» δίπλα σε μεγάλες δυνάμεις και ιμπεριαλιστικά κέντρα προκειμένου να επιβιώσει στο διεθνή ανταγωνισμό. Άλλος τρόπος για μια αστική τάξη τόσο παρασιτική, αδύναμη, άρπακόλα κλπ. δεν υπάρχει, ακόμη κι αν «κλεινόταν» στην εσωτερική αγορά.
Σαφώς και η Ελλάδα μπορεί να παίξει με τις διεθνείς αντιθέσεις προκειμένου να τσιμπήσει κάτι παραπάνω. Η θέση της όμως στην όλη ιστορία είναι συγκεκριμένη: Είναι θέση υποτέλειας και δούλου. Αυτό δεν είναι αδιάφορο, σημαίνει συγκεκριμένα πράγματα και μόνο αν δεν θέλουμε να το δούμε δεν το βλέπουμε.
Άγγελος
15 Δεκεμβρίου, 2010 10:43 μμ
Για να μην υπάρχουν σχέσεις υποτέλειας, θα πρέπει να μην χρειαζόμαστε να μας δανείζουν κάποιοι. Για να συμβεί αυτό πρέπει να ορίσουμε τι τρόπο ζωής θέλουμε. Αν θέλουμε να καταναλώνουμε παραπάνω από όσα μπορούμε να παράγουμε, τότε θα έχουμε ανάγκη το δανεισμό, οπότε θα είμαστε υποτελείς στους ξένους.
Εμείς … η κεντροαριστερή λογική αυτής της χώρας, η σαθρή και αμαρτωλή που το αποτοκό της το πληρώνουμε τώρα…είμαστε αυτοί που στρώσαμε το χαλί στους ξένους. Ποιά δεξιά κυβέρνηση προσπάθησε να κάνει κάποιες αλλαγές για να περιορισθεί η σπατάλη και δεν διασύρθηκε με τρόπο κραυγαλέο από την κεντροαριστερά; Σήμερα τι λέμε; γιατί κατηγορούμε το Καραμανλή; τον λιδωρούμε γιατί δεν έκανε αλλαγές… που όμως όταν προσπαθούσε να τις κάνει σύσσωμο το ΠΑΣΟΚ τον κατηγορούσε για ανάλγητη πολιτική.
Η οικονομική εξάρτηση της Ελλάδος, ας το πάρουμε χαμπάρι, ξεκίνησε το 80, όταν μια υπνωτισμένη κοινωνία δέχονταν τα δώρα της, γιατί έφερε, με αντιδεξιά συνθήματα το ΠΑΣΟΚ και τον παπανδρέου στην εξουσία.
Η υπερβολική κατανάλωση, χωρίς ανάλογη ανάπτυξη, εργοστάσια και επιχείρήσεις κερδοφόρες ανάγκαζε την κυβέρνηση, εφόσον δεν θα μπορούσε να έχει έσοδα από την μηδαμινή ιδιωτική πρωτοβουλία, να δανείζεται συνεχώς για να αντισταθμίσει την απρόσκοπτη σπατάλη για να συντηρηθεί το σαθρό πράσινο πασοκικό κράτος.
ποιό αστικό κράτος; αν υπήρχε αυτό πράγματι, δηλαδή να υπήρχε μαζί με την αντίστοιχη ευμάρεια του η χώρα δεν θα είχε κανένα πρόβλημα. Αντ’ αυτού υπάρχει μια πολιτική πράσινη νομεγκλατούρα, που τρώει εδω και τριάντα χρόνια τις σάρκες του ελληνισμού. Ο παπανδρέου αυτή εκπροσωπεί, αυτή θέλει να σώσει, γι’ αυτή νοιάζεται…. αλλά παράλληλα αυτή θα τον καταστρέψει. Επομμένως όλα αυτά που βιώνουμε είναι τα απότοκα της κεντροαριστερής πολιτικής, της κεντροαριστερής αντίληψης και της ευρύτερης αυτόυ του χώρου φιλισοφίας για τη ζωή και το κράτος.