Αναδημοσίευση από την Αυγή
Χειμώνας του ΄85 στη Θεσσαλονίκη. Απεργία των σκουπιδιάρηδων. (έτσι τους λέγαμε τότε). Εγώ 15χρονος κνίτης μαθητής λυκείου. Πιασμένος σε «αλυσίδα» με συντρόφους μεγαλύτερους να προσπαθούμε να εμποδίσουμε τους στρατιώτες να μαζέψουν τα σκουπίδια. Ντρεπόμουν αλλά πιο πολύ ντρεπόμουν να πω πως ντρεπόμουν.
Τα χρόνια πέρασαν. Έχω 2 γιους, ο ένας 15χρονος, δεν είμαι πλέον κνίτης είμαι ένας ανένταχτος-αντιεξουσιαστής-αριστερός τρομάρα μου, που ψάχνει την Αριστερά. Χρόνια τώρα με στήνει στο ραντεβού, αλλά εγώ επιμένω να την περιμένω. Σεπτέμβριος του 2010, Αχαΐα. 40χρονος πλέον, πρόεδρος του Σωματείου «Η ΓΑΛΑΡΙΑ», ηλεκτροσυγκολλητής, εργαζόμενος στη VINCI. Την Τετάρτη είχαμε απεργία. Τα αίτια πολλά. Τα αιτήματα διάφορα. Καλύτερες συνθήκες, επιδόματα, τρομοκρατία, εκβιασμοί. Λίγο πριν ξημερώσει, άρχισαν να έρχονται στα τούνελ κάτι «παλιόπαιδα» με μηχανές και αυτοκίνητα. Κάτι αξύριστα αγόρια με χαίτη και σκουλαρίκια. Ο Νίκος (μεγαλύτερος αυτός) και η Σοφία από το συντονιστικό. Πέρναγε η ώρα και έρχονταν όλο και περισσότερα λιανόπαιδα. Και μαζί κορίτσια, όμορφα κορίτσια. Και στάθηκαν μαζί μας στην πύλη. Δεν ήθελαν να τους κεράσουμε ούτε καφέ. Ένιωθαν πως έκαναν το χρέος τους.
Οι συνάδελφοι μου τα έχασαν. Ντρέπονταν που δεν ήταν όλοι οι εργαζόμενοι που απεργούσαν μαζί μας. Και θέλαν να αγκαλιάσουν όλα αυτά τα παιδιά που στέκονταν μαζί μας χωρίς να ξέρουν ούτε το όνομα μας. Τετάρτη 1 Σεπτέμβρη 2010. η ωραιότερη μέρα της ζωής μου. Δεν κερδίσαμε τίποτα. Δεν ξέρω αν θα κερδίσουμε τίποτα και στο μέλλον. Όμως για πρώτη φορά δεν ένιωσα μόνος. Ένιωσα όμως σύντροφος. Πόσο καιρό είχα να πω αυτή τη λέξη. Για ένα διάστημα ντρεπόμουν να την ξεστομίσω. Την είχαν κουρελιάσει γραφειοκράτες, καρεκλοκένταυροι και εργατοπατέρες. Αυτοί όμως ήταν πραγματικοί Σύντροφοι. Ήταν οι Σύντροφοι μου που δουλεύουμε μαζί στις γαλαρίες και στα συνεργεία της VINCI. Ήταν οι Σύντροφοι μου από διάφορους χώρους, νέα παιδιά που βοήθησαν να πετύχει η απεργία και να μην δουλέψει κανείς. Λυπάμαι συνάδελφοι αν δεν μπορέσει να κερδίσει το Σωματείο ένα επίδομα παραπάνω, αλλά κερδίσαμε σε ανθρωπιά αξιοπρέπεια και κυρίως αλληλεγγύη.
Δεν ξέρω πόσα από αυτά τα παιδιά θα κάνουν καριέρα, θα αποχτήσουν χρήμα, θα γίνουν πρώην αντιεξουσιαστές, πρώην αριστεροί, οικογενειάρχες με εξοχικό και γκόμενα. Ίσως όλα, ίσως κανένα. Μα θα έρθουν άλλα στη θέση τους και στη θέση μας. Και η ζωή θα συνεχίζεται με τους λίγους ρομαντικούς να παλεύουν για μια καλύτερη ζωή. Συγγνώμη παιδιά που δεν ξέρω τα ονόματα σας, αλλά σας ευχαριστώ και ‘γω και οι συνάδελφοι μου. Συγγνώμη και σε όσους περίμεναν να διαβάσουν ένα «πολιτικό» κείμενο.
ΥΓ.: Ραντεβού ρε μαλλιάδες στη ΔΕΘ και μακριά από γραφειοκράτες
Να ξέρατε τι χάσατε όσοι δεν ήσασταν μαζί μας.
Και σεις ποντικοί που περιμένετε στη γωνία την προσωπική μου άποψη εξέφρασα στο κείμενο αυτό.
Τσελεπής Θόδωρος (Ηλεκτροσυγκολλητής)
Αναδημοσιεύει η Jaquou Utopie
marxfactor
9 Σεπτεμβρίου, 2010 4:39 μμ
Ευγε…και τα μυαλά στα κάγκελα….και το δημοσιευσε η Αυγή αυτό?…μπράβο της!…δεν ξέρω ποια κομματόσκυλα θα το καταλάβουν αλλά ξέρω πολλές/ους που βλέπουν τον εαυτό τους σε αυτό το κείμενο.
denyal
9 Σεπτεμβρίου, 2010 6:15 μμ
υπέροχο
μανικάκος
9 Σεπτεμβρίου, 2010 6:26 μμ
solidarity
elkartasuna
αλληλεγγύη
Solidarität
dayanışma
solidaridad…….
οπως κ να το φωναξεις,η σημασια δε χανεται…
ειναι καταδικασμενος καθε αγωνας χωρις αυτη…
DrAluca
9 Σεπτεμβρίου, 2010 6:29 μμ
Και μολις το βιωσεις δεν γυριζεις πισω…..οτι και να γινει.
«No pasaran sous les fourches caudines»
Xαμογελατε…
Back Door Man
9 Σεπτεμβρίου, 2010 6:29 μμ
Ωραίος ο τύπος, εδώ συνέντευξη του στην Εποχή,
http://epohi.gr/portal/oikonomia/7592
lotea
9 Σεπτεμβρίου, 2010 11:22 μμ
Αυτούς του ΠΑΜΕ, γιατί τους ενοχλούν τα πρωτοβάθμια σωματεία;
Ana-katadyomenh
10 Σεπτεμβρίου, 2010 2:35 πμ
έλα μου ντε… χαλάει η καθαρότητα της πίστης… άσε γιατί έτοιμη είμαι να τα χώσω για το ΠΑΜΕ ή ΑΣΚ στον Βύρωνα… το δουλεύω στο κεφάλι μου απλώς ακόμα…
Ana-katadyomenh
9 Σεπτεμβρίου, 2010 6:44 μμ
Πολύ ωραίος…!!! Αυτά περί αλληλεγγύης να τα ακούνε μερικοί μερικοί και όλοι μας…
anarchovlaxos
9 Σεπτεμβρίου, 2010 8:53 μμ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ!!
ηθελα να το γραψω και εγω..
Αθανασία
9 Σεπτεμβρίου, 2010 10:32 μμ
Τι καταπληκτική αυτη η ενέργεια των <> . Κάτι τέτοιες στιγμές είναι που νοιωθεις να φεύγεις απο το χώμα που θέλουν να σε κρατήσουν
elsa
10 Σεπτεμβρίου, 2010 12:41 πμ
Ωραίος! Και πολύ συγκινητική η ειλικρίνεια με την οποία εκφράζει αυτό που ένιωσε…
χατζηπετρης
10 Σεπτεμβρίου, 2010 3:15 πμ
Παρα πολυ σωστος
Δημοσιευτικε στο Δρομο της Αριστερας το Σαββατο και μετα το δημοσιευσε η Αυγη την Κυριακη.
rocinante
10 Σεπτεμβρίου, 2010 10:56 πμ
Xρωστάμε και αυτό
Με ανακοινωμένη την απεργία της 1 Σεπτεμβρίου από τις 11 Αυγούστου μόνο το σωματείο μισθωτών τεχνικών Πάτρας έβγαλε ανακοίνωση στήριξης της απεργίας και μαζί με αλληλέγγυους ήταν εκεί.
Γεια σου ρε Θόδωρε και ευχαριστούμε και ευχαριστούμε και όλους τους εργάτες που μας δείξατε οτι η οργάνωση και η αυτοδιεύθυνση των αγώνων από τα κάτω είναι πραγματικότητα.Είναι συγκηνητική και δύσκολη η προσπάθεια σας,ειδικά με την εργοδοτική τρομοκρατία που καθημερινά νοιώθεται στο πετσί σας.Σκατά στα κόμματα και τους γραφειοκράτες,σκατά στο εργατικό κέντρο Πάτρας και το ΠΑΜΕ(που έβγαλε ανακοίνωση οτι το σωματείο σας είναι εργοδοτικό) που σας έγραψαν,σκατά στους πουλημένους καπηλευτές αγώνων που έρχονται μόνο και μόνο για να σας έχουν από κοντά,σκατά στα ψέμματα του συντονισμού πρωτοβάθμειων σωματείων(συντονισμός σφραγίδων) Πάτρας που αφού σας είπαν οτι δεν τους ειδοποιήσατε έβγαλαν ανακοίνωση πορείας με τη ΓΣΕΕ.Σιχάματα ήρθε η στιγμή που το αυτοοργανωμένο εργατικό κίνημα θα σας στείλει από εκεί που ήρθατε.
Ένας που ήταν εκεί
freesyndicate
11 Σεπτεμβρίου, 2010 1:43 πμ
…κατ’ ελάχιστο, χρωστάμε την αναφορά στα ακόλουθα:
Ο Κ. Τσελεπής (συνειδητά κεφαλαίο Κ) απέστειλε τούτη την επιστολή για σύγχρονη δημοσίευση στις εφημερίδες Αυγή, Δρόμος της Αριστεράς, Εποχή και Πριν – αφού αυτές μόνον είχαν δημοσιοποιήσει την απεργία του συνδικάτου στο οποίο προεδρεύει, τη «Γαλαρία» των εργαζομένων στην κατασκευή των νέων οδών ταχείας κυκλοφορίας στην Πελοπόννησο…
__________
Ένα κείμενο που τιμά τον γράψαντα και τους αναφερόμενους…
__________
Με αφορμή το κείμενο από το rocinante, χρωστάμε, επίσης, δυνάμωμα των εργαλείων διαλόγου κι επικοινωνίας μας, όπως η «Δράση» κι ο «Ροσινάντε», ώστε τα συνδικάτα να συναντιούνται με τους ενεργούς συμπολίτες, ε, σύντροφε;
risinggalaxy
12 Σεπτεμβρίου, 2010 4:46 μμ
ω ναι ! 🙂
Ankan
13 Σεπτεμβρίου, 2010 12:45 πμ
Γειά σου ρε μεγάλε….!!
Ενας συνομήλικος απ το Ηράκλειο σου στέλνει χαιρετίσματα!!!!!!!!
Μράβο ρε Ζακού και σ’εσένα…καιρό είχα να διαβάσω κάτι..αντρίκειο από εργαζόμενο εδώ μέσα..!!!