του Back Door Man
Από το περιδιάβασμα μου στον θαυμαστό κόσμο του Internet την βδομάδα που μας πέρασε, συγκράτησα δύο “ειδήσεις”:
Το εμετικό γλύψιμο Ευαγγελάτου σε έναν από τους πολλούς βιαστές της δημοκρατίας…
Δεν θα ασχοληθώ με την ουσία τους, τα ζητήματα που θέτουν τα παραπάνω είναι τόσο εξόφθαλμα ηλίθια, που δεν αξίζει τον κόπο. Εξ’ αλλού, άλλοι τα λένε πολύ καλύτερα από μένα.
Οι δύο ειδήσεις, φαντάζουν εντελώς άσχετες μεταξύ τους (εκτός ίσως ότι μου προκάλεσαν την ίδια οργή). Με δεύτερη ανάγνωση όμως βρήκα (με κάποια δόση αυθαιρεσίας) ότι έχουν ένα κοινό στοιχείο: Φανερώνουν σε κάποιο βαθμό τον λόγο για τον βιασμό που δεχόμαστε στις ζωές μας το τελευταίο διάστημα. Όχι βέβαια για τα αίτια (μακριά από μας οι ηθικού τύπου αναλύσεις) αλλά για τους λόγους που το έγκλημα που λαμβάνει χώρα σε βάρος μας δεν συναντά τις αντιστάσεις που θα θέλαμε. Όταν ένας από τους κυριότερους διαμορφωτές της κοινής γνώμης μετατρέπεται κυριολεκτικά σε αυλοκόλακα και ένας “διανοούμενος” χρησιμοποιεί την “αναρχική” κατά τα λεγόμενα του σκέψη προς δικαιολόγηση βιαστών και μόνο, δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας. Και βέβαια για την ελίτ των δημοσιογράφων δεν τρέφουμε αυταπάτες, το πέρασμα των ΜΜΕ στα χέρια πανίσχυρων επιχειρηματικών συμφερόντων μας έχει προετοιμάσει στο τι να περιμένουμε από αυτούς. Οι διανοούμενοι όμως (που στην πλειοψηφία τους στην Ελλάδα αναπροσδιορίζονται ως αριστεροί); Γιατί τέτοια σιωπή ή ακόμα χειρότερα, απροκάλυπτη και άκριτη στήριξη εργοδοτών σε εργατικές διαφορές (απόλυση Παλαιστίδη); Ίσως η αιτία να βρίσκεται στις δικές τους εξαρτήσεις. Οι περισσότεροι προκειμένου να εκδοθεί το πνευματικό τους έργο, είναι σε μεγάλο βαθμό εξαρτημένοι είτε από το κεφάλαιο (εκδοτικοί οίκοι) ή από την εξουσία (Πανεπιστήμια). Σχετικά ο Καστοριάδης είχε γράψει:
«Ο συγγραφέας και ο διανοητής, με τα ιδιαίτερα μέσα που του δίνουν η κουλτούρα του και οι ικανότητές του, ασκεί επιρροή στην κοινωνία. Όμως αυτή η επιρροή αποτελεί μέρος του ρόλου του ως πολίτη: λέει αυτό που σκέφτεται και αναλαμβάνει την ευθύνη των λόγων του. Kανείς δεν απαλλάσσεται από αυτή την ευθύνη. Ούτε καν εκείνος που σωπαίνει και, ως εκ τούτου, αφήνει να μιλούν οι άλλοι και να καταλαμβάνεται ο κοινωνικό-ιστορικός χώρος ενδεχομένως από ιδέες τερατώδεις.
Mία από τις εκδηλώσεις – μόνο μία – της γενικής και βαθιάς κρίσης της κοινωνίας είναι η κρίση της κριτικής. Γεγονός είναι ότι υπάρχει γενικευμένη ψευδο-συναίνεση. H κριτική και η εργασία των διανοουμένων απορροφώνται από το σύστημα τώρα πολύ περισσότερο από άλλοτε και με τρόπο πολύ πιο έντονο. Όλα τα αλέθουν τα Mέσα Mαζικής Eνημέρωσης. Tα δίκτυα συνενοχής είναι παντοδύναμα. Σήμερα, τις αποκλίνουσες και ετερόδοξες φωνές δεν τις καταπνίγουν ούτε η λογοκρισία ούτε οι εκδότες. Tις καταπνίγει η γενικευμένη εμπορευματοποίηση.»
Όπως και να’ χει, τα παραπάνω σε συνδυασμό με την αδυναμία της αριστεράς να αρθρώσει πειστικό λόγο παγιδευμένη είτε σε ιδεολογικές αγκυλώσεις και αναχρονισμούς είτε σε πολιτικές προσωπικής προβολής, κάνει το μέλλον να μη δείχνει καθόλου αισιόδοξο…
HungerStrike300: Απεργία Πείνας Μεταναστών
//ΠαραλληλοΓράφος// 
αριστερός διανοούμενος γαλαζοαίματος
31 Αυγούστου, 2010 3:01 μμ
γαμώ, δέρνω και παντρεύομαι!
Spin
31 Αυγούστου, 2010 3:18 μμ
Μια σημείωση…Ο Τσόκλης έκανε την δήλωση 10 χρόνια πριν. Το θέμα το είδα και εγώ πρώτα στο indymedia, μετά συζητήθηκε και στο tvxs αλλά στην enet διάβασα πως το θέμα το ανακίνησαν οι οικολόγοι καθώς η σχετική εκπομπή ξαναπροβλήθηκε τον 15υγουστο.
Γενικά ας μην περιμένουμε από αυτούς τους διανοούμενους να μας βοηθήσουν . Ή θα πρέπει να βρούμε τους διανοητές που έχουν σοβαρό λόγο και άποψη και αποκλείονται από τα ΜΜΕ ή ας τους αφήσουμε εντελώς στην άκρη.
MITSARAS
31 Αυγούστου, 2010 3:41 μμ
Γεια σου spin. Κατ’ αρχήν να σου πω πως δεν έτυχε να μιλήσουμε στο παρελθόν αλλά σε παρακολουθώ στο ΤΒΧΣ και οφείλω να πω πως το χιούμορ σου σπάει κόκκαλα.
Θεωρώ κι εγώ πως δε πρέπει να περιμένουμε τίποτα από τη διανόηση (πέρα από εξαιρέσεις) από τη στιγμή που έχει συνδέσει τις πνευματικές τις δυνάμεις με τα κέρδη των μεγαλοεκδοτών, των θιασαρχών ή των δισκογραφικών εταιριών. Τα πάντα πλέον είναι εμπόρευμα και βεβαίως από το πάρτυ κερδών δε θα μπορούσε να λείψει και η «πνευματική» δημιουργία.
Γενικά όλος αυτός ο συρφετός μου είναι πιο αντιπαθής ακόμα κι από τους αστούς (αυτοί τη δουλίτσα τους κάνουν) ή και τους δημοσιογράφους.
Η διανόηση είτε αισθητικά είτε ως περιεχόμενο εκφράζει έναν κόσμο που σαπίζει και γνωρίζουν πως μαζί του σαπίζουν και οι ίδιοι προσπαθώντας έτσι να συσκοτίσουν τα πράγματα.
Θεωρώ πως το κίνημα θα πρέπει να στραφεί και εναντίον τους (και δεν εννοώ καίγοντας π.χ. βιβλία) αλλά δημιουργώντας μία δική του πολιτιστική αντιπρόταση που θα έρχεται σε ευθεία ρήξη και η οποία θα θεμελειωθεί σε μία ενδεχόμενη επαναστατική κατάσταση. Και ποιοι θα δημιουργήσουν αυτή την πολιτιστική αντιπρόταση? Μα οι νέοι δημιουργοί που ζούνε στα σπλάχνα της κοινωνίας. Ο ηθοποιός που δουλεύει σερβιτόρος στο κολωνάκι, η ζωγράφος που δουλεύει σε κατάστημα ρούχων, ο συγγραφέας που καταχωνιάζει τα γραπτά του στο συρτάρι του γραφείου του και που γράφει για τον εαυτό του ή τους φίλους του, ο μουσικός που παίζει μουσική σε σκυλομάγαζα κτλ.
Γι’ αυτό κατά τη γνώμη μου οφείλουμε να γυρίσουμε στις πλάτες μας στο επίσημο θέαμα και να στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις, ερασιτεχνικές κινήσεις. Εκεί βρίσκεται η τέχνη και η δημιουργία του μέλλοντος.
Για να θυμηθούμε και τον Γκαίτε: Φως, περισσότερο φως…
Back Door Man
1 Σεπτεμβρίου, 2010 5:39 μμ
Αυτά όμως Μitsara ήταν τελευταία του λόγια…
MITSARAS
1 Σεπτεμβρίου, 2010 5:46 μμ
Και?
Spin
31 Αυγούστου, 2010 4:06 μμ
Γεια σου ρε Μητσάρα , να σαι καλά και εύγε για την προσπάθεια εδώ στους ΣΧΣ.
Πολύ σωστή η άποψη σου για τους «διανοούμενους». Άντε να οργανωθούμε γιατί αλλιώς θα βλέπουμε τον Χωμενίδη να στηρίζει ΔΑ και να εκφράζει την σοβαρή διανόηση…
Jaquou
31 Αυγούστου, 2010 4:11 μμ
Καλώς τον Spin 🙂 🙂 🙂
Όταν λές ΔΑ εννoείς ΔΗ.ΑΡΙ ; Χωράει καλέ ολόκληρο σοφό παιδί στο Δυάρι;
Spin
31 Αυγούστου, 2010 4:18 μμ
Heyho Jaquou 🙂
ΔΑ εννοώ φυσικά την μοναδική, σοβαρή μη αριστεριστική, μη σταλινική, μη φοβική, ανανεωτική, πραγματικά ριζοσπαστική δημοκρατική αρμάδα που οδηγάει υπεύθυνα, συνετά και συνεσταλμένα ο Φώτης ο Κουβέλης, ο Πρόεδρος ο Πρώτος ο «Καταδικάζομεν την βιαν από όπου και αν προέρχεται»
Jaquou
31 Αυγούστου, 2010 4:32 μμ
«βία… φτουουουουου» που θά’λεγε κι ένα τετράχρονο παιδάκι
😛
γαλαζοαίματος
31 Αυγούστου, 2010 4:33 μμ
Κάντε πλάκα σταλινάκια τώρα που σας παίρνει..
1.7% η Δ.Α. (και είναι ακόμα ο κόσμος σε διακοπές)
γαλαζοαίματος
31 Αυγούστου, 2010 4:35 μμ
Η πολιτεία το ντράφι η βουλιαγμένη είναι άδεια!
γαλαζοαίματος
31 Αυγούστου, 2010 4:36 μμ
λείπει κι ο stathas
γαλαζοαίματος
31 Αυγούστου, 2010 4:38 μμ
αν κι ο μαργαριτης έχει πάρει σβάρνα τα βουκολικά τοπία κι εξημερώνει τσι χώρκατους
γαλαζοαίματος
31 Αυγούστου, 2010 4:38 μμ
τον tolo τι τον έχω;
γαλαζοαίματος
31 Αυγούστου, 2010 4:44 μμ
tole
παλιοβοθροπότη κοπρανογευσιγνώστη
τσιρ-λιντερ του κουρελιακού
και κουμπάρε κτηνοβατων και κτηνοβατημενων
γαλαζοαίματος
31 Αυγούστου, 2010 4:45 μμ
ουστ
γαλαζοαίματος
31 Αυγούστου, 2010 4:52 μμ
πετάω το γάντι στον tolo για να σηκώσετε το σταυρό του μαρτυρίου 😀
Jaquou
31 Αυγούστου, 2010 4:39 μμ
😦 μελαγχολία…
MITSARAS
31 Αυγούστου, 2010 4:12 μμ
Άστα, με τέτοιους διανοούμενους τι τους χρειαζόμαστε τους σκοταδιστές…
j4nus
31 Αυγούστου, 2010 4:46 μμ
από πού κι ως πού ο Τσόφλης αποτελεί διανοούμενο;
Spin
31 Αυγούστου, 2010 4:55 μμ
Μιλάει περίεργα, δεν χτενίζεται και προκαλεί για τη φάση . τι άλλο μπορεί να είναι? 😛
Zaphod
31 Αυγούστου, 2010 7:49 μμ
Έχει και κόρη κοσμογυρισμένη βουλευτή. Πού το πας αυτό;
Spin
31 Αυγούστου, 2010 7:54 μμ
Εμ , έτσι είναι οι οικογένειες πρέπει να έχουν μια συνέχεια. Η κόρη με τον βιασμό του ΔΝΤ, ο πατέρας με τον βιασμό γενικότερα.
Narrator
31 Αυγούστου, 2010 4:57 μμ
Καλά που είναι εδώ ο γαλαζοαίματος και σας τα λέει έξω από τα δόντια!
γαλαζοαίματος
31 Αυγούστου, 2010 5:00 μμ
τους χαλώ τα τρολαρίσματα
Narrator
31 Αυγούστου, 2010 5:20 μμ
Καλά κάνεις γιατί το έχουν παρακάνει τώρα τελευταία…
Oblivion
31 Αυγούστου, 2010 5:00 μμ
Ποίος είναι πάλι αυτός ο Τσόκλης?Και πως θα ένιωθε αν βίαζα την κόρη του αν με άναβε η τρίχα 15cm που προεξέχει από την μασχάλη της?Και τι στο διάολο, αναρχικές θέσεις αυτές?Ούτε τα ζώα βιάζουν, γιατί ως γνωστόν το θηλυκό πρέπει να επιλέξει.Τι παπαριές ακούμε γαμώ τα αυτιά μου.
Παντρεύτηκε ο γιος του Βασιλιά?Το έχασα!!?!?
Narrator
31 Αυγούστου, 2010 5:42 μμ
Εμετικός! Αυτός είναι ο Τσόκλης!
Άσε, κι εγώ έχασα το γάμο και με ταλανίζει μια απορία… Ο Ντι Κάπριο ήταν στη Σπετσοπούλα για το γάμο ή άσχετο?
Oblivion
31 Αυγούστου, 2010 5:58 μμ
Ήταν νομίζω.Θα έκλεβε τις ιδέες κανενός:D:D
Spin
31 Αυγούστου, 2010 6:03 μμ
Λέτε να τον έψησε να αρνηθεί τον δρόμο του πατέρα του και να ξεκινήσει η ανατροπή του μνημονίου από τον γιο του βασιλιά? 😀
Oblivion
31 Αυγούστου, 2010 6:22 μμ
Μπα, αυτό απαιτεί να πάνε σε επίπεδο n και ως εκ τούτου κινδυνεύουν να μείνουν στην λήθη αν σκάσουν μύτη στο όνειρο οι μπάτσοι του Υπ.Προ.Πο.:)
Spin
31 Αυγούστου, 2010 7:34 μμ
Το θέμα όμως είναι πως οι γαλαζοαίματοι τερματίζουν με n=2. δεν πάει πιο κάτω 😛
Λευτερης
1 Σεπτεμβρίου, 2010 2:20 πμ
α)Μιας και ο κυριος Τσοκλης ειναι πολυ «προχω» σε σχεση με τους «μικροαστους και αστοιχειωτους» μπορω και εγω καθοδηγουμενος απο τον ενθουσιασμο μου για την αυτονοητη επανασταση του ΓΑΠ , μαρκαλεψω επαναστατικα και αυτονοητα την Μαγια τον Γιωργακη και ολη την βουλευτικη ομαδα του ΠΑΣΟΚ και υστερα ευελπιστω ο φιλτατος καλλιτεχνης να ερθει να με υπερασπιστει στο δικαστηριο….
β)Μεγαλες μεριδες της τεχνης και της διανοησης λιγο η πολυ θεωρουνε οτι πρεπει να απολαμβανουν τα προνομια αρχοντων των εποχων της φεουδαρχιας….Τους επιτρεπονται να λενε οτι γουσταρουν να κανουν οτι γουσταρουν και να μας ζητανε και τα ρεστα που δεν βαρεσαμε παλαμακια…..Στην εποχη του μεταμοντερνισμου ως ιδεολογημα στον καπιταλισμο ολα επιτρεπονται και ολα αργα η γρηγορα γινονται…..
Αρουραίος
1 Σεπτεμβρίου, 2010 9:47 πμ
Σύμφωνα με τον τρελιάρη «διανοούμενό» μας μπορείς. Θα το τολμήσεις όμως??
Καλά η Ελληνική διανόηση δίνει κυριολεκτικά τα ρέστα της!
Ο εκπιθηκισμός του ανθρώπου κανονικά…
j4nus
1 Σεπτεμβρίου, 2010 3:27 πμ
επειδή ο Τσόφλης πέταξε την κοτσάνα του δε σημαίνει ότι οι ιδέες του είναι αναρχικές…
εγώ άκρως πεο-εξουσιαστικές τις βρήκα…
Αρουραίος
1 Σεπτεμβρίου, 2010 10:38 πμ
Πάντως πέρα από την γραφικότητα που έχουν αυτοί οι μαλάκες που παριστάνουν και τους «αναρχικά σκεπτόμενους» (Με τον αναρχισμό προσωπικά δεν συμφωνώ σχεδόν πουθενά, όμως είναι άλλο αυτό κι άλλο το κάθε τσόλι που λέει την παπαριά του και μετά δηλώνει αναρχικός…), υπάρχει κι ένας βαθύτατος συντηρητισμός στα λόγια τους.
Γιατί καλά η λιγουριά, τα σάλια που τρέχουν κλπ: Είναι κάτι αναμενόμενο από διανοούμενους του διαμετρήματός τους.
Όμως αυτοί οι τύποι ουσιαστικά ζητούν να γυρίσουμε 50-100 χρόνια πίσω! Μιλάμε για κανονικούς ταλιμπάν της «διανόησης» που μια κοπέλα για να μην την βιάσουν πρέπει να είναι με την μαντήλα ενώ ένας άνθρωπος που έχει πλυντήριο θα πρέπει να αισθάνεται ενοχές γιατί η γιαγιά του (πολύ καλός άνθρωπος!) έπλενε στη σκάφη!
Ουσιαστικά γίνονται σημαιοφόροι ενός νεοσυντηρητικού ρεύματος, που, ας μην αυταπατώμαστε: Δημιουργός του δεν είναι το κάθε διανοητικό ρετάλι. Είναι η διαρκής πλέον κρίση του συστήματος και η συνακόλουθη νεοσυντηρητική/νεοφιλελεύθερη επέλαση της αστικής τάξης/ιμπεριαλισμού, που χτυπά ανελέητα κάθε δικαίωμα.
Τους αφιερώνω λοιπόν με όλη μου την αγαπη αυτό, ελπίζοντας ότι δεν θα θεωρηθεί και η Μαρία «προκλητικά ντυμένη»:
vromikesskepsis
1 Σεπτεμβρίου, 2010 10:47 πμ
Υποτίθεται ότι ο κος Τσόκλης εκπροσωπεί την διανόηση.
Αυτή, βέβαια, βρίσκεται αλλού.
Πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τις αξίες και ν’ αφήσουμε τη διανόηση στην ησυχία της.
Οι περισσότεροι διανοητές του σήμερα, στην Ελλάδα τουλάχιστον, διαγωνίζονται στη φαυλότητα.
Όσο για τον γιό του τέως… Άμα πτωχεύσεις σου επιβάλλουν να καταπίνεις σκουπίδια
MITSARAS
1 Σεπτεμβρίου, 2010 11:31 πμ
Το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει (για να μη ξεχνιόμαστε):
Ηθελαν μαθήτριες να συμμετάσχουν σε σόου υποταγής
Η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μάγια Τσόκλη και ο Σύνδεσμος Αντιπροσώπων Αεροπορικών Εταιρειών ήθελαν οι μαθήτριες του Ράλλειου Γυμνασίου Θηλέων Πειραιά, να μοιράζουν «δωράκια» σε τουρίστες, ώστε να «απολογηθεί» η χώρα για τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων!
Μαθήτριες που θα μοιράζουν δώρα σε τουρίστες, για να …ζητήσουν συγγνώμη για τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων, ονειρεύονταν η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μάγια Τσόκλη και ο πρόεδρος του Συνδέσμου Αντιπροσώπων Αεροπορικών Εταιρειών, Ντίνος Φραντζεσκάκης! Διοργάνωναν, για σήμερα, «»επίθεση φιλίας» προς τους ξένους τουρίστες» και ήθελαν τις μαθήτριες απ’ το Ράλλειο Πειραματικό Γυμνάσιο Θηλέων, να συμμετέχουν στο σόου και να μοιράζουν «δώρα σε συσκευασίες του ΕΟΤ»! Μετά από παρέμβαση του ΠΑΜΕ, η ΕΛΜΕ Πειραιά έκανε παρέμβαση στον διευθυντή του σχολείου και η συμμετοχή των μαθητριών στο σόου ακυρώθηκε.
Ο «Ρ» σήμερα δημοσιεύει την απαράδεκτη υπεύθυνη δήλωση, με την υπογραφή του υπουργείου Παιδείας, που δόθηκε στους γονείς για τη συμμετοχή των μαθητών στη φιέστα που ετοίμαζε η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ με την …ευγενική χορηγία του Συνδέσμου Αντιπροσώπων Αεροπορικών Εταιρειών. Πρόκειται για «μνημείο» υποτακτικής αντίληψης, αναπαραγωγής της «θεωρίας» της ψωροκώσταινας, που ζητιανεύει για να ζήσει, μια «εικόνα» από άλλες εποχές. Σκοπός τους ήταν να συκοφαντήσουν τους αγώνες των εργαζομένων ενάντια στα μέτρα, να στρέψουν μαθητές και γονείς ενάντια στις κινητοποιήσεις που διεκδικούν τα συμφέροντά τους. Συγκεκριμένα, από τους γονείς των μαθητριών ζητήθηκε να υπογράψουν την παρακάτω δήλωση:
«Δηλώνω υπεύθυνα ότι επιτρέπω στη μαθήτρια ……. της Γ’ Τάξης να συμμετάσχει στις εκδηλώσεις «επίθεσης φιλίας» προς τους ξένους τουρίστες που επισκέπτονται τη χώρα μας, ώστε να αντιστραφούν οι αρνητικές εικόνες που εξέπεμψαν τα διεθνή ΜΜΕ το τελευταίο διάστημα. Οι εκδηλώσεις οργανώνονται με πρωτοβουλία της Μάγια Τσόκλη (βουλευτή Επικρατείας και εισηγητή του κοινοβουλευτικού τομέα τουρισμού του ΠΑΣΟΚ) και του Ντίνου Φραντζεσκάκη (Προέδρου του Συνδέσμου Αντιπροσώπων Αεροπορικών Εταιρειών) και θα λάβουν χώρα την Τρίτη 1 Ιουνίου 2010 από 16:00 – 18:00 στο λιμάνι του Πειραιά. Οι μαθήτριες του σχολείου μας θα μοιράσουν στους τουρίστες που αναχωρούν δώρα σε συσκευασίες του ΕΟΤ».
Θέλουν τους μαθητές να προσκυνούν το κεφάλαιο
Η Οργάνωση Πόλης Πειραιά της ΚΝΕ, σε ανακοίνωση της, «καταγγέλλει τις προσπάθειες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, των εφοπλιστών, των μηχανισμών τους μέσα στα σχολεία που προσπαθούν με πρωτοφανή τρόπο να στρέψουν τους μαθητές ενάντια στους εργατικούς – λαϊκούς αγώνες». Η Οργάνωση της ΚΝΕ τονίζει ότι «η κίνηση αυτή εντάσσεται στη συνολική συκοφαντική επίθεση που έχουν εξαπολύσει η κυβέρνηση, η εργοδοσία και οι μηχανισμοί της στο ΠΑΜΕ και στους αγώνες των εργαζομένων που αναπτύσσονται σαν απάντηση στη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζεται από το σύνολο των κομμάτων της πλουτοκρατίας και της ΕΕ. Αποτελεί ιδεολογική τρομοκρατία, στην κυριολεξία επιχείρηση πλύσης εγκεφάλου παιδικών συνειδήσεων, ηλικίας 13 έως 15 χρόνων. Θέλουν να μάθουν τους μαθητές να προσκυνούν το κεφάλαιο, να υπερασπίζονται τα κέρδη του, να ζουν υποταγμένοι, κόντρα στα συμφέροντα αυτών και των εργαζόμενων γονιών τους. Ταυτόχρονα, το μοίρασμα υπεύθυνων δηλώσεων δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία σύγχρονη έκδοση των «πιστοποιητικών κοινωνικών φρονημάτων». Οι μαθητές να βρεθούν στο πλευρό των ναυτεργατών και του συνόλου της εργατικής τάξης. Εκεί είναι η θέση τους».
Ακόμα, η Ομοσπονδία Ενώσεων Συλλόγων Γονέων Μαθητών Νομαρχίας Πειραιά, μεταξύ άλλων, υπογραμμίζει: «Αρνούμαστε τη χρησιμοποίηση των παιδιών μας, για την εκπλήρωση των σχεδίων τους. Πολλοί από τους γονείς τους είναι ναυτεργάτες, άνεργοι, που παλεύουν για μια ζωή, προσφέροντας τις περισσότερες φορές και την ίδια τη ζωή τους για τα κέρδη των εφοπλιστών, για τους μεγαλοξενοδόχους, για τους μεγαλεμπόρους».
Spin
1 Σεπτεμβρίου, 2010 2:55 μμ
Καλό κουμάσι και η Μάγια…
DrAluca
1 Σεπτεμβρίου, 2010 4:15 μμ
Και ενα καλησπερα δεν ειπες ε?
Καλα σου…..;)
Χαμογελατε…
MITSARAS
1 Σεπτεμβρίου, 2010 4:17 μμ
Το απόλυτο τίποτα που έκανε «καριέρα» με τις πλάτες και τα φράγκα του μπαμπά.
DrAluca
1 Σεπτεμβρίου, 2010 4:19 μμ
Ζηλευεις επειδη εκεινη πηγαινε ταξιδια ε?
Παλιοαριστεροι….μη δειτε ανθρωπο να προκοψει(και να γινεται αουτ οφ δε μπλου βουλευτης) αμεσως να μιλησετε….;)
Χαμογελατε…
MITSARAS
1 Σεπτεμβρίου, 2010 4:49 μμ
Κάτι τέτοια λες και με κάνεις να αναπολώ τα παλιά καλά χρόνια που μία εφημερίδα αγόραζες και σε έστελνε το κράτος δωρεάν ταξίδια στα ελληνικά νησιά.
DrAluca
1 Σεπτεμβρίου, 2010 4:51 μμ
Και μαλιστα και off season….Αλλα ποσο αχαριστοι ειμαστε?
Που ναι και το capybara να μας τα εξηγησεις αυτα με τον τροπο του…?
χεχεχεχε
Χαμογελατε…
Narrator
1 Σεπτεμβρίου, 2010 9:51 μμ
σε είπε αριστερό και δεν τσίνισες ακόμα… you are slipping, luv!
DrAluca
1 Σεπτεμβρίου, 2010 9:56 μμ
Αμα εχεις τον τροπο σου….ελα,παραδεξου το…θες να σου μαθω πως το κανω.
😉
Χαμογελατε…
Narrator
1 Σεπτεμβρίου, 2010 9:57 μμ
Εγώ έχω το τσόκαρο… δεν με πολυνοιάζει 😉
DrAluca
1 Σεπτεμβρίου, 2010 9:58 μμ
Καπου εδω εγω το παιζω αδιαφορος…..;)
χεχεχε
Χαμογελατε…
giankal
1 Σεπτεμβρίου, 2010 6:50 μμ
και που να σου πω για το κοινωνικο και ανθρωπιστικο προσωπο…….
ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ολοι νεοι σχσ ειναι πολυ φιλοξενο αυτο το σπιτι 🙂
giankal
1 Σεπτεμβρίου, 2010 6:52 μμ
καλησπερα σε ολουυυυυυυυυυυς
Back Door Man
1 Σεπτεμβρίου, 2010 5:30 μμ
Eίπα και γω, ο Mitsaras δεν θα το βάλει;
MITSARAS
1 Σεπτεμβρίου, 2010 5:44 μμ
Κατέβαλλα φιλότιμες προσπάθειες πίστεψέ με αλλά δεν άντεξα. 🙂
koula
1 Σεπτεμβρίου, 2010 2:22 μμ
😀 😀 😀 😀 😀
γειά σου Back Door Man.. ωραίο ποστ!!
καλή συνέχεια! 🙂
και καλώς ήρθες Spin.. 😀 😀 😀
ακόμα γελάω με το «ο Παϊσιος το ξέρει αυτό?» που ειχες πει σε μια ψυχη.. χαχαχαχα
στο θεμα μας λοιπον…
pfff…
εγώ δεν πρόκαμα να δω το βιντεάκι.. μπλοκαριστηκε λέει..
ποιός καλός και «τυχερός» (που προλαβε εννοω 😛 ) σχολιαστής θα μου πει.. ενα-δυο πραγματακια που ειπωθηκαν στο βίδεον του «κυρίου»?
μερσί..
Αρουραίος
1 Σεπτεμβρίου, 2010 2:36 μμ
Εδώ:
http://tvxs.gr/node/64865
koula
1 Σεπτεμβρίου, 2010 3:03 μμ
………….. !
«ρισκαρει την ιδια του τη ζωη και την ελευθερια του».. ο βιαστης?!
ίσα ίσα που συνηθως «ξερει» οτι θα τη γλιτωσει.. ή τελείως.. ή θα αθωωθεί..
«έχω διαφορετικες ιδεες για τα πραγματα ρε παιδι μου.. πώς να στο πω..»
εισαι πολυ μ@λ.. ρε παιδι μου.. πώς αλλιώς να σ’το πω..
—————————–
ευχαριστώ πολύ Αρούρη! 🙂
Spin
1 Σεπτεμβρίου, 2010 2:54 μμ
heyho Koula! Ο γέροντας παίσιοc είναι μεγάλη έμπνευση 😛 Στο ειδικότερο τώρα,ο τσόκλης μωρέ λέει αρλούμπες για να προκαλέσει τπτ σπουδαίο.
Αρουραίος
1 Σεπτεμβρίου, 2010 3:09 μμ
Ναι όντως, δεν θα ήταν τίποτε το σπουδαίο αν ταυτόχρονα (την ίδια περίοδο εννοώ) με τον Τσόκλη δεν έβγαιναν όλοι ένας-ένας οι «διανοούμενοι»/καλλιτέχνες (από Ξανθούλη μέχρι Τριανταφύλου και άλλοι) να λένε ό,τι αντιδραστική μαλακία τους κατέβει.
Θέλουν να προκαλέσουν όλοι και ο ένας υπερασπίζεται την άγια φτώχεια, ο άλλος το δικαίωμα των αφεντικών να απολύουν, ο τρίτος το δικαίωμα του βιαστή στον οργασμό και πάει λέγοντας ;
Δε νομίζω.
Μάλλον κάτι πιο βαθύ υπάρχει σ’ αυτό το κρεσέντο αντιδραστικοποίησης της τελευταίας 10ετίας και βάλε…
Narrator
1 Σεπτεμβρίου, 2010 4:21 μμ
Τι είπε ο Ξανθούλης δλδ;
MITSARAS
1 Σεπτεμβρίου, 2010 4:50 μμ
Ορίστε μωρό μου:
Του Γιάννη Ξανθούλη
Να ξαναγίνουμε φτωχοί.
Όπως ήμασταν πάντα. Όπως οι ήρωες των παλιών αναγνωστικών που οι γιαγιάδες έμοιαζαν με γιαγιάδες κι όχι με συνταξιούχες πόρνες. Όπου οι μπαμπάδες επέστρεφαν το μεσημέρι για να καθίσει ΟΛΗ η ελληνική οικογένεια στο τραπέζι και να φάει το σεμνό φαγητό -όσπρια πεντανόστιμα και ζαρζαβατικά με μαύρο ψωμί μοσχοβολιστό- ενώ η γάτα και ο σκύλος περίμεναν στωικά να ‘ρθει η σειρά τους …
`
Να ξαναγίνουμε φτωχοί όπως ήμασταν πριν σαράντα και πενήντα χρόνια. Τότε που ονειρευόμασταν εν μέσω γκρι, μπλε και μπεζ χρωμάτων, τότε που καμιά Ελληνίδα δεν φιλοδοξούσε να γίνει ψευδοξανθιά, τότε που η λάσπη κολλούσε συμπαθητικά στα παπούτσια μας και οι αυθεντικοί ζήτουλες βρίσκονταν έξω απ’ τις εκκλησιές περιμένοντας το τέλος της λειτουργίας και του μνημόσυνου.
`
Να ξαναγίνουμε φτωχοί πλην τίμιοι, χωρίς κινδύνους να ξεστρατίσουν οι αρχιμανδρίτες προς την ψηφιακή παιδοφιλία. Να βρούμε ξανά τις σωστές μας κλίμακες χωρίς αγωνία παρκαρίσματος και παχυσαρκίας. Να ξαναβρούμε τη γεύση του «μπατιρόσπορου», των ελαχιστοποιημένων αναγκών, να ανακαλύψουμε εκ νέου τον ποδαρόδρομο και το συγκινητικό μοντέλο της «γυναίκας της Πίνδου». Μόνο με τέτοιες ηρωικές διαδρομές ενδεχομένως να ακυρώσουμε το κόμπλεξ μας έναντι του Μπραντ Πιτ και της Ναόμι Κάμπελ.
`
Να ξαναβρούμε -γιατί όχι- και τους παλιούς καλούς εχθρούς (κυρίως από τα βόρεια) που σήμερα τους έχουμε σκλάβους στα παβιγιόν μας. Να ξετρελαθούμε από την επικοινωνιακή μας υστερία με τα σιχαμένα κινητά τηλέφωνα που κατάργησαν κάθε έννοια ιδιωτικής ζωής. Να σκάψουμε στις αυλές -όσοι έχουν αυλές- και να κάνουμε παραδοσιακούς ασβεστόλακκους για να ασπρίζουμε τα δέντρα έτσι για καλαισθησία και υγεία. Να βρούμε πάλι τη σημασία του χώματος καταργώντας το καυσαέριο του επάρατου τρέχοντος πολιτισμού. Να εφεύρουμε τις παλιές νοσοκόμες που σέρνονταν από σπίτι σε σπίτι ρίχνοντας ενέσεις πενικιλίνης στα οπίσθια ολόκληρου του Έθνους.
`
Να προσδιορίσουμε ξανά την ντροπή και τον «σεβασμό» προσέχοντας το βλακώδες λεξιλόγιο των τέκνων μας. Επιτέλους, όποιο τέρας βρίζει ή χρησιμοποιεί την πάνδημη και πολυμορφική λέξη «ΜΑΛΑΚΑΣ» πάνω από εκατό φορές την ημέρα να το μπουκώνουμε με «κόκκινο πιπέρι εξόχως καυτερό», όπως τον καιρό της εξαίρετης φτώχειας μας .
`
Να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τα κουλά μας χέρια σε δουλειές που σήμερα δίνουμε του κόσμου τα λεφτά, όπως μεταποίηση ρούχων, αλλαγές γιακάδων στα πουκάμισα, καρικώματα στις κάλτσες, υδραυλικές και σχετικές εργασίες. Να απαγορευτεί διά ροπάλου το γκαζόν που για μας τους πρώην φτωχούς δεν σημαίνει απολύτως τίποτα.
`
Στη θέση του να φυτευτούν λαχανικά ή και οπωροφόρα για να μην καλοσυνηθίζουμε την κάστα των μανάβηδων. Κάποτε ο μαϊντανός, τα κρεμμύδια και τα σκόρδα ήταν τα βασικά καλλωπιστικά των κήπων μας .
`
Να επανακτήσουμε το κύρος μας, χρησιμοποιώντας βέργες κι ό,τι τέλος πάντων απαιτούσε ο βασικός σωφρονιστικός κώδικας τα χρόνια της περήφανης ανέχειας …Σταματήστε τις ψυχολογίες και τις παραφιλολογίες για τα «τραύματα» των παιδιών.
`
Μόνο λύσεις γήινες και πρακτικές -χωρίς ενστάσεις από τον Ρομπέν της ευαισθησίας, τον ΣΥΡΙΖΑ- θα αποκαταστήσουν την τρέλα και το χάος που υπαινίσσονται οι στατιστικές.
`
Να θυμηθούν οι Νεοέλληνες πως προέρχονται απ’ τον Μεγαλέξανδρο, από τον Μιλτιάδη, τον Αριστείδη και προφανώς απ’ τον… Αλκιβιάδη, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να βάλουν σε ενέργεια τον «δίκαιο θυμό» αν συμπέσουν με ληστές τραπεζών, περιπτέρων, σούπερ μάρκετ και κοσμηματοπωλείων. Κανένας δισταγμός. Τα παλιά χρόνια για ψύλλου πήδημα σε μπαγλάρωναν. Θυμήσου και κόψ’ τους τα χέρια ή και τα αχαμνά. Επιτέλους ας σταματήσουμε την ευρωπαϊκή μας ψυχοπάθεια …
`
ΠΟΤΕ κανένας Έλληνας δεν έγινε σωστός Ευρωπαίος. Ούτε καν ο Αβραμόπουλος ούτε καν ο Σημίτης και άλλοι τέτοιοι που μου διαφεύγουν. Απ’ τον καιρό που σταματήσαμε να θυμώνουμε σωστά, την πατήσαμε. Σταματήστε το «ντόπινγκ» με το τσουλαριό των λαϊκών ασματομουλάρων. ΠΟΣΟΥΣ ΠΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ΧΩΡΑ Η ΕΛΛΑΣ, κύριοι καναλάρχες της πλάκας; Δεν είναι καιρός να ξεβρωμίσει ο τόπος απ’ τους εκφραστές του τραγουδιστικού Κάμα Σούτρα; ΠΟΙΟΣ θα μαζέψει τις ελιές στα περιβόλια όταν ο κάθε πικραμένος ονειρεύεται να γίνει αφίσα στη Συγγρού; Ποιος θα καθαρίσει τη Συγγρού απ’ το αίσχος της καψουρικής ταπετσαρίας, κύριοι δήμαρχοι; Οι τραβεστί; Οι καημένες οι τραβεστί έχουν άλλες υποχρεώσεις …
`
Μη φοβάστε τη φτώχεια. Η πατρίδα μας είναι ευλογημένη έστω κι αν δεν παράγει λαμαρίνες αυτοκινήτων ή καλής ποιότητας νάρκες και όπλα για τριτοκοσμικούς.
Θυμηθείτε την ευλογία του ελαιόλαδου, της Κορινθιακής σταφίδας, του χαλβά Φαρσάλων, των εσπεριδοειδών, της σαρδέλας και των λατρεμένων ραδικιών. Λάδι, χόρτα, ελίτσες, λίγο τυρί και ψωμί ζεστό, να φρεσκάρουμε στο μνημονικό μας το παλιό αναγνωστικό του Δημοτικού. Το ξέρω πως είναι ζόρι να κόψουμε το σούσι απότομα, όμως ήρθε ο καιρός να αναβιώσουμε την όπερα της πεντάρας, της δεκάρας και των άλλων χρηστικών μας αξεσουάρ. Μια δοκιμή νομίζω πως θα μας πείσει …
`
ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ και ο θεός των μικρών πραγμάτων μαζί μας.
Narrator
1 Σεπτεμβρίου, 2010 5:37 μμ
Thanks babe 🙂
Sorry κιόλας αλλά διαφωνώ κάθετα με το να εντάσσεται το παραπάνω κείμενο στην ίδια κατηγορία με τις δηλώσεις Τσόκλη, Σώτη και το κακό συναπάντημα.
Το θέμα του Ξανθούλη δεν είναι η φτώχεια & όταν λέει να ξαναγίνουμε φτωχοί εννοεί άλλα πράγματα (τα οποία αναλύει τόσο καλά που απορρώ προς τι η παρανόηση!)
Αρουραίος
1 Σεπτεμβρίου, 2010 5:46 μμ
Επειδή είμαι και λίγο βραδύνους, δεν μου το εξηγείς λίγο παραπάνω;
Τι εννοεί δηλαδή ο «ποιητής» όταν αναπολεί τα παλιά χρόνια του μετεμφυλιακού κράτους;
Το καρακιτσαριό των σκυλάδικων το βλέπει.
Το καρακιτσαριό του καλλιμάρμαρου της χούντας το θυμάται;
Narrator
1 Σεπτεμβρίου, 2010 5:56 μμ
φεύγω τώρα, θα σου απαντήσω το βράδυ…
Back Door Man
1 Σεπτεμβρίου, 2010 6:10 μμ
Kατ’ αρχην και μόνο η χρήση του 1ου πληθυντικού ακυρώνει τις όποιες καλές του προθέσεις. Όχι ρε πούστη μου, δεν εχουμε όλοι κόμπλεξ μας έναντι του Μπραντ Πιτ, δεν έχουμε όλοι σκλάβους στα παβιγιόν (;) μας, δεν έχουμε όλοι κήποι με γκαζόν, δεν ονειρευόμαστε όλοι να γίνουμε αφίσα στη Συγγρού, δεν είμαστε όλοι λάτρεις του σούσι. Σε συνδυασμό με τις ηθικολογίες επιπέδου γυμνασιάρχη για παιδιά που βρίζουν, ειρωνίες περί ΣΥΡΙΖΑ (τι εννοεί, ποιος ξέρει) λες και φταίει για το χάλι μας, κάνουν το πόνημα επιεικώς ηλίθιο.
koula
1 Σεπτεμβρίου, 2010 3:10 μμ
ναι αυτό το’πιασα.. ότι προκαλεί τσοκλαστικά.. αλλά ήθελα συγκεκριμένες φρασούλες για να καταλάβω, γιατί από τα σχόλιά σας φάνηκε ότι είπε ιδιαιτερως απίστευτα πράγματα..
εγώ νομίζω ότι μερικοί, οπως μεγαλώνουν
α) ξεμωραίνονται
β) τους βγαινουν ολα τα απωθημενα.. και νομιζουν οτι θα χαιρουν «σεβασμου» λογω ηλικιας ή θέσης που πλέον έχουν.. ή οτι ειναι ταχα μου.. «σοφοι»..
γ) ήταν τα ίδια σκ@τ@ και νέοι.. απλά τώρα έχουν το θρασος να τα ξεστομίζουν..
ό,τι και να λέει όμως ο κάθε «ανθρωπος»..
σε καμία περίπτωση δεν εξισώνεται ο βιαστής με τον βιασμένο..
ΥΓ ώστε είναι ζωγραφος?!..
τα χημικά των χρωμάτων, αποκλείεται να ευθύνονται αποκλειστικά για τις σκέψεις του..
Back Door Man
1 Σεπτεμβρίου, 2010 5:53 μμ
Τον Τσόκλη ποτε δεν τον συμπάθησα. Θυμάμαι πριν από χρόνια να πραγματοποιεί ένα «εικαστικό δρώμενο» στη βαρβάκειο, το οποίο είχε να κάνει με το σπάσιμο τόνων καρπουζιών στο δρόμο. Ενα θέαμα για όλους τους μεροκαματιάρηδες που είχαν κατέβει στην αγορά για φτηνά φρούτα και τους απόκληρους της περιοχής…
Δεν είναι τυχαίο που τον είχε διαλέξει ο Λαζόπουλος (ως insider της καλής κοινωνίας) για αγαπημένο ζωγράφο της πλούσιας στους Μήτσους:
«Πανικός , οι πέτρες του Τσόκλη πάθανε Μαλακάσσα χρυσή μου, σκοτώθηκαν 8 φιλιππινέζες»
Back Door Man
1 Σεπτεμβρίου, 2010 6:18 μμ
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια 🙂 🙂
koula
1 Σεπτεμβρίου, 2010 6:28 μμ
koula’ ήταν.. και τωρα εσυ με kouloπιασματα νομιζεις οτι θα κερδισεις τον διαγωνισμο..
pfff…
καλή συνέχεια! 🙂
anton555
1 Σεπτεμβρίου, 2010 6:52 μμ
O περιφημος ελληνικος «πνευματικος κοσμος».Αλαζονες φλωροι,που κανουν υψηλη κριτικη και δεξιωνονται με 1000 υποκλισεις τον καθε πολιτικαντη που θα τους «τιμησει» με την παρουσια του,πεταγοντας εξυπναδουλες η βαρυγδουπες παπαρες με ρυθμο πολυβολου.Η ελληνικη διανοηση πεθανε απο τη στιγμη που δεθηκε στο αρμα των κρατικων επιχορηγησεων και αναζητησε την υπαρξη της μεσα απο τις κρατικες φουσκες.Το υπεροχο σοσιαλιστικο κρατος της δεκαετιας του 80,πλεεερωνε και προωθουσε,διαμορφωνοντας μεχρι και τα κριτηρια για το τι ειναι τεχνη.Ο πνευματικος κοσμος σαπισε και περιφερει το σαρκιο του απο Νταλαρα σε Κιμουλη,απο Κυπρο σε Διεθνη Αμνηστια και χαμενες πατριδες,απο το «αφιλοκερδως» στη φιλανθρωπια.Το Δεκεμβρη ηρθε το απολυτο ξεβρακωμα και πλεον ειναι καιρος,μαζι με ολα τα μεταπολιτευτικα εκτρωματα, να θαψουμε ολους αυτους τους δημοσιους υπαλληλους-καλλιτεχνες πολυ πολυ βαθια…
Narrator
1 Σεπτεμβρίου, 2010 9:35 μμ
Σχετικά με το κείμενο του Ξανθούλη –
Εκνευρίζομαι περισσότερο από οποιονδήποτε με το α’ πλυθηντικό γιατί ο Back Door Man έχει δίκιο, δεν είμαστε όλοι το ίδιο ρε πούστη μου.
Αλλά όταν γράφεις ένα κείμενο και θέλεις να καυτηριάσεις τα κακώς κείμενα (χα!) είναι πιο ευγενικό να μην εξαιρείς τον εαυτό σου.
Ο Ξανθούλης έχει πολύ συγκεκριμένο στυλ γραφής -το οποίο πάντα μου άρεσε, ακόμα κι αν διαφωνούσα με αυτά που έγραφε.
Δυστυχώς με τις γενικεύσεις που κάνει (σκλάβοι στο παβιγιόν & αφίσα στη Συγγρού) πιάνει τον παλμό του μέσου Έλληνα. Άσχημη αλήθεια, αλλά αν κοιτάξουμε την κοινωνία γύρω μας, αυτό θα δούμε να επικρατεί, αυτά θεωρεί κριτήρια επιτυχίας ο «μέσος Έλληνας» (αόριστος προσδιορισμός, ίσως άδικος καμιά φορά, αλλά face it, ισχύει).
Εγώ λοιπόν σ’αυτό το κείμενο δεν βλέπω απαραίτητα μόνο καυτηριασμό των κακώς κειμένων και της βλαχογκλαμουριάς που μας πνίγει, ούτε καμία νοσταλγία για την Ελλάδα του ’50, αλλά μια ίσως γεροντο-ρομαντική ιδέα για τα θετικά χαρακτηριστικά και τις αξίες που «είχε κάποτε ο Έλληνας» πριν κάποιοι τον κάνουν σαν τα μούτρα τους. ‘Ενα φιλτράρισμα μέσα από τα γυαλιά της ωραιοποίησης του παρελθόντος -ξεχνώντας όλα τα αρνητικά, δεν αντιλέγω- & ένα «αχ γιατί να μην έχουμε ακόμα όλα τα καλά του τότε μαζί με τα καλά του σήμερα».
Για να καταλήξω, μπορεί σε σημεία να διαφωνώ, μπορεί η λογική να μ’ ενοχλεί σε κάποιες προτάσεις, αλλά λαμβάνοντας υπόψη και το γενικότερο στυλ γραφής του Ξανθούλη όπως είπα και πιο πάνω, αδυνατώ να τον κατατάξω στην κατηγορία «Τσόκλης». Είναι άλλο ύφος, άλλο στυλ, και στην τελική δεν νομίζω ο Ξανθούλης να ενέταξε ποτέ τον εαυτό του στην κατηγορία των «διανοούμενων» (Σώωωωωτη… πες αλεύρι!)
Αρουραίος
2 Σεπτεμβρίου, 2010 10:08 πμ
Narrator κι εγώ στενοχωρήθηκα όταν είδα το Σαββόπουλο να τραγουδάει για το Γκάλη από στρατόπεδο σε στρατόπεδο για να βγάλει τα χρωστούμενα που δεν πήγε φαντάρος (με το αζημίωτο φυσικά), όμως δεν αλλάζει ότι το έκανε.
Δεν αλλάζει ότι εντάχθηκε στις δυνάμεις του εθνικού κορμού με μεγάλη ευκολία τινάζοντας με ευχαρίστηση τυχόν αριστερά βαρίδια, μέχρι που έμπλεξε τα μπούτια του, έχασε εντελώς τον προσανατολισμό και την έμπνευσή του και σήμερα περιμένει να πεθάνει ο Θοδωράκης μπας και γίνει το τελευταίο μουσικό (και θλιβερό…) «κεφάλαιο» στην Ελλάδα.
Άλλοι καλλιτέχνες και διανοούμενοι ήταν έτσι, άλλοι αλλιώς κι αλλιώτικοι. Δεν έκαναν ούτε είπαν όλοι το ίδιο ακραία πράγματα. Αν βάζω τον Ξανθούλη δίπλα στον Τσόκλη δεν είναι για την βαρύτητα του «αμαρτήματος» (παρεμπιπτόντως ας μαζέψει κάποιος τους γελοίους υποκριτές «Οικολόγους» που στην χυδαιότητα απαντάνε με… λογοκρισία) .
Είναι γιατί βλέπω καθαρά ένα μεγάλο κομμάτι της Ελληνικής διανόησης/καλλιτεχνίας να εντάσεται κυριολεκτικά ως πρόβατο στο νεοσυντηρητικό ρεύμα, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι η πρωτοπορίες βγαίνουν μέσα από κοινωνικές και όχι από πνευματικές διεργασίες:
Η διανόηση (με όποια της μορφή) όπως φαίνεται πάντα ακολουθεί και «συμπυκνώνει», δεν πρωτοπορεί, όπως λανθασμένα έχει εμπεδωθεί σε πολύ κόσμο… (και με ευθύνη, ενός κομματιού τουλάχιστον, της αριστεράς, που σχεδόν είχε εγκαταλειφθεί μια περίοδο στις αγκάλες της πολιτικά ή κοινωνικά «προοδευτικής διανόησης» που με τον καιρό γινόταν όλο και πιο αμφίβολα προοδευτική)
Το συγκεκριμένο κείμενο νοηματικά (ακόμη κι εκφραστικά μερικές φορές) θυμίζει αναγνωστικό της Τρίτης Δημοτικού του ’70. Αν κανείς αντικαταστήσει κάποιες λέξεις (π.χ το «ζήτουλες» με το «ζητιάνοι») προσωπικά θα περίμενα στο τέλος και την φωνή του δασκάλου:
«Τι θέλει να μας πει ο συγγραφέας παιδιά; Να μας πει ο Αρουράκης που σήμερα κοιτά συνέχεια έξω απ’ το παράθυρο.»
Μάλιστα σε πολλά σημεία αγγίζει και τις παρυφές του…ΛΑΟΣ με μεγάλη άνεση:
«…να βάλουν σε ενέργεια τον «δίκαιο θυμό» αν συμπέσουν με ληστές τραπεζών, περιπτέρων, σούπερ μάρκετ και κοσμηματοπωλείων»
Οι ληστές τραπεζών μάραναν τον κ. Ξανθούλη! Οι τράπεζες βλέπεις καθεαυτές ανήκουν μέσα στην παλαιοελληνική του «πραγματικότητα», δίπλα στο…»μοσχομυριστό ψωμί»!
Όμως πέρα από την κολοβή πραγματικότητα (γιατί κι ο δικός μου φούρνος στο χωριό μύριζε πανέμορφα, όμως ελάχιστοι ήξεραν ότι ο φούρναρης ήταν παλιός αντάρτης…βλέπεις η πληροφορία ήταν απαγορευμένη) είναι και η ανικανότητα να δει ότι ο χρόνος δεν πρόκειται να γυρίσει πίσω όσο φτωχοί κι αν γίνουμε. Βλέπεις η εποχή μας μυρίζει περισσότερο γκέτο παρά δενδρολίβανο και θυμάρι. (Άλλωστε και τότε το θυμάρι δεν πήγαινε μόνο του, όπως έχει τραγουδήσει κι ο Θοδωράκης…)
Στο κάτω-κάτω κι άλλοι μεγαλώσαμε μέσα στα χώματα και σκάβαμε συνέχεια λάκκους στην αυλή αγαπητή Narrator. Κι άλλοι νοιώσαμε να κολάει η λάσπη στα παπούτσια μας, κοιμηθήκαμε σε δέντρα, φτιάξαμε ξύλινα όπλα και είχαμε και γιαγιάδες(!) κι όλα αυτά τα θυμόμαστε με τρυφερότητα.
Όμως δεν βλέπουμε τις σημερινές γιαγιάδες σαν συνταξιούχες πόρνες γιατί όπως και να το κάνουμε καιροφυλακτεί κι ο Τσόκλης που ερεθίζεται εύκολα…
loophole
3 Σεπτεμβρίου, 2010 11:24 μμ
DrAluca
4 Σεπτεμβρίου, 2010 12:28 πμ
Καθαρση!!!!!!!!!!
Χαμογελατε…
Αρουραίος
4 Σεπτεμβρίου, 2010 7:39 μμ
Αφιερωμένο σε όσους «διανοούμενους» πιστεύουν ότι φτώχεια σημαίνει «μοσχομυριστό ψωμί»:
«Χωρίς τα ναρκωτικά, το Μεξικό θα καταρρεύσει»
ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΟΙΚΟΝΟΜΑΚΟΥ
Ενας επαγγελματίας εκτελεστής αποφασίζει να αλλάξει ζωή και από κυνηγός γίνεται κυνηγημένος. Μια νεαρή γυναίκα χάνει τα λογικά της όταν πέφτει θύμα ομαδικού βιασμού από αστυνομικούς. Ενας δημοσιογράφος το σκάει από τη χώρα και ζητάει άσυλο στις ΗΠΑ, όταν ο στρατός αποφασίζει ότι είναι καιρός να του κλείσουν το στόμα για πάντα.
Τις ιστορίες αυτών των τριών προσώπων παρακολουθεί ο Μπόουντεν στη διάρκεια ενός χρόνου στη Χουαρέζ. Και τις καταγράφει σε ένα ιδιαίτερα σκληρό, αναπόφευκτα, βιβλίο με τον εύγλωττο τίτλο «Murder City».
Είναι η πόλη-δολοφόνος, κατά τον βραβευμένο Αμερικανό δημοσιογράφο, ο οποίος καλύπτει την περιοχή εδώ και δεκαπέντε χρόνια και θεωρείται ένας από τους καλύτερους γνώστες της κατάστασης στο Μεξικό και ειδικά στα σύνορα με τις ΗΠΑ. Πριν μιλήσουμε, σε ένα από τα ηλεκτρονικά μηνύματα που ανταλλάξαμε, ο Μπόουντεν σχολίασε ότι οι ιστορίες για τις δολοφονίες στη Χουαρέζ έχουν μετατραπεί σε ένα είδος βιομηχανίας. Θέλοντας ίσως να προλάβει άλλη μια σειρά ερωτήσεων με επίκεντρο τις δολοφονίες γυναικών. Πήρα το μήνυμα.
– Λέτε ότι η ιστορία με τις δολοφονίες στη Χουαρέζ έχει εξελιχθεί σε βιομηχανία. Με ποιο τρόπο;
«Εχουν γυριστεί 17 ντοκιμαντέρ και σχεδόν όλα έχουν θέμα τις δολοφονίες των γυναικών. Ομως μόλις το 10% των δολοφονημένων στη Χουαρέζ είναι γυναίκες. Επίσης, η σχετική αρθρογραφία επικεντρώνει στο ότι η αστυνομία δεν ερευνά τις δολοφονίες γυναικών. Αυτά τα λένε μόνο όσοι δεν έχουν ιδέα για όσα συμβαίνουν στη Χουαρέζ και στο Μεξικό γενικότερα -γιατί στο Μεξικό η αστυνομία δεν ερευνά κανένα έγκλημα. Το 2009 στη Χουαρέζ διαπράχθηκαν 2.763 δολοφονίες και έγιναν 30 συλλήψεις. Συλλήψεις, όχι καταδίκες. Οπότε τι νόημα έχει να φωνάζουμε ότι δεν εξιχνιάζονται οι δολοφονίες γυναικών, όταν δεν εξιχνιάζονται οι δολοφονίες γενικότερα; Στην πραγματικότητα, τα δύο τρίτα των δολοφονημένων γυναικών είναι θύματα των συντρόφων τους. Εκεί κάτω κανείς δεν αναρωτιέται -σε σκοτώνει ο άνδρας σου ή ο φίλος σου και το ξέρουν όλοι. Αλλά κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να απευθυνθεί στη Δικαιοσύνη, αφού είναι εντελώς διεφθαρμένη».
– Πήγατε για πρώτη φορά στη Χουαρέζ πριν από δεκαπέντε χρόνια. Από τότε έως σήμερα πώς έχει αλλάξει η ζωή στην περιοχή;
«Η πρώτη μου εντύπωση από την πόλη, το 1995, ήταν τρομακτική. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι υπάρχει στον κόσμο πιο βίαιος τόπος. Η φτώχεια επίσης ήταν τεράστια. Φανταστείτε ότι εκείνη ήταν η χρυσή εποχή της Χουαρέζ, τότε δεν θεωρούνταν ακόμη τόσο επικίνδυνη όσο σήμερα, υπήρχαν δουλειές, η πόλη λειτουργούσε. Το ’95 έβλεπα ανθρώπους να ζουν σε καλύβες φτιαγμένες από χαρτόκουτα, αλλά είχαν δουλειές σε αμερικανικές επιχειρήσεις. Σήμερα οι ίδιοι άνθρωποι είναι άνεργοι. Τα τελευταία δύο-τρία χρόνια χάθηκαν περισσότερες από 10.000 θέσεις εργασίας, το 25% από τα σπίτια έχουν εγκαταλειφθεί και το 40% των επιχειρήσεων έκλεισε. Η πόλη έχει το υψηλότερο ποσοστό εγκληματικότητας στον κόσμο. Μάλιστα, ο αληθινός αριθμός των νεκρών δεν είναι γνωστός, γιατί οι άνθρωποι απλώς μια μέρα εξαφανίζονται. Στο μεταξύ, τα μέλη των καρτέλ εγκαθιστούν τις οικογένειές τους στο Ελ Πάσο, πέρα από το ποτάμι, ώστε να είναι ασφαλείς όσο οι ίδιοι πηγαινοέρχονται στη Χουαρέζ για τις ανάγκες της δουλειάς -φόνους, εμπόριο ναρκωτικών, απαγωγές, βασανιστήρια».
– Ενας από τους πρωταγωνιστές του βιβλίου σας είναι πρώην επαγγελματίας εκτελεστής. Και πρώην αστυνομικός. Με ποια σειρά, όμως;
«Ο el sicario -el sicario σημαίνει επαγγελματίας εκτελεστής- έκανε αυτή τη δουλειά είκοσι χρόνια. Οταν ήταν 17 ετών, παιδί πολύ φτωχής οικογένειας, ήταν μέλος μιας συμμορίας νεαρών που περνούσαν λαθραία ναρκωτικά στο Ελ Πάσο. Οι άνθρωποι του καρτέλ είδαν ότι είχε ταλέντο και τον έβαλαν στην Αστυνομική Ακαδημία. Του έδιναν και μισθό όσο σπούδαζε. Δεν ήταν εξαίρεση. Με άλλα λόγια, είναι μύθος ότι τα καρτέλ διαφθείρουν τους αστυνομικούς. Τα καρτέλ φτιάχνουν αστυνομικούς».
– Κάποτε τα παράτησε και βρέθηκε κυνηγημένος -γιατί;
«Θα σας τα πω περίπου όπως μου τα αφηγήθηκε -πλησιάζει τα σαράντα και δεν είναι ευχαριστημένος από τη ζωή του. Κόβει το τσιγάρο, κόβει το ποτό, κόβει τους ουσίες. Το αποτέλεσμα; Γίνεται ακόμη καλύτερος εκτελεστής. Επειδή είχε καθαρό μυαλό, μου είπε. Επειτα, όμως, έκλεψε από το καρτέλ κι έτσι βρέθηκε κυνηγημένος. Λίγο αργότερα στράφηκε στον Θεό και αποφάσισε να αλλάξει ζωή. Δεν είναι τόσο απλό -σήμερα βρίσκεται παράνομα στις ΗΠΑ, μετακινείται διαρκώς και ξέρει ότι υπάρχει συμβόλαιο θανάτου στο όνομά του. Κάποτε θα τον πετύχουν. Ηδη τον βρήκαν δύο φορές, αλλά ξέφυγε. Ας μην παραβλέπουμε ότι πρόκειται για εκπαιδευμένο δολοφόνο. Ο άνθρωπος ήταν επαγγελματίας, και μάλιστα από τους ικανότερους».
– Η δεύτερη ιστορία που αφηγείστε αφορά μια νεαρή γυναίκα, θύμα ομαδικού βιασμού. Γράφετε ότι τη συναντήσατε σε ένα άσυλο για ανθρώπους που υποφέρουν από διάφορες διανοητικές και ψυχικές διαταραχές. Είναι θύματα της βίας της πόλης;
«Και των ναρκωτικών. Παρεμπιπτόντως, έμαθα ότι στο μεταξύ η γυναίκα έχει συνέλθει και είναι πίσω στην οικογένειά της, στη Σιναλόα. Το άσυλο στη Χουαρέζ το διευθύνουν ο πάστορας Γκαλβάν και η γυναίκα του. Αυτοί πήραν την κοπέλα κοντά τους και αναζήτησαν την οικογένειά της. Ο Γκαλβάν έχει ενδιαφέρον -μεγάλωσε σε μία από τις χειρότερες γειτονιές της χώρας. Πέρασε παράνομα στις ΗΠΑ, όπου δούλευε ως χειριστής γερανού. Επινε πολύ, έπαιρνε ναρκωτικά και κάποια στιγμή σκότωσε κάποιον. Καταδικάστηκε, αλλά τον έστειλαν πίσω στο Μεξικό, στο πλαίσιο προγράμματος αποσυμφόρησης των φυλακών. Στο Μεξικό ανακάλυψε τη θρησκεία και άλλαξε ζωή. Σήμερα είναι ο μόνος άνθρωπος που βοηθάει τους διανοητικά και ψυχικά διαταραγμένους της Χουαρέζ. Κάποιοι κατέστρεψαν το μυαλό τους σνιφάροντας κόλλα, άλλοι όλων των ειδών τα ναρκωτικά, κάποιοι τρελάθηκαν από το πολύ ξύλο. Στο άσυλο ζουν 120 άνθρωποι».
– Πώς συγκεντρώνει χρήματα για να φροντίζει τόσους ανθρώπους;
«Από φιλανθρωπίες πιστών. Χρειάζεται περίπου 10.000 δολάρια το μήνα για τρόφιμα και φάρμακα. Μεγάλο μέρος του ποσού προέρχεται από τα καρτέλ. Απ’ όσους καταλαβαίνουν ότι δεν θα προλάβουν να γεράσουν. Οποιος έχει λίγο μυαλό, παρατηρεί ότι δεν κυκλοφορούν γύρω του πολλοί 75άρηδες. Είναι ανθρώπινο -οι άνδρες των καρτέλ κάνουν συχνά δωρεές, γιατί πιστεύουν στη μεταθανάτια ζωή και θέλουν να εξιλεωθούν για τα εγκλήματά τους».
– Τι ποσοστό του πληθυσμού της Χουαρέζ κάνει χρήση ναρκωτικών;
«Πέρυσι υπολόγισαν ότι σε έναν πληθυσμό λίγο πάνω από το ένα εκατομμύριο, οι 250-300.000 είναι χρήστες. Αλλά κανείς δεν ξέρει με ακρίβεια. Αλλωστε η πόλη έχει αναλογικά τεράστιο αριθμό νέων. Το 50% των εφήβων ούτε στο σχολείο πηγαίνουν ούτε εργάζονται. Διότι πρέπει να πληρώσουν μετά τα έξι πρώτα χρόνια υποχρεωτικής εκπαίδευσης και δεν έχουν χρήματα. Υπάρχουν όμως οι περισσότερες από 500 νεανικές συμμορίες της πόλης, που επιστρατεύουν αυτούς τους νέους. Επειτα τα ναρκωτικά είναι πάμφθηνα στη Χουαρέζ. Τον Φεβρουάριο του 2008 έτρωγα με ένα νεαρό που ήταν πρώην αρχηγός συμμορίας και τον ρώτησα πόσο κοστίζει ένα φιξάκι ηρωίνης: 2,5 δολάρια, μου είπε».
– Είναι η Χουαρέζ η πιο επικίνδυνη πόλη στο Μεξικό; Εκεί βρίσκεται το κύριο μέτωπο του πολέμου των καρτέλ;
«Στο Μεξικό η βία είναι παντού, αλλά η Χουαρέζ είναι η πιο βίαιη πόλη. Ιστορικά αυτό συνδέεται με την εγγύτητα με τις ΗΠΑ. Τα ναρκωτικά είναι απλώς ένα ακόμη προϊόν, που ακολουθεί τους δρόμους του εμπορίου. Πάνω από μισό εκατομμύριο ημιφορτηγά διασχίζουν κάθε χρόνο τη γέφυρα στη Χουαρέζ για να περάσουν στις ΗΠΑ. Ετσι η πόλη συγκέντρωνε πάντα τους επαγγελματίες εκτελεστές. Επίσης, υποφέρει από τρομακτική ανεργία. Ωστόσο η βία που σήμερα σαρώνει το Μεξικό έχει πολλές αιτίες. Μετά το τέλος της μεξικανικής επανάστασης, το 1920, η χώρα είχε 15 εκατομμύρια κατοίκους. Σήμερα έχει 110.000 εκατομμύρια. Επίσης έχει τρομακτική διαφθορά και τη χειρότερη κατανομή εισοδήματος στη Λατινική Αμερική. Το 50% του πληθυσμού ζει εκτός της επίσημης οικονομίας».
– Πώς θα επηρεαζόταν η μεξικανική οικονομία αν η κυβέρνηση κέρδιζε τον πόλεμο με τα καρτέλ;
«Τα ναρκωτικά αποφέρουν στο Μεξικό από 30 έως 50 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο. Το κράτος είναι εθισμένο στα χρήματα από τα ναρκωτικά. Χωρίς τα ναρκωτικά, το Μεξικό θα καταρρεύσει. Στο μεταξύ, ο μεξικανικός στρατός είναι η μεγαλύτερη εγκληματική οργάνωση της χώρας. Το 2009, περισσότεροι από 8.000 Μεξικανοί έπεσαν θύματα του πολέμου των ναρκωτικών. Την ίδια χρονιά ο στρατός ανακοίνωσε ότι έχασε 35 άνδρες σε ολόκληρη τη χώρα. Μα τώρα, σοβαρά πιστεύει κανείς ότι μπορεί σε έναν πόλεμο με 8.000 νεκρούς να σκοτωθούν μόνο 35 στρατιώτες; Στοιχηματίζω τη ζωή μου ότι περισσότεροι στρατιώτες έπεσαν νεκροί από το αλκοόλ μέσα στο 2009, παρά από σφαίρες».
Η μεξικανική κοινωνία διαλύεται
«Δεν υπάρχει μια μοναδική αιτία για την απερίγραπτη βία στην πόλη. Ανάμεσα στο πρώτο εξάμηνο του 2009 και το πρώτο εξάμηνο του 2010, οι ανθρωποκτονίες αυξήθηκαν κατά 60%. Ο αριθμός των ανθρωποκτονιών αυξάνεται γιατί κανείς δεν έχει πια τον έλεγχο της κατάστασης. Υπάρχουν τα καρτέλ, υπάρχει η δημοτική αστυνομία, υπάρχει η ομοσπονδιακή αστυνομία, υπάρχει η τροχαία, υπάρχει ο στρατός, οι συμμορίες… Και όλοι σκοτώνουν. Οι απαγωγές είναι αμέτρητες, όλες οι επιχειρήσεις πληρώνουν προστασία – ακόμη και πάγκο να έχεις στο δρόμο, πρέπει να πληρώνεις προστασία, αλλιώς θα σε εκτελέσουν. Θεωρώ ότι αυτό που παρακολουθούμε δεν είναι κάποιος πόλεμος με τα καρτέλ, αλλά η κυριολεκτική διάλυση της μεξικανικής κοινωνίας και η αποσύνθεση του κράτους. Η κεντρική κυβέρνηση ελέγχει όλο και μικρότερο μέρος της χώρας και η εξουσία είναι μοιρασμένη ανάμεσα σε πολλούς παίκτες».
«Εξαιτίας του ρατσισμού το Μεξικό χάνει τα καλύτερα μυαλά»
ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΟΙΚΟΝΟΜΑΚΟΥ
«Τα τελευταία δέκα χρόνια η χώρα έχει εξαγάγει στις ΗΠΑ πάνω από το 10% του πληθυσμού της.
Οι μετανάστες στέλνουν πίσω 20-25 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο. Δείτε το ως εξής: Ενας Ινδιάνος από την Οαχάκα φεύγει για τις ΗΠΑ και ξαφνικά στέλνει πίσω στους δικούς του εκατοντάδες δολάρια το μήνα. Παίρνεις δηλαδή έναν άνθρωπο που ως χώρα δεν μπορείς να τον θρέψεις και τον μετατρέπεις σε μηχάνημα αυτόματης ανάληψης – αν έχει καταφέρει να φτάσει στις ΗΠΑ. Αν δεν τα καταφέρει, δεν έχεις χάσει τίποτε. Κατά τη γνώμη μου, η μετανάστευση είναι κι ένα είδος εθνικής εκκαθάρισης. Ξέρετε, στο Μεξικό υπάρχει μεγάλος ρατσισμός προς τους Ινδιάνους, όσο και αν το αρνούνται. Γι’ αυτό χάνουν τα καλύτερα μυαλά. Φανταστείτε έναν άνθρωπο που ξέρει ελάχιστα ισπανικά -γιατί οι Ινδιάνοι της Οαχάκα μιλούν άλλες γλώσσες- ο οποίος τα καταφέρνει να διασχίσει το Μεξικό, να φτάσει στα σύνορα, να περπατήσει 50 μίλια και να βρεθεί σε ένα λεωφορείο για το Σικάγο. Λοιπόν, αυτός ο άνθρωπος έχει και την εφευρετικότητα και το σθένος να σώσει το Μεξικό. Και δεν είναι καν εγγράμματος. Οι περισσότεροι από εμάς δεν μπορούν να βγουν ζωντανοί από τη διαδικασία που σας περιέγραψα. Κατά τη γνώμη μου, οι λίγοι που το καταφέρνουν είναι άνθρωποι εξαιρετικών ικανοτήτων. Αλλά το Μεξικό επιλέγει να χάνει τους ικανότερους. Τους κερδίζουν οι ΗΠΑ».
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=199340
tolos
4 Σεπτεμβρίου, 2010 8:45 μμ