Ανάθεμά Σε Ξενιτιά, Καταραμένη Να 'Σαι

Ως εγγονός μετανάστη που έφυγε στις ΗΠΑ στα 18 του χρόνια με μερικά δολάρια στη τσέπη κατά το πρώτο κύμα μεταναστών, η συγκεκριμένη ανάρτηση «αφιερώνεται» στα «καθαρόαιμα» του Αγίου Παντελεήμονα, στους θαμώνες των κωλόμπαρων της επαρχίας, στους παραγωγούς φράουλας της Μανωλάδας και στους πλοιοκτήτες της Νέας Μηχανιώνας. Κυρίως αφιερώνεται σε όλους εκείνους που αφελώς πιστέψαν στο ιδεολόγημα της ισχυρής Ελλάδας και του Ολυμπιακού «Ιδεώδες».  Πάει το πειρατικό έπιασε για τα καλά τον πάτο και δυστυχώς παρασέρνει όλους μας ανεξαιρέτως μαζί του. ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ…

Από τον Μπογιόπουλο στο σημερινό Ριζοσπάστη:

Το παραπάνω αφισάκι και άλλα παρόμοια έχουν κατακλύσει την Αθήνα.

Τα συναντά κανείς στο κέντρο της πόλης, στη Νέα Ιωνία, στο Περιστέρι, κολλημένα σε τοίχους, σε κολόνες και διαφημιστικές πινακίδες.

Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση που «ανοίγει» επαγγέλματα και κλείνει σπίτια, που κόβει μισθούς και συντάξεις και προσθέτει φόβο, ανασφάλεια και δυστυχία, κατάφερε να δημιουργήσει νέα «επαγγέλματα»: Τους απατεώνες που πουλούν «εξυπηρέτηση» στους νέους ανθρώπους για να πάρουν των ομματιών τους!

*

Ας πάρει ο Παπακωνσταντίνου, ας πάρει ο Λοβέρδος το αφισάκι κι ας το δείξουν στους συνεταίρους τους της τρόικας, σε μια από τις επόμενες συναντήσεις τους. Σίγουρα οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ και της ΕΕ θα εντυπωσιαστούν με την «αποφασιστικότητα» της κυβέρνησης, όσον αφορά στην εφαρμογή του «μνημονίου»…

*

Εδώ καταντήσανε την Ελλάδα!

Σε αυτό το σημείο φέρανε το λαό της!

Γυρίσανε το ρολόι 50 και 60 χρόνια πίσω, όταν οι Ελληνες αναζητούσαν το «πικρό ψωμί» της ξενιτιάς!

Φέρανε τον τόπο στο σημείο, τα νέα παιδιά να μην έχουν μέλλον και τους ανθρώπους, που τους τσάκισαν την ελπίδα, να ψάχνουν τρόπο απόδρασης.

*

Οι αετονύχηδες με τις άθλιες «μπίζνες» τους, που «υπόσχονται» να στείλουν τα παιδιά μας μετανάστες (!), είναι δημιούργημα του «σοσιαλιστή» Παπανδρέου.

Είναι τα απόβλητα της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, του δικομματικού του εταίρου, της ΝΔ, του συνεταίρου του, του ΛΑ.Ο.Σ.

Αυτοί που, με την πολιτική τους, νεκρανάστησαν τον ξενιτεμό και μάλιστα διάφοροι «λούστροι» τον διαφημίζουν ως «επιχειρηματική δραστηριότητα» (!),

αυτοί οι «πατριώτες», που, με τα «μνημόνιά τους» πετσοκόβουν τη ζωή, τα δικαιώματα και τα όνειρα του λαού, για να προσφέρουν «πακέτα» σε βιομήχανους, τραπεζίτες και εφοπλιστές,

θα φύγουν νύχτα.

Πέρα όμως από τα τραγούδια του Καζαντζίδη και τις ταινίες του Ξανθόπουλου που συγκινούσαν τους μετανάστες και τις οικογένειες που αφήναν πίσω τους, ο ποιητής του 19ου αιώνα Κώστας Κρυστάλλης , είχε γράψει  για τη ξενιτιά και με αυτούς τους στίχους κλείνω την ανάρτηση με την πεποίθηση πως αντί να «επιλέξουμε» ξανά τον δρόμο της μετανάστευσης θα επιλέξουμε εκείνον της κοινωνικής αντίστασης, διεκδικώντας όλα όσα μας ανήκουν.

Το Τραγούδι της Ξενιτιάς

Αναθεμά σε, ξενιτιά, με τα φαρμάκια πόχεις!..
Θα πάρω έναν ανήφορο να βγω σε κορφοβούνι,
να βρω κλαράκι φουντωτό και ριζιμιό λιθάρι,
να βρω και μια κρυόβρυση, να ξαπλωθώ στον ίσκιο,
να πιω νερό να δροσισθώ να πάρω λίγη ανάσα,
ν’ αρχίσω να συλλογισθώ της ξενιτιάς τα πάθη,
να ειπώ τα μαύρα ντέρτια μου και τα παράπονά μου.

‘Ανοιξε θλιβερή καρδιά και πικραμένο αχείλι,
βγάλε κάνα χαμόγελο και πες κάνα τραγούδι.

Τραγούδια αν εχ’ η μαύρη γη, κι ο τάφος χαμογέλια,
έχει και του παιδιού η καρδιά που περπατεί τα ξένα.
Τα ξένα έχουν καημούς πολλούς και καταφρόνια πλήθος!
Στα ξένα δεν ανθίζουνε την άνοιξη τα δέντρα,
και δεν λαλούνε τα πουλιά, ζεστός δε λάμπει ο ήλιος,
δε φυλλουριάζουν τα βουνά, δεν πρασινίζει ο κάμπος,
και δε δροσίζει το νερό, και το ψωμί πικραίνει!

Στα ξένα, ποιος θα σε χαρεί και ποιος θα σε γελάσει;
Πούν’ της μανούλας τα φιλιά, τα χάδια του πατέρα;
Πούναι τα γέλια τ’ αδερφού κ’ η συντροφιά του φίλου;
Πούν’ της αγάπης οι ματιές και τα γλυκά τα λόγια;

Αν αρρωστήσεις, ποιος θαρθεί στην ξενιτιά σιμά σου,
να σε ρωτά τον πόνο σου, τα γιατρικά να δίνει;
στο έρμο σου προσκέφαλο να ξενυχτάει μαζί σου;
Κι αν έρθει μερ’ αγλύκαντη στα ξένα να πεθάνεις,
ποιος θα βρεθεί στο πλάι σου τα μάτια να σου κλείσει;
Ποιος θα σου λούσει το κορμί, ποιος θα σε σαβανώσει;
Στο λειψανό σου ποιος θαρθεί λουλουδια να σε ράνει;
Και ποιος με πόνο θα ριχτεί στο νεκροκρεββατό σου
για να σε κλάψει; Ποιος θα ειπεί για σένα μοιρολόγι;
Αχ! πως τους θάφτουν, νάξερες, και πως τους παν τους ξένους!..
Χωρίς λιβάνι και κηρί, χωρίς παπά και ψάλτη!

Ανάθεμά σε, ξενιτιά, με τα φαρμάκια πόχεις!..

Πού να τον πω τον πόνο μου, πού να τον απορίξω;
Να τον ειπώ στα τρίστρατα, τον παίρνουν οι διαβάτες,
να τον αφήσω στα κλαριά, τον παίρνουν τ’ αγριοπούλια!..
Κι αν κλάψω, τα φαρμακερά τα δάκρια πού να πέσουν;
Αν πέσουνε στη μαύρη γη, χορτάρι δεν φυτρώνει,
αν πέσουνε στον ποταμό, ο ποταμός θα στύψει,
αν πέσουνε στη θάλασσα, πνίγουνται τα καράβια,
κι αν τα βαστάξω στην καρδιά, με καίν’ με φαρμακώνουν!

Ανάθεμά σε ξενιτια, με τα φαρμάκια πόχεις!..

MITSARAS (Μετανάστης στην Αγκάλη σου)

http://wp.me/pPn6Y-1ZA

ς!..

Ετικέτα: ΔΝΤ, Μετανάστες, Ξενιτιά, ΠΑΣΟΚ

Posted in: Ελλάδα, Ζωή