Να πάρω ή να μην πάρω στο παιδί μου κατοικίδιο;

(Αναδημοσίευση 2 εξαιρετικών άρθρων απο το adespoto.gr )

Το παιδί σας σας ζητά συνέχεια να πάρετε ένα σκυλάκι, ένα γατάκι ή κάποιοι κατοικίδιο. Ειδικά τώρα που τα σχολεία τέλειωσαν, ο ελεύθερος χρόνος που έχουν τα παιδιά κάνουν το κατοικίδιο να φαντάζει ιδανική παρέα. Προσοχή όμως. Το να υιοθετήσετε ένα ζώο δεν είναι παιχνίδι. Τα ζώα συνεπάγονται μεγάλη ευθύνη και πλήθος υποχρεώσεων, από το ταϊσμα μέχρι την υγεινή του ζώου. Φυσικά από τη στιγμή που θα πάρετε ένα ζώο και θα συνηθίσετε να ζείτε μαζί του, η ζωή γίνεται πιο όμορφη και διασκεδαστική. Και γι αυτό διαβάστε τα παρακάτω:

– Έρευνες δείχνουν πως τα παιδιά που μεγαλώνουν μαζί με ζώα είναι πιο κοινωνικά, πιο ευαισθητοποιημένα και με καλύτερη αντίληψη της έννοιας της ευθύνης και της προσφοράς. Όλα αυτά συμβάλλουν στη συναισθηματική και διανοητική ανάπτυξη του παιδιού.

– Η φροντίδα του ζώου διδάσκει στα παιδιά να είναι υπεύθυνα και συνεπή. Η συμμετοχή των παιδιών στην περιποίηση, εκπαίδευση, σίτιση του ζώου πρέπει να γίνεται με ρεαλιστικά κριτήρια και βάσει του φορτωμένου προγράμματός τους ώστε να μπορούν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις που θα αναλάβουν.

– Το παιδί μπορεί να αναλάβει το τάισμα του ζώου γι΄ αυτό προγραμματίστε το ώρες που το παιδί βρίσκεται σπίτι.

– Αφήστε το παιδί να επιλέξει τα αξεσουάρ για το κοινό τους παιχνίδι.

– Καλό θα ήταν να σας συνοδεύσει κάποιες φορές στον κτηνίατρο ώστε να ενημερωθεί για τη διαδικασία και την κατάσταση της υγείας του ζώου.

– Όποιο κατοικίδιο κι αν επιλέξεις το πιθανότερο είναι το παιδί να αναπτύξει μαζί του ιδιαίτερο δέσιμο και να βρει ένα σιωπηλό αλλά πιστό σύντροφο στα παιχνίδια του.

-Τα παιδιά αντιλαμβάνονται τα ζώα ως προστατευόμενα μέλη και τα αγκαλιάζουν συνήθως με αγάπη και ενθουσιασμό.

-Προτιμήστε ζώο που δεν μένει σε κλουβί. Οσο βολικό κ αν είναι για σας να κλείνετε το κουνελάκι στο κλουβί του πριν φύγετε, τόσο φυλακισμένο νιώθει. Ο σκύλος ή η γάτα είναι η καλύτερη επιλογή. Απευθυνθείτε σε φιλοζωϊκά σωματεία και μην αγοράζετε από pet shops.

Κανόνες υγιεινής

Τα συνηθισμένα κατοικίδια δεν αποτελούν κίνδυνο για την υγεία των παιδιών ωστόσο κάποιοι κανόνες θα πρέπει να τηρούνται σχολαστικά.

– Ο εμβολιασμός του ζώου είναι απαραίτητος, όπως και η παρακολούθηση από κτηνίατρο, όποτε παρουσιάζει συμπτώματα αδιαθεσίας.

– Τα παιδιά θα πρέπει να μάθουν να πλένουν τα χέρια τους μετά από την επαφή με το ζώο.

– Η άμμος της γάτας θα πρέπει να καθαρίζεται καθημερινά από κάποιον ενήλικο.

– Μην αμελείτε να ελέγχετε τακτικά το ζώο για παράσιτα ή τσιμπούρια.

Ο πόνος της απώλειας

Η συνύπαρξη με τα ζώα μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να αντιληφθούν με σωστό τρόπο τον κύκλο της ζωής, ωστόσο ένας αιφνίδιος – ή όχι- θάνατος του κατοικίδιου μπορεί να τραυματίσει τον ψυχισμό τους. Οι σκύλοι ζουν κατά μέσο όρο 12-15 χρόνια, οι γάτες 15, τα κουνέλια 5, τα χάμστερ 2-3, οι παπαγάλοι 40-80, οι χελώνες ξηράς 60-70, οι χελώνες νερού αρκετές δεκαετίες.

Σε περίπτωση που το ζώο πεθάνει:

– Ενθάρρυνε το παιδί να εκφράσει τη λύπη του και μην διστάσεις κι εσύ να εκφράσεις τα συναισθήματά σου.

– Μην σπεύσεις να αντικαταστήσεις το ζώο με ένα νέο, άφησε το παιδί να πενθήσει για την απώλεια.

– Αν το παιδί νιώθει ενοχές για τις περιπτώσεις που συμπεριφέρθηκε άσχημα στο ζώο, εξήγησέ του πως δεν φταίει για ό,τι συνέβη.

Πότε να πειτε όχι στην απόκτηση κατοικιδίου:

Όσο κι αν επιθυμείτε εσείς και το παιδί κάποιο ζωάκι, αποφύγετε να υιοθετήσετε ένα:

– Αν λείπετε πολλές ώρες από το σπίτι ή ταξιδεύετε σε μέρη που το κατοικίδιο δεν μπορεί να σας ακολουθήσει.

– Αν δεν έχετε χρόνο να φροντίσετε το σπίτι σωστά, ώστε να τηρούνται οι απαραίτητοι κανόνες υγιεινής.

– Αν ο οικογενειακός προϋπολογισμός δεν μπορεί να υποστηρίξει τις ανάγκες για τη διατροφή και την ιατρική περίθαλψη του ζώου.

– Αν πιστεύετε πως μπορεί στο μέλλον να αλλάξετε γνώμη. Η απόφασή σου οφείλει να είναι δεσμευτική και όχι επιπόλαιη. Η εικόνα των αδέσποτων ζώων είναι θλιβερή και σίγουρα δεν θα ήθελες να έχεις κι εσύ ευθύνη στη διαιώνιση του φαινομένου.

Αν το παιδί σας φοβάται τα ζώα, μην ενισχύετε το φόβο του. Βοηθήστε το να το ξεπεράσει!

Τι είναι ζωοφοβία;

“Αν το παιδί νιώθει έντονο φόβο για κάτι που δεν θεωρείται επικίνδυνο, και ο φόβος αυτός έχει διάρκεια, ένταση και εκφράζεται με υπερβολικές αντιδράσεις, τότε μιλάμε για φοβία.

Η φοβία για τα ζώα (ζωοφοβία) είναι η πιο συνηθισμένη φοβία στην παιδική ηλικία και μπορεί να διαρκέσει για μια ολόκληρη ζωή, αν οι γονείς δεν βοηθήσουν το παιδί να την ξεπεράσει. Η πιο κλασική αντίδραση των παιδιών μπροστά στη θέα ενός ζώου είναι η φυγή, ενώ οι αντιδράσεις τους μπορεί να κυμαίνονται από μέτριο άγχος μέχρι και κρίση πανικού”, εξηγεί η Msc Αναπτυξιακή Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια, Νατάσα Καραμολέγκου. Ποια είναι τα συμπτώματα;

“Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα περιλαμβάνουν: αύξηση των καρδιακών παλμών, αίσθημα αδιαθεσίας, δυσκολία στην αναπνοή, ζάλη, εφίδρωση, ξηροστομία, μειωμένη ικανότητα ακοής και όρασης και αδυναμία στα πόδια. Μόλις το φοβικό αντικείμενο (το ζώο) απομακρυνθεί από το οπτικό τους πεδίο, τότε τα παιδιά ηρεμούν και τα συμπτώματα εξαφανίζονται. Τα πιο πολλά παιδιά αντιλαμβάνονται ότι ο φόβος τους για ζώα μπορεί να είναι και αδικαιολόγητος, όμως νιώθουν ότι δεν μπορούν να τον ελέγξουν” λέει η κυρία Καραμολέγκου.

Τι την προκαλεί;

“Μια από τις πιο συνηθισμένες αιτίες για την ανάπτυξη ζωοφοβίας στα παιδιά είναι η οδυνηρή εμπειρία που έζησαν με ένα ζώο, όπως μια ξαφνική επίθεση ενός σκύλου, μια δυνατή δαγκωματιά, ένα βαθύ γρατζούνισμα γάτας, ένας εφιάλτης που περιελάμβανε άγρια ζώα και δεν συζητήθηκε ποτέ, ή ακόμη αν το παιδί βρέθηκε μάρτυρας μπροστά σε μια επίθεση σκύλων απέναντι σε γνωστό ή άγνωστο για εκείνο πρόσωπο.

Ένας ακόμη σημαντικός παράγοντας για ανάπτυξη ζωοφοβίας στα παιδιά, είναι οι ίδιοι οι γονείς. Τα παιδιά, κατά κανόνα, υιοθετούν τις φοβίες των γονέων τους, οπότε αν εκείνοι φοβούνται τα ζώα, το σίγουρο είναι πως και τα παιδιά τους επίσης θα μάθουν να τα φοβούνται” εξηγεί η ψυχολόγος.

Πως να το αντιμετωπίσεις;

“Χρειάζονται ειδικοί χειρισμοί για να βοηθήσουμε ένα παιδί να ξεπεράσει τη φοβία του προς τα ζώα. Δεν πρέπει να πιέζεται το παιδί να έρθει αντιμέτωπο με ένα ζώο, γιατί αυτό θα επιδεινώσει το άγχος του και θα εδραιώσει τη φοβία. Η επαφή πρέπει να γίνεται σταδιακά και μέχρι εκεί που το παιδί αντέχει την παρουσία του ζώου. Καλό είναι να προτιμούνται ζώα που είναι μικρότερα από τα παιδιά, τόσο στο μέγεθος όσο και στην ηλικία. Οι ζωγραφιές και τα παραμύθια είναι μια καλή προσέγγιση για τα παιδιά. Ακόμη, πολύ βοηθητικό είναι να παρατηρούν τα παιδιά τους γονείς να ασχολούνται με τα ζώα, να τα χαϊδεύουν, να παίζουν μαζί τους, να τα ταΐζουν. Αυτό λειτουργεί ως μοντέλο μίμησης για το παιδί και μπορεί να το βοηθήσει. Αν το παιδί συνεχίσει να φοβάται τα ζώα και αυτό αποκτήσει τη μορφή νεύρωσης, ή της γενίκευσης της φοβίας για όλα τα ζώα, τότε οι γονείς καλό είναι να απευθυνθούν σε κάποιον ειδικό” καταλήγει η κυρία Καραμολέγκου.

Για την αναδημοσίευση -xtremyst-

shortlink:http://wp.me/sPn6Y-6245

Ετικέτα: παιδιά, ζωοφοβία, κατοικίδια

Posted in: Αναδημοσιεύσεις, Δικαιώματα των ζώων, Ζωή, Οικολογία