γράφει η katy
Σάτιρα: λογοτεχνικό είδος, που διακωμωδεί με δηκτικό τρόπο τα δημόσια ή ιδιωτικά ήθη, χαρακτήρες ανθρώπων ή καταστάσεις.
Η σάτιρα είναι ένα ιδιαίτερο λογοτεχνικό – τηλεοπτικό – θεατρικό είδος και μια πολιτικο-κοινωνική πράξη.
Ο ρόλος της σάτιρας, αρχίζει εκεί όπου τελειώνει η υπομονή των ανθρώπων για τα «κακώς κείμενα» που βλέπουν γύρω τους, χωρίς να διαθέτουν άλλα μέσα για ν’ αντιδράσουν.
Γι’ αυτό και η έξαρση του είδους, σ’ έναν ορισμένο τόπο και χρόνο, με τη μορφή σατιρικών στίχων, γελοιογραφιών κτλ., συνήθως λειτουργεί ως προπομπός λαϊκών εξεγέρσεων ή επαναστάσεων. Μεγάλες πένες της ποίησης, της πεζογραφίας και του θεάτρου αφιερώθηκαν αποκλειστικά στη σάτιρα (Αριστοφάνης, Θερβάντες, Μολιέρος), ενώ σατιρικές εκλάμψεις διασχίζουν έργα επικά ή δραματικά (Όμηρος, Σαίξπηρ, Μπάυρον).
Οι επιστήμονες έχουν συμπεράνει ότι το γέλιο είναι πηγή ζωής και μακροζωίας. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να γελάσουμε. Ένα ανέκδοτο, μία κωμωδία στην τηλεόραση ή στον κινηματογράφο, μία επιθεώρηση (θέατρο), διάφορα απρόσμενα ευτράπελα, που συμβαίνουν σε μας ή σε άλλους, μία αστεία κατάσταση.
Ο Λάκης Λαζόπουλος μέσω της εκπομπής του Alpha «Αλ Τσαντίρι» έχει πολλάκις σατιρίσει το γάμο και τον χωρισμό της Μιμής Ντενίση, την πολιτική (;) καριέρα της Έφης Σαρρή, τον εθνικό πατριωτισμό του Κώστα Πρέκα, τη μαγκιά(;) του Νίκου Καρβέλα, τη φωνή(;) της Στέλλας Μπεζαντάκου και τη συχνή τηλεοπτική προβολή του βουλευτή Άδωνη Γεωργιάδη.
Υπάρχουν άνθρωποι που το επάγγελμά τους, είναι να μας κάνουν να γελάμε.
Μπορεί να συμφωνούμε μαζί τους, μπορεί και όχι.
Μπορεί να μας αρέσει το χιούμορ τους, μπορεί και όχι.
Όλα είναι υποκειμενικά.
Η σάτιρα όμως μπορεί να έχει όρια;
Υπάρχουν αυτοί που υποστηρίζουν (συνήθως οι θιγόμενοι), ότι η σάτιρα, πρέπει να έχει όρια. Άλλο χλευασμός και άλλο σάτιρα λένε.
Ο Αντώνης Κανάκης δήλωσε πρόσφατα σε συνέντευξή του: «Ποια όρια; Ποιανού; Απαντάω σκόπιμα με ερωτήσεις στην ερώτησή σας για να υπογραμμίσω το πόσο υποκειμενικό και θολό είναι το θέμα όρια. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι η σάτιρα έχει όρια και σε καμία περίπτωση δεν αποδέχομαι τον υποκριτικό καθωσπρεπισμό που επικρατεί στα μυαλά κάποιων. Αλήθεια, δεν ξέρω αν υπάρχουν τελικά ή όχι αυτά τα όρια, ποιος τα καθορίζει και τι ακριβώς εννοεί ο οποιοσδήποτε αναφέρεται σε αυτά. Αυτό που σίγουρα ξέρω είναι πως δεν γίνεται να λειτουργεί κανένας δημιουργός ή καλλιτέχνης έχοντας στο μυαλό του όρια. Αυτός είναι ο απόλυτος ευνουχισμός ενός δημιουργού».
Ο Τζίμης Πανούσης, όταν ερωτήθηκε, εάν η σάτιρα έχει όρια, απάντησε:
«Ασφαλώς και τα καθορίζει αποκλειστικά και μόνο το κοινό».
Ο Αμερικανός σατιρικός συγγραφέας Ambrose Bierce, στο «Αλφαβητάρι του Διαβόλου», γράφει στο λήμμα “σάτιρα”:
Ξεπερασμένο είδος λογοτεχνικής σύνθεσης, στο οποίο τα κουσούρια και οι ανοησίες των εχθρών του συγγραφέα περιγράφονταν με πλημμελή τρυφερότητα. Στη χώρα μας (σημ. Αμερική), η σάτιρα δεν υπήρξε ποτέ τίποτα περισσότερο από μια καχεκτική και διστακτική ύπαρξη, γιατί η ψυχή μας είναι πνευματώδης κι ως εκ τούτου, εμείς βαθιά ανεπαρκείς. Το χιούμορ που περνάμε για σάτιρα, είναι – όπως κάθε χιούμορ – γενναιόδωρο και συμπαθητικό. Επιπλέον, τα άφθονα ελλατώματα και οι σαχλαμάρες με τα οποία οι Αμερικανοί «προικίστηκαν από το Δημιουργό», δεν είναι ευρύτατα γνωστό πως αποτελούν αξιοκατάκριτα χαρακτηριστικά. Ως εκ τούτου, ο σατιρικός συγγραφέας θεωρείται ένα πνευματώδες κάθαρμα και οι εκκλήσεις των θυμάτων του για συνενόχους, βρίσκουν πανεθνική ανταπόκριση.
«Σάτιρα που δεν είναι ασεβής, δεν είναι σάτιρα. Δεν έχει κανένα νόημα να σατιρίζεις του αδύναμους. Αυτό δεν είναι σάτιρα, αλλά χλευασμός. Η σάτιρα έχει στόχο τους ισχυρούς, την εξουσία. Ο Αριστοφάνης σατίριζε τον Σωκράτη, όχι τον δούλο». Απόσπασμα από “ΠΙΤΣΙΡΙΚΟΣ, σατιρικός και προπάντων ασεβής” (Εκδ. «Μαραθιά»).
Short Link: http://wp.me/p1pa1c-1ty
Marx Factor
22 Ιουνίου, 2010 1:04 μμ
Απο όλες τις απόψεις η πιο σωστή ειναι του Πανούση
Mind the Gap
22 Ιουνίου, 2010 1:53 μμ
Μα φυσικά υπάρχει εξ άλλου και η οριακή σάτιρα 🙂
anton555
22 Ιουνίου, 2010 2:37 μμ
Η παιδεια βαζει παντου τα σωστα ορια…
JMB
22 Ιουνίου, 2010 2:38 μμ
Συμφωνώ με τον Πανούση! Τι γίνεται όμως εάν κάποιος αποφασίσει μια μέρα να σατιρίσει το κοινό του??? Τοτέ τα όρια που έμφανίζονται, ποιός τα βάζει και πως κρίνρεί και το πότε θα τα βάλει?
Κατά την γνώμη μου η σάτιρα δεν έχει όρια απο μόνη της. Η σάτιρα έχει όρια μόνο αν την σκεφτόμαστε σε σχέση με κάτι άλλο. Δηλαδή, σε σχέση με το τι θέλει να κάνει ας πούμε ο δημιουργός. Τότε ναι έχει όρια. Αλλά αν απλά ο δημιουργός θέλει να ξεπέράσει τα όρια μπορεί ν ατο κάνει. το μοναδικό πρόβλημα που μπορεί να συναντήσει θα είναι ίσως να χάσει προς στιγμήν το κοινό του. Το οποίο νομοτελειακά βέβαια θα το επανακατακτήσει, απλά και μόνο θέτοντας απο μόνος την κόκκινη γραμμη.
tsalapeteinos
22 Ιουνίου, 2010 3:50 μμ
Η σάτιρα μπορεί να μην έχει όρια ή να έχει χαλαρά όρια, γιατί ένα μέρος της αξίας και της γοητείας της είναι η «υπερβολή» του καθιερωμένου, πολιτικά και ηθικά ορθού.
Αυτό που θα έπρεπε να έχει όρια είναι η απήχηση και «αυθεντία» κάποιων πετυχημένων σύγχρονων σατιρικών, που επειδή έχουν κάποιο ταλέντο, αναδεικνύονται σε προσωπικότητες υπεράνω υποψίας και αμφισβήτησης, και φυσικά το εξαργυρώνουν αυτό αδρά. Ο σατιρικός στην παράστασή του πρέπει να είναι ελεύθερος και τολμηρός ναι, αλλά όταν κατεβεί από τη σκηνή είναι ένας άνθρωπος όπως όλοι.
Συμφωνώ επίσης πως η σάτιρα πρέπει να έχει κύριο στόχο τους ισχυρούς. Ο Λαζόπουλος πχ τι κάνει; Αφιερώνει ένα μέρος των εκπομπών του σατιρίζοντας πολιτικούς και άλλα δημόσια πρόσωπα, και γενικά το κάνει καλά αυτό. Στο υπόλοιπο μέρος βγάζει «ευκολο γέλιο» με χαζά ανέκδοτα, σεξουαλικά υπονοούμενα και προβάλοντας φτωχοδιάβολους από άλλες εκπομπές μηκρότερης θεαματικότητας, όπως της Ανίτας Πάνια. Ποντάρει δηλαδή και στο πιο «ψαγμένο» κοινό με απαιτήσεις, και στην πλέμπα που απλά θέλει να γελάσει. Τα πάντα στο βωμό της εμπορικότητας δηλαδή.
JMB
22 Ιουνίου, 2010 3:53 μμ
Tsalapetine προσυπογράφω μέχρι καιρέας!!!!
katadyomenh
22 Ιουνίου, 2010 5:43 μμ
Τα όρια για μένα ξεκινάνε και τελειώνουν στην ειλικρίνεια… και στην πρόθεση φυσικά. Εννοείται ότι η σάτιρα δεν έχει καμία σχέση με το εύκολο γέλιο… έχει ως χαρακτηριστικό την υπερβολή μεν, την καυστικότητα, την κριτική, την ανατροπή, την κόντρα με τον καθωσπρεπισμό και προϋποθέτει και ταλέντο, αλλά δε μπορεί να εξαργυρώνεται σε κανένα βωμό… γιατί τότε δεν είναι σάτιρα. Εμένα πάντως ο αγαπημένος μου είναι ο mind the gap και μετά ο Πανούσης γιατί κι αυτός το έχει εξαργυρώσει λίγο το θέμα. Πολύ καλό θέμα θέτεις Katy… (πού είσαι εσύ ακριβοθώρητη;)
Jaquou
22 Ιουνίου, 2010 6:16 μμ
Συνδυασμός…
Jaquou
22 Ιουνίου, 2010 6:23 μμ
Φρίκηηηηηηη η συνέντευξη…
oldboy9
22 Ιουνίου, 2010 8:48 μμ
Τζιμάκος: -Δεν σας έβρισα, δεν σας είπα δημοσιογράφο!
Προσωπικά πιστεύω ότι δεν υπάρχουν όρια στη σάτιρα, η να το πω αλλιώς κάτω τα χέρια από την σάτιρα.
Μου αρέσει που η μοναδική photo είναι του αξεπέραστου Τζίμη Πανούση, εύγε Katy! 🙂
lotea
24 Ιουνίου, 2010 11:22 μμ
Δεν υπάρχει άλλος σαν τον Τζίμη! Παράδειγμα της σάτιρας που υπάρχει για να δαγκώνει και όχι για να χαϊδεύει αυτιά (βλέπε στα αριστερά της εικόνας).
Oblivion
22 Ιουνίου, 2010 6:26 μμ
Η σάτιρα σαφώς και δεν έχει όρια.Ο λαζόπουλος κάνει εκ του ασφαλούς σάτιρα πχ, όπως είπε και ο tsalapetinos.Ο Πανούσης από την άλλη προσπαθεί,αλλά δεν το έχει.Δυστυχώς στο θέμα σάτιρα είμαστε πολύ πίσω, όπως και στα περισσότερα άλλωστε.Η σάτιρα πέρα από το να προκαλέσει γέλιο, έχει και σκοπό να διδάξει, να σε ερεθίσει και να σε κάνει να σκεφτείς, για θέματα πέραν των τετριμμένων όπως η πολιτική,η εξουσία, η θρησκεία κλπ.Προφανώς και είναι δυναμική, μιας και τώρα η σάτιρα στην θρησκεία είναι σαν να ξαναανακαλύπτεις τον τροχό.Δεν είναι πλέον μαγκιά.Εγώ πάλι γελάω πολύ και με την σάτιρα στον μέσο άνθρωπο, τον χοντρό ,τον χαζό ,τον άσχημο ,τον όμορφο, τον ψηλό, τον κοντό κλπ…
elsa
22 Ιουνίου, 2010 8:23 μμ
+1 στο σχόλιο του τσαλαπετεινού!
Άσχετο: Η φωτογραφία του Πανούση είναι πρόσφατη; Αδυνατισμένο τον βρίσκω! 🙂
Α.Γ.ιος
24 Ιουνίου, 2010 10:22 μμ
Κοπέλια, καλησπέρα σας,
και σας φιλώ στα μούτρα,
με σάτυρας στιχάκια μου,
απού ‘χω μέσ’ την κούτρα…
Την γνώμη μου ως σάτυρος,
ευθύς θα καταθέσω,
κι αυτοί που δεν γουστάρουνε,
στα μούτρα τους θα… χέσω!!!
Η σάτυρα για πάρτη μου,
έχει μεγάλους… βόλους,
χτυπά σαν τ’… αραπάλατσο*
τους… μεταξένιους κώλους!!!
Κρύβει μέσ’ τις κουβέντες της,
αλήθειες σαν γρανίτη,
που αν τσοι μάθαιναν πολλοί,
θ’ αλλάζαν τον πλανήτη!!!
Η σάτυρα χρειάζεται,
είναι σαν… νικοτίνη,
σαν το αλάτι στο φαΐ,
είναι σαν… κοκαΐνη!!!
Είναι καλό ναρκωτικό,
μα δεν αποβλακώνει,
χτυπά εις την συνείδηση,
και το μυαλό σηκώνει!!!
Χαρίζει γέλιο και χαρά,
σοφία, μα και σκέψεις,
μα αν δεν είσαι σάτυρος,
σύντεκνε, δεν θ’ αντέξεις!!!
Η σάτυρα με έφτιαξε,
τον ΑΓιο που ξέρεις,
χαλάστρα στα στιχάκια μου,
δεν θα την… καταφέρεις!!!
Μου έδωσε την δύναμη,
να μην το βάζω κάτω,
η σάτυρα με έφτιαξε,
σαν ΑΓιο παρακάτω…
Μα έχω και βοήθεια,
αμέριστ’ από κάποιους,
κι ευχαριστώ κατάκαρδα,
όλους εσάς τους… σάπιους*!!!
Ο χρόνος* μου τελείωσε,
σας γράφω από… καράβι,
θα γράψω τα υπόλοιπα,
ως αύριο το… βράδυ!!!
αραπάλατσο*=χοντρό αλάτι
σάπιους*=πως λέμε: «σά’ποιος νά ναι…» :ΡΡ
χρόνος*=προπληρωμένη κάρτα καραβιού, 6Ε η ώρα(!) (απατεώνες, κλέφτες…)
μανικάκος,πιο μανικακος ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ!!!
24 Ιουνίου, 2010 10:27 μμ
εβιβα!!!!!!
γεια σου ΑΓιε ταξιδιαρη 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂
koula
24 Ιουνίου, 2010 10:38 μμ
😀
τΡΟΖός, ο σύντεκνος, σωστός!
ριμά-ζει .. στα ταξίδια!
μα κι εν τω μέσω της νυχτός..
ξεχνάει τα.. βαρίδια..
στέλνει στιχάκια γελαστός
κι ας δεν εχει μονάδες..
«ανοίγει» πόρτα(λ) σα .. λοστός..
και ρίχνει .. δυο αράδες!
😛
Mind the Gap
24 Ιουνίου, 2010 10:44 μμ
Αρίιιιιιιιιιιιιιιμπα
oldboy9
24 Ιουνίου, 2010 10:48 μμ
Καλώς ήρθες ρε σύντεκνε 🙂
Χρόνια και ζαμάνια…
lotea
24 Ιουνίου, 2010 11:25 μμ
Σάτυρος σάτυρος. Άντε να μην θυμηθώ κάτι στιχάκια σου για την Γκερέκου 😀
μανικάκος,πιο μανικακος ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ!!!
24 Ιουνίου, 2010 11:31 μμ
λοτ αλοτ αλοτ αλοτ 🙂 🙂 🙂
lotea
24 Ιουνίου, 2010 11:38 μμ
μανικάκος,πιο μανικακος ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ!!!
24 Ιουνίου, 2010 11:40 μμ
🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂
🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂
🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂
🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂
katadyomenh
25 Ιουνίου, 2010 12:22 πμ
Γειά σου ΑΓ.ιακο με τα ωραία σου…!!!
lotea
24 Ιουνίου, 2010 11:20 μμ
«Ο Τζίμης Πανούσης, όταν ερωτήθηκε, εάν η σάτιρα έχει όρια, απάντησε:
«Ασφαλώς και τα καθορίζει αποκλειστικά και μόνο το κοινό».»
Αδύνατο! Αποκλείεται ο Τζίμης να χρησιμοποίησε σοβαρό ύφος σε μια ολόκληρη πρόταση 😀
Α.Γ.ιος
25 Ιουνίου, 2010 3:16 πμ
Για ν’ απαντήσω ψούνησα
ακόμα μία κάρτα,
δύο λογάκια να σας πώ,
-ελπίζω όχι σκάρτα!!!-
Καταραμένο ίντερνετ,
-μου τό ‘κοψαν στο σπίτι-,
και «μπαίνω» μέσ’ απ’ όπου βρώ,
σαν τον κοινό… αλήτη!!!
Θαρρώ με σαμποτάρανε,
τση Κρήτης η… φαμίλια*,
-που να τσοι πιάσει κόψιμο-,
να τρέχουνε με… χίλια!!!
Στο θέμα δεν απάντησα,
-μου τέλειωνε ο χρόνος-,
κι έτσι λοιπόν ξαναγυρνώ,
σαν κουρδισμένος… τόρνος!!!
Και απαντώ στο θέμα μας,
που λέει για τα «Όρια»,
-σας λέω δεν υπάρχουνε-,
άλλοι τραβάνε… ζόρια!!!
Όρια εις στην Σάτυρα,
δεν γίνεται να μπούνε,
-κι αν σας το λέω ψόμματα-,
τα μάτια μου να βγούνε!!!
Τα όρια τα βάζουνε,
βοσκοί στα… βοσκοτόπια
μα σαν κατσίκα η Σάτυρα,
δεν τρώει απ’ τα… ντόπια!!!
Περνά αυτά τα όρια,
πηδά και στου… γειτόνου,
και βοσκαρίζ’ ελεύθερα,
στα σύνορα του… πόνου!!!
Τα όρια που λέγουμε,
τα βάνουν οι ανθρώποι,
που θέλουνε τσοι Σάτυρους,
με φίμωτρο στσοι τρόποι!!!
Τα βάνουν οι κομπλεξικοί,
που γέλια δεν αντέχουν,
και μόνο αξιώματα,
θέλουνε να κατέχουν!!!
Δεν φταίει φίλε η Σάτυρα,
-μόνοι τους τα γυρεύουν-,
και τα κουκιά στον κώλο τους,
διαόλοι μαγειρεύουν*!!!
Όλοι αυτοί οι… «κοσμικοί»,
κάνουνε… κουτουράδες,
γι’ αυτό λοιπόν κι η Σάτυρα,
θα τους κερνά… κουράδες!!!
Σαφής ελπίζω νά ‘γινα,
για τ’ όρια που λέμε,
-γιατί αν μπούνε όρια-,
την Σάτυρα θα κλαίμε!!!
Και κλείνοντας θα ήθελα,
-σαν σάτυρος που είμαι-,
να σας κεράσω μιά στροφή,
πριν έρθω στας… Αθήναι!!!
Το είδος* μας αυξάνεται,
-ρωτήστε και τον Μάΐντ-,
στο Μουντιάλ τση Σάτυρας,
δεν βγαίνουμε… οφ-σαΐντ!!!
Κι αν κάποιος είναι «κοσμικός»,
και με παρεξηγήσει,
κερνώ φασόλια γίγαντες,
τ’ αυγά μου να… κλωσσήσει!!!
*φαμίλια=Το γνωστό και… συμπαθές μου Μητσκλκφηλεκγλτακέϊκο… (Δεν ήρθε ο πολύτιμος γείτονας να το πληκτρολογήσει) :ΡΡΡ
*=Το δεύτερο δίστοιχο -για το clopiright-, από τον σύντεκνο Ανκαν…
είδος*=Σάτυροι όλου του κόσμου, ενωθήτε 🙂
ΦΡΙΞΟς ΤΙΤΙΒΙΔΗς
27 Οκτωβρίου, 2010 9:56 μμ
Καταβολή της σατιρας η σάτουρα, απο τα ρωμαικά σατουρνάλια. Γιορτή κατα την οποία επιτρέποντο όλα και για όλους και φυσικά το σατίρισμα της εξουσίας και των ισχυρών
Κωμωδία, ωδή των κώμων, διονυσιακή γιορτή, όπου παρέες μεθυσμένων κατα τη διάρκεια της νύχτας αντάλασαν αισχρά πειράγματα. Κατα τον Αριστοτέλη απο τις κώμες [κωμοπόλεις] των Μεγάρων όπου οι αδικημένοι τα έψελναν σ’αυτους που τους αδίκησαν. Διαλέγεται και παίρνεται. Το νόστιμο είναι οτι ενώ παγκόσμίως επιβλήθηκε η ελληνική λέξη, κομέντια ντελ άρτε, κομεντί φρανσέζ, στέντ απ κόμεντι, κομίντιαν άρτιστ, εμείς χρησιμοποιούμε αυτή της λατινικής προέλευσης.
Τα όρια της σάτιρας.Μέχρι τώρα γνωρίζαμε με σιγουριά πως μόνο ένα πράγμα δεν έχει όρια, τώρα λένε και για τη σάτιρα.Απο τη στιγμή που ορίζουμε ένα πράγμα, του δίνουμε δηλαδή όνομα και ιδιότητα αυτόχρημα θέτουμε και τα όρια του. Πολιτισμικά, πολιτικά, κοινωνικά, έθνους κ.τ.λ. Μπορείς ας πούμε να σατιρίσης το θεό η τον διάβολο δίχως να κάνεις συμβιβασμό με κανέναν. Αν ναί τοτε η σάτιρα δεν έχει όρια.
Σαρκασμός, ένα απο τα στοιχεία της σάτιρας, απο το [σαρκώ=αναπαράγω σάρκα στην πληγή. Στάσου μπρός στο καφρέφτη και σήκωσε το δεξί σου χέρι, το είδωλο σου σίγουρα θα σηκώσει τ’ αριστερό. Μούτζωσε το ειδωλό σου, κάνε μια άσεμνη χειρονομία, το είδωλο θα σου τα ανταποδώσει με μικρές παραλαγές. Κάλεσε τους φίλους σου και κάμετε τα ίδια όλοι μαζί. Σαρκασμός και αυτοσαρκασμός. Γέλιο και πίκρα ταυτόχρονα, αγάπη και αντιπάθεια την ίδια στιγμή. Αυτογνωσία και σεβασμός, αυτά πάνε χέρι χέρι. Αν τώρα γυρίσεις την πλάτη στν καθρέφτη, εγκαταλείψης τον αυτοσαρκασμό, η αυτογνωσία θα μετατραπει σε κατηγορητήριο, ο σαρκασμός σε σεξουαλικό καλαμπούρι, το ήθος σε καθωςπρεπισμό, ο καλιτέχνης σε σχολιαστή. Τέχνη δεν είναι να βλέπεις τον συνανθρωπό σου σα ψώνιο αλλά το ψώνιο σαν άνθρωπο όπως η αφεντομουτσουνάρα σου. Λένε πως ο Αριστοφάνης τα ‘ριχνε τα αισχρά του, σου ρίχνω κι έγω λοιπόν μία αλλά Αριστοφάνη.
Η σάτιρα θέλει καρύδια όχι παπάρες
Υ.Γ.τα στοιχεία είναι απο το λεξικό ελευθερουδάκι
titividis frixos
1 Νοεμβρίου, 2010 10:05 μμ
Τι θυμήθηκα λέτε στη μακρα αναμονή μου σε νοσοκομείο; Την ανακάλυψη χώρας που πραγματοποιήθηκε απο τον καταξιωμένο επιστήμονα Τεό Παγκαλό, χάριν του οποίου πήρε τ’ ονομα της, Παγκαλάδα η η χώρα των πάνκαλων. Η χώρα αυτή βρίσκεται στο Ν.Α, άκρο της ηπείρου των ευρωπλέον, στη χερσόνησο, του δεν είναι παίξε γέλασε. Ανατολικά και πέραν του αγίου πελάγου συνορεύει με το κισμέτ, με πρωτεύουσα τη σεχραζατ.Μια χώρα που αποκαλεί το άγιο πέλαγος, ο αιγιαλός μας. Στα νότια βρέχεται απο το πέλαγος της κατάμαυρης ηπείρου. Δυτικά με το οιώνοιον πέλαγος συνορεύει με τη μπερλουσκονία που’ χει πρωτεύουσα τη μάμα-ρόμα. Στα βόρεια της βρίσκονται κάμποσα κράτη τα περισσότερα κομένα και μπαλωμένα κατι σα κουρελού ας πούμε τα οποία η ευρωπλεονασσα ένωση θέλει ν’ακουμπήση το πλεόνασμα της σε καταναλωτικα αγαθά. Οπως αυτό των σκοπίων το οποίο αποσκοπεί να κάνει τη βεργίνα πρωτευουσα του και τους δελφούς μαγαζί για μαγικά κόλπα και παρακαλεί την εν λόγω ένωση να λύση το γόρδιο δεσμό Αμ δε, η πλεονεκτική ένωση γνωρίζει πως να μπουρδουκλώνει τα νήμματα αλλά να τα λύνει, παίζεται.
Η παγκαλάδα έχει 11.111.110 κατοίκους κι έναν τον παγκαλό.
Νομισμα της το ευρώ, ενώ επιθυμία πολών ευρωπλέον είναι η χώρα να επιστρέψει στο στενό
Πολίτευμα της χώρας ο δημοσιοκαπιταλισμός με στοιχεία συνδικαλοκρατισμού. Ανώτατος άρχων ο πρόεδρος με περιορισμένες αρμοδιότητες κι αιρετές κυβερνήσεις με απεριόριστες αναρμοδιότητες στις οποίες μετέχουν δυο κόμματα, το ΦΑ.ΣΟ.Ν. [φανερα σοσιλιστικο νούμερο] και η Ν.Δ. [νέα δειγματοληψεία] Αλλα κόμματα είναι το Κ.Κ.Ε.[ κι εμείς κάνουμε επανάσταση]..ο ΣΥΝ. συναθροισμος και το ΛΑΌ.Σ. Η λαός και γαλατας στο κολονάκι. Προσφάτως προέκυψε εκ του ΣΥΝ. και η Δ.Α.[ διασπώμενη αριστερα] Επίσης επιροή στα πολιτικά ασκεί ο μακροβιότερος πολιτικός,λες κι έχει ντουρασελ ο ψηλός απο τ’ αψηλο βουνο, όπως και η θυγατέρα του. η οποία παραιτήθηκε απο τη Ν.Δ. διοτί δείγμάτισε η ίδια απο μόνη και οι παραγγελίες που πήρε απο το λαό ήσαν διαφορετικές. Παρ’ όλα αυτά η Παγκαλάδα ανέδειξε σπουδαίους άνδρες αλλά όπως είναι γνωστό όλοι οι σημαντικοί άνδρες έχουν υποστει δίώξεις απο ασήμαντους. Ετσι και ο χρυσοφθοράκος, παρ’ όλο το χρυσάφει που προσκόμισε στην παγκάλα οι συμπατριώτες απάιτησαν να πιει το κώνειο ,αυτός όμως δραπέτευσε και βρήκε καταφύγιο στη αυλή της αυτοκράτειρας Μερκέλας Αλλοι όμως όπως ο Εφραιμούλιος, ο Αρσεν λουπένιος, ο τσουκαντας και κάμποσοι άλλοι παρέμειναν στη χώρα έτοιμοι να πιουν το κώνειο αμα τη λήξη της ισχύος του. Η πολιτεία γι’ αυτούς τους άνδρες μια μέρα θα καθιερώσει τα παγκάλεια γιορτή κατα την οποία θα τρώνε οι επιτήδειοι και θα πληρώνουν οι ανεπιτηδευτοι. Ενω είναι γνωστό οτι ο λαός της παγκάλας τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου ολοι μαζί τρώνε κι ‘ολοι μαζί πληρώνουν, το φιλότιμο, βλέπεις. Στην χώρα των πανκάλων μπορεί να πάει κανείς μόνο μέσω της φανατσίας του. διότι στην πραγματική ζωή μένουμε Ελλάδα.
frixos titividis
14 Νοεμβρίου, 2010 9:04 μμ
Μια ευρυσιτεχνία για την καλίτερη επικοινωνία των πολιτικών με τους πολίτες
-Παίρνω το courier
-Ενα δέμα θέλω να στείλω στον πρωθυπουργό, είναι εύκολο;
μερικα δευτερόλεπτα σιωπής
-Βεβαίως δώστε μας όνομα και διεύθυνση και θα το παραλάβουμε
–
frixos titividis
14 Νοεμβρίου, 2010 9:53 μμ
Μια ευρυσιτεχνία για την επικοινωνία των πολιτικών με τους πολίτες
Παίρνω το courier
-Ενα δέμα θέλω να στείλω στον πρωθυπουργό, είναι εύκολο;
Μερικα δευτερόλεπτα σιωπής
-Βεβαίως, δώστε μας όνομα και διεύθυνση να το παραλάβουμε.
-Ναι αλλά δε θέλω να σταλέι μαζί με αλλα δέματα λόγω της ιδιαιτερότητος του
-Περι τίνος πρόκειται;
-Α, είναι μια πρόταση για την επικοινωνία των πολιτικών που θα κάνει μπαμ.
Ακούω ψιθύρους στο τηλέφωνο
-Τ’ονομα σας
-Φρίξος Τιτιβίδης
-Ο γνωστός…
-Μάλιστα ο γνωστός, πρόκειται για ένα δέμα μισό κυβικό σε όγκο και δυό κιλά βάρος, επίσης θέλω μια προσφορά για την αποστολή πεντακοσίων τέτοιων δεμάτων
-Πόσων ρωτάει μ΄έκπληξη
-πεντακόσια είναι αρκετα.
Ακούω πάλι ψυθίρους.
-Μάλιστα, στέλνω κάποιον να το παραλάβει.
Σ’ ενα τέταρτο μου χτυπάν το κουδούνι, o courier μου λέει του ανοίγω κι ανεβαίνει, λέει γεία σας και κοιτάει απο την ανοιχτή πόρτα πρίν μπεί μέσα, τελικά μπαίνει μέσα και κοιτάει ερευνητικα γύρο του
-Το δέμα;
-Επάνω στο γραφείο είναι.
Ηταν φανερό πως δεν ήταν κούριερ. Ψηλός εύσωμος με κοντό μαλλί και αγενής.
Πλησιάζει το γραφείο ψάχνωντας κάτι
-Δε βλέπω τίποτα.
-Αυτό είναι του λέω και βάζω το χέρι πάνω στο δέμα.
-Με κοιτάει μ’ ανοιχτό στόμα.
-Μα αυτό είναι κλουβί μου λέει.
-Και λοιπόν κλουβί θέλω να στείλω στον πρωθυπουργό.
Αν ήταν κούριερ σίγουρα θα γελούσε.
-Κι αυτά τα πουλιά, κοράκια είναι;
-Ναι κοράκια.
-Και θα στείλεις κοράκια στον πρωθυπουργό;
-Και γιατί όχι, έχω το δικαίωμα να του στείλω ότι θέλω.
-Να τα κάνει τι;
-Θα στέλνει μυνήματα μ’ αυτά στους πολίτες.
-Καλά πως σου’ ρθε;
-Είναι πολυτραγουδισμένα πουλιά τα κοράκια.
-Απο ποιόν;
-Απο τον ποιητή φανφάρα.
-Ποιός είναι αυτός;
-Ο ποητής φανφάρας, άφησε εποχή επηρέασε καλιτέχνες, διανοούμενους και πολιτικούς, δεν έχεις ακούσει για το κίνημα του φανφαρονισμού;
-Λυπάμαι.
-Για να καταλάβεις, η νεοελληνική γλώσσα μπαίνει στο περιθώριο, η φανφαρονική είναι γλώσσα που μιλάμε κι ελπίζω να καθιερωθεί κι επίσημα.
-Εγω δε μιλάω τέτοια γλώσσα.
-Δεν είπα ότι εσύ φανφαρονίζεις, λέω οτι όλοι μας φαναφαρονίζουμε.
Ιδρωσε ξείδρωσε συμπλήρωσε το δελτίο, εγω υπέγραψα επίτηδες σε λάθος σημείο ,το ζαλώθηκε, ξέχασε και να πληρωθεί και απεχώρησε. Εγώ βγήκα στο μπαλκόνι και χάζεψα πάνω κάτω. Είδα δυό μαύρα γυαλιστερα αυτοκίνητα να΄χουν κλείση το δρόμο στις διασταυρώσεις, ήμουν σίγουρος πως ο πρωθυπουργός θα λάβαινε τουλαχιστον γνώση του μυνήματος που του ‘στειλα.
-Επάνω στο γραφείο είναι.
frixos titividis
16 Νοεμβρίου, 2010 11:19 μμ
Το τσόντινγκ
Μια συνέντευξη με τον καθηγητη της αυτοσεξολογίας του πανεπιστημίου του Σα-σεξ δρ. Γιάννη Μπουταρα
-Κύριε καθηγητά τι είναι το τσόντινγκ;
-….
-Σεξ και σπόρ, δύο σε ένα δηλαδή και ποιά η προσφορά του στον ασκούντα αυτή της διπλής πράξης;
-…
-Δηλαδή ο αθλητης, ας πούμε, απαλάσεται απο το άγχος τη στιγμή που θα το θελήσει, δεν χάνει ενέργεια τρέχοντας για παράδειγμα στο γυμναστήριο, γλυτώνει έξοδα και έχει σύντροο όποιον γουστάρει, αν και φανταστικό.
-….
-Α, Παρέχει και αυτοσυγκέντρωση και εξάπτει την φαντασία.
-….
-Ο πλατωνικός έρωτας κύριε καθηγητά;
-…
-Α, ο παλαμιακός έρωτας ως σύγχρονη τάση. Πληροφορήθηκα πως με τον καθηγητή της σέξοβα δρ. αδρενάλιους θα προτείνεται σε διεθνές επίπεδο την μετονομασία του τσόντονγκ σε σέξαθλον και την υπαγωγή του στα ολυμπιακά αθλήματα, αληθεύει μια τέτοια πληροφορία;
-….
-Μάλιστα, όπως όλα τα σύγχρονα αθλήματα τα οποία ξεκίνησαν απο τον ερασιτεχνισμό. Οι σχολές του σέιβ-σεξ και τις κάμα-χούφτα είναι με το μέρος σας;
-….
-Τις θεωρείται ξεπερασμένες ως θεωρίες, εσείς κύριε προπονείστε με το σέξαθλον;
-…..
-Παρ’ όλη την ηλικία σας γηράσκεται αεί διδασκόμενος.
-….
-Ελπίζουμε κύριε καθηγητα αυτές οι τολμηρες ιδέες να τύχουν της ανάλογης υποδοχής και σας ευχαριστούμε για την συνέντευξη που μας παραχωρίσατε.
frixos titividis
19 Νοεμβρίου, 2010 7:49 πμ
Ψες μάζεψα μερικές παροιμίες απο την πιάτσα και τις ταξινόμησα κατα κάποιο τροπο.
Λαικες παροιμίες
του εργάτη.
Κάλιο πέντε και στο χέρι κι υποσχέσεις μη καρτέρει.
Του εργάτη και του υπάλληλου το πιάτο μια φορά είναι μισοάδειο και την άλλημισογεμάτο.
του νεοέλληνα
Των ελλήνων τα παιδιά πριν πεινάσουν,ανοίγουν πάντα το άδειο ψυγείο.
Βλέπει ο νεοέλληνας τον κώλο του και λέει αμάν μια πληγή.
της ξεφτίλας
Το’ να χέρι λάδωνε τ’ άλλο χέρι και τα δυό τα γνωστά πρόσωπα
του αετονύχη
Οτι φάμε΄οτι πιούμε κι οτι αρπάξουν οι οφσόρες μας.
του καραγκιόζη
Θα φάνε θα πιούνε και νηστικοί θα κοινηθούμε.
των αγίων
Βαριά η καλογερική …τσέπη.
Απαντήθηκε ο ληστής με αρχιμανδρίτη και σταυροκοπήθηκε.
ορθόδοξες
Τον αράπη μη τον πλένεις στείλτον πίσω στη μαύρη αραπιά.
της εξουσίας
απο υπουργό και κυβερνητικό εκπρόσωπο δε μαθαίνεις την αλήθεια.
Εχει η κυρία κώλο και μας χέζει πατόκορφα.
Οσα δε φτάνει η νου-δου τα κάνει μνημόνιο
Της χώρας το πρώτο παληκάρι δεν ξέρει άλλο μονοπάτι.
του προυπολογισμού
Αρμέγει λαγούς και κουρεύει χελώνες.
αντιεξουσιαστικό
Κορακας κοράκου είπε να πάνε να βγάλουνε των αλονώνε το μάτι.
στερνό
Η ελπίδα μαθαίνει τα νέα πάντα τελευταία
katy
19 Νοεμβρίου, 2010 8:44 πμ
Frixo, πολύ ωραίες οι …λαϊκές σου παροιμίες.
Είναι γνωστό το πάθος μου, με τα αποφθέγματα, τα ρητά και τις πάσης φύσεως παροιμίες.
Πειράζει να προβώ σε «κλοπή» πνευματικής ιδιοκτησίας και να τις χρησιμοποιήσω στο μέλλον; 🙂 🙂 🙂
Την καλημέρα μου….
frixos titividis
20 Νοεμβρίου, 2010 9:12 μμ
προς katy
πρώτον είμαι νήπιο στά κομπιούτερ γενικά και στα κωμικά, μόλις τριών μηνών, έχω ανοίξει εργαστήρι κωμικών. Και βέβαια μπορείς, γι αυτό τα ‘γραψα, δημιούργησε όμως κάτι δικό σου και θα σου στείλω κάτι κάλαντα μούρλια εκτός απο το παρακάτω παραμύθι.
frixos titividis
20 Νοεμβρίου, 2010 9:48 μμ
ΤΟ ΧΤΙΚΙΟ
Το χτικιό στη λαική του ονομασία είναι η φυματίωση, μια αρώστεια που τρώει τα σωθικά του ανθρώπου. Είναι όμως ένα άλλο χτικιό που κατατρώει το εσωτερικό είναι του ανθρωπου, το λογικό τη συνείδηση και τα αισθήματα. Στόχος του η δημοκρατία όπλα του η αντίδραση ο ολοκληρωτισμός και τα σχετικά. Ας δούμε όμως την πορεία του απο την μεταπολίτευση και δώθε.
Πριν απο 37 χρόνια απαλαγήκαμε απο το επτάχρονο χτικιό με το πολυτεχνείο να σημαίνει την αρχή της πτώσης του. Οι ελπίδες για την αναπτέρωση της δημοκρατίας ήσαν μεγάλες. Το χτικιό έχασε τη μάχη, αθάνατο όμως κι αενάως μεταλασόμενο, ορκίστηκε εκδίκηση έξω απο την πύλη. Σύντομα άρχισε αργά,σταθερα, βήμα, βήμα να κερδίζει έδαφος. Οι εκλογές μέσα στο πανεπιστήμιο κατάντησαν να θυμίζουν παλιές κακές εκλογικές αναμετρήσεις. Το άσυλο τη ταβέρνα της τζαμάικα, κάποιοι έκ των έσω σβήναν τους φάρους και βγαίναν για πλιάτσικο, αμα τέλιωναν γύριζαν ασφαλείς στο λημέρι τους. Οποιος είχε αντιρήσεις τον κατηγορούσαν για ανταρσία η τιμωρία, δέσιμο στο μεσιανό κατάρτι.
Οι υπερασπιστες του ασύλου είχαν δυο μέτωπα. Ενα με τους εξωτερικούς αντιπάλους τους, που θέλανε να γκρεμίσουν τη πύλη με νόμο και τους εσωτερικούς, που δρούσαν σαν τον δούρειο ίππο. Χώρια αυτούς που ήσαν έτοιμοι να υπογράψουν συνθηκολόγηση, παρ’ οτι ορκίστηκαν στην υπερασπιση του ασύλου. Κανονικός πόλεμος δηλαδή. Οι υπερασπιστες του γεμάτοι οργή κι απόγνωση ξέρουν οτι αρκεί μια λάθος απόφαση για ν ‘αφεθούν στις ορέξεις του χτικιού. Κάθε χρόνο όμως έρχεται η γιορτή για να τους θυμήση πως δεν είναι μόνοι, σαν επινίκεια εναντία στη ισοπέδωση και στο γελοίο.
Συνεχίζεται..
frixos titividis
22 Νοεμβρίου, 2010 10:26 μμ
Λογια σημαντικών κι ασήμαντων ανδρών
Εντισον τόμας
Δεν απέτυχα, απλα έχω ακόμα 999 τρόπους να κάνω λάθος
μάλον το ‘πε σε πρωθυπουργό μας.
παραλαγή
Κάλιο μιας ώρας να ‘μουνα σκυλί παρα σαράντα χρόνια δουλεια σαν το σκυλί.
στον Νιλ Αμστρονγκ
Ενα μικρό λάθος για τον πολίτη ένα τεράστιο λάθος για την πατρίδα μας.
στον Μπέρναντ Σο
Αυτός που μπορεί κάνει αυτός που δε μπορεί κυβερνάει.
στον Οσκαρ Ουαιλντ
Δεν είμαι αρκετά έλληνας για να γνωρίζω τα πάντα.
στν Ουινστον Τσέρτσιλ
Στο εξής δε θα λέμε πως οι έλληνες πληρώνουν τα κοροιδα αλλά τα κορόιδα πληρώνουν σαν έλληνες.
Φρίξος
Ενας πολιτικός έχει δυο επιλογες. Να γίνει Περικλής η να ντυθεί Περικλής.
στον Μιμη Ανδρουλάκη
Πολιτικός γίνεσαι όταν το ρολόι σου δείχνει διαφορετική ώρα απ ‘αυτό της πλατείας.
στον Παλαμά
Ενας λαός δε κρίνεται με το στρέμμα, κρίνεται απο πόσα στρέμματα έχασε.
στν Αμπροουζ Μπίρς
Βουλή= μια ομάδα ανθρώπων που μαζευεται για να αναθεωρήσει οσα είπε και ψήφισε την πραηγουμένη.
Χαρολντ Μακμίλαν
Στην πολιτική ο ίσιος δρόμος είναι αδιάβατος.
Στην ελλάδα αυτό είναι κανόνας απαράβατος.
στον Ναπολέοντα
Τρία πράγματα κάνεις στην πολιτική, υποχωρείς, ανακαλείς και παραδέχεσε τα λάθη των αντιπάλων σου.
στον Κλεμανσώ
Τα μεγαλύτερα ψέμματα λέγονται, πριν, κατα τη διάρκεια και μετα τις εκλογές
Φρίχος
Ο έρωτας και οι οι εκλογές είναι δίδυμα, επαναλαμβάνονται συχνά και στα δυο λές ψέματα για να πάρεις αυτό που θέλεις.
καληνύχτα
katy
23 Νοεμβρίου, 2010 7:09 πμ
frixo, είσαι ο ….δικός μου άνθρωπος!!! 🙂 🙂 🙂
frixos titividis
24 Νοεμβρίου, 2010 9:00 μμ
ΕΓΩ ΚΙ ΑΥΤΟΣ
Τις προάλες που λέτε καθώς ήμουν αραχτος κι είχα τις μαύρες μου, εξ αιτίας κάποιων αναμνήσεων. Αποφάσισα να τα ψάλλω στον άλλο φρίξο, διοτι ο κύριος αραχτός στον διθέσιο στον κήπο δεν έδειχνε διάθεση για δράση.
-Τι γίνεται μεγάλε θα ξεκολήσεις καμιά φορά απο τον καναπε;
-Κανω απεργία.
-Τι κάνεις λέει.
-Απεργώ.
-Μπα και γιατί;
-Για να πάρω σύνταξη.
-Τι σύνταξη ρε τρελάθηκες και αν θέλεις να μάθεις σύνταξη θα πάρουμε στα εξηνταπέντε, εμείς δεν είμαστε εξηνταπέντε.
-Λάθος, έχω συμπληρώση πάνω απο σαράντα χρόνια ενεργούς δράσης. Και τι δράσης με κυριακές κι εορτές άσε πάσχα χριστούγεννα και διακοπές, να σου θυμίσω και κάτι γερμανικά νούμερα λες κι ήμουν νεοσύλεκτος.
-Σου ΄χει στρίψει μου φαίνεται, μαζί ρε δεν τα κάναμε ολ’ αυτά;
-Α, είναι και τα φροϋδικά μου , αν τα πληρώσω ξέρεις τι θα πάρω;
-Τι λές ρε, εγώ τα είχα τα φροϋδικά εσύ απλώς δουλευες.
-Γι’ αυτό σου λέω εσύ είσαι ο εργοδότης, εγώ είμαι απλός εργαζόμενος που διεκδικεί τα δικαιωματά του. Εσύ αν θές μπορείς αν θές να εργάζεσαι.
-Σου’ χει σαλέψει, δεν εξηγήται αλοιώς, ρίξε μια ματιά έξω να δείς τι γίνεται.
-Δουλεύω παρτ-τάιμ που και πού, δεν είσαι ευχαριστημένος;
-Εδώ που τα λέμε δεν ήσουν πια και τόσο εργατικός.
-Είσαι ρε αχάριστος, αγνόμων, να τι είσαι.
-Μπας πως αυτό;
-Εγώ είμουν μάστορας, ναι ρε αχάριστε , μάστορας, ξέρεις τι σημαίνει αυτό;
-Για λέγε.
-Μάστορας είναι αυτός που φροντίζει για όλα, τα μπαλκόνια τις αποθήκες, τον κήπο, τους κρυφούς χώρους, πάντα με μεράκι, οχι μερεμετατζής που πάει να τ’ αρπάξει.
-Εντάξει μάστορα, τι κάνουμε τώρα;
-Είπαμε εγώ απεργώ, εσύ κάνε οτι καταλαβαίνεις, α είναι και το άλλο.
-Τι έχουμε κι άλλο;
-Βέβαια τις προάλες που είμασταν πάλι οι δύο μας και με ‘σρωσες στη δουλειά, θα σε καταγκείλω για καταναγκασμό εργαζομένου μέχρι και στο κόμμα θα σε καταγγείλω.
-Ρε σαχλαμάρα, εσύ πρώτος σηκώθηκες κι εγώ νόμιζα πως ήθελες δουλειά.
-Ούτε προς νερού του δεν μπορεί να πάει ο εργαζόμενος, πας που πάς σου λέει ο αφέντης κάνε κι εκείνο.
-Και τι σύνταξη θα πάρεις νομίζεις, η κυβέρνηση μειώνει διαρκώς το βιάγκρα, ίσα ίσα να λες οτι κρατιέσαι στη ζωή.
-Ελα ρε πλάκα σου κάνω άκουσα την κυρία να χτυπάει συνθηματικά και είπα να το διασκεδάσω, τι στην ευχή μόνο εσύ θα σκαρώνεις πλάκες;
frixos titividis
24 Νοεμβρίου, 2010 9:30 μμ
στην Katy.
ευχαριστώ για τον καλό σου λόγο.Γράψε όμως περισσότερα, γράψε μια κριτική, ας είναι και λάθος
επίσης ψάχνω άλλους που γράφουν σάτιρα η τους αρέσει, η έχουν γενικά χιούμορ, αν μπορούσες να βοηθήσεις…
την καληνύχτα μου
katy
25 Νοεμβρίου, 2010 7:47 πμ
Frixo, καλημέρα.
Δεν ξέρω ακριβώς πόσο καιρό «παρακολουθείς» την παρέα μας. Εάν είσαι καινούργιος, καλώς όρισες. Εάν είσαι «παλιός» θα έχεις διαπιστώσει, ότι τα περισσότερα παιδιά που σχολιάζουν, διαθέτουν χιούμορ και ο καθένας έχει τη δική αίσθηση του τί είναι χιούμορ και πως το εκφράζει αυτό. Τα δικά μου σχόλια αλλά και κείμενα που έχουν αναρτηθεί σε αυτό το blog (εάν με έχεις «παρακολουθήσει»), είναι, ως επί τω πλείστoν, χιουμοριστικά.
Όπως έχεις διαπιστώσει, μπορείς να συμμετέχεις ελεύθερα στο σχολιασμό.
Μη μου ζητάς να «κρίνω» τα σχόλιά-κείμενά σου. Αλλοίμονο! Εδώ δεν είμαστε να «κρίνουμε» το χιούμορ άλλων σχολιαστών….μόνο να «επικρίνουμε» και να «κατακρίνουμε» τα κακώς κείμενα στη ζωή μας! 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂
Πάντως μου ‘δωσες ωραία ιδέα με τα …..κάλαντα. Ανέμενε στο ακουστικό σου!
Να ‘σαι πάντα καλά…
Y.Γ. “…Γράψε όμως περισσότερα….”
Περισσότερα δεν μπορώ να γράψω, γιατί είναι πασίγνωστο ότι είμαι ψηλομύτα και δεν συνομιλώ με τον πρώτο τυχόντα ή τον πάσα ένα. Χα Χα Χα!
frixostitividis
28 Νοεμβρίου, 2010 1:39 μμ
Είπα να στείλω ευχετήριες κάρτες αλλά το κόστος βλέπεις… έτσι τις δημοσιεύω κι εδώ.
Εύχωμαι
στον Μπάρακ, να κερδίσει στον παγκόσμιο διαγωνισμό [πρόεδρε, τα ‘κανες σκατά] τα φαβορί, Σαρκό και μπερλουσκό.
στν Γιωργάκη, λάτρη των σπόρ και της περιπέτειας, σ’ ενα απο τα μακρινά του ταξίδια να ζήση τον ναυαγό.
στον Αντώνη,ν’ ανακαλύψει μια μέρα τα μυστικά του βάλτου της πολιτικής.
στην Αλέκα, να πραγματοποιηθούν οι παρακλήσεις της στους τρείσ ιεράρχες του σοσιαλισμού.
στον Αλέξη, να γωρίσει τους εχθρούς του, γιατί οι φίλοι του…
στον άλλο Γιώργο, να του πούν τα κάλαντα οι μετανάστες.
στον Φώτη, πρόεδρε μήπως στη εκεί στη μείζονα αριστερα να δίνατε αριθμό προτεραιότητας προέδρων;
στην Ντόρα, να γίνει αρχηγός δύο κομάτων.
στους Παπακωνσταντίνου και Κατσέλη, να τους χαρίσουν οι νονοί τους απο ένα αριθμητήριο.
στον θεόδωρο,ο έχων πενήντα σπίτια, αποκτάει άλλα τόσα, απο το ευαγγέλιο του ΠΑΣΟΚ.
στον Πεταλωτή, να καλιγώσει και ψύλλο.
στον Παναγιωτόπουλο, να μεταφράσει Αίσωπο. Πας άνθρωπος δύο σάκους φέρει, τον έμπροσθεν, τον έτερο στα νώτα, αμφότεροι κακών γεμάτοι…
στον Μάκη, να ζήσει στην αληθινή ζούγκλα, χωρίς τον κίτρινο πυρετό και τον πυρετό της δόξας.
στον Λάκη, άντε και καρδινάλιος
στην Ελένη, μπάρμπι και σίντι να γίνουν πρωινατζούδες με τη μορφή της.
στον Ανθιμο, να του ξομολογηθεί ο Μπουτάρης.
στον Μπουτάρη, να μεταλάβει με ξινισμένο κρασί απο τον Ανθιμο.
στον Παναγιώτη, υπάρχεις κι όσο υπάρχεις θα υπάρχεις,σκλάβος θα ‘σαι της υπαρξής σου.
στους εφοπλιστες,να κάνουν ναυτικές δυνάμεις, Μπαγκλαντές, Πακιστάν, Αφγανιστάν κι άλλες παρόμοιες.
στον Βγενόπουλο, να γράψει σήριαλ η δυναστεία της Μιγκ, όπου ο καλός δυνάστης με ξύπνιους πολιτικούς θα φροντίζουν για το καλό του λαού και τέτοια.
στον Μπαμπινιώτη, κι ένα λεξικό κατάργησης της ελληνικής γλώσσας, Μπάμπη
στο δήμαρχο Συκεών, να φιλοξενήσει τον Φιντέλ, στα κάστρα.
στους απολυμένους, αδέλφια, κρατήστε μας θέση στην ουρά του ΟΑΕΔ, στα πεζοδρόμια και στις λεωφόρους.
στον Μίκη, στην τέχνη τα χέρια είναι ψηλά, στην πολιτική και στη μαγειρική χαμηλά, μη φτιάγεις πατάτες.
στους συνδικαλιστές, να μπορούν να ξεκωλήσουν τον κώλο τους απο την καρέκλα.
στην Κατυ, να μας πει τα κάλαντα.