Λίγα λόγια για τον Μπουκόφσκι…

Περιθωριακός, ταλαντούχος, βλάσφημος, χαρισματικός, ακοολικός,  ακραίος, ιδιοφυής, κυνικός, αλήτης, ποιητής… εχουν γραφτεί τοσα πολλά για τον Τσαρλς Μπουκόφσκι που θα εβαζαν σε πειρασμό ακόμη και τον πιο αδιάφορο να διαβασει τα βιβλία του.

Γεννήθηκε στο Αντερναχ της Γερμανίας το 1920 αλλα μεγάλωσε στο Λος Αντζελες. Στο βιβλίο του «Τοστ Ζαμπόν» περιγράφει τα παιδικά του χρόνια που… δεν θα τα ‘λεγες και πολύ ευχάριστα. Ο πατέρας του τον χτυπούσε και τον θεωρούσε άχρηστο, ενα βάρος για την οικογένεια που προκαλεί μόνο μπελάδες. Αλλα και στο σχολείο τα πράγματα δεν ήταν και πολύ εύκολα γι’αυτόν. Στη εφηβεία είχε σοβαρό πρόβλημα ακμής και δυσκολευόταν πολύ να προσεγγίσει τις συμμαθήτριές του. Οταν τελείωσε το Λύκειο σπούδασε δημοσιογραφία και λογοτεχνία με σκοπό να γίνει συγγραφέας αλλα οι εκδότες απέρριπταν τα γραπτά του. Απογοητευμένος και θυμωμένος το έριξε στην «αλητεία» και τις καταχρήσεις. Για περίπου 10 χρόνια περιφέρεται απο πόλη σε πόλη και εργάζεται στις πιο απίθανες δουλειές. Δούλεψε ως βοηθός χασάπη, λιμενεργάτης, σκουπιδιάρης, εργάτης γής, νυχτοφύλακας, αθλητικός ανταποκριτής, εργάτης στο σιδηρόδρομο, υπάλληλος στα ταχυδρομεία, επλενε πτώματα σε ενα νεκροτομείο και έγραφε διαφημιστικά φυλλάδια για ενα πορνείο πολυτελείας. Για 10 χρόνια ταξίδευε και έπινε, ζωντας σε καλύβες ή στην καλύτερη περίπτωση σε φτηνα ξενοδοχεία. Οι καταχρήσεις τον οδήγησαν τελικά στο νοσοκομείο απόρων με έλκος στο στομάχι. Αυτη η εμπειρία του άλλαξε τη ζωή αφου στάθηκε η αφορμή για να επιστρέψει στο γράψιμο.

Σιγά σιγά τα ποιήματά του βρήκαν φιλόξενο χώρο στα μικρά underground περιοδικά που κυκλοφορούσαν εκείνη την εποχή στο Λος Αντζελες όπως το “Open City” και “Outsider”.  Στα ποιήματά και τα πεζογραφήματά του περιγράφει την άλλη πλευρά της Αμερικής, τους ανθρώπους που ζουν στη σκιά του αμερικάνικου ονείρου, τους αλκοολικούς, τους τζογαδόρους, τους απατεώνες, τις πόρνες, τους άστεγους,  τους “αποτυχημένους”. Με κυνισμό και χιούμορ περιγραφει “άγριες” καταστάσεις που έζησε απο πρωτο χέρι.… τον πόνο, την ανέχεια, την απογοήτευση, τη συντριβή που κρύβουν οι ζωές όλων αυτών που δεν χώρεσαν στην καλογυαλισμένη εικόνα της αμερικανικής κοινωνίας.

Επηρεάστηκε πολύ απο τον Χεμινγουεη και τον Σελίν και εκτιμήθηκε ιδιαίτερα απο τον Σαρτρ και τον Ζαν Ζενέ. Τα έργα του γνώρισαν μεγάλη αποδοχή στην Ευρώπη την ίδια περίοδο που  στη χώρα του δεχόταν σκληρές κριτικές. Ο ίδιος είχε δηλώσει : “Εμπλεξα σε φασαρίες με πολλά απ’τα σκατο-γραπτά μου. Απο την άλλη, γίνεται ντόρος και πουλάς μερικά βιβλία παραπάνω, αλλα, στην τελική, οταν γράφω το κάνω αποκλειστικά για μένα”. Η αμεσότητα στο γράψιμο του, ο κυνισμός και το χιούμορ του είναι οι κύριοι λόγοι που αγαπήθηκε ή απορρίφτηκε απο τους αναγνώστες.  Ο ίδιος εξηγούσε τον “απλοικό” τρόπο γραφής του λέγοντας “αυτο που προσπαθώ να κάνω, αν με καταλαβαίνετε, είναι το να μεταφέρω ακόμα και στους εργάτες ενός εργοστασίου, την πραγματική άποψη της ζωής…”.

Κατηγορήθηκε απο πολλούς ως μισογύνης. Στην πραγματικότητα ο Μπουκόφσκι περιέγραφε με πολύ τρυφερότητα και αγάπη τις γυναίκες που πέρασαν εστω και περιστασιακά απ’τη ζωή του, ειδικά τις γυναίκες που ζουσαν στο περιθώριο και πάλευαν καθημερινά με τη φτώχεια, τον αλκοολισμό και τη μοναξιά. Απαντώντας στους επικριτές του εγραψε κάποτε “Νομίζουν οτι είμαι μισογύνης ομως δεν είμαι. Πολλά απο αυτά ακούγονται μεγαλόστομα. Ακούω να λένε : “Ο Μπουκόφσκι είναι ενα φαλλοκρατικό γουρούνι”, όμως δεν βλέπουν απο που εκπηγάζει αυτό. Εντάξει, παραδέχομαι οτι μερικές φορές τις κάνω να αισθάνονται άσχημα, όμως το ίδιο κάνω και στους άντρες. Το ίδιο κάνω και στον εαυτό μου”.

Εφυγε απο λευχαιμία τον Μάρτιο του ’94 στο Σαν Πέδρο της Καλιφόρνια. Στoν τάφο του γράφει “dont try”. Σύμφωνα με τη γυναίκα του, το νόημα των παραπάνω λέξεων έχει να κάνει με τις παρακάτω φράσεις: “Εάν σπαταλάς όλη σου την ώρα προσπαθώντας, τότε το μόνο που πράττεις είναι να προσπαθείς. Γι’ αυτό μην προσπαθείς. Πράξε”.

Shortlink : http://wp.me/pPn6Y-1jv

xtremyst

Ετικέτα: Βιβλίο, Ποίηση

Posted in: Ζωή, Πολιτισμος