Είναι μακρυά ακόμα η ανθρωπιά…?

by Banksy

Απόγευμα και η ζέστη είναι χαλαρή.Ότι πρέπει για βόλτα…Και το τηλεφώνημα σκάει.

«Έλα ρε! Σε μισή ώρα τα λέμε κέντρο.»

…Ευκαιρία για βόλτα…

Φτάνοντας, μόλις  έχει ξεκινήσει η παρέλαση του pride parade.Κόσμος πολύς, και κάθε «διαλογής».

Το ομολογώ…αισθάνθηκα περίεργα.

«Θα πάμε για παγωτό,έτσι?» Ακούστηκε στα κλεφτά.  «Γι’ αυτό ρε δεν κατέβηκα?» Ανταποκρίθηκα…

Και ανηφορίζουμε για πιο κεντρικά. Αλλά τι σού’ ναι το μυαλό…Ξέχασα το όχημα.

«Πάω να το πάρω γιατί νιώθω ανασφάλεια. Τα λέμε σε δέκα, παίδες.»

Παίρνω το όχημα, και πάω να φύγω. Αλλά κάτι δεν μου κολλάει. Με την   άκρη του ματιού μου (μιας και τις τελευταίες μέρες κατά γενική ομολογία, είμαι αλλού) παρατηρώ κόσμο μαζεμένο στην συμβολή των οδών Σταδίου και Κολοκοτρώνη. Απέναντί τους δικυκλιστές της ομάδας ΔΕΛΤΑ.

Σούσουρο…»Πάω να δω.»(Κάτι με έτρωγε μέσα μου).

«Τι συνέβη?»

«Τον χτύπησαν.»

Ένας Σενεγαλέζος μικροπωλητής, πεσμένος στο πεζοδρόμιο.Από πάνω του μπάτσοι και κόσμος. Φλίπαρα. Βαρέθηκα να είμαι απαθής. Τηλεφωνώ όπου πιστεύω ότι μπορώ να βρω στήριγμα.

» Έχω περιστατικό. Τι να κάνω?»

«Πάρε αυτό το τηλ.Είναι του τάδε. Θα σου δώσει δικηγόρο.»

Την ίδια στιγμή, η αξιότιμη αστυνομία εκφράζει το πρόσωπό της…

«Ρε τι θες? Ήσουν μπροστά?»

«Μας έχουν κατακλέψει!……..»

Δεν αντέχω πολύ.Απαντώ…. «Κάντε την δουλειά σας κύριε», απευθυνόμενος στο «όργανο», «και εγώ θα κάνω την δική μου.»

«Όσο για σας κυρία μου….μην ξεχάσετε να ψηφίσετε…»

Ο νεαρός Σενεγαλέζος ακόμα στο δάπεδο. Ευτυχώς έχει βρεθεί επικοινωνία με δικηγόρο,και το νοσοκομειακό είναι στον δρόμο.

Μια κυρία, κάνει τις μεταφράσεις. Είναι γνώστης  της γαλλικής και βοηθά στην επικοινωνία. Με βλέπει. Και γεννιέται αλληλεγγύη.

«Θα με πας μέχρι το νοσοκομείο που θα τον πάνε?»

«Θα μείνω και εγώ μαζί σας για να δω τι θα γίνει.» Αποκρίνομαι…

Μετά από ,»λάθος» πληροφορίες και δρόμο, φτάνουμε στο σωστό νοσοκομείο.

Και αρχίζει  η αγωνία.

Έχει χαρτιά? Θα του ασκηθούν διώξεις?

Οι μπάτσοι μας καθησυχάζουν…»όλα τελείωσαν.»

Μα κάτι ακόμα δεν μου κάθεται καλά. Και τελικά μαθαίνω…Προ ολίγου,είχε γίνει καταγγελία για επίθεση,σε πεζή περιπολία αστυνομικών από μικροπωλητές στην Ερμού. Και έχει καταφθάσει η ΔΙΑΣ για να επιβάλει την τάξη. Στην διαδικασία έχουν τραυματίσει τουλάχιστον 3 μικροπωλητές, ο ένας στο κεφάλι.

Ακόμα χάος.Τηλέφωνα επί τηλεφώνων να βρώ κάποιον ειδικό στο ζήτημα. Και ταυτόχρονα να είμαι δίπλα στην μεταφράστρια να μαθαίνω τι γίνεται, και κοντά στους νεοαφιχθέντες επικεφαλείς να προσπαθώ να μάθω τι θα του συμβεί…

Πέρασαν δυο ώρες….

Ο Σενεγαλέζος δεν έχει χαρτιά.

Ήρθε μέσω Τουρκίας με λεωφορείο,έδωσε πολλά λεφτά. Αλλά το ταξίδι του δεν τελειώνει εδώ…

Πάει συνοδεία στο Α.Τ. Ακροπόλεως για τα περεταίρω.Τον εφοδιάσαμε με τα τηλέφωνά μας,τηλέφωνα δικηγόρων και του Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών ,με λεφτά και με κουράγιο για το ταξίδι του….Ευτυχώς μια κυρία που συνόδευε άλλον αλλοδαπό,για την ίδια υπόθεση μας είπε να ενημερώσουμε για πολιτικό άσυλο τον πλέον συλληφθέντα…Είχε χτυπηθεί από την αστυνομία. Και δεν μπορεί να βρεί το δίκιο του, επειδή είναι…»παράνομος».

Κάπου εκεί χωρίστηκαν οι δρόμοι μας.

Δε νομίζω να ξανακούσω για  εκείνον…

Είναι παράνομος.

Παραπανίσιος. Μας τρώει τις δουλειές και βρομίζει τον πεζόδρομο… Είναι 30 ετών και θρέφει 3 τουλάχιστον στόματα μακρυά απο την πατρίδα του. Είναι ξένος, όχι επειδή είναι σε ξένη χώρα….αλλά επειδή οι άνθρωποι αυτής της χώρας είναι αποξενωμένοι…

Πόσοι όμως σαν και τον ήρωά μας δεν υπάρχουν δίπλα μας?

Πόσες φορές τους μιλήσαμε? Και πόσοι από εμάς ξέρουμε τον πόνο που ζουν αυτοί οι άνθρωποι?

Τους συλλαμβάνουμε,και τους στέλνουμε πίσω. Εκεί απ’ όπου έφυγαν για να βρουν ζωή. Τους στέλνουμε στον θάνατο…Μπράβο μας. Γλιτώσαμε από το έγκλημα. Θα κοιμηθούμε ήσυχοι…Εγώ όχι…Έχω μήνες να κοιμηθώ  ήσυχος.

Γι αυτούς τους ανθρώπους δεν θα γίνει Δεκέμβρης… Θα γίνουν απλά ένα ακόμα στατιστικό….

Γιατί?

Shortlink http://wp.me/p1pa1c-1fq

DrAluca

Χαμογελάτε…

Ετικέτα: DrAluca, ανθρωπιά

Posted in: Ανθρώπινα δικαιώματα, Ελλάδα, Ζωή, Κόσμος