Μια ομιλία για την Οαχάκα από το b-fest

Εχθές το απόγευμα παρακολούθησα την ομιλία της Calamity Barucha Keller που δόθηκε στο πλαίσιο του πολιτικού προγράμματος του b-fest στη Σχολή Καλών Τεχνών. Ομολογώ πως δεν ήξερα την ομιλήτρια αλλά ψάχνοντας στο ίντερνετ διαπίστωσα πως φημίζεται για το θάρρος της καθώς έζησε από κοντά την εισβολή του Ισραήλ στο Λιβανο το 2006 παίρνοντας φωτογραφίες απλών ανθρώπων και της ζωής τους στη πρωτη γραμμή του πυρός αλλα και συμμετείχε ενεργά στην εξέγερση των καθηγητών στην Οαχάκα την ίδια χρονιά. Μπόρεσα να καταγράψω μόνο ενα μέρος της ομιλίας της, η οποία ήταν άκρως ενδιαφέρουσα και εστιάστηκε στο πως ξεκίνησε η εξέγερση της Οαχάκα, τι χαρακτηριστικά είχε αλλά και τι προβλήματα αντιμετώπισε.

Αυτό που τόνισε είναι το γεγονός οτι στην ουσία είχαμε να κάνουμε με μια κομμούνα. Πάνω απο 3.οοο οδοφράγματα και καθολική α-κυβερνησία σε όλη την επαρχία μιας και οι άνθρωποι αποφάσισαν να καταργήσουν κάθε υπηρεσία που ειχε να κάνει με την κυβέρνησή και να πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους. Εδω να τονίσω ότι και η ίδια η ομιλήτρια τόνισε οτι οι εξεγερμένοι δεν ήθελαν να καταστρέψουν κτίρια η άλλες υποδομές αλλά να τις οικιοποιηθούν ξανά. Ξαναπήραν δηλαδή ότι είναι επί της ουσίας δικό τους.

Μεγάλη εντύπωση μου προξένησε το γεγονός ότι οι συλλογικές αποφάσεις ήταν προιόν οργανωτικών δομών με βάση τη γεωγραφία( οδόφραγμα, γειτονιά, περιοχή, πόλη, επαρχία) και όχι στη βάση κάποιων κοινωνικών ομάδων( π.χ. φοιτητές, δάσκαλοι,εργάτες). Μου θύμισε το πρόταγμα, από την εποχή του Προυντόν ακόμα, για «κομμούνες μεσα στις κομμούνες».

Ειδική αναφορά έγινε για τις γυναίκες της Οαχάκα οι οποίες κράτησαν πολλές φορές ολόκληρα οδοφράγματα μόνες τους ενώ ήταν αυτές οι οποίες κατέλαβαν τα κτίρια των τηλεοπτικών σταθμών και έμαθαν να χειρίζονται τα μηχανήματα και να εκπέμπουν μόνες τους. Εδώ η ομιλήτρια σημείωσε οτι μεγάλο αρνητικό ρόλο έπαιξε το γεγονός οτι πολλοί άντρες ήταν δυσαρεστημένοι με τη δράση των γυναικών θεωρώντας ότι παραμελούν τις «δουλειές» στο σπίτι, με αποτέλεσμά κάποια στιγμή να μειωθεί ο αριθμός των γυναικών που συμμετείχαν ενεργά στις καταλήψεις των σταθμών και να δοθεί η αφορμή στους παρακρατικούς να αναλάβουν δράση για την επανακατάληψη τους. Πολλή σωστή ήταν η διαπίστωσή για τις γυναίκες οι οποίες είναι μια αόρατη εργατική τάξη στο σπίτι. Αυτή ήταν η δικιά τους εξέγερση και η δικιά τους διαδικασία χειραφέτησης και απελευθέρωσης.

Χαρακτηριστικά αναφέρθηκε το παράδειγμά μιας γυναίκας η οποία βρίσκονταν με σπασμένο χέρι στο οδόφραγμα μιας και ο σύζυγος της το είχε σπάσει επειδή «παραμελούσε» το σπίτι. Πολύ σωστά η ομιλήτρια επεσήμανε την πατριαρχία ως δομικό στοιχείο του καπιταλισμού και ως εμπόδιο για την γενικότερη απελευθέρωση της κοινωνίας.

Άφησα για τελευταίο το πιο σημαντικό για έμενα στοιχείο της ομιλίας. Το πως δηλαδή ξεκίνησε η εξέγερση. Από το γεγονός δηλαδή ότι οι δάσκαλοί είχαν ξεκινησει μια μεγάλη κατασκήνωση διαμαρτυρίας στην κεντρική πλατεία της πόλης έχοντας αιτήματά μισθολογικού τύπου αλλά και κοινωνικής δικαιοσύνης ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό που προσπαθούσε να επιβάλει στην Μεξικάνικη κοινωνία η κυβέρνηση. Η εξέγερση δεν ξεκίνησε από τίποτα υπερεπαναστατες απελευθερωτές Μεσσιανικού τύπου αλλά από τα δίκαια κοινωνικά αιτήματά για μια καλύτερή και αξιοπρεπή ζωή. Κάτι που ο καπιταλισμός απλά δεν πρόκειται ποτέ να δεχτεί και αν δεχτει ειναι παντα για ενα προσωρινο χρονικο διαστημα. Το ζητούμενο είναι οι καταλήψεις , το να πάρουμε πίσω ότι είναι όλων μας, είτε είναι οι τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα είτε είναι τα κτήρια είτε είναι οι δρόμοι. Να πάρουμε τις γειτονιές πισω μέσα από συνελεύσεις κατοίκων. Και μετά τις περιοχές και μετά τις πόλεις, τις περιφέρειες.Και αν είναι να καταστραφεί κάτι από την οργή για την νεοφιλελεύθερη λαίλαπα, αυτό θα το αποφασίσει ο κόσμος συλλογικά και όχι οι δήθεν του μικροαστικού τρέντυ «περιθωρίου».

Η μοναδική κρίση είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός οπως είπε και η συντρόφισσα.

Τελειώνοντας να αναφερθώ σε κάτι που μας μετέφερε η Calamity απο μια κατάληψη τηλεοπτικού σταθμού και το οποίο εγινε σλόγκαν στην Οαχάκα…..

……..»Όταν απέκτησα φωνή διαπίστωσα πως δε μπορούσα πια να μένω σιωπηλός»……….

risinggalaxy

σύντομος δεσμός :  http://wp.me/pPn6Y-16f

Ετικέτα: B-FEST, Calamity Barucha Keller, Εξεγερσεις, Oaxaca

Posted in: Αυτοοργάνωση, Ιστορία, Κόσμος, Κινήματα-Ακτιβισμός, Πολιτική