Το ερώτημα των ημερών αφορά τη δυνατότητα της εργαζόμενης πλειοψηφίας να αντιμετωπίσει την ιστορικής σημασίας ανατροπή κατακτήσεων αιώνα εργασιακών, κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων.
Να ανατρέψει το ταξικό ψεύδος που εμφανίζεται ως αδήριτη πολιτική αναγκαιότητα. Ο,τι αποτελεί στενό ιδιοτελές ταξικό συμφέρον, χρόνιο πολιτικό ζητούμενο της οικονομικής ολιγαρχίας της Ελλάδας, καθώς και ανάγκη για τη στερέωση της συμμαχίας της με τις άρχουσες τάξεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τη διεθνή κεφαλαιοκρατία μέσω του ΔΝΤ, παρουσιάζεται ως συνολικό κοινωνικό συμφέρον και ανάγκη.
Στο τέλος της σημερινής ταξικής και πολιτικής διαπάλης δεν θα γίνει ταμείο μόνο για το ύψος των μισθών και των συντάξεων, αλλά και για τη δυνατότητα ή όχι της συνολικής πολιτικής συγκρότησης της εργατικής τάξης. Τη δυνατότητα να έχει φωνή και λόγο ως η βασική τάξη παραγωγής αγαθών και πολιτισμού και ευρύτερα, και όχι σπασμωδική συμπεριφορά αδύναμου, κατακερματισμένου και κυριαρχούμενου πλήθους. Η Αριστερά, εγκλωβισμένη στο αριστερό άκρο του κοινοβουλευτικού παιχνιδιού, ως φωνή ηθικής κριτικής (όταν δεν συμμετέχει και σε κυβερνήσεις συναλλαγής με αστικά κόμματα), έχει χάσει εδώ και δεκαετίες τον ουσιαστικό ρόλο της. Αποδέχτηκε την πρωτοκαθεδρία της καπιταλιστικής ανάπτυξης και παγκοσμιοποίησης, αναγορεύοντας πολιτικές και οικονομικές επιλογές του κεφαλαίου σε ουδέτερες αναγκαιότητες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η συγκρότηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτήν, η εισαγωγή του ευρώ. Διατήρησε για τον εαυτό της τον θεματοφύλακα των εργατικών δικαιωμάτων, αντιλαμβανόμενη την εργατική πλειοψηφία περισσότερο ως τη μεγαλύτερη συντεχνία και εκλογικό κοινό, παρά ως δρων κοινωνικό υποκείμενο. Αφαίρεσε έτσι τον πολιτικό ρόλο από τις εργατικές διεκδικήσεις και τη δυναμική που αυτές έχουν, τόσο για την αγωνιστική αποτελεσματικότητα όσο και για τον μετασχηματισμό τους σε συνολικό πολιτικό αγώνα που να αποτελεί πολιτική απειλή για τις κυρίαρχες πολιτικές. Ακόμη και σήμερα, η Αριστερά δεν προτάσσει την ανάγκη για ένα πολιτικό εργατικό κίνημα που να θέτει στόχο την ανατροπή της επίθεσης, την αλλαγή του κοινωνικού συσχετισμού προς όφελος του κόσμου της εργασίας και τη διεκδίκηση μιας κοινωνικής συγκρότησης, με θεμέλιο τη συλλογική ιδιοκτησία, τη δημοκρατία των παραγωγών του πλούτου, την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και φυσικά το τέλος της ληστρικής κυριαρχίας επί της φύσης. Μέσα από στιγμιότυπα αποσπασματικών κινητοποιήσεων, αναζητά μάταια την εξαργύρωση της κοινωνικής δυσαρέσκειας σε εκλογική και πολιτική επιρροή, ενώ ταυτόχρονα υπόσχεται ζωή χαρισάμενη σε μια «λαϊκή εξουσία» που κάποτε θα προκύψει με μαγικό τρόπο. Η κρίση της Αριστεράς είναι κρίση στρατηγικής, περιεχομένου και ρόλου. Ενδειξη αποσύνδεσής της από την ταξική κοινωνική πάλη, υποταγής στον κοινοβουλευτισμό και επικράτησης του κομφορμισμού στη δημόσια εικόνα της. Γι’ αυτό και διασπάται συνεχώς, ακόμη και όταν υμνεί την ενότητα. Στις κρίσιμες δεκαετίες του ’80 και του ’90, η Αριστερά έπαιξε αρνητικό ρόλο, συμβάλλοντας στην εμπέδωση των αστικών μύθων και των αντιδραστικών εκσυγχρονισμών. Σήμερα όλα είναι διαφορετικά. Με τη νεολαιίστικη έκρηξη του Δεκέμβρη του 2008 και τον εργατικό σεισμό της απεργίας και της διαδήλωσης της 5ης Μάη, αναδύεται μια νέα εποχή, που καθορίζεται από τον κοινωνικό αγώνα ζωής ή θανάτου, ιδιαίτερα για τη νέα γενιά. Η αντικαπιταλιστική επαναστατική Αριστερά συγκροτείται μέσα σε αυτή τη δυναμική. Η κοινή δράση της Αριστεράς είναι το ελάχιστο ζητούμενο, το προφανές. Το ουσιώδες ερώτημα αφορά τον στρατηγικό επαναπροσανατολισμό της και εδώ ακριβώς θα κριθεί το αν η σημερινή της κρίση θα αποκτήσει δημιουργικό χαρακτήρα. Αν δηλαδή θα εκφραστεί όχι με μια κρίση εκφυλιστικού χαρακτήρα των σημερινών οργανισμών της, αλλά με τη βαθύτερη αναδιάταξη του ιδεολογικού και πολιτικού συσχετισμού, σε μια κατεύθυνση αναζήτησης ενός νέου φορέα της εργατικής αντικαπιταλιστικής πολιτικής και του κομμουνισμού του 21ου αιώνα.
* Μέλος της Πολιτικής Επιτροπής του Νέου Αριστερού Ρεύματος (ΝΑΡ) και στέλεχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Aναδημοσίευση από την Ελευθεροτυπία
Για τη μεταφορά Jaquou Utopie
shortlink: http://wp.me/pPn6Y-15k
Α.Γ.ιος
Anakata-dyomenh
Μίσος ταξικό
Back Door Man
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
catalternative
CrippleHorse
DrAluca
Eddie
Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός
iguana
j4nus
Jaquou Utopie
Capybara
Spin
Кроткая
Ε. Λούπης
μανικακος
Mind the Gap
mitsovurdul
Mitsaras
.
Narrator
Παραλληλογράφοι
lamda
xtremyst
risinggalaxy
skatiblaxos
inflammatory
Συνεργοί Παραλληλογράφοι
HungerStrike300: Απεργία Πείνας Μεταναστών
Μαρξ Φακτορ
25 Μαΐου, 2010 6:09 μμ
Ενα προαπαιτούμενο πριν τον στρατηγικό επαναπροσδιορισμο ειναι η συγκρότηση της σε μη ηγετική βάση. Η συγκρότηση της σαν ενωτικο πολο ανατροπης -πολο που εκφράζει την εργατικη τάξη αλλα που στερείται ηγεσίας και διοικηται με αμεσοδημοκρατικες διαδικασίες απο σοβιέτ (επιτροπες) εργαζόμενων. Οσο εχουμε Παπαρηγοτσιπροαλαβάνους ο κόσμος θα μας προσπερνά καγχάζοντας.
redpunk67
25 Μαΐου, 2010 8:57 μμ
http://antisomata.wordpress.com/2010/05/25/%ce%b5%ce%bc%ce%b5%ce%b9%cf%83-%ce%bc%ce%bf%ce%bd%ce%bf%ce%b9-%ce%bf%ce%b9-%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%b5%cf%83-%cf%84%ce%b7%cf%83-%ce%b1%cf%86%ce%b8%ce%bf%ce%bd%ce%b9%ce%b1%cf%83-%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%b1/
Αρουραίος
26 Μαΐου, 2010 8:18 πμ
Τα’χει παίξει λίγο ο Γ.Λ. μου φαίνεται…
olomavri nuxterida, pio mavri de ginetai
26 Μαΐου, 2010 1:16 μμ
bravo, polu wraio blog!!!
kai kati…thumizei!!! 😛
e, eiste kai redpunk, opote nomizw oti kapoious tha mas kanete…pelates! 😉
mov.in
26 Μαΐου, 2010 12:08 πμ
Όσο κι αν συμφωνώ, αυτή η γλώσσα είναι τόσο ξύλινη που δεν καταλαβαίνω σε τι αποσκοπεί. Τι ακριβώς λέτε, παιδιά; Σε ποιους απευθύνεστε; Ποιος μιλάει έτσι ώστε να σας ακούσει; Είστε στα καλά σας;;; Πού ζείτε; Εγώ προσωπικά δεν αντέχω άλλο αυτή τη ρητορική, την τρώω στη μάπα από τη δεκαετία του ’70 (ναι, είμαι γέρος/γριά), αν η λεγόμενη νέα γενιά δεν έχει καμιά άλλη πρόταση ΛΟΓΟΥ (και ΠΡΑΞΗΣ), τη βάψαμε.
Με κάθε εκτίμηση
Αρουραίος
26 Μαΐου, 2010 8:25 πμ
Κι όμως, κάποια από αυτά που λέει είναι πολύ σωστά αγαπητέ mov.in.
Εκτός από αυτά που λέει για την επαναστατική αριστερά στο τέλος (την οποία θεωρώ σε μεγάλο της μέρος επίσης κομμάτι του κονφορμισμού), νομίζω ότι κάνει σωστές παρατηρήσεις, με τον τρόπο του φυσικά.
Έχεις κάτι να κριτικάρεις στο περιεχόμενο ή απλά σ’ ενοχλεί η γλώσσα;
mov.in
29 Μαΐου, 2010 12:01 πμ
Η γλώσσα με ενοχλεί, το είπα. ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΣΥΜΦΩΝΩ, είπα, αυτή η γλώσσα δεν αντέχεται. Απορώ πώς την αντέχουν και την αναπαράγουν με τόση ευχέρεια οι νεότερες γενιές. Αυτό με τρομάζει αφάνταστα και με καταθλίβει. Θα κάνουμε την επανάσταση με όρους και ρητορική 19ου αιώνα;;; Μέσα από ένα τέτοιο 00s μέσο όσο τα ελεύθερα και εναλλακτικά μπλογκ;;; Μήπως εγώ και κάποιοι άλλοι είμαστε ΑΚΟΜΑ ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ μειοψηφία απ’ όσο πιστεύαμε;
j4nus
6 Ιουνίου, 2010 9:26 μμ
άλλη νυχτερίδα μας βρήκε που θα έλεγε και…
αχαχαχχα
olomavri nuxterida, pio mavri de ginetai
7 Ιουνίου, 2010 12:43 πμ
nuxterida einai mono mia 😀
Eddie
7 Ιουνίου, 2010 12:47 πμ
πως σας φανηκαν οι drive δεσποινις;
olomavri nuxterida, pio mavri de ginetai
7 Ιουνίου, 2010 12:57 πμ
xmm,
kaluteroi apo tin pio prosfati fora pou tous eida (sto kuttaro prin 6 mines), eidika sto encore ta espasan. 🙂
kata ta alla, perimena na pei o kurios alex k kati perissotero gia tin katastisi pou zoume kai na fwnaksei ki ena
«levteria se olous tous politikous kratoumenous sta kelia tis dimokratias»
kai na ginei…xamos me sunthimata klp.
alla den to eipe…
polu ligos kai deilos pleon o kurios alex k…
se antithesi me to endokso parelthon tou.
MITSARAS
7 Ιουνίου, 2010 1:02 πμ
Άσε ρε eddie αφού δεν είχατε φέτος:
Νυχτερίδα μην τον ακούς τον Ναρίτη θα σε πάρω εγώ στους Banda Bassoti στο φεστιβάλ της ΚΝΕ και θα σε κεράσω σουβλάκια και μπυρόνια.
olomavri nuxterida, pio mavri de ginetai
7 Ιουνίου, 2010 1:05 πμ
NAI naiiii!!!!
sto festibal tis kne…!!!!
me…banda bassoti pou tous ematha kai prosfata kai einai teleioi!! 😀
exoun uposxethei ki alloi apo dw oti tha erthoun mazi 😉
MITSARAS
7 Ιουνίου, 2010 1:07 πμ
Σε παρακολουθώ μικρούλα μη νομίζεις 🙂
j4nus
7 Ιουνίου, 2010 2:29 πμ
αυτά μας τα παν κι άλλες…
Eddie
6 Ιουνίου, 2010 9:44 μμ
μωρε φτανει που συμφωνεις στο περιεχομενο.
Οσο για τη γλωσσα, αυτη διορθωνεται 🙂
Θα εισηγηθω οι επομενες προκηρυξεις μας να ειναι σε greeklish και στην αργκο των 15 χρονων 🙂 🙂
oldboy9
26 Μαΐου, 2010 11:03 μμ
Ζητούμενο ο στρατηγικός επαναπροσανατολισμός της Αριστεράς: …και γρήγορα μάλιστα, γιατί πάλι ουραγοί θα είμαστε!
Αρουραίος
27 Μαΐου, 2010 8:31 πμ
εε…χμμμ….και σε αυτό διαφωνώ με το Μαυροειδή και μάλλον και μ’ εσένα oldboy9.
Μια χαρά μου φαίνεται ο στρατηγικός προσανατολισμός ενός κομματιού τουλάχιστον της Αριστεράς: Ο σοσιαλισμός και ο κομμουνισμός. Δεν μπορώ να φανταστώ κάτι καλύτερο για την ανθρωπότητα.
Επίσης (όπως έχω ξαναγράψει) και προτάσεις έχουν όλοι κι απ’ όλα τα καλά. Αυτά τα «δεν έχετε πρόγραμμα» είναι του κώλου τα εννιάμερα.
Εκείνο που δεν έχουν είναι διάθεση να τα παλέψουν. Κανείς (και σίγουρα όχι εγώ) δεν έχει πιστέψει ότι αυτά που λένε τα εννοούν, ότι είναι διατεθειμένοι να συγκρουστούν, να διεκδικήσουν, να βγουν μπροστά.
Και δεν θα φέρω σαν παράδειγμα τον Τσε που ήταν κάπως και πρότυπο επαναστάτη ακόμη και για τους…ειρηνοποιούς του ΣΥΝ. Θα μιλήσω για τον Αλιέντε που μπορεί να μην πίστευε στην δικτατορία του προλεταριάτου, μπορεί να ανάβει τον nolongersafe η αναφορά του ονόματος, όμως ΠΙΣΤΕΥΕ στην κοινωνική αλλαγή και την ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕ μέχρι τέλους.
Ε…τέτοια κόμματα δεν φαίνεται να έχουμε στην Ελλάδα (δεν μιλώ για τα διαφημιστικά τρυκ τύπου Αλαβάνου φυσικά…), όσο κι αν μιλούν για επαναστάσεις και κομμουνισμούς κι όσο κι αν σε κάποιους δεν αρέσει.
Και φυσικά δεν μιλώ για τα μέλη: Γνωρίζω πολύ καλά κι από πρώτο χέρι ότι πολλά μέλη του ΚΚΕ ή του ΣΥΡΙΖΑ ή εξωκοινοβουλευτικών οργανώσεων ότι δίνουν πραγματικά ηρωϊκές (και δυστυχώς ίσως μάταιες μερικές φορές) προσωπικές μάχες στην δουλειά τους ή στο στρατό, το πανεπιστήμιο κλπ. Απολύονται, ματώνουν, τιμωρούνται, κόβονται σε μαθήματα και το ξέρω.
Όμως τα βασικά κόμματα και πολλές από τις οργανώσεις ΔΕΝ δίνουν δυστυχώς ή κι αν νομίζουν ότι δίνουν, δεν έχουν πείσει και πολλούς…
Capybara
27 Μαΐου, 2010 11:30 πμ
Αντίθετα αρουραίε, κατά τη γνώμη μου, μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού», η αριστερά όντως αντιμετωπίζει στρατηγικό έλλειμμα.
Μπορεί να έχει τη δυνατότητα να προσφέρει τη συμπυκνωμένη της πείρα και το νόου χάου, στην οργάνωση της αντίστασης των εργαζόμενων (πράγμα καθόλου ασήμαντο), αλλά από στρατηγική πρόταση και όραμα για τη συνολική οργάνωση της κοινωνίας δεν τα πάει και πολύ καλά.
Είτε προτείνει μια κοινωνία σαν αυτές που καταρρεύσανε και έχουν φθείρει τις έννοιες σοσιαλισμός, κομμουνισμός κ.λπ. είτε ξέρει τί δεν θέλει, αλλά έχει μία πολύ θολή εικόνα για το τί θέλει.
Πιστεύω, ότι ακόμη κι αν δεν νομίζεις ότι υπάρχει ζήτημα στρατηγικού επαναπροσανατολισμού, η συζήτηση, ακόμη και στο επίπεδο αν χρειάζεται ή όχι επαναπροσανατολισμός, είναι υπαρκτή, και υφίσταται όχι μόνο στο εσωτερικό της αριστεράς, αλλά και στη σχέση της αριστεράς με την κοινωνία (όταν π.χ. σου θέτουν την ερώτηση «και τί θέλεις; να γίνουμε Αλβανία;»).
Νομίζω ότι το στρατηγικό όραμα της αριστεράς μπορεί το ’20 και το ’30 να φαινόταν σαν το νέο που θα σαρώσει την παλιά κοινωνία, αλλά σήμερα μοιάζει ρετρό.
Θεωρώ ότι η συζήτηση για τον στρατηγικό επαναπροσανατολισμό της αριστεράς και υπαρκτή είναι και αναγκαία. Οι εύκολες απαντήσεις και τα μεγάλα λόγια με χαλάνε μόνο…
Αρουραίος
27 Μαΐου, 2010 12:33 μμ
Δεν ξέρω αν κάνω λάθος βρε Capybara αλλά το συγκεκριμένο το βλέπω εντελώς ανάποδα από αυτό που λες:
Αυτό το «Know how» δεν το έχω δει πουθενά: Ούτε στα απεργιακά ταμεία των σωματείων (πόσα έχουν άραγε?), ούτε στην καθοδήγηση του αγώνα, ούτε στην πολιτική συγκρότηση.
Που σκατά είναι αυτό το «Know how» και δεν το βλέπω;
Στις πορείες που κάνει το ΠΑΜΕ στο…Θησείο?
Στις διασπάσεις του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ που πάει να κάνει «ταμείο» στην περίοδο που μας πηδάνε?
Στις γνωστές «επαναστατικές» κόντρες?
Εγώ δεν βγάζω κανένα έξω Capybara, ούτε θεωρώ ότι τα σημερινά σκηνικά αφορούν μια μειοψηφία επαναστατών. (χωρίς να υπονοώ ότι το λες εσύ).
Από εκεί και πέρα στρατηγικό όραμα πιστεύω ότι δεν λείπει, τουλάχιστο για κόμματα/οργανώσεις που δεν έχουν σημαία τον αγνωστικισμό. Ο δρόμος προς τα εκεί όμως δεν έχει τις εγγυήσεις που ζητούν κάποιοι και ούτε μπορούμε με θεωρητικό τρόπο να αντιμετωπίσουμε την σπέκουλα περί «νέας Αλβανίας».
Αυτά δεν αντιμετωπίζονται με τις λεκτικές ακροβασίες που κάνει ο Λιερός (στο link που μπήκε). Δεν αντιμετωπίζονται με…ελεγχόμενη «απο-ανάπτυξη» και «χαρούμενη λιτότητα»!! Ούτε μπορούμε να ξορκίσουμε την «Αλβανία» με αγορές…υπερσύγχρονων ηλιακών συλλεκτών και άλλες τέτοιες παπαριές.
«Αλβανία» δεν θα γίνεις ΜΟΝΟ αν κατορθώσεις να κινητοποιήσεις το λαό. Με το να τον κάνεις συμμέτοχο και δρων υποκείμενο της κοινωνικής αλλαγής.
Όχι γιατί έχει πάντα δίκιο. Αλλά γιατί οι κομμουνιστές δεν πιστεύουν σε σωτήρες, ούτε θεωρούν ότι ρόλος της πρωτοπορίας είναι να κυβερνά μια παθητικοποιημένη μάζα.
Υγ: Ρετρό έμοιαζαν σε κάποιους παλιότερα και οι απόψεις περί ταξικής πάλης. Η…»μεταβιομηχανική» τους κοινωνία της…άϋλης παραγωγής δεν την πολυ-χωρούσε βλέπεις. Σήμερα που οι αστοί και ο ιμπεριαλισμός τους πατάνε στο λαιμό και τους αφαιρούν από την σύνταξη μέχρι το μισθό, ενώ οι τραπεζίτες, οι μεταπράτες και οι λοιποί κάνουν πάρτι με τα δις του κράτους, δεν τους μοιάζουν και πολύ ρετρό…
Capybara
30 Μαΐου, 2010 10:39 μμ
Όσον αφορά το νόου χάου, συμφωνώ ότι η αριστερά έχει τεράστιες αδυναμίες στην οργάνωση των αγώνων των εργαζόμενων, θεωρώ όμως πως ότι κινείται στον τομέα αυτό, οργανώνεται, έστω στρεβλά και με αδυναμίες, από την ευρύτερη αριστερά και όχι από τον αυθορμητισμό του κόσμου (που καλός είναι, αλλά δεν αρκεί).
Νομίζω ότι αυτά που λες για απεργιακά ταμεία κ.λπ. ανήκουν στο παραδοσιακό οπλοστάσιο της αριστεράς. Το γιατί δεν εφαρμόζονται, είναι άλλου είδους συζήτηση. Πάντως, δεν νομίζω ότι σε αυτόν τον τομέα υπάρχει έλλειμμα θεωρίας, αλλά έλλειμμα πράξης.
Στο οραματικό πεδίο, μου φαίνεται ότι είναι εθελοτυφλία μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού» να κάνουμε σαν να μη συνέβη τίποτα.
Το ’50 π.χ., όταν η αριστερά μιλούσε για ανατροπή του καπιταλισμού είχε αντιπαράδειγμα, την ΕΣΣΔ. Θα χτίσουμε, έλεγε, μια κοινωνία σαν αυτήν. Σήμερα; σε καλύπτει να δίνουμε την ίδια απάντηση;
Με λίγα λόγια, μάλλον στο πρώτο σκέλος με έπεισες (μπορεί να έχουμε το νόου χάου, αλλά το κρατάμε κρυφό). Στο δεύτερο όμως όχι (νομίζω ότι υπάρχει ανάγκη να ξαναβρούν οι κομμουνιστικές/σοσιαλιστικές ιδέες την αίγλη που είχαν κάποτε).
Υ.Γ.
Αν δεν μας αρέσει και τόσο πολύ η ΕΣΣΔ δεν σημαίνει ότι βρίσκουμε ρετρό και την ταξική πάλη 🙂
Ili Geri
30 Μαΐου, 2010 6:41 μμ
@ΜαρξΦακτορ: «..Ενα προαπαιτούμενο πριν τον στρατηγικό επαναπροσδιορισμο ειναι η συγκρότηση της σε μη ηγετική βάση. Η συγκρότηση της σαν ενωτικο πολο ανατροπης -πολο που εκφράζει την εργατικη τάξη αλλα που στερείται ηγεσίας και διοικηται με αμεσοδημοκρατικες διαδικασίες απο σοβιέτ (επιτροπες) εργαζόμενων…»
Απορία (αφελής.. ;!) :
Ακουσα ότι κάθε «Διοικηση» αποτελείται απο τα εξής «υποσυστήματα» :
1. σχεδιασμός (Στρατηγικός-βραχυπρόθεσμος προγραμματισμός,)
2. Οργάνωση
3. Διεύθυνση
4. Ελεγχος-Αξιολογηση-ανάδραση
οταν τα συλλογικά όργανα αποφασίζουν ορθολογιστικά σε κάθε φάση της διοίκησης…
και αναθεσουν την διευθυνση (το «3») σε κάποιον που εμπνέει και ενώνει την καρδιά και το μυαλό της δημοκρατικής πλειοψηφίας τότε η διευθυνση (=απαραίτητος θεσμός για την ευρυθμη λειτουργία της όλης αυτο-διοίκησης)
ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΗΓΕΣΙΑ και εγγυάται στον βελτιστο βαθμο την επιτυχή διοίκηση.
Η ΗΓΕΣΙΑ και η ορθολογιστική λήψη αποφάσεων είναι το δυσκολοτερο πεδίο στην διοικηση του παραπάνω «τετραξονου» μοντέλου..
Τι εννοείς «σε μη ηγετική βάση» ακριβώς; … Ξέρεις κάποια πρόοδο, αλλαγή, εξέλιξη … που να μην συντελέστηκε με την «ηγετική» παρουσία κάποιου ΗΓΕΤΗ ;
Ili Geri
30 Μαΐου, 2010 7:03 μμ
για παράδειγμα (και συγχωρείστε μου την πιθανή αστοχία..)
Στον χώρο τούτο που έγινε από ατομα κυρίως που γνωρίστηκαν αρχικά στο ΤΒΧΣ αλλά για δικούς του λόγους ο καθένας (που μπορέι να μοιάζουν πάρα πολύ ενδεχομένως) σημερα φαίνται να έχει μια «διοίκηση» χωρίς ηγεσία …
Ο στοχος όμως είναι σχετικά απλός… Ελευθερη διακίνηση απόψεων και ιδεών βασισμένη σε μια «απλή» («αυτονόητη» για το επίπεδό σας/μας) απαγόρευση υφους-ήθους όπως «εννοείται» τελος πάντων το «τρολάρισμα» σχολίων ..
Τι θα γίνει αν αλλάξει ο «Στόχος»; .. ο «προγραμματισμός» δηλαδή.. Πχ αν «απαγορέψουν» το ανώνυμο μπλογκάρισμα..
Κάποιοι θα το αποδεχτούν κάποιοι ενδεχομένως θα φύγουν κάποιοι θα το «παλέψουν» στο υπάρχον σύστημα.. κάποιοι θα προσπαθησουν να χτίσουν εναλλακτικό σύστημα..
Θ’ αρχίσουν δηλαδή να εμφανίζονται διαφορετικές προσεγγίσεις με διαφορετικούς «στόχους».. αρα και «οργάνωση» σε «ομάδες» για την επίτευξη τους. Αυτές οι «ομάδες» θα εκφραστούν-δημιουργηθούν γύρω από έναν_ή_πολλά πρόσωπα που θα τους «εκφράσουν» περισσοτερο… θα είναι οι αντίστοιχοι «ηγέτες» … Δεν σημαίνει όμως αυτό ότι δεν θα είναι δημοκρατικοί και συλλογικοί στον ορθολογικό τρόπο λήψης των αποφάσεων …
Η Ηγεσία είναι μια φυσική ανθρώπινη κατάσταση που όλοι μπορούμε και επιδιώκουμε στον επιλεγμένο από εμάς ελευθερόβουλα χώρο μας γιατί μόνο τότε έμπνέουμε τους γύρω μας και μπορούμε να συνεργαζόμαστε με αξιοπρέπεια και δημιουργικότητα..
(συγγνώμη αν μιλάω «στον αέρα» ..)
Ili Geri
6 Ιουνίου, 2010 5:52 μμ
θα πω κι εδώ την ταπεινή «αποστασιοποιημενη» γνώμη μου ..για την διαφαινόμενη ανασύνθεση τμήματος της αριστεράς που αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ..
η εγκατάλειψη της μεγάλης υποκρισίας της ΑΠ είναι ένα θετικό βήμα για οτιδηποτε ριζοσπαστικό…
χαιρετίζω την παραίτησή τους ..
απομένει και η μικρότερη υποκρισία του Αλαβάνου να ξεκαθαριστεί ..
ότι λάθη έκανε/κάνει/θα κάνει/θεωρείται ότι κάνει ο Τσίπρας … είναι πολύ-πολύ μικρότερα και λιγότερο κρίσιμα απ’ αυτά των «γκουρού» …
εγώ του προσάπτω μόνο ότι άργησε να κάνει το συνέδριο αλλά και πάλι όταν το ειχε προτείνει -επιτέλους τον Αυγουστο του 2009 ; ..αν θυμαμαι καλά – τότε «πέσανε να τον φάνε » πρωτος ο Αλαβανος και μετά οι Α.Πτερυγοι ..
Επίσης θα ηθελα να δω – αν και δεν μου πεφτει λόγος – στο συνεδριο ΘΕΣΕΙΣ-ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ-ΟΡΑΜΑ-ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ και όχι απλά ένα «σπάσιμο» της υποκρισίας ..(εκτός αν δεν τα πληροφορήθηκα ακόμη λόγω της «σκιάς της ΑΠ» ..)
Χάρηκα πάντως με την αναφορά στην στάση του Δραγασάκη.. το γεγονός ότι χειροκροτηθηκε από τους συνεδρους όρθιους αλλά κυρίως αυτό που είπε .. ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΗΓΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΚΕΡΑΙΑ ΜΟΡΦΗ (δεν είναι αυτός που αυτο-αποκλειστηκε από την βουλευτική υποψηφοιτητα εφαρμόζοντας συλλογική αποφαση για μη επανεκλογή μετά από 2 τετραετίες? …) ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥ.. ΑΥΤΟΣ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΣΕΒΕΤΑΙ τουλάχιστον..
Ili geri
MITSARAS
6 Ιουνίου, 2010 6:13 μμ
Απ’ ότι καταλαβαίνω είσαι προσκείμενη στον ΣΥΡΙΖΑ. Κατά τη γνώμη μου ο ΣΥΝ μπαίνει σε πολύ άσχημα μονοπάτια με την αποχώρηση των Ανανεωτικών. Μιλάμε πως δε πρόκειται για διαγραφή προσώπων αλλά αποχώρησης μίας ολόκληρης τάσης η οποία έστω και σε μικρό βαθμό αποτελούσε μια οντότητα στη χοάνη που λέγεται Αριστερά. Αναρωτιέμαι ποιο θα είναι το νέο «πολιτικό προϊόν» που θα προσφέρει ο ΣΥΝ. Διαβάζω στο ΤΒΧΣ πολλά πανηγύρια κι από μελη του ΣΥΝ και στη θέση τους θα ήμουν πιο συγκρατημένος.
Αρουραίος
6 Ιουνίου, 2010 7:00 μμ
Το «άσχημο» είναι σχετικό Μητσάρα. Τι εννοείς «άσχημο»;
Ότι μπορεί να μην μπει ο ΣΥΝ στην βουλή;
Οι τύποι αυτοί ακόμη και σήμερα προσπαθούν να δικαιολογήσουν το ΠΑΣΟΚ! Μπες στο site τους να δεις! Μιλάνε για «εξαναγκασμό» της κυβέρνησης (ότι δηλαδή λέει και ο Παπανδρέου), μιλάνε για την σωτηρία του ευρώ, για τις «περιθωριακές αρνήσεις» κλπ.
Εντάξει, ότι γνώμη κι αν έχει κάποιος για το ΣΥΝ, δεν είναι εκεί μέσα όλοι πουλημένα κορμιά που δεν ωχριούν μπροστά σε τίποτε.
Δεν πιστεύω ότι λύθηκε το πρόβλημα του ΣΥΝ με την αποχώρησή τους και είναι τραγικό να λύνουν ΤΩΡΑ τις διαφορές τους, αλλά αϊ σιχτίρ πια: Ας πάνε στους Οικολόγους και το ΠΑΣΟΚ να δοκιμάσουν την τύχη τους, με την βοήθεια των πολυαγαπημένων τους ΜΜΕ φυσικά.
Αν ο κόσμος ακόμη παρασύρεται από τους γλυκανάλατους κολαούζους του συστήματος που μιλάνε για την «άγια φτώχεια» και τον Έλληνα του «μαλάκα», τότε του αξίζει να δουλεύει μέχρι τα 80 του και μάλιστα ούτε καν αυτό:
Να περιμένει το επίδομα των 300 ευρώ από τα 40 του ζώντας μια ζωή μέσα στην τρεχάλα μέχρι την «λύτρωση» της βασικής σύνταξης…
Υγ: Εκείνο για το οποίο δεν είμαι σίγουρος είναι αν όντως έφυγαν από το ΣΥΝ…
MITSARAS
6 Ιουνίου, 2010 7:28 μμ
Κρατάω το υστερόγραφο στο οποίο συμφωνώ και συνεχίζω. Η ΑΠ κακά τα ψέματα εκπροσωπούσε ένα παραδοσιακό ρεύμα στην Αριστερά εκείνο της ανανεωτικής αριστεράς το οποίο είχε περισσότερα ερίσματα στη μεσαία τάξη όπως και σε σημαντικό βαθμό η απεύθυνση του ΣΥΝ συνολικά. Αυτό άλλωστε σε ένα βαθμό καθόριζε τη πολιτική φυσιογνωμία του ΣΥΝ δημιουργώντας ταυτόχρονα διακριτά πολιτικά και ιδεολογικά όρια από εμάς τους παλαιοκομμουνιστάς. Παράλληλα η ΑΠ είχε πολιτικά ερίσματα σε κάποια κοινωνικά στρώματα (όπως οι καθηγητές πανεπιστημίου για τους οποίους γενικά δεν έχω και τη καλύτερη γνώμη) που πιθανότατα θα χάσει. Αυτό που απομένει στο ΣΥΝ άπαξ και φύγει η ΑΠ τι διαφορετικό μπορεί να παρουσιάσει σε αντιπαραβολή με το ΚΚΕ ή με την πιο ελευθεριακή ΑΝΤΑΡΣΥΑ? Κι ακόμα δεν έχω βάλει καν το ζήτημα της στρατηγικής του ΣΥΝ το οποίο παραμένει ασαφές ακόμα κι αν αποχωρήσει η ΑΠ.
Πολλά μέλη του Συνασπισμού χαίρονται (και καλά κάνουν) καθώς η φυγή της ΑΠ θα του βοηθήσει στο να βρούν το πολιτικό τους προσανατολισμό όπως και στο να ανασυγκροτήσουν την οργανωτική τους δομή. Όμως οι συγκυρίες κατά τη γνώμη μου δεν είναι ιδιαίτερα βολικές για τόσο βαθιές αλλαγές (σσ. η αποχώρηση των ανανεωτικών πάντως μου θύμισε πολύ μέρες του 91) και το ενδεχόμενο περιθωριοποιήσης του ΣΥΝ είναι αρκετά πιθανό.
MITSARAS
6 Ιουνίου, 2010 7:32 μμ
Άσε που κατά τη γνώμη μου ένα ανώδυνο πολιτικά μόρφωμα που θα προέκυπτε από σύμπραξη ΟΠ και ΑΠ πιθανότατα να διεμβόλιζε ακόμα περισσότερο τον ΣΥΝ καθώς θα μπορούσε με καλύτερους όρους να συγκεντρώσει όλους εκείνους που είναι δυσαρεστημένοι από τη νεοφιλελεύθερη πολιτική του πασόκ αλλά δεν είναι διατεθειμένοι να έρθουν σε συνολική ρήξη με το σύστημα..
MITSARAS
6 Ιουνίου, 2010 7:35 μμ
Επιπλέον ο Κουβέλης και η παρέα του δε θα είναι τόσο ανόητοι ώστε να πάνε απευθείας στο ΠΑΣΟΚ. Πρώτα θα προσπαθήσουν να μαντρώσουν καλά το κοινό τους με τα πόστα που διαθέτουν ώστε όταν χρειαστεί να παίξουν το διαπραγματευτικό τους χαρτί με καλύτερους όρους.
loophole
6 Ιουνίου, 2010 8:32 μμ
Ο όρος «ανανεωτικός» στην Ελλάδα προσδιορίζεται κατά τη γνώμη μου κυρίως από τρία πράγματα. Από έναν ευρωπαϊσμό που υποστηρίζει μια πολιτική ευρωπαϊκή ένωση ως ενιαίο πεδίο της ταξικής πάλης, από μία αντισυστημική (αφού είναι και της μόδας) αλλά παράλληλα ρεαλιστική (μη μαξιμαλιστική) πολιτική εντός του συστήματος-με τα μέσα του συστήματος και τη δυναμική του δρόμου και από μία ταυτότητα που προσδιορίζεται κατ’ αντιπαράθεση με αυτήν του Κομμουνιστικού Κόμματος (όσο αυτό παρουσιάζεται ως απολογητής ή/και συνεχιστής του υπαρκτού σοσιαλισμού) με κύρια χαρακτηριστικά τη εσωκομματική δημοκρατία, την ελευθερία έκφρασης και την αντίθεση στον ανούσιο λαϊκισμό-εντυπωσιασμό. Πέραν αυτών έννοιες όπως ο αντιρατσισμός, η οικολογία, ο φεμινισμός κλπ. που (θα έπρεπε να) είναι κοινός τόπος για όποιον θέλει να λέγεται αριστερός.
Οι επικεφαλής της επονομαζόμενης Ανανεωτικής Πτέρυγας έχουν χάσει (αν τα είχαν ποτέ) προ πολλού τα χαρακτηριστικά αυτά ή τουλάχιστον έχουν διαστρεβλώσει το νόημά τους. Διότι ο ευρωπαϊσμός δε σημαίνει υπεράσπιση της νεοφιλελεύθερης Ε.Ε. με κάθε μέσο, η πάλη εντός του συστήματος δε σημαίνει διαπλοκή και αλλοτρίωση από το σύστημα-απουσία από τους κοινωνικούς αγώνες και η αντιπαράθεση με τις πρακτικές του ΚΚΕ δεν μπορεί να οδηγεί σε μία νέου τύπου γραφειοκρατία, πολιτικό καθωσπρεπισμό και περιφρούριση εκλογικών ποσοστών κατ’ εικόνα και ομοίωση με το πρώτο.
Εγώ (χωρίς ντροπή :P) λέω πως έχω γνωστούς και φίλους που καταγράφονται στο δυναμικό της ΑΠ και δεν έχουν καμία σχέση με τις στρεβλώσεις και τις αμαρτίες των «αστέρων» της. Μεγάλα παιδιά είναι όμως. Αν θέλουν να ακολουθήσουνε τους τσοπάνηδες ας το κάνουν, όποιος είναι στο ΣΥΝ όμως (κοντά, μέσα, δίπλα, παραδίπλα) θεωρώ πως είναι ακριβώς για να μην έχει ανάγκη από τσοπάνηδες και τσοπανόσκυλα. Από κει και πέρα αναγνωρίζω ασφαλώς πως πολύ περισσότερα με συνδέουν μαζί τους απ’ ότι με την κάθε ΚΟΕ και τα μέτωπα μέσα στα μέτωπα κι εναντίον των μετώπων.
Πάντως για να λέμε και τα σύκα σύκα μέσα σ’ αυτή την αχαρακτήριστη κατάσταση που επικραττεί στον σύριζα αναγνωρίζω την υπεύθυνη στάση της ΑΚΟΑ και άλλων αν και τους μισώ όλους. 😛
I may be schizophrenic, but at least I have each other, and when I am alone I am together.
MITSARAS
6 Ιουνίου, 2010 9:12 μμ
loophole καλό είναι να λέμε καμιά φορά τα σύκα σύκα και τη σκάφη – σκάφη. Ο ευρωπαϊσμός έχει λάβει πια συγκεκριμένο περιεχόμενο και προϋποθέτει πως ο κάθε πολιτικός φορέας κινείται μέσα στα πλαίσια που ορίζει η ΕΕ. Ένας ευρωπαϊσμός που διαφέρει εντελώς από τον προλεταριακό διεθνισμό ή για να μη με πείτε και παλαιοκομμουνιστή από την Ευρώπη των λαών ή των εργαζομένων.
Θα αντιπαρέλθω προς το παρόν το ζήτημα του υπαρκτού (για ευνόητος λόγους αν και είμαι σίγουρος πως στο μέλλον θα επανέλθω). Θα αναφερθώ στο ζήτημα της εσωκομματικής δημοκρατίας και της ελευθερίας έκφρασης. Να σε ενημερώσω πως στο ΚΚΕ αυτά είναι καταστατικά κατοχυρωμένα (άρθρα 5-9):
http://www.kke.gr/taytothta/
κι εγώ προσωπικά δεν αντιμετώπισα ποτέ πρόβλημα στο να διατυπώσω διαφορετική άποψη πάντοτε όμως μέσα στα όργανα. Από την άλλη η εσωκομματική δημοκρατία και ελευθερία έκφρασης δεν ταυτίζεται με την ασυδοσία ή τη καταπάτηση συλλογικών αποφάσεων κάτι που στον ΣΥΝ έγινε κατ’ εξακολούθηση.
loophole
6 Ιουνίου, 2010 9:28 μμ
«Ο ευρωπαϊσμός έχει λάβει πια συγκεκριμένο περιεχόμενο και προϋποθέτει πως ο κάθε πολιτικός φορέας κινείται μέσα στα πλαίσια που ορίζει η ΕΕ.»
Όσο κινείται και ο κάθε πολιτικός φορέας στο πλαίσιο που ορίζει η αστική δημοκρατία σε εθνικό επίπεδο. Αυτό που λέω είναι ότι αυτό μπορώ να το συζητήσω ως τοποθέτηση σε αντίθεση με αυτό που πρεσβεύει η ΑΠ.
Το καταστατικό του ΚΚΕ γνωρίζω τι λέει, το έχω και στη βιβλιοθήκη μου. Από κει και πέρα εσύ ξέρεις καλύτερα πόσο συλλογικές είναι οι αποφάσεις και πόση ελευθερία άποψης υπάρχει. Δεν προσπαθώ να σε πείσω για το αντίθετο.
tolos
6 Ιουνίου, 2010 8:08 μμ
H αριστερά πέθανε.
Ο θανατός της συντελέστηκε στην ελλάδα όταν αποδέχτηκε τα μικροαστικά «προνόμοια» και τις υλιστικές «ουτοπίες» του αντρεϊκού πασόκ. «ουτοπίες» που άρχιζαν από τον φάρυγγα και κατέληγαν στην πρωκτική οπή/ουρήθρα με την συνεπικουρία του ματιού (θέαμα) και την ιδεολογική αποδοχή και εξωραϊσμού της οιασδήποτε ματαιοδοξίας, μικροεγωισμού και ιδεολογικής γεροντικής εμμονής
Αρουραίος
7 Ιουνίου, 2010 9:58 πμ
Καλά tole.
Κηδειόχαρτα βγάζω κι εγώ ένα σωρό. Εκεί που δυσκολεύομαι, είναι να βρω είναι κάτι που να μπορεί στοιχειωδώς να ερμηνεύσει καλύτερα τον κόσμο από τον Μαρξισμό-Λενινισμό.
Εκεί τα έχω βρει λίγο αγγούρια.
Έχεις καμιά λύση μήπως?
tolos
7 Ιουνίου, 2010 10:26 μμ
Ο Μαρξισμός δεν ερμηνεύει τον κόσμο. Το Κεφάλαιο αποτελεί μια κριτική για τον καπιταλισμό της εποχής.
Ο καθένας από μόνος του μπορεί να νιώσει τον κόσμο μια χαρά, άσχετα αν δεν μπορεί να τον εκλογικεύσει, όπως κάνουν πολλές φορές οι θεωρητικοί. Η εκλογίκευση όμως ενέχει και τον κίνδυνο , να χρησιμοποιηθεί ως μια «θρησκευτική» αλήθεια και επάνω της να χτιστούν τα πιο αντιδραστικά καθεστώτα. Δες ότι γράφω πιο κάτω , επί του θέματος, βαριέμαι να τα ξανασκαλίζω
Eddie
6 Ιουνίου, 2010 8:08 μμ
οχι μόνο στρατηγικός επανεξοπλισμός, αλλά και πολιτιστική επανάσταση χρειάζονται ορισμένοι στην αριστερα…
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1181041
Αρουραίος
7 Ιουνίου, 2010 10:00 πμ
Φαντάζομαι Eddie ότι συμφωνείς με αυτά που είπε η Λεγάκη χθες ε;
MITSARAS
7 Ιουνίου, 2010 1:55 μμ
ΟΑΚΚΙλα μου μυρίζει. Βλέπω κι από κάτω τον γνωστό ΟΑΚΚίτη του ιντυμίντια που σιγοντάρει για άλλη μια φορά. Να βλέπαμε και το περιβόητο κείμενο θα ήταν ακόμα καλύτερα. Ίσως να γινόταν και ένα καλό thread.
tolos
6 Ιουνίου, 2010 8:10 μμ
Ευτυχώς οι «παραδοσιακές» προσεγγίσεις (ιδεολογικές και πρακτικές) της αριστεράς πέθαναν.
Βράστε κόλυβα και ζωή σε λόγου μας
tolos
6 Ιουνίου, 2010 8:22 μμ
Το ρόλο που έπαιξε η αριστερά στο παρελθόν , ας το παίξει ένα κίνημα πιο αποτελεσματικό, εστιασμένο στην πράξη και στο βίωμα (και όχι σε ιδεολογικές παπαρολογίες περί ανέμων και υδάτων που δεν οδηγούν πουθενά, αλλά αναπαράγουν το χάος και τον εξευτελισμό που έχει ο καθένας στον εγκέφαλό του).
΄Ενα κίνημα χωρίς διαχωριστικές γραμμές, υπερκομματικό (και α-κομματικό), χωρίς ηγετίσκους και «θρησκευτικές» αλήθειες (μην προσπαθούν να το παίξουν κάποιοι ως οι «αλάνθαστοι», δηλ. μικροί θεοί. Και εντάξη, αυτοί την δουλειά τους κάνουν. Οι άλλοι που ακολουθούν;).
΄Ενα λοιπόν κίνημα επικεντρωμένο στον άνθρωπο και στις ουσιαστικές του ανάγκες (και όχι τις επίπλαστες που προωθεί η διαφήμιση και η ματαιοδοξία).
΄Ενα κίνημα με αποκεντρωμένη οργάνωση, με στόχους, στρατηγικές και δράση, οι οποίοι επιτέλους να σταδιακά να αρχίσουν να υλοποιούνται
Μια κατ’ ουσίαν, «πολιτική» ομπρέλα που να καλύπτει πολλούς και ακόμη περισσότερο κόσμο και όχι τις προσωπικές μας ματαιοδοξίες και μικρο-φιλοδοξίες για «ανωτερότητα», έστω και αν αυτή προέρχεται εξ’ αριστερών ή … αναρχικών.
tolos
6 Ιουνίου, 2010 8:31 μμ
Και όσο για τον Κομμουνισμό, δεν είναι οι θεωρητικοί του (όσο αξιόλογοι ή μη και αν είναι αυτοί ή όποια και αν ήταν ή μη η προσφορά τους). Ούτε είναι η όποια πολιτική του «παράδοση».
Κομμουνισμός είναι ο : » ΄Εχων δύο χιτώνες να δίδει τον έναν».
Αντέχουμε όμως για κάτι… παρόμοιο;
Γιατί πολλοί ψηφοφόροι (άσχετα αν ψηφίζουν πασόκ ή νέα δημοκρατία) , αντέχουν και παρά… αντέχουν αυτή την προσέγγιση. Και αναφέρομαι πάντα στην πράξη.
Eddie
6 Ιουνίου, 2010 8:34 μμ
Παλι διαδικτυακα τα λεμε ε;
Eddie
6 Ιουνίου, 2010 8:35 μμ
Δια ζωσης ομως;
tolos
6 Ιουνίου, 2010 8:42 μμ
΄Οχι δια ζώσης φίλε Eddie.
Η επικαιρότητα βαραίνει και όσο να θέλω να κοιτάζω σφαιρικά τα πράγματα δεν μπορώ, γιατί εμπλέκομαι και εγώ στα τεκταινόμενα
tolos
6 Ιουνίου, 2010 8:45 μμ
Πλέον ζούμε στην μέση μια τρικυμισμένης θάλασσας και οφείλουμε φοβερή πίστη ο ένας στον άλλον. Καθώς και δράση
j4nus
6 Ιουνίου, 2010 8:45 μμ
αγαπητέ καλλιτεχνικέ διευθυντή, σε λίγο θα μας πείτε ότι ο Jesus Christ ήταν ο πρωτος θεωρητικός του κομμουνισμού…
εγώ προτιμώ το «ο έχων 2 χιτώνια δε χρειάζεται να δώσει κανένα από τα χιτώνιά του, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει κανείς που να το χρειάζεται…»
tolos
6 Ιουνίου, 2010 8:52 μμ
….εγώ προτιμώ το “ο έχων 2 χιτώνια δε χρειάζεται να δώσει κανένα από τα χιτώνιά του, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει κανείς που να το χρειάζεται…”
——————————————————
Γειά σου j4nus
Αυτό που περιγράφεις είναι μια ιδανική κοινωνία (και δεν το θέτω από την άποψη της ουτοπίας ή του απραγματοποίητου, προκειμένου να επιτευχθεί), στην οποία πιστεύω και εγω.
Μέχρι τότε όμως, αν εστιαζόμαστε μόνο σ’ αυτή την κοινωνία και δεν κοιτάζουμε και το τώρα;
Η Γώγου έγραφε (στο περίπου) ότι : μια ζωή κοίταζα τα μακρυνά και όχι το τώρα (με δικά μου λόγια).
΄Ετσι ακριβώς λειτουργεί και η χριστιανική θρησκεία και οτιδήποτε λειτουργεί στην πράξη ως θρησκεία με εξ’ αποκαλύψεως αλήθειες (και δε μιλάω για τη Γώγου).
Δηλ. εν’ όψει της σωτηρίας των ψυχών, της οικονομίας ή της χώρας εξαπολύουμε την μεγαλύτερη εκμετάλλευση και καταστολή.
tolos
6 Ιουνίου, 2010 8:54 μμ
Ανθρωπισμός, πράξη, συνέπεια, οργάνωση, στρατηγική, στόχοι, ευελιξία, αντικυριαρχία, ελευθερία και όποιος… αντέξει
tolos
6 Ιουνίου, 2010 8:55 μμ
΄Οποιος όμως αντέξει, θα δικαιωθεί κιόλας
tolos
6 Ιουνίου, 2010 8:55 μμ
Θα κερδίσει την : «Βασιλεία των Ουρανών», όπως έλεγε και ο Χριστός
j4nus
6 Ιουνίου, 2010 9:03 μμ
μονο που βασιλεία υπήρχε αλλά τον ουρανών δε θα υπάρξει ποτέ…
πάντως το έχω δύο χιτώνιο κτλ μπορεί να εκληφθεί από μορφή αλληλεγγύης μέχρι και φιλανθρωπίας…
και όπως έχει πει και κάποιος άλλος η φιλανθρωπία είναι το τελευταίο στάδιο του καπιταλισμού…
καταλαβαίνω τι λες αλλά θα σου απαντήσω με άλλη μια ατάκα, γιατί ως άγνωστο, εκτός από agent provocateur είμαι και αζάν ατακατέρ…
αν δεν κοιτάς εκεί που θες να πας, θα πας εκεί που κοιτάς…
Το τώρα το ζούμε και το βιώνουμε… το μόνο που πρέπει να ξέρουμε για το τώρα είναι το γιατί -αυτό το γιατί θέλει πολιτική παιδεία και συγκρότηση, που δεν αποκτάται ούτε μόνο από τα βιβλία, ούτε μόνο από τις πορείες ή τις κακουχίες της ζωής…
όλα τα υπόλοιπα πρέπει να τα δανειστούμε από το μέλλον…
Eddie
6 Ιουνίου, 2010 9:37 μμ
απο τη Βασιλεία των ΟυραΓών ποιος θα μας σώσει ‘όμως;
Eddie
6 Ιουνίου, 2010 9:36 μμ
επιστροφη στη φυση δλδ;
tolos
6 Ιουνίου, 2010 9:48 μμ
Επιστροφή πρώτα απ’ όλα στην ανθρώπινη φύση.
Στην φύση μας, η οποία δεν υποκύπτει σε συναισθήματα *(πόσω μάλλον όταν προέρχονται από έξω).
Που δεν υποκύπτει σε πολιτικούς, «ιδεολογικούς» ή κοινωνικούς εκβιασμούς, ψευδο-ρεαλισμούς, κ.λπ.
΄Αλλος είναι ο ρόλος (και η βιολογική περιοχή «δραστηριοποίησης») του συναισθήματος και άλλος της λογικής.
Ο καπιταλισμός εκεί που χρειάζεται η λογική προβάλει και προπαγανδίζει το συναίσθημα (π.χ. η διαφήμιση, η κρατική προπαγάνδα η μέση… λογική).
Και εκεί που χρειάζεται το συναίσθημα προβάλει την λογική (βλέπε τεχνοκρατισμός, κ.λπ)
j4nus
7 Ιουνίου, 2010 2:34 πμ
ποια ειναι η ανθρώπινη φύση όμως; υπάρχει πράγματι ανθρώπινη φύση; ή ανθρώπινη φύση γίνεται αυτό που επιβάλλει μια εξέλιξη αιώνων;
Γιατί ανθρώπινη φύση δεν ήταν να ζει ο άνθρωπος κατα μέσο όρο 70+ χρόνο…
Ανθρώπινη φύση όμως ήταν να καταλήξει ο άνθρωπος να ζει 70+ χρόνια…
άρα τελικά και αυτό είναι ανθρώπινη φύση…
μεγάλη κουβέντα… και κυρίως ατελείωτη…
tolos
7 Ιουνίου, 2010 10:04 μμ
Την ανθρώπινη φύση ο κάθε άνθρωπος την νιώθει από μόνος του.
΄Οσο αφαιρεί κάποιος τις πολιτισμικές επιδράσεις , τόσο αυτή φανερώνεται.
Η ανθρώπινη φύση *»περιγράφεται» από λέξεις/φράσεις όπως : αυτό που νιώθω κατά βάθος, αυτό που θέλω κατά βάθος, εκεί που με οδηγεί ο εαυτός μου κατά βάθος.
΄Ολα αυτά είναι ανθρώπινη φύση και άλλα τόσα.
Ανθρώπινη φύση είναι όταν διψάς να πίνεις νερό, όταν πεινάς να τρως, κ.ά
* Αν και κατ’ ουσίαν δε μπορεί να περιγραφεί.
Αρουραίος
7 Ιουνίου, 2010 10:25 πμ
Η «φύση» είναι κάτι σχετικό tolo. Με μία έννοια «φυσικό» είναι κάθε τι που γίνεται. Οι γάτοι μπορεί να σκοτώσουν τα παιδιά τους, τα αλογάκια της παναγίας μπορεί να αποκεφαλίσουν το σύντροφό τους και πάει λέγοντας.
Φύση είναι όλα.
Πάνω στην «φύση» στηρίζονται και οι εκμεταλλευτές για να στηρίξουν την ιδέα ότι η εκμετάλλευση είναι κάτι αιώνιο και…»φυσιολογικό».
Όμως ο άνθρωπος έχει και μία επιπλέον ιδιότητα: Η επιβίωσή του στηρίχθηκε στον μετασχηματισμό της φύσης. Δεν είχε όπλα, δεν είχε καμία ιδιαίτερη ικανότητα πέραν του να μπορεί με το μυαλό του να μετασχηματίζει γύρω του το περιβάλλον και να το προσαρμόζει στις ανάγκες του. Αυτός ο μετασχηματισμός έφτασε σε τέτοιο βαθμό που σήμερα ζούμε σε πόλεις στις οποίες δεν βλέπουμε καν το χρώμα του χώματος!! (Κακώς, αλλά δεν είπα ότι το μετασχηματίζουμε πάντα θετικά…)
Δεν είναι δυνατόν όμως όταν μετασχηματίζεται το κοινωνικό, πολιτιστικό, πολιτικό, ακόμη και φυσικό περιβάλλον σου να μην αλλάζεις κι εσύ. Δεν έχει νόημα λοιπόν να καλείς σε επιστροφή της «φύσης του ανθρώπου». Φύση του ανθρώπου είναι και ο σαδισμός, φύση του ανθρώπου και η αυτοθυσία.
Οι κοινωνίες μας είναι που δημιουργούν τις νεράϊδες, τα ξωτικά και τα φρικιαστικά τέρατα και μ’ αυτές θα πρέπει ν’ ασχοληθούμε λίγο παραπάνω…
olomavri nuxterida, pio mavri de ginetai
7 Ιουνίου, 2010 11:52 πμ
arouraki, bonjour! 🙂
mia xara ta les 😉
les oti «Οι κοινωνίες μας είναι που δημιουργούν τις νεράϊδες, τα ξωτικά και τα φρικιαστικά τέρατα»
milas…metaforika, giati ta…kuriolektika uparxoun apo polu palia, protou kan ksekinisei o xronos kai i istoria, den ta «dimiourgisan» oi koinwnies, alla to megalo…Dasos 🙂
avta katoikoun sta dentra kai sta kladia, stous lofous kai ta ruakia kai ta oneira kai sta sullogika asuneidita 🙂
Αρουραίος
7 Ιουνίου, 2010 12:25 μμ
bonjour νυχτερίδα.
Πρόσεξε μόνο τι λες και σε ποιόν το λες, γιατί μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον σου: Σκέψου την φράση σου «mia xara ta les 😉 «, κομμένη και βαλμένη σε μια παραποιημένη κουβέντα για το Μάο!
Άντε μετά ν’ αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας αλλά μια -πολεμοχαρής μεν, πλην όμως- απλή νυχτερίδ@…
Αρουραίος: Σας προστατεύει ΚΑΙ από τους κινδύνους του διαδικτύου… 😉
olomavri nuxterida, pio mavri de ginetai
7 Ιουνίου, 2010 1:01 μμ
oups!
…»apli» nuxterida???!!
xeirotero den uparxei..
prosoxi loipon.. 🙂
Αρουραίος
7 Ιουνίου, 2010 2:04 μμ
Το «απλό» δεν υποτιμά τίποτε νυχτερίδα. Γι αυτό και το ξεχωρίσουμε από το «απλοϊκό». Σκέψυ μόνο ότι τα συστήματα ηχοεντοπισμού που έχει μια «απλή» νυχτερίδα τα ανακάλυψε ο άνθρωπος μετά από χιλιάδες χρόνια.
Πολλές φορές (είναι μάλλον μέσα στα πλαίσια της έλξης του μας ασκεί το ακατανόητο) μας κολακεύει η ιδέα του να είμαστε πολυσύνθετοι, πολυσχιδείς και πολυδιάστατοι. Μπορώ να σου πω ότι είναι και η αιτία πολλών απογοητεύσεων, όταν ανακαλύπτεις απλές ανάγκες και στόχους πίσω από διάφορες «σύνθετες» διαδικασίες και εκφράσεις.
Όμως η απλότητα έχει πολλές φορές το μεγαλύτερο και πιο ουσιαστικό μυστήριο. Κατανοείς περισσότερο το καλό αποτέλεσμα, όταν ξέρεις ότι πίσω του υπάρχει μια κοπιώδης και σύνθετη διαδικασία. Πως ερμηνεύεις όμως ένα καλό αποτέλεσμα που βγαίνει «απλά», σαν να ήταν η μόνη δυνατότητα; Εκεί αρχίζει το μυστήριο του…»μεγάλου δάσους». 😉
Χθες ήμουν σε μια κουβέντα όπου ένας από τους ομιλητές θεωρούσε…υποχρέωσή του να μας παρουσιάσει ακόμη και την πιο απλή έννοια με σύνθετο τρόπο. Η σύνθετη σκέψη/έκφραση είχε γίνει αυτοσκοπός γι αυτόν, είχε αποκτήσει μια αυτόνομη οντότητα πιστεύω, που απαιτούσε συνεχώς νέα…τροφοδοσία.
Ίσως όμως θα έπρεπε κάποια στιγμή να σκεφτεί «αν» και «τι» πραγματικά καινούριο είχε να προσθέσει.
Το να πάς από την κουζίνα στο σαλόνι μέσω του περιπτέρου της γειτονιάς είναι πιο κουραστικό μεν, δεν έχει απαραίτητα όμως και κάποιο νόημα…
Μη σε ταράζει λοιπόν το «απλό». Δεν εμπεριείχε καμιά ποιοτική αξιολόγηση…
tolos
7 Ιουνίου, 2010 10:08 μμ
….avta katoikoun sta dentra kai sta kladia, stous lofous kai ta ruakia kai ta oneira kai sta sullogika asuneidita ….
———————————————
…Και νόμιζα ότι ήμουν ο μόνος που τα έβλεπε
tolos
7 Ιουνίου, 2010 10:05 μμ
…Οι γάτοι μπορεί να σκοτώσουν τα παιδιά τους, τα αλογάκια της παναγίας μπορεί να αποκεφαλίσουν το σύντροφό τους και πάει λέγοντας…
————————————————
Και να συμβεί κάτι παρόμοιο δεν προβαίνουν σε γενοκτονίες του ίδιου είδους, ούτε κάνουν πολέμους για να ωφεληθεί μια μικρή κλίκα (οικονομικά)
tolos
6 Ιουνίου, 2010 8:39 μμ
Κομμουνισμός όμως είναι και η συλλογικότητα και η ίση συμμετοχή.
Ακόμα το μοίρασμα των υλικών αγαθών στα ίσα. Ανάλογα δηλ. με τις ανάγκες του καθενός.
΄Αρα κομμουνισμός δεν είναι ούτε τα ρακομελάδικα ούτε και οι επετειακές πορειούλες, στις οποίες πολλές φορές, με την συμμετοχή μας, δικαιολογούμε την… επαναστατική μας πράξη (κάτι σαν τις αποδείξεις που προσκομίζουμε στην εφορία για την ταυτοποίηση του εισοδήματός μας).
΄Οχι ότι δεν χρειάζονται οι πορείες, αλλά μια πορεία δεν συμματοδοτεί κατ’ ανάγκην και μια ιδεολογία (αριστερή ή αναρχική. Και οι χρυσαυγίτες στην τελική κάνουν πορείες).
Δηλ., η όποια κομμουνιστική μας δράση (ή και αναρχική) εξαντλείται απλά σε… πορείες;
Τι λέτε τώρα ρε παιδιά;
Ποιός σας το είπε αυτό;
Το σάβανο του μαρξ ή του μπακούνιν;
Υποτίθεται ότι την υπόθεση της επανάστασης την έχουμε πάει ένα βήμα πιο μπροστά, σε σχέση με τότε που μουμιοποιούσαν τους βασιλείς τους οι αρχαίοι Αιγύπτιοι ή τις ιδεολογίες οι Εργατικές Διεθνείς (κατά ένα μεγάλο μέρος)
loophole
6 Ιουνίου, 2010 8:42 μμ
γειά σου ρε tole… μαζί σου. 🙂
tolos
6 Ιουνίου, 2010 8:57 μμ
Γειά σου loophole
j4nus
6 Ιουνίου, 2010 8:49 μμ
ούτε σε πορείες αλλά ούτε σε μια σφαιρική αντιμετώπιση των τεκταινομένων μέσω διαδικτύου…
loophole
6 Ιουνίου, 2010 8:53 μμ
…να εξαντλείται..
j4nus
6 Ιουνίου, 2010 9:06 μμ
το άφησα χωρίς ρήμα για να συμπληρώσει ο καθένας ό,τι θέλει ή ό,τι κατάλαβε…
loophole
6 Ιουνίου, 2010 9:10 μμ
🙂
tolos
6 Ιουνίου, 2010 9:01 μμ
Εν προκειμένω το ζήτημα είναι η αποτελεσματικότητα προκειμένου να φτάσουμε στον μεγάλο στόχο.
Και όταν αναφέρομαι στην αποτελεσματικότητα δεν μιλάω για το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» αλλά με βάση και αφετηρία τους εαυτούς μας και σε ότι συμμετέχουμε εμείς.
Με βάση δηλ. την πράξη μας, τα πιστεύω μας, τα βιώματά μας, κ.λπ.
tolos
6 Ιουνίου, 2010 9:03 μμ
Αλλιώς κινδυνεύουμε να μετατραπούμε στο αντίστοιχο (αν και σε πολιτικό επίπεδο), της… βουγιουκλάκη.
Δηλ. ξέρεις σε πόσες πορείες έχω πάει εγώ; Σε πόσες συγκρούσεις;
Εσείς οι υπόλοιποι… προσκυνείστε
olomavri nuxterida, pio mavri de ginetai
7 Ιουνίου, 2010 12:40 πμ
mega tole, giati…
ti sas eftaiksan simera ta rakomela ma kai i bougiouklaki..
kai ta duo…apolavstika 😉
einai..
tolos
8 Ιουνίου, 2010 4:45 μμ
tolos
8 Ιουνίου, 2010 4:47 μμ
j4nus
6 Ιουνίου, 2010 9:12 μμ
όταν δεν υπάρχει η προσφορότητα, όντως μπορεί απλά να κάνουμε ό,τι κάνουμε για να λέμε απλά ότι αντιδράμε και δεν είμαστε σαν τους άλλους τους πολλούς κι απαίδευτους επί του καναπέος…
όμως αν το ψάξεις πολύ το πράγμα με τους όρους της λογικής του τώρα που λες κι εσύ θα δεις ότι είναι αδιέξοδο…
είτε επαναστατικά είτε φιλειρηνικά…
κάπου εδώ προκειμένου να υπερκεράσεις τα αδιέξοδα ίσως είναι καλό να μπαίνεις σε μια ψυχολογία ή οπτική του τύπου «οι γόρδιοι δεσμοί δε λύνονται, κόβονται»…
όπως έχετε καταλάβει στο οπλοστάσιο διαθέτω μόνο ατάκες… μπορεί να γίνουν και attackes κάποια στιγμή… αλλά ως τότε… γαύρο και πάλι γαύρο στην εξοχή…
tolos
6 Ιουνίου, 2010 9:14 μμ
…ούτε σε πορείες αλλά ούτε σε μια σφαιρική αντιμετώπιση των τεκταινομένων μέσω διαδικτύου…
————————————————————-
@ j4nus
Ποιά είναι η χρησιμότητα κάποιων πολυβολυτών χωρίς την ύπαρξη ενός στρατού;
Ποιά είναι η χρησιμότητα κάποιων πορειών, χωρίς την ύπαρξη ενός κινήματος;
Και όταν μιλάω για κίνημα, προσωπικά αναφέρομαι σε μια κινηματική κατάσταση και κυρίως πράξη, όπως την περιγράφω πιο πάνω
j4nus
6 Ιουνίου, 2010 9:43 μμ
χωρίς πολυβολητές δεν υπάρχει στρατός, χωρίς πορείες δεν υπάρχει κίνημα…
μονο ένα κράτος ή ένας ιδιωτικός φορέας θα ξεκινούσε ανάποδα… δλδ για να υπάρξει στρατός πρέπει να φτιάξουμε πολυβολητές, για να φτιάξουμε ένα κίνημα ή μια μόδα, τάση κτλ θέλουμε εκείνο ή το άλλο…
κοινώς αν δεν υπάρξουν οι πορείες κτλ δε θα υπάρξει και το κίνημα όπως το θες.
Επίσης το κίνημα δεν είναι σπανακόπιτα ή παστίτσιο, δε νομίζω ότι υπάρχει συνταγή που μπορεί να ακολουθηθεί για να γίνουν οι πορείες κίνημα. Αυτό θα είναι μια συνάντηση…όπου οι πολλοί θα αντιληφθουν σε μια στιγμή ότι όχι απλώς συμπλέουν αλλά θέλουν να συνεχίσουν να συμπλέουν προς τον ίδιο προορισμό…
tolos
6 Ιουνίου, 2010 9:23 μμ
…αν δεν κοιτάς εκεί που θες να πας, θα πας εκεί που κοιτάς…..
————————————-
Συμφωνούμε
Απλά διαφωνώ με τον τρόπο και όχι μαζί σου.
Δηλ. αν κοιτάς εμμονικά κάτι δεν θα πας πουθενά ή θα πας στην αντίθετη κατεύθυνση.
Δεν είπα να μην κοιτάζουμε (έχουμε ως αφετηρία) την ουτοπία. Είπα να μην χρησιμοποιούμε την ουτοπία , ως μια εξ’ αποκαλύψεως αλήθεια, κάτι που κάνει η θρησκεία και ο καπιταλισμός (με το δικό του ψευδο-«όραμα» , δηλ. την πραγμάτωση του ελληνικού ονείρου, του αμερικάνικου, κ.ά.) και κάτι που κάποιες φορές κάνουμε και οι ίδιοι αναφορικά με τα πιστεύω μας.
tolos
6 Ιουνίου, 2010 9:42 μμ
Και συνήθως οι εξ’ αποκαλύψεως αλήθειες δημιουργούν πραγματικές κοινωνίες στυλ 1984, υπαρκτό σοσιαλισμό και θρησκίες που στο όνομα του ανθρώπου προβαίνουν σε γενοκτονίες, μέσω εύπιστων κοινωνιών που διψούν για αξίες που είναι εγγεγραμμένες στο κοινωνικό και πολιτιστικό DNA των ανθρώπινων κοινωνιών, όπως μοίρασμα των αγαθών, αλληλεγγύη, ανθρωπισμό, ελευθερία, κ.ά
tolos
6 Ιουνίου, 2010 9:27 μμ
΄Η να το πω διαφορετικά :
Πριν πολλά χρόνια είχε πάει ένας νέος που ήθελε να γίνει ζωγράφος σε έναν σοφό του Ζεν και του είπε.
Δάσκαλε θέλω να γίνω ζωγράφος.
Τότε ο σοφός του Ζεν απάντησε: Ζωγράφισε επί δέκα χρόνια μόνο καλάμια και καλαμιές. ΄Οταν περάσουν αυτά τα δέκα χρόνια, τότε άρχισε να ζωγραφίζεις ό,τι εσύ θέλεις , χωρίς να σκέφτεσαι ούτε στιγμή όλα αυτά που έμαθες ζωγραφίζοντας καλάμια και καλαμιές.
Μόνο τότε θα αποκτήσεις την ικανότητα να ζωγραφίζεις (και δεν θα είσαι πλέον …ζωγράφος)
j4nus
6 Ιουνίου, 2010 11:32 μμ
tolos
6 Ιουνίου, 2010 9:29 μμ
«αν δεν κοιτάς εκεί που θες να πας, θα πας εκεί που κοιτάς»
————————————————————-
Κατά τα άλλα , πολύ καλό
j4nus
6 Ιουνίου, 2010 9:36 μμ
αχαχαχαχαχ…
koula
6 Ιουνίου, 2010 10:05 μμ
κοίτα.. 😛
αν κοιτάς εκεί που θες να πας.. θα σε κοιτάει κι αυτό.. 😛
koula
6 Ιουνίου, 2010 10:06 μμ
.. και θα χάσεις το στοιχείο του αιφνιδιασμού..
tolos
6 Ιουνίου, 2010 10:19 μμ
.. θα σε κοιτάει κι αυτό..
——————————————————–
Αυτό είναι σεξουαλικό υπονοούμενο
tolos
6 Ιουνίου, 2010 10:23 μμ
Μ’ αυτό τον τρόπο έχω ρίξει πολλές και με την σειρά τους με έχουν ρίξει στα βάραθρα της ηδονής, της απόλαυσης και της ακολασίας
tolos
6 Ιουνίου, 2010 10:26 μμ
.. και θα χάσεις το στοιχείο του αιφνιδιασμού..
————————————————
@ koula
Με αποτέλεσμα να χάσω τον …μπούσουλα
koula
6 Ιουνίου, 2010 10:38 μμ
την Ουρσουλα μη χασεις..
tolos
6 Ιουνίου, 2010 10:36 μμ
μ’ έχουν κατακρυμνήσει δηλαδή
tolos
6 Ιουνίου, 2010 10:38 μμ
Κανείς δεν εκτιμάει την ποίησή μου
koula
6 Ιουνίου, 2010 10:39 μμ
την ποιηση του.. tolou.. πολλοι την εκτιμάνε..
koula
6 Ιουνίου, 2010 10:37 μμ
χαχαχαχαχαχαχα
μα τση παναγιας τα.. ματια.. δεν ειχα τετοιο υπονόημα! χαχχααχχαχαχααχα
tolos
6 Ιουνίου, 2010 10:43 μμ
Η προσωπική μου όμως έξη είναι η ζωγραφική
tolos
6 Ιουνίου, 2010 10:44 μμ
Αυτή την εποχή ζωγραφίζω τραβέλια
tolos
6 Ιουνίου, 2010 10:45 μμ
και όταν τελειώσω την θεματαλογία θα την παρουσιάσω με μια προηγούμενη αναδρομική έκθεση με θέμα τους σωματέμπορους
tolos
6 Ιουνίου, 2010 10:46 μμ
Δύσκολο αυτό το επάγγελμα
koula
6 Ιουνίου, 2010 10:47 μμ
ο θεματολογος?
tolos
6 Ιουνίου, 2010 10:50 μμ
Είναι το δράμα ενός τραβεστί που προσπαθεί να ξαναγίνει άντρας.
Σκοντάφτει όμως στην γραφειοκρατία και μ’ αυτόν τον τρόπο θέλω να καταγγείλλω το γραφειοκρατικό σύστημα της εποχής μας
tolos
6 Ιουνίου, 2010 10:48 μμ
Χορηγός της έκθεσης θα είναι ένα μαγαζί κίνκυ στην Συγγρού
tolos
6 Ιουνίου, 2010 10:52 μμ
Τελικά ο/η ηρωίδα/ας της έκθεσής μου αποφασίζει να κλειστεί στο μοναστήρι
tolos
6 Ιουνίου, 2010 10:54 μμ
Αυτή όμως η θεματολογία (το κλείσιμο στο μοναστήρι) αποτελεί το τρίτο μέρος της έκθεσής μου. Τριλογία δηλαδή.
tolos
6 Ιουνίου, 2010 10:57 μμ
Δύσκολη η τέχνη. Ειδικά και όταν έχει απαιτήσεις
koula
6 Ιουνίου, 2010 11:12 μμ
..tolos project?
j4nus
6 Ιουνίου, 2010 11:24 μμ
κυρία koula, αρχίσαμε τα ερωτικά παιχνίδια-υπονοούμενα;
αχχααχχα
tolos
6 Ιουνίου, 2010 11:25 μμ
si l’amour n’était pas quelqu’un devrait inventer
tolos
6 Ιουνίου, 2010 11:29 μμ
tolos
6 Ιουνίου, 2010 11:29 μμ
Moi, j’aime les sucettes corps nus et les mamelons des seins de mon amant
koula
6 Ιουνίου, 2010 11:44 μμ
πάντα προβοκάτορας ο κύριος j4nus..
va bene..
tolos
6 Ιουνίου, 2010 11:56 μμ
Και επειδή κάθε αισθησιακή ταινία τελειώνει τόσο γρήγορα, αλλά και άδοξα…
Καληνύχτα σε όλους
tolos
6 Ιουνίου, 2010 9:56 μμ
…κοινώς αν δεν υπάρξουν οι πορείες κτλ δε θα υπάρξει και το κίνημα…
———————————————————–
@ j4nus
Αυτό δεν μπορώ να το ξέρω, ούτε και κανείς άλλος, καθώς, όπως έγραψες και εσύ ο ίδιος : «Επίσης το κίνημα δεν είναι σπανακόπιτα ή παστίτσιο, δε νομίζω ότι υπάρχει συνταγή που μπορεί να ακολουθηθεί για να γίνουν οι πορείες κίνημα…»
Eddie
6 Ιουνίου, 2010 10:00 μμ
τελικά τι απο τα δυο ισχυει;
Οτι αν δεν κοιτας εκει που πας θα πας εκει που κοιτας ή οτι δεν υπαρχουν συνταγες;
Δηλαδη εχει νοημα να συζηταμε για πολιτικο και κινηματικο σχεδιασμο ή τα αφηνουμε ολα στην τυχη και ο,τι κατσει;
tolos
6 Ιουνίου, 2010 10:03 μμ
Επίσης, αναφέροντας ότι : «Ποιά είναι η χρησιμότητα κάποιων πολυβολυτών χωρίς την ύπαρξη ενός στρατού; Ποιά είναι η χρησιμότητα κάποιων πορειών, χωρίς την ύπαρξη ενός κινήματος;», εννοούσα ότι :
Όπως ένας στρατός προϋποθέτει μια ολόκληρη οργάνωση, σχεδιασμό, επιμελιτεία, ανεφοδιασμό, στρατόπεδα, κέντρα εκπαίδευσης, κ.λπ και κάποιοι απλοί πολυβολυτές όσοι και να είναι στον αριθμό δεν συνθέτουν έναν στρατό, αντίθετα αποτελούν κάτι σκορποχώρι και ως τέτοιο αναποτελεσματικό να αναμετρηθούν με τον αντίπαλό τους
΄Ετσι και κάποιες πορείες, κ.λπ, δεν συνθέτουν αντίστοιχα ένα κίνημα (και αναφέρομαι σε ένα αυτό καθ’ αυτό κίνημα), το οποίο αντίστοιχα (και σύμφωνα με τα πιστεύω του , τους στόχους του, κ.λπ) δεν μπορεί να αναμετρηθεί ουσιαστικά με τον αντίπαλό του.
tolos
6 Ιουνίου, 2010 10:05 μμ
Με άλλα λόγια, τα ρακόμελα μ’ αρέσουν να τα πίνω μετά την «μάχη» και όχι «αντί της μάχης».
tolos
6 Ιουνίου, 2010 10:15 μμ
….τελικά τι απο τα δυο ισχυει;
Οτι αν δεν κοιτας εκει που πας θα πας εκει που κοιτας ή οτι δεν υπαρχουν συνταγες ;
Δηλαδη εχει νοημα να συζηταμε για πολιτικο και κινηματικο σχεδιασμο ή τα αφηνουμε ολα στην τυχη και ο,τι κατσει;….
———————————————————–
Κατά την γνώμη μου και την πράξη μου , (δηλ.το έχω δει και στην πράξη) το : «αν δεν κοιτας εκει που πας θα πας εκει που κοιτας «, ισχύει.
Επίσης το :»δεν υπαρχουν συνταγες», πάλι ισχύει.
Ακόμα, το : «εχει νοημα να συζηταμε για πολιτικο και κινηματικο σχεδιασμο», πιστεύω ότι έχει νόημα.
Τέλος, πιστεύω ότι η ίδια η πράξη οδηγεί (αυτό το βλέπουμε και στην ιστορία).
Δεν σημαίνει δηλ. ότι επειδή η ίδια η πράξη/βίωμα οδηγεί τους εαυτούς μας και προσωρινά τα πιστεύω μας και τις προσεγγίσεις μας (και δεν αναφέρομαι στις αξίες και στις ιδέες μας) είναι σαν να «τα αφηνουμε ολα στην τυχη και ο,τι κατσει».
Δεν έχει σχέση η πράξη με το ό,τι κάτσει.
΄Οσο για το τυχαίο έτσι και αλλιώς έχει τον ρόλο του (και μάλιστα μερικές φορές σημαίνοντα) στην ιστορία και στην ζωή του καθενός.
j4nus
6 Ιουνίου, 2010 11:27 μμ
tole, αν δεν κοιτας εκεί που θες να πας, θα πας εκει που κοιτάς…
Αν κοιτάς εκεί που θες να πας, μην το δένεις κόμπο ότι θα πας τελικά…
tolos
6 Ιουνίου, 2010 11:44 μμ
…tole, αν δεν κοιτας εκεί που θες να πας, θα πας εκει που κοιτάς…
Αν κοιτάς εκεί που θες να πας, μην το δένεις κόμπο ότι θα πας τελικά…
———————————————————
That’s life (αν και δεν είναι ακριβώς έτσι).
Θέλω να πω δηλ. ότι τα χαρακτηριστικά με τα οποία περιγράφουν διάφορες θρησκείες το Ον (τον Θεό δηλ.) προσωπικά, τα αποδίδω (πρώτα απ’ όλα) στην ίδια την ζωή.
Δηλ. εκεί που οι διάφορες θρησκείες περιγράφουν το Ον ως άναρχο, άπειρο, αγέννητο, αθάνατο, κ.λπ. αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά πιστεύω ότι αποτελούν «νόμους» με τους οποίους λειτουργεί και η ίδια η ζωή.
Σ’ αυτό το σημείο μπορεί να αντιτείνει κάποιος ότι τελικά η ίδια η ζωή κινείται ανεξάρτητα από τους ανθρώπους; Δηλ. ότι όλα είναι στην τύχη;
΄Οχι. Τι είπαμε πιο πάνω; ΄Οτι η ίδια η ζωή είναι άναρχη και δεν υπόκειται σε… «νόμους».
Δηλ. και μπορεί να επηρρεαστεί π.χ. η πραγματικότητα από ένα π.χ. πολιτικό κίνημα, αλλά και δεν μπορεί να επηρρεαστεί
Και μη ξεχνάς ότι αυτό που λέμε ζωή ουσιαστικά βρίσκεται βαθειά μέσα σε κάθε άνθρωπο. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο ίδιος ο άνθρωπος. Ο κάθε άνθρωπος. Δηλ. εσύ, εγώ, κ.λπ.
tolos
6 Ιουνίου, 2010 11:45 μμ
Βλέπε και την κβαντομηχανική
tolos
6 Ιουνίου, 2010 11:49 μμ
Αυτό δηλ. που έχουμε να κάνουμε είναι να ακολουθούμε ως οι εαυτοί μας και έτοιμοι και συνεχώς εξελισσόμενοι (πολιτική δράση, κίνημα, σχεδιασμός, κ.λπ) τον ρου των πραγμάτων (και δεν έχει αυτό καμμία σχέση με οπαδούς). Κάτι σαν το νερό που κυλάει απρόσκοπτα στο ρυάκι.
Ακολουθώντας κάποιος τον ρου, την ροή δηλαδή των πραγμάτων, θα βρει και τις ρωγμές , τις αδυναμίες, κ.λπ του αντιπάλου.
Και αν είναι και έτοιμος θα επικρατήσει
tolos
7 Ιουνίου, 2010 10:14 μμ
Ταυτόχρονα με την εξέλιξη ενός παρόμοιου προτσές διαμορφώνεται αντίστοιχα και η πραγματικότητα. ΄Αλλωστε όπως λέει και ο ίδιος ο Μαρξ η ποσοτικής συσσώρευση οδηγεί στην ποιοτική (εν προκειμένω στην επανάσταση)
tolos
6 Ιουνίου, 2010 11:52 μμ
Αναφορικά δηλ. με το άναρχο της ζωής
tolos
6 Ιουνίου, 2010 11:53 μμ
Αυτό (το άναρχο δηλ.) πήγαινε στο κβαντομηχανική
j4nus
6 Ιουνίου, 2010 11:28 μμ
κι επειδή δεν μπορούμε να ξέρουμε απο πριν πού θα καταλήξουμε τελικά… πάω για παστίτσιο…
και μετά θα σας πω αν πέτυχε η συνταγή ή αν έτυχε…
tolos
7 Ιουνίου, 2010 12:06 πμ
tolos
7 Ιουνίου, 2010 12:09 πμ
@ j4nus
tolos
7 Ιουνίου, 2010 12:09 πμ
Αρουραίος
7 Ιουνίου, 2010 9:47 πμ
Μια αρχική απάντηση στο Μητσάρα.
Κατά την δική μου γνώμη Μητσάρα δεν τους έδιωξε κανένας (τους ανανεωτικούς). Ούτε το πολιτικό σθένος, ούτε τις διαδικασίες έχει ο ΣΥΝ για να τους σουτάρει. Μόνοι τους έφυγαν. Και πιστεύω ότι έφυγαν όχι μόνο για να μην χρεωθούν «αριστερισμούς» (όπως οι ίδιοι φυσικά λένε κάθε τι που τους θυμίζει αντίσταση) αλλά και γιατί εκτιμούν ότι πιθανά να είναι η ευκαιρία τους. Είναι γνωστό ότι τέτοιες καταστάσεις ανοίγουν ευκαιρίες για όλους: Από τους κομμουνιστές μέχρι και το ΛΑΟΣ. Απλά για κάποιους ανοίγουν ευκαιρίες ανατροπής και για κάποιους αναβάθμισης. Οι ανανεωτικοί λοιπόν ελπίζουν ότι είναι η ευκαιρία τους να λειτουργήσουν ως χρυσή εφεδρία, τώρα που το ΠΑΣΟΚ αποσυντίθεται και που το σύστημα ψάχνει να χρησιμοποιήσει την παραμικρή χαραμάδα.
Δεν είναι ότι οι Πασόκοι είναι δεξιοί και άρα οι ΑΠ είναι πιο κοντά κλπ. Δεν το πιστεύω αυτό. Απλά οι ΠΑΣΟΚοι (με την έννοια του ψηφοφόρου) είναι πιο ευπρόσβλητοι από τα ΜΜΕ. Αν καλέσει 5-6 φορές τον Κουβέλη ο κάθε Πρετεντέρης και τον ρωτήσει για το αν θα μπορέσουν να εφαρμοστούν τόσο «ριζοσπαστικές» ιδέες όσο οι δικές του, πάει, τον «έφτιαξε»: Βγάζει το προφίλ της αριστερής εναλλακτικής διεξόδου και περιμένει μετά να κάνει ταμείο.
Φυσικά μπορεί να μην τους βγει γιατί οι καιροί είναι πονηροί, αλλά και αυτοί είναι πονηροί και το παίζουν. Έτσι πιστεύω εγώ.
Από εκεί και πέρα όμως, οι διαχωρισμοί που κάνεις είναι κάπως…παραδοσιακοί και δεν βλέπουν κάποια πολιτικά δεδομένα πιο καινούρια. Η «μεσαία (εισοδηματικά) τάξη» που λες χτυπιέται άγρια σήμερα στην συντριπτική της πλειοψηφία. Έτσι κι αλλιώς λοιπόν αποσαθρώνεται ως κοινωνική βάση, όσο κι αν δεν το θέλει ή δεν το πιστεύει ακόμη και περιμένει τα περασμένα μεγαλεία. Από εκεί και πέρα σε μια «κόντρα» ΣΥΝ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ (όπως την βάζεις) δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα κερδίσει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που (όπως και να το κάνουμε) είναι μικρή, παρόλο που συνδικαλιστικά παίζει πολύ πιο έντονα. Έχει όμως μεγαλύτερα πολιτικά προβλήματα πιστεύω. Εν μέρει ισχύει κάτι παρόμοιο και για το ΚΚΕ πιστεύω: Δεν μ’ ενδιαφέρει να μου πεις τα εσωτερικά σας, αλλά δική μου άποψη είναι ότι και το ΚΚΕ έχει προβλήματα με αυτά που κάνει, με μέρος τουλάχιστο του κόσμου του, και δεν θα είναι τόσο απλό να τους πηγαίνει βόλτα για καφεδάκι στο Θησείο και στο μέλλον.
Γενικά είναι μια κατάσταση που κρύβει κινδύνους και ευκαιρίες για όλους, όμως αν δεν θέλουν όλοι (οι «αντικαπιταλιστές» -ρεφορμιστές και μη) να χάσουν το τρένο για πολλά χρόνια, θα πρέπει να καταλάβουν ότι ο αντίπαλος σήμερα βρίσκεται αλλού και χτυπά και θα χτυπήσει ακόμη πιο αλύπητα. Ακόμη κι αν δεν ενωθούν θα πρέπει να «καλύψουν» πολιτικά ο ένας τον άλλο, στο βαθμό που είναι δυνατό.
Σήμερα δεν παίζεται μόνο κοινοβουλευτικά το παιχνίδι γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει συναίνεση πλέον του κόσμου. Γι αυτό και στην βουλή γίνεται πραξικόπημα (έχει ήδη συντελεστεί με πολλούς τρόπους κι αν διαφωνείς το κουβεντιάζουμε), γι αυτό και «άλλαξε η νομιμοποιητική βάση του ΠΑΣΟΚ» (όπως λέει ο Βενιζέλος) και όπως άλλαξε γι αυτούς θα πρέπει ν’ αλλάξει επιτέλους και για εμάς. Ακόμη και όσοι πίστευαν ακράδαντα στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες και ισορροπίες, θα πρέπει να ξανασκεφτούν την στάση τους: Η κοινοβουλευτική δημοκρατία γίνεται όλο και περισσότερο μια κουρτίνα που κρύβει τα όργια αυθαιρεσίας κι αυτό ο κόσμος το καταλαβαίνει. Όσο κι αν είναι παντελώς ηλίθια και λαϊκίστικη η πρόταση των Αλαβανοειδών για αποχώρηση από την βουλή, στηρίζεται σε αυτή την τάση που πλέον γίνεται φανερή. Απλά για ένα πραγματικό αριστερό χρειάζεται να εκμεταλλευτεί την συγκυρία για να προχωρήσει σε διαδικασίες λαϊκής αυτοοργάνωσης και αυτοάμυνας που θα διεκδικήσουν τελικά αυτό τον άλλο κόσμο, την λαϊκή -όπως θετε πέστε την- Ελλάδα, κι όχι για να ρίξει πυροτεχνήματα του κώλου.
Μόνο κάποιοι καρεκλοκένταυροι επιμένουν να μην τα βλέπουν αυτά (και τέτοιοι υπάρχουν πολλοί ΚΑΙ στο χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, που αντιμετωπίζουν με εξίσου γραφειοκρατική αντίληψη την…επανάσταση -δεν μιλώ για τους αναρχικούς όχι γιατί συμφωνώ, αλλά γιατί είναι άλλη παρέα). Αυτοί λοιπόν μπορεί στο μέλλον να χρειαστεί να δώσουν την καρέκλα τους όχι στους σοσιαλδημοκράτες, αλλά στους ακροδεξιούς, αν συνεχίσουν να μην βλέπουν τα καλέσματα, αλλά κυρίως τις ΑΝΑΓΚΕΣ της εποχής.
MITSARAS
7 Ιουνίου, 2010 1:52 μμ
Είναι σωστό πως η μεσαία τάξη σταδιακά αποδιαρθρώνεται αν και συνήθως η συνείδηση έρχεται δεύτερη. Σε συνθήκες οικονομικής και κατ’ επέκταση κοινωνικής κρίσης όπου παρατηρείται πόλωση συνήθως μεσοβέζικοι πολιτικοί σχηματισμοί όπως η ΑΠ τείνουν να συρρικνωθούν. Δε διαφωνώ πως η ΑΠ λοξοκοιτάζει προς το ΠΑΣΟΚ αλλά όπως έγραψα και παραπάνω θα παίξει το χαρτί της όσο καλύτερα γίνεται μέχρι να εξαντληθεί η πολιτική επιρροή του ΠΑΣΟΚ και να αποτελέσει τη χρήσιμη εφεδρεία (πιθανότατα να το κάνει αφού έχει προσεγγίσει πολιτικά τους ΟΠ). Αυτό σημαίνει πως θα αξιοποιήσει τόσο τους χώρους που έχει πολιτική επιρροή όσο και τη προνομιακή της θέση στα αστικά ΜΜΕ.
Δεν έχω να προσθέσω και πολλά καθώς συμφωνώ μαζί σου γενικά. Εκτιμώ πάντως πως ο ΣΥΝ χάνει ένα κέντρο βάρους (βαρίδια για πολλούς) που θα πρέπει να το αντικαταστήσει με μία σαφή πολιτική πρόταση και στρατηγική που ακόμα δεν την έχουμε δει. Αυτή απομένει να δούμε ποια θα είναι κι αν τελικά θα εκφράσει κάτι πρωτοπώρο.
Αρουραίος
7 Ιουνίου, 2010 4:00 μμ
Ναι, το πιο πιθανό είναι να γίνει όπως το λες: Οικολόγοι καμια Σακοράφα κανας περίεργος απ’ αυτά τα «κεφάλαια για την αριστερά», κάτι τέτοιο θα προσπαθήσουν μάλλον να κάνουν, με την βοήθεια πάντα των Πρετεντέρηδων. (Χωρίς αυτούς, ΑΠ……..ΤΕΛΟΣ)
Δεν λέω ότι ο ΣΥΝ πάει για κάτι πρωτοπόρο, αλλά δεν με χαλάει κιόλας που έφυγαν. Ίσως να διευκολύνει κάποιες διαδικασίες στοιχειώδους πλην όμως απαραίτητης συνενόησης.
Εκείνο που διαφωνώ είναι με μια αντίληψη που νομίζω ότι έχεις σε ένα βαθμό: Δεν είναι όλος ο κόσμος που αναφέρεται στο ΣΥΝ πουλημένα κορμιά, οπορτουνιστές, μικροαστοί κλπ. Αν μπορέσουν να εκφραστούν επιτέλους, κακό δεν είναι, μπορώ να πω το αντίθετο.
Αμφιβάλλω όμως και πάλι για το αν θα μπορέσουν και δεν το λέω με κακία ή…προσμονή.
MITSARAS
7 Ιουνίου, 2010 10:19 μμ
Εκείνο που διαφωνώ είναι με μια αντίληψη που νομίζω ότι έχεις σε ένα βαθμό: Δεν είναι όλος ο κόσμος που αναφέρεται στο ΣΥΝ πουλημένα κορμιά, οπορτουνιστές, μικροαστοί κλπ.
***************************************
Σε καμία περίπτωση δεν ισχύει αυτό (και δεν εννοώ αυτό που νομίζεις για μένα).
MITSARAS
7 Ιουνίου, 2010 10:24 μμ
Κανένας πολιτικός χώρος ή κόμμα δε μας απονέμει οποιοδήποτε τίτλο επαναστατικότητας όσο ριζοσπαστικό και να είναι.
Ili Geri
7 Ιουνίου, 2010 11:04 πμ
νομιζω ότι συμφωνώ (λιγο βιαστικά) με τον Αρουραίο αλλά κατανοώ και την προσεγγιση της loophole. Μητσάρα είπες όμως κάτι πολύ σημαντικό που μπορεί να αποτελεί την μεγιστη ελπίδα ΣΥΝθεσης στην Αριστερά (ή όπως αλλιώς λέγεται ) που μπορεί να δώσει διέξοδο στην κοινωνία:
Αν πλεον χωρίς τους «ΑΠτερυγους» (που θα τους χαρακτηρίσω επειικώς …ασυνεπείς … στην ειλικρινεια, γενναιότητα, εντιμότητα, ακεραιότητα, δημοκρατικότητα, σεβασμό, αγωνιστικότητα .. ) ο ΣΥΝ δεν «διαφερει » τόσο … «δραματικά» -ας προεκτείνω τα λόγια σου- από ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ .. μηπως υπάρχει μια νέα δυναμική για ένα κοινωνικό κινημα ;
Βεβαια επειδή δεν ειμαι του χώρου ξερω ότι θα βρεθει σε διασταυρουμενα πυρα ή «ρομαντική» , αφελής .. άσχετη… η «μεγάλη ιδεα» για τα στενοφόρετα κοστούμια των συνιστωσών, τάσεων, πτερυγων,κοματων, μετώπων ..
Η ΑΠ εκτεθηκε ανεπανορθωτα στην δημοκρατική συνειδηση… κατηγορησε τις συνιστωσες του ΣΥΡΙΖΑ οτι δεν σεβεται την πλειοψηφία αλλά εκανε ακριβως το ίδιο μεσα στο ΣΥΝ … Εμετική πολιτική !!! … από τον Σεπτεμβριο που κεκελιεσμενων τωνθυρων ηθελε να εκβιασει (μη θυμηθω την ντροπη των ευρωεκλογών…) μεχρι τα δειπνα στην «ευτυχή νεα και ροδινη διακυβερνηση» … και μεχρι τον απιστευτο εκβιασμο-φτυσιμο του συνεδρίου προχτες ..
Το ξαναλέω ότι τον Κουβέλη τον προτιμουσα για προεδρο του ΣΥΡΙΖΑ το 2007 αλλά πια … δεν το πιστευω!
… πως μπορει να «ξεφτιλιστεί» ετσι ενας ανθρωπος; ..
Οσο για τους ψηφοφορους του!; που κοκορευτεται … τι καλυτερο παραδειγμα ότι χαρη στον ..»πρετεντερηδες» παιρνει σταυρούς στην Β’ Αθηνας αλλά «στα όργανα» … δεν εκλεγεται πλεον επανηλειμενα.. ;… Αν ηταν «πρωθυπουργός» … μαλλον προς τον Καραμανλή θα μου εμοιαζε ! (ουτε κεινος επαιρνε τα «μηνυματα» ..)
φτανει για την ωρα …
Πρεπει να πληρωσουν το λογαριασμό … και όχι να παρουν παλι «ειδική» χάρη… Τον Δραγασάκη τον άκουσαν ?!!! … Κανονικά δενθα επρεπε να ειναι στην Βουλή ουτε ο Κουβέλης αν ειχε τον ιδιο σεβασμό και ηθικό αναστημα ! και αντι τουτου; … εκβιαζε και για τον Παπαουλια! … (εδω εφταιξε και ο Τσιπρας που κατα την γνωμη μου επρεπε να αντιπροτεινει … τον ΓΛΕΖΟ για παραδειγμα ..).
Αφου λοιπον αποχωρησαν … ας γίνουν απλοι «στρατιώτες» για να αποδειξουν την αλλυλεγύη και την ανυστεροουλη προσφορά τους… και μπορει καποια μερα να εξιλεωθούν…
Μπορει να στοχευανε «ψηλα» αλλά τους «πιασανε κότσο» με το ΔΝΤ .. . Ο Κυρκος κι ο Κωνσταντοπουλος «εξαφανιστηκαν» (αναγνωρίζω μια ιδιαιτερη «διπλωματική» ικανότητα στον Παπανδρέου!!! … το αφηνω εδώ ..).
Πεσανε λοιπον σε παγίδα … ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ γιατί μπηκαν σε αδιεξοδο δρομο εδώ και καιρό …αλλά ακριβως επειδή έχουν «μαξιμαλιστική» νοοτροπία το παιζανε σε «δυο ταμπλώ» … δεν έπιασε η «μπλοφα» θα προσπαθησουν να «ανανεώσουν» την νεα πραγματικότητα .. (τι ανανεωτές ειναι εξαλλου;-))
Οσο για τους ελιγμούς του Παπαδημούλη ;!… ας προσεξει ο νέος «τηλε-αστερας» … περί βομβαρδισμού «μηνυμάτων» .. (μην ξεχνάει τα «μανίκια» του..)
Αρουραίος
7 Ιουνίου, 2010 11:15 πμ
«Απλοί στρατιώτες» δεν υπάρχει περίπτωση να γίνουν Ili Geri.
Αν μείνουν μέσα στο ΣΥΝ και δεν την κοπανήσουν, τότε πολύ απλά θα κάνουν ότι και πριν πολλαπλασιασμένο όμως εις την νιοστή, αφού πλέον έχουν δηλώσει επισήμως ότι δεν νομιμοποιούν και άρα δεν δεσμεύονται από οποιαδήποτε απόφαση του ΣΥΝ ή του ΣΥΡΙΖΑ.
Κι εκεί να δεις τι έχει να γίνει…
tolos
8 Ιουνίου, 2010 4:42 μμ
Eσύ Αρουραίος φρόνιμα, γιατί θα αμολύσω τον αζόρ και είναι και ατάιστος
MITSARAS
8 Ιουνίου, 2010 4:44 μμ
Έχουμε ψιψίνες (NLS) γι’ αυτή τη δουλειά αν και ο αρουραίος είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει.
tolos
8 Ιουνίου, 2010 4:52 μμ
Που είσαι Μητσάρας;
Το commando τι έγινε;
tolos
8 Ιουνίου, 2010 4:53 μμ
αφιερωμένο
tolos
8 Ιουνίου, 2010 4:53 μμ
MITSARAS
8 Ιουνίου, 2010 4:55 μμ
Κάνω και τίποτε άλλο σε αυτή τη ζωή?
Ευχαριστώ για την αφιέρωση κι επιφυλάσσομαι για Ζωή Λάσκαρη.
MITSARAS
8 Ιουνίου, 2010 4:54 μμ
Μετά την επιδρομή των ισραηλινών κομμάντο είπα να το βγάλω.
loophole
7 Ιουνίου, 2010 11:33 πμ
Ili Geri καλημέρα και Αρουραίε επίσης.
Είμαι ο loophole καταρχάς αλλά οκ..
Ως απλοί στρατιώτες αποκλείεται να μείνουν στον ΣΥΝ οι Ανανεωτικοί, δεν υπάρχει περίπτωση να κάναν όλη αυτή τη φασαρία γι’ αυτό. Αλλά επιπλέον θεωρώ ότι αν παραμείνουν δεν έχουν πλέον τη νομιμοποίηση στο εσωτερικό του κόμματος να άγονται και να φέρονται. Από την άλλη αν νομίζουν ότι η χώρα έχει ανάγκη από ένα νέο ΚΟΔΗΣΟ ας το κάνουν τι να πω..
Τώρα για τα περί ενότητας κρατάω πολύ μικρό καλάθι, έτσι κι αλλιώς δεν είχε ποτέ η ΑΠ την κυριότερη ευθύνη ως προς αυτό.
Ili Geri
7 Ιουνίου, 2010 11:17 πμ
και κάτι που με «προλαβε» πριν φυγω ..:
αφιερωμενο στον «μπαμπά» Κουβέλη… :
Walkabout
Eίσαι στην έρημο. Χρειάζεσαι νερό.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΑΘΗ ΤΣΑΓΚΑΡΟΥΣΙΑΝΟ
Όταν ένα παιδί των αβοριγίνων της Αυστραλίας φτάσει τα 16, η φυλή του το διώχνει από την οικογένεια. Πρέπει να μείνει μόνο στην έρημο για έναν μήνα, χωρίς τροφή, χωρίς νερό – για να μάθει να ζει τον εαυτό του. Τρώει τις σαύρες, κοιμάται στα βράχια των βουνών και τις τρύπες της άμμου, συσχετίζεται με τα στοιχεία της φύσης και έτσι ενηλικιώνεται. Τον λένε walkabout.
Στην ομώνυμη αριστουργηματική ταινία του (Walkabout, 1971), o Νicolas Roeg είχε την ιδέα δίπλα στον νεαρό ιθαγενή να βάλει και δυο μικρά λευκά αδέλφια που χάθηκαν στην έρημο, μετά την αυτοκτονία του πατέρα τους, επιτυχημένου χρηματιστή. Αντιμέτωπα με τα πρωταρχικά στοιχεία της ζωής, δεν έχουν όπλα να επιζήσουν. Νωθρά από την ευμάρεια και δίχως να ξέρουν τη γραμματική της φύσης φτάνουν σχεδόν στον θάνατο, μέχρι που συναντούν τον νεαρό αβοριγίνο. Τους δείχνει πώς να βρίσκουν νερό με ένα καλάμι κάτω από την επιφάνεια της ερήμου – τους διδάσκει τα βασικά της επιβίωσης. Γίνονται φίλοι στα δύσκολα.
Αισθάνομαι ότι είμαστε κάτι σαν τα μικρά, λευκά αδέλφια – στην έρημο της μεταπολίτευσης. Ο χρηματιστής πατέρας μας έχει αυτοκτονήσει. Κι έχουμε χαθεί, χωρίς πια χίμαιρες και χωρίς όπλα, στην αχανή πραγματικότητα.
Δίπλα στις αλεπούδες και τα φίδια μοιάζουμε λίγο με την κλωνοποιημένη Ντόλυ: έχουμε δανεικό αίμα μέσα μας, και τίποτα δεν μας συνδέει με τον κοινωνικό ιστό, τη μοίρα της ομάδας, τον ανοιχτό αέρα. Μοναχικοί και μίζεροι πολίτες του εργαστηρίου που σχεδόν μισούμε όποιον μας πλησιάζει, γιατί μας μεγάλωσαν σαν άγρια σκυλιά.
Διαβάζω με βουλιμία όσα γράφονται για τις κατακλυσμιαίες εξελίξεις των ημερών. Έχουν όλα το σάστισμα που καταλαμβάνει τους ανθρώπους όταν σκάει μια φούσκα. Υπάρχουν πολλές κατάρες, πολλή ανάλυση της αρρώστιας, έντονη στρεψοδικία, μνησικακία και πολύ κουτσομπολιό. Αλλά σχεδόν καμιά πρόταση για το πώς να ζήσουμε από εδώ και πέρα σε αυτήν τη χώρα με σχετική αξιοπρέπεια.
Όσο κι αν επιθυμώ την τιμωρία όσων κατέστρεψαν την Ελλάδα, δεν παύω να τους θεωρώ κομμάτι από κάτι που τελειώνει. Είναι ένας θλιβερός θίασος που θα φάει πολλή ταπείνωση, ενδέχεται να τιμωρηθεί σκληρά, αλλά τα χαμένα χρόνια και τα χαμένα λεφτά δεν θα τα γυρίσει πίσω. Το κακό έγινε. Ο μπαμπάς αυτοκτόνησε.
Δυσπιστώ επίσης με τους δημόσιους κατήγορους. Εννέα στις δέκα φορές είναι άνθρωποι που φθονούν τους επιτυχημένους της διαφθοράς (διότι θέλει κι η διαφθορά την τέχνη της) και ευχαρίστως θα έπρατταν τα ανάλογα στην ανάλογη θέση. Δεν περιφρονούν τον Άκη, τον ζηλεύουν. Πολύ θα ήθελαν να είναι πρώτο τραπέζι πίστα αυτοί στο εθνικό χαμαιτυπείο.
Ο,τι έγινε, έγινε. Με την εκδίκηση και τα μοιρολόγια θα χάσουμε λίγο ακόμα χρόνο μέχρι να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε χαμένοι στην έρημο. Έκθετοι στο συμπάν. Χωρίς τη θαλπωρή της φούσκας. Κάποιος πρέπει να μας δείξει πού είναι το νερό. Πώς να επιβιώσουμε. Και κυρίως πώς να ζήσουμε.
Προσπαθώ να ακούσω κάτι χρήσιμο. Κάτι χειροπιαστό. Ματαίως. Τα κόμματα είναι τελειωμένα – αν όχι επικίνδυνα. Τα πνευματικά πρόσωπα λένε ευγενικές γενικότητες. Πολιτικός λόγος, οραματικός, που να εμπνέει κάποια πίστη, κάποια ταραχή – ούτε γι αστείο.
Αυτή όμως είναι τώρα η ανάγκη μας. Όχι το σύρσιμο, αλλά η επαφή με τα υγιή στοιχεία της ζωής. Η εποχή του walkabout. Tα νέα όνειρα.
«Ας μη το κρύβουμε. Διψάμε για ουρανό»
2.6.2010
http://lifo.gr/mag/columns
… αλλά διψάμε και για … τοποθετησεις σαν του Δραγασακη θα προσθετα … δειλά-δειλά ..
Ili Geri
7 Ιουνίου, 2010 12:40 μμ
συγγνώμη αλλά οσο το σκεφτομαι τόσο θυμώνω…
Αυτοι που θελουν να φτιαξουν μια καλυτερη ελλάδα πρεπει να ειναι ΑΚΕΡΑΙΟΙ..
μονο ΣΑΝ ΑΠΛΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ μπορουν πλεον να μεινουν ! Ειναι θεμα «χρηστης διοικησης»… αυτό ειναι που πρεπει να διορθωθεί στην Ελλαδα ολη…!
και σας παρακαλώ να μαθουμε ποιοι ηταν οι «~300» που ψηφισαν «μονοκουκι» σχεδόν (και μιλανε για «σταλινισμό!…των άλλων») την προταση για αποχώρηση… Μην τους ψηφίσω/ουμε «κατα λάθος-λογω αναγνωρισιμότητας ΜΜΕ» σε καμια εκλογή ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ ξεκινωντας από τις ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ εκλογές (γιατί θα μας ξαναβγάλουν γλώσσα είμαι σιγουρος ..).
Δεν σεβάστηκαν ουτε καν την διαλακτικότητα και την νεανική αντοχή του Τσιπρα που αν ηταν κανενας «παλιός» ή σε άλλο κόμμα αρχηγικό θα τους ειχε διαγράψει από μηνες …
και για να μη ξεχνιόμαστε: (ω του θαυματος στα ΜΜΕ αρχισε ο «περίγελος» αλλά με αντίστροφους πρωταγωνιστές και κομπάρσους… !!!)
πχ. «Ο Κουβέλης είναι στολίδι για την αριστερά» (..Παπαδημούλης!)..
κάποτε μπορεί … «παλιά» … πάει πέρασε! Ξύνισε! Μάλλον σκιάχτρο είναι πια … (Ili geri)
Ευτυχώς που αυτό-αποκλείστηκε για να μην έχει να λέει για «μηχανισμούς» μετά..! Δεν ξέρω αν φταίει η ηλικία του (όπως αντίστοιχα, η του Αλαβάνου) αλλά κάτι έχει χαθεί οριστικά η πάλαι ποτέ συνετή και ψύχραιμη στάση του… και θα πρέπει να ζήσει μ’ αυτό ..
Αρκετά μεγάλος για να το καταλάβει αρκετά νέος για να το αλλάξει και να μη γίνει «Κύρκος» … ούτε «Κωνσταντόπουλος» …
..ελπίζω φυσικά ούτε Μπίστης, Βούγιας, Δαμανάκη, Ανδρουλάκης, Κουναλάκης ..(ξέρετε … ! τα «πολύ κακά παραδείγματα για τους νέους» και τα «περσινά ξινά σταφύλια που έλεγε κι ο Κωνσταντόπουλος… !).
Με τι μουτρ.. ε..επιχειρήματα θα θέλει να λέγεται κοινοβουλευτικός εκπρ. ΣΥΡΙΖΑ από σημερα πλέον και με τι αντίστοιχα μέλος του ΣΥΝ; ! … για να δούμε τι θα πει ο «δικηγόρος» μέσα του … (μη θυμηθώ με τρόμο σαν ποιον άλλον μπορεί να καταλήξει … ξέρετε .. έναν δικηγόρο που κάποια στιγμή είχε το θράσος να πει ότι αν πολιτευόταν.. θα ήταν με την Αριστερά μήπως εκείνος ο αχώνευτος κάτι έβλεπε που εγώ άργησα; … Μπλιαχ! … ο θυμός μου με οδηγεί σε απίστευτους συνειρμούς ..συγγνώμη )
Ili Geri
7 Ιουνίου, 2010 12:53 μμ
κι αυτά τα περί «εσωτερικού εχθρού» …. τα επικοινωνιακά… (τα μαθανε καλά στις «διπλωματικές» συναντησεις με τους «παπανδρεικούς» και τα «παπανδρεικά-και-μη» ΜΜΕ..) φροντίσανε να τα αποκαλυψουν γιατί δεν μπορουσανε πια να τα κρυψουν …
διοτι το ψεμα ξεσκεπαζεται ευκολα αν σηκώσεις λίγο την φουστ.. ε το κάλυμα και κοιταξεις από κάτω…
Αμα εχεις τετοιους «φιλους» τι τους θελεις τους εχθρούς ?
α! και επειδή οι αξονες των πολιτικών αντιρησεων με τον ΣΥΡΙΖΑ αν καταλαβα ειναι:
1. ευρωπαική αριστερά
2. προγραμματική «συνεργασία» – αντιπολιτευση – συμβουλια με προεδρο Παπουλια
3. στάση απεναντι σε κινηματα-διαδηλώσεις (βλ. Δεκεμβριανά..)
θα ηθελα να ξερω ποιες είναι οι νεες «προγραμματικές» συνεργασίες τους ..
j4nus
7 Ιουνίου, 2010 5:34 μμ
O Κουβέλης ήταν και έβγαζε προς τα έξω κάτι το μπαγιάτικο πάντοτε. Η στυλιζαρισμένη καθωσπρέπει Αριστερά…
Το πρόβλημα είναι ο χώρος του ΣΥΝ αναδεικνύει ηγετικές φυσιογνωμίες-προσωπικότητες τελικά απογοητευτικές. Δαμανάκη, Κωνσταντόπουλος, Αλαβάνος ακόμα και Κύρκος για να μην ξεχνάμε το δείπνο με Τρέμη, Γιωργάκη Ανανεωτικούς, είχε κληθεί και ο Αντωνάκης αλλά ο Αλέξης δε χωρούσε, περίσσευε.
Ο Αλαβάνος ταιριάζει μόνο ως προς το απογοητευτικό με τους υπόλοιπους. Ισως φανεί χοντρό σε κάποιους αλλά κατέληξε να «καρατζαφερίζει» ή να «λαζοπουλίζει» -αν και εκτιμώ το χιούμορ του Λάκη απεριόριστα- ακατάσχετα.
Με το «καρατζαφερίζει» δεν εννοώ φυσικά να ενστερνίζεται τις απόψεις του κλόουν καρατζαφέρη αλλά να οικειοποιείται την τακτική του «πετάω ένα πυροτέχνημα για να προκαλέσω εντύπωση, ξέρω ότι δεν πρόκειται να γίνει τίποτα», προτείνω δημοψηφίσματα που μπορώ να κερδίσω μόνο, κάνω 10 κωλοτούμπες το χρόνο.
Θεωρώ μέγιστο πολιτικό ανάστημα να λέει ένας πολιτικός ότι έκανα λάθος και για αυτό αναθεωρώ αλλά ο Αλαβάνος στα δικά μου μάτια τουλάχιστον έκανε αρκετές κωλοτούμπες και αυτό φλερτάρει με τον καιροσκοπισμό. Σε αυτό το είδος ο μαιτρ είναι ο Χέρι-Χέρι…
Ο Τσίπρας έχει την ατυχία ή την έλλειψη σθένους θα πουν άλλοι ότι βρέθηκε ένας 35άρης σε ένα χώρο που τον λυμαίνονται 50άρηδες και με το φόβο ότι οι δικοί του λάθος χειρισμοί μπορεί να οδηγήσουν στη διάσπαση του ΣΥΝ/Συριζα προχωρούσε πατώντας σε 2 βάρκες.
Φαίνεται σαν να πήρε χρίσμα προέδρου -και έτσι έγινε-, σαν να είναι πρόεδρος που ανα πάσα στιγμή μπορεί να τον ανακαλέσουν στην τάξη οι γηραιότεροι…
Έπρεπε να τολμήσει περισσότερο και να κάνει μια ανανέωση, να φέρει νέους ανθρώπους που δεν έχουν διαποτιστεί με το ναρκωτικό της εξουσιομανίας ή της δημοσιολαγνείας…
Η κοινοβουλευτική αριστερά μοιάζει σαν μια γηρασμένη γκόμενα, την πήραν τα χρόνια αλλά αυτή συνεχίζει να καλλωπίζεται νομίζοντας ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει από τα χρόνια της νιότης… περιμένοντας τον «πρίγκιπα-βάτραχο» που θα τη φέρει στην εξουσία…
Ο πρίγκιπας-βάτραχος μπορεί να μην είναι πρόσωπο, μπορεί να είναι μια ιστορική συγκυρία κτλ…
tolos
8 Ιουνίου, 2010 5:10 μμ
Ακολουθεί ο περιβόητος στρατηγικός επαναπροσανατολισμός της Αριστεράς :
tolos
8 Ιουνίου, 2010 5:11 μμ
Ili Geri
9 Ιουνίου, 2010 12:22 μμ
Όταν οι ΑΠ γουστάρουνε συνευρέσεις με τις ηγεσίες του πολιτικού συστήματος σε βαθμό να αγνούνε τις συλλογικές αποφάσεις .. τοτε ας χρεωθούν αποκλειστικά και μόνοι τους την φυγομαχία … σαν τον Αλαβάνο..
Δεν τους φταίει κανείς “μικρός & απειρος” Τσίπρας.. Ισα -ισα του χρωστούν υπομονή και επιμονή και μεγαλοψυχία (για τις προσβολές τυπου “θα δουμε μετά τις εκλογές”, “δειπνα με Κυρκο κλπ κλπ..” “Προεδρος Παπούλιας” …και μια που το θυμηθηκα …
γιατί κύριε Τσίπρα δεν προτεινε ο ΣΥΡΙΖΑ τον Μανώλη Γλέζο για Προεδρο της Δημοκρατίας; … που χάθηκε η τόλμη, η αναγνωριση των αξιών, η πρόταση για κάτι διαφορετικό-εμβληματικό-τιμητικό ?…(ηταν τοσο “αυτονόητο” για μενα – φταίω βεβαια που δεν το είχα γραψει εγκαιρα … ισως η επιθεση από τον αστυνομικό με το σπρει να μηνειχε συμβει … ισως ο Χρυσοχοίδης να είχε “φιλοτιμηθεί” να ζητησει μια συγγνώμη ..τότε …)
και εχω και δυο ερωτηματα ακόμη:
1. Ποια ειναι τα ονοματα των ~318 απεχόντων του συνεδρίου του ΣΥΝ ? (για να τους γνωρίζουμε πλεον …)
2. Ποιες ειναι οι προγραμματικές “ΣΥγκλίσεις” πλεον ; Γιατί καλή ειναι η κριτική στον “μικρό” και άπειρο Τσίπρα… αλλά ας μας εξηγησουν τωρα οι “φυγοκεντροι” με ποιον θα κανουν “προγραμματική αντιπολίτευση” .. πε ποιους θα βρεθούν τελικά πιο κοντά και ποια ειναι η δυναμική που θα αναπτύξουν.
Τό ίδιο ερώτημα και για τον Κουβέλη και τον Αλαβάνο… και αν τελικά άξιζε να “χύσουν” την καρδάρα με το γάλα που με τόση ελπίδα είχαν μαζέψει προ τριετίας…
Δεν ξερω τι αποφασιστηκε / αλλαξε / επαναπροσδιοριστηκε στο συνεδριο .. αλλά ότι προέκυψε ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ (και απαλλαγμένο επιτελους από εκβιασμούς ενθεν κακειθεν..)ας ΥΠΗΡΕΤΗΘΕΙ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΟΠΩΣ ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΩΣ ΚΑΙ ΗΓΕΤΙΚΑ ΕΔΕΙΞΕ Ο ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ ..
και επιτελους ΑΣ ΓΙΝΕΙ ΣΤΟΧΟΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ: ΚΑΘΕ ΜΑΧΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΓΕΝΝΑΙΟΤΗΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ΚΡΙΝΕΤΑΙ -ΟΠΩΣ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ – ΣΤΗΝ Κ Α Λ Π Η !!!
μετά … αρχίζουν τα “κρεμασταρια” … από κάποιες “αλεπούδες” …
Αιντε..
Πως μπορεις να βγείς στην κοινωνία και να προτείνεις ΑΛΛΟ ΔΡΟΜΟ… ΜΕΤΩΠΟ .. ΣΥΝΘΕΣΗ .. ΠΑΝΣΤΡΑΤΙΑ .. ΥΠΕΡΒΑΣΗ .. οταν έχεις καταγραφεί στην συνειδηση τόσων και τόσων πρωην “συντρόφων” σαν υποκριτής, εγωιστής, φυγόμαχος, αυθαίρετος, θρασύς,υβριστής … (ας μη πω άλλα)… ?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΛΠΙΔΑΣ !!! : μόνο αν δηλωσεις απλός στρατιώτης (ΣΑΝ ΤΟΝ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗ που τιποτε από όλα τα παραπάνω δεν αφορα τον ιδιο μαλλον, αλλά, αυτούς που “εκφράζονται” από τον Κουβέλη και τον Αλαβάνο..).
Οσο για τον έτερο “διπλωμάτη” Παπαδημούλη … και τα “μανίκια” του .. Φαίνεται να “παίρνει” κάποια μηνυματα .. ελπίζω να μην ειναι ελιγμός τύπου “Μητσοτάκη”…από “κενό πουκάμισο” .. (ξέρετε .. τυπου “σκιαχτρου” που φαίνεται να μετατρεπονται δυστυχώς τα “στολιδια” του Κοινοβουλίου … και του Ευρωκοινοβουλίου ..)
Θα κρατήσω όμως την προτροπή του .. (έτσι γιατί η “ελπίδα” πεθαίνει τελευταία..και σηματοδοτεί και μια συνεση θελω να ελπίζω):
βομβαρδίστε με e-mail … την ηγεσία… με γνώση (που ειναι ζητουμενο) αλλά κυρίως με ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΑΞΙΕΣ ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ που είναι ΔΕΔΟΜΕΝΕΣ …
(κι αλλο ερώτημα: αν ηταν πρωθυπουργός ο Κουβελης ή ο Αλαβανος… πόση “αλαζονεία” θα βγάζανε και χλευασμό στις δημοκρατικές διαδικασίες και τους θεσμούς;..)
Ili Geri
14 Ιουνίου, 2010 3:07 μμ
συγγνωμη που επανερχομαι αλλά δεν μπορω να ησυχασω με αυτά που διαβάζω (αλλού βεβαια).. Αισθανομαι ότι εδω μπορω να τα πω πιο ευκολα ωστόσο..
Οταν μιλάνε για : … «..γιαλατζί» Κ.Κ.Ε. και θιασώτες του… για τις συνήθεις «καραμέλες» σχετικά με την προνομιακή προβολή των Ανανεωτικών από τα «καθεστωτικά» ΜΜΕ και με την προσπάθεια επιβολής του 20% στο υπόλοιπο … Μόνο που το 20% αφορά τα Όργανα του ΣΥΝ. Ως γνωστόν, οι προερχόμενοι από το ΚΚΕ έχουν κάποιο … ταλέντο στις μηχανορραφίες. Ο ΣΥΝ κύριοι δεν ανήκει στα μέλη του, όπως αυτάρεσκα δηλώνετε. Ο ΣΥΝ ανήκει στους ψηφοφόρους του. Οι οποίοι σε ποσοστό τουλάχιστον 50% – στη Β΄ Αθηνών είναι σαφώς μεγαλύτερο – ψηφίζουν Ανανεωτικούς. Άλλωστε, αν ισχύουν οι σοφιστείες σας, ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπει άνετα στη Βουλή στις επερχόμενες εκλογές, έτσι δεν είναι; Η υποκρισία ορισμένων ξεχειλίζει. Βρίζατε τους Ανανεωτικούς επειδή λέειήταν ερωτευμένοι με τις καρέκλες, τους βρίζετε και τώρα που έφυγαν. Σας άρεσαν τα ψηφουλάκια των … οπορτουνιστών! Δυστυχώς, οι «δικοί σας» είναι περισσότερο ερωτευμένοι με τις καρέκλες. Άντε και καλά … 40!
Δεν ξερω αλλά θα ηθελα τη πιο ψυχραιμη γνωμη όσων συγκινουνται ενδεχομενως με την Αριστερα γενικότερα:
1. ποσες ώρες, δηλωσεις, συμμετοχες σε εκπομπές των ΜΜΕ έχουν οι ανανεωτικοί σε σχεση με τον υπολοιπο ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ ..;
2. Πως σεβαστηκε το 20% του ΣΥΝ το υπόλοιπο 70-80% ;
3. μαλλον δεν ειμαι από αυτούς που θα επεμεναν στην επιστροφή των εδρών -που ηταν με σταυρό ΔΕΚΤΟ! – αλλά για υποκρισία ..?!!! οι ιδιοι λενε «πηγαμε στις εκλογές γιατί δεν ειχαμε πολιτικό χρόνο! .. ενω στις ευρωεκλογές (= λιστα) ψηφισανε .. Οικολόγους Πράσινους! ..και αποχή ..» Και αν «κοπτονται» για την εντιμότητα .. τωρα που έχουν απειρο πολιτικό χρόνο .. γιατί τις κρατάνε τις «καρεκλες» τους μετά τα δειπνα του Κυρκου, Οσο νομιμοποιειται η κυβερνηση να λεει ότι ψηφιστηκε αρα τα μετρα είναι αποροια λαικής βουλησης αλλο τόσο φοβαμαι είναι και η θεση της ΑΠ ? …
Ο Δραγάσακης γιατί δηλαδη τιμησε την συλλογική απόφαση για αυτο-αποκλεισμό από τα ψηφοδελτια μετά από συγκεκριμενες τετραετίες προχωρωντας σε ανανεωση ? … Αλλά βλέπεις αλλά τα ηθη της «Ανανεωτικής Πτερυγας» και άλλα της ανανεωσης ..
4. Ο Παπαδημούλης τι «περίπτωση» είναι ? οπορτουνιστής ? συνεπής ? σε τι ? ..
5. Αν δεν πιστευεις ότι το 50% ψηφων στον Κουβελη είανι ΚΑΙ προϊόν των ΜΜΕ δυο πραγματα σου λεω:
α) επινα νερό στο όνομά του .. μπορεις να αναξητησεις σχόλια μου σε πολλά μπλογκ
β) ευχομαι .. πραγματικά .. να μην «πεταχτεί» από τα ΜΜΕ σαν στυμενη λεμονοκουπα καποια στιγμή που θα «κινδυνευσει» η κυριαρχία ΠΑΣΟΚ.. Εστω και σαν λιποτακτης πιστευω ότι δεν θα ξεπουλήσει αρχες και αξίες που χτιζανε μαζί με ανθρωπους οπως ο Παπαγιαννάκης, δεν θα γινει ένας από τα «περσινά ξινά σταφύλια, κακό παράδειγμα για τους νεους.. του Κωνσταντόπουλου»
6. Εχεις ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΔΙΚΙΟ: η δυναμη ειναι στους ψηφοφορους! το ελεγα και προεκλογικά …
Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορει πραγματι να μη μπει στην βουλή γιατί η απογοητευση από λιποτακτες (Κουβέλη και Αλαβάνο) στελνει κόσμο στην αδράνεια … ενώ για την ανανεωτική πτερυγα τα πραγματα είναι αισιοδοξα χαρη στις «δημοσκοποήσεις» στους ΟΠ και στην προοπτική κυβερνητικής συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ! … για καλή τυχη της ΑΠ τα απίστευτα «μετρα-βομβαρδισμός» παρθηκαν ερημην της ΑΠ αλλά πολύ συντομα θα χρειαστούν οι εφεδρείες της στον «πολεμο του Παπαπανδρεου» για τις «χερσαίες εκκαθαρίσεις» … Εσο ετοιμοι! ..
Μη μιλήσω για τους «μουτζαχεντίν» του Παναθηναικού και του Βγενόπουλου που αφηνιασαν με το γηπεδο ..
..αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίστηκε κόντρα στα ΜΜΕ , του ΛΑΟΣ, της ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ακόμη και το ΚΚΕ την τελευταία υγιή αντίδραση μιας ασυμβίβαστης κοινωνικής και βουβής μειοψηφίας… και δυστυχώς για τον ΣΥΡΙΖΑ αυτή η μειοψηφία … δυσκολα «μιλά» στην κάλπη… Δεν μπορεις ομως να την αγνοείς και φυσικά να την λοιδωρείς ..
«Δεν θα σου κάνουμε την χάρη ..κουφάλα νεκροθάφτη «
Ili Geri
1 Ιουλίου, 2010 10:01 μμ
Πιστευω ότι τα παρακατω μεταφερουν κάποια «γνώση» της διαμορφουμενης καταστασης στην αριστερά σήμερα … και τολμώ να τα αντιγράψω και εδώ σαν επικαιρα και ευστοχα για το θεμα του .. «στρατηγικού επαναπροσανατολισμού» …
http://syriza.wordpress.com/2010/06/28/cooking/#comments
Τι μαγειρεύεται στην αριστερά; 28/06/2010
Posted by syrizitis in Πολιτική επικαιρότητα.
Tags: ΣΥΝ, ΣΥΡΙΖΑ, αριστερά, ανταρσυα
trackback
Κατ’ απαίτηση ολίγων φίλων αποφάσισα (προσωρινώς και μόνο) να γράψω κάτι ελάχιστα ποιοτικότερο από τα συνηθισμένα. Καθότι μπήκε το καλοκαίρι και τα μπάνια του λαού (ακόμα και με Δουνουτου) δεν πρέπει να διαταράσσονται από εμπάθειες.
(Για να μην νομίσετε όμως ότι σοβάρεψα, σας ανακοινώνω ότι ετοιμάζω ανάρτηση για τη συντροφάρα τον Νίκο, που μετά τη διάλυση του ΣΥΝ, ανέλαβε να διαλύσει και τον ΣΥΡΙΖΑ, μετέχοντας στην αντιπροσωπεία του κόμματος στη γραμματεία. Είναι ο πέμπτος κατά σειρά μπαμπάς του -μονίμως αιτούμενου υιοθεσίας- Αλέξη, και κατά γενική ομολογία τα έχει πάει όπως το καφετί περιεχόμενο χρησιμοποιημένου μπεϊμπιλίνου. Ο Αλέκος τον θεωρεί βασικό ενορχηστρωτή της αποκαθήλωσής του από πέρυσι τον Γενάρη. Ο άλλος Αλέκος του παραστάθηκε, αλλά τον άφησε μόνο του να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά έτσι όπως τα έκανε στο συνέδριο. Ο Παναγιώτης τον βλέπει και αλλάζει πεζοδρόμιο. Και οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε ότι μετασυνεδριακά βιώνει μια δραματική μοναξιά στην ΠΓ του κόμματος, καθώς πασχίζει να τα φέρει βόλτα ανάμεσα στον Τσακαλώτο, στον Μπαλτά και στον Μηλιό κι έχει φρικάρει. Ανέλαβε λοιπόν αυτοπροσώπως τη διαχείριση της αντιπροσωπείας του ΣΥΝ στον Συριζα για να είναι βέβαιο το θριαμβευτικό αποτέλεσμα.)
Κλείνει η παρένθεση. Στο θέμα μας:
Την τελευταία περίοδο επιταχύνθηκε το στριφογύρισμα της κουτάλας στην κατσαρόλα της αριστεράς. Δεν είναι μόνο η ίδρυση του νέου κόμματος ΔΗΑΡΙ από φρέσκα και άφθαρτα πρόσωπα της αριστεράς. Σημαντικές εξελίξεις παρατηρούνται στην Ανταρσυα. Διαγραφές είχαμε στο ΚΚΕ. Μετατοπίσεις είχαμε στον μετασυνεδριακό Συνασπισμό. Μορφοποιήσεις είχαμε στο μετασυγκεντρωσιακό Μέτωπο Α-A.
Η Ανταρσυα μοιάζει να παραιτήθηκε από την οικοδόμηση του τρίτου αντικαπιταλιστικού πόλου της αριστεράς. Το ΝΑΡ επιχειρεί την πιο πολιτική προσέγγιση της ζωής του, απογοητεύοντας θερμούς οπαδούς του (και οργανωμένο κομμάτι του), αλλά και επαναφέροντας αποστρατευμένους που προ ετών ξενέρωσαν από τον κινηματισμό και τον φοιτητικό ιδεοληπτικό συνδικαλισμό των ασπρομάλληδων. Οι δημόσιες παρεμβάσεις του ΝΑΡ για πρώτη φορά δεν ξεκόβουν οριζοντίως και καθέτως από την «ρεφορμιστική αριστερά», ενώ οι εξελίξεις στον Συριζα και η διαφοροποίηση του Μετώπου Α-Α υπογραμμίζουν πως ίσως είναι η τελευταία ευκαιρία να πετύχουν κάτι ως χώρος.
Η συνέντευξη Α. Χάγιου στον Δρόμο (29/5) άφησε ανοικτό το μείζον θέμα της συγκρότησης του μετώπου, επιμένοντας έντονα στο έλασσον του περιεχομένου του. Οι γνωρίζοντες όμως γνωρίζουν ότι αν θέλει η νύφη κι ο γαμπρός τύφλα να’ χει το περιεχόμενο. Αντίθετα, οι όρκοι και τα χτυπήματα για το περιεχόμενο μπορούν να κάνουν λιγότερο επώδυνο τον ιερόσυλο αρραβώνα. Το μεγάλο ερώτημα αν το ΝΑΡ μετακινήθηκε από την εικοσαετή απόπειρα οικοδόμησης της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, σε μετωπική σύμπραξη με αμαρτωλές δυνάμεις (Συριζα, Ριζα, Μέτωπο Α-Α, ή μέρος τους), μένει φυσικά να αποδειχτεί. Το γεγονός είναι ότι πληθαίνουν οι όροι στον χώρο αυτό (από τις αποχωρήσεις στελεχών, μέχρι τις επανακάμψεις άλλων) για μια εντυπωσιακή μεταστροφή. Η κοινή μήτρα της ΚΝΕ των σέβεντις μπορεί ακόμα να έχει συγκολλητική ισχύ φτιάχνοντας περίεργα τρίγωνα ανάμεσα στην Ανταρσύα, το Μέτωπο Α-Α και τμήμα του ΣΥΝ.
Το ΚΚΕ κανονικά θα έπρεπε να διάγει βίον ανθόσπαρτον δεδομένου του χάρβαλου του Συριζα, αλλά πλήττεται και αυτό από την κρίση. Η επαναστατική γυμναστική της 2μερης απεργίας του ΠΑΜΕ στις 21-22 Απρίλη οδήγησε αρκετά στελέχη στην κομματική γκιλοτίνα. Έκτοτε κάποια εξ αυτών εκλιπαρούν αποκατάσταση και κάποια άλλα αναμένουν στωικά για καλύτερες μέρες. Γεγονός παραμένει ότι κάτι σιγοψήνεται, σε χαμηλή φωτιά, με φραξιονιστικούς (τι είχες Γιάννη τι είχα πάντα) όρους και (πάνω από όλα) εν κρυπτώ και παραβύστω. Ευτυχώς που υπάρχει κι ο Αλαφούζος, ανεβαίνουν τα αίματα και παίζουμε καθυστέρηση φτάνοντας σιγά σιγά στο ημίχρονο.
Ο Συνασπισμός ζει τις συνέπειες ενός ματωμένου συνεδρίου και περνάει από την χαζοχαρούμενη ευτυχία των πρώτων ημερών στην στριμόκωλη συνειδητοποίηση του κόστους. Το σενάριο πρόωρων εκλογών είναι εφιαλτικό, για αυτό και ούτε οι τόνοι με την Πτέρυγα ανέβηκαν, ούτε οι τόνοι με το Μέτωπο Α-Α παρέμειναν υψηλοί. Ανάποδα, όπως ήδη εξήγησα, οι σχέσεις με τον Αλέκο αν και πολικής θερμοκρασίας, δεν διαρρηγνύονται. Στελέχη του ΣΥΝ ανέλαβαν να ξεσκεπάσουν τις αντιφάσεις του Μετώπου Α-Α. Άλλα στελέχη του ΣΥΝ ανέλαβαν να ξεσκεπάσουν τον καιροσκόπο Ναπολέκο Βοναπάρτη προτείνοντάς του συνεννόηση και έκφραση μέσα από το συλλογικό εγχείρημα. Αυτή η πρόταση ανακοινώθηκε και ως απόφαση της γραμματείας του Συριζα. Φτάσαμε να δούμε συνεδρίαση που πήρε βασική απόφαση να μιλήσει με τον Αλέκο. Λειτουργία μεγαλείο. Όλα τα παραπάνω όμως συμβαίνουν σε περιβάλλον πολιτικού πολιτισμού καθότι οι καιροί δύσκολοι.
Το Μέτωπο Α-Α μετά το Σπόρτινγκ ίδρωσε να ανακαλύψει τι είναι. Πάλεψε ανάμεσα σε τρεις εκδοχές: Διάδοχο σχήμα του Συριζα. Όχημα ριζοσπαστικοποίησης του Συριζα. Παραδειγματική και πειραματική παρέμβαση ως εν δυνάμει μέτωπο. Με τον Αλέκο να γέρνει αποφασιστικά την πλάστιγγα, επιλέχθηκε μάλλον η τρίτη εκδοχή.
Από την άλλη ο Αντωνάκης από την Μεσσηνία, με την ομιλία του στο Συνέδριο έστειλε εσεμες στους αρμόδιους: Είμαστε διάδοχη κατάσταση. Άμα ο άλλος το φαλίρει το μαγαζί, είμαστε εδώ, με πλατφόρμα απεμπλοκής από το μνημόνιο. Τι σχέση τώρα έχει αυτό με την αριστερά; Έχει, διότι όλοι αντιλαμβάνονται ότι ο αδύνατος κρίκος στην Ελλάδα είναι το πολιτικό σύστημα, πλην της αριστεράς που πνέει σε πελάγη μακαριότητας. Μειοψηφικά και μόνο τίθεται θέμα αλλαγής του πολιτικού σκηνικού. Και από την άποψη αυτή, η πλατφόρμα 10 σημείων που κατέθεσαν οι 5 μετωπικοί στη Γραμματεία του Συριζα αποτελεί το μόνο φιλόδοξο σχέδιο, μένει να αποδειχτεί και ρεαλιστικό. Το ίδιο ζήτημα τίθεται και από άλλους, μόνο που δίνεται δεξιά απάντηση. Η σύλληψη ωστόσο παραμένει ίδια: Δεν χρειάζεται νέο κόμμα, χρειάζονται νέα πράγματα, νέο προσωπικό, ριζικές ανατροπές, εφόλης της ύλης αλλαγές, διότι σήμερα κρίνονται απαντήσεις για την πορεία της χώρας με ορίζοντα δεκαετίας ή εικοσαετίας.
Λαστ μπατ νοτ λιστ: Σήμερα οι διαχωρισμοί στην αριστερά μπαίνουν διαφορετικά. Από τη μια αυτοί που είναι ευχαριστημένοι από αυτό που υπάρχει (ως ΚΚΕ, ως Συριζα, ως Ανταρσυα). Από την άλλη αυτοί που δεν είναι ευχαριστημένοι από αυτό που υπάρχει (ως ΚΚΕ, ως Συριζα, ως Ανταρσυα). Σε κανονικές εποχές αυτός ο διαχωρισμός δεν θα έλεγε τίποτα: Από τη μια θα ήταν οι νομιμόφρονες, από την άλλη θα ήταν οι γκρινιάρηδες, οι μειοψηφίες ή οι αντάρτες. Σε μη κανονικές εποχές όμως, τα πράγματα μπορεί να περιπλακούν και να δούμε οριζόντιες αναταράξεις σε σχήματα, κόμματα, συμμαχίες της αριστεράς.
Σχόλια»
1. Σώτος Τριανταφύλλου – 29/06/2010
Την καλησπέρα μου!
Έχων ήδη καταθέσει σε σχόλιο προηγουμένης ανάρτησης την άποψή μου περί της πχιότητας που οφείλει να χαρακτηρίζει κάθε στοχασμό περί της αριστεράς, περνάω σε κάποια σχόλια περί του ενδαφέροντος νήματος που ο σύντροφος συριζίτης διακρίνει στις πρόσφατες εξελίξεις.
Αρχίζω από το συμπέρασμα, που πράγματι σε αυτό βρίσκεται το ζουμί, αν είναι κι έχει απομείνει στάλα από δαύτο στη γριά και ξεπουπουλιασμένη κότα που είναι η αριστερά.
Δεν έχω καμία πληροφόρηση περί του ΚΚΕ. Διάφορα έχουν αρχίσει να ακούγονται από την εποχή του 16 με κνίτες σε καθοδήγηση και σχολές που φάγαν φύσημα γιατί βλέπαν πρόβλημα στη γραμμή. Σε μέρες όπως οι σημερινές είναι λογικό να σκάνε ερωτήματα γιά την αποτελεσματικότητα του κώματος.
Να δούμε κάτι περισσότερο ομαδοποιημένο δημόσια το βλέπω χλωμό γιατί ακριβώς θα επισυρει με τη μία τη ρετσινιά της διάσπασης και εγκατάλειψης του μαντριού την πιό δύσκολη ώρα.
Νομίζω ότι αυτό είναι και το κριτήριο που διαμορφώνει τη στάση και όλων των άλλων, των εκτός ΚΚΕ, καταστάσεων.
Πράγματι, το ζήτημα που σήμερα διαπερνά όλους τους σχηματισμούς είναι το πως θα πορευτούν μέσα στον ωκεανό από χαστούκια, κλωστές, κωλόχερα που τρώνε όλοι αυτοί, τους οποίους τα αριστερά σχήματα υποτίθεται ότι εκπροσωπούν.
Και πράγματι, το μεγαλύτερο μέρος απο τις ηγεσίες λέει, πάμε σαν πρώτα, ενώ υπάρχουν και κάποιοι που λένε να το πάρουν αλλοιώς.
Αυτή η μερίδα είναι προφανώς απείρως μεγαλύτερη στη βάση, ιδιαίτερα του Σύριζα, που έτσι κι αλλοιώς ήταν χύμα και όλο και πιό δύσπιστη απέναντι στις ηγεσίες.
Αν εξαιρέσουμε αυτόν τον κόσμο των έρμων ανεξάρτητων συριζαίων, να μη λησμονούμε την κυρίαρχη λογική που διέπει όλους τους σχηματισμούς της αριστεράς. Δηλαδή το ύψιστο πολιτικό ζητούμενο, που δεν είναι άλλο από τη διατήρηση του εκάστοτε καταστήματος. Μη λησμονούμε ότι εκεί γύρω στην τρίτη πανελλαδική του Νοεμβρίου πέρσυ ο καθένας είχε πλέον κάνει τις συμμαχίες του, τις επιλογές του και έκτοτε ασχολείται με τη διαμόρφωση της τάσης, οργάνωσης ή κόμματος που τυχαίνει να έχει.
Μας προκύπτουν δηλαδή τρία στοιχεία που το καθένα υπαγορεύει μία πορεία ασύμβατη κατ αρχήν με την πορεία που υπαγορεύουν τα άλλα.
1. Αν πας να φτιάξεις όπως το θες το δικό σου το μαγαζί δυσκολεύεσαι με την ενότητα.
2. Αν είσαι πολύ ενωτικός το μαγαζί αποσυντονίζεται. Χωρίς ενωτικές πρωτοβουλίες όμως η συγκυρία σε ξέβρασε στα σίγουρα.
3. Επειδή, ακόμα τουλάχιστον, δεν υπάρχει καμία απάντηση στα ζητούμενα της κρίσης με ορατή αποδοχή και δύναμη κινητοποίησης από ευρύτερο κόσμο, το πολιτικό πλεονέκτημα το έχει αυτός που θα προλάβει πρώτος να καταγράψει μία τέτοια πρόταση. Αν ρίξεις το βάρος στην ενότητα, τότε προφανώς υποβαθμίζεται το προφίλ της διακριτής πρότασης που θα σου έδινε το πλεονέκτημα.
4. Παράλληλα κανείς δεν θέλει να ξεμυτίσει παραπάνω απ’ όσο εκτιμάει ότι μπορεί να εκβιάσει τους άλλους διότι τότε θα του χρεώσουν διασπαστική πολιτική.
Στα επί μέρους δεδομένα έχουμε:
Οι ανανεωτικοί προχωράνε όπως μπορούν, ελπίζουν στους οικολόγους και μία σε κάθε περίπτωση αβανταδόρικη αντιμετώπιση ως επιθυμητός χώρος υποδοχής διαμαρτυρομένων πρώην ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ. Βασικά ότι μπορεί να αποβούν χρήσιμοι αν και όταν σφίξουν πολύ τα πράγματα.
Το ΚΚΕ ως επίσης καθεστωτικό κόμμα θα ζοριστεί από τις επιθέσεις υπευθυνότητας που τρέχουν ήδη από τη μία και από την άλλη από την υποχρέωσή του να ακολουθήσει τη συνδικαλιστική πολιτική που έχει εμπεδώσει στα μέλη του. Δηλαδή αμόλα – μάζευε, αμόλα – μάζευε. Μόνο που αυτό γίνεται πολύ δύσκολο στις σημερινές περιστάσεις. Αυτή τη στιγμή δύσκολο να προκύψει κάτι από κει μέσα, αν και στην πορεία ποτέ δεν ξέρεις.
Οι τσιπρόφιλοι και ο Τσίπρας είναι στα δυό στενά κυριολεκτικά.
Από τη μία τούμειναν μόνο οι Μπαλάφες γιά να κάνει αξιοπρεπή και υπεύθυνη μόστρα. Είδαμε το διορισμό Μπαλάφα και Αθανασίου στη διεύθυνση της Κ.Ο. του Σύριζα. Πλάκα έχει το τελευταίο, αν σκεφτούμε ότι πλέον ο Συν φροντίζει να καλοπιάσει τη Ρόζα γιά να μπετονάρει τη πολιτική συμμαχιών του. (Ο τρίτος της διεύθυνσης είναι ο προυπάρχον Θ. Παρασκευόπουλος, ανεξ. – ΑΚΟΑ, ό.έ.δ.)
Η στάση απέναντι στον Αλαβάνο και το Μέτωπο είναι σαφής. Με το καλό, γιατί εμείς δε θέλουμε διάσπαση. Αν δε θέλετε και σεις, τότε ελάτε μαζί μας. Οι αποφάσεις του συνεδρίου είναι δεδομένες, μας είπαν ίσαμε πεντακόσες φορές.
Δηλαδή ενότητα και βέβαια, αλλά με βάση το πρόγραμμά μας.
Άσε ρε Βούτση, σε ξέρουν κι οι πέτρες.
Πρόταση ο Τσίπρας δεν έχει καμία.
Προφανώς θα παίζει όσο μπορεί καθυστέρηση, όλοι άμυνα και περιμένει να δει που θα ανοίξουν τη μπάλα τα εξτρέμ του Μετώπου.
Εδώ είναι τώρα τα δύσκολα… Πράγματι υπάρχει κάποια κινητικότητα στο χώρο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Θάναι δύσκολο όμως γιατί εκεί έχει και μεγάλες αδράνειες που είναι γνωστές και δεν χρειάζεται να τις σχολιάσουμε.
Από την άλλη πως να το χειριστούν Αλαβάνος – ΚΟΕ αν θέλουν να τραβήξουν όσο κόσμο γίνεται περισσότερο από το χώρο του Σύριζα; Φαίνεται ότι αυτή τη στιγμή έχει πράγματι προκριθεί η λύση παραδειγματική παρέμβαση. έτσι όμως δείχνουν μόνο ότι μπορούν να κάνουν συνδυασμούς και να παίξουν κάποιες μπαλιές. Η μπάλα πάντως δεν έχει μπει ακόμη στην περιοχή.
Ο Νταβανέλος έχει σαφή επιλογή να κωλοτρίβεται στο Σύριζα μέχρι να τους εξαντλήσει όλους και είναι ικανός να το κάνει.
Προσωπική εκτίμηση επίσης ότι ο Αλαβάνος δεν έχει αυτή τη στιγμή να εισπράξει πολλά από το χώρο του Συν. Ομολογώ ότι περίμενα κάτι περισσότερο. Οι λαφαζάνηδες δεν είναι μεν ενιαίοι, αλλά δεν νομίζω ότι μπορει να τραβηχτεί τίποτα από κει εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων. Μη λησμονάμε ότι από τη άποψη της κομματικότητας είναι από τις πιό αδρανείς τάσεις στην αριστερά σήμερα.
Η ΚΝΕ των σέβεντις μπορεί να είναι συγκολλητική ουσία αλλά στο πρίσμα των παραπάνω μπορεί να είναι και αιτία αναπαραγωγής των διαχωρισμών διότι όλοι αυτοί που λέμε κάποια στιγμή τσακώθηκαν ο καθένας με τους εκάστοτε όλους τους άλλους. Η πορεια του προσδιορίζεται δηλαδή και από τις ευθύνες που αποδίδει στους άλλους κνίτες.
Κοντή γιορτή. Στο επόμενο μήνα μέσα θα έχουν μάλλον ξεκαθαριστεί πολλά, αν όχι όλα, γιατί πρέπει να στηθούν οι καταστάσεις για τις δημοτικές.
Σίγουρα θα επιδιωχθεί κάποιος συμβιβασμός Σύριζα – Μετώπου με μοιρασιά σε δήμους και περιφέρειες αντίστοιχα ως η λύση με το μικρότερο ρίσκο γιά όλους. Θα κάτσει; Έχω την υποψία ότι είναι η χειρότερη λύση γιατί απλά θα βαλτώσει ό,τι διαδικασίες έχουν πάρει μπροστά.
Γιά να δούμε.
Νάσαι καλά συριζίτη που προσπαθείς να βάλεις τα πράματα σε ρεαλιστική βάση. Τα λέμε.
ΥΓ. 1. Τα όρια που μας είπε ότι έχει το μητσούλι δεν εξαντληθηκαν με τη στάση του Τσίπρα στο Σύριζα;
Α, ναι, τώρα είναι απησχολημένος με το κοινοβουλευτικό του έργο.
Καλά πάει, αν σκεφτείς ότι έχει καταφέρει να του απευθύνονται τα μήντια ως σοβαρή πηγή πληροφοριών και εκτιμήσεων γιά τα σκάνδαλα, καθώς δεν είναι ούτε πασόκας, ούτε κουκουέ ούτε σαμαράς.
Ανεβάζει το κασέ του το μητσούλι συριζίτη. Αμ…
ΥΓ 2. Ο Βούτσης νομίζει ότι ήρθε επιτέλους η ώρα να φανεί σε όλους και να αναγνωριστεί το πολιτικό του ταλέντο. Αν σκεφτείς ότι είναι ό,τι καλύτερο διαθέτει το επιτελείο του Τσίπρα είναι να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο.
Μπούλης στο Ρ.Φ., μέχρι του σημείου να γίνεται πλάκα ότι κατάλαβε μετά από έξη μήνες ότι έπεσε η δικτατορία και έκτοτε κεντρώος… Αλλά άσε, θα τα γράψει ο συριζίτης τα λοιπά. Έχει πλάκα πάντως το γεγονός ότι ο συγκεκριμμένος τύπος είναι το άτομο με τις μακράν περισσότερες αντιπάθειες σ’ ολόκληρη της εκτός ΚΚΕ αριστερά. Ε, τώρα, πως και βρέθηκε στο κουμάντο, είπαμε, θα τα πει ο συριζίτης αυτά.
………………………
5. Ili Geri – 01/07/2010
ενδιαφερουσες και χρησιμες πιστευω προσεγγίσεις και των δύο, που καλό είναι να καταγραφονται και να διακινουνται για την βελτίωση και την συμμετοχή περισσοτερων στην παραγωγή πολιτικής, ιδεών, προτάσεων … χωρίς να χάνεται όμως το ήθος και οι αξίες και οι αρχές που κάποτε έκαναν τους αριστερούς να λάμπουν .. να αστραποβολούν και να μαγνητίζουν .. Χωρος για δόξα και τιμή υπάρχει για όλα τα λουλούδια… Αφήστε τα να ανθισουν … Μη χάνουμε όμως την ουσία..
Επαναλαμβάνω ότι η ηγεσία είναι ακρογωνιαίος λίθος κάθε συλλογικής προσπάθειας … και διέκρινα (ταπεινή και αποστασιοποιημενη γνωμη μου .. ) τον Δραγασακη σαν ηγέτη αυτων των αξιών και των αρχών με προσανατολισμό στην ουσία της παραγωγής προτάσεων,ιδεών και ..πολιτικής ..
Πολιτική είναι μια εργασία, τεχνική, “επάγγελμα”, “καριέρα” για τους συνηθισμένους “πολιτικούς”….
αλλά στα χέρια λίγων … μπορει να γίνει
“τέχνη”… (του εφικτού ..)