Προαποφασισμένη διάλυση

Ζaphod Beeblebrox

Η δημόσια διαπόμπευση της Ελλάδας διανύει τον έκτο της χρόνο. Το 2004, προκειμένου οι «μαθητευόμενοι μάγοι» της Νέας Δημοκρατίας να αποδείξουν ότι το ΠΑΣΟΚ έκλεβε στο ζύγι και πως αυτοί είναι καλοί νοικοκυραίοι, κάρφωσε την κυβέρνηση Σημίτη στις Βρυξέλες. Ο κ. Αλογοσκούφης όμως (ο οποίος διδάσκει τα παιδιά μας στο πανεπιστήμιο) δεν υπολόγισε ότι ο βραχνάς της επακόλουθης εποπτείας θα γινόταν μπούμπερανγκ, αποκαλύπτοντας τη γύμνια της ελληνικής οικονομίας. Έτσι, δύο χρόνια μετά, εκτελεί την πιο θεαματική πιρουέτα στην ιστορία της δημιουργικής λογιστικής, προκειμένου να μας βγάλει από την εποπτεία: αυξάνει πλασματικά κατά 25% το ΑΕΠ της χώρας (υπολογίζοντας αυθαίρετα τη «μαύρη οικονομία» από το λαθρεμπόριο ακόμη και από την πορνεία) προκειμένου το μειωθεί το εμφανιζόμενο έλλειμμα. Αποτέλεσμα ήταν να γίνουμε κυριολεκτικά ο περίγελως της ΕΕ. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά. Το 2009, ο Γιώργος Παπανδρέου, έρχεται να φωνάξει στις Βρυξέλες ότι και ο Κωστάκης έκλεβε στο ζύγι και πως αντί για 6%, το πραγματικό έλλειμμα της χώρας είναι 10, 12, μπορεί και 13%! Ε, λίγο το έχετε, όταν αυτοί εδώ οι Έλληνες μικροπορτοφολάδες σπάνε την ομερτά του ευρωπαϊκού συνδικάτου οικονομικού εγκλήματος; Κάποιος έπρεπε να τους βάλει στη θέση τους. Να βάλει τη χώρα μία και καλή στην κατάψυξη.

Αν δεν πείθεστε (και καλά κάνετε) ότι οι Ευρωπαίοι έπεσαν από τα σύννεφα με το επίπεδο απατεωνιάς των ελληνικών κυβερνήσεων από την εποχή της εισόδου της χώρας στην ΟΝΕ, τότε ας επικεντρωθούμε στα πολύ πρόσφατα γεγονότα.

Όταν ανέλαβε ο Γεώργιος Β’ Παπανδρέου Γ΄την εξουσία τα spreads (διαφορά επιτοκίων δανεισμού της Ελλάδας με εκείνα της Γερμανίας) κινούνταν στις 150 μονάδες βάσης (δηλ. 1,5% πιο πάνω από της Γερμανίας). Βρισκόμαστε ακόμη στο μήνα του σοσιαλιστικού μέλιτος, και βέβαια… λεφτά υπάρχουν. Εκεί κατά το Γενάρη, και αφού ο ΓΑΠ έχει φροντίσει να ενημερώσει την υφήλιο για το πόσο άθλιοι ψεύτες είναι οι Έλληνες, τα spreads άρχισαν να παίρνουν την ανηφόρα. Με τους ίδιους ρυθμούς της προηγούμενης χρονιάς βέβαια, πλην όμως το κυβερνητικό επιτελείο κατελήφθη από πανικό μπροστά στις πραγματικές δανειακές ανάγκες της χώρας των οποίων το τίμημα (ξανα)έπαιρνε την ανιούσα. Eπειδή όμως ο γράφων ούτε πτυχιούχος του Παντείου είναι ούτε έχει σκοπό να επικεντρωθεί στα «απάνθρωπα» στατιστικά στοιχεία της οικονομίας, δε θα σταθούμε στα νούμερα και τους μηχανισμούς των θεοποιημένων αγορών (για περαιτέρω οικονομική παραπληροφόρηση σας παραπέμπω στον πλησιέστερο τηλεοπτικό δέκτη). Για τη μεταμόρφωση του ΠΑΣΟΚ στο πιο εφιαλτικό θατσερικό μόρφωμα, τα ψέμματα και την αισχρή επίκληση του πατριωτισμού, τα έχουμε ξαναπεί. Από εκεί και πέρα όμως ξεκίνησε ένα, εκ πρώτης όψης ανεξήγητο, γαϊτανάκι παλινδρομήσεων, αλληλοαναιρούμενων δηλώσεων και αυτοκτονικών κινήσεων, που είχαν ως αποτέλεσμα όλα τα σχέδια συγκράτησης του spread να οδηγήσουν στην εκτίναξή του και στη βέβαιη καταφυγή της χώρας στο ΔΝΤ, με όσα απεχθή για την κοινωνία σημαίνει αυτό.

Η πορεία των spreads τα τελευταία δύο χρόνια

Ένα απάνθισμα των παρανοϊκών κινήσεων και δηλώσεων των τελευταίων μηνών αποκαλύπτει είτε την απόλυτη ασχετοσύνη του κυβερνητικού επιτελείου, είτε μία προαποφασισμένη πορεία προς ένα εφιαλτικό μέλλον:

– Ταξίδι του ΓΑΠ και φήμες ότι η Ελλάδα θα δανειστεί από την Κίνα, ανακινούν διεθνώς σενάρια χρεοκοπίας.

«Το πρωτοσέλιδο των «Financial Times» για το φλερτ της Ελλάδας με την Κίνα, η οποία υποτίθεται ότι θα παίξει τον ρόλο τού από μηχανής Θεού στην αναχρηματοδότηση του δημόσιου χρέους, αναζωπύρωσε τα σενάρια χρεοκοπίας». – Ελευθεροτυπία, 28 Ιαν 2010

– Υπερβολικές δηλώσεις του υπουργού οικονομικών που παραπέμπουν σε ναυάγια και Τιτανικούς, αναφερόμενος στην ελληνική αξιοπιστία.

«Η προσπάθεια της Ελλάδας να ανακτήσει την αξιοπιστία της, είναι ένα εγχείρημα τόσο δύσκολο όσο να αλλάξει ρότα ένα μεγάλο πλοίο, όπως ο Τιτανικός» – Γ. Παπακωνσταντίνου, 15 Φεβ 2010

– Πάγωμα μισθών και συντάξεων, μείωση επιδομάτων και δώρων, αύξηση ειδικών φόρων και ΦΠΑ. Ο ΓΑΠ αποφασίζει να ακολουθήσει συνταγή ΔΝΤ, πριν καν απευθυνθεί σε αυτό. Ταυτόχρονα κηρύσσει, εκ μέρους όλων μας, τον πόλεμο (σε ποιον άραγε;).

«Αν δεν λάβουμε τις αποφάσεις που πρέπει, τότε θα κινδυνεύουμε να μην έχουμε να πληρώσουμε, όχι τον 14ο, αλλά τον 5ο και τον 6ο μισθό ή ακόμη και τις συντάξεις … Η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο» – Γ. Παπανδρέου, 1 Μαρ 2010

– Αντικρουόμενες δηλώσεις Παπακωνσταντίνου περί οικονομικής και πολιτικής στήριξης από την Ευρώπη. Απίστευτοι βερμπαλισμοί από τον υπουργό οικονομικών περί «γεμάτων πιστολών».

«Αυτό που θα ήθελε η ελληνική πλευρά είναι να υπάρχει ένα γεμάτο πιστόλι πάνω στο τραπέζι και μακάρι να μη χρειαστεί να το χρησιμοποιήσουμε ποτέ» – Γ. Παπακωνσταντίνου, 16 Μαρ 2010

– Μπλόφα του ΓΑΠ στη Μέρκελ ότι θα παρακάμψει την Ε.Ε. που δεν τον στηρίζει και θα απευθυνθεί στο ΔΝΤ. Η Μέρκελ όχι μόνο δεν τσιμπάει, αλλά απαντά ότι η Ελλάδα ωφείλει να πάει στο ΔΝΤ και πως θα πρέπει να βρεθεί τρόπος στο μέλλον οι «απείθαρχοι» να εκδιώκονται από την Ε.Ε.

«Η περιοδεία του σε Παρίσι, Βερολίνο και Ουάσινγκτον δεν απέδωσε τα επιδιωκόμενα. Αντιθέτως, η επιλογή του να «μπλοφάρει» με το ΔΝΤ ενεργοποίησε ανάλογες «μπλόφες» από τις ισχυρότερες χώρες, όπως αυτή της Μέρκελ, ότι πρέπει να βρεθεί μηχανισμός αποπομπής των απείθαρχων από την Ε.Ε.» – Αυγή, 24 Μαρ 2010

– Η μπλόφα σκάει στα μούτρα μας, καθώς το σχέδιο στήριξης που αποφασίζεται στη σύνοδο των «27» (με τον ΓΑΠ να περιμένει στην εξώπορτα) προβλέπει την υποχρεωτική υπαγωγή στο ΔΝΤ προκειμένου να ενεργοποιηθεί ο ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης.

–  Προαναγγελία από τον επικεφαλής του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους, Π. Χριστοδούλου (και όλως τυχαίως πρώην συνεργάτη της Goldman Sachs, ελεγχόμενο μάλιστα από την αμερικάνικη δικαιοσύνη), ότι η Ελλάδα θα δανειστεί απευθείας σε δολάριο. Στις 345 μ.β. το spread.

«Ο κ. Χριστοδούλου μιλώντας σε οικονομικό τηλεοπτικό δίκτυο ξεκαθάρισε ότι οι ανάγκες για δανεικά τον Μάιο θα φτάσουν τα 11,6 δισ. ευρώ και τον Ιούνιο τα 20,4 δισ. ευρώ, ενώ δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο ο ΟΔΔΗΧ να επιλέξει την έκδοση ομολόγου σε δολάρια». – To Βήμα, 1 Απρ 2010

– «Διαρροή» από άγνωστο κυβερνητικό στέλεχος ότι η Ελλάδα προσπαθεί να αναθεωρήσει το ευρωπαϊκό σχέδιο στήριξης εκτοξεύει το spread πέρα από τις 400 μ.β.

«Πόσο ευάλωτη στις διεθνείς πιέσεις είναι η ελληνική οικονομία φαίνεται από τη χθεσινή εκτόξευση των spreads σε περισσότερες από 400 μονάδες. Η εξέλιξη αυτή σημειώθηκε ύστερα από πληροφορίες που αναπαρήγαγε και το πρακτορείο ειδήσεων Reuters, σύμφωνα με τις οποίες η Ελλάδα προσδοκά την επαναδιαπραγμάτευση της απόφασης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για τον μηχανισμό στήριξης, με σκοπό την αφαίρεση του ΔΝΤ από την εξίσωση της λύσης. Οι πληροφορίες αυτές μάλιστα αποδίδονταν σε κυβερνητικό αξιωματούχο…» – Καθημερινή, 7 Απρ 2010

– Τελική διαμόρφωση του σχεδίου στήριξης που προβλέπει συνολικό δανεισμό 20-25 δις από ευρωπαϊκές χώρες και ΔΝΤ με επιτόκιο 5%. Ο Παπακωνσταντίνου επιμένει ότι η Ελλάδα δε θα καταφύγει στο σχέδιο στήριξης, αλλά τα σενάρια, τα οποία θέλουν αυτό να ενεργοποιείται τα επόμενα εικοσιτετράωρα, βράζουν διεθνώς.

Σημειώνεται ότι σε όλη αυτήν την περίοδο που υποτίθεται ότι η κυβέρνηση πολεμά για τη χαμένη αξιοπιστία της χώρας, είτε δεν έχει καταφέρει ακόμη να τοποθετήσει διοικητές σε όλες της τις υπηρεσίες (ενώ σε πολλές έχουν αρχίσει ήδη να τρυπώνουν οι «γνωστοί-άγνωστοι» του κομματικού κράτους), είτε αντικαθιστά τα πρώην «golden boys» με διπλά και τρίδιπλα νυν «silver boys» που της κοστίζουν τα ίδια ή και περισσότερα. Επίσης αποκαλύπτεται τόσο ότι το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο «τζόγαρε» στο ελληνικό χρέος, όσο και ότι πρώην υπουργοί του ΠΑΣΟΚ αλλοίωναν το πραγματικό χρέος της χώρας (σε συνεργασία με εκείνους που ο ΓΑΠ αποκαλεί κεδροσκόπους, δηλαδή τα διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα), φτάνοντας έως και σε σενάρια τιτλοποίησης ακόμη και της Ακρόπολης!

Cui bono?

Είναι δυνατό να πιστέψουμε ότι στα κρίσιμα πόστα της διακυβέρνησης βρίσκονται άνθρωποι χαμηλής νοημοσύνης; Είναι δυνατό να κατακτήσει ένας εντελώς τυχάρπαστος την εξουσία; Είναι δυνατό στα υπουργεία να κυκλοφορούν μόνο «μαθητευόμενοι μάγοι»; Η απάντηση σε όλα τα παραπάνω είναι προφανώς αρνητική. Σκεφτείτε απλώς πόσο ικανοί και επαγγελματίες είναι όλοι αυτοί στην απάτη και το ψέμμα.

Επειδή λοιπόν κανείς δεν είναι τόσο βλάκας, ώστε σήμερα να ισχυρίζεται «άσπρο» και αύριο «μαύρο» δημιουργώντας θεαματικότατα μπάχαλα που συντηρούν τα spreads σε δυσθεώρατα ύψη, κάποιοι γνωρίζουν σίγουρα πολύ καλά τι κάνουν και τι λένε. Προκειμένου να τους ανακαλύψουμε αρκεί να αναρωτηθούμε όπως και οι δικηγόροι στο δικαστήριο: cui bono?

Ποιος επωφελείται λοιπόν από την παγκόσμια σπέκουλα πάνω στην ελληνική οικονομία; Ποιος επωφελείται από την «τραβάτε με κι ας κλαίω» τακτική σπρωξίματος της χώρας στην αγκαλιά του ΔΝΤ; Ποιος επωφελείται από το ξεθεμελίωμα των εργασιακών κατακτήσεων αυτού του λαού; Ποιος επωφελείται από το ξεπούλημα ακόμη και του τελευταίου δημόσιου ουρητηρίου της πλατείας Κάνιγγος;

Πρώτα από όλα πάνω στη χρεοκοπία της χώρας τζογάρονται τεράστια ποσά διεθνώς. Με την απλούστατη παραδοχή ότι οι ίδιοι οργανισμοί που δανείζουν σε κάθε χώρα στοιχηματίζουν ουσιαστικά και στην πτώχευσή της (μέσω των CDS), άραγε πόσα θα προσέφεραν  κάποιοι «ανώνυμοι» μεγαλοεπενδυτές σε κάποια «επώνυμα» κυβερνητικά στελέχη για να τους προσφέρουν τις υπηρεσίες τους; Σας φαίνεται υπερβολικό; Μήπως δεν είναι υπερβολικό το σενάριο που θέλει αφελείς υπουργούς και… αντιπροέδρους να κάνουν εξίσου αφελή σχόλια και διαρροές στον ξένο τύπο που συντηρούν τη σύγχυση και το άνοιγμα των spreads;

Μην ξεχνάτε πως είναι οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι που τα έπαιρναν από τη Siemens, τα μάσαγαν από την ΜΑΝ, τα έτρωγαν από την HDW και τα έπιναν από την Daimler-Mercedes. Μην ξεχνάτε πως είναι οι ίδιοι άνθρωποι που μοίραζαν φιλέτα ελληνικής γης σε «Βατοπεδινούς» φαρισαίους. Μην ξεχνάτε ότι είναι οι ίδιοι άνθρωποι που ταϊζουν το Μπομπολο-Αλαφουζο-Βαρδινογιαννέϊκο με δημόσιο πλούτο. Γιατί να κωλώσουν μπροστά σε μία τόσο κερδοφόρα σπέκουλα, σε έναν τόσο επωφελή παγκόσμιο τζόγο;

Κατά δεύτερον, σε ένα ενδεχόμενο αναγκαστικού ξεπουλήματος όλων των ασημικών της χώρας προκειμένου να εξασφαλιστούν πολύτιμα κεφάλαια για την αποφυγή της χρεοκοπίας, ποιος κερδίζει; Ποιος έχει ώφελος να αγοράσει κοψοχρονιά ΔΕΚΟ, υποδομές, κτίρια και φυσικούς πόρους της χώρας; Το Μπομπολο-Αλαφουζο-Βαρδινογιαννέϊκο από πού έστησε το τεράστιο πλούτο του, τον οποίο σημειωτέον μπορεί να κόβει βόλτες μεταξύ Ελβετίας, Σίτι και νησιών Κάιμαν (στις δύσκολες ώρες και πάντα πατρωτικά); Μήπως από το Έθνος και την Καθημερινή, ή τα μπλουζάκια και τα μπρελόκ με στάμπα το τριφύλλι; Γιατί άραγε τα μισθωμένα παπαγαλάκια τους βγαίνουν από τα διάφορα Μέγκα και Σκάι (τα ίδια παπαγαλάκια που εκθείαζαν κάποτε τον Καραμανλή) κουνώντας σημαιάκια και πανό με συνθήματα «καλωσήρθες ΔΝΤ»; Γιατί λύσσαξαν να μας υπενθυμίζουν ότι «ο ΟΣΕ κοστίζει 2,2 εκατ. καθημερινά στο ελληνικό κράτος», έχοντας ήδη εκτελέσει με την ίδια μανιέρα την Ολυμπιακή, της οποίας τα κέρδη από το ξεπούλημα στο Βγενόπουλο ακόμη… πληρώνουμε; Γιατί καλούνται οι ίδιοι ακριβώς καθηγητές πανεπιστημίου σε ενημερωτικές εκπομπές να μας εξηγήσουν το πόσο τυχερή είναι η χώρα που το νομισματικό ταμείο θα αναλάβει να τη βάλει σε «τάξη» και πόσο αναγκαίο είναι να ξεφορτωθούμε τώρα αμέσως το δημόσιο; Όσο μεγαλύτερη η δανειακή ανάγκη της χώρας τόσο πιο τζάμπα θα τους έρχονται οι χρυσοφόρες μπίζνες με το ελληνικό κράτος.

«Δεν πρέπει να έχουμε ταμπού με το ΔΝΤ ... Όπου παει το καημένο το ΔΝΤ, το πρώτο πράγμα που φροντίζει είναι η σταθεροποίηση του τραπεζικού συστήματος». Μπάμπης Παπαδημητρίου, Ρ/Σ Σκάι

Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα

Η δημοσιονομική κρίση δεν είναι χθεσινή. Οι διαχειριστές της ή καλύτερα οι δημιουργοί της -γαλάζιοι και πράσινοι-, με αφετηρία την κυβέρνηση Μητσοτάκη, ακολούθησαν λίγο ως πολύ τις ίδιες ακριβώς συνταγές κάθε φορά που οι περιστάσεις το απαιτούσαν. Δηλαδή κάθε φορά που αποφάσιζαν να χρησιμοποιήσουν το χαρτί της «εθνικής καταστροφής» (άδεια ταμεία επί Μητσοτάκη, εξωτερικό χρέος επί Παπανδρέου),  ή του «εθνικού καθήκοντος» (σύγκλιση, ΟΝΕ, Ολυμπιακοί Αγώνες επί Σημίτη), ώστε να αποδομήσουν κομμάτι-κομμάτι το ούτως ή άλλως προβληματικό κοινωνικό κράτος και τον ισχυρό δημόσιο πυλώνα των υποδομών, της ενέργειας και των τηλεπικοινωνιών. Κάθε «άδικο» μέτρο ακολουθείται από μία ακόμη πιο «άδικη» μεταρρύθμιση. Ο κακός Ρέππας καλύτερος από την κάκιστη Πετραλιά και η κάκιστη Πετραλιά πολύ καλύτερη από τον άθλιο Λοβέρδο. Και κάθε φορά η Ελλάδα βουλιάζει ακόμη περισσότερο στα χρέη. Οι «μεταρρυθμίσεις» απορρυθμίζουν την κοινωνία, τη στιγμή που οι μισθωτοί και συνταξιούχοι καλούνται να καλύψουν μόνοι τους μόλις ένα τμήμα της τεράστιας τρύπας που ανοίγει συνεχώς από το εκάστοτε κομματικό καθεστώς, τη φοροδιαφυγή των ισχυρών και το ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας σε ελάχιστους ιδιώτες, οι οποίοι συγκεντρώνουν πλούτο με τον ίδιο ακριβώς ρυθμό που διογκώνεται το χρέος της χώρας. Πράσινοι και μπλε ακολουθούν τις ίδιες αποτυχημένες λύσεις και διαπράττουν ακριβώς τα ίδια εγκλήματα.

Πάγωμα μισθών και συντάξεων ο Καραμανλής; Και πάγωμα μισθών και περικοπές δώρων/ επιδομάτων ο Παπανδρέου. Εξίσωση και αύξηση ορίων ηλικίας η Πετραλιά; Και εξίσωση και αύξηση ορίων και μείωση 20-30% των συντάξεων ο Λοβέρδος. Δέκα λεπτά πάνω ο φόρος στα καύσιμα επί Παπαθανασίου; Τριάντα λεπτά πιο πάνω επί Παπακωνσταντίνου. Έντεκα δισ. εγγυήσεις προς τις τράπεζες ο Αλογοσκούφης; Δεκατέσσερα επιπλέον δισ. η Κατσέλη. Μία απλή παράθεση του «πριν» και του «μετά» στην πορεία του ΠΑΣΟΚ προς την εξουσία, σε ό,τι αφορά αυτό το τελευταίο ζήτημα της στήριξης του τραπεζικού συστήματος, είναι αποκαλυπτική:

«Τι γίνεται σε όλο τον κόσμο; Πρώτα κάθε τράπεζα λέει το πρόβλημά της. Εάν υπάρχει πρόβλημα κεφαλαιακής επάρκειας γίνεται αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου. Ζητείται από τους μετόχους να βάλουν το χέρι στην τσέπη. Και αν υπάρχουν αδιάθετες μετοχές, μπαίνει το δημόσιο με αγορά προνομιούχων μετοχών. Εμείς εδώ κάνουμε το αντίθετο. Όλοι οι κρίσιμοι όροι, οι προμήθειες και οι όροι δανειοδότησης καθορίζονται με αδιαφάνεια σε διμερείς συμβάσεις μεταξύ τραπεζών και Υπουργού Εθνικής Οικονομίας … Προχειρότητα, λοιπόν, αδιαφάνεια, ρυθμίσεις προς όφελος των Τραπεζών και όχι της πραγματικής οικονομίας και του δημοσίου. Για έξοδο από την κρίση όμως απαιτείται σοβαρότητα και αποφασιστικότητα. Απαιτείται μια νέα συμφωνία εμπιστοσύνης μεταξύ κράτους, τραπεζών και πολιτών. Απαιτείται ένα ολοκληρωμένο και πλήρως αναμορφωμένο σχέδιο δράσης, ένα επικαιροποιημένο πρόγραμμα σταθερότητας και ανάπτυξης 2008-2011, που να καθησυχάζει τις διεθνείς αγορές, αλλά να ενισχύει την πραγματική οικονομία…»

Λούκα Κατσέλη – Νοε 2008

Ενάμισι χρόνο αργότερα και ενώ το ΠΑΣΟΚ έχει παραλάβει την εξουσία από τη ΝΔ, το πακέτο στήριξης των τραπεζών, το οποίο η Κατσέλη έψεγε ως «αδιαφανές» και «μονομερές υπέρ τραπεζών», επανενεργοποιείται ακριβώς με τις ίδιες διαδικασίες και την ίδια στόχευση. Και πάλι οι τράπεζες δε βάζουν το χέρι στην τσέπη. Και πάλι παρατηρείται η ίδια αδιαφάνεια με τις απευθείας συνεννοήσεις των τραπεζών με τον υπουργό.

«Ο κ. Παπακωνσταντίνου δήλωσε χαρακτηριστικά πως το πακέτο ενεργοποιείται εκ νέου, καθώς τόσο η οικονομία όσο και το τραπεζικό σύστημα βρίσκονται υπό πίεση και «προκειμένου οι τράπεζες να πατήσουν σε πιο σταθερά πόδια». Και επεσήμανε ότι θα υπάρξει διαδικασία παρακολούθησης  για την διοχέτευση ρευστότητας στην αγορά, ενώ θα συναντάται κάθε βδομάδα με τον διοικητή της ΤτΕ … Κάνοντας χρήση των εγγυήσεων (σ.σ. οι τράπεζες) θα μπορούν να εκδίδουν ομόλογα τα οποία θα καταθέτουν στην ΤτΕ και θα μπορούν να αντλούν ρευστότητα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα»

Ημερησία – 8 Απρ 2010

Αξίζει εδώ να σημειωθεί, ότι η Κατσέλη, η οποία θεωρείται «ο τελευταίος των Μοϊκανών» του παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ, πολύ πρόσφατα εκτόξευσε το πιο εξώφθαλμο ψέμμα αυτής της κυβέρνησης, τολμώντας να δηλώσει δημόσια «κανείς δεν είπε προεκλογικά ότι υπάρχουν λεφτά» (Mega, 31 Μαρ 2010). Δε νομίζω ότι χρειάζονται παραπομπές στην επαναλαμβανόμενη προεκλογικά χρήση της έκφρασης «λεφτά υπάρχουν» του πρωθυπουργού.

Εκείνο που δεν έχει ξανασυμβεί ως σήμερα και το επιτυγχάνει το ΠΑΣΟΚ είναι η επίκληση της ηθικής και της αξιοπιστίας από ανθρώπους που αθετούν υποσχέσεις και αναιρούν τις απόψεις τους, εν μία νυκτί. Όχι σε ένα χρόνο. Όχι σε ένα μήνα. Αλλά την ίδια ημέρα, μπροστά στα μούτρα μας, χωρίς να κοκκινίζει το μάγουλό τους, χωρίς να κουνιέται καν το φρύδι τους.

Το πρώτο σκέλος διάλυσης της χώρας έχει ολοκληρωθεί. Ο θατσερικός νεοφιλελεύθερος οδοστρωτήρας, κινούμενος με καύσιμα από το ΔΝΤ και βαμένος στα πράσινα, ισοπεδώνει με εξαιρετική επιτυχία και ταχύτητα το κοινωνικό κράτος, οδηγώντας τις κοινωνικές κατακτήσεις εκατό χρόνια πίσω και τη μεσαία τάξη εργαζομένων στη φτώχεια και την ανασφάλεια.

Μεταμοντέρνο πραξικόπημα

Πέρα από την οικειοθελή μεταμόρφωση του ΠΑΣΟΚ σε Νέα Δημοκρατία, η υπαγωγή μας στο ΔΝΤ το απεμπλέκει και από τα τελευταία σοσιαλιστικά του «βαρίδια». Το ΔΝΤ επιτάσσει τη συρρίκνωση της κοινωνικής πρόνοιας. Ένας σοσιαλιστής ποτέ! Το ΔΝΤ επιτάσσει το ξεπούλημα των κρατικών επιχειρήσεων. Ένας σοσιαλιστής ποτέ! Το ΔΝΤ επιτάσσει την παράδοση του δημόσιου πλούτου σε χέρια ιδιωτών. Ένας σοσιαλιστής ποτέ! Το ΔΝΤ επιτάσσει την πλήρη κατάργηση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Ένας σοσιαλιστής ποτέ!

Όμως το μάθημά τους το έχουν πάρει και από την Αργεντινή και από τη Ουγγαρία. Όταν φτάσει η ώρα της κάλπης, μπροστά στο εφιαλτικό ενδεχόμενο της ανεργίας στο 20-25% και μίας ξεπουπουλιασμένης μεσαίας τάξης που θα βρίσκεται στα κάγκελα όχι για το SUV της, αλλά για το κρέας της εβδομάδας, ουδείς θα ασχολείται με το πόσο «σοσιαλιστικά» φέρθηκε το ΠΑΣΟΚ στη χώρα. Έτσι λοιπόν πρέπει να γαντζωθούν στην εξουσία με όποιο τρόπο μπορούν. Αν μάλιστα καταφέρουν να το κάνουν με δημοκρατικό μανδύα τόσο το καλύτερο. Άλλωστε τα στρατιωτικά πραξικοπήματα είναι και αδιανόητα για ένα ευρωπαϊκό κράτος και «très banal».

Επαναφέρουν λοιπόν το σενάριο της «κυβέρνησης σωτηρίας». Μία συγκυβέρνηση θεωρητικά αντιπροσωπευτική μίας ευρείας κοινωνικής βάσης που όμως στην πράξη θα ακυρώνει την ίδια την εκλογική διαδικασία. Άλλωστε η νομιμοποίηση έχει ήδη προκύψει από την αποϊδεολογικοποίηση (ως προαπαιτούμενο) του πολιτικού κόμματος που βρίσκεται στην εξουσία. Σαν τα ολιγοπώλεια, αντί να σφάζονται στο βωμό του ανταγωνισμού, τα δύο (σύν ένα το ΛάΟΣ) κόμματα συγχωνεύονται σε ένα μεγαλοπρεπές «δημοκρατικό μονοπώλειο», ικανό να τους διασφαλίσει τη χαρά της εξουσίας επί μακρόν.

Οι επί μήνες υπέρμαχοι της συγκυβέρνησης, Κων/νος Μητσοτάκης και Γιώργος Καρατζαφέρης, βρίσκουν τον επιχειρηματικό κόσμο να τάσσεται αναφανδόν στο πλευρό τους. Ο πιο πρόσφατος «λαγός» της δημοκρατικής εκτροπής είναι ο επίτημος αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, Παναγιώτης Γεννηματάς, του οποίου -σημειωτέον- το μάτι γυάλιζε σε πρωινή ενημερωτική εκπομπή φωνάζοντας «οι αγορές είναι ο Θεός» (αυτολεξεί). Ο κ. Γεννηματάς πήγε ένα βήμα παραπέρα στη λαϊκή νομιμοποίηση της εκτροπής που προτείνει, σημειώνοντας ότι η ΝΔ δεν έχει ακόμη το ηθικό δικαίωμα συμμετοχής στο σχήμα της «εθνικής σωτηρίας». Ωστόσο, σε αυτό το σχήμα χωρά άνετα ο Γιάννος Παπαντωνίου, ένας εγνωσμένος συνδιαμορφωτής της νεοελληνικής κατάντιας, μικροαπατεωνάκος που «πουλούσε» χρέος στην Goldman Sachs και ύποπτος για μεγάλο αριθμό περιπτώσεων διασπάθισης δημοσίου χρήματος επί θητείας του στο υπ. Εθνικής Άμυνας:

«Την πεποίθηση πως η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας είναι αναστρέψιμη, υπό την προϋπόθεση ότι θα επιστρατευθούν όλα τα χαρτιά, μεταξύ των οποίων και η συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας, εξέφρασε ο επίτιμος αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων Παναγιώτης Γεννηματάς … Επέκρινε το ΠΑΣΟΚ για λάθη και καθυστερήσεις στους χειρισμούς τους, ενώ απέκλεισε τη ΝΔ από την κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, υποστηρίζοντας πως δεν έχει περάσει από το καθαρτήριο που τη νομιμοποιεί να συμμετάσχει εκ νέου σε ευθύνες … Ο κ. Γεννηματάς μίλησε για κυβέρνηση προσωπικοτήτων, αναφέροντας ενδεικτικά μόνο το όνομα του πρώην υπουργού Οικονομίας Γιάννου Παπαντωνίου».

Ναυτεμπορική

Το δεύτερο σκέλος της διάλυσης της χώρας, που αφορά την ίδια τη λειψή αντιπροσωπευτική δημοκρατία, βρίσκεται προ των πυλών. Τεράστια και ιστορική η ευθύνη της αριστεράς, που όχι μόνο εμφανίζεται αδύναμη να αρθρώσει λόγο στο προνομιακό πεδίο του κοινωνικού κράτους που τελεί υπό διάλυση, αλλά αδιαφορεί πλήρως για τα παιχνίδια εξουσίας που βάζουν έναν ακροδεξιό απατεώνα στη θέση συγκυβερνήτη από την πίσω πόρτα. Οι αποσβωλωμένοι από το πολιτικό θράσσος του ΠΑΣΟΚ ψηφοφόροι του, οι χορτασμένοι μικροαστοί που βρίσκονται σε κατάσταση σοκ μπροστά στη θέα ενός άδειου ρεζερβουάρ βενζίνης και οι αποπολιτικοποιημένοι (λόγω ιδεολογικής προδοσίας) νέοι και άνεργοι κλείνονται στο καβούκι τους και ενδοσκοπούν. Κι αν η ενδοσκόπηση είναι λογική για τον κόσμο σε περίοδο οικονομικής κρίσης, για την αριστερά είναι ΕΓΚΛΗΜΑ!

Short Link: http://wp.me/pPn6Y-uL

Ετικέτα: χρέος, ΔΝΤ, Κρίση, Οικονομία, ΠΑΣΟΚ, Παπακωνσταντίνου, Παπανδρέου

Posted in: Ελλάδα, Πολιτική