Ακόμα ένα αντίο..

ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΤΟΥ ΧΕΛΜΟΥ

Μεσ’του Χελμού τις κορυφές
και στ’άγρια φαράγγια
οι αντάρτες εκεί αφήσανε
τα κόκκαλα τους τ’άγια.

Έκεί επολεμούσανε
με χιόνια και με κρύα
και ότι είχαν δώσανε
για την ελευθερία.

Εκεί πολλοί χαθήκανε
στις θύελες στα χιόνια
για ιδανικά που πίστευαν
απ’ τα παλιά τα χρόνια.

Μεσ’ του Χελμού τα έλατα
στις όμορφες ραχούλες
εκεί που στήσανε χορό
Ζαλόγγου οι ανταρτοπούλες.

Εκεί κι εγώ ανέβηκα
περπάτησα στα χιόνια
στα αχνάρια εκείνων που έπεσαν
στα πέτρινα τα χρόνια.

Εκεί κι εγώ προσκυνητής
στις δύο του Απρίλη
τους είδα να διαβαίνουνε
λιβάδια απ’ ασφοδείλι.

τους είδα εκεί να σέρνονται
σκιές απο την πείνα
να χάνονται στα βάραθρα
που εκεί φυτρώνουν κρίνα.

Στην σκέψη μου ξεχάστηκα
και ήθελα να μείνω
στα όρη Αροάνια
και στους νεκρούς να κρίνω,
και να τους πώ πως όλοι μας
εσάς ευγωμονούμε
γιάτι θυσιαστήκατε
λεύτεροι εμείς να ζούμε.

3/4/1989 Γρηγόριος Γεωργίου Μάνος

———————————————————————

 

 

Με αυτό το ποίημα αποχαιρέτησα πριν λίγες μέρες τον πατέρα μου.
Το είχε φυλαγμένο στο συρτάρι του από το 1989.
Ο κ. Μάνος το έγραψε μετά από μια εκδρομή στον Χελμό σκεφτόμενος αυτά που είχε διαβάσει στο βιβλίο του Παπακωνσταντίνου Κώστα, «η Νεκρή 3η Μεραρχία του Δημοκρατικού Στρατού».

Είναι αυτά τα λόγια που αντιπροσώπευαν τον πατέρα μου σ’ όλη του τη ζωή.
Τίποτα δεν ήταν μόνο προσωπικό, όλα είχαν για αυτόν μια ευρύτερη κοινωνική και πολιτική διάσταση.
Κι όπως μας έλεγε πάντα «να λέτε ελεύθερα τη γνώμη σας, χωρίς να φοβάστε τίποτα. Θα ακούσετε πολλά, αλλά μη δώσετε σημασία».

Οι κρίκοι του παρελθόντος, χάνονται σιγά-σιγά. Άνθρωποι που αγωνίστηκαν για ανώτερα ιδανικά.
Όσο κι αν πέρασαν τα χρόνια, όσο κι αν μας απογοήτευσαν οι αριστερές δυνάμεις, αυτοί οι άνθρωποι δεν πρέπει να ξεχνιούνται.
Να φυλάμε γερά μέσα μας, τη δύναμη, την τόλμη και τη στάση ζωής που ποτέ δεν πρόδωσαν έστω κι αν προδόθηκαν.

Ένοιωσα την ανάγκη να το μοιραστώ μαζί σας, έτσι, για το άρωμα ενός κρίκου που χάθηκε, έτσι ξαφνικά. Από κείνο το κρύωμα που είχε αρπάξει 17χρονο παιδί, πολεμώντας για ελευθερία, μέσα στα χιονισμένα βουνά του Χελμού και το κουβαλούσε σ’ όλη του τη ζωή.
Ας μην υποκύψουμε λοιπόν στα καταναλωτικά μοντέλα κι ας κρατήσουμε σταθερές τις αξίες που αυτοί οι άνθρωποι μας δίδαξαν.

(από mitera)

 

Short Link: http://wp.me/p1pa1c-q9

Ετικέτα: Αντάρτες, Γρηγόριος Γεωργίου Μάνος, Χελμός, mitera

Posted in: Ζωή