Υπάρχει κανείς που αγνοεί το γεγονός ότι η παγκόσμια κρίση ωφείλεται σε τραπεζικές «φούσκες»; Ότι βγήκε εκτός ορίων ο αέναος κύκλος υπερπαραγωγής-υπερκατανάλωσης με «αεριτζίδικο» χρήμα; Ότι η κρίση αυτή αποτελεί συστατικό του ίδιου του καπιταλισμού, ως σύστημα αξιών και παραγωγικού μοντέλου; Ρωτήστε τον πλησιέστερο χρηματιστή που στο άκουσμα της λέξης «παράγωγο» παθαίνει στύση και στην έκφραση «hedge funds» εκσπερματίζει . Ακόμη κι αυτός το ίδιο θα ομολογήσει χωρίς δεύτερη σκέψη. Επίσης χωρίς δεύτερη σκέψη θα σας αποστομώσει προτείνοντάς σας ως μοναδική διέξοδο από την κρίση του τόνωση του ίδιου του συστήματος που τις παράγει. Μη δοκιμάσετε καν να του αντιπαρατεθείτε. Είστε γραφικός και ουτοπιστής. Ο παγκόσμιος παραλογισμός έχει λάβει προ πολλού (και για την ακρίβεια με την πτώση του εξίσου παράλογου «υπαρκτού») διάσταση μαθηματικού αξιώματος. Δεν επιδέχεται αποδείξεων, απλώς ομαδικής παραδοχής της μοναδικής του αλήθειας. Υποταχτείτε!
Zaphod Beeblebrox
Ένα ρητό λέει «Μη δοκιμάσετε να μάθετε τρόπους σε ένα γουρούνι. Και θα αποτύχετε και θα εκνευρίσετε το γουρούνι». Σε αυτήν την περίοδο βαθύτατης καπιταλιστικής κρίσης, η «σοσιαλιστική» σας κυβέρνηση, τα κρατικοδίαιτα media αλλά και ο ίδιος ο κοινωνικός σας περίγυρος ομοφώνως άδουν: «Μη δοκιμάσετε να αμφισβητήσετε τον καπιταλισμό. Και θα αποτύχετε και θα τον εκνευρίσετε».
Πρέπει να το πάρετε απόφαση: είστε παράλογοι και ουτοπιστές!
Είναι ουτοπικό και παράλογο να ζητάτε καλύτερες και περισσότερες δημόσιες υπηρεσίες. Γιατί; Επειδή η «λογική τους» λέει ότι γενικά το δημόσιο είναι «κακό πράγμα». Από πότε και ποιον κατέστη «κακό»; Μα από τους ίδιους που ισχυρίζονται σήμερα ότι είναι κακό, επειδή το χρησιμοποιούν προς άγραν κομματικής πελατείας. Δεν είναι εκείνοι οι «κακοί», αλλά το ίδιο το δημόσιο ως ιδέα. Γιατί έτσι!
Είναι ουτοπικό και παράλογο να μην πληρώνετε για δρόμους που δεν έχουν φτιαχτεί και για τους οποίους ήδη έχετε πληρώσει. Γιατί; Επειδή η «λογική τους» λέει ότι ο πρώην υπουργός υπέγραψε δεσμευτικές συμβάσεις στο όνομά σας. Δεν είναι παράλογοι οι λεόντιοι όροι των συμβάσεων, αλλά εσείς που διπλοπληρώνετε ένα ελλειμματικό δίκτυο. Γιατί έτσι!
Είναι ουτοπικό και παράλογο να ζητάτε δημόσιες τηλεπικοινωνίες. Γιατί; Μα επειδή η «λογική τους» λέει ότι ήδη τις πούλησαν, αποκλείοντάς σας (ως μικρομετόχους) από το αλισβερίσι με DT και Βγενόπουλο. Γιατί έτσι!
Είναι ουτοπικό και παράλογο να θεωρείτε την εργασία ως δικαίωμα. Γιατί; Επειδή η «λογική τους» λέει ότι το μόνο δικαίωμα είναι το κέρδος του εργοδότη και -αφού οι μισθοί κοστίζουν- πρέπει εσείς να κάνετε τα πάντα για να το εξασφαλίσει ώστε εκείνος, αν θέλει, να σας προσφέρει δουλειά-ελεημοσύνη. Πρέπει να καταναλώνετε ασταμάτητα αλλά και να χάνετε τη δουλειά σας αδιαμαρτύρητα. Γιατί έτσι!
Είναι ουτοπικό και παράλογο να ζητάτε να πληρώσουν την κρίση εκείνοι που τη δημιούργησαν. Γιατί; Επειδή η «λογική τους» λέει ότι εκείνοι είναι (και πρέπει να είναι) κερδοσκόποι, άγνωστοι και πάνω από όλα ανεξέλεγχτοι. Επειδή εσείς δεν μπορείτε (και δεν πρέπει) να βγάλετε τα λεφτά σας στο εξωτερικό, αλλά εκείνοι και μπορούν και πρέπει να το κάνουν. Γιατί εσείς είστε «πατριώτες» αλλά εκείνοι ούτε είναι ούτε πρέπει να είναι. Γιατί έτσι!
Είναι ουτοπικό και παράλογο να ζητάτε να καταβάλουν την ίδια φορολογία με εσάς οι ιδιωτικές επιχειρήσεις. Γιατί; Επειδή η «λογική τους» λέει ότι ένα εργοστάσιο και μία επιχείρηση παράγει πλούτο, ενώ εσείς (ως εργατικά χέρια) όχι. Γιατί έτσι!
Είναι ουτοπικό και παράλογο να ζητάτε από ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα να ακολουθεί τις αρχές της σοσιαλδημοκρατίας. Γιατί; Επειδή η «λογική τους» λέει ότι η καπιταλιστική κρίση (πρέπει να) έχει αποκλειστικά καπιταλιστική διέξοδο. Γιατί έτσι!
Είναι ουτοπικό και παράλογο να απαιτείτε από τον πρωθυπουργό σας να τηρήσει το προεκλογικό του πρόγραμμα. Γιατί; Γιατί έτσι θέλει η «λογική» του πρωθυπουργού σας!
Είναι παράλογη η λογική σας, ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ!
Είναι λογικό να επιλέγετε ανθρώπους που δηλώνουν ευθαρσώς ότι είναι ανίκανοι να διοικήσουν μία δημόσια υπηρεσία και γι’ αυτό είναι προτιμότερο να την ξεπουλήσουν όσο-όσο, με σκοπό να «ορίσουν» το μέλλον σας.
Είναι λογικό ένα ιδιωτικό μονοπώλειο να παίρνει τη θέση ενός κρατικού μονοπωλείου, ακόμη κι αν το κόστος για το δημόσιο είναι μεγαλύτερο, ακόμη κι αν τα ενδεχόμενα ωφέλη του μονοπωλείου αυτού δεν επιστρέφουν στο κράτος, αλλά στην τσέπη συγκεκριμένων ιδιωτών. Είναι εξίσου λογικό αυτοί οι ιδιώτες να φοροαπαλλάσσονται, άρα ούτε εμμέσως να επιστρέφει μέρος του ωφέλους στο κράτος. Είναι εξίσου λογικό να επιδοτείται με ακόμη μεγαλύτερα ποσά το ιδιωτικό μονοπώλειο για να προσφέρει τις ίδιες ή και λιγότερες υπηρεσίες που προσέφερε το κρατικό μονοπώλειο.
Είναι λογικό να μη διεκδικείτε ανταποδοτικά ωφέλη για τον πλούτο που παράγετε, αλλά ταυτόχρονα να βρίσκετε πάντα τρόπο να συνεχίσετε να καταναλώνετε προκειμένου να εξασφαλίζεται η συγκέντρωση του παραγόμενου πλούτου σε λίγους, ώστε να μη χάσετε τη δουλειά σας. Είναι λογικό δηλαδή να συνεχίσετε να φουσκώνετε εσείς οι ίδιοι μία «φούσκα» που έχει ήδη σκάσει.
Είναι λογικό να τροφοδοτείτε τις τράπεζες με το δικό σας υστέρημα προκειμένου να σας δανείζουν με υπέρογκο επιτόκιο από το δικό τους πλεόνασμα, αν και εφόσον το επιθυμούν.
Είναι λογικό να συνάπτετε «κοινωνική ειρήνη» με εκείνο το κυβερνητικό επιτελείο που κατέστρεψε την ελληνική οικονομία προκειμένου το ίδιο επιτελείο να σώσει την ελληνική οικονομία μεταθέτοντάς σας την ευθύνη για την καταστροφή της.
Είναι λογικό να προσφέρετε ακόμη περισσότερα στον διάτρητο κρατικό κορβανά αποκλειστικά εσείς που έως σήμερα δεν μπορούσατε να φοροαποφύγετε, επειδή είναι εξίσου λογικό εκείνοι που δεν προσέφεραν δεκάρα, και να συνεχίσουν να μην προσφέρουν και να τυγχάνουν περισσότερων φοροαπαλλαγών και να μεταφέρουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό και να σας διώχνουν από την εργασία σας και να αυξάνουν τα περιθώρια του κέρδους τους και να συγκεντρώνουν περισσότερο χρήμα από την υπεραξία της δικής σας εργασίας.
Πόνεσε το κεφάλι σας; Κακώς…
Παραδομένοι σε έναν ατέρμονα κύκλο αυτοεκπληρούμενων προφητειών, οι πολίτες χάνουν εντελώς κάθε δυνατότητα κριτικής επεξεργασίας της πραγματικότητας. Ακόμη κι όταν οι σχέσεις αιτίων-αποτελέσματος βρίσκονται μπροστά στα μάτια τους προτιμούν να προσφεύγουν σε αξιωματικές παραδοχές, οι οποίες έχουν πάρει πλέον τη μορφή μεταφυσικών απαντήσεων-πασπαρτού: Οι ιδεολογίες πέθαναν, όλος ο κόσμος είναι καπιταλιστικός, αυτοί μας δίνουν δουλειές, δεν μπορεί να ελεγχθεί το κεφάλαιο, οι «αγορές» είναι παντοδύναμες και ένα σωρό απίστευτες κοινοτοπίες. Έτσι, μπροστά στον τοίχο που έρχεται κατά πάνω τους με φόρα, αντί να στρίψουν το τιμόνι, προτιμούν να σκεπάσουν τα μάτια τους. Είναι πιο εύκολο και αποκλείει την ευθύνη του «κακού χειρισμού». Όχι όμως το δυστύχημα!
anton555
14 Μαρτίου, 2010 5:23 μμ
Εξαιρετικο αρθρο…Ο τοιχος ομως ερχεται με πολυ μεγαλη φορα και θα αναποδογυρισει τα παντα.Δυστυχως για ολους αυτους,το συστημα-φουσκα που εφτιαξαν φτανει στα ορια του και ετοιμαζεται να σκασει.Το προβλημα τους ειναι οτι ο πλανητης δεν μπορει να μεγαλωσει αλλο και το κολπο δεν μπορει να επεκτεινεται εις το διηνεκες.Επισης δεν εχουν ακομη πολυ χρονο.Οι λαοι αρχιζουν και συνειδητοποιουν οτι δεν τους εχει μεινει τιποτα.Κι οι λαοι θα σταματησουν να αστειευονται.Ενα αλλο προβλημα που θ αντιμετωπισουν αυτα τα καθαρματα(ας μην ξεχναμε οτι πισω απο ολα αυτα κρυβονται ανθρωποι με ονοματεπωνυμο).ειναι οτι εχουν ανοιχτει τοοοσο πολυ που θα ειναι αδυνατον γι αυτους,στο κοντινο μελλον,να κρατησουν την ταυτοτητα τους κρυμμενη πισω απο μυστηριωδεις λεσχες,δυσνοητες οικονομικες θεωριες και πολιτικους-ανδρεικελα.Θα εμφανιστουν,και τοτε το μεγαλο κολπο της ψευτοδημοκρατιας δε θα μπορει να τους κρυβει αλλο.Θα τους δουμε ετσι ακριβως οπως ειναι:με δυο χερια,δυο ποδια,σπιτι και οικογενεια.Και οποιον παρει ο χαρος.Δυστυχως ομως,μεχρι να γινουν ολα αυτα,οι μερες θα ειναι δυσκολες(μα κι ενδιαφερουσες…)
denyal
14 Μαρτίου, 2010 6:52 μμ
Υπάρχει μια διάκριση που σπάει τον παραλογισμό.
Το κρατικό από το δημόσιο.
Οι «κρατικοί υπάλληλοι» από τους «δημόσιους υπαλλήλους», οι «κρατικές υπηρεσίες» από τις «δημόσιες υπηρεσίες».
Για να αποκτήσει βέβαια βάση η διάκριση, θα πρέπει η πλατεία της γειτονιάς που γίνεται από κρατική -> δημόσια, να μη μαραζώνει αλλά να ανθίζει.
Και μόλις γίνει αυτό, θα μπορέσουμε να δούμε ένα εντυπωσιακό σάρωμα των παραλογισμών.
γαλαζοαίματος
14 Μαρτίου, 2010 7:49 μμ
πολλα τα παραλογα ας πουμε και κατι λογικο:
ειμαι εργατης μεροκαματιαρης, υπαλληλακος με σκυμενο κεφαλι, ανεργος, ή ολα αυτα απο λιγο εναλλαξ (καρουσελ του μοντερνου βιου)…
μισω τους κομουνιστας και τον κομουνισμον διοτι απεχθανομαι τα ολοκληρωτικα (sic) καθεστωτα και που ξερεις; μπορει μια μερα να γινω αφεντικο…
χοχο!
Eddie
14 Μαρτίου, 2010 8:02 μμ
ο πεινασμενος καρβελια ονειρευεται
:P:P
Eddie
15 Μαρτίου, 2010 8:29 πμ
ενα συμπερασμα που προκυπτει αβιαστα:
εφοσον δεν μπορεις να τους μαθεις τροπους, εφοσον με το (δια)λογο δεν βρισκεις ακρη, το λογο τον εχει η «ραβδος».
Τσακιστε τους, αυτους και το συστημα τους!
j4nus
15 Μαρτίου, 2010 9:01 πμ
Χωρίς υπερκατανάλωση και υπερπαραγωγή δεν τροφοδοτείται, δεν προχωράει το σύστημα.
Σκεφτείτε ότι από τη μέρα που γεννιόσασταν ήσασταν να έχετε για ολόκληρη τη ζωή σας το ίδιο κινητό τηλέφωνο, τον ίδιο ηλεκτρονικό υπολογιστή, το ίδιο αυτοκίνητο μέχρι να πεθάνετε… εφιαλτικό σενάριο για όλους αυτούς τους εργοστασιάρχες, μαγαζάτορες, dealers κτλ…
Αυτό που φαίνεται παράλογο έχει πολλή λογική αν είσαι από την πλευρά που κολυμπάει στα πλούτη…
Η πολιτική είναι υψηλού επιπέδου τέχνη, καταστρέφεις την Ολυμπιακή αφού την έχεις χρησιμοποιήσει σαν μικρομάγαζο για να εξυπηρετήσεις τις κομματικές σου επιδιώξεις και μετά την ξεφορτώνεσαι. όχι απλά την ξεφορτώνεσαι, έχεις πετύχει να απαιτεί η πλειοψηφία της κοινωνίας την ιδιωτικοποίηση. Φυσικά οι πολλοί σκέφτονται οτι είναι καλύτερα να ξεφορτωθεί το δημόσιο την Ολυμπιακή για να μην πληρώνουν οι ίδιοι μέσω της φορολογίας τα χρέη που συσσωρεύονται.
Και αυτοί λοιπόν που επέφεραν την καταστροφή των δημόσιων οργανισμών είναι οι σωτήρες τους που τους παραχωρούν στο ιδιωτικό κεφάλαιο για να σώσουν και το δημόσιο αλλά και τους οργανισμούς. Και τότε ο δημόσιος οργανισμός ιδιωτικοποιείται και αντί να μπει στο παιχνίδι του ανταγωνισμού με τους άλλους παίκτες της αγοράς, συγχωνεύεται με τον μεγαλύτερο ανταγωνιστή του, γιατί τώρα ο ανταγωνισμός δε χρειάζεται επειδή οι ανάγκες απαιτούν συνενώσεις και μεγάλες συνεργασίες… Και ο δημόσιος που κάποτε ήταν μονοπώλιο, γίνεται ιδιωτικός και ξανά μονοπώλιο…
Δεν υπάρχει τίποτα παράλογο σε όλο αυτό… αυτοί που τα καταφέρνουν όλα αυτά είναι άνθρωποι που σε πουλάνε και σ’ αγοράζουν μέσα σε μια στιγμή.
Για να υπάρχουν αετονύχηδες πρέπει να υπάρχουν και βλάκες. Όσο περισσότεροι και μεγαλύτεροι οι βλάκες τόσο λιγότεροι αλλά μεγαλύτεροι οι αετονύχηδες… είναι μια σχέση εξάρτησης…
Υπήρχε ένα δοκίμιο περι της σημασίας των βλακών στον κοινωνικό βίο, γραμμένο καμιά 40 χρόνια πριν… κάπου πρέπει να το έχω…
Ankan
15 Μαρτίου, 2010 1:06 μμ
Μου το έστειλε φίλος με mail και το παραθέτω:
«Κάποτε, μια χώρα με αδύναμη οικονομία, για να αποφύγει το χρόνιο πληθωρισμό, αποφάσισε να υιοθετήσει ένα από τα πιο ισχυρά νομίσματα του πλανήτη.
Ο πληθωρισμός μειώθηκε κατακόρυφα μέσα σε λίγα χρόνια, τα χαμηλά επιτόκια τροφοδότησαν την κατανάλωση, τα εισαγόμενα προϊόντα έγιναν φτηνά και η ψευδαίσθηση της καλοπέρασης εδραιώθηκε στους πολίτες της. . .
Η οικονομία όμως έπασχε από χρόνια και βαθιά προβλήματα, και τίποτα δεν γινόταν προς την κατεύθυνση της λύσης τους. Η φοροδιαφυγή, η διαφθορά και το ξέπλυμα χρήματος βασίλευαν, ενώ ο δανεισμός του κράτους, λόγω της σταθερής ισοτιμίας του νομίσματος, γινόταν όλο και πιο φτηνός και η κυβέρνηση της χώρας κατέφευγε όλο και πιο συχνά σ΄ αυτόν για να καλύψει τις ανεπάρκειες της οικονομίας. . .
Έτσι τα ελλείμματα μεγάλωναν, το χρέος αυξανόταν και η κυβέρνηση το εξυπηρετούσε με περισσότερο χρέος. Ταυτόχρονα, το νόμισμα λόγω της σταθερής ισοτιμίας δεν μπορούσε να υποτιμηθεί, ενώ την περίοδο εκείνη γινόταν όλο και ισχυρότερο, με αποτέλεσμα τα προϊόντα της να γίνονται πιο ακριβά στο εξωτερικό, η οικονομία λιγότερο ανταγωνιστική και οι ξένες επενδύσεις πιο σπάνιες. . Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, οι ανταγωνιστικές της χώρες γίνονταν συνεχώς φτηνότερες μέσω της υποτίμησης των δικών τους νομισμάτων και τα διεθνή επενδυτικά κεφάλαια στράφηκαν εκεί.
Έτσι, η χώρα δανειζόταν χωρίς να παράγει αρκετά και ζούσε αμέριμνα πέρα από τις δυνατότητές της, μέχρι που κάποια στιγμή οι δανειστές της άρχισαν να απαιτούν περισσότερες εξασφαλίσεις με τη μορφή υψηλότερων τόκων, για να συνεχίσουν να τη δανείζουν. Αυτό δημιούργησε ένα φαύλο κύκλο: το υπέρογκο χρέος έκανε ακριβό το δανεισμό και ο ακριβός δανεισμός αύξανε κι άλλο το χρέος.
Κάποτε έγινε το αναμενόμενο: Η κυβέρνηση της χώρας δήλωσε αδυναμία εξόφλησης του χρέους της προς τους δανειστές της, δηλαδή πτώχευση.
Ο δανεισμός σταμάτησε, η σύνδεση της ισοτιμίας έπαψε, με αποτέλεσμα μια τεράστια υποτίμηση του παλιού νομίσματος (που επανήλθε), η οποία οδήγησε την οικονομία σε κατάρρευση: οι εισαγωγές έγιναν πανάκριβες και χιλιάδες επιχειρήσεις χρεοκόπησαν. Ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού πέρασε στην ανεργία, μισθοί, συντάξεις και παροχές μειώθηκαν δραματικά και αποταμιεύσεις εξανεμίστηκαν.
Όπως είναι φυσικό, οι ξένοι δανειστές που έχασαν τα λεφτά τους επέβαλαν μέσω των διεθνών οργανισμών επαχθή μέτρα ανασυγκρότησης της οικονομίας, κάτι που η κυβέρνηση μιας πτωχευμένης χώρας ήταν φυσικά υποχρεωμένη να δεχτεί.
Βίαιες ταραχές ξέσπασαν και τα τραύματα της οικονομίας δεν επουλώθηκαν ποτέ.
(Πρόκειται για την Αργεντινή, η οποία κήρυξε πτώχευση το 2001. Το αργεντίνικο πέσο είχε συνδεθεί με το δολάριο δέκα χρόνια νωρίτερα.
Οποιαδήποτε ομοιότητα με άλλες χώρες, κυβερνήσεις και οικονομικές καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική. )»
j4nus
16 Μαρτίου, 2010 6:03 πμ
Ankan, κάπου το είχε πάρει το μάτι μου το κειμενάκι αυτό…
Και μιας και το πόσταρες να πω κι εγώ μια ιστορία… που μου θύμισε το κείμενο που έλαβες με email…
Καλοκαιράκι -όχι στην ακρογιαλιά- είμαστε με ένα φίλο έξω παρασκευή βράδυ -πρέπει να ήταν Ιούλιος. Σε ωραίο στέκι, ωραίος καιρός, ωραία ατμόσφαιρα, ωραία -κόκκινη- μπύρα και μου λέει αυτό που του εκμυστηρεύτηκε ένας φίλος του που το έμαθε από το θείο του το λογιστή που έχει διασυνδέσεις. Το μεγάλο μυστικό ήταν ότι οι εκλογές για τον Οκτώβριο έχουν κλειδώσει και ότι η Ελλάδα θα κηρύξει πτώχευση κατά πάσα πιθανότητα σε λίγο καιρό…
Όταν το άκουσα, κόντεψα να βάλω τα γέλια και του λέω πως όσο η Ελλάδα είναι στο ευρώ δεν μπορεί να πτωχεύσει, γιατί αν πτωχεύσει μια χώρα του ευρώ πτωχεύει ολόκληρη η ευρωζώνη. Δε γίνεται αυτό.
Για να προλάβω την επόμενη ερωτησή του, του λέω ότι επίσης αποκλείεται να μας διώξουν από την ευρωζώνη, ώστε να πτωχεύσουμε εκτός. Γιατί η τακτική της ΕΕ ανέκαθεν ήταν να μεγαλώνει το μαντρί, όχι να το μικραίνει. Εδώ μπήκαν χώρες όπως η Κύπρος που είχε πιο δυνατό νόμισμα από το ευρώ και από τη λίρα -νομίζω-, μπαίνουν χώρες του ανατολικού μπλοκ στην ΕΕ και θα μπουν στην ευρωζώνη. Εδώ έγινε προσπάθεια να μπει και η Αγγλία και η Σουηδία που είναι εκτός.
ΘΑ είναι πολιτική αποτυχία και γενικότερα του όλου εγχειρήματος αν μας διώξουν. Δε θα το κάνουν ποτέ.
Και για να προλάβω την επόμενη ερώτησή του -όπως καταλαβαίνετε, δεν έγινε διάλογος αλλά διάλεξη, υπήρχε λόγος όμως- του λέω ότι ούτε εμείς πρόκειται να φύγουμε απο το ευρώ ακόμα και αν έρθει η συντέλεια του κόσμου και ας λένε ότι αν είχαμε τη δραχμή θα είχαμε περισσότερες εξαγωγές καλύτερο ισοζύγιο εξαγωγών-εισαγωγών και ότι θα έπεφταν και οι τιμές των προϊόντων στο εσωτερικό…
Αναλογιζόμενος σήμερα πώς ξεκινήσαμε το καλοκαίρι, με τις φήμες περι επικείμενης πτώχευσης, πώς συνεχίσαμε με το έλλειμμα και την επιτήρηση και τη διαβεβαίωση ότι δε θα υπάρξει οικονομική βοήθεια προς την Ελλάδα γιατί δεν πρέπει να επιβραβεύσουμε τις απατεωνιές των ελλήνων που δίνουν το κακό παράδειγμα, διαβάζω τώρα τα νέα ότι τελικά υπάρχει σχέδιο στα σκαριά για οικονομική βοήθεια στην Ελλάδα… μάλλον για να μην πάμε προς ΔΝΤ… Μάλλον αυτό που εξόργισε τους Ευρωπαίους είναι ότι ξέραμε από την αρχή ότι δε γίνεται τεχνικά να πτωχεύσουμε όσο είμαστε στην ευρωζώνη και ότι το εκμεταλλευτήκαμε… όπως όμως ξέρουμε και εμείς ότι ήξεραν ότι δε θα πούμε ποτέ όχι στην ΕΕ και στην ΟΝΕ και το εκμεταλλεύτηκαν, μία σας λοιπόν και μία μας…
Και αφού ο φίλος μου απάντησε ότι δεν ήξερε ότι δε γίνεται να πτωχεύσουμε μόνοι μας εντός ΟΝΕ, του λέω ας περιμένουμε να φτάσει ο Οκτώβρης που λες ότι θα γίνουν εκλογές και όλα αυτά, κι αν πτωχεύσουμε, βλέπουμε τι κάνουμε, τώρα είναι Ιούλιος δλδ καλοκαίρι και δεν είναι ώρα για να σκεφτόμαστε τέτοια. Λοιπόν «να σου πω και εγώ τώρα κάτι;» τον ρωτάω…
Οσες φορές κι αν έχουμε έρθει εδώ γίνεται χαμός, όλοι μες στην καλή χαρά πελάτες, σερβιτόροι από όλα τα μαγαζιά εδώ και δίπλα, αυτή η σερβιτόρα όμως είναι πάντα τόσο σοβαρή , σαν να έχει αφήσει όλους εμάς εδώ και να είναι κάπου αλλού και θέλω να μάθω πού είναι αυτό το αλλού…
Κάπου εκεί ήπιαμε ό,τι είχε απομείνει στα ποτήρια μας, πληρώσαμε και φύγαμε.
For the record, ακόμα δεν έμαθα πού είναι αυτό το αλλού και ούτε πρόκειται μάλλον…
έμαθα όμως ότι έγιναν εκλογές με μόνο και ένα σκοπό… να αλλάξει κυβέρνηση γιατί πολύ απλά η ΝΔ δε θα μπορούσε ποτέ να περάσει τα μέτρα που θέλει να περάσει η μη κυβερνητική οργάνωση της οποίας ηγείται ο Γιωργάκης και την αποκαλούν κυβέρνηση…
Αρουραίος
16 Μαρτίου, 2010 9:13 πμ
Η κουβέντα περί πτώχευσης παιδιά είναι λίγο «άκυρη». Η ουσία δεν είναι αν η Ελλάδα θα πτωχεύσει ή όχι, αλλά ότι ό,τι ώρα θελήσουν την πτωχεύουν. Όχι γιατί έχει τα αξεπέραστα οικονομικά προβλήματα που οι μεγάλες χώρες δεν έχουν, αλλά γιατί πολύ απλά είναι μια χώρα εξαρτημένη που άγεται και φέρεται από τον διεθνή ανταγωνισμό.
Από εκεί και πέρα η συζήτηση περί πτώχευσης μπορεί να έχει ιδιαίτερη σημασία για τους αστούς, δεν έχει όμως για εμάς. Υπάρχουν πολλές μέθοδοι για να πισωγυρίζουν την κοινωνία αρκετές δεκαετίες πίσω και η ΟΝΕ τους δίνει ακόμη περισσότερα όπλα ενάντια στο λαϊκό κίνημα. Αυτό είναι που έχει σημασία για εμάς, απέναντι σε αυτό πρέπει να χτιστεί ένα τείχος κι όχι να κουβεντιάζουμε αν για τους δικούς τους λόγους θα κηρύξουν πτώχευση ή όχι.
Μην ξεχνάτε ότι τα συμφέροντα δεν υπαγορεύουν πάντα την ίδια πολιτική και φυσικά να μην είστε καθόλου σίγουροι ότι μέσα στον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό δεν θα προκύψει το ένα ή το άλλο σενάριο. Άλλωστε η Ελλάδα έχει πτωχεύσει άλλες δύο φορές, δεν είναι κι ότι το βλέπουμε για πρώτη φορά…